Το τελείωσα το κείμενο που γράφω παρακάτω και μετά άρχισα να το ξαναδιαβάζω να δω εάν έχω γράψει κανένα μαργαριτάρι για να το διορθώσω να μην γίνω ρόμπα. Κόλλησα στην μετοχή του ρήματος σιωπώ. "Σιωπώντες" έπρεπε να γράψω ή"σιωπούντες"; Θα έπρεπε να το ψάξω. Βλέπω στον δρόμο τον καλό ποιητή του Ναυπλίου, τον ρωτάω και μου απαντάει: "σιωπέω - σιωπώ είναι το ρήμα και επομένως το ορθόν είναι σιωπούντες". Δέκα μέτρα παραπέρα πέφτω επάνω στην φιλόλογο καθηγήτριά μου στο Γυμνάσιο. Την ρωτώ και αυτήν και η απάντηση είναι ακριβώς αντίθετη. Σιωπάω-σιωπώ είναι το ρήμα, μου λέει. Και τότε περνάει κάποια τρίτη που διόρθωνε άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά και μου λέει: "Δεν γράφεις το έκαναν γαργάρα για να είσαι σίγουρος";
Αυτή λοιπόν ήταν ή εισαγωγή πριν την εισαγωγή του κυρίως κειμένου. Το κυρίως κείμενο ξεκινάει με την λέξη "κλαυσίγελως".
Κλαυσίγελως
Σουρεάλ καταστάσεις.
Δεν ήσαν απλά αντίθετοι και μόνον. Επιζητούσαν και βίαιες ενέργειες. Ήθελαν και να καταλάβουν το υπό πώληση κτήριο στο Μεγάλο Δρόμο για να το χρησιμοποιήσουν ως κέντρο για τον αγώνα τους κατά των ιδιωτικοποιήσεων.
Και έκαναν ντου με πρωτεργάτες τα γνωστά πρόσωπα.
Είχαν την απόλυτη ιδεολογική επικυριαρχία οριζοντίως και καθέτως στην κοινωνία.
Λαϊκιστές και μη, δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί, ίσως και κάποιοι χρυσαυγίτες, όλοι μαζί ακολούθησαν την απόλυτη άποψη του σύριζα κατά "του ξεπουλήματος" της δημόσιας περιουσίας. Και το είχαν αναγάγει σε ζήτημα ύψιστης σημασίας. "Ξεπουλάνε την χώρα οι προδότες και οι ταγματαλήτες". Αυτό ήταν το μοτίβο τους.
Μέχρι και τον Αλέξη πριν τις εκλογές του Γενάρη τον έφεραν στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου για να δεσμευθεί ενώπιον της "αντιταϊπέδ επιτροπής", ότι θα σταματήσει κάθε διαδικασία.
Και βεβαίως το ΤΑΙΠΕΔ ακόμα ζει και βασιλεύει. Και το χειρότερο είναι ότι έχουν ήδη δρομολογηθεί οι διαδικασίες για το "ξεπούλημα" ακινήτων και στην περιοχή μας. Και είναι σαν να τους φτύνουν στην μούρη τους πρώην αγωνιστές που σήμερα τα καταπίνουν όλα αυτά που συμβαίνουν αμάσητα. Διότι το πρώτο ακίνητο που έχει δρομολογηθεί να εκποιηθεί είναι αυτό ακριβώς που επιζητούσαν να το κάνουν στρατηγείο του υπέρ πάντων αγώνος. Και το χειρότερο είναι ότι τους κοροϊδεύουν κάθε δευτερόλεπτο που περνάει. Μάλλον θέλουν να τους εξευτελίσουν και από πάνω, αφού έβαλαν στον επίσημο διαδικτυακό τόπο πώλησης του συγκεκριμένου ακινήτου και ένα ρολόι που μετράει αντίστροφα κάθε δευτερόλεπτο μέχρι την την λήξη της προθεσμίας υποβολής των προσφορών. Για του λόγου το αληθές ιδού το σχετικό link .
Και προχωράνε στην "αξιοποίηση" και των παραλιών στην Αργολίδα και της μαρίνας της Επιδαύρου.
Σιωπή......
Και δεν ήταν μόνον η επιχείρηση "ντου" για την κατάληψη του κτηρίου στην Βασιλέως Κωνσταντίνου (Μεγάλο Δρόμο). Όταν το θέμα του ΤΑΙΠΕΔ συζητήθηκε τότε, κατά τις ωραίες στιγμές της επαναστατικής εποχής, στο δημοτικό συμβούλιο και το θέμα εισηγήθηκε ο τότε δημοτικός σύμβουλος της "άλλης πρότασης", που με αίτησή του προκλήθηκε η σχετική συζήτηση, έγινε ο χαμός διότι η εισήγηση και το ψήφισμα που υιοθετήθηκε δεν ήταν αρκούντως διεκδικητικά για τα μέτρα των επαναστατών των γλυκών υδάτων. Και κραύγαζε κατά του δημοτικού συμβούλου το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς καν να σκεφτεί ότι ήταν έμμισθη (έβαλα και το γένος της εδώ) του κόμματος με χρήματα βεβαίως των φορολογουμένων. Και σήμερα αυτό ακριβώς το ψήφισμα που εισηγήθηκε η "άλλη πρόταση" είναι αυτό που όλοι, όσοι δεν έσκυψαν την κεφαλήν, σήμερα επικαλούνται. Πρώην επαναστάτες και πασσιονάρες της κακιάς ώρας και σήμερα μουγκοσόσοι και μουγκοσόσες.
Ε .... Μα......
Και έγινε και ο χαλασμός με την άλλη πρόταση. Δεν ήταν μια δημοτική παράταξη όσο αντιμνημονιακή γουστάριζαν οι γλυκανάλατοι και οι γλυκανάλατες. Και σηκώθηκαν και έφυγαν οι σημερινοί πρωταγωνιστές του βωβού σύγχρονοι κινηματογράφου
Ε .... Μα...... Αγανακτώ. Είμαι ένας σύγχρονος αγανακτισμένος κατά των κατά το πρόσφατο παρελθόν αγανακτησάντων και αγανακτησασών.
Αλλά γι΄αυτά θα επανέλθω
Και ο αιρετικός διαφωνούσε με το ψήφισμα.
Έλεγε ότι πρέπει να δούμε κάθε ακίνητο ξεχωριστά.
Ότι δεν μπορούμε να αφήνουμε τα τοπικά μικροσυμφέροντα να λυμαίνονται τη δημόσια περιουσία, μόνον και μόνο για μικροτοπικισμούς.
Ότι είναι απαράδεκτο να γίνονται ερείπια τα κτήρια.
Ότι πρέπει να έχουμε ένα σχέδιο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, αλλά και των κοινοχρήστων χώρων, χάριν του δημόσιου συμφέροντος.
Ότι πρέπει να προστατέψουμε ως κόρην οφθαλμού τις μαγικές παραλίες μας τους χώρους απίστευτης φυσικής ομορφιάς και τους αρχαιολογικούς χώρους.
Ότι πρέπει να δούμε και το θέμα της αξιοποίησης των δημοσίων ακινήτων για να δημιουργήσουμε πραγματικές δουλειές για τους ανέργους.
Και επειδή τα έλεγε όλα αυτά ο αιρετικός ήταν ο συμβιβασμένος, ο προδότης , ο μνημονιακός, ο οπαδός των σαμαροβενιζελομπομπολοκουβέληδων.
Θα σας αντιγράψω λοιπόν εδώ, όλα αυτά που έλεγα τότε, που τα θεωρούσαν συστημικά οι τότε αντισυστημικοί, που πίστευαν ότι οι μούντζες που οι ίδιοι, επαναλαμβάνω οι ίδιοι και όχι οι φαιοί, έριχναν είναι η πρέπουσα αντίδραση στο "ξεπούλημα".
Διαβάστε λοιπόν τι έλεγα τότε έχοντας πλέον υπόψη σας τα σημερινά δεδομένα.
Και σκεφτείτε.
Μήπως έτσι έπρεπε να είχαμε από τότε ενεργήσει για να σωθούν πράγματα και να αξιοποιήσουμε τα ερείπια;.
Μήπως έστω και τώρα θα πρέπει να δούμε ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του θέματος για να προστατέψουμε τις ομορφιές μας και να δώσουμε δουλειές;
Μήπως η έλλειψη προτάσεων, σχεδίων διαχείρισης και δράσεων είναι ο,τι χειρότερο έχουμε μέχρι σήμερα πράξει;
Μήπως τελικά αυτό το τότε προδοτικό θεωρηθέν κείμενο είναι σήμερα ακραία αριστερό για τους νεομνημονιακούς σιωπούντες;
Αυτά έγραφε λοιπόν ο αιρετικός στις 11 Ιουνίου 2014 και τα άκουσε τότε από κάποιους από τους σιωπούντας και έχοντας σήμερα βάλει την ουρά κάτω από τα σκέλια.
Ιδού το τότε κείμενο:
Γνωρίζω καλά ότι αυτά που πολλές φορές γράφω δεν είναι του συρμού και ως ντεμοντέ δεν είναι και δημοφιλή.
"Οχι στο ξεπούλημα των δημοσίων εκτάσεων": Συντηρητική λογική. Συντηρητικό τσιτάτο. Υπάρχουν δημόσιες εκτάσεις που ακόμα και αν μοσχοπουλιόντουσαν (ποια είναι η καλή τιμή κανείς βέβαια δεν λέει), δεν θα έπρεπε να βγουν προς εκποίηση. Εκτάσεις που βρίσκονται σε αρχαιολογικούς χώρους, σε οικολογικά ευαίσθητες περιοχές, κοντά σε ερημικές παραλίες ανεπανάληπτης ομορφιάς, που αποτελούν εθνικό κεφάλαιο, δεν πρέπει να πουληθούν όποια τιμή και αν προσφερθεί.
"Θα καταστρέψουν τις παραλίες μας" Επικεντρώνοντας σε κάποιες ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων εκτάσεων, ξεχνάμε το σημαίνον, που είναι παράνομη υπερεκμετάλλευση, καταστροφή, και ιδιοποίηση των παραλιών μας υπέρ μικρών συνήθως, αλλά και μεγάλων συμφερόντων που ήδη συμβαίνει δίπλα μας. Εκατοντάδες, χιλιάδες παραλίες της χώρας μας έχουν καλυφθεί απάκρη σάκρη,παρά τις επιταγές του νόμου, με ομπρελοκαθίσματα, παράνομες καντίνες, φρικαλέα κατασκευάσματα, φουσκωτά παιχνίδια, βουερά μηχανάκια θαλάσσης. Είναι πανεύκολο και ανώδυνο να τα βάλουμε με τους αόρατους εχθρούς που μας επιβουλεύονται. Το δύσκολο είναι να δημιουργηθεί ένα κίνημα που να τα βάλει με τα πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα, που με παράνομο τρόπο λυμαίνονται τις παραλίες μας, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Για κοιτάξτε φίλοι μου δίπλα σας με τα αίσχη που συμβαίνουν. Με τις τροχοφόρες καντίνες που γίνονται μόνιμα μπαράκια με εκατοντάδες καθίσματα, με τις καταλήψεις τεράστιων τμημάτων παραλιών με ετσιθελισμό του χειρίστου είδους. Το κακό έχει επισυμβεί εις τας κεφαλάς μας εδώ και καιρό, ήδη από την εποχή της επίπλαστης ευδαιμονίας, και οι πραγματικοί προοδευτικοί θα πρέπει να αγωνισθούν και να τα βάλουν με τα πολύ συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Όλοι ξέρουμε. Λίγοι ομιλούν.
"Ξεπουλάνε το θέατρο της Επιδαύρου". Υπερβάλλοντας θα χάσουμε ολοσχερώς το δίκιο μας.
"Η διαχείριση της δημόσιας περιουσίας πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά από το Κράτος και όχι από ιδιώτες". Το Τελωνείο Ναυπλίου παραμένει έρημο κάποιες δεκαετίες-Φρίκη. Το Μπούρτζι από τότε που έκλεισε ως ξενοδοχείο ρημάζει-Φρίκη. Σκοτεινό και απαίσιο το αναψυκτήριο στο Πάρκο του Σταϊκόπουλου - Φρίκη. Ανατριχίλες διαπερνούν τις ραχοκοκκαλιές όταν κάποιος αντικρύζει το παλιό Ξενία ή το μπετονένιο κτήριο της Αρβανιτιάς- Φρίκη. Καταρρέει το εκπληκτικό Ενετικό κτήριο στην πλατεία Αγίου Γεωργίου- Φρίκη. Επί χρόνια με σκαλωσιές και απαίσια πανιά το κτήριο Βίγκα στην Πλατεία Πλατάνου-Φρίκη. Στοίχειωσαν οι καπναποθήκες-Φρίκη. Έδιωξαν το ΠΛΙ από το κτήριο στο Μεγάλο Δρόμο-Φρίκη. Ρήμαξαν οι Μπανιέρες και το κεντρικό κτήριο του ναυτικού ομίλου- Φρίκη. Με αυτές και άλλες φρικαλεότητες της κρατικής διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας θα έπρεπε να ασχολούμαστε κατά προτεραιότητα άπαντες. Δεν το κάνουμε-Φρίκη. Δεν ασχολούμαστε και με το γεγονός ότι κάποιοι έχουν καταλάβει παράνομα κοινόχρηστους χώρους - Φρίκη. Κάποια σημαντικά δημόσια κτήρια, θα πρέπει να είναι κάτω από σωστή κρατική διαχείριση. Σωστή όμως. Και ας αποφύγουμε τους δογματισμούς. Πιστεύω ότι με μια διαφορετική διαχείριση, είναι δυνατόν τα κτήρια αυτά και η δημόσια περιουσία να είναι ωφέλιμα για την κοινωνία, αλλά ο δογματισμός στο να μην πουληθεί τίποτα σε ιδιώτες το μόνο που κάνει είναι να βλάπτει το δημόσιο συμφέρον.
Αυτή λοιπόν ήταν ή εισαγωγή πριν την εισαγωγή του κυρίως κειμένου. Το κυρίως κείμενο ξεκινάει με την λέξη "κλαυσίγελως".
Κλαυσίγελως
Σουρεάλ καταστάσεις.
Δεν ήσαν απλά αντίθετοι και μόνον. Επιζητούσαν και βίαιες ενέργειες. Ήθελαν και να καταλάβουν το υπό πώληση κτήριο στο Μεγάλο Δρόμο για να το χρησιμοποιήσουν ως κέντρο για τον αγώνα τους κατά των ιδιωτικοποιήσεων.
Και έκαναν ντου με πρωτεργάτες τα γνωστά πρόσωπα.
Είχαν την απόλυτη ιδεολογική επικυριαρχία οριζοντίως και καθέτως στην κοινωνία.
Λαϊκιστές και μη, δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί, ίσως και κάποιοι χρυσαυγίτες, όλοι μαζί ακολούθησαν την απόλυτη άποψη του σύριζα κατά "του ξεπουλήματος" της δημόσιας περιουσίας. Και το είχαν αναγάγει σε ζήτημα ύψιστης σημασίας. "Ξεπουλάνε την χώρα οι προδότες και οι ταγματαλήτες". Αυτό ήταν το μοτίβο τους.
Μέχρι και τον Αλέξη πριν τις εκλογές του Γενάρη τον έφεραν στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου για να δεσμευθεί ενώπιον της "αντιταϊπέδ επιτροπής", ότι θα σταματήσει κάθε διαδικασία.
Και βεβαίως το ΤΑΙΠΕΔ ακόμα ζει και βασιλεύει. Και το χειρότερο είναι ότι έχουν ήδη δρομολογηθεί οι διαδικασίες για το "ξεπούλημα" ακινήτων και στην περιοχή μας. Και είναι σαν να τους φτύνουν στην μούρη τους πρώην αγωνιστές που σήμερα τα καταπίνουν όλα αυτά που συμβαίνουν αμάσητα. Διότι το πρώτο ακίνητο που έχει δρομολογηθεί να εκποιηθεί είναι αυτό ακριβώς που επιζητούσαν να το κάνουν στρατηγείο του υπέρ πάντων αγώνος. Και το χειρότερο είναι ότι τους κοροϊδεύουν κάθε δευτερόλεπτο που περνάει. Μάλλον θέλουν να τους εξευτελίσουν και από πάνω, αφού έβαλαν στον επίσημο διαδικτυακό τόπο πώλησης του συγκεκριμένου ακινήτου και ένα ρολόι που μετράει αντίστροφα κάθε δευτερόλεπτο μέχρι την την λήξη της προθεσμίας υποβολής των προσφορών. Για του λόγου το αληθές ιδού το σχετικό link .
Και προχωράνε στην "αξιοποίηση" και των παραλιών στην Αργολίδα και της μαρίνας της Επιδαύρου.
Σιωπή......
Και δεν ήταν μόνον η επιχείρηση "ντου" για την κατάληψη του κτηρίου στην Βασιλέως Κωνσταντίνου (Μεγάλο Δρόμο). Όταν το θέμα του ΤΑΙΠΕΔ συζητήθηκε τότε, κατά τις ωραίες στιγμές της επαναστατικής εποχής, στο δημοτικό συμβούλιο και το θέμα εισηγήθηκε ο τότε δημοτικός σύμβουλος της "άλλης πρότασης", που με αίτησή του προκλήθηκε η σχετική συζήτηση, έγινε ο χαμός διότι η εισήγηση και το ψήφισμα που υιοθετήθηκε δεν ήταν αρκούντως διεκδικητικά για τα μέτρα των επαναστατών των γλυκών υδάτων. Και κραύγαζε κατά του δημοτικού συμβούλου το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς καν να σκεφτεί ότι ήταν έμμισθη (έβαλα και το γένος της εδώ) του κόμματος με χρήματα βεβαίως των φορολογουμένων. Και σήμερα αυτό ακριβώς το ψήφισμα που εισηγήθηκε η "άλλη πρόταση" είναι αυτό που όλοι, όσοι δεν έσκυψαν την κεφαλήν, σήμερα επικαλούνται. Πρώην επαναστάτες και πασσιονάρες της κακιάς ώρας και σήμερα μουγκοσόσοι και μουγκοσόσες.
Ε .... Μα......
Και έγινε και ο χαλασμός με την άλλη πρόταση. Δεν ήταν μια δημοτική παράταξη όσο αντιμνημονιακή γουστάριζαν οι γλυκανάλατοι και οι γλυκανάλατες. Και σηκώθηκαν και έφυγαν οι σημερινοί πρωταγωνιστές του βωβού σύγχρονοι κινηματογράφου
Ε .... Μα...... Αγανακτώ. Είμαι ένας σύγχρονος αγανακτισμένος κατά των κατά το πρόσφατο παρελθόν αγανακτησάντων και αγανακτησασών.
Αλλά γι΄αυτά θα επανέλθω
Και ο αιρετικός διαφωνούσε με το ψήφισμα.
Έλεγε ότι πρέπει να δούμε κάθε ακίνητο ξεχωριστά.
Ότι δεν μπορούμε να αφήνουμε τα τοπικά μικροσυμφέροντα να λυμαίνονται τη δημόσια περιουσία, μόνον και μόνο για μικροτοπικισμούς.
Ότι είναι απαράδεκτο να γίνονται ερείπια τα κτήρια.
Ότι πρέπει να έχουμε ένα σχέδιο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, αλλά και των κοινοχρήστων χώρων, χάριν του δημόσιου συμφέροντος.
Ότι πρέπει να προστατέψουμε ως κόρην οφθαλμού τις μαγικές παραλίες μας τους χώρους απίστευτης φυσικής ομορφιάς και τους αρχαιολογικούς χώρους.
Ότι πρέπει να δούμε και το θέμα της αξιοποίησης των δημοσίων ακινήτων για να δημιουργήσουμε πραγματικές δουλειές για τους ανέργους.
Και επειδή τα έλεγε όλα αυτά ο αιρετικός ήταν ο συμβιβασμένος, ο προδότης , ο μνημονιακός, ο οπαδός των σαμαροβενιζελομπομπολοκουβέληδων.
Θα σας αντιγράψω λοιπόν εδώ, όλα αυτά που έλεγα τότε, που τα θεωρούσαν συστημικά οι τότε αντισυστημικοί, που πίστευαν ότι οι μούντζες που οι ίδιοι, επαναλαμβάνω οι ίδιοι και όχι οι φαιοί, έριχναν είναι η πρέπουσα αντίδραση στο "ξεπούλημα".
Διαβάστε λοιπόν τι έλεγα τότε έχοντας πλέον υπόψη σας τα σημερινά δεδομένα.
Και σκεφτείτε.
Μήπως έτσι έπρεπε να είχαμε από τότε ενεργήσει για να σωθούν πράγματα και να αξιοποιήσουμε τα ερείπια;.
Μήπως έστω και τώρα θα πρέπει να δούμε ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του θέματος για να προστατέψουμε τις ομορφιές μας και να δώσουμε δουλειές;
Μήπως η έλλειψη προτάσεων, σχεδίων διαχείρισης και δράσεων είναι ο,τι χειρότερο έχουμε μέχρι σήμερα πράξει;
Μήπως τελικά αυτό το τότε προδοτικό θεωρηθέν κείμενο είναι σήμερα ακραία αριστερό για τους νεομνημονιακούς σιωπούντες;
Αυτά έγραφε λοιπόν ο αιρετικός στις 11 Ιουνίου 2014 και τα άκουσε τότε από κάποιους από τους σιωπούντας και έχοντας σήμερα βάλει την ουρά κάτω από τα σκέλια.
Ιδού το τότε κείμενο:
Γνωρίζω καλά ότι αυτά που πολλές φορές γράφω δεν είναι του συρμού και ως ντεμοντέ δεν είναι και δημοφιλή.
"Οχι στο ξεπούλημα των δημοσίων εκτάσεων": Συντηρητική λογική. Συντηρητικό τσιτάτο. Υπάρχουν δημόσιες εκτάσεις που ακόμα και αν μοσχοπουλιόντουσαν (ποια είναι η καλή τιμή κανείς βέβαια δεν λέει), δεν θα έπρεπε να βγουν προς εκποίηση. Εκτάσεις που βρίσκονται σε αρχαιολογικούς χώρους, σε οικολογικά ευαίσθητες περιοχές, κοντά σε ερημικές παραλίες ανεπανάληπτης ομορφιάς, που αποτελούν εθνικό κεφάλαιο, δεν πρέπει να πουληθούν όποια τιμή και αν προσφερθεί.
"Ξεπουλάνε τις παραλίες μας". Λάθος σύνθημα. Αποπροσανατολίζει και δεν απεικονίζει την πραγματικότητα. Ουδεμία παραλία έχει περιέλθει στο ΤΑΙΠΕΔ για να πουληθεί. Παραλιακά οικόπεδα ναι. Και εδώ το μεγάλο θέμα είναι, κατά την αιρετική μου άποψη, όχι το να μην πουληθεί ένα ανεκμετάλλευτο δημόσιο ακίνητο, αλλά το πως θα σωθούν οι ερημικές παραλίες μας, που αποτελούν ένα κεφάλαιο για τη ζωή μας, αλλά και για την οικονομία μας. Επίσης το πως δεν θα μπετονοποιηθούν περαιτέρω οι ήδη "ανεπτυγμένες" οικιστικά παραλίες μας. Επομένως το μεγάλο ζητούμενο, κατά την αιρετική μου γνώμη, είναι να ορισθούν χρήσεις γης και όροι δόμησης τέτοιοι που να απαγορεύουν την δόμηση κοντά σε εξαιρετικές ερημικές παραλίες και να περιορίζονται τα οικοδομικά αίσχη στις υπόλοιπες παραλίες. Το θέμα δεν είναι μόνον να μην πουληθεί μια δημόσια έκταση, αλλά και παράλληλα να μην γίνουν "αξιοποιήσεις" και σε ιδιωτικές εκτάσεις και μάλιστα εκμεταλλευόμενοι οι ιδιώτες την παρθένα γη που ανήκει στο δημόσιο. Έτσι κλείνουμε το μάτι στα μικρά , αλλά και στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, που εκμεταλλεύονται μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Θέλετε παραδείγματα; Για σκεφθείτε το.
"Θα καταστρέψουν τις παραλίες μας" Επικεντρώνοντας σε κάποιες ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων εκτάσεων, ξεχνάμε το σημαίνον, που είναι παράνομη υπερεκμετάλλευση, καταστροφή, και ιδιοποίηση των παραλιών μας υπέρ μικρών συνήθως, αλλά και μεγάλων συμφερόντων που ήδη συμβαίνει δίπλα μας. Εκατοντάδες, χιλιάδες παραλίες της χώρας μας έχουν καλυφθεί απάκρη σάκρη,παρά τις επιταγές του νόμου, με ομπρελοκαθίσματα, παράνομες καντίνες, φρικαλέα κατασκευάσματα, φουσκωτά παιχνίδια, βουερά μηχανάκια θαλάσσης. Είναι πανεύκολο και ανώδυνο να τα βάλουμε με τους αόρατους εχθρούς που μας επιβουλεύονται. Το δύσκολο είναι να δημιουργηθεί ένα κίνημα που να τα βάλει με τα πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα, που με παράνομο τρόπο λυμαίνονται τις παραλίες μας, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Για κοιτάξτε φίλοι μου δίπλα σας με τα αίσχη που συμβαίνουν. Με τις τροχοφόρες καντίνες που γίνονται μόνιμα μπαράκια με εκατοντάδες καθίσματα, με τις καταλήψεις τεράστιων τμημάτων παραλιών με ετσιθελισμό του χειρίστου είδους. Το κακό έχει επισυμβεί εις τας κεφαλάς μας εδώ και καιρό, ήδη από την εποχή της επίπλαστης ευδαιμονίας, και οι πραγματικοί προοδευτικοί θα πρέπει να αγωνισθούν και να τα βάλουν με τα πολύ συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Όλοι ξέρουμε. Λίγοι ομιλούν.
"Ξεπουλάνε αρχαιολογικό χώρο": Για να το δούμε λίγο καλύτερα το πράγμα. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που βγήκαν οικοδομικές άδειες για να ανακατασκευασθούν bangalows και να κατασκευασθούν πισίνες στον αδόμητο αρχαιολογικό χώρο της Ακροναυπλίας, ολοκληρώνοντας καταστροφές που έγιναν επί χούντας. Προσωπικά, ως αιρετικό, λίγο με κόφτει, το εάν αυτός που εκμεταλλεύεται ένα ξενοδοχείο εκεί επάνω, έχει ιδιοκτησία του χώρου ή το έχει νοικιάσει για καμία 40ετία ή το έχει με σύστημα λήζινγκ αλά Χονγκ Κονγκ (το να ξαναγυρίσει η διαχείριση ενός τέτοιου ξενοδοχείου στο δημόσιο, πιστεύω ότι κάθε λογικός άνθρωπος το θεωρεί αδιανόητο). Αυτό λοιπόν που πρέπει να αποφασίσουμε, εάν θέλουμε να ονομαζόμαστε προοδευτικοί-αριστεροί, είναι η χρήση του χώρου. Θέλουμε την κατεδάφιση του σκελετωμένου παλαιού Ξενία; Θα πρέπει να ανοίξει επιτέλους η Πύλη του Σαγρέδου; Θα αποφασίσουμε ότι τα κτηριακά κατασκευάσματα της χούντας είναι γέρικα, άχρηστα και χωρίς καμία αξία με την πάροδο μίας 60ετίας; Αν λέμε ότι αυτά είναι τα θέλω μας (τα δικά μου πάντως αυτά είναι), τότε αυτό για το οποίο πρέπει να αγωνισθούμε είναι να απαλλαγούμε από τα κτηριακά τέρατα. Όχι να παραμείνουν αυτά στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου και να εκμισθωθούν για άλλα 40 χρόνια ή να πωληθούν σε καλούς, κακούς ή μέτριους ιδιώτες επιχειρηματίες.
"Ξεπουλάνε το θέατρο της Επιδαύρου". Υπερβάλλοντας θα χάσουμε ολοσχερώς το δίκιο μας.
"Η διαχείριση της δημόσιας περιουσίας πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά από το Κράτος και όχι από ιδιώτες". Το Τελωνείο Ναυπλίου παραμένει έρημο κάποιες δεκαετίες-Φρίκη. Το Μπούρτζι από τότε που έκλεισε ως ξενοδοχείο ρημάζει-Φρίκη. Σκοτεινό και απαίσιο το αναψυκτήριο στο Πάρκο του Σταϊκόπουλου - Φρίκη. Ανατριχίλες διαπερνούν τις ραχοκοκκαλιές όταν κάποιος αντικρύζει το παλιό Ξενία ή το μπετονένιο κτήριο της Αρβανιτιάς- Φρίκη. Καταρρέει το εκπληκτικό Ενετικό κτήριο στην πλατεία Αγίου Γεωργίου- Φρίκη. Επί χρόνια με σκαλωσιές και απαίσια πανιά το κτήριο Βίγκα στην Πλατεία Πλατάνου-Φρίκη. Στοίχειωσαν οι καπναποθήκες-Φρίκη. Έδιωξαν το ΠΛΙ από το κτήριο στο Μεγάλο Δρόμο-Φρίκη. Ρήμαξαν οι Μπανιέρες και το κεντρικό κτήριο του ναυτικού ομίλου- Φρίκη. Με αυτές και άλλες φρικαλεότητες της κρατικής διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας θα έπρεπε να ασχολούμαστε κατά προτεραιότητα άπαντες. Δεν το κάνουμε-Φρίκη. Δεν ασχολούμαστε και με το γεγονός ότι κάποιοι έχουν καταλάβει παράνομα κοινόχρηστους χώρους - Φρίκη. Κάποια σημαντικά δημόσια κτήρια, θα πρέπει να είναι κάτω από σωστή κρατική διαχείριση. Σωστή όμως. Και ας αποφύγουμε τους δογματισμούς. Πιστεύω ότι με μια διαφορετική διαχείριση, είναι δυνατόν τα κτήρια αυτά και η δημόσια περιουσία να είναι ωφέλιμα για την κοινωνία, αλλά ο δογματισμός στο να μην πουληθεί τίποτα σε ιδιώτες το μόνο που κάνει είναι να βλάπτει το δημόσιο συμφέρον.
Συμπερασματικά.
Η δογματική απολυτότητα των κρατιστών είναι μία συντηρητική λογική, που σε πολλές περιπτώσεις ευνοεί ιδιωτικά μικρά και μεγάλα συμφέροντα.
Η προστασία ευαίσθητων περιοχών από την επέλαση του κέρδους, πρέπει να αφορά όχι μόνον τη δημόσια περιουσία, αλλά και την ιδιωτική.
Μικρά και διάσπαρτα μικροσυμφέροντα που δεν θέλουμε να θίξουμε είναι σε πλείστες περιπτώσεις οι απόλυτοι καταστροφείς.
Η δημόσια περιουσία που δεν έχει να κάνει με ευαίσθητες περιοχές φυσικού κάλλους ή πολιτιστικής κληρονομιάς, πρέπει με ορθολογικό τρόπο να αξιοποιηθεί. Η μη αξιοποίησή της ευνοεί τους υπόγειους μάγκες της διαπλοκής.
Δεν πρέπει να επιστρέψουμε στο παρελθόν. Με την εξιδανίκευση του κρατισμού και της καρακιτσαρίας που διέλυσε το δημόσιο χώρο."
Η δογματική απολυτότητα των κρατιστών είναι μία συντηρητική λογική, που σε πολλές περιπτώσεις ευνοεί ιδιωτικά μικρά και μεγάλα συμφέροντα.
Η προστασία ευαίσθητων περιοχών από την επέλαση του κέρδους, πρέπει να αφορά όχι μόνον τη δημόσια περιουσία, αλλά και την ιδιωτική.
Μικρά και διάσπαρτα μικροσυμφέροντα που δεν θέλουμε να θίξουμε είναι σε πλείστες περιπτώσεις οι απόλυτοι καταστροφείς.
Η δημόσια περιουσία που δεν έχει να κάνει με ευαίσθητες περιοχές φυσικού κάλλους ή πολιτιστικής κληρονομιάς, πρέπει με ορθολογικό τρόπο να αξιοποιηθεί. Η μη αξιοποίησή της ευνοεί τους υπόγειους μάγκες της διαπλοκής.
Δεν πρέπει να επιστρέψουμε στο παρελθόν. Με την εξιδανίκευση του κρατισμού και της καρακιτσαρίας που διέλυσε το δημόσιο χώρο."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου