Έζησε ο Ρωμανός. Και μετά;

Αυτή την εποχή το ερώτημα που μας απασχολεί είναι το ποιο συναίσθημα θα επικρατήσει στις επερχόμενες εκλογές. Αυτό του φόβου ή αυτό της αγανάκτησης;
Πριν λίγες μέρες  ασχολούμασταν με την γελοιότητα και τον βούρκο της  Χαϊκαλιάδας.
Λησμονήθηκαν λοιπόν από τους περισσότερους τα τεράστια προβλήματα του σωφρονιστικού μας συστήματος, που μας απασχολούσαν σχεδόν αποκλειστικά  πριν από ένα μόλις μήνα.
Ακράδαντα πιστεύω ότι ήσαν πάρα πολλοί αυτοί που εκμεταλλεύθηκαν για ίδιους σκοπούς την υπόθεση Ρωμανού. Υποκλίνομαι όμως ταπεινά μπροστά σε όλους όσους αγωνίζονται χρόνια τώρα για τα δικαιώματα των κρατουμένων, για τη βελτίωση της διαβίωσής τους στις φυλακές, για την επανένταξή τους στην κοινωνία μετά την αποφυλάκισή τους. Όμως αρνητικά αντιμετωπίζω κάθε έναν που ξαφνικά θυμήθηκε τα δικαιώματα εκπαίδευσης των κρατουμένων, ενώ σιωπούσε πριν και σιωπά σήμερα, παρότι κανένα ουσιαστικό πρόβλημα δεν λύθηκε.
Σκέφτηκα το εξής: Να μιλήσω όταν πλέον οι περισσότεροι θα έχουν πλέον σωπάσει για το σωφρονιστικό μας σύστημα και περί άλλων θα τυρβάζουν. Τότε θα μπορεί κάποιος να πει τη γνώμη του με πιο νηφάλιο τρόπο χωρίς να επηρεάζεται από τις εσφαλμένες, πιστεύω, προσπάθειες αγιοποίησης  ή σατανοποίησης ενός κρατουμένου του κοινού ποινικού δικαίου, που στο κάτω κάτω της γραφής (παρά τους πανηγυρισμούς)  δεν πέτυχε και πολλά, αφού σήμερα δήθεν σπουδάζει από μακρυά και θα περιμένει, για να δει από κοντά την Σχολή του, να φθάσει κάποτε και στην Ελλάδα το "βραχιολάκι", διαδικασία που πρώτος ο Ρουπακιώτης ξεκίνησε, κόλλησε στην πορεία και που οι υποστηριχτές του νέου δεν είχαν τότε υπερψηφίσει, θεωρώντας το βραχιόλιον ως όργανο κρατικής καταστολής.

Θα πρέπει λοιπόν να μιλήσουμε και εδώ στο Ναύπλιο για το σωφρονιστικό σύστημα, αφού η ιστορία της πόλης μας είναι άρρηκτα δεμένη με τις φυλακές, την έκτιση ποινών αλλά  και τις εκτελέσεις καταδικασθένων σε θάνατο.
Η κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας ήταν και είναι επιεικώς απαράδεκτη. Το επίπεδο του πολιτισμού μας κρίνεται κατά ένα μεγάλο μέρος, δεν πρέπει να το λησμονούμε, από την κατάσταση των φυλακών και τις μεθόδους σωφρονισμού. Και δυστυχώς στην πόλη μας πριν χρόνια έγινε ένα δημοψήφισμα με ένα τρομαχτικό ερώτημα. Εάν θέλουμε εμείς οι πολίτες του Ναυπλίου να ανεγερθεί μια νέα πτέρυγα στις δικαστικές φυλακές για να γίνουν πιο ανθρώπινες οι συνθήκες κράτησης. Και αυτοί  που πήγαν και ψήφισαν κατόπιν παρότρυνσης της δημοτικής αρχής, αποφάσισαν με ένα Παπαδοπουλικό ποσοστό να αντιταχθούν στην επέκταση αυτή. Ευτυχώς τους αγνόησε η τότε πολιτική ηγεσία και η νέα πτέρυγα κατασκευάσθηκε, χωρίς να επισυμβούν τα κακά και τα δεινά στην πόλη μας έτσι όπως μας φοβέριζαν κινδυνολογώντας. Αλλά και αυτή η νέα πτέρυγα ασφυκτιά πλέον υπερπλήρης από στοιβαγμένες ανθρώπινες ψυχές. Φαντασθείτε να μην είχε κατασκευασθεί και η νέα αυτή πτέρυγα.
Η σωφρονιστική και η ποινική μας νομοθεσία είναι πολύ προοδευτική, τόσον όσον αφορά τα δικαιώματα εκπαίδευσης των κρατουμένων, αλλά και λόγω πρωτοποριακών θεσμών που έχουν θεσπισθεί.
Το πρόβλημα όμως έγκειται στο κτηριακό πρόβλημα και στις υποδομές, στον υπερπληθυσμό κρατουμένων, και στην μη σωστή, κατά την ταπεινή μου γνώμη  εφαρμογή, της νομοθεσίας.
Να τα πω συγκεκριμένα και πιο αναλυτικά:
Η νομοθεσία μας σήμερα απαγορεύει την προφυλάκιση του οιουδήποτε όσο και βαρύ και αν είναι το έγκλημα, για το οποίο κατηγορείται. Είναι χίλιες φορές πιο σωστό να είναι ελεύθερα εκατό άτομα που κατηγορούνται μεν, αλλά δεν έχουν καταδικασθεί, από το να κρατηθεί σε φυλακές έστω ένας αθώος. Επιτρέπεται βεβαίως η προσωρινή κράτηση μόνον στις περιπτώσεις που κάποιος θεωρείται πιθανόν να διαπράξει εκ νέου κάποιο έγκλημα και ο ύποπτος φυγής. Σε όλες τις χώρες του πολιτισμένου δυτικού κόσμου το συντριπτικό ποσοστό των υποδίκων δεν κρατούνται σε φυλακές. Δεν είναι δυνατόν η χώρα μας να αποτελεί την εξαίρεση με την καταχρηστική σε πολλές περιπτώσεις εφαρμογή των παραθύρων του νόμου. Οι δικαστικές φυλακές δεν θα έπρεπε να έχουν τόσους κρατουμένους.
Πρέπει άμεσα  πολλές πράξεις οι οποίες τιμωρούνται ποινικά να θεωρηθούν ποινικά αδιάφορες και να επιβάλλονται αντί για ποινές φυλάκισης, διοικητικές ποινές, που πολλές φορές φορές είναι πιο επαχθείς για τους παραβάτες. Κάποιες τροχαίες πολεοδομικές, αγορανομικές και άλλες παραβάσεις, δεν πρέπει ποτέ να οδηγούνται στις αίθουσες των ποινικών δικαστηρίων.
Ο σωφρονιστικός μας κώδικας προβλέπει την κοινωνική εργασία ως μέτρο αντικατάστασης της ποινής της φυλάκισης. Θα πρέπει οι φορείς υποδοχής των καταδικασθέντων σε κοινωνική εργασία να οργανωθούν, ώστε να μπορούν να υποδέχονται πολύ μεγαλύτερο αριθμό καταδικασθέντων και για την εφαρμογή δίκαιων κανόνων έκτισης της ποινής. Στην πόλη μας άτομο που εκτελούσε κοινωνική εργασία σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια αποκομιδής απορριμμάτων, ενώ την ίδια στιγμή άλλοι, που εκτελούσαν κοινωνική εργασία είχαν διαφορετική μεταχείριση. Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο μέρος των ατόμων που έχουν καταδικασθεί για πλημμελήματα θα πρέπει να εκτελούν κοινωνική εργασία. Αλλά αυτό πρέπει να γίνεται οργανωμένα και με δίκαιους κανόνες
Ο σωφρονιστικός μας κώδικας προβλέπει τον θεσμό της ημιελεύθερης διαβίωσης κρατουμένων. Εγκληματίες θα μπορούσαν να εντάσσονται σιγά-σιγά στην κοινωνία, εργαζόμενοι ελεύθερα ή σπουδάζοντας ελέυθερα ή μεγαλώνοντας ελεύθερα τα ανήλικα παιδιά τους και να εκτίουν ταυτόχρονα την ποινή τους, είτε με  εγκλεισμό τους στις φυλακές τις βραδινές ώρες είτε κάποιες μέρες την εβδομάδα. Η ποινή είναι ποινή, η τιμωρία τιμωρία, αλλά και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ιερή. Και ο σωφρονισμός με τέτοιες διαδικασίες πολύ πιο αποτελεσματικός. Εκατοντάδες κρατούμενοι θα ήταν δυνατόν να ενταχθούν σε ένα τέτοιο πρόγραμμα με αποτέλεσμα την αποσυμφόρηση των φυλακών, αντί να επιχειρούμε ανά δύο-τρία έτη την παραγραφή αδικημάτων και την απόλυση κρατουμένων κατά έναν ισοπεδωτικό τρόπο, που μόνο δικαιοσύνη δεν αποδίδει.
Και βέβαια όλοι μας πρέπει να υποστηρίξουμε  την βελτίωση του κτηριακού προβλήματος και του προβλήματος της έλλειψης υποδομών.
Αλλά και ο Δήμος μας θα μπορούσε και θα έπρεπε να έχει ενδιαφερθεί για τα προβλήματα στις φυλακές δίπλα  μας.
Τι να κάνουμε;  Ζούμε και θα ζούμε δίπλα στις φυλακές και διαβιούν άνθρωποι εκεί. Όχι ζώα
Δεν είναι μόνον το θέμα της εκπαίδευσης των φοιτητών και σπουδαστών που θα πρέπει να μας απασχολεί. Θα μπορούσε ο Δήμος μας και άλλοι φορείς να έχουν λάβει πρωτοβουλίες για εκπαιδευτικά προγράμματα μέσα στις φυλακές. Φερ΄ ειπείν πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής γλώσσας για τους ξένους κρατουμένους.
Είναι, θεωρώ,  απαράδεκτο οι πολιτιστικές εκδηλώσεις να αφορούν μόνον εμάς τους καλούς, που ζούμε στα σπίτια μας. Θέατρο, ζωγραφική, χειροτεχνία, κινηματογράφος θα έπρεπε να αφορά και τις φυλακές της πόλης μας.
Πολύς λόγος έγινε για την ποιότητα του Χριστουγεννιάτικου στολισμού στο Ναύπλιο με τσακωμούς και αφορισμούς. Εγώ θα έλεγα ότι το μεγαλύτερο έλλειμμα σε αυτόν το τομέα είναι η περιφρόνηση των κρατουμένων στις φυλακές. Γιατί να μην στολίσουμε και εκεί; Οι γιορτές της αγάπης του χριστιανισμού στους ανθρώπους αυτούς κύρια θα έπρεπε να απευθύνεται,. Όχι στις χορτασμένες κοιλιές των μικροαστών, που διαμαρτύρονται διότι φέτος έφαγαν κοκκόρι αντί για γαλοπούλα. Έτσι είναι και ας έχετε τώρα όρεξη να με βρίσετε.
ΥΓ1. Αύριο γίνεται μια μεγάλη συναυλία στην Πλατεία Συντάγματος στο Ναύπλιο για τους κρατουμένους. Αυτούς τους ανθρώπους που αγωνίζονται με συνέπεια για τα θέματα αυτά, εγώ σέβομαι.
ΥΓ2  Εχουμε μαζί με τον Μπάμπη καταθέσει εδώ και αρκετό καιρό την πρόταση να γίνει το Μπούρτζι εγκληματολογικό μουσείο, με την μεταφορά εκεί της γκιλοτίνας. Αλλά οι παράγοντες ενδιαφέρονται μόνον για την προσωπική τους προβολή και τίποτα άλλο.
Η παρακάτω φωτογραφία είναι από την εξέγερση των υποδίκων (που δεν έχουν καν καταδικασθεί) στις δικαστικές φυλακές Ναυπλίου.