Διαμαρτυρήθηκαν πολίτες κυρίως από την περιοχή του τέως Δήμου Ασίνης για την έγκριση νέας μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας στην νήσο Πλατιά του Αργολικού κόλπου. Ο βασικός ισχυρισμός τους είναι ότι "υπάρχει πλήρης κορεσμός και τουρισμός με ιχθυοτροφεία δεν πάνε μαζί." Και καλούν του αρμόδιους να επιλέξουν. Ταυτόχρονα διαμαρτύρονται, και δικαίως, διότι παλαιότερες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν έχουν γίνει σεβαστές.
Οι επιχειρηματίες του τουρισμού και οι απασχολούμενοι στο τομέα αυτό στην Αργολίδα και στο Δήμο Ναυπλιέων ειδικότερα είναι μπόλικοι. Έτσι βρήκε την ευκαιρία ο επίδοξος νέος Δήμαρχος να προβάλλει το θέμα για να φανεί αρεστός. "Δεν είναι δυνατόν", μας λέει ευθυγραμμιζόμενος με τις απόψεις των δημοτών, "από τη μία να αγωνιζόμαστε για την τουριστική ανάπτυξη και από την άλλη απέναντι από τις παραλίες μας να ξεφυτρώνουν ανεξέλεγκτα το ένα ιχθυοτροφείο μετά το άλλο".
Ο νυν Δήμαρχος έπρεπε να απαντήσει στην πρόκληση. Αφού μας είπε ότι "και πιο πριν ως πολίτης παρακολουθούσε με αγωνία την άναρχη ανάπτυξη ακόμα και σε αυτόν τον τομέα της περιοχής μας", πράγμα το οποίο εγώ, ο δύσπιστος, δεν πιστεύω με τίποτα (δεν ξέρω εάν εσείς τα πιστεύετε αυτά), έκανε τελικά μια πολύ πιο ισορροπημένη και σωστή δήλωση ότι: "Απ την μια μεριά οι ιχθυοκαλλιέργειες αποτελούν δυναμικά αναπτυσσόμενες εξαγωγικές εταιρίες και απ την άλλη ο τουρισμός συνεχίζει μαζί με την αγροτική παραγωγή να παράγει πλούτο στην περιοχή. Η μονομερής στήριξη θέτει σε κίνδυνο την παραγωγικότητα της περιοχής στερώντας της θέσεις εργασίας και αναπτυξιακά κεφάλαια τα οποία χρειάζεται περισσότερο απ ότι ποτέ το τόπος."
Άπαντες οι υπόλοιποι έχουν, τουλάχιστον δημοσίως, σιωπήσει επί του θέματος.
Θα σας πει λοιπόν την άποψή του επί του εν λόγω θέματος ο αιρετικός.
Πρώτον: Δεν υπάρχει κάτι πιο καταστρεπτικό για την κοινωνία, την οικονομία, τον πολιτισμό μας και το περιβάλλον από την στροφή της χώρας ή ενός γεωγραφικού διαμερίσματος σε έναν μόνον τομέα της οικονομίας. Απολύτως αναγκαία (όχι ικανή) προϋπόθεση για να εξέλθουμε από την γενικευμένη κοινωνική, πολιτιστική (πρώτιστα), οικονομική και περιβαλλοντική κρίση είναι η πολύπλευρη ανάπτυξη σε διαφορετικούς τομείς. Η μονομέρεια με μαθηματική ακρίβεια θα σκοτώσει κάθε προσπάθεια, όσο σωστή και αν είναι κατά τα άλλα.
Δεύτερον: Ουδείς έχει ηθικό δικαίωμα να ομιλεί για άναρχη ανάπτυξη σε κάποιον τομέα της οικονομίας, χωρίς να συνυπολογίζει την εντελώς άναρχη ανάπτυξη και του δικού του τομέα (στη προκείμενη περίπτωση του τουριστικού).
Τρίτον: Είναι πλέον κοινή επιστημονική παραδοχή ότι ο μαζικός τουρισμός, ιδίως όπως έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας, αποτελεί μια δραστηριότητα ιδιαίτερα καταστρεπτική για το περιβάλλον, αλλά και για την αποδιάρθρωση του κοινωνικού ιστού.
Τέταρτον: Η Ελλάδα έχει μια τεράστια σε μήκος ακτογραμμή (τη δεύτερη σε όλη την Ευρώπη μετά αυτής της Νορβηγίας) συνολικού μήκους 16.300 χιλιομέτρων περίπου, τη στιγμή που η Ιταλία που είναι υπερδιπλάσια σε έκταση έχει λιγότερη από τη μισή (7.600 χιλιόμετρα). Αυτό σε συνδυασμό με το κλειστούς όρμους, τα ζεστά νερά, καθιστά τη χώρα μας ιδανικό τόπο για την ανάπτυξη της ιχθυοκαλλιέργειας και της οστρακοκαλλιέργειας, χωρίς να είναι ανάγκη να θίγονται άλλες παράλληλες οικονομικές δραστηριότητες (εκτατικής θαλάσσιας καλλιέργειας, δημιουργίας αλιευτικών καταφυγίων, τουριστικών δραστηριοτήτων, σημείων καταδυτικού τουρισμού κλπ). Ουδείς μπορεί να με πείσει ότι η ιχθυοκαλλιέργεια στη χώρα δεν είναι δυνατόν να πολλαπλασιασθεί, χωρίς να θίγονται άλλες δραστηριότητες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει η πολιτεία να δει με έναν ολοκληρωμένο τρόπο, σε ποια σημεία υπάρχει υπερκορεσμός ιχθυοκαλλιέργειας και που είναι δυνατή η δημιουργία νέων μονάδων.
Πέμπτον: Ο τομέας της ιχθυοκαλλιέργειας συνεισφέρει στην αύξηση της απασχόλησης, στην απολύτως αναγκαία για την επιβίωση της χώρας μείωση του εμπορικού ελλείμματός μας, στην αύξηση των φορολογικών εσόδων, στην προσφορά ψαριών σε λογικές τιμές για τη λαϊκή οικογένεια. Η λογική δεν μπορεί να μας οδηγήσει στο κτύπημα ενός τομέα της οικονομίας, που συνεισφέρει, υπέρ ενός άλλου που επίσης συνεισφέρει, αλλά στην ισόρροπη ανάπτυξη και των δύο τομέων.
Έκτον: Ο τομέας της ιχθυοκαλλιέργειας, εκ της φύσεώς του και λόγω του ότι οι μονάδες είναι δύσκολα προσβάσιμες, έχει κατηγορηθεί και πιθανόν δικαίως, για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, παράβαση των όρων λειτουργίας. Απαιτούνται επομένως πιο εντατικοί και συχνοί έλεγχοι σε όλες τις μονάδες και σε αυτές της Αργολίδας. Όμως το γεγονός αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε την τεράστια φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή, μαύρη εργασία, που όλα τείνουν σε αθέμιτο ανταγωνισμό και στον τομέα του τουρισμού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ για την Αργολίδα. Είναι απαράδεκτο να βάζουμε σε αντιπαράθεση δύο υγιείς τομείς της οικονομίας. Είναι τεράστιο σφάλμα να μιλάμε για ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των ιχθυοκαλλιεργειών χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία, ενώ την ίδια στιγμή σιωπούμε για την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη του τουριστικού τομέα, με προφανείς παρανομίες. Όλα όσα εγώ ακούω περί καταστροφής του τουρισμού από τη λειτουργία των ιχθυοκαλλιεργειών είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Η κρίση του τουριστικού τομέα στην Αργολίδα και ειδικά σε κάποιες περιοχές δεν έχει ως αιτία τη λειτουργία κάποιων μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας στα νησάκια του Αργολικού και στον κόλπο της Βουρλιάς, αλλά για τα προβλήματα ευθύνονται άλλοι και άλλα πράγματα. Σήμερα, παρά ποτέ, είναι ανάγκη να γίνει μια επιστημονική μελέτη που να αφορά τον Αργολικό Κόλπο, που αφού λάβει υπόψη της τις δραστηριότητες της περιοχής (βιομηχανία και βιοτεχνίες, τουρισμό, αγροτικές καλλιέργειες και χρήση φυτοφαρμάκων, αλιευτική δραστηριότητα, ιχθυοκαλλιέργειες, λειτουργία βιολογικών καθαρισμών κλπ) και αφού μελετήσει και τα ρεύματα μέσα στον κόλπο, θα μας δώσει συγκεκριμένα αποτελέσματα για το εάν ο Αργολικός κόλπος είναι κορεσμένος ή όχι, ποιες οικονομικές δραστηριότητες μπορούν να γίνουν επιπλέον των υφισταμένων και θα μας δώσει και κάποιες λύσεις για τη βελτίωση της κατάστασης.
Μέχρι τότε το να λένε οι παράγοντες ότι οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι καταστρεπτικές και μόνον ο τουρισμός είναι ωφέλιμος, είναι λόγια του αέρα με τα οποία ο αιρετικός διαφωνεί κάθετα. Και αφού με παρρησία λέω την άποψή μου.... εμπρός..... αναμένω να ακούσω τα Γαλλικά μου.
Και θυμίζω επιπλέον το εξής, έτσι για την ιστορία: Την ανάθεση και σύνταξη επιστημονικής μελέτης για το πόσους ρύπους μπορεί να δεχθεί ο Αργολικός Κόλπος, ώστε να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε και αγωνιζόμαστε, την έχουν προτείνει στο παρελθόν μόνον η "άλλη πρόταση" και η Δημοκρατική Αριστερά Αργολίδας. Τι να κάνουμε....; Οι υπόλοιποι που σήμερα φωνασκούν με λόγια του αέρα, μου θυμίζουν ένα ψάρι που απαντάται στον Αργολικό Κόλπο και ονομάζεται "κοκοβιός"
Οι επιχειρηματίες του τουρισμού και οι απασχολούμενοι στο τομέα αυτό στην Αργολίδα και στο Δήμο Ναυπλιέων ειδικότερα είναι μπόλικοι. Έτσι βρήκε την ευκαιρία ο επίδοξος νέος Δήμαρχος να προβάλλει το θέμα για να φανεί αρεστός. "Δεν είναι δυνατόν", μας λέει ευθυγραμμιζόμενος με τις απόψεις των δημοτών, "από τη μία να αγωνιζόμαστε για την τουριστική ανάπτυξη και από την άλλη απέναντι από τις παραλίες μας να ξεφυτρώνουν ανεξέλεγκτα το ένα ιχθυοτροφείο μετά το άλλο".
Ο νυν Δήμαρχος έπρεπε να απαντήσει στην πρόκληση. Αφού μας είπε ότι "και πιο πριν ως πολίτης παρακολουθούσε με αγωνία την άναρχη ανάπτυξη ακόμα και σε αυτόν τον τομέα της περιοχής μας", πράγμα το οποίο εγώ, ο δύσπιστος, δεν πιστεύω με τίποτα (δεν ξέρω εάν εσείς τα πιστεύετε αυτά), έκανε τελικά μια πολύ πιο ισορροπημένη και σωστή δήλωση ότι: "Απ την μια μεριά οι ιχθυοκαλλιέργειες αποτελούν δυναμικά αναπτυσσόμενες εξαγωγικές εταιρίες και απ την άλλη ο τουρισμός συνεχίζει μαζί με την αγροτική παραγωγή να παράγει πλούτο στην περιοχή. Η μονομερής στήριξη θέτει σε κίνδυνο την παραγωγικότητα της περιοχής στερώντας της θέσεις εργασίας και αναπτυξιακά κεφάλαια τα οποία χρειάζεται περισσότερο απ ότι ποτέ το τόπος."
Άπαντες οι υπόλοιποι έχουν, τουλάχιστον δημοσίως, σιωπήσει επί του θέματος.
Θα σας πει λοιπόν την άποψή του επί του εν λόγω θέματος ο αιρετικός.
Πρώτον: Δεν υπάρχει κάτι πιο καταστρεπτικό για την κοινωνία, την οικονομία, τον πολιτισμό μας και το περιβάλλον από την στροφή της χώρας ή ενός γεωγραφικού διαμερίσματος σε έναν μόνον τομέα της οικονομίας. Απολύτως αναγκαία (όχι ικανή) προϋπόθεση για να εξέλθουμε από την γενικευμένη κοινωνική, πολιτιστική (πρώτιστα), οικονομική και περιβαλλοντική κρίση είναι η πολύπλευρη ανάπτυξη σε διαφορετικούς τομείς. Η μονομέρεια με μαθηματική ακρίβεια θα σκοτώσει κάθε προσπάθεια, όσο σωστή και αν είναι κατά τα άλλα.
Δεύτερον: Ουδείς έχει ηθικό δικαίωμα να ομιλεί για άναρχη ανάπτυξη σε κάποιον τομέα της οικονομίας, χωρίς να συνυπολογίζει την εντελώς άναρχη ανάπτυξη και του δικού του τομέα (στη προκείμενη περίπτωση του τουριστικού).
Τρίτον: Είναι πλέον κοινή επιστημονική παραδοχή ότι ο μαζικός τουρισμός, ιδίως όπως έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας, αποτελεί μια δραστηριότητα ιδιαίτερα καταστρεπτική για το περιβάλλον, αλλά και για την αποδιάρθρωση του κοινωνικού ιστού.
Τέταρτον: Η Ελλάδα έχει μια τεράστια σε μήκος ακτογραμμή (τη δεύτερη σε όλη την Ευρώπη μετά αυτής της Νορβηγίας) συνολικού μήκους 16.300 χιλιομέτρων περίπου, τη στιγμή που η Ιταλία που είναι υπερδιπλάσια σε έκταση έχει λιγότερη από τη μισή (7.600 χιλιόμετρα). Αυτό σε συνδυασμό με το κλειστούς όρμους, τα ζεστά νερά, καθιστά τη χώρα μας ιδανικό τόπο για την ανάπτυξη της ιχθυοκαλλιέργειας και της οστρακοκαλλιέργειας, χωρίς να είναι ανάγκη να θίγονται άλλες παράλληλες οικονομικές δραστηριότητες (εκτατικής θαλάσσιας καλλιέργειας, δημιουργίας αλιευτικών καταφυγίων, τουριστικών δραστηριοτήτων, σημείων καταδυτικού τουρισμού κλπ). Ουδείς μπορεί να με πείσει ότι η ιχθυοκαλλιέργεια στη χώρα δεν είναι δυνατόν να πολλαπλασιασθεί, χωρίς να θίγονται άλλες δραστηριότητες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει η πολιτεία να δει με έναν ολοκληρωμένο τρόπο, σε ποια σημεία υπάρχει υπερκορεσμός ιχθυοκαλλιέργειας και που είναι δυνατή η δημιουργία νέων μονάδων.
Πέμπτον: Ο τομέας της ιχθυοκαλλιέργειας συνεισφέρει στην αύξηση της απασχόλησης, στην απολύτως αναγκαία για την επιβίωση της χώρας μείωση του εμπορικού ελλείμματός μας, στην αύξηση των φορολογικών εσόδων, στην προσφορά ψαριών σε λογικές τιμές για τη λαϊκή οικογένεια. Η λογική δεν μπορεί να μας οδηγήσει στο κτύπημα ενός τομέα της οικονομίας, που συνεισφέρει, υπέρ ενός άλλου που επίσης συνεισφέρει, αλλά στην ισόρροπη ανάπτυξη και των δύο τομέων.
Έκτον: Ο τομέας της ιχθυοκαλλιέργειας, εκ της φύσεώς του και λόγω του ότι οι μονάδες είναι δύσκολα προσβάσιμες, έχει κατηγορηθεί και πιθανόν δικαίως, για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, παράβαση των όρων λειτουργίας. Απαιτούνται επομένως πιο εντατικοί και συχνοί έλεγχοι σε όλες τις μονάδες και σε αυτές της Αργολίδας. Όμως το γεγονός αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε την τεράστια φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή, μαύρη εργασία, που όλα τείνουν σε αθέμιτο ανταγωνισμό και στον τομέα του τουρισμού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ για την Αργολίδα. Είναι απαράδεκτο να βάζουμε σε αντιπαράθεση δύο υγιείς τομείς της οικονομίας. Είναι τεράστιο σφάλμα να μιλάμε για ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των ιχθυοκαλλιεργειών χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία, ενώ την ίδια στιγμή σιωπούμε για την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη του τουριστικού τομέα, με προφανείς παρανομίες. Όλα όσα εγώ ακούω περί καταστροφής του τουρισμού από τη λειτουργία των ιχθυοκαλλιεργειών είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Η κρίση του τουριστικού τομέα στην Αργολίδα και ειδικά σε κάποιες περιοχές δεν έχει ως αιτία τη λειτουργία κάποιων μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας στα νησάκια του Αργολικού και στον κόλπο της Βουρλιάς, αλλά για τα προβλήματα ευθύνονται άλλοι και άλλα πράγματα. Σήμερα, παρά ποτέ, είναι ανάγκη να γίνει μια επιστημονική μελέτη που να αφορά τον Αργολικό Κόλπο, που αφού λάβει υπόψη της τις δραστηριότητες της περιοχής (βιομηχανία και βιοτεχνίες, τουρισμό, αγροτικές καλλιέργειες και χρήση φυτοφαρμάκων, αλιευτική δραστηριότητα, ιχθυοκαλλιέργειες, λειτουργία βιολογικών καθαρισμών κλπ) και αφού μελετήσει και τα ρεύματα μέσα στον κόλπο, θα μας δώσει συγκεκριμένα αποτελέσματα για το εάν ο Αργολικός κόλπος είναι κορεσμένος ή όχι, ποιες οικονομικές δραστηριότητες μπορούν να γίνουν επιπλέον των υφισταμένων και θα μας δώσει και κάποιες λύσεις για τη βελτίωση της κατάστασης.
Μέχρι τότε το να λένε οι παράγοντες ότι οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι καταστρεπτικές και μόνον ο τουρισμός είναι ωφέλιμος, είναι λόγια του αέρα με τα οποία ο αιρετικός διαφωνεί κάθετα. Και αφού με παρρησία λέω την άποψή μου.... εμπρός..... αναμένω να ακούσω τα Γαλλικά μου.
Και θυμίζω επιπλέον το εξής, έτσι για την ιστορία: Την ανάθεση και σύνταξη επιστημονικής μελέτης για το πόσους ρύπους μπορεί να δεχθεί ο Αργολικός Κόλπος, ώστε να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε και αγωνιζόμαστε, την έχουν προτείνει στο παρελθόν μόνον η "άλλη πρόταση" και η Δημοκρατική Αριστερά Αργολίδας. Τι να κάνουμε....; Οι υπόλοιποι που σήμερα φωνασκούν με λόγια του αέρα, μου θυμίζουν ένα ψάρι που απαντάται στον Αργολικό Κόλπο και ονομάζεται "κοκοβιός"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου