Το open mall

(Open mall Ναυπλίου. Η λογική είναι ότι θα "αναμορφώσουμε" μεταξύ των άλλων και αυτό το παρκάκι στην οδό Θεσσαλονίκης  και έτσι υποτίθεται ότι θα αυξηθούν οι τζίροι των ουσιαστικών ανύπαρκτων  γύρω εμπορικών καταστημάτων. Πωπω καταστήματα!! Δεν ξέρω αν θα σωθεί το πλατάνι που ρίχνει Μάιο μήνα τα φύλλα του. Αυτό που ξέρω καλά και για αυτό που είμαι εκατό τοις εκατό βέβαιος είναι ότι ούτε ένα ευρώ δεν θα αυξηθεί ο τζίρος των καταστημάτων επειδή κάνουμε μοντερνιές με open mall και με αναμορφώσεις παρκιδίων)

Τα θυμόσαστε αυτά; 

Να πηγαίνουν τα παιδιά στις σχολικές εκδρομές επίσκεψη στα Goodies και μετά στο πρώτο open mall (κάπου στο Αμαρούσιον ήταν);

Και μετά άνοιξαν οι παιδότοποι. Και αντί οι πιτσιρικάδες να βγαίνουν στις αλάνες, στις πλατείες , στις παιδικές χαρές, στις αυλές των σχολείων, τα πήγαιναν οι γονείς στους παιδότοπους;

Και τα Αθηναιάκια κάποιων ακριβών αλλά απρόσωπων τσιμεντογειτονιών να έχουν διασκέδαση την επίσκεψη στα malls? 

Και το σινεμαδάκι με το πασατέμπο και  πιασμένοι χεράκι χεράκι και το ψευτοχάδι στα σκοτεινά έγινε τότε  multiplex cinema με τα Χολιγουντιανά τέρατα. 

Τα θυμάστε; Τα επικροτούμε; 

Να χαθούν τα σινεμαδάκια με το αγιόκλημα; 

Ήταν η εποχή της πλήρους αμερικανοποίησης της καθημερινότητας των ανθρώπων.

Το αυτοκίνητο στην ημερήσια διάταξη. Το περπάτημα ανύπαρκτο. Η συνομιλία μηδαμινή και ανούσια. Η κίνηση μακριά από τα κέντρα των πόλεων. 

Τα θυμάστε αυτά; Ακόμα λίγο πολύ κρατούν αυτά. Αλλά σιγά αλλά σταθερά φθίνει η πλαστική αυτή διασκέδαση. Έτσι νομίζω

Και τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε πανελλαδικά ένα νέο φρούτο. Σχεδιάζουν να κτίσουν δημόσια σχολεία έξω από το σχέδιο πόλης. Μακριά από τους οικισμούς. Αυτοκίνητα και πάλι τροχοί και βενζίνα και ενέργεια. Πάει η βόλτα, το φλερτ, το παγωτό  χωνάκι. Τα σχολικά είδη στα malls και αυτά. Στα closed malls. Στα malls των μεγάλων γυάλινων κτηρίων στις περιφέρειες των πόλεων

Για τα καταστήματα των κέντρων των πόλεων ήταν μια εποχή εξαιρετικά δύσκολη.

Μικρομάγαζα έκλειναν το ένα μετά το άλλο. Και τα λουκέτα δεν ήσαν απότοκα   μόνον της δυσπραγίας λόγω της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, μετά τα έτη της δανειακής ευμάρειας. Η δυσπραγία στα κέντρα των πόλεων είχε την αιτία της και στο δήθεν, στο πλαστικό, στην προτίμηση στα από γυαλιά ενεργοβόρα κτήρια. 

Και κάποια κεφάλια, δεν ξέρω ποια, τότε την εποχή της παλαβής αριστεράς, σκέφτηκαν το απίθανο και απίστευτο να επιχειρήσουν να μεταφέρουν τον δηθενισμό στα εμπορικά κέντρα των πόλεων. 

Και έτσι δημιουργήθηκε αυτό το αδιανόητο πρόγραμμα των open malls. Και μάλιστα ως ένα γενικό πρόγραμμα για όλους του Δήμους Και πολλές πόλεις εντάχθηκαν στο πρόγραμμα αυτό των εκατομμυρίων της πλαστικούρας. Νομίζοντας οι έμποροι ότι κάτι θα κάνουν

Επιχειρώντας να αντιγράψουν τα κλειστά malls, που βρίσκονται στις παρυφές των πόλεων και το μόνο που προσφέρουν είναι γκλαμουριά. Το σχέδιο ήταν να μεταφερθεί το δήθεν   ως ένα φρικαλέο κακέκτυπο στα εμπορικά κέντρα πόλεων και κωμοπόλεων.

Αλλά κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο να αποτύχει. Το κακέκτυπο  δεν είναι δυνατόν να ανταγωνισθεί τον αυθεντικό δηθενισμό, όπου η εκεί φούσκα, η φαντασίωση και επιδειξιομανία είναι στο ζενίθ.

Είναι όμως  κοινός τόπος ότι η ζωή στα κέντρα των πόλων, η πραγματική και ουσιαστική ζωή έχει αρχίσει με αργά και σταθερά βήματα να ανακάμπτει. Η βόλτα, η χαιρετούρα με χαμόγελο στην γιαγιά και το παππού με τις ιστορίες από το παρελθόν της πόλης, το ουζερί με την ποιότητα των μεζέδων  που οφείλεται στο μεράκι (σε αντίθεση με την τυποποίηση των χαμπουργκεράδικων των malls), οι μουσικοί και άλλοι καλλιτέχνες του δρόμου  και τα πολλά άλλα τεράστια  συγκριτικά πλεονεκτήματα της πραγματικής ζωής στα κέντρα των πόλεων σε σχέση με τα απατηλά εκτυφλωτικά φώτα των υπερκαταστημάτων αρχίζουν να αναδεικνύονται.

Τι είναι λοιπόν τελικά  αυτά τα open malls που κατασκευάζονται σε πολλές πόλεις της χώρας;  Και τι είναι και αυτό το δικό μας open mall;

Οι περισσότεροι δεν το καταλαβαίνουν. Νομίζουν ότι θα φτιαχτεί ένα μεγάλο πολυόροφο ίσως τζαμένιο κτήριο που θα φιλοξενήσει μικρά καταστήματα στο ισόγειο και στους ορόφους. Αμ δε......

Γιατί όμως πληρώνουμε όλοι οι φορολογούμενοι τόσα χρήματα; Και τελικά θα ωφεληθούν οι έμποροι της πόλης; Θα αυξηθεί η εμπορική κίνηση στα καταστήματά τους; Θα αυξηθούν οι τζίροι των καταστημάτων με τόσα χρήματα που δαπανούμε; 

Τι σκέφτηκαν οι άνθρωποι; Ο,τι χειρότερο. Open malls . Να ανταγωνιστούν, λέει, τα υπερκαταστήματα της χλίδας, ακολουθώντας την λογική τους. Αντί να επιχειρήσουν να αναδείξουν αυτά τα σπουδαία πλεονεκτήματα της ουσιαστικής κίνησης και της πραγματικής ζωής  στα κέντρα των πόλεων 

Τι θα κάνουμε εδώ στο Ναύπλιο; Θα αλλάξουμε κάποια πεζοδρόμια.  Θα βάλουμε κάδους σκουπιδιών, ωσάν αυτό να μην είναι έτσι κι αλλιώς αυτονόητη υποχρέωση ενός Δήμου. Θα αλλάξουμε κάποιες νησίδες στους δρόμους. Θα αναμορφώσουμε κάποια μικρά παρκάκια. Αναμόρφωση για να πάνε, λέει, περισσότεροι πελάτες στα καταστήματα!!!!! Και όλο αυτό το σχέδιο, υποτίθεται ότι θα κάνει τους καταναλωτές και να συρρέουν σε αυτούς τους δρόμους και να δαπανούν περισσότερα!!!!!

Και το χειρότερο που θα κάνουν με το σχέδιο για το open mall Ναυπλίου είναι να δώσουν ομοιομορφία στα καταστήματα. Με κοινές τέντες, επιγραφές , προθήκες και τέτοια. Δηλαδή θα χάσει η αγορά του εμπορικού κέντρου της πόλης ένα τεράστιο συγκριτικό της πλεονέκτημα. Την διαφορετικότητα, την ευρηματικότητα, την αυτενέργεια που χαρακτηρίζει ένα ζωντανό κέντρο. Ο έμπορος δεν θα μπορεί να βάλει το δικό του προσωπικό στοιχείο. Οι αρχιτέκτονες, οι άνθρωποι που ασχολούνται με τις πινελιές που πρέπει να έχει ένα κατάστημα, οι διακοσμητές δεν θα έχουν δικαίωμα να αυτενεργήσουν και να δημιουργήσουν. Φρικαλεότητα μου φαίνεται αυτό. Αυταρχισμός στην επιχειρηματικότητα 

Να σας πω όμως και το άλλο. Ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες είναι ο προϋπολογισμός του open mall Ναυπλίου. Τα χρήματα αυτά θα πέσουν για τα καταστήματα που βρίσκονται σε  τρεις-τέσσερες δρόμους. Στους θεωρούμενους  πιο εμπορικούς δρόμους. Εκεί που τα μισθώματα είναι μεγαλύτερα. Και αυτοί οι έμποροι που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα στους παραδρόμους; Αυτοί που έχουν το μαγαζάκι της γειτονιάς; Αυτοί που παλεύουν να τα φέρουν βόλτα με τα καταστήματά τους στις συνοικίες ή στους μεγάλους οδικούς άξονες; Εγώ κυρίως αυτούς θα ήθελα να βοηθήσω με δράσεις και με αναβάθμιση της γειτονιάς.

Αυτά που χρειάζεται το εμπορικό κέντρο της πόλης, είτε σε αυτούς τους δρόμους που ονομάζουμε εμπορικούς, είτε στο ιστορικό κέντρο της πόλης μας, είτε σε μικρότερους και πιο ταπεινούς παραδρόμους, είτε και στις συνοικίες (συνοικιακά καταστήματα), είναι αφενός μεν η εύκολη και φτηνή πρόσβαση των κατοίκων και επισκεπτών με αστική συγκοινωνία και με χώρους στάθμευσης και η αύξηση των ημερών διαμονής των τουριστών. Πολύ περισσότερα από την "αναμόρφωση" μιας νησίδας ενός δρόμου θα δώσουν πολιτικές, σχέδιο και δράσεις για την αύξηση των ημερών που θα μείνει στον τόπο μας ένας τουρίστας-περιηγητής. Εάν παραμείνει για μια  εβδομάδα, τότε θα είναι εύκολο να καταρτισθεί ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης για την επίσκεψή του και στο νέο Ναύπλιο και στο εμπορικό κέντρο με τα ωραία καταστήματα.

Και για να γίνει αυτό, για να δοθεί το κίνητρο στον τουρίστα περιηγητή να επισκεφθεί το εμπορικό κέντρο και να παρακινηθεί από μια ζωντανή και πολύχρωμη και πολύβουη αγορά να δαπανήσει σε ιδιαίτερα προϊόντα χρειάζονται εμβληματικό  τοπόσημα που θα τον προσελκύσουν. Να έχουν και κάποιο λόγο και κίνητρο για να περπατήσουν στους εμπορικούς  δρόμους. Να συνδυάσουν περιήγηση και αγορές.

Ας πούμε:

Ανάδειξη της εκκλησίας των Αγίων Θεοδώρων. Της εκκλησίας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Αργους.

Δημιουργία της οικίας του πρόσφυγα στον Συνοικισμό

Ανοιχτή γλυπτοθήκη στο Νεκροταφείο.

Μια νέα γλυπτοθήκη στον περιβάλλοντα χώρο της Βίλας Ζυμβρακάκη.

Το σπίτι του φωτογράφου στην Πρόνοια

Έτσι γίνονται τα πράγματα αν επιζητάμε αύξηση του τζίρου και της επισκεψιμότητας, αντί να ξοδεύουμε ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες για αναπλάσεις με πριόνια και για ανοιχτά malls και τρίχες Αμερικάνικες

Χρειάζονται και άλλα πράγματα έξω από την θανάτωση δένδρων και την δημιουργία απρόσωπης αγοράς.

Μουσικοί και καλλιτέχνες του δρόμου

Happenings

Street food

Και σε τέτοιες γειτονιές είναι αναγκαία και τα graffiti. Εκεί χρειάζεται και η τέχνη των νέων  Ένα μεγάλο έργο τέχνης στον τοίχο του γηπέδου.

Και αντί για ομοιομορφία, διαγωνισμοί για πολυμορφία

Και εάν θέλουν συνεργασία τα καταστήματα να το κάνουν μαγκιόρικα. 

Κοινή διαφημιστική προβολή. Κοινές δράσεις με πολυχρωμία και πολυφωνία όμως.

Συνεργασίες σε e shopping για οικονομίες κλίμακας. Όχι κοινές οιμιόμορφες τέντες

Απαιτείται άλλη λογική.

Δεν λέω. Δικαίωμά σας να έχετε εκπροσώπους στον εμπορικό Σύλλογο όποιους γουστάρετε. Αλλά σας βοηθούν. Για αναρωτηθείτε

Εγώ λέω ότι οι πολλές υποκλίσεις δεν κάνουν καλό. Είναι απωθητικές

Η νέα δημοτική αρχή δεν θα έχει ανάγκη από τα "ευχαριστώ". Θα έχει ανάγκη από σκληρή κριτική που θα είναι καλοδεχούμενη. 

Ομιλών απλά για μια διαφορετική πολιτική κουλτούρα. Που όμως την έχει απόλυτη ανάγκη ο τόπος.