Το open mall

(Open mall Ναυπλίου. Η λογική είναι ότι θα "αναμορφώσουμε" μεταξύ των άλλων και αυτό το παρκάκι στην οδό Θεσσαλονίκης  και έτσι υποτίθεται ότι θα αυξηθούν οι τζίροι των ουσιαστικών ανύπαρκτων  γύρω εμπορικών καταστημάτων. Πωπω καταστήματα!! Δεν ξέρω αν θα σωθεί το πλατάνι που ρίχνει Μάιο μήνα τα φύλλα του. Αυτό που ξέρω καλά και για αυτό που είμαι εκατό τοις εκατό βέβαιος είναι ότι ούτε ένα ευρώ δεν θα αυξηθεί ο τζίρος των καταστημάτων επειδή κάνουμε μοντερνιές με open mall και με αναμορφώσεις παρκιδίων)

Τα θυμόσαστε αυτά; 

Να πηγαίνουν τα παιδιά στις σχολικές εκδρομές επίσκεψη στα Goodies και μετά στο πρώτο open mall (κάπου στο Αμαρούσιον ήταν);

Και μετά άνοιξαν οι παιδότοποι. Και αντί οι πιτσιρικάδες να βγαίνουν στις αλάνες, στις πλατείες , στις παιδικές χαρές, στις αυλές των σχολείων, τα πήγαιναν οι γονείς στους παιδότοπους;

Και τα Αθηναιάκια κάποιων ακριβών αλλά απρόσωπων τσιμεντογειτονιών να έχουν διασκέδαση την επίσκεψη στα malls? 

Και το σινεμαδάκι με το πασατέμπο και  πιασμένοι χεράκι χεράκι και το ψευτοχάδι στα σκοτεινά έγινε τότε  multiplex cinema με τα Χολιγουντιανά τέρατα. 

Τα θυμάστε; Τα επικροτούμε; 

Να χαθούν τα σινεμαδάκια με το αγιόκλημα; 

Ήταν η εποχή της πλήρους αμερικανοποίησης της καθημερινότητας των ανθρώπων.

Το αυτοκίνητο στην ημερήσια διάταξη. Το περπάτημα ανύπαρκτο. Η συνομιλία μηδαμινή και ανούσια. Η κίνηση μακριά από τα κέντρα των πόλεων. 

Τα θυμάστε αυτά; Ακόμα λίγο πολύ κρατούν αυτά. Αλλά σιγά αλλά σταθερά φθίνει η πλαστική αυτή διασκέδαση. Έτσι νομίζω

Και τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε πανελλαδικά ένα νέο φρούτο. Σχεδιάζουν να κτίσουν δημόσια σχολεία έξω από το σχέδιο πόλης. Μακριά από τους οικισμούς. Αυτοκίνητα και πάλι τροχοί και βενζίνα και ενέργεια. Πάει η βόλτα, το φλερτ, το παγωτό  χωνάκι. Τα σχολικά είδη στα malls και αυτά. Στα closed malls. Στα malls των μεγάλων γυάλινων κτηρίων στις περιφέρειες των πόλεων

Για τα καταστήματα των κέντρων των πόλεων ήταν μια εποχή εξαιρετικά δύσκολη.

Μικρομάγαζα έκλειναν το ένα μετά το άλλο. Και τα λουκέτα δεν ήσαν απότοκα   μόνον της δυσπραγίας λόγω της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, μετά τα έτη της δανειακής ευμάρειας. Η δυσπραγία στα κέντρα των πόλεων είχε την αιτία της και στο δήθεν, στο πλαστικό, στην προτίμηση στα από γυαλιά ενεργοβόρα κτήρια. 

Και κάποια κεφάλια, δεν ξέρω ποια, τότε την εποχή της παλαβής αριστεράς, σκέφτηκαν το απίθανο και απίστευτο να επιχειρήσουν να μεταφέρουν τον δηθενισμό στα εμπορικά κέντρα των πόλεων. 

Και έτσι δημιουργήθηκε αυτό το αδιανόητο πρόγραμμα των open malls. Και μάλιστα ως ένα γενικό πρόγραμμα για όλους του Δήμους Και πολλές πόλεις εντάχθηκαν στο πρόγραμμα αυτό των εκατομμυρίων της πλαστικούρας. Νομίζοντας οι έμποροι ότι κάτι θα κάνουν

Επιχειρώντας να αντιγράψουν τα κλειστά malls, που βρίσκονται στις παρυφές των πόλεων και το μόνο που προσφέρουν είναι γκλαμουριά. Το σχέδιο ήταν να μεταφερθεί το δήθεν   ως ένα φρικαλέο κακέκτυπο στα εμπορικά κέντρα πόλεων και κωμοπόλεων.

Αλλά κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο να αποτύχει. Το κακέκτυπο  δεν είναι δυνατόν να ανταγωνισθεί τον αυθεντικό δηθενισμό, όπου η εκεί φούσκα, η φαντασίωση και επιδειξιομανία είναι στο ζενίθ.

Είναι όμως  κοινός τόπος ότι η ζωή στα κέντρα των πόλων, η πραγματική και ουσιαστική ζωή έχει αρχίσει με αργά και σταθερά βήματα να ανακάμπτει. Η βόλτα, η χαιρετούρα με χαμόγελο στην γιαγιά και το παππού με τις ιστορίες από το παρελθόν της πόλης, το ουζερί με την ποιότητα των μεζέδων  που οφείλεται στο μεράκι (σε αντίθεση με την τυποποίηση των χαμπουργκεράδικων των malls), οι μουσικοί και άλλοι καλλιτέχνες του δρόμου  και τα πολλά άλλα τεράστια  συγκριτικά πλεονεκτήματα της πραγματικής ζωής στα κέντρα των πόλεων σε σχέση με τα απατηλά εκτυφλωτικά φώτα των υπερκαταστημάτων αρχίζουν να αναδεικνύονται.

Τι είναι λοιπόν τελικά  αυτά τα open malls που κατασκευάζονται σε πολλές πόλεις της χώρας;  Και τι είναι και αυτό το δικό μας open mall;

Οι περισσότεροι δεν το καταλαβαίνουν. Νομίζουν ότι θα φτιαχτεί ένα μεγάλο πολυόροφο ίσως τζαμένιο κτήριο που θα φιλοξενήσει μικρά καταστήματα στο ισόγειο και στους ορόφους. Αμ δε......

Γιατί όμως πληρώνουμε όλοι οι φορολογούμενοι τόσα χρήματα; Και τελικά θα ωφεληθούν οι έμποροι της πόλης; Θα αυξηθεί η εμπορική κίνηση στα καταστήματά τους; Θα αυξηθούν οι τζίροι των καταστημάτων με τόσα χρήματα που δαπανούμε; 

Τι σκέφτηκαν οι άνθρωποι; Ο,τι χειρότερο. Open malls . Να ανταγωνιστούν, λέει, τα υπερκαταστήματα της χλίδας, ακολουθώντας την λογική τους. Αντί να επιχειρήσουν να αναδείξουν αυτά τα σπουδαία πλεονεκτήματα της ουσιαστικής κίνησης και της πραγματικής ζωής  στα κέντρα των πόλεων 

Τι θα κάνουμε εδώ στο Ναύπλιο; Θα αλλάξουμε κάποια πεζοδρόμια.  Θα βάλουμε κάδους σκουπιδιών, ωσάν αυτό να μην είναι έτσι κι αλλιώς αυτονόητη υποχρέωση ενός Δήμου. Θα αλλάξουμε κάποιες νησίδες στους δρόμους. Θα αναμορφώσουμε κάποια μικρά παρκάκια. Αναμόρφωση για να πάνε, λέει, περισσότεροι πελάτες στα καταστήματα!!!!! Και όλο αυτό το σχέδιο, υποτίθεται ότι θα κάνει τους καταναλωτές και να συρρέουν σε αυτούς τους δρόμους και να δαπανούν περισσότερα!!!!!

Και το χειρότερο που θα κάνουν με το σχέδιο για το open mall Ναυπλίου είναι να δώσουν ομοιομορφία στα καταστήματα. Με κοινές τέντες, επιγραφές , προθήκες και τέτοια. Δηλαδή θα χάσει η αγορά του εμπορικού κέντρου της πόλης ένα τεράστιο συγκριτικό της πλεονέκτημα. Την διαφορετικότητα, την ευρηματικότητα, την αυτενέργεια που χαρακτηρίζει ένα ζωντανό κέντρο. Ο έμπορος δεν θα μπορεί να βάλει το δικό του προσωπικό στοιχείο. Οι αρχιτέκτονες, οι άνθρωποι που ασχολούνται με τις πινελιές που πρέπει να έχει ένα κατάστημα, οι διακοσμητές δεν θα έχουν δικαίωμα να αυτενεργήσουν και να δημιουργήσουν. Φρικαλεότητα μου φαίνεται αυτό. Αυταρχισμός στην επιχειρηματικότητα 

Να σας πω όμως και το άλλο. Ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες είναι ο προϋπολογισμός του open mall Ναυπλίου. Τα χρήματα αυτά θα πέσουν για τα καταστήματα που βρίσκονται σε  τρεις-τέσσερες δρόμους. Στους θεωρούμενους  πιο εμπορικούς δρόμους. Εκεί που τα μισθώματα είναι μεγαλύτερα. Και αυτοί οι έμποροι που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα στους παραδρόμους; Αυτοί που έχουν το μαγαζάκι της γειτονιάς; Αυτοί που παλεύουν να τα φέρουν βόλτα με τα καταστήματά τους στις συνοικίες ή στους μεγάλους οδικούς άξονες; Εγώ κυρίως αυτούς θα ήθελα να βοηθήσω με δράσεις και με αναβάθμιση της γειτονιάς.

Αυτά που χρειάζεται το εμπορικό κέντρο της πόλης, είτε σε αυτούς τους δρόμους που ονομάζουμε εμπορικούς, είτε στο ιστορικό κέντρο της πόλης μας, είτε σε μικρότερους και πιο ταπεινούς παραδρόμους, είτε και στις συνοικίες (συνοικιακά καταστήματα), είναι αφενός μεν η εύκολη και φτηνή πρόσβαση των κατοίκων και επισκεπτών με αστική συγκοινωνία και με χώρους στάθμευσης και η αύξηση των ημερών διαμονής των τουριστών. Πολύ περισσότερα από την "αναμόρφωση" μιας νησίδας ενός δρόμου θα δώσουν πολιτικές, σχέδιο και δράσεις για την αύξηση των ημερών που θα μείνει στον τόπο μας ένας τουρίστας-περιηγητής. Εάν παραμείνει για μια  εβδομάδα, τότε θα είναι εύκολο να καταρτισθεί ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης για την επίσκεψή του και στο νέο Ναύπλιο και στο εμπορικό κέντρο με τα ωραία καταστήματα.

Και για να γίνει αυτό, για να δοθεί το κίνητρο στον τουρίστα περιηγητή να επισκεφθεί το εμπορικό κέντρο και να παρακινηθεί από μια ζωντανή και πολύχρωμη και πολύβουη αγορά να δαπανήσει σε ιδιαίτερα προϊόντα χρειάζονται εμβληματικό  τοπόσημα που θα τον προσελκύσουν. Να έχουν και κάποιο λόγο και κίνητρο για να περπατήσουν στους εμπορικούς  δρόμους. Να συνδυάσουν περιήγηση και αγορές.

Ας πούμε:

Ανάδειξη της εκκλησίας των Αγίων Θεοδώρων. Της εκκλησίας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Αργους.

Δημιουργία της οικίας του πρόσφυγα στον Συνοικισμό

Ανοιχτή γλυπτοθήκη στο Νεκροταφείο.

Μια νέα γλυπτοθήκη στον περιβάλλοντα χώρο της Βίλας Ζυμβρακάκη.

Το σπίτι του φωτογράφου στην Πρόνοια

Έτσι γίνονται τα πράγματα αν επιζητάμε αύξηση του τζίρου και της επισκεψιμότητας, αντί να ξοδεύουμε ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες για αναπλάσεις με πριόνια και για ανοιχτά malls και τρίχες Αμερικάνικες

Χρειάζονται και άλλα πράγματα έξω από την θανάτωση δένδρων και την δημιουργία απρόσωπης αγοράς.

Μουσικοί και καλλιτέχνες του δρόμου

Happenings

Street food

Και σε τέτοιες γειτονιές είναι αναγκαία και τα graffiti. Εκεί χρειάζεται και η τέχνη των νέων  Ένα μεγάλο έργο τέχνης στον τοίχο του γηπέδου.

Και αντί για ομοιομορφία, διαγωνισμοί για πολυμορφία

Και εάν θέλουν συνεργασία τα καταστήματα να το κάνουν μαγκιόρικα. 

Κοινή διαφημιστική προβολή. Κοινές δράσεις με πολυχρωμία και πολυφωνία όμως.

Συνεργασίες σε e shopping για οικονομίες κλίμακας. Όχι κοινές οιμιόμορφες τέντες

Απαιτείται άλλη λογική.

Δεν λέω. Δικαίωμά σας να έχετε εκπροσώπους στον εμπορικό Σύλλογο όποιους γουστάρετε. Αλλά σας βοηθούν. Για αναρωτηθείτε

Εγώ λέω ότι οι πολλές υποκλίσεις δεν κάνουν καλό. Είναι απωθητικές

Η νέα δημοτική αρχή δεν θα έχει ανάγκη από τα "ευχαριστώ". Θα έχει ανάγκη από σκληρή κριτική που θα είναι καλοδεχούμενη. 

Ομιλών απλά για μια διαφορετική πολιτική κουλτούρα. Που όμως την έχει απόλυτη ανάγκη ο τόπος.

De profundis

 

Τι χαρά!!!!!! Πόσες ελπίδες τότε!!!!!!

Εδώ όλοι μαζί να προσφέρουμε ακόμα και πάνω από τις δυνάμεις μας !!!!

Να ξεπλύνουμε αυτή την ντροπή η δεύτερη Γραφή της Ναυπλίας του Μιχαήλ Λαμπρυνίδη να είναι μέσα σε ράφια επί 99 χρόνια (τώρα ήδη φτάσαμε τα 106 χρόνια).

Νέα διοίκηση στο ιστορικό  Πολιτιστικό Σωματείο της πόλης που επί δεκαετίες κυριαρχείτο από συντηρητικές λογικές. 

Τότε ήταν που  δημιούργησα και την ομάδα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης για να ενημερωθεί και να  κινητοποιηθεί ο κόσμος. Να βοηθήσει ο καθείς όπως μπορούσε, να μαζευτεί ποσό για την μεταγραφή και την έκδοση του έργου, να προσφέρει κάποιος εθελοντική εργασία, να απευθυνθεί κάποιος άλλος στις γνωριμίες του. Ένιωσα ότι ήταν τότε η μεγάλη ευκαιρία. Το ότι το Σωματείο είχε στα ράφια του τα χειρόγραφα και τις εκατοντάδες δακτυλογραφημένες σελίδες της δευτερης Γραφής της Ναυπλίας επί πολλές δεκαετίες δεν  ήταν πλέον καλά κρυμμένο μυστικό

Και ξεκινήσαμε. Και διαπίστωσα διάθεση από πολλούς

Τι χαρά!!!! Προσφορά!!!! Πόσες ελπίδες τότε!!!!!

Τότε ήταν που με πρωτοβουλία δικιά μου κινητοποιήθηκαν οι πάμπολλοι εραστές του Ναυπλίου για να αγοράσουμε όλοι μαζί και να προσφέρουμε στο ιστορικό Πολιτιστικό Σωματείο της πόλης έναν μοναδικό πίνακα ζωγραφικής που βγήκε εκείνη την εποχή σε δημοπρασία. Το ενδιαφέρον από τον κόσμο ήταν απίστευτο!!!! Κατευθείαν μου είπαν κάποιοι ότι θα έβαζαν όλο το ποσό για να αγοραστεί ο πίνακας και να επιστρέψει στην πόλη και στα γραφεία του Πολιτιστικού Σωματείου. Αρνήθηκα τις προσφορές αυτές Επέλεξα να δώσουν πολλοί από ένα συμβολικό ποσό για να μαζέψουμε όλοι μαζί και να νιώσουμε όλοι την χαρά της προσφοράς. Με εικοσάρικα από τον καθένα συγκεντρώθηκε το ποσό. Μου έστελναν μηνύματα για να προσφέρουν από τα Γιάννενα, την Πάτρα, την Αθήνα , το εξωτερικό. (μόνον ο Δήμος αδιαφόρησε τελείως)

Μέσα στην σκέψη μου δεν ήταν μόνον η αγορά του μοναδικού πίνακα του Luis Francois Boitte. Ήταν και κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό. Οι φίλοι μου στην διοίκηση του Σωματείου να ξεκινούσαν ένα εκπληκτικό ταξείδι Μέσω αυτής της κινητοποίησης να αγκάλιαζε το Σωματείο διακόσια, πεντακόσια , γιατί όχι και χίλια άτομα. Να δημιουργούσαμε όλοι μαζί (εγώ στην πλήρη αφάνεια του απλού μέλους) ένα Σωματείο με δύο χιλιάδες και πλέον  ενεργά μέλη. Με συχνές συνελεύσεις των μελών για να είναι και αυτά συμμέτοχα στον δρόμο για την Ιθάκη  Με πολλές  συζητήσεις, επιτροπές, παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις κάθε εβδομάδα, θέατρο, κινηματογράφο, ενασχόληση με την ιστορία της πόλης. Ένα σωματείο που λόγω της ιστορικότητάς του θα μπορούσε να γίνει η ομπρέλα για όλα τα λοιπά σωματεία της πόλης. Με όλους τους ιστορικούς και τους πνευματικούς ανθρώπους της πόλης να μπορούν να συμμετέχουν σε φεστιβάλ λόγων και τέχνης. Με ένα σωματείο που δεν θα έκανε μεν συμπολίτευση ή αντιπολίτευση, αλλά θα είχε λόγο όταν ιστορικά Πάρκα γέμιζαν τσιμέντα ή όταν τα θαλάσσια κάστρα εξαφανιζόντουσαν από τον ορίζοντα  Με πάρα πολλά έσοδα από εισφορές και δωρεές  για την επίτευξη των σκοπών. Ένα σωματείο μιας σπουδαίας επαρχιακής πόλης που λόγω της ακτινοβολίας του και λόγω της μοναδικότητας του Ναυπλίου δεν θα ακολουθούσε άλλους, δεν θα γινόταν παράρτημα τινος, αλλά αντίθετα θα ήταν τόσο σεβαστό που η κεντρική και οι τοπικές εξουσίες θα ήσαν υποχρεωμένες να ακολουθούν. Θα ήταν υποχρεωμένες να εμφανίσουν τους πίνακες ζωγραφικής της Δημοτικής Πινακοθήκης μόνο και μόνο επειδή θα το απαιτούσε το Σωματείο που φέρει το όνομα του εφευτέρη του ζατρικίου . Τι χαρές , τι ελπίδες!!!!!

Αυτά ονειρευόμουν, αφού συνέχεια ονειρεύομαι. Και σκεφτόμουν ότι οι φίλοι θα τα κατάφερναν καλύτερα από κάθε άλλον σε όλη την Ελλάδα . Τι ωραίο θα ήταν!!!!!

   Ο καιρός όμως περνούσε και η δεύτερη γραφή της Ναυπλίας παρέμενε στα ράφια. Καμία κινητικότητα δεν υπήρχε. Και τότε άρχισε να δραστηριοποιείται ο φίλος Χρήστος, που αυτός είναι πιο επίμονος κηπουρός από εμένα. Αρχισε να τους "ενοχλεί" σχεδόν καθημερινά. Αναρτήσεις, έγγραφα, ηλεκτρονικά μηνύματα, επαφές με την κυρία Ευτυχία Λιάτα. Τότε ήταν και που η Αμαλία μου έστειλε μήνυμα να επικοινωνήσω με την δισεγγονή του Λαμπρυνίδη την Μικέλα Χαρτουλάρη. Το έκανα. και (ω του θαύματος!!!!) έπεσα πάνω στον πιο ειδικό άνθρωπο. Μια γυναίκα που έχει ασχοληθεί ως δημοσιογράφος  όλη την ζωή της με το βιβλίο!!!!! Τι ευτυχής συγκυρία. Όλα ξεκλειδώθηκαν, σκέφτηκα. Δισεγγονή του Λαμπρυνίδη είναι μια γυναίκα που μπορεί να βοηθήσει το τοπικό Σωματείο πολυεπίπεδα. Σκέφτηκα ότι προχωράμε μπροστά. Οτι δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Οι φίλοι που είναι στο Συμβούλιο θα θριαμβεύσουν με κάτι πολύ μεγάλο που άργησα μεν  έναν ολόκληρο αιώνα , αλλά επιτέλους θα υλοποιείτο με τρόπο μεγαλειώδη. Και από πίσω εγώ στη σκιά με ένα χαμόγελο τεράστιας ικανοποίησης

   Ο επίμονος κηπουρός παρεξηγήθηκε από τα μέλη του Συμβουλίου του Σωματείου από κάποια πραγματάκια που έγραψε που ίσως δεν θα έπρεπε τότε να τα γράψει. Αποφάσισα λοιπόν να ζητήσω επίσημη συνάντηση. Να λυθούν οι παρεξηγήσεις. Να τους δηλώσουμε την ομόθυμη διάθεσή μας για εθελοντική προσφορά (και όχι μόνον), να τους γνωρίσουμε τις επαφές που κάναμε που ξεκλείδωναν  το όλο εγχείρημα. Είχα ο έρμος την απόλυτη βεβαιότητα ότι  η διάθεσή μας, η όρεξή μας, η επιθυμία μας να βρούμε χορηγούς (και οι ίδιοι θα γινόμασταν) θα έβαζαν μπροστά την όμορφη λιμουζίνα να εκκινήσει εκ νέου

   Από ελπίδα και χαρά, το απόλυτο ξάφνιασμα Ένεός!!!  Δεν θα ήθελα να μεταφέρω τα λόγια που πλήγωσαν διότι δεν θέλω κι εγώ από την μεριά μου να στεναχωρήσω εξαιρετικά οικεία πρόσωπα.. Δεν δέχθηκαν καν την συγγνώμη του Χρήστου.  

Επί της ουσίας: Τους προτείναμε να βρούμε εμείς χορηγούς για την μεταγραφή και την έκδοση. "Όχι" ήταν η απάντηση, "θα ζητήσουμε τα χρήματα από την κυρία Ράλλη" Και μου πρότειναν να πάω κι εγώ μαζί τους για να υποβάλλουμε το αίτημα!!! Τους προτείναμε να βοηθήσουμε εμείς και άλλοι ενεργοί πολίτες εθελοντικά  στην μεταγραφή των χειρογράφων και των δακτυλογραφημένων σελίδων, ώστε όταν το πάρουν σε ηλεκτρονικό αρχείο οι ειδικοί για περαιτέρω επεξεργασία να είναι αυτή πολύ  πιο εύκολη. "Οχι" ήταν η μόνιμη απάντηση και επωδός  "Θα απευθυνθούμε στην κυρία Λιάτα". Κάντε το τους είπαμε. Προχωρήστε. "θα πάμε στην κυρία Ράλλη" μες έλεγαν. Ειπαν και άλλα και μέχρι και ο φίλος μου ο Κώστας που τον είχαμε πάρει μαζί βγήκε από τα ρούχα του. Μέχρι και ο Κώστας που πάντοτε είναι με τον καλό και γλυκύτατο λόγο

Μας είπαν  ότι δεν επιθυμούν την έκδοση. Και μετά το επανέλαβαν πανηγυρικά με δελτίο τύπου.. Δεν επιθυμούσαν την έκδοση. Το άκουσα και τότε βούλωσα τα ώτα μου διότι δεν το πίστευα και μετά το είδα γραμμένο και έτριβα τους οφθαλμούς μου

De profundis

Τους είπαμε να επικοινωνήσουν με την κυρία Χαρτουλάρη που θα ξεκλείδωνε  όλες τις πόρτες και ονειρευόταν κάτι μεγαλειώδες. Υποσχέθηκαν. Απλώς το υποσχέθηκαν, απ΄ότι φαίνεται

Και τελικά έγινε αυτό που έγινε. Και εμείς ως πολίτες  εκτεθήκαμε αγρίως με το τελευταίο άρθρο της Μικέλας Χαρτουλάρη  (δισέλιδο αφιέρωμα) σε Αθηναϊκή εφημερίδα με τίτλο "η ιστορία έρμαιο των διαχειριστών της"

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το πως  η τοπική μας ιστορία κατέστη "έρμαιο των διαχειριστών της " Τα  αναφέρει αναλυτικά στο δισέλιδο αφιέρωμά της  η κυρία Χαρουλάρη. Μπορείτε να τα διαβάσετε.

Αυτό όμως που εμένα με συνετάραξε ήταν η δηλωση του ιστορικού Σωματείου, ότι έχουν ακόμα τα πνευματικά δικαιώματα του έργου του Λαμπρυνίδη!!!!. 72 χρόνια ήταν το έργο μέσα στα συρτάρια τους και 106 χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατο του Λαμπρυνίδη και οι φίλοι εκεί ακόμα ομιλούν για τα πνευματικά τους δικαιώματα. Απίστευτο; Και βέβαια με συνετάραξε και η παράγραφος που έγραψαν σε δελτίο τύπου ότι εγώ και κάποιοι άλλοι δεν επιθυμούσαμε την έκδοση του έργου!!!!! Μετά από τόση προσπάθειά μας  το είπαν και αυτό

Τα όνειρά μου και οι ελπίδες έσβησαν άραγε;

Δεν θέλω. Δεν θέλω να το πιστέψω

Ελάτε όλοι μαζί να ψηφιοποιήσουμε τις ομιλίες πολύ σπουδαίων ανθρώπων στην πόλη μας που επί δεκαετίες είχε οργανώσει ο "συντηρητικός" Σύλλογος Παλαμήδης. Είναι σε ένα κυτίον σε μπομπίνες όλες αυτές οι ομιλίες. Από όσο γνωρίζω υπάρχουν εκεί ομιλίες του Αγγελου Τερζάκη, του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, του Ευάγγελου Παπανούτσου, ίσως, (ποιος ξέρει;), και της Χαρίκλειας Χαρτουλάρη, της θυγατρός του Λαμπρυνίδη, που δώρισε το έργο του πατέρα της το έτος 1949. Και να προχωρήσει αυτόνομα το Σωματείο σε αυτό το σπουδαίο. Χωρίς τις συνυπογραφές. Θα ακολουθήσουν όλοι οι πολιτικάντηδες για τα φλαsh . Να μην γίνει το αντίθετο Εγώ εκεί στα σκαλάκια όπου πάντοτε καθόμουν στις εκδηλώσεις του Σωματείου στην πλήρη αφάνεια. De profundis

Τα όνειρά μου και οι ελπίδες έσβησαν άραγε;

Σκέφτομαι να είμαι υποψήφιος για Πρόεδρος για τον Σύλλογο Παλαμήδης  στις επόμενες αρχαιρεσίες. Τελευταίος θα βγω, όμως πέντε ψήφους θα τις πάρω. Και θα έχω κάνει και κάτι άλλο ως υποψήφιος . Θα απευθυνθώ σε κάθε ένα από τα μέλη του Σωματείου ξεχωριστά, για να τους αναλύσω το σχέδιο και να τους μεταφέρω όνειρα και ελπίδες. Και βέβαια και σε αυτή την περίπτωση  τους φίλους εγώ θα τους ψηφίσω.

Α ναι...... Ελπίζω να μου δώσουν τον κατάλογο των μελών, διότι έχουν κάνει και αυτό το απίστευτο να αρνηθούν να τον δώσουν σε άλλο μέλος!!!

Τελειώνοντας θα ήθελα να κάνω την αυτοκριτική μου. Ο Τάκης Τούμπας ήταν ένας πολύ καλός Πρόεδρος ενός Πολιτιστικού Σωματείου μιας επαρχιακής πόλης μέσα στην μετεμφυλιακή εποχή. Τότε εγώ, έφηβος και μετά φοιτητής και επαναστατημένο νιάτο,  τους θεωρούσα εξωκοσμικούς. Τέτοια Σωματεία με συντηρητικές λογικές υπήρχαν πολλά τότε στην επαρχία. Όμως ο Τάκης Τούμπας έκανε πολλά για την πόλη. Και κράτησε την αυτονομία του Σωματείου. Και βέβαια ντράπηκα μέσα μου όταν μεγάλωσα και πληροφορήθηκα ότι ο κύριος Τάκης ήταν αυτός που μεταμφιεζόταν σε Αγιο Βασίλη κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς και τρέχαμε τα πιτσιρίκια 

"Εκ βαθέων" Είμαι συναισθηματικός , παρ΄ότι δεν φαίνομαι και παρότι ελπίδες διαψεύστηκαν . Αλλά ελπίζω ακόμα.

Οι πέντε ήρωες και το μικρό Αναπλιωτάκι

Κάτι το μοναδικό!!!!!!!!! Σε μια μικρή Αναπλιωτοπούλα, που μεγαλώνει σήμερα σε συνθήκες γενικού εγκλεισμού, εμπεριέχεται όλο το Ελληνικό μεγαλείο της ελευθερίας

Ιδού οι πέντε διάσημοι και λιγότερο διάσημοι φιλικοί και ήρωες πρόγονοί μας.  Νικήτας Δικαίος ή Φλέσσας, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ή Μπιθεγκούρας, Γιατράκος, Ιωάννης Καράπαυλος, Σταματέλος Αντωνόπουλος. Ολοι πρόγονοι της μικρής Αναπαλιωτοπούλας. Απίστευτο αλλά αληθινό!!! 

Ο Νικήτας Δικαίος, αδελφός του Παπαφλέσσα. Ο Παπαφλέσσας ήταν το 28ο και υστερότοκο τέκνο του Δημητρίου Δικαίου. Είχε 26 αδελφούς και μια αδελφή!!!!!!! Μεταξύ αυτών και τον Νικήτα που διακρίθηκε στους επαναστατικούς αγώνες Ο Γρηγόριος Δικαίος εμυήθη στην Κωνσταντινούπολη και μετά ήταν ο κύριος κήρυκας της εξάπλωσης της Φιλικής Εταιρείας στον Μοριά. Είναι βέβαιο ότι μύησε μεταξύ των άλλων τον αδελφό του Νικήτα , τον Λάκωνα Γιατράκο, τον Αργείο Σταματέλο Αντωνόπουλο, τον Επίσκοπο Μεθώνης Γρηγόριο Παπαθεοδώρου. Ο επίσκοπος Γρηγόριος με τη σειρά του εμύησε τον οπλαρχηγό της Κορώνης Ιωάννη Καράπαυλο και τον αδελφό του Ηλία. Η φιλική εταιρεία έπαιξε έναν τεράστιο ρόλο στην προετοιμασία της έγερσης των Ελλήνων. Είχε στηθεί στα πρότυπα της μυστικότητας  των Τεκτονικών Στοών στης Ευρώπης. Δεν ταυτιζόταν με αυτές, αλλά υπήρχαν σχέσεις μεταξύ των Φιλικών και των Ελευθεροτεκτόνων που πρέσβευαν τις αρχές της ελευθερίας στην Ευρώπη

Ηταν  17 Μαρτίου 1821 όταν στην Τσίμοβα, Μανιάτες και λοιποί Λάκωνες σηκώνουν την σημαία της Επανάστασης. Αμέσως μετά εκστρατεύουν για την απελευθέρωση του υπόλοιπου Μοριά Στις 23 Μαρτίου 1821 ο Πετρόμπεης με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη είναι στην Καλάματα και την απελευθερώνουν.  Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης με τον Γιατράκο και τους γενναίους τους εκστρατεύουν στις 23 Μαρτίου 1821 προς Μυστρά και Μονεμβασιά . Οι Γιατρακαίοι ήσαν σπουδαίοι αγωνιστές του αγώνα της εθνικής απελευθέρωσης

Στις 23 Μαρτίου 1821 ξεκινά ουσιαστικά  ο Επαναστατικός αγώνας και στο Αργος. Το Αργος είναι από τις πρώτες πόλεις που επαναστατεί για την λευτεριά Ο Σταματέλος Αντωνόπουλος (φωτογραφία 1) είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής στο Αργος. Φυγαδεύει τα μέλη της οικογένειάς του εκτός Αργους σε ασφαλές μέρος και ο αγώνας ξεκινά . Οι  Οθωμανοί πυρπολούν τα καταστήματα Σταματέλου Αντωνόπουλου και Περρούκα. Στις 2 Απριλίου οι Οθωμανοί εκδιώκονται από το Αργος και ο σταυρός υψώνεται στην Λάρισα. Την ίδια μέρα ο Σταματέλος τρέπει σε φυγή τους Τούρκους έξω από το Αργος και η Δαλαμανάρα ελευθερώνεται

Στις 25 Μαρτίου 1821  το μόνο γεγονός της Επανάστασης που καταγράφεται στα ιστορικά βιβλία είναι η περιφανής νίκη των Κορωναίων υπό τον Ιωάννη Καράπαυλο και τον Δαρειώτη στα Βουνάρια. Οι Οθωμανοί τρέπονται εις φυγήν και κλείνονται στο υπέροχο κάστρο της Κορώνης. Ξεκινά η πολυετής πολιορκία. Το 1824 οι ηρωικοί  Κορωναίοι υπό τους Καραπαυλέους είναι έτοιμοι πλέον να καταλάβουν το κάστρο. Οι Οθωμανοί είναι εξουθενωμένοι. Τότε όμως εμφανίζεται ο Γρίβας με τρεις χιλιάδες δικούς του έτοιμους για το πλιάτσικο. Ο Γρίβας απαιτεί να πάρει αυτός τα κλειδιά του Κάστρου και οι δικοί του τα λάφυρα. Απαιτεί και όλα τα ελαιοτεμάχια γύρω από την Κορώνη. Η έφοδος ματαιούται. Σαράντα γενναίοι Κορωναίοι δεν το πληροφορούνται και προχωρούν στο γιουρούσι. Οι Οθωμανοί τους κόβουν όλους. Τα κακά της φυλής. Οι Κορωναίοι είναι οι πρώτοι που αντιμετωπίζουν τον τακτικό στρατό του Ιμπραήμη σε γενναία και άνιση μάχη. Στην Κορώνη έγινε η πρώτη απόβαση του Αιγυπτιακού Στρατού. Ο Ηλίας Καράπαυλος είναι εκπρόσωπος της Πυλίας στην δεύτερη Εθνοσυνέλευση. Ο Ιωάννης Καράπαυλος σε όλες τις επόμενες. Και μετά γερουσιαστής του Καποδίστρια. Αμέσως μετά την ανεξαρτησία η προσφορά του συνεχίζεται. Είναι ο επικεφαλής της επί τόπου συνοριοθέτησης του ελεύθερου Ελληνικού Κράτους. Κάποια σημεία της Αμβρακίας ήταν γεμάτα έλη. Και έλος σημαίνει ελονοσία. Εκεί θα τελειώσει ο ένδοξος βίος του. Όμως εν τω μεταξύ είχε νυμφευθεί την Μαρία, την μία θυγατέρα του Σταματέλου Αντωνόπουλου και είχαν αποκτήσει υιό. Αλλοι απόγονοι του Σταματέλου είναι ο πρέσβης Τσαμαδός, ο ζωγράφος Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας, νομίζω και η Ζωζω Σαπουντζάκη

Η γούνα και ο Νικήτας Φλέσσας ή Δικαίος. Στρατηγός σπουδαίος. Πολέμησε με γενναιότητα με τους δικούς του, εδώ δίπλα μας στα Δερβενάκια. Λάφυρο που απέκτησε από την μάχη αυτή μία ωραιότατη γούνα. Δείτε την πασίγνωστη προσωπογραφία  του Παπαφλέσσα με την γούνα (φωτογραφία 2). Η γούνα αυτή είναι δωρεά του Νικήτα στον αδελφό του Παπα-Γρηγόρη. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένας κυκεώνας με τα 27 αδέλφια του Παπαφλέσσα. Ποιος είναι ποιος και ποιοι είναι οι απόγονοι του καθενός. Το βέβαιο είναι ότι μετά από μερικές δεκαετίες ο Νικήτας Δικαίος, μάλλον απόγονος του δωρητή της γούνας και σπουδαίου στρατηγού, νυμφεύεται την εγγονή του Γέρου του Μοριά την Ελένη Κολοκοτρώνη, θυγατέρα του μικρού υιού του Στρατηγού, του Κωνσταντή. Και ο άλλος εγγονός του Στρατηγού Νικήτα, Νικήτας και αυτός την εγγονή του αδελφού του Θεόδωρου, που ονομάζόταν όπως μου είπαν, Στεκούλα Η γιαγιά μια κυρίας που μετακόμισε στο Ναύπλιο, νυμφευθείσα Αναπλιώτη είναι η Μαρία Δικαίου εγγονή του Νικήτα Δικαίου και της Κολοκοτρώνη

Την προσφορά του Γέρου στον αγώνα, άπαντες την γνωρίζετε. Δεν χρειάζεται να πω κάτι επιπλέον

Και σήμερα το μικρό Αναπλιωτάκι είναι από τον ένα παππού της εξάκις εγγονή του Γιατράκου, από τον άλλο παππού της εξάκις εγγονή του Ιωάννη Καράπαυλου και επτάκις εγγονή του Σταματέλου Αντωνόπουλου και από την γιαγιά της εξάκις εγγονή του Νικήτα Φλέσσα και του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ή του Ιωάννη Κολοκοτρώνη (αδελφού του Θεοδωρου). Στο τελευταίο το χάνω λίγο με τους Νικήτες που παντρεύτηκαν τις εγγονές των Κολοκοτρωναίων

Δεν είναι μαγευτικό όλο αυτό;

Η ιστορία του Βιολογικού και κάποιοι "γραφικοί" που φώναζαν

Πως στο καλό γίνεται, ρε παιδιά, αυτό που βλέπουμε  ή μάλλον αυτό που οσφριζόμαστε;

Οι σημερινοί πενηντάρηδες και άνω θυμούνται καλά τις ευωδιαστικές επιθέσεις από το λιμάνι του Ναυπλίου. Ήταν όνειρο για γενιές να απαλλαγεί το Ναύπλιο από τα βοθρολύματα που έπεφταν στο λιμάνι. Και δόθηκαν ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΣΑ για αποχετευτικούς αγωγούς και για την δημιουργία Σταθμού Βιολογικής Επεξεργασίας Λυμάτων.

Πως γίνεται, ρε παιδιά, μετά από τα εκατοντάδες μύρια που δόθηκαν, σήμερα να μυρίζει όλη η πόλη ή μάλλον όλη η Αργοναυπλία;

Τι στο καλό ψηφίζετε τόσο καιρό;

Η ιστορία μας όμως  έχει τις απαρχές της πολύ παλιά. Πριν καν γεννηθεί ο αιρετικός

Βουλευτικές εκλογές έτους 1946 . Ενας εξαιρετικός νομικός, ο Δημήτριος Παπαδημητρίου,  λαμβάνει 10.824 σταυρούς προτιμήσεως και εκλέγεται βουλευτής Αργολίδος με την Ηνωμένη Παράταξη Εθνικοφρόνων, ως μέλος του συμπράξαντος στους "εθνικόφρονες" (οι λοιποί φαίνεται ήσαν αντεθνικώς φρονούντες)  φιλοβασιλικού Κόμματος των  Εθνικών Φιλελευθέρων, του οποίου αρχηγός ήταν ο Στυλιανός Γονατάς και ο οποίος είχε αποχωρήσει από το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Θεμιστοκλή Σοφούλη, όταν ο τελευταίος τάχθηκε υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας.

Ο Δημήτριος Παπαδημητρίου εκλέγεται βουλευτής Αργολίδας  και το 1961 και το 1964 μετά τον ανένδοτο,  με την Ενωση Κέντρου του Γέρου πλέον

Το έτος 1965 με την αποστασία των βουλευτών της Ενώσεως Κέντρου ο Παπαδημητρίου είναι μεταξύ των αποστατών. Ορίζεται στην Κυβέρνηση των αποστατών του Στέφανου Στεφανόπουλου Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης. Χαρακτηρίζεται ως ο Υπουργός των Τηλεγραφημάτων!!!! Χιλιάδες τηλεγραφήματα αποστέλλονται προς τις τοπικές εφημερίδες για τις κάθε μικρές και μεγάλες δραστηριότητές του. Πολιτικός "παλαιάς κοπής". Ιθύνων νους των αποστατών ήταν ένας ικανότατος πολιτικός από τα Χανιά, ανεψιός του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος έμελλε να γίνει κάποτε Πρωθυπουργός της χώρας..

Αλλά να σας διηγηθώ τώρα μια τοπική ιστορία. Ο Παπαδημητρίου δεν αποστάτησε με την πρώτη φουρνιά. Μάλιστα από το γραφείο του στην οδό Πλαπούτα, στην παλιά πόλη του Ναυπλίου έβγαλε στους οπαδούς του πύρινο λόγο κατά των αποστατών. Τους κατακεραύνωσε και διαβεβαίωσε ότι είναι πιστός στον Γέρο. Αποστάτησε την επόμενη μέρα!!!!  Αχ αυτές οι επόμενες μέρες τι μας κάνουν Αλλά οι δεξιοί Ερετζήδες ήσαν φανατικοί της ΕΡΕ και δεν ήθελαν πολλά πολλά με τους αποστάτες. Δονούσε τότε  το Ναύπλιο το σύνθημα  "ε-ε-ερχεται" για τον Καραμανλή που είχε καταφύγει με ψεύτικο όνομα στο Παρίσι και καλοπερνούσε εκεί σε μια κεντρική οδό που οδηγούσε στην Αψίδα του Θριάμβου του Ναπολέοντα . Και οι κεντρώοι σχεδόν ομόθυμα μίσησαν τους αποστάτες. Απομονώθηκε λοιπόν ο Υπουργός μας. Όταν σπάνια και που εμφανιζόταν στο Ναύπλιο, δεν κατέβαινε στην πόλη, φοβούμενος τις αντιδράσεις. Στο Ξενία άραζε παρέα με έναν γνωστό έμπορο που του είχε απομείνει και τον τότε διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας, ονόματι Γριμάνη.

Πέρασε ένα ολόκληρο  τέταρτο του αιώνα, ο Παπαδημητρίου είχε πλέον αναχωρήσει από τα εγκόσμια, αλλά υπήρχε η εξαιρετική και ικανότητα θυγατέρα του. Κάποια μέρα σε ένα χαλαρό δείπνο σε μία οικία των Βορείων Προαστίων των Αθηνών  που ανήκει στην θυγατέρα του ιθύνοντος νου των αποστατών και  ικανότατου Κρητικού που εντός ολίγων μηνών θα γινόταν Πρωθυπουργός, η ιδιοκτήτρια της οικίας μεταξύ τυριού και αχλαδιού παρότρυνε την από τω καιρώ εκείνω φίλη της και  θυγατέρα του Αργολιδέα Υπουργού στην Κυβέρνηση των αποστατών να κατέλθει στον στίβο της πολιτικής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, στο οποίο, ως εικός, είχε προσχωρήσει ο ιθύνων νους των αποστατών. Παρότι επί δεκαετίας η ικανότητα αυτή γυναίκα είχε  απομακρυνθεί από τα διαδραματιζόμενα στο Ναύπλιο και στην Αργολίδα, εδέχθη. Και βεβαίως η Αργολίδα ήταν η επιλογή της. Οχι η Αθήνα όπου επί δεκαετίες ζούσε. Γιατί όχι; . Και έτσι μας προέκυψε η υποψήφια βουλευτίνα που τελικά με εξαιρετική επιτυχία (το εννοώ) έπαιξε επί μία εικοσαετία περίπου σημαίνοντα ρόλο στα πολιτικά δρώμενα του Νομού μας . Και έκανε και καλά πράγματα μεταξύ των άλλων (το εννοώ κι αυτό)

Μεγάλη η εισαγωγή μου για να φτάσω στον κοινό  βιολογικό σταθμό επεξεργασίας λυμάτων του  Ναυπλίου και Αργους

Η κόρη του Υπουργού που περιγράψαμε δεν βγήκε βουλευτίνα με την πρώτη. Όμως είχαμε την ατυχία και εκείνη την εποχή διεξήχθησαν τρεις αλλεπάλληλες βουλευτικές εκλογές. Και η κόρη του Υπουργού που μετά από δεκαετίες αγάπησε το Ναύπλιο και την Αργολίδα, ορίστηκε Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Δημοσίων έργων. Και τότε άρχισαν τα έργα  για τις αποχετεύσεις και τους βιολογικούς καθαρισμούς σε όλη την χώρα και στην Αργολίδα βεβαίως βεβαίως.

Με τους οφθαλμούς στις νέες επερχόμενες βουλευτικές εκλογές δόθηκε από την κ. Γενική Γραμματέα  προτεραιότητα στη Αργολίδα (κάτι σημερινό μου θυμίζει αυτό). Αλλά τι προτεραιότητα!!!!! Βιολογικός Σταθμός και πολλά μύρια στην Ερμιόνη, άλλος βιολογικός στο Κρανίδι!!!! Αλλα μύρια εκεί. Οκτώ εν όλω βιολογικούς σταθμούς υποσχέθηκε στην Αργολίδα!!!! Ζήτησε βιολογικό το Τολό, πήρε και αυτό.  Και ο κεντρικός αγωγής λυμάτων διέρχεται από την παραλία και τα σιφώνια είναι κυριολεκτικά μέσα στην θάλασσα. Ωχ ωχ ωχ!!! Τι κίνδυνος και αυτός. Αλλος σχεδιασμός για την Παλαιά Επίδαυρο, άλλος για την Νέα Επίδαυρο, άλλος για το Λυγουριό!! Να τσιμπήσουμε κάποια ψηφαλάκια από εδώ, κάποια από εκεί και φασούλι το φασούλι θα γεμίσει το σακούλι και θα τον ξεπεράσουμε τον Μουτζουρίδη

Ακριβώς έτσι έγινε ο σχεδιασμός. Και τώρα έχουμε ένα αλαλούμ με τους βιολογικούς . Ούτε του Κρανιδίου δουλεύει καλά ουδέ και της Ερμιόνης

Ευτυχώς  για την Αργοναυπλία επιλέχτηκε τελικά  η ορθή λύση του κοινού Βιολογικού.

Όμως και εκεί θεόστραβα τα έκαναν. Αντί να δώσουν την όλη βαρύτητα στον εγκέφαλο και την καρδιά του όλου συστήματος, που είναι η σωστή  επεξεργασία των λυμάτων, έδωσαν τα πολλά για το αποχετευτικό δίκτυο. Εκεί ήσαν τα μεγάλα ποσά για τα εργολαβικά συμφέροντα 

Η προμελέτη για το αποχετευτικό δίκτυο που είχε γίνει για το Ναύπλιο όταν μια παλιά δημοτική αρχή προετοιμαζόταν με σωστές και ολοκληρωμένες μελέτες προέβλεπε σε πρώτη φάση  έναν κεντρικό συλλεκτήριο αγωγό σε όλη την παραλία, που θα συνέλεγε όλα τα λύματα του Βενετσιάνικου αποχετευτικού δικτύου. Έτσι με ελάχιστα χρήματα, σε πρώτη φάση, θα τελειώναμε με όλη την παλιά πόλη και τα χρήματα που περίσσευαν θα πήγαιναν για έναν σωστό σταθμό επεξεργασίας λυμάτων. Την άλλαξαν την μελέτη και έγινε το έργο σε κάποια στενά με αυτές τις ειδικές τεχνικές. Εκατομμύρια. Μύρια πολλά δόθηκαν !!!! Καταστράφηκαν οι Βενετσιάνικοι αποχετευτικοί αγωγοί, ένα θαύμα της τεχνικής της εποχής  και το έργο ποτέ δεν ολοκληρώθηκε στην παλιά πόλη. Και μετά, πολύ συχνά μπαίνουν τα αποφρακτικά μηχανήματα να ξεβουλώσουν αγωγούς. Τι γίνεται ρε παιδιά;

Μάταια φώναζαν  οι "γραφικοί"  για τριτοβάθμιο βιολογικό Σταθμό. Για ένα τέλειο σύστημα.

Μάταια φώναζαν οι "γραφικοί" για δημιουργία δευτερεύοντος δικτύου που το νεράκι που θα έβγαινε από την επεξεργασία των λυμάτων θα διοχετευόταν για Πάρκα για να ποτίζουμε γκαζόν και δεντράκια

Μάταια φώναζαν οι "γραφικοί" για υποθαλάσσιο αγωγό τριών χιλιομέτρων, ώστε τα λοιπά υπολείμματα να πηγαίνουν βαθιά στον Αργολικό κόλπο για να μην δημιουργείται πρόβλημα.

Μάταια κτυπούσαν το καμπανάκι όταν έγιναν μελέτες που αποδείκνυαν  σοβαρή οικολογική επιβάρυνση του Αργολικού Κόλπου και από την λειτουργία του Βιολογικού

Μάταια επί χρόνια φώναζαν για την ανεξέλεγκτη λειτουργία του Βιολογικού, στον οποίο διοχετεύονται παράνομα και βιομηχανικά λύματα.

Και πλέον, μαθαίνω, ότι η λειτουργία έχει δοθεί σε εργολάβο και ο Βιολογικός δεν δουλεύει τα Σουκού. Να κρατιέστε τα Σουκού αγαπητοί μου. Κρατηθείτε. Σφιχτείτε Να μην πηγαίνουν εκεί τα κόπια σας και δεν γίνεται επεξεργασία. Τις Δευτέρες ξαλαφρώστε

Κυριολεκτικά σκατά τα έκαναν οι τότε πολιτικές και αυτοδιοικητικές ηγεσίες, που οι πολίτες τις επιβράβευαν κάθε τετραετία.

Αλλά για την λειτουργία του Βιολογικού αποφασίστηκε το εξής ωραίο. Η ευθύνη για την λειτουργία του δόθηκε μόνον και αποκλειστικά  στο Αργος. Το Ναύπλιο επί δεκαετίες τώρα είναι υποχρεωμένο να πληρώνει για την λειτουργία, αλλά είναι ανεύθυνο!!!!!! Τι γίνεται ρε παιδιά; Τι είναι αυτά;

Και συμβαίνει επί χρόνια το εξής ακόμα πιο ωραίο. Το Ναύπλιο επί χρόνια  δεν ήταν εντάξει με τις πληρωμές του προς το Αργος. Οποία ντροπή για όλους εμάς τους Ναυπλιώτες!!!! Αλλά τους επιβραβεύουμε όλους αυτούς που μας κάνει να ντρεπόμαστε. Εδώ που τα λέμε ίσως μόνον κάποιοι ελάχιστοι αιρετικοί  να ντρέπονται. Τι γίνεται ρε παιδιά; Τι είναι αυτά;

Και τώρα μέσα από όλο αυτό το σύστημα που δημιούργησε όλες αυτές τις καταστάσεις ξεπηδούν διάφοροι, που είχαν σιωπήσει στο παρελθόν και υποστηρίζονται από τους υπαιτίους των καταστάσεων

Τι γίνεται ρε παιδιά; Τι είναι αυτά;

Θα αντιδράσετε;

Διότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Τα ζητήματα είναι πρωτίστως πολιτικά και ίσως και να ξεκινούν από το 1946 με με την Ηνωμένη Παράταξη Εθνικοφρόνων ή ακόμα και πιο παλιά

Για το μέλλον των παιδιών σας ρε γαμώτο, κάντε κάτι!!!!

Για τον ιστότοπο του ΔΟΠΠΑΤ. Καταργήστε τον και ξαναφτιάχτε τον από την αρχή

Ένας ιστότοπος, που σηματοδοτεί δύο διαφορετικούς κόσμους. Πραγματικά είμαστε σε άλλο ηλιακό σύστημα, ίσως και σε άλλο γαλαξία και σε διαφορετικό σύμπαν Οι άνθρωποι ζουν στην προ γαλιλαιική εποχή. Θεωρούν ότι τα πάντα περιστρέφονται γύρω τους, ενώ είναι δεδομένο ότι είμαστε ένας μικρός κόκκος στο απέραντο σύμπαν. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι το μόνο που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε είναι να φωτίσουμε έστω λίγο αυτόν τον μικρό μας  κόκκο πολιτιστικής δημιουργίας της τοπικής κοινωνίας μέσα στην απεραντοσύνη. Έτσι για να μπορούν να μας διακρίνουν λίγο και εμάς. Να ξεφύγουμε από τον απέραντο επαρχιωτισμό μας Διότι υπάρχουν οι δυνατότητες, αφού η κοινωνία μας ήταν και είναι ζωντανή και παράγει πολιτισμό και έχει επιτυχές και στον αθλητισμό. Πέραν του ότι ζούμε σε μια υπέροχη πόλη, λόγω και του αγώνα της Ευαγγελίας Δεϊλακη. 

Ομιλώ για τον ιστότοπο του ΔΟΠΠΑΤ. Υποτίθεται ότι στον ιστότοπο αυτό θα πρέπει να συγκεντρώνονται τα πάντα γύρω από  τον τοπικό αθλητισμό, τον πολιτισμό , ίσως και για τον τουρισμό του Ναυπλίου. Όχι μόνον αυτά που περιστρέφονται γύρω από την ασημαντότητα του μικρόκοσμού μας. 

Θα πρέπει να έχουμε στο κομμάτι του αθλητισμού πάνω πάνω την Αναπλιώτισα πρωταθλήτρια Ελλάδας στο τρέξιμο και την κοπελιά που παίζει στην Εθνική Ελλάδος στο ποδόσφαιρο. Δεν είναι δυνατόν να  την προβάλλουμε στον ιστότοπο μόνον όταν την βραβεύουμε, ώστε να φανεί και η δικιά μας φάτσα ώστε να εισπράξουμε μέρος της επιτυχίας. Οι άλλες κοπελιές πήραν Πανελλήνιο βραβείο. Αυτές είναι οι πρωταγωνίστριες σε αυτό που μόχθησαν. Είναι παντελώς άκυρο και άκαιρο και άταιρο να ανεβάζουμε την είδηση της επιτυχίας με βασική υποσημείωση και σχολιασμό ότι τα βραβεία τα απένειμε ο κύριος ή η κυρία τάδε. Τον κόκκο άμμου μέσα στην συμπαντική αθλητική και πολιτιστική δημιουργία τον καθιστούμε έτσι αδιάφορο και ασήμαντο. Πιστεύουν ότι νοιάζεται κάποιος για το εάν τα βραβεία τα απένειμε ο άλφα ή η βήτα; Πιστεύουν ότι θα το θυμάται κάποιος σε ένα χρόνο; Τι είναι αυτό; 

Όπως είπα ζούμε σε δύο  τελείως διαφορετικούς κόσμους. Είναι απίστευτο, αλλά έχουν έναν ιστότοπο για τον πολιτισμό που είναι μόνον στα Ελληνικά. Μα είναι δυνατόν; Έχουν έναν ιστότοπο που δεν έχει ανεβάσει ούτε μία είδηση για τα σπουδαία που έγιναν γύρω μας τα τελευταία χρόνια στα θέματα Πολιτισμού και αθλητισμού, εάν δεν εμπλέκονται και αυτοί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Διαθέτουμε παγκόσμιας φήμης και αξίας δημιουργούς σε πολλούς τομείς του πολιτισμού και του αθλητισμού. Αλλά τους έχουμε εξαφανισμένους και αυτούς και το έργο τους. Ψάχνουν και ζητούν σήμερα   αρχειακό υλικό και τόσα χρόνια δεν έχουν ανεβάσει τα έργα και τις εμφανίσεις σπουδαίων Ναυπλιωτών μουσικών που κάνουν εξαιρετικές  καριέρες στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Έπαιξε και πρωταγωνίστησε στην Επίδαυρο ο Ναυπλιώτης μουσικός Πάνος Ηλιόπουλος αλλά δεν ανέβασαν την σχετική είδηση στον ιστότοπο του ΔΟΠΠΑΤ. Γιατί; Μαντέψτε.  Δίπλα μας γίνεται το Φεστιβάλ Επιδαύρου και στο μεγάλο και στο μικρό θέατρο και δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη στον ιστότοπο του ΔΟΠΠΑΤ. Οι εκδηλώσεις αυτές δεν ήταν "υπό την αιγίδα" και έτσι δεν υπήρχαν προσωποφωτογραφίες και χαμόγελα και  βραβεύσεις και ευχαριστίες. 

Πολιτιστικός, λέει,  ιστότοπος του Δήμου μας και θα δεις εκεί δεκάδες αναρτήσεις για τεστ για τον κορονοϊό, για τις ανακοινώσεις του Δήμου, για κάποια νέα δεξαμενή της ΔΕΥΑΝ και άλλη ανάρτηση ότι πήρε νερό κάποιο χωριό, δεκάδες αναρτήσεις για το χριστουγεννιάτικο δέντρο, πέντε αναρτήσεις για την συναυλία της φιλαρμονικής και της δημοτικής χορωδίας και ένα σωρό αναρτήσεις εφέτος για τις περσινές εκδηλώσεις, αλλά μόνον  για αυτές που οργάνωσε ο ΔΟΠΠΑΤ ή ήταν υπό την αιγίδα του. Θα δεις στον ιστότοπο του ΔΟΠΠΑΤ πέντε αναρτήσεις για μια συναυλία χορωδίας της πόλης που έγινε υπό την αιγίδα του Δήμου, αλλά καμία ανάρτηση για το γεγονός ότι η ίδια χορωδία έλαβε μέρος σε σπουδαίο φεστιβάλ στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης 

Πως θα έπρεπε να ήταν ένας επίσημος ιστότοπος του Δήμου για το αθλητισμό στην πόλη μας και όχι μόνον; 

 Εγώ θα ήθελα την φωτογραφία του Γιάννης του Αντετοκούνμπο στο Τολό να παίζει ψηλά στον ιστότοπο του ΔΟΠΠΑΤ. Της Γιαννοπούλου και της Νεφρού που έχουν πανελλήνια εμβέλεια. Θα ήθελα να προβληθούν οι μεγάλες επιτυχίες του τοπικού αθλητισμού σε ατομικό και και ομαδικό πεδίο. Οχι μόνον ο Μαραθώνιος και το bodybuilding. Θα ήθελα να προβάλλονται οι διοργανώσεις του τοπικού σωματείου μαραθωνοδρόμων. Όχι να τους κυνηγάμε

Θα επιθυμούσα ειδικές αναφορές και links στο έργο του διάσημου μουσικοσυνθέτη Δημήτρη Τερζάκη. Στο έργο του Πάνου Ηλιόπουλου που κάνει πλέον διεθνή καριέρα. 

Θα επιθυμούσα στο site του ΔΟΠΠΑΤ ειδικές αναφορές στο έργο του τεράστιου Ναυπλιώτη Μιχάλη Βούρτση. Βιντεάκια της εκπληκτικής ηθοποιού, κόρης του, Μάρθας Βούρτση. Και του Βαγγέλη Καζάν. Πάνω , πάνω βιντεάκια από τον "Θίασο" και τον "Μελισσοκόμο"

Να προβληθεί μέσω από τον ιστότοπο του ΔΟΠΠΑΤ ο αρχιμουσικός Κώστας Νόνης. Ο Βασίλης Χαραμής. 

Ας δούμε και όλους αυτούς τους συμπατριώτες μας που σήμερα προσφέρουν στον χώρο της μουσικής, της ζωγραφικής, της μικροτεχνίας, της γλυπτικής. 

Ολους τους μουσικούς μας που παίζουν σε διάφορες φιλαρμονικές σε όλη της Ελλάδα και τους έχουμε στην απέξω. Ο ιστότοπος του ΔΟΠΠΑΤ έπρεπε να ήταν ένα βήμα για όλους. Οχι για ευχαριστίες και δέκα αναρτήσεις για το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. 

Και έχουμε και τους σπουδαίους Ναυπλιώτες φωτογράφους που είναι εξαφανισμένοι από τον διαδικτυακό τόπο του ΔΟΠΠΑΤ. Ο Κώστας Βέργας που κάνει σπουδαία καριέρα, Ο Νίκος Βραχνός και ο Τάκης Περράκης από αυτούς που χάσαμε νωρίς. Και όλοι αυτοί οι σημερινοί και σπουδαίοι

Τι site είναι αυτό που υποτίθεται ότι προβάλλει τον πολιτισμό της πόλης μας και δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στον Αγγελο Τερζάκη και τον Νίκο Καρούζο; Και δεν είναι λίγοι και οι άλλοι τιτανοτεράστιοι  συγγραφείς του παρελθόντος που πέρασαν από την πόλη μας Οι Σούτσοι, ο Δάφνης, ο Ραγκαβής, ο Αχιλλέας Παράσχος, ο Βυζάντιος και άλλοι πολλοί .

Και που είναι η συγγραφική προσπάθεια τόσων και τόσων συγγραφέων τα τελευταία χρόνια στο Ναύπλιο; Γιατί τους έχουν  εξαφανισμένους επί τόσα χρόνια; Και ιστορικά βιβλία με πολύ μόχθο έχουν εκδώσει οι δικοί μας εδώ. Που είναι η αναφορά στο έργο της Κατερίνας Παπανδριανού; Έχουν λησμονήσει ακόμα  και τον Τακη Μαύρο που τόσα προσέφερε στην έρευνα της τοπικής ιστορίας

Τίποτα για τον Βασιλιά της Ασίνης 

 Διαθέτουμε ένα Τμήμα Θεατρικών Σπουδών στο Ναύπλιο. Και πλέον και ένα άλλο Παραστατικών και Ψηφιακών Τεχνών. Δεν θα έπρεπε οι δραστηριότητές των Πανεπιστημιακών αυτών Τμημάτων να έχουν  περίοπτη θέση μέσα στον ιστότοπο του ΔΟΠΠΑΤ; Το Λύκειο Επιδαύρου γινόταν επί κάποια χρόνια και στην πόλη μας. Δεν κατάλαβαν το παραμικρό. Νόμιζαν ότι συμμετέχουν σε αυτό επειδή απλώς παραχώρησαν κάποιους χώρους. Το Λύκειο Επιδαύρου θα μπορούσε να είχε τεράστια σημασία για την πόλη και όλη την περιοχή μας. Αλλά σταμάτησε ο θεσμός και δεν ακούστηκε κιχ.

Και ο λαϊκός μας πολιτισμός; Ο Καραγκιόζης και οι φιγούρες; Εντάξει, που πέταξαν το πυροτέχνημα για μουσείο Γιάννη Κόκκορη και μετά δεν έκαναν το παραμικρό. Αλλά στον ιστότοπο δεν θα μπορούσαν πανεύκολα να προβάλουν το εκπληκτικό έργο του Γιάννη που χάσαμε; Και υπάρχουν και άλλοι Καραγκιοζοπαίχτες που οι απόγονοί τους διαθέτουν φιγούρες. Ο Κουτσουμπός για παράδειγμα.  Γιατί όχι το να προβάλλουμε μέσω του site  του ΔΟΠΠΑΤ και το έργο του καραβομαραγκού Λάμπρου και άλλων περίφημων λαϊκών τεχνιτών; 

Και που είναι οι αναφορές στο Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα; Στο Πολεμικό Μουσείο; Στο Αρχαιολογικό μουσείο και στην Πανοπλία των Δενδρών; 

Στην Πύλη της Ειρήνης στην Ακροναυπλία με τις τοιχογραφίες των Ορθοδόξων και Καθολικών Αγίων (τι εκπληκτικό αλλά λησμονημένο και αυτό);

Θέλουν αρχεία για το Ναύπλιο; Ας έλθουν να ζητήσουν τα σχέδια του παμμέγιστου αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη για το Πάρκο Κολοκοτρώνη. Ας ξεχάσουν ότι τα σχέδια αυτά εμποδίζουν το σχέδιό τους για την  τσιμεντοποίηση του Πάρκου. Τα σχέδια Πικιώνη είναι πολιτιστικός θησαυρός για την πόλη μας. 

Ας δούμε αναρτημένο στον ιστότοπο του ΔΟΠΠΑΤ το έργο και των υπολοίπων μεγάλων αρχιτεκτόνων στην πόλη μας. Του Ισαάκ Σαπόρτα, του Νίκου Πιτίδη, του Στάμου Παπαδάκη. 

Θα ήθελα στον ιστότοπο του ΔΟΠΠΑΤ να προβάλλονται όλα τα σπουδαία έργα της Δημοτικής Πινακοθήκης. Το Αρχείο Καραγιάννη με τους πίνακες ζωγραφικής και τα εκπληκτικά σχέδια των μεγάλων σκηνογράφων και ενδυματολόγων (άραγε που βρίσκεται το αρχείο  αυτό; Θα μας πουν κάποτε;) Θα ήθελα ειδική μνεία στον τεράστιο Ναυπλιώτη σκηνογράφο Γιώργο Ασημακόπουλο. Τον ξέχασαν και αυτόν. Παρότι την περιουσία του την άφησε στο Ναύπλιο.

Κοι οι ζωγράφοι της πόλης που είναι μέσα στον ιστότοπο; Αλλά και οι μεγάλοι ζωγράφοι του κόσμου που έχουν ζωγραφίσει Ναύπλιο. Ο Αγήνωρ Αστεριάδης με τους δεκάδες πίνακες για το Ναύπλιο, ο Πάρις Πρέκας, ο Φώτης Κόντογλου, ο Χρονο, ο Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας, ο Γιάννης Τσαρούχης (με τις ιδιαίτερες σχέσεις του με το Λαογραφικό Ιδρυμα). Εδώ λείπει  από τον ιστότοπο του ΔΟΠΠΑΤ η μεγάλη ζωγράφος του Ναυπλίου Ντιάνα Αντωνακάτου.  Τι άλλο να πει κάποιος για την γύμνια του περιεχομένου

Μα διαθέτουμε στο Ναύπλιο Παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης. Ούτε μια μνεία και για αυτό στον ιστότοπο του ΔΟΠΠΑΤ; Η Εθνική Πινακοθήκη διοργάνωσε  εξαιρετικές εκδηλώσεις για τους μεγάλους ζωγράφους. Τίποτα στο site του ΔΟΠΠΑΤ για αυτές. Ουδέν για αυτά τα εξαιρετικά, αλλά θα σηκώσουν την είδηση για την ωραία  έκθεση ζωγραφικής της Ναυτικής Ναυπλιάδας, διότι εκεί συμμετέχουν. 

Και η ομάδα χορού του Λαογραφικού; Λησμονημένη και αυτή.

Ας μην μπω στο ζήτημα για το τι χρήματα έχουμε καταβάλει τα τελευταία χρόνια οι Ναυπλιείς  για αυτόν τον ιστότοπο που βλογάει τα γένια τους.

Δεν διορθώνεται ο ιστότοπος με την προσθήκη κάποιων αρχείων, που πρέπει να τα στείλουμε στο μέιλ κάποιου μέλους του ΔΟΠΠΑΤ.

Καταργήστε το και Ξαναστήστε το από την αρχή. Σε σύγχρονη σχεδίαση. Ως μια Πύλη προβολής του πολιτισμού και αθλητισμού της κοινωνίας μας

Κυρίως με άλλη λογική. 

Να έχει περίοπτη θέση στο ιστότοπο του ΔΟΠΠΑΤ η είδηση ότι εννιακόσιοι πολίτες ζητούν την δημιουργίας ενός Πολιτιστικού Πολυχώρου στο Ναυπλίου. Έστω και αν το αίτημα αυτό των εκατοντάδων πολιτών δυσαρεστεί την δημοτική αρχή. Τολμάτε να ανεβάσετε τέτοια είδηση; Αν όχι, απλά, επαναλαμβάνω, ότι ζούμε σε άλλους γαλαξίες

Με την λογική ότι είμαστε ένας κόκκος στο σύμπαν που πρέπει να γίνει λίγο πιο φωτεινός.

Και λίγα θυμήθηκα από την πολιτιστική δημιουργία της τοπικής κοινωνίας. Υπάρχουν και άλλα. Ας τα βάλουμε κάτω να τα προβάλλουμε. Φοβάμαι ότι μετά το 2023 θα γίνει αυτό, όταν θα πάψει ο κόσμος να περιστρέφεται γύρω από την αφεντιά τους

Ναύπλιο πρώτη Γενάρη 2030. Μια ανασκόπηση της δεκαετίας που πέρασε

Ανατέλλει σήμερα η τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα Κάπου σε ένα συρτάρι στο παλαιό γραφείο του αιρετικού βρέθηκε ένα password. Το δοκιμάσαμε και μας έδωσε πρόσβαση στο απαρχαιωμένο ιστολόγιο των "αιρετικών απόψεων για το Ναύπλιο" Εμείς οι φίλοι του και οι σύντροφοί του αποφασίσαμε σήμερα να κάνουμε στην μνήμη του την ανασκόπηση αυτής της εκπληκτικής δεκαετίας που περάσαμε στην πόλη μας. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε ξεκινήσει με τους χειρότερους οιωνούς . Μια πανδημία και εγκλεισμοί, ένα νοσοκομείο να παραπαίει και να μην διαθέτει ούτε δύο κρεβάτια ΜΕΘ, το πολιτιστικό γίγνεσθαι σε φθίνουσα πορεία με έργα τέχνης να σαπίζουν σε αποθήκες και ομάδες πολιτισμού να ψάχνουν απεγνωσμένα αίθουσα για πρόβες. Οι νέοι να ψάχνουν ώρες στο κλειστό γήπεδο για άθληση, ένα κολυμβητήριο κλειστό τους χειμερινούς μήνες, η μαγευτική βόλτα του Γύρου κλειστή και αυτή λόγω του κινδύνου των καταπτώσεων βράχων, τα κτήρια μνημεία σε ερειπειώδη κατάσταση, το ιστορικό κέντρο με τεράστια προβλήματα, οι νέες συνοικίες χωρίς πράσινο και ανάσες ζωής, η πόλη χωρίς δίκτυο ποδηλατοδρόμων. Με το τραίνο να σταματά στην Κόρινθο, χωρίς να υπάρχει χωροθέτηση βιοτεχνικού και βιομηχανικού πάρκου, με τα βουλκανιζατέρ και τα μαρμαράδικα ανακατεμένα με χώρους κατοικίας και τα πυρηνελουργεία να λειτουργούν μέσα στον βιότοπο, με ένα χάος στην κυκλοφορία αυτοκίνητων και ένας συνεχής πανικός για εξεύρεση χώρου στάθμευσης, Με τεράστια οικονομικά προβλήματα της Εταιρείας παροχής νερού στους κατοίκους και τις επιχειρήσεις ενώ την ίδια στιγμή όλοι έπιναν έπιναν τότε από εμφιαλωμένα. Και τόσα άλλα, που πλέον έχουν γίνει εδώ και χρόνια άσχημες αναμνήσεις Και οι αρχές να ασχολούνται με τα μικρά και εφήμερα μέσω απευθείας αναθέσεων και τις συνεχείς προσωπικές επιθέσεις κατά των τότε μειοψηφιών που ονειρευόντουσαν διαφορετικά Η μεγάλη όμως αλλαγή έγινε το 2023. Η νέα δημοτική αρχή τα έβαλε όλα σε νέα βάση . Δεν πολιτεύτηκε με το εφήμερο αλλά κοίταξε μπροστά προς το 2030 και το 2050. Γνώριζε ότι ο κόσμος αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς. Ότι οι πόλεις που θα παραμείνουν προσκολλημένες στην μιζέρια θα μείνουν πολύ πίσω. Η νέα δημοτική αρχή εκλέχτηκε μέσα στην περίοδο που ο κόσμος κυριολεκτικά άλλαξε. Ίσως περισσότερο και από την εποχή που έφτασε ο ηλεκτρισμός ή η ευρεία χρήση του διαδικτύου. Και ανταποκρίθηκε Πλέον είχε έλθει η ώρα που οι πόλεις που έμειναν προσκολλημένοι στην προψηφιακή εποχή κυριολεκτικά βούλιαξαν Η πρώτη μεγάλη αλλαγή ήταν η ματαίωση του πολυδάπανου και συνάμα ηλίθιου σχεδίου για την δημιουργία ενός γιγαντιαίου διοικητηρίου της περιφέρειας. Τότε δεν μπορούσαμε να φανταστούμε αλλά σήμερα όλοι γνωρίζουμε. Διοικητήριο και και κτήριο δημαρχείου με τους πολλούς υπαλλήλους και τους μεγάλους γραφειακούς χώρους πλέον δεν υφίσταται. Ουδείς πλέον επισκέπτεται τις υπηρεσίες. Οι υπάλληλοι δεν έχουν ωράρια, δεν κάθονται σε γραφεία και η απόδοσή τους ελέγχεται ανά εβδομάδα μέσω του έργου που επιτελούν (και αμείβονται ανάλογα). Ποιος μηχανικός πηγαίνει πλέον στην Πολεοδομία; Όλα ηλεκτρονικά. Γιατί υπήρχαν τότε, στις αρχές της δεκαετίας, αυτά τα γραφεία πρωτοκόλλου και τα γραφεία νομικών (που ήθελαν και ειδικές θέσεις στάθμευσης για τα αυτοκίνητά τους) τα γραφεία γεωπόνων και όλα τα άλλα; Είχαμε τότε και πολυτελή γραφεία των αιρετών με γραμματείς απέξω να ρυθμίζουν την κίνηση των προβάτων και τα ραντεβού. Ποιους δεχόντουσαν και γιατί να τους δέχονται; Γιατί οι πολίτες έπρεπε να δουν τον Περιφερειάρχη ή τον Δήμαρχο για τα αιτήματά τους και δεν έστελναν κατευθείαν στις υπηρεσίες αυτό που τους απασχολούσε; Μας φαίνονται ακατανόητα και απίστευτα όλα αυτά σήμερα, όμως έτσι γινόντουσαν στις αρχές της δεκαετίας του 20 που πέρασε. Και το ακόμα πιο απίστευτο είναι ότι για κάθε λακκούβα και εστία σκουπιδιών έτρεχαν οι Δήμαρχοι, επειδή τους είχαν πάρει τηλέφωνο οι δικοί τους, αντί να υπάρχει ένα πλήρως αυτοματοποιημένο σύστημα συλλογής αιτημάτων, που οι υπηρεσίες με κριτήρια να τα εξετάζουν και να απαντούν. Ξέρουμε πλέον σήμερα ότι ουσιαστικά Διοικητήριο της Περιφέρειας και Δημαρχείο δεν υπάρχει. Μόνον γραφεία εξυπηρέτησης αναλφάβητων της ψηφιακής εποχής πολιτών. Αλλά και αυτοί σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν. Όπως πριν μισό αιώνα εξαφανίσαμε τον αναλφαβητισμό στην ανάγνωση και την γραφή, έτσι και σε λίγα χρόνια θα πάψει και ο ψηφιακός αναλφαβητισμός Τα χρήματα λοιπόν που προοριζόντουσαν για το Διοικητήριο, διοχετεύθηκαν για ένα υπέροχο μοντέρνο κτήριο για πολιτιστικό πολυχώρο στην Παραλιακή Ναυπλίου Νέας Κίου. Μέσα σε λίγους μήνες το κτήριο ήταν πραγματικότητα. Και τότε από μόνη της επήλθε η επανάσταση στην πόλη. Στην αρχή πιο δειλά. Με υπέροχες πολιτιστικές παραστάσεις. Με γκρουπάκια για πρόβες. Στο κέντρο ηχοληψίας άρχισαν να συρρέουν μουσικά σχήματα. Στο εκπληκτικό Ναύπλιο άρχισαν να μετακομίζουν ηθοποιοί, μουσικοί, σκηνοθέτες και σκηνογράφοι, γλύπτες και ζωγράφοι, ηχολήπτες και άλλοι τεχνικοί. Συγγραφείς και ποιητές από όλο τον κόσμο Μαζί άρχισαν να ανοίγουν παραρτήματα οι μεγάλες εταιρείας παραγωγής πολιτισμού. Οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι Στην γειτονιά του πολιτιστικού πολυχώρου άρχισαν να φυτρώνουν στούντιο ηχοληψίας, εργαστήρια εικαστικών τεχνών, ωδεία και σχολές ηθοποιίας. Στην παλιά πόλη σε μικρά στενά σε κλειστά για κάποια χρόνια καταστήματα άρχισαν ξεφυτρώνουν γκαλερί. Τα έργα ζωγραφικής που σάπιζαν σε υγρές αποθήκες, αναρτήθηκαν στην νέα δημοτική Πινακοθήκη. Μεγάλη μέρα αύριο 4 Ιανουαρίου 2030. Δεκάδες μικρά βιβλιοπωλεία ξεφύτρωσαν. Ήδη η πόλη μας έχει πέντε μπάντες και δέκα χορωδίες. Ολες αυτές οι ομάδες που έχουν σαν βάση τους τον πολυχώρο πολιτισμού αυτοσυντηρούνται ως προς τα οικονομικά τους. Δεν επιδιώκουν την βοήθεια κανενός. Και ως εκ τούτου λέχουν εδώ και χρόνια καταργηθεί τα “ευχαριστώ” προς πρόσωπα. Για πρώτη φορά θα μπορεί το φιλότεχνο κοινό να δει τα νέα αποκτήματα της Δημοτικής Πινακοθήκης. Εναν Μυταρά, έναν Ρόρρη και πάνω από όλα τον Πικάσο που αγοράστηκε στην τελευταία δημοπρασία από τον ζάμπλουτο Δήμο μας Και αμέσως μετά δίπλα στους καλλιτέχνες άρχισαν να καταφτάνουν και επιστήμονες που πλέον μπορούσαν να εργαστούν από το φανταστικό Ναύπλιο, αφού πλέον οι ταχύτητες του διαδικτύου με το δίκτυο οπτικών ινών είναι ιλιγγιώδεις. Και η έλευση του τραίνου μας έδινε το πλεονέκτημα. Όλοι γνωρίζουμε σήμερα ότι ο πληθυσμός στην πόλη μας μέσα σε λίγα έτη αυξήθηκε σε πενήντα χιλιάδες . Το Ναύπλιο ζει την μεγάλη ακμή του. Υπέροχα μικρά εστιατόρια με φημισμένους σεφ, ταβέρνες ποιότητας, ξενοδοχεία που είναι γεμάτα όλον τον χρόνο πουλώντας σε καλές τιμές. Δημιουργία παντού και σε όλους τους τομείς. Ομάδα υδατοσφαίρισης κέρδισε εφέτος το πρωτάθλημα Ευρώπης. Το μουσείο μόδας λίγα έτη μετά έδωσε νέα μεγάλη ώθηση. Γύρω του φύτρωσαν ένα σωρό επιχειρήσεις. Οι οίκοι μόδας εδώ επιθυμούν να βρίσκονται. Συνεχώς αντικρύζεις ψιλόλιγνα μοντέλα και γραμμωμένους νέους που φωτογραφίζονται Πόσο γελοίο φαίνεται σήμερα το open mall των αρχών της δεκαετίας; Το αυτοκίνητο απομακρύνθηκε οριστικά από την πόλη. Οι φορτιστές ηλεκτρικών αυτοκινήτων και ποδηλάτων είναι στις παρυφές της πόλης στα μεγάλα πολυόροφα πάρκινγκ. Η όλη κυκλοφορία γίνεται με τα ηλεκτρικά και συμβατικά ποδήλατα. Με ηλεκτρικά και συμβατικά πατίνια. Πεζή. Η αστική συγκοινωνία με τα μίνι ηλεκτρικά λεωφορεία χωρίς οδηγούς είναι συχνή και εξυπηρετεί του πάντες. Η πόλη είναι πλέον απόλυτα φιλική για τα άτομα με κάθε είδους αναπηρίες φανερές ή κρυφές Μεγάλο επίτευγμα τα τελευταία χρόνια η πλήρης μετατροπή των σχολείων της πόλης. Πλέον τα σχολικά συγκροτήματα είναι κυρίως χώροι κοινωνικοποίησης των παιδιών. Η μάθηση γίνεται εξατομικευμένα μέσω των υπολογιστών. Αλλά επειδή πρέπει τα παιδιά να ζουν στην κοινωνία, τα σχολεία έχουν γίνει εργαστήρια φυσικής και χημείας, απαγγελίας αρχαίων και νέων ποιητών, χώροι αθλητισμού,εργαστήρια καλλιτεχνικής παιδείας, παραστάσεων θεάτρου και μουσικής, εκμάθησης γεωπονίας και τόσα άλλα. Η Άλγεβρα στους υπολογιστές Τα εργοστάσια και η βιοτεχνία πήγαν στους τόπους που έπρεπε. Στο βιομηχανικό και τα βιοτεχνικά Πάρκα. Ένας μεγάλος ποδηλατόδρομος ενώνει πλέον το Ναύπλιο με το Κυβέρι, εκεί που στις αρχές της δεκαετίας υπήρχαν τα πυρηνελουργεία Τα προϊόντα της Αργολικής γης είναι περιζήτητα ανά τον κόσμο. Έγιναν επώνυμα. Η βιολογική γεωργία προσεγγίζει πλέον σε έκταση το 50% του Αργολικού κάμπου. Τα δημοπρατήρια δεν επιτρέπουν πλέον τις αυθαίρετες ζυγίσεις και τις διακυμάνσεις των τιμών, ανάλογα με τα θέλω των εξαγωγέων. Το μεγάλο εκθετήριο τοπικών προϊόντων έχει βοηθήσει τα μάλα. Ολοι οι επισκέπτες της Αργολίδας θα φύγουν με ένα βάζο μέλι από άνθη πορτοκαλιάς Οι επεκτάσεις του σχεδίου πόλεως έγιναν οργανωμένα. Με υπέροχες γειτονιές με χαμηλούς συντελεστές δόμησης, παθητικά σπίτια, με πολύ πράσινο για βόλτες και παιχνίδι για τα παιδιά Η Καραθώνα είναι πλέον ένα τεράστιος ανοιχτός χώρος μαζικού αθλητισμού, με γήπεδα αντισφαίρισης και αθλοπαιδιών, ανοιχτό θέατρο, ιστιοπλοΐα και ιστιοσανίδα, τοξοβολία, τρίαθλο. Πάνω στον λόφο , εκεί που κάποτε ήταν ο σκουπιδότοπος, υπάρχει χώρος σκοποβολής. Στο νοσοκομείο μας συρρέουν ασθενείς από όλον τον κόσμο στις τρεις πολύ δυνατές κλινικές που δημιουργήθηκαν. Τηλεεχγειρίσεις γίνονται σε όλο τον κόσμο μέσω του δικτύου 6G. Η προσέλευση στο νοσοκομείο των ασθενών με ελαφρά νοσήματα μειώθηκε την τελευταία δεκαετία κατά 90% με την θέσπιση της τηλεϊατρικής. Ο καθείς πλέον έχει την δυνατότητα να έχει μπροστά του το ολόγραμμα ενός ιατρού και να αντιμετωπίζει τα μικρά προβλήματα υγείας. Ο ιατρικός τουρισμός έχει απογειωθεί. Πρέπει να γίνει προκράτηση για να επισκεφτεί κάποιος το Μουσείο Εγκληματολογίας στο Μπούρτζι. Τέτοια η επισκεψιμότητα. Το Τελωνείο στεγάζει ένα μικρό υπέροχο μουσείο θαλάσσης, λιμένος και εμπορίου. Ανοιξέ πέρσι το 2029 το Μουσείο Ιστορίας της πόλης του Ναυπλίου. Ένα ανοιχτό μουσείο στον χώρο. Πέρσι ολοκλητώθηκε το μεγάλο πρότζεκτ της αντλησιοαποταμίευσης πάνω από τον Ανάβαλο, μέσω του οποίου με φυσική ροή αρδεύεται όλος ο Αργολικός κάμπος και καλύπτεται το 50% της ενέργειας ηλεκτρισμού. Ο στόχος είναι πλέον μέχρι το 2032 να υπερκαλύπτεται η εγχώρια ζήτηση ηλεκτρισμού με ανακυκλώσιμες πηγές ενέργειας. Μέχρι τέλος της δεκαετίας του 30 προβλέπεται το δίκτυο φυσικού αερίου να έχει μόνον συμπληρωματική χρήση μετά από 15 έτη λειτουργίας. Ολοκληρώνεται του χρόνου το εμφιαλωτήριο νερού της ΔΕΥΑΝ στους Μύλους . Από εκεί που ουδείς έπινε το νερό από τις βρύσες, πλέον με το διυλιστήριο, τους συνεχούς ελέγχους, τα έργα στις πηγές υδροδότησης, το νερό αυτό σε ένα μεγάλο μέρος του θα εμφιαλώνεται ως άριστης ποιότητας. Αχ νάταν ανάμεσά μας ο αιρετικός να έβλεπε όλα τα ονείρατά του να πραγματοποιούνται Η μεγαλύτερη βέβαια επιτυχία των τελευταίων χρόνων της δεκαετίας που μας πέρασε είναι ότι σε μια τελευταία σφυγμομέτρηση που έγινε, αποδείχθηκε ότι μόλις το 5% των πολιτών γνωρίζει το όνομα του Δημάρχου. Μετά την πρώτη τετραετία της μεγάλης στροφής και τους θανάτους των παλαιών, το 2027 ανέλαβε η νέα γενιά. Και ηλικιακά και από τις νέες δυναμικές τάξεις που έφτασαν στην πόλη. Πλέον αυτοί είναι οι κανονικοί άνθρωποι δίπλα μας. Έχουν την δικιά τους εργασία ο καθένας. Ουδείς λαμβάνει μισθό ως αιρετός. Ούτε Δήμαρχος ,ούτε αντιδήμαρχοι, ούτε Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου. Τα καθημερινά είναι πλέον αυτοματοποιημένα. Οι αιρετοί απασχολούνται μόνον για τους μεγάλους προγραμματισμούς και με μια εποπτεία ότι όλα πάνε σύμφωνα με τις διαδικασίες. Έχουν χρόνια τα τοπικά μέσα ενημέρωσης να λάβουν φιλοδωρήματα από τοπικούς άρχοντες για να ανεβάζουν φωτογραφίες με χαμόγελα και ύμνους για πρόσωπα. Ποιος ενδιαφέρεται σήμερα για τέτοια; Και γιατί να ενδιαφέρεται; Άλλωστε και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι πλέον εξαιρετικά ανθηρά ως προς τα οικονομικά τους. Οι μεγάλες εταιρείες πανελλήνιες και τοπικές διαγκωνίζονται για το ποιος θα βάλει διαφήμισης. Οι δύο εταιρείες των υδροπλάνων που φτάνουν στην πόλη, τα εστιατόρια και οι αγροτικοί συνεταιρισμοί. Οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας. Οι εκδοτικοί οίκοι που έχουν συρρεύσει στην πόλη. Ολοι επιθυμούν να διαφημιστούν. Στα παγκάκια της πόλης που είναι από μόνα τους υπολογιστές με τρισδιάστατες εικόνες, ο καθείς λαμβάνει πληροφορίες και οι επισκέπτες γίνονται δέκτες μηνυμάτων. Η σωστή δημοσιογραφία έχει απογειωθεί Όμως οι τοπικοί αιρετοί που ναι μεν δεν ασχολούνται πλέον με τα καθημερινά και δεν λαμβάνουν μισθό, έχουν τα δικά τους θέματα για συζήτηση. Που είναι ζητήματα που απασχολούν όλη την κοινωνία . Οι πολίτες συμμετέχουν με τις απόψεις τους στους μεγάλους προγραμματισμούς. Ο κατ΄έτος προϋπολογισμός είναι πλέον συμμετοχικός Οι ιδεολογικές (καθόλου προσωπικές) διαμάχες και υπάρχουν και έχουν γιγαντωθεί τον τελευταίο καιρό. Οι συζητήσεις στα όργανα μέσω του διαδικτύου είναι έντονες. Οι πολίτες συμμετέχουν ενεργά στην λήψη αποφάσεων. Τα προβλήματα που έχει φέρει και δημιουργήσει η νέα εποχή και τα νέα δεδομένα και υπάρχουν και επιδέχονται ερμηνειών και λύσεων ανάλογα με τις ιδεολογικοπολιτικές πεποιθήσεις του καθενός Ο υπερτριπλασιασμός του πληθυσμού με ομάδες ενεργών πολιτών έχει προκαλέσει προβλήματα που δύσκολα τα είχε προβλέψει κάποιος. Ο μηδενισμός της ανεργίας είναι μεν θετικός, αλλά δημιουργεί τις δικές του παρενέργειες, λόγω έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού, σε μια πόλη που στοχεύει στον ζενίθ. Ο δεκαπλασιασμός των διανυκτερεύσεων επισκεπτών, η τεράστια οικονομική άνθηση μας έχουν καταστήσει μία από τις πιο ακριβές πόλης της Ευρώπης. Και αυτό είναι πρόβλημα για πολλούς μισθωτούς και συνταξιούχους. Οι μισθοί είναι μεν τεράστιοι, όπως και τα κέρδη των επιχειρήσεων, όμως ο αποκλεισμός πολιτών είναι ένα ζήτημα. Η επιδοματική πολιτική του ζάμπλουτου Δήμου μου, ώστε να μην υπάρχει πολίτης με εισόδημα κάτω από τρεις χιλιάδες τον μήνα, ίσως δεν φτάνει πλέον για να ζει κάποιος αξιοπρεπώς στο υπέροχο Ναύπλιο. Υπάρχει μια συζήτηση για την αύξηση των επιδομάτων για τους συνταξιούχους, ώστε ουδείς να είναι με μηνιαίο εισόδημα μικρότερο των τεσσάρων χιλιάδων. Συζήτηση γίνεται και για το δικαίωμα στην τεμπελιά.. Η αξία της γης και της κατοικίας και των μισθωμάτων έχει εκτοξευθεί. Και τεράστια θέματα δημιουργούνται για τους νέους που θέλουν να δημιουργήσουν την οικογένειά τους. Μεγάλο θέμα ο τοπικισμός που επιδιώκει την δημιουργία ειδικών συνθηκών για εξαιρέσεις, ώστε να μην πληρώνει ο Ναυπλιώτης φόρους και εισφορές που θα διοχετευθούν σε πόλεις που δεν είχαν Ανάπλι εμπρός Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πλέον το ραντεβού με τον ασφαλή μετά τα έργα Γύρο της Αρβανιτιάς και το Πάρκο Κολοκοτρώνη (Πικιώνη) και την περαντζάδα στην παραλία μπροστά από το Μπούρτζι. Οι σκέψεις για να είναι προσβάσιμοι οι μαγικοί αυτοί τόποι μόνον εκ περιτροπής έχουν δημιουργήσει πλήθος αντιδράσεων. Αλλά πως να γίνει που ο συνωστισμός είναι απίστευτος; Χιλιάδες άτομα μαζεύονται για να δουν τους εκπληκτικούς αυτούς χώρους και να ζήσουν την φανταστική εμπειρία. Η δυσφορία των παλαιών Ναυπλιωτών δεν λέει να κοπάσει. Πως όμως θα γίνει διαφορετικά; Το Ναύπλιο έγινε η πιο σπουδαία πόλη της υφηλίου, ο καλύτερος τόπος για να ζει κάποιος Να ΄ταν εδώ μαζί μας ο αιρετικός και να μας συμβούλευε για τα νέα προβλήματα που ουδείς είχε σκεφτεί…….

Γηροκομείο. Είμαι πεπεισμένος πλέον

(η υπέροχη αυτή φωτογραφία είναι της Δήμητρας Μαρινάκη από την ομάδα του fb "ΝΑΥΠΛΙΟ ... στη γειτονιά του έρωτα")

Καταπληκτικά  νέα για τους Αναπλιώτες
Με ταχύτητες φωτός εγκρίθηκε από κρατική Υπηρεσία η μελέτη για την αναπλαση του Πάρκου Κολοκοτρώνη με τις τσιμεντένιες κερκίδες
Τέρμα πλέον οι καθυστερήσεις.
Ναι. Γίνεται να εγκριθεί το αίτημά σας μέσα σε δύο εργάσιμε ημέρες από την ημέρα που θα υποβληθεί.
Και εάν σας καθυστερήσουν υπάρχει πλέον προηγούμενο και μπορείτε να ζητήσετε αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη αν έχετε επιχείρηση που πρέπει να λειτουργήσει.

Ταχύτητες φωτός στην μία περίπτωση του Πάρκου του Κολοκοτρώνη, επιβραδυνόμενη κίνηση που κατέληξε σε πλήρη ακινησία στο εξαιρετικά κρίσιμο θέμα του Γηροκομείου.

Εχω πειστεί. Οι άνθρωποι πολεμάνε ότι δεν τους συμφέρει πολιτικά.
Ενα εκατομμύριο οφείλει το Γηροκομείο μόνον στον ΕΦΚΑ για εισφορές απλήρωτες.
Και επιπλέον οφείλει μισθούς, ΔΕΗ, φόρους.
Επί χρόνια το χρέος συσσωρεύεται. Επί πολλά χρόνια δεν πληρώνουμε τις εισφορές των εργαζομένων!!!!!! Ουδείς συγκινήθηκε για αυτό επί πολλά πολλά έτη
Και ουδεμία λύση υπήρχε στον ορίζοντα.
Εδώ και δύο χρόνια σήκωσαν ψηλά τα χέρια και ομολόγησαν με απόφαση Διοικητικού Συμβουλίου ότι δεν μπορούν.

Μετά τις εκλογές το Γηροκομείο έμεινε ακέφαλο επί κάποιους μήνες.
Αρχίσαμε και φωνάζαμε.
Κάποια στιγμή συγκροτείται το Διοικητικό Συμβούλιο του Γηροκομείου και εκλέγουν και εμάς τους φωνασκούντες.

Εχω πειστεί. Μας τοποθέτησαν εκεί, θεωρώντας ότι θα μας εκθέσουν, με την σκέψη ότι η ακινησία θα συνεχιστεί και ουδέν θα καταφέρουμε

Με την εκλογή του Δ.Σ. στο τέλος του 2019 τα πράγματα άρχισαν να τρέχουν και αυτά με ταχύτητα φωτός.
Η κοινωνία ευαισθητοποιήθηκε.
Πολίτες κατέβαλαν ένα αρκετά σεβαστό ποσό για την επί έτη απλήρωτη κατανάλωση ρεύματος.
Νέες τηλεοράσεις κατέφτασαν από δωρεά.
Οι πιτσιρικάδες φοιτητές διοργάνωσαν φιλανθρωπικό αγώνα καλαθόσφαιρας για το Γηροκομείο.
Ο Πανναυπλιακός συγκέντρωσε αρκετά τρόφιμα σε έναν αγώνα. Μαζευτήκαμε εμείς σαν παράταξη και παραγγείλαμε τρόφιμα για να τα πάμε στο γήπεδο και ο έμπορος από τον οποίο τα παραγγείλαμε διπλασίασε από μόνος του την παραγγελία!!!!!

Εχω πειστεί. Ούτε ένα ευχαριστήριο για την ευρύτατη αυτή κινητοποίηση της κοινωνίας. Ούτε θέλησαν να πληροφορηθούν τι προσέφερε οκόσμος Αντίθετα είχαμε λοιδωρίες. Και άλλοι πολίτες και επιχειρήσεις  από μόνοι τους ευαισθητοποιήθηκαν και προσέφεραν  στο Γηροκομείο . Για αυτούς βγήκαν φωτογραφίες και ακούστηκαν ευχαριστήρια. Και καλώς έκαναν. Για τους άλλους, που εμείς κινητοποιήσαμε , σιωπή. Εχω πειστεί

Ανώνυμος συμπολίτης μας βάζει τα χρήματα για το βάψιμο όλου του Γηροκομείου. Σεβαστό ποσό προσφέρει Δεν τον γνωρίζουν όμως και αυτό τους είναι τεράστιο πρόβλημα.. Τον γνωρίζουμε ελάχιστοι. Δεν έχουν προχωρήσει στις διαδικασίες. Φαντάζονται ότι δεν θα λάβουν αυτοί  τα εύσημα. Εχω πειστεί για τις προθέσεις τους.

Με ταχύτητες φωτός προχωρούσαν οι διαδικασίες τον πρώτο μήνα.
Μέσα σε ελάχιστες μέρες είχαμε καταθέσει τις προτάσεις μας για νόμιμους τρόπους χρηματοδότησης του Γηροκομείου από τον Δήμο.
Συμφώνησαν να προχωρήσουμε στην Προγραμματική σύμβαση που θα έλυνε το πρόβλημα.
Δεν θέλησαν να αναθέσουν την σύνταξη της προγραμματικής σύμβασης σε υπηρεσία του Δήμου ή σε κάποιον σύμβουλο που μοσχοπληρώνουν. Να την κάνουμε εμείς, μας είπαν. Τελικά ήταν καλύτερο αυτό, διότι μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο την είχαμε έτοιμη. Δωρεάν συντάχθηκε η προγραμματική.
Ψηφίστηκε ομόφωνα η Προγραμματική και από το Γηροκομείο και από τον ΔΟΚΟΙΠΑΝ
Και σε λίγες ημέρες έρχεται από την Πάτρα, που ελέγχει το Ιδρυμα, η έγκριση της Προγραμματικής όχον αφορά το Γηροκομείο!!!!
Ολα  έπρεπε να ήταν τυπικούρες  από εκεί και πέρα ως προς τα γραφειοκρατικά. Η αποκεντρωμένη διοίκηση είχε εγκρίνει δεκάδες άλλες προγραμματικές.
Και τότε έρχεται, αίφνης, η απόρριψη της προγραμματικής από την Αποκεντρωμένη όσον αφορά την απόφαση του ΔΟΚΟΙΠΑΝ!!!!
Τους λέμε ότι πρέπει να γίνει προσφυγή κατά της απόφασης της Αποκεντρωμλένης και προφορικά συμφώνησαν.
Αύριο  παρέρχεται η προθεσμία και ακόμα τίποτα!!!!!!
Εχουμε να συνεδριάσουμε μερικούς μήνες. Πλήρης ακινησία. Εχω πειστεί.

Η απόφαση της Αποκεντρωμένης
Απίστευτες είναι οι αιτιάσεις που περιλαμβάνονται στην απόφαση που απέρριψε την προγραμματική σύμβαση.
Θα προσπαθήσω να τα πω όλα με πολύ απλά λόγια, μπας και αντιληφθείτε
Ας ξεκινήσουμε με τα εξωφρενικά:
1. Ισχυρίζεται η απόφαση ότι δήθεν η Προγραμματική δεν είχε ρήτρες. Προφανώς δεν την διάβασαν. Οχι μόνον περιείχε ρήτρες, αλλά η διατύπωση είναι ακριβώς ίδια με αυτήν που περιέχεται στο 99% των Προγραμματικών συμβάσεων που έχουν γίνει στην χώρα. Μα ακριβώς ίδια διατύπωση.
2. Ισχυρίζεται η απόφαση ότι δεν είχε αναγραφεί στην Προγραμματική ο Κωδικός του Προϋπολογισμού του ΔΟΚΟΙΠΑΝ  μέσω του οποίου θα γινόταν η εκταμίευση του ποσού. Ομως αυτό ούτε αναγκαίο ήταν, ούτε η νομοθεσία το προβλέπει, ούτε τέτοια διάταξη υπάρχει σε οποιαδήποτε άλλη από τις δεκάδες χιλιάδες προγραμματικές συμβάσεις που έχουν γίνει στην χώρα.
Ας πάμε όμως και στα λίγο πιο σοβαρά αλλά εξίσου εξωφρενικά, κατά την ταπεινή μου γνώμη
3.   Ισχυρίζεται η απόφαση της Αποκεντρωμένης που απέρριψε την Προγραμματατική ότι δεν επιτρέπονται από την νομοθεσία  προγραμματικές συμβάσεις που να να μην εξυπηρετούν αναπτυξιακούς σκοπούς.  Ωπα!!!!! Και οι εκατοντάδες προγραμματικές συμβάσεις που έχουν γίνει και προχωρήσει κανονικά με Ιδρύματα, Γηροκομεία, Στέγες Απόρων και Αναξιοπαθούντων, Ορφανοτροφεία, Εκκλησίες: Εδώ ό ίδιος ο Δήμος Ναυπλιέων έχει προγραμματική σύμβαση με τον ΟΚΑΝΑ για τους χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Αυτή η προγραμματική σύμβαση είναι εντάξει και η άλλη του Γηροκομείου για τους γέροντες μη νόμιμη, επειδή δεν έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα; Και εν τέλει τι το πιο αναπτυξιακό από το να είναι ασφαλείς οι γέροντες σε μία κοινωνία. Για ποια ανάπτυξη ομιλούμε σε μία χώρα αν δεν μπορούμε να περιποιηθούμε τα γερόντια;
Μην τρελαθούμε. Θα μου πείτε βεέβαια ότι μπορεί ο νόμος να λέει άλλα ; Ιδού τι λεει : "Για τη μελέτη και εκτέλεση έργων και προγραμμάτων ανάπτυξης μιας περιοχής, καθώς και για την παροχή υπηρεσιών οι δήμοι ……...καθώς και κοινωφελή ιδρύματα και κληροδοτήματα μπορούν να συνάπτουν προγραμματικές συμβάσεις…………...μεταξύ τους ή και με νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου"

Ωπα!!!!! Ο νόμος λεει  ότι μια προγραμματική σύμβαση μπορεί να συναφθεί και για την παροχή υπηρεσιών. 
Σε ανύποπτο χρόνο (πριν από 15 χρόνια) είχε τροποποιηθεί το Καταστατικό του Γηροκομείου και είχε προστεθεί ειδικός όρος ότι επιτρέπεται η σύναψη προγραμματικών συμβάσεων. Για να μην παραθέσω και όλη την υπόλοπη νομοθεσία και νομολογία και σας κουράσω.
4.    Ισχυρίζεται η απόφαση της Αποκεντρωμένης ότι η προγραμματική σύμβαση είναι μονομερής σε βάρος του ΔΟΚΟΙΠΑΝ που βάζει τα χρήματα και ότι αυτό απαγορεύεται. Εδώ η απόφαση έχει κάποια βάση ως προς το νομοθετικό πλαίσιο. Ομως ως προς την ουσία δεν έχει δίκιο. Ο ΔΟΚΟΙΠΑΝ έχει στους σκοπούς του την ίδρυση Γηροκομείου και το ήδη λειτουργούν Γηροκομείο έχει έναν όροφο κενό και εξειδικευμένο προσωπικό που εισφέρει για τους σκοπούς της Προγραμματικής. Ετσι γίνεται σε όλες τις προγραμματικές. Κάτι βάζει καθείς και συνήθως κάποιος βάζει χρήματα και κάποιο άλλος είδος και προσωπικό. Επομένως η Προγραμματική στην ουσία της δεν είναι μονομερής αφού το Γηροκομείο βάζει κτηριακές εγκαταστάσεις και προσωπικό, σε αντιστάθμιση των χρημάτων.
Αύριο λήγει η προθεσμία για προσφυγή κατά της απόφασης
Ετσι θα περάσει. Δεν θέλουν. Η ιστορία θα τους κρίνει
Καταλαβαίνω ότι μπορεί να θεωρούν ότι εγώ λέω λόγια του αέρα. Ερωτώ όμως το εξής: Δεν θα έπρεπε ευθύς αμέσως να αναθέσουν την υπόθεση σε νομικό έστω  για να τους πει μια γνώμη; Και εμείς οι νομικοί στο ΔΣ του Γηροκομείου δηλώσαμε την διάθεσή μας να βοηθήσουμε δωρεάν με τις γνώσεις μας. Και το αποδέχθηκαν προφορικά αυτό. Αλλά στην πράξη ουδέν;

Πεπεισμένος πλήρως. Δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον του Γηροκομείου και τα υπέρογκα χρέη του.
Πεπεισμένος ότι άλλα τους απασχολούν. Σε άλλα στοχεύουν.