Αλλες εποχές, άλλοι άνθρωποι, διαφορετικές κοινωνικές σχέσεις

Εγώ σε άλλο μήκος κύματος κάτι δεν καταλαβαίνω.
Στην λίστα των μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων είναι το Γηροκομείο Ναυπλίου και η δικαιολογία είναι ότι δεν επιτρέπεται από τον νόμο να το επιχορηγήσει ο Δήμος Ναυπλιέων.
Από την άλλη έχει επισήμως ανακοινωθεί ότι τα όποια κέρδη είχε ο μαραθώνιος θα πήγαιναν στο Γηροκομείο. Και τον Μαραθώνιο Ναυπλίου τον επιχορηγεί οικονομικά και ο Δήμος μας και ο ΔΟΠΠΑΤ και η Περιφέρεια Πελοποννήσου.
Εγώ δεν αντιλαμβάνομαι ή εσείς δεν καταλαβαίνετε;
Δεν μας έχουν ανακοινώσει μέχρι σήμερα εάν κάποια χρήματα από τον Μαραθώνιο πήγαν πράγματι ή όχι στο Γηροκομείο Ναυπλίου.
Πάντως τα χρήματα τα πλήρωσαν οι φορολογούμενοι δημότες και οι δρομείς και οι χορηγοί της εκδήλωσης.
Κάτι δεν πάει καλά με τον ισχυρισμό ότι ο Δήμος μας δεν μπορεί να βρει χίλιους δυο τρόπους να βοηθήσει τους ανήμπορους γέροντες.

Εγώ ένα ξέρω πολύ καλά.
Η κοινωνία της πόλης του Ναυπλίου, σε άλλες εποχές, όταν τα οικονομικά των νοικοκυριών δεν ήσαν τόσο ανθηρά και οι τουριστικές επιχειρήσεις ήσαν λιγότερες και οι φρεντοτσίνοι ήταν λέξη ανύπαρκτη στο λεξιλόγιό μας μπορούσε και συντηρούσε τη Στέγη Γερόντων, που ήταν ένα σωματείο χωρίς περιουσία.
Όλοι έβαζαν τον οβολό τους. Ακόμα και οι πιο φτωχοί κάτι έδιδαν στη μνήμη ενός δικού τους ανθρώπου.

Σήμερα;
Σήμερα άραγε έχουμε γίνει οι πολίτες του Ναυπλίου τόσον μεγάλοι όνοι πoυ αφήνουμε τους γέροντες στην τύχη τους; Επιτρέπουμε να οφείλει το Γηροκομείο της πόλης μας πολλές  εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για τις εισφορές των εργαζομένων; Γιατί δεν ευαισθητοποιείται η κοινωνία μας να αρχίσει και πάλι τις δωρεές;

Θα σας μιλήσω για τρεις δωρεές του παρελθόντος.

Απεβίωσε πριν από είκοσι χρόνια ένας Αναπλιώτης που είχε διατελέσει Δήμαρχος στο Ναύπλιο. Η οικογένειά του αποφάσισε να  κάνει μια δωρεά στο τότε νομικό πρόσωπο "Δημοτικό Θέατρο Ναυπλίου" για την ενίσχυση μιας συγκεκριμένης θεατρικής παράστασης.  Και ήλθε η ώρα της πρεμιέρας. Και ωωω του θαύματος οι μόνοι που είχαν πληρώσει εισιτήριο στην πρεμιέρα ήσαν οι δωρητές . Ολοι οι άλλοι, επίσημοι και μη, είχαν μπει με προσκλήσεις. Και..... κουβέντα για την δωρεά στους δεκάρικους λόγους. Χαιρετούρες και ευχαριστίες στον τότε, τον πάλαι ποτέ Δήμαρχο και στους επισήμους.

Απεβίωσε την ίδια εποχή πριν είκοσι χρόνια και η αδελφή του παλαιού δημάρχου. Οι συγγενείς της αποφάσισαν να κάνουν μία δωρεά στη μνήμη της στο Νοσοκομείο Ναυπλίου. Διοικητής τότε του Νοσοκομείου ήταν ένας δραστήριος παπάς.  Υποσχέθηκε λοιπόν ότι τα χρήματα αυτά δεν θα έμπαιναν στο κεντρικό κορβανά, αλλά θα χρησιμοποιούνταν και με άλλα κονδύλια μαζί που θα διεκδικούσε για την αγορά κάποιου συγκεκριμένου ιατρικού μηχανήματος,  προκειμένου οι δωρητές να γνωρίζουν ότι τα χρήματά τους έπιασαν τόπο.  Σε λίγο καιρό ο παπάς δεν ήταν πλέον διοικητής του νοσοκομείου. Έκτοτε........

Εκείνη την περίοδο απεβίωσε και μία Εγγλέζα ζωγράφος, που ζούσε μόνιμα τα τελευταία χρόνια της ζωής της στην Ασίνη. Άφησε μία διαθήκη. Τα μισά χρήματά της, που ήταν ένα πολύ σεβαστό ποσό, το άφησε στον Τοπικό Σύνδεσμο Τυφλών Αργολίδας και τα άλλα μισά σε έναν Σύλλογο στην Αγγλία που ο σκοπός του είναι να εκπαιδεύει σκυλιά για τυφλούς. Το φως για έναν ζωγράφο είναι ό,τι πιο σημαντικό διαθέτει. "Ο ήλιος είναι θεός", ήταν τα τελευταία λόγια του ζωγράφου Τέρνερ. Το έλαβε λοιπόν ο τοπικός εδώ σύνδεσμος το σεβαστό αυτό ποσό. Οι άνθρωποι δεν το ανέφεραν αυτό πουθενά,  δεν έκαναν μία εκδήλωση προς τιμήν της, δεν ενδιαφέρθηκαν καν να μάθουν ποια ήταν αυτή η γυναίκα που τους άφησε τέτοια κληρονομιά,  δεν ανακοίνωσαν πως ακριβώς χρησιμοποιήθηκαν τα χρήματα της κληρονομιάς.

Κάποτε κάποιος, που μετά έγινε Δήμαρχος, τήρησε την προφορική εντολή του θείου του, να δοθούν στον Δήμο Ναυπλίου όλα τα χρήματά του μετά τον θάνατό του. Και τα χρήματα εδόθησαν στον Δήμο για να ανεγερθεί δημοτικό νοσοκομείο. Και επαναλαμβάνω. Η εντολή και η επιθυμία δεν ήταν γραμμένη πουθενά. Χωρίς διαθήκη δόθηκε στον Δήμο ένα πολύ μεγάλο ποσό. Μάλλον αδιανόητο για την σύγχρονη κοινωνία με τις συγκεκριμένες κοινωνικές σχέσεις.

Σήμερα, ουδείς διανοείται να δωρίσει στο Δήμο το παραμικρό. Δεν συμβαίνει πλέον.
Και όταν συμβαίνει...... Ας μην συνεχίσω
Κάποιος λόγος υπάρχει που το Γηροκομείο μας οφείλει τέτοια μεγάλα ποσά. Δεν είναι δυνατόν η κοινωνία μας να έχει αποκτηνωθεί σε τέτοιο βαθμό. Κάτι συμβαίνει που ο κόσμος δεν προσφέρει πλέον.
Οι απευθείας αναθέσεις των εκατομμυρίων και άλλα πολλά έχουν  κάνει την κοινωνία να είναι απόμακρη στα προβλήματα.

Την Κυριακή 25η Μαρτίου το απόγευμα στις επτά, συγγενείς και φίλοι θα μαζευτούμε στην Όμορφη Πόλη να θυμηθούμε και να τιμήσουμε έναν τέως Δήμαρχο Ναυπλίου. Έναν ξεχωριστό άνθρωπο.
Στις 26 Μαρτίου θα γράψω εδώ περισσότερα για το ποιος ήταν ο πατέρας μου.