Κατηγορήθηκα ότι είναι "πολυτελής" η άποψή μου ότι είναι υπερβολικά στις σημερινές συνθήκες τα 28 εκατομμυριάκια για ένα δρόμο επτά χιλιομέτρων. Μου είπαν (και με πρόσβαλαν), ότι έχω την πολυτέλεια να ομιλώ για τα Καγιέν που θα χρησιμοποιούν τον υπό διαμόρφωση δρόμο και ξεχνώ τους μεροκαματιάρηδες (ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες, αγρότες κλπ) που επίσης θα χρησιμοποιούν αυτόν τον δρόμο και οι οποίοι σήμερα κινδυνεύουν και ότι επομένως θα πρέπει η πολιτεία να κατασκευάσει το δρόμο για την ασφάλεια του απλού πολίτη.
Αφήνω τα κοσμητικά και εκφράζω την άποψή μου.
ΠΡΩΤΟΝ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΟ. Δυστυχώς η χώρα έπεσε έξω και από τα τεράστια φαραωνικά και δαπανηρά έργα που έγιναν και που κατά το μεγαλύτερο μέρος ωφέλησαν μελετητικές και μεγαλοεργολαβικές εταιρίες. Όπως και να το κάνουμε τα χρήματα είναι περιορισμένα και αυτό που που πρέπει να γίνεται είναι η συσχέτιση ενός έργου με το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Πρέπει να δούμε τις προτεραιότητες και μετά να αποφασίζουμε το τί, το πού και το πόσο.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΒΑΣΙΚΟ. Σε όλες μα όλες τις χώρες της Ευρώπης, δίνεται πρώτη προτεραιότητα στους βασικούς οδικούς άξονες και στο τρένο. Μόνον η χρήση του τρένου με την παράλληλη κατασκευή τέτοιων κλειστών εθνικών οδών προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια στους εποχούμενους και μετακινούμενους. Είναι τραγικό το 2010 να μην έχει κατασκευασθεί εθνικός δρόμος από Κόρινθο μέχρι Πάτρα και να παραμένει ως ένας απλός επαρχιακός. Το μεγαλύτερο μέρος των πολύνεκρων ατυχημάτων και των ατυχημάτων με σοβαρότατους τραυματισμός γίνεται στον άξονα αυτόν, όπως γινόταν και τα προηγούμενα χρόνια στον Μαλλιακό. Πρέπει επομένως να αποφασίσουμε ποιοί είναι οι βασικοί άξονες με τη μεγαλύτερη κίνηση, που συνδέουν τις μεγάλες πόλεις και όλη η βαρύτητα να δοθεί στην κατασκευή κλειστών αυτοκινητοδρόμων με σωστούς κόμβους. Σε όλες μα όλες τις χώρες της Ευρώπης οι επαρχιακοί δρόμοι είναι πιο στενοί από τους Ελληνικούς και στα ορεινά μέρη με περισσότερες στροφές. Επιτρέψτε μου να το καταθέτω αυτό μετά λόγου γνώσεως, αφού έχω διανύσει με αυτοκίνητο δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα στην Ευρώπη, αφού έχω φθάσει με αυτοκίνητο στο πιο βόρειο σημείο της Ευρώπης (Βόρειο Ακρωτήριο στην πολική ζώνη), έχω ταξιδέψει στις δυτικές εσχατιές (Lands End), στη Σκωτία και στο νησί SKY, στην Ουγγαρία, Τσεχία, Γερμανία, Ιταλία, Αυστρία, Γαλλία, Αγγλία, Ελβετία, Πολωνία, Δανία, Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία, Σερβία, Κροατία, Βοσνία. Παντού είδα σωστούς κλειστούς εθνικούς δρόμους, όμως πουθενά δεν είδα την «πολυτέλεια» των Ελληνικών επαρχιακών δρόμων. Είδα όμως άλλα πράγματα που οδηγούν στην οδική ασφάλεια, όπως αυστηρότατο έλεγχο οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ, σωστή οδική συμπεριφορά, σωστή σήμανση των οδών, σωστούς κυκλικούς κόμβους.
ΤΡΙΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΒΑΣΙΚΟ ΑΠΟ ΟΛΑ. Η κατασκευή επαρχιακών δρόμων, που σε προδιαθέτουν για αυξημένες ταυχύτητες αποτελεί καταστροφή για την οδική ασφάλεια. Αποφασίσαμε χάριν της ασφάλειας να διαπλατύνουμε και φωταγωγήσουμε την παραλιακή Ναυπλίου-Νέας Κίου. Το αποτέλεσμα ήταν περισσότερα θανατηφόρα και σοβαρά ατυχήματα διότι οι ταχύτητες που αναπτύσσονται είναι μεγαλύτερες και οι διασταυρώσεις ακόμα πιο επικίνδυνες. Αποφασίσαμε και κατασκευάσαμε το με ψευδεπίγραφο όνομα δρόμο σύνδεσης των αρχαιολογικών χώρων. Πρέπει να αναλογισθούμε πόσα θύματα θρηνήσαμε τα τελευταία χρόνια, διότι φτιάξαμε ένα δρόμο που σε προδιαθέτει να αναπτύξεις ταχύτητα 120 και πλέον χιλιομέτρων. Θύματα νέοι άνθρωποι, μεροκαματιάρηδες. Δαπανήσαμε ένα σκασμό χρήματα για απαλλοτριώσεις και κατασκευή του δρόμου και το μόνο αποτέλεσμα ήταν να κάνουμε τη ζωή μας πιο αγχώδη και πιο επικίνδυνη και καλύτερη τη ζωή των Πορσεδάδων που φθάνουν στο Ναύπλιο με την γκόμενα για τον καφέ τους πιο γρήγορα. Τώρα θα κατασκευάσουμε ένα νέο δρόμο με 28 εκατομμύρια, με καινούργια χάραξη, προκειμένου να έχουμε μεγαλύτερες ευθείες και να αναπτύσσουμε μεγαλύτερες ταχύτητες. Δεν πιστεύω με τίποτα ότι ο δρόμος αυτός θα προσφέρει στην οδική ασφάλεια, αντιθέτως θα γίνει πιο επικίνδυνος και σε τελευταία ανάλυση κανείς δεν μπορεί να μου προσάψει ότι όταν λέω ότι ο δρόμος θα ευνοήσει τους Καγιενοκατόχους, η άποψή μου αυτή είναι «πολυτελής». Ας θυμηθούμε και κάτι ακόμα. Το τελευταίο Ναυπλιώτικο θύμα στο δρόμο αυτό, ο Πεταλούδας, σκοτώθηκε στο τμήμα όχι των στροφών, αλλά στο τμήμα με τις μεγάλες ευθείες. Δεν λέει κάτι αυτό;
Τί θα μπορούσε να γίνει κατά τη γνώμη μου. Στην υπάρχουσα χάραξη να γίνουν διευθετήσεις στις επτά-οκτώ επικίνδυνες στροφές. Να υπάρξει σ΄αυτές σωστός φωτισμός. Να τοποθετηθούν (όπως στην Κορίνθου-Πατρών) μεγάλες προειδοποιητικές πινακίδες. Να χρησιμοποιηθεί και η Στέρνα ως ο κόμβος προς την Αργολίδα. Αυτά τα λίγα πολυτελή που μπορούν να γίνουν με τα λίγα χρήματα
Eιπα την άποψή μου διευκρινίζοντας ότι δεν είμαι ειδικός και χωρίς να ξέρω καλά καλά την καινούργια χάραξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπισήμανα την αναγκαιότητα μεγαλύτερης ασφάλειας διέλευσης του συγκεκριμένου τμήματος.
Συμφωνώ μαζί σου οτι αυτό μπορεί να γίνει και με βελτίωση του υπάρχοντος δικτύου κάτι που θα κοστίσει λιγότερο.
Η λέξη πολυτέλεια που χρησιμοποίησα είχε την έννοια του ότι δεν σου συνέβει αυτό που συνέβει σε μένα στο συγκεκριμένο κομμάτι και έχεις την άνεση ,ίσως αυτή να ήταν η σωστή λέξη , να το βλέπεις πιο αποστασιοποιημένα , ισως και πιο ψύχραιμα το θέμα .
Αν αυτό ήταν που σε πρόσβαλε σου ζητάω συγνώμη γιατί δεν είχα τέτοια πρόθεση.
Σε κάποιο σημείο αναφέρεις ότι αφήνεις τα κοσμητικά , διαβάζω και ξαναδιαβάζω το σχόλιό μου και δεν βλέπω κανένα .
Η αντιπαράθεση έγινε με την άποψή σου όχι με το πρόσωπό σου .
Η εκτίμησή μου γι αυτό παραμένει δεδομένη εδώ και πολλά χρόνια.
Συμφωνώ απόλυτα και εκφράζω και εγώ την απορία μου για τη σκοπιμότητα και το κόστος του έργου. όπως επίσης και την απορία μου για την "επίθεση" που δέχτηκες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚόμβος υπάρχει στη Στέρνα για όλους αυτούς που ενδιαφέρονται για την οδική ασφάλεια (π.χ. εκτός από φορτηγατζήδες, αυτοκινητιστές και αγρότες υπάρχουν και αυτοί που μετακινούνται σε τακτικά χρονικά διαστήματα στην Αθήνα επίσης για εργασία, όπως και αυτοί που κάνουν συχνές μετακινήσεις με μικρά παιδιά κλπ.).
Τις χρονιές που χιονίζει στο κέντρο της Αθήνας (σπάνια δηλαδή), όλοι οι πολίτες και τα κανάλια διαμαρτύρονται διότι το κράτος τους εγκατέλειψε, δηλαδή δεν έβαλε έναν εργάτη έξω από το σπίτι τους για να φτυαρίζει το πεζοδρόμιο.
Με την ίδια λογική, στην επαρχία έχουμε αναπτύξει την πεποίθηση ότι το κράτος πρέπει να εξασφαλίσει πρόσβαση επιπέδου εθνικής οδού μέχρι την είσοδο της αυλής μας. Βούτυρο στο ψωμί του "κράτους" βεβεάιως όλες αυτές οι απαιτήσεις.
Δεν είπε κανείς να μη γίνουν βελτιώσεις στον υφιστάμενο δρόμο.
Επιβεβαιώνω και εγώ την κατάσταση των επαρχιακών δρόμων στο εξωτερικό (πολύ στενοί αλλά άριστης ποιότητας οι περισσότεροι και οι οδηγοί με ανεπτυγμένο το αίσθημα της ευθύνης π.χ. στην Αγγλία δεν νοείται φορτηγατζής που να πηγαίνει "καροτσάκι" 100 αυτοκίνητα - έχει σταματήσει υποχρεωτικά δεξιά για να εκτονώσει την κυκλοφορία).
Επιτρέψατέ μου κι εμένα να συμφωνήσω απόλυτα με τον γράφοντα και τα προηγούμενα σχόλια των εκλεκτών αναγνωστών του μπλόγκ και να προσθέσω οτι βρέθηκε για κάποιους αρχαιοκάπηλους η ευκαιρία να κάνουν "νόμιμες" ανασκαφές για την ανεύρεση τούρκικων πεντόλιρων χάνοντας φυσικά κάθε έννοια της πραγματικής ευτυχίας στη ζωή και το αληθινό νόημα της φιλοσοφικής λίθου. Χρυσός είναι η υγεία, η αγάπη, η δικαιοσύνη, η προσφορά, η φιλανθρωπία και όχι το γρήγορο και εύκολο κέρδος (χρηματικό). Τόσα χρόνια ο δρόμος αυτός παραμένει στο σκοτάδι με σπασμωδικές παρεμβάσεις ανά δέκα χρόνια, ίσως κάποια βελτίωση είτε από τη μία ή την άλλη νομαρχία. Βλέπετε ούτε να συνεννοηθούν δε μπορούν μεταξύ τους οι γείτονες... Πάντως έχουν ένα θέμα με το φώς!!! Λες και όλα στη ζωή είναι μπετό και άσφαλτος...
ΑπάντησηΔιαγραφή