Έχει βρει το στυλ που του ταιριάζει.
Μειλίχιος.
Συχνά υπομειδιά.
Μιλάει αργά, χωρίς να ανεβάζει την ένταση της φωνής.
Έχει αναλάβει μαζί με τον Αδωνι όλο το βάρος της επικοινωνιακής προσπάθειας της Νέας Δημοκρατίας, για να μας πείσει ότι το ισχύον νομικό πλαίσιο είναι υπερεπαρκές για την αντιμετώπιση των εγκλημάτων ρατσιστικής βίας και επομένως ένας νέος αντιρατσιστικός νόμος δεν έχει νόημα.
Και θεωρεί τον εαυτό του ως κάτι πολύ σπουδαίο λέγοντας ότι "εγώ είμαι νομικός και μπορώ να απαντήσω σε ένα προς ένα τα άρθρα του υπό κατάθεση αντιρατσιστικού και να αποδείξω ότι η κείμενη νομοθεσία τα καλύπτει"
Κορδώνομαι και εγώ λοιπόν ως ταώς ο ορνιθόμορφος, επιστήμων και εγώ γαρ, και απαντώ στον Μαυρουδή ότι παραπληροφορεί.
Και εξηγούμαι:
Αν ψάξει κάποιος νομικός σε μια βάση νομικών δεδομένων για το τι υπάρχει δημοσιευμένο σε σχέση με τον αντιρατσιστικό νόμο 927 του 1979 το μόνο που θα βρει είναι κάποια άρθρα και πραγματείες καθηγητών και διδακτόρων της νομικής επιστήμης. Ούτε μία δικαστική απόφαση. Ο νόμος αυτός παρέμεινε ουσιαστικά ανενεργός. Και ο Μαυρουδής γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον ότι όταν ένας νόμος δεν εφαρμόζεται δεν ευθύνονται μόνον οι Εισαγγελείς ή οι διωκτικές αρχές. Πρέπει να έχει και εγγενείς αδυναμίες. Μία από αυτές ήταν η διάταξη που υπήρχε και που καταργήθηκε μόλις στις 2 Μαΐου 2001, ότι όλα τα εγκλήματα που αναφέρονται στο νόμο αυτό διώκονται μόνον κατ΄ έγκληση. Φαντασθείτε λοιπόν ένα θύμα ρατσιστικής επίθεσης να πρέπει να υποβάλει μήνυση-έγκληση για να προχωρήσει η δίωξη. Δυστυχώς το νομοθετικό αυτό πλαίσιο έμεινε και γι΄αυτό το λόγο στα χαρτιά και είναι πασιφανές ότι κάτι άλλο απαιτείται για να τιμωρούνται αυτοί που διαπράττουν ρατσιστικά εγκλήματα. Εάν θέλουμε πράγματι να τιμωρούνται. Και είναι πολύ σημαντικό ένας καινούργιος αντιρατσιστικός νόμος να ξεκινάει με τον σκοπό που επιδιώκεται πράγμα που πράττει το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο Ρουπακιώτη.
Είναι βασική αρχή του δικαιακού μας συστήματος ότι καμία ποινή δεν μπορεί να επιβληθεί αν δεν υπάρχει συγκεκριμένος νόμος. Και εδώ ένας ποινικός νόμος δεν μπορεί να τύχει διασταλτικής ερμηνείας ή αναλογικής εφαρμογής.
Ισχυρίζεται λοιπόν ο Μαυρουδής ότι ο νόμος 927 του 1979, σε συνδυασμό με τον Ποινικό Κώδικα, καλύπτει και μάλιστα με το παραπάνω όλες ανεξαίρετα τις περιπτώσεις ρατσιστικής βίας. Εδώ όμως υπάρχουν κάποιες τεράστιες διαφορές. Ο νόμος 927 του 1979 καλύπτει μόνον τις περιπτώσεις των εγκλημάτων για λόγους φυλετικής και εθνικής καταγωγής, ενώ το νέο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο επεκτείνει τις περιπτώσεις και σε εγκλήματα που διαπράττονται για λόγους θρησκευτικούς, γενετήσιας διαφοράς, γενεαλογικών καταβολών. Και γίνομαι τελείως συγκεκριμένος. Κάποιος ή κάποιοι παροτρύνουν του πολίτες να υβρίσουν και να φτύσουν έξω από μία εκκλησία όλους του Ορθοδόξους Χριστιανούς. Και μια ομάδα Χριστιανών άλλου δόγματος ή κάποιοι Βουδιστές ή κάποιοι άθεοι, πράγματι εξυβρίζουν με λόγια και με έργα τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, που πηγαίνουν στην εκκλησία αυτή για να προσευχηθούν, μόνο και μόνο διότι είναι Ορθόδοξοι. Οι πράξεις αυτές άραγε κατά τον Μαυρουδή δεν έχουν ηθική και κοινωνική απαξία, ώστε να πρέπει να αντιμετωπισθούν με αυστηρό τρόπο και όχι με τις ήπιες προβλέψεις του Ποινικού Κώδικα περί εξύβρισης που προϋποθέτει και έγκληση; Και ένα άλλο παράδειγμα που δεν καλύπτει ο νόμος 927/1979 και επιθυμεί να καλύψει το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη. Κάποιος ή κάποιοι παρακινούν πολίτες να επιτεθούν, να βιαιοπραγήσουν και να εξευτελίσουν δημόσια όλες τις γυναίκες που νοιώθουν ερωτική έλξη για άνδρες και δεν είναι λεσβίες. Αυτή η πράξη δεν έχει ποινική απαξία και δεν πρέπει να προβλέπεται ποινή για αυτούς;
Ισχυρίζεται ο Μαυρουδής ότι οι ποινές στην ισχύουσα νομοθεσία είναι πιο σκληρές από αυτές που προβλέπει το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη. Και προσπαθώντας να παραπλανήσει αναφέρει τα παραδείγματα μιας ανθρωποκτονίας για ρατσιστικούς λόγους ή τη σύσταση συμμορίας, όπου προβλέπονται ποινές ισοβίων και πολύχρονων καθείρξεων. Εδώ σκόπιμα ο Μαυρουδής θέλει να θολώσει τα νερά. Προφανώς το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη δεν μπορεί να προβλέψει ποινή μεγαλύτερη από τη μέγιστη επιτρεπόμενη, αλλά αυτό που θέλει να κάνει είναι να αντιμετωπίσει τα πολλαπλά φαινόμενα καθημερινής ρατσιστικής βίας στις γειτονιές. Προφανώς κάποιος που διαπράττει ανθρωποκτονία δολοφονώντας έναν μαύρο, διότι είναι μαύρος, θα τύχει της ποινής που προβλέπει ο Ποινικός μας Κώδικας (και αυτό ρητά αναφέρεται στο νομοσχέδιο), αλλά αυτός που τραβάει το αυτί από ένα μαυράκι διότι παίζει στην ίδια παιδική χαρά με ένα λευκάκι ή αυτός που τραβάει το αυτί σε ένα λευκάκι επειδή παίζει στο ίδιο πάρκο με ένα μαυράκι δεν θα πρέπει να τιμωρηθεί αυστηρά λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια ηθική απαξία της πράξης του;
Σύμφωνα με τις ποινές που προβλέπει ο ν. 927/1979, καθορίζεται ως αρμόδιο Δικαστήριο το Μονομελές Πλημμελειοδικείο, ενώ σύμφωνα με το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη αρμόδιο Δικαστήριο θα είναι το Τριμελές. Και αυτό έχει τεράστια σημασία και το γνωρίζει άριστα ο Μαυρουδής, που επιχειρεί να μας πει ότι τίποτα δεν αλλάζει με το νέο αντιρατσιστικό.
Μας λέει και άλλο εκπληκτικό ο Μαυρουδής και ξέρει πολύ καλά ότι λέει παπαρολογίες. Αλλά το λέει επίτηδες και πιστεύει ότι μπορεί να πείσει. Μας λέει λοιπόν ότι ο μεν Ποινικός Κώδικας προβλέπει αυστηρές ποινές για σύσταση συμμορίας ενώ το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη μόνον διοικητικά πρόστιμα. Όμως η διάταξη που θέλει να θεσπίσει ο Ρουπακιώτης δεν καταργεί τον Ποινικό Νόμο, αλλά αντιθέτως επιθυμεί επιπροσθέτως να επιβάλει κυρώσεις σε νομικά πρόσωπα και ενώσεις προσώπων (δεν μπορείς να βάλεις φυλακή νομικά πρόσωπα), που συστηματικά επιδιώκουν ρατσιστικούς σκοπούς και παρακινούν σε ρατσιστικά εγκλήματα. Και εδή τα πράγματα θα ήσαν σοβαρά για τα καλά αυτά παιδιά, διότι εκτός από διοικητικά πρόστιμα προβλέπονται ανακλήσεις ή αναστολές της άδειας λειτουργίας τους, αποκλεισμός τους από δημόσιες επιχορηγήσεις. Εδώ λοιπόν οι κυρώσεις θα έτσούζαν και δεν είναι ήπιες, όπως θέλει να μας εμφανίσει ο Μαυρουδής.
Τέλος θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα θέματα που δεν καλύπτονται από την ισχύουσα νομοθεσία και που θέλει να προβλέψει το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη, όπως ή επιβολή της παρεπόμενης ποινής της αποστέρησης πολιτικών δικαιωμάτων για τα καλά παιδιά, η απαγόρευση της μετατροπής, η θέσπιση πειθαρχικού αδικήματος για δημόσιο υπάλληλο, η πρόβλεψη κωλύματος διορισμού στο δημόσιο και στους Δήμους και άλλα.
Ας μην μας κοροϊδεύει λοιπόν ο Μαυρουδής και οι άλλοι Νεοδημοκράτες ότι το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο τα προβλέπει όλα και ας μας πει τον πραγματικό λόγο που δεν θέλουν να ψηφίσουν ένα τέτοιο νομοσχέδιο. Οτι δηλαδή ο απώτερος σκοπός τους είναι να καταφέρουν να κρυφτούν εκ νέου όλες οι ακροδεξιές και ρατσιστικές ιδέες και πρακτικές, μέσα στους κόλπους των μεγάλων κομμάτων, όπως ακριβώς γινόταν μέχρι σήμερα. Αλλά το φίδι, κατά τη γνώμη μου, είναι ακόμα πιο επικίνδυνο έτσι, πράττοντας στα κρυφά.
Ας δούμε λοιπόν κατάφατσα την πραγματικότητα και όχι με υπεκφυγές και μικροκομματικούς υπολογισμούς.
Μειλίχιος.
Συχνά υπομειδιά.
Μιλάει αργά, χωρίς να ανεβάζει την ένταση της φωνής.
Έχει αναλάβει μαζί με τον Αδωνι όλο το βάρος της επικοινωνιακής προσπάθειας της Νέας Δημοκρατίας, για να μας πείσει ότι το ισχύον νομικό πλαίσιο είναι υπερεπαρκές για την αντιμετώπιση των εγκλημάτων ρατσιστικής βίας και επομένως ένας νέος αντιρατσιστικός νόμος δεν έχει νόημα.
Και θεωρεί τον εαυτό του ως κάτι πολύ σπουδαίο λέγοντας ότι "εγώ είμαι νομικός και μπορώ να απαντήσω σε ένα προς ένα τα άρθρα του υπό κατάθεση αντιρατσιστικού και να αποδείξω ότι η κείμενη νομοθεσία τα καλύπτει"
Κορδώνομαι και εγώ λοιπόν ως ταώς ο ορνιθόμορφος, επιστήμων και εγώ γαρ, και απαντώ στον Μαυρουδή ότι παραπληροφορεί.
Και εξηγούμαι:
Αν ψάξει κάποιος νομικός σε μια βάση νομικών δεδομένων για το τι υπάρχει δημοσιευμένο σε σχέση με τον αντιρατσιστικό νόμο 927 του 1979 το μόνο που θα βρει είναι κάποια άρθρα και πραγματείες καθηγητών και διδακτόρων της νομικής επιστήμης. Ούτε μία δικαστική απόφαση. Ο νόμος αυτός παρέμεινε ουσιαστικά ανενεργός. Και ο Μαυρουδής γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον ότι όταν ένας νόμος δεν εφαρμόζεται δεν ευθύνονται μόνον οι Εισαγγελείς ή οι διωκτικές αρχές. Πρέπει να έχει και εγγενείς αδυναμίες. Μία από αυτές ήταν η διάταξη που υπήρχε και που καταργήθηκε μόλις στις 2 Μαΐου 2001, ότι όλα τα εγκλήματα που αναφέρονται στο νόμο αυτό διώκονται μόνον κατ΄ έγκληση. Φαντασθείτε λοιπόν ένα θύμα ρατσιστικής επίθεσης να πρέπει να υποβάλει μήνυση-έγκληση για να προχωρήσει η δίωξη. Δυστυχώς το νομοθετικό αυτό πλαίσιο έμεινε και γι΄αυτό το λόγο στα χαρτιά και είναι πασιφανές ότι κάτι άλλο απαιτείται για να τιμωρούνται αυτοί που διαπράττουν ρατσιστικά εγκλήματα. Εάν θέλουμε πράγματι να τιμωρούνται. Και είναι πολύ σημαντικό ένας καινούργιος αντιρατσιστικός νόμος να ξεκινάει με τον σκοπό που επιδιώκεται πράγμα που πράττει το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο Ρουπακιώτη.
Είναι βασική αρχή του δικαιακού μας συστήματος ότι καμία ποινή δεν μπορεί να επιβληθεί αν δεν υπάρχει συγκεκριμένος νόμος. Και εδώ ένας ποινικός νόμος δεν μπορεί να τύχει διασταλτικής ερμηνείας ή αναλογικής εφαρμογής.
Ισχυρίζεται λοιπόν ο Μαυρουδής ότι ο νόμος 927 του 1979, σε συνδυασμό με τον Ποινικό Κώδικα, καλύπτει και μάλιστα με το παραπάνω όλες ανεξαίρετα τις περιπτώσεις ρατσιστικής βίας. Εδώ όμως υπάρχουν κάποιες τεράστιες διαφορές. Ο νόμος 927 του 1979 καλύπτει μόνον τις περιπτώσεις των εγκλημάτων για λόγους φυλετικής και εθνικής καταγωγής, ενώ το νέο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο επεκτείνει τις περιπτώσεις και σε εγκλήματα που διαπράττονται για λόγους θρησκευτικούς, γενετήσιας διαφοράς, γενεαλογικών καταβολών. Και γίνομαι τελείως συγκεκριμένος. Κάποιος ή κάποιοι παροτρύνουν του πολίτες να υβρίσουν και να φτύσουν έξω από μία εκκλησία όλους του Ορθοδόξους Χριστιανούς. Και μια ομάδα Χριστιανών άλλου δόγματος ή κάποιοι Βουδιστές ή κάποιοι άθεοι, πράγματι εξυβρίζουν με λόγια και με έργα τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, που πηγαίνουν στην εκκλησία αυτή για να προσευχηθούν, μόνο και μόνο διότι είναι Ορθόδοξοι. Οι πράξεις αυτές άραγε κατά τον Μαυρουδή δεν έχουν ηθική και κοινωνική απαξία, ώστε να πρέπει να αντιμετωπισθούν με αυστηρό τρόπο και όχι με τις ήπιες προβλέψεις του Ποινικού Κώδικα περί εξύβρισης που προϋποθέτει και έγκληση; Και ένα άλλο παράδειγμα που δεν καλύπτει ο νόμος 927/1979 και επιθυμεί να καλύψει το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη. Κάποιος ή κάποιοι παρακινούν πολίτες να επιτεθούν, να βιαιοπραγήσουν και να εξευτελίσουν δημόσια όλες τις γυναίκες που νοιώθουν ερωτική έλξη για άνδρες και δεν είναι λεσβίες. Αυτή η πράξη δεν έχει ποινική απαξία και δεν πρέπει να προβλέπεται ποινή για αυτούς;
Ισχυρίζεται ο Μαυρουδής ότι οι ποινές στην ισχύουσα νομοθεσία είναι πιο σκληρές από αυτές που προβλέπει το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη. Και προσπαθώντας να παραπλανήσει αναφέρει τα παραδείγματα μιας ανθρωποκτονίας για ρατσιστικούς λόγους ή τη σύσταση συμμορίας, όπου προβλέπονται ποινές ισοβίων και πολύχρονων καθείρξεων. Εδώ σκόπιμα ο Μαυρουδής θέλει να θολώσει τα νερά. Προφανώς το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη δεν μπορεί να προβλέψει ποινή μεγαλύτερη από τη μέγιστη επιτρεπόμενη, αλλά αυτό που θέλει να κάνει είναι να αντιμετωπίσει τα πολλαπλά φαινόμενα καθημερινής ρατσιστικής βίας στις γειτονιές. Προφανώς κάποιος που διαπράττει ανθρωποκτονία δολοφονώντας έναν μαύρο, διότι είναι μαύρος, θα τύχει της ποινής που προβλέπει ο Ποινικός μας Κώδικας (και αυτό ρητά αναφέρεται στο νομοσχέδιο), αλλά αυτός που τραβάει το αυτί από ένα μαυράκι διότι παίζει στην ίδια παιδική χαρά με ένα λευκάκι ή αυτός που τραβάει το αυτί σε ένα λευκάκι επειδή παίζει στο ίδιο πάρκο με ένα μαυράκι δεν θα πρέπει να τιμωρηθεί αυστηρά λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια ηθική απαξία της πράξης του;
Σύμφωνα με τις ποινές που προβλέπει ο ν. 927/1979, καθορίζεται ως αρμόδιο Δικαστήριο το Μονομελές Πλημμελειοδικείο, ενώ σύμφωνα με το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη αρμόδιο Δικαστήριο θα είναι το Τριμελές. Και αυτό έχει τεράστια σημασία και το γνωρίζει άριστα ο Μαυρουδής, που επιχειρεί να μας πει ότι τίποτα δεν αλλάζει με το νέο αντιρατσιστικό.
Μας λέει και άλλο εκπληκτικό ο Μαυρουδής και ξέρει πολύ καλά ότι λέει παπαρολογίες. Αλλά το λέει επίτηδες και πιστεύει ότι μπορεί να πείσει. Μας λέει λοιπόν ότι ο μεν Ποινικός Κώδικας προβλέπει αυστηρές ποινές για σύσταση συμμορίας ενώ το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη μόνον διοικητικά πρόστιμα. Όμως η διάταξη που θέλει να θεσπίσει ο Ρουπακιώτης δεν καταργεί τον Ποινικό Νόμο, αλλά αντιθέτως επιθυμεί επιπροσθέτως να επιβάλει κυρώσεις σε νομικά πρόσωπα και ενώσεις προσώπων (δεν μπορείς να βάλεις φυλακή νομικά πρόσωπα), που συστηματικά επιδιώκουν ρατσιστικούς σκοπούς και παρακινούν σε ρατσιστικά εγκλήματα. Και εδή τα πράγματα θα ήσαν σοβαρά για τα καλά αυτά παιδιά, διότι εκτός από διοικητικά πρόστιμα προβλέπονται ανακλήσεις ή αναστολές της άδειας λειτουργίας τους, αποκλεισμός τους από δημόσιες επιχορηγήσεις. Εδώ λοιπόν οι κυρώσεις θα έτσούζαν και δεν είναι ήπιες, όπως θέλει να μας εμφανίσει ο Μαυρουδής.
Τέλος θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα θέματα που δεν καλύπτονται από την ισχύουσα νομοθεσία και που θέλει να προβλέψει το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη, όπως ή επιβολή της παρεπόμενης ποινής της αποστέρησης πολιτικών δικαιωμάτων για τα καλά παιδιά, η απαγόρευση της μετατροπής, η θέσπιση πειθαρχικού αδικήματος για δημόσιο υπάλληλο, η πρόβλεψη κωλύματος διορισμού στο δημόσιο και στους Δήμους και άλλα.
Ας μην μας κοροϊδεύει λοιπόν ο Μαυρουδής και οι άλλοι Νεοδημοκράτες ότι το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο τα προβλέπει όλα και ας μας πει τον πραγματικό λόγο που δεν θέλουν να ψηφίσουν ένα τέτοιο νομοσχέδιο. Οτι δηλαδή ο απώτερος σκοπός τους είναι να καταφέρουν να κρυφτούν εκ νέου όλες οι ακροδεξιές και ρατσιστικές ιδέες και πρακτικές, μέσα στους κόλπους των μεγάλων κομμάτων, όπως ακριβώς γινόταν μέχρι σήμερα. Αλλά το φίδι, κατά τη γνώμη μου, είναι ακόμα πιο επικίνδυνο έτσι, πράττοντας στα κρυφά.
Ας δούμε λοιπόν κατάφατσα την πραγματικότητα και όχι με υπεκφυγές και μικροκομματικούς υπολογισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου