Η μαρμάγκα

Πέρασε πάνω από ένας μήνας από τις δημοτικές εκλογές και νομίζω ότι έφθασε η ώρα να κάνω ένα δικό μου απολογισμό των αποτελεσμάτων. Φαντάζομαι ότι τώρα που ξεκινάω να γράφω τη δικιά μου εκτίμηση θα χρειασθώ τρεις με τέσσερις αναρτήσεις.


Πριν ξεκινήσω θα πρέπει, νομίζω, να θίξω ένα γενικότερο θέμα.

Μέχρι σήμερα όλοι (κόμματα, παρατάξεις), που έκαναν απολογισμούς των αποτελεσμάτων βασίζονταν σε ένα βασικότατο, λανθασμένο κατά τη γνώμη μου, αξίωμα. Ο λαός, το εκλογικό σώμα, πίστευαν, ότι έχει δίκιο και επομένως αυτός που κέρδιζε τις εκλογές ή πετύχαινε στους στόχους του, θεωρούσε άνευ ετέρων, δικαιωμένη την πολιτική του  και θριαμβολογούσε και αντίθετα ο ηττηθείς θεωρούσε, άνευ ετέρων, ότι η πολιτική του ήταν αποτυχημένη και ξεκίναγε έτσι η εσωτερική του κρίση.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είναι ο λαός ο απόλυτα ορθός κριτής; Μήπως τελικά αυτός που παίρνει τις λίγες ψήφους έχει πιο σωστές πολιτικές και προτάσεις; Μήπως αυτός που δεν χάιδεψε αυτιά, που δεν ρουσφετολόγησε, που δεν υποσχέθηκε λαγούς με πετραχήλια, που δεν λαΐκισε είναι και ο πιο σωστός;

Θεωρώ ότι οι Πασοκικές λογικές που επικράτησαν στα τέλη της δεκαετίας του 70 και τις οποίες ασπάσθηκε η ΝΔ και ο έκτοτε ανταγωνισμός για το ποιός θα λαϊκίσει περισσότερο για να προσελκύσει το εκλογικό σώμα, είναι ίσως η μοναδική αιτία που φθάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα. Δοξάστε τους!!! Ανδρέας, Κωνσταντίνος, Κώστας, πάλι Κώστας και όλο το παρατρεχάμενο πολιτικό τους προσωπικό. Όλοι αυτοί μας έφεραν σε πλήρες αδιέξοδο και όμως, ακόμα επιβιώνουν.

Όχι κ. Παγκαλε, δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Άλλοι καταβρόχθισαν τον αγλέουρα, άλλοι μερικά παϊδάκια, σε άλλους λίγδωσε απλώς το άντερό τους, αλλά υπήρχαν και άλλοι που δούλεψαν σκληρά και δεν ευνοήθηκαν.

Μπορεί να μην τάφαγε ο λαός, μαζί με τα τρωκτικά, όμως , και σ΄αυτό είμαι κάθετος, ο λαός πταίει, που τσίμπησε με τους λαϊκισμούς, ακολούθησε, ύμνησε, προσκύνησε τους καταστροφείς του τόπου. Πάνω από το 80% έπαιρναν όλα αυτά τα χρόνια τα δύο μεγάλα κόμματα. Και όσοι επιχειρούσαν να ψελλίσουν ένα λόγο διαφορετικό τους έτρωγε η μαρμάγκα. Τους καταβρόχθισε το Ανδρεϊκό, Καραμανλικό και Μητσοτακικό σύστημα, στο οποίο προσκυνούσε ο λαός. Ο κόσμος γύρισε την πλάτη σε κάθε συντηρητική, προοδευτική, δεξιά, κεντρώα ή αριστερή φωνή που προσπάθησε να εκφέρει ένα διαφορετικό μη λαϊκιστικό λόγο. Δεν δέχομαι με καμία Παναγία τις δικαιολογίες ότι οι άλλοι φταίγανε που τα έφαγαν. Δεν δέχομαι την οργή των πολιτών κατά των πολιτικών, διότι αυτοί τους έβαλαν εκεί που τους έβαλαν.

Ξέρω ότι τώρα που με διαβάζετε, μέσα σας διαφωνείτε.

Ακούστε όμως μερικά παραδείγματα.

Υπάρχει ψηφοφόρος που δεν γνώριζε το χάλι στα νοσοκομεία με τα φακελάκια; Όλοι δεν γνωρίζαμε ότι οι γιατροί πλουτίζουν σε βάρος μας και δεν πληρώνουν φόρους;

Υπάρχει κάποιος που δεν ήξερε ότι η φοροδιαφυγή είναι εθνικό μας σπορ; Όλοι δεν γνωρίζουμε ότι γιατροί, δικηγόροι, υδραυλικοί, μεσίτες, ηλεκτρολόγοι δεν πληρώνουν σχεδόν τίποτα σε φόρους;

Όλοι μας δεν έχουμε γνωστούς που έχουν πάρει σύνταξη στα σαράντα τους; Ποιός τους πληρώνει τις συντάξεις; Η αόρατη χειρ; Οι πάντες ξέρουμε υγιέστατα άτομα με αναπηρικές συντάξεις, με τρελλόχαρτα; Ποιός ευνοούσε όλο αυτό το καθεστώς; Δεν ήταν το πολιτικό σύστημα που το ανεβάζαμε εμείς οι πολίτες στα ουράνια;

Όλοι δεν γνωρίζαμε το πάρτι στα φάρμακα και τις προμήθειες στα νοσοκομεία; Γιατί δεν τους κατεβάσαμε εγκαίρως από τα βάθρα τους; Όλοι λίγο πολύ δεν γνωρίζαμε ή δεν οφείλαμε να γνωρίζουμε τα σκάνδαλα με τις μελετητικές εταιρίες, που καταβρόχθιζαν; Τί κάναμε;

Όλοι δεν έχουμε αντιληφθεί τί γίνεται με την εκκλησιαστική περιουσία και τα Βατοπέδια;

Άραγε ήταν ο λαός ευτυχής με την υποτιθέμενη δημόσια Παιδεία; Υποτίθεται ότι οι γονείς δεν πλήρωναν, ενώ γινόταν και γίνεται ακριβώς το αντίθετο, με τα φροντιστήρια, τα Αγγλικά, τα πιάνα, τους χορούς; Υπήρχε έστω και ένας να πιστεύει ότι τα Πανεπιστήμιά μας είναι καλά;

Γιατί δεν διάβασε ο λαός τις εκθέσεις του Συνηγόρου του Πολίτη με τα σκάνδαλα στις Εφορίες, τις Πολεοδομίες, τους Δήμους; Ποιοί ευθυνόντουσαν για όλα αυτά, αν όχι ο ίδιος ο λαός που επανεξέλεγε το σύστημα που μας οδηγούσε στην καταστροφή;

Πώς ανεχθήκαμε το πασοκικό συνδικαλισμό με τα προνόμιά του; Γιατί δεν μιλάγαμε για τις ανισότητες στη δημόσια διοίκηση; Γιατί ο οδηγός του τρένου να παίρνει περισσότερα από τον καθηγητή και ο εφοριακός από άλλους δημόσιους υπαλλήλους; Τί ήταν αυτό που μας έκανε να τους ανεχόμαστε τόσα χρόνια;

Υπάρχει κάποιος που ζει σε χωριά που να μην γνωρίζει τί έγινε με τους αγροτικούς συνεταιρισμούς; Αλήθεια, πιστεύαμε ότι θα μπορούσε για πολλά χρόνια να επιβιώσει η γεωργία που παρήγαγε επιδοτήσεις και όχι προϊόντα. Είναι άγνωστες λέξεις οι κομπίνες με τα εκατομμύρια αιγοπρόβατα, με την Ελλάδα που την κάναμε διπλή και τριπλή σε έκταση για να μασουλάμε επιδοτήσεις;

Δεν ντρεπόταν άραγε ο πολίτης με το χάλι του αθλητισμού, με τις ντόπες, τη βία, τις παράγκες, την εκμετάλλευση των συλλόγων από τους παράγοντες; Γιατί ανέχθηκε το φαινόμενο αυτό;

Δεν αηδίασε ο ψηφοφόρος με τις λίστες της ντροπής για ρουσφέτια και διορισμούς σε STAGE με μισθούς των 700 Ευρώ;

Καλά δεν είδε τις διαπλοκές των ΜΜΕ με εργολαβικά συμφέροντα;

Γιατί θα πρέπει να προσκυνάμε τον Πρετεντέρη και τον Χατζηνικολάου;

Καλά, κανείς δεν είχε αντιληφθεί ότι η χώρα ζούσε με δανεικά; Τί πίστευαν και τους ξαναψήφιζαν, ότι θα ήταν αγύριστα; Ωραία μαγκιά. Ο παραγωγικός μας ιστός διαλυόταν και οι ψηφοφόροι επέλεγαν εκ νέους αυτούς που κατέστρεφαν τη χώρα. Και τώρα το παίζουν άμοιροι των ευθυνών τους.

Οι ψηφοφόροι για χρόνια πολλά ανέχθηκαν το καθεστώς της κλεπτοκρατίας, της ευνοιοκρατίας, της υποσχεσιολογίας, της ρουσφετολογίας, του άκρατου λαϊκισμού, της κυριαρχίας του κομματικού παράγοντα.

Όχι δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, όμως ο λαός υποστήριξε το πελατειακό κράτος που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ, υπηρέτησε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και δεν πολέμησε ουσιαστικά η αριστερά με την άρνησή της σε κάθε αλλαγή.

Πάει η χρυσή αγελάδα, που μας έδινε γάλα, πάει και η χρυσή κότα με τα δωρεάν αυγά. Μας τελείωσαν. Τώρα πρέπει να κολυμπήσουμε. Και πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Το χθες δεν ξαναγυρνάει. Πρέπει να δούμε πώς θα διαχειρισθούμε το σήμερα και το αύριο.

Ο λαός δεν έχει πάντα δίκιο. Σπάνια έχει δίκιο. Δεν δικαιούται σήμερα να οργίζεται διότι αυτός είναι που φταίει.

Φτάσαμε εκεί που πιθανόν να μην έχει γυρισμό. Δεν είμαστε στην άκρη του γκρεμού Έχουμε πέσει μέσα και τώρα υφιστάμεθα τις συνέπειες της βίαιης πτώσης.

Οχι δεν φταίνε οι σημερινές πολιτικές του Γιώργου, του Ολι και του ΔΝΤ. Φταίει το ξερό μας το κεφάλι που ανεχθήκαμε το Πασοκικό και Νεοδημοκρατικό μπάχαλο των τόσων χρόνων.

Και επανέρχομαι στο αρχικό θέμα που έχει να κάνει με την εκτίμηση των αποτελεσμάτων των Δημοτικών εκλογών. Ήταν τελικά ορθές οι πολιτικές Αναγνωσταρά που επανεξελέγη ή έκανε λάθος για μια ακόμα φορά το εκλογικό σώμα; Και για ποιό λόγο κατάφερε η παράταξη Σαλεσιώτη να γράψει το 2 μπροστά; Γιατί το ¼ των ψηφοφόρων θεώρησε ότι πρέπει να τον προτιμήσει; Ποιός επέλεξε να ψηφίσει ΚΚΕ, που δεν έχει προτάσεις για το σήμερα; Για ποιό λόγο η παράταξη Αναγνωσταρά, με τα χαρακτηριστικά που είχε, έλαβε υπερδιπλάσιους ψήφους από το Γραμματικόπουλο, που εξέφρασε ένα διαφορετικό και πιο τίμιο λόγο; Πώς κρίνω το 11 και κάτι της άλλης πρότασης; Πώς τελικά συμπεριφέρθηκε το εκλογικό σώμα μετά την πτώση της χώρας;

Θα επανέλθω.