ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ Ή ΠΩΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΠΙΟ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ ΣΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ
Μέσα από μακροσκελή ανακοίνωση που προβλήθηκε από τον τοπικό τύπο εξαγγέλθηκε η ίδρυση του λεγόμενου κοινωνικού ιατρείου, ενός «χώρου» όπου «οι γιατροί συνεργάτες» συγκεκριμένης δημοτικής παράταξης θα παρέχουν υπηρεσίες υγείας στους «πενόμενους, άνεργους και ανασφάλιστους συμπολίτες μας» αλλά και αλλοδαπούς.
Επίσης καλούνται «ιατροί φαρμακοποιοί – νοσηλευτές της περιφέρειας μας να συμπαρασταθούν στην «δράση» αυτή.
Δεν είναι σκόπιμο να αναφερθούμε στα ποικίλα ευφυολογήματα που επικαλείται ο υπογράφων την ανακοίνωση ούτε στην μακροσκελή, στα όρια της φλυαρίας, επιχειρηματολογία του που ως σκοπό έχει να συγκαλύψει το πραγματικό περιεχόμενο του εγχειρήματος.
Δεν μπορούμε όμως να μην σχολιάσουμε δύο σημεία της και να μην αποκαλύψουμε τους στόχους και τις πολιτικές που υπηρετεί.
Η πρώτη παρατήρησή μας αφορά την διαπίστωση ότι «το θεμελιώδες γεγονός είναι πως η ζωή είναι άνιση και άδικη για τους φτωχότερους.» Διαπίστωση που παρουσιάζεται σαν αιώνια και ανυπέρβλητη αλήθεια και όχι σαν χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Μας καλούν λοιπόν οι εμπνευστές του «κοινωνικού ιατρείου» να συμβιβαστούμε με την ύπαρξή της, μας καλούν στην ουσία να αποδεχτούμε το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα που είναι η γενεσιουργός αιτία της ανισότητας και της αδικίας. Μας καλούν να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι πάντα θα υπάρχουν φτωχοί μια και αυτό είναι το χαρακτηριστικό της ζωής και όχι του τρόπου παραγωγής και της ιδιοποίησης του παραγόμενου πλούτου, που είναι τεράστιος, από μια «χούφτα» κεφαλαιοκράτες.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην μακροσκελή τους ανακοίνωση δεν καταδέχονται να ασχοληθούν με τέτοιου είδους συνειρμούς μιας και ο στόχος τους είναι πρόδηλος: Σε καμία περίπτωση να μην αμφισβητηθεί το καπιταλιστικό σύστημα. Να μην αποκαλυφθεί ότι μόνο η ανατροπή του απ’ το οργανωμένο λαϊκό κίνημα και η εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας, του περιβάλλοντος, της υγείας και τόσων άλλων προβλημάτων, που ταλανίζουν τα λαϊκά στρώματα και τα οποία τόσο οξύνονται στις μέρες μας, εξαιτίας της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.
Θεωρούμε ότι είναι τουλάχιστον ύβρις προς όλους τους εργαζόμενους Έλληνες και μετανάστες να παρουσιάζεται «βοήθεια» η σκληρή και απάνθρωπη εκμετάλλευση που υπέστησαν κατά την προετοιμασία των ολυμπιακών αγώνων -και όχι μόνον- όπως και ο βαρύς φόρος αίματος που πλήρωσαν και πληρώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι στο όνομα της κερδοφορίας του κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητας.
Τι αντιπροτείνουν όμως οι θιασώτες του «Δημόσιου Χώρου» για λύση των εν λόγω προβλημάτων; Ο λεγόμενος «εθελοντισμός» και η «κοινωνική αλληλεγγύη» παρουσιάζονται σαν το «όπλο τους». Τι πρωτοτυπία!!
Χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ,τα επιτελεία της ΕΕ αλλά και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ΛΑΟΣ και ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ τόσο σε επίπεδο κρατικής όσο και μέσα απ την τοπική διοίκηση (Δήμοι-Περιφέρειες) στηρίζουν και ενθαρρύνουν τον «εθελοντισμό», την «φιλανθρωπία», την «εταιρική κοινωνική ευθύνη», τις «κοινωνικές επιχειρήσεις» (ανέργων), τα «ιατρεία κοινωνικής αλληλεγγύης», για να διαχειριστούν αυτοί, ως φορείς, φαινόμενα ακραίας φτώχειας, ανεργίας και να παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες υποβαθμισμένες, ανεπαρκείς ως αντίδοτο στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Οι διαχειριστικές και αδιέξοδες «λύσεις» αυτών των φορέων δεν έχουν να κάνουν με τα αγνά και φιλανθρωπικά αισθήματα ταξικής αλληλεγγύης του λαού μας αλλά στοχεύουν
1) Να εθιστεί ο λαός μας στην αντίληψη ότι το δικαίωμα στην δωρεάν υγεία – πρόνοια, στην παιδεία, στο περιβάλλον δεν είναι ευθύνη του κράτους, αλλά ατομική, οικογενειακή ευθύνη ή ευθύνη της γειτονιάς, των εθελοντών ή των ενεργών πολιτών.
2) Να καλλιεργήσει τον συμβιβασμό των εργαζόμενων σε παροχές υπηρεσιών πχ υγείας πρόνοιας, ποιοτικά υποβαθμισμένων αποσπασματικών και ανεπαρκών.
3) Ο εθελοντισμός και οι ΜΚΟ να υποκαταστήσουν και να απαλλάξουν το κράτος και τις κυβερνήσεις από τις ευθύνες τους και να γίνουν όχημα για την απλήρωτη φτηνή και χωρίς δικαιώματα εργασία.
4) Στην ουσία οι διαχειριστικές αυτές πολιτικές της ΕΕ και των μονοπωλίων στοχεύουν στην συναίνεση, στην νομιμοποίηση στην συνείδηση των εργαζομένων της αντιλαϊκής πολιτικής που ενισχύει την κερδοφορία του κεφαλαίου, αφαιρώντας δικαιώματα και κατακτήσεις, εξαθλιώνοντας την εργατική τάξη. Στοχεύουν στην αθώωση του καπιταλιστικού συστήματος.
Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο ότι στην δοσμένη χρονική συγκυρία που το ΚΚΕ, με τις επεξεργασμένες θέσεις και την πρόταση του, συμβάλει ώστε όλο και πλατύτερες μάζες των εργαζομένων να απορρίπτουν τα ιδεολογήματα του κεφαλαίου και των υπηρετών του για την καπιταλιστική κρίση, για τον χαρακτήρα της ΕΕ, για τον ψευτοπατριωτισμό των κεφαλαιοκρατών, τώρα που όλο και περισσότεροι κατανοούν την αναγκαιότητα της οργανωμένης αντίστασης και ανυπακοής και όχι των αδιέξοδων ατομικών λύσεων, τώρα που ωριμάζει η ιδέα της ανατροπής του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, τα αναχώματα στην ριζοσπαστικοποίηση του λαού τύπου ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ έρχονται να συσκοτίσουν, να διαστρεβλώσουν, να εμποδίσουν σε τελευταία ανάλυση την ρήξη με το σύστημα προβάλλοντας διαχειριστικές λογικές τύπου «κοινωνικού ιατρείου». Καλλιεργούν την ηττοπάθεια και τον συμβιβασμό με προτάσεις που σε καμιά περίπτωση δεν αλλάζουν τον συσχετισμό υπέρ του εργαζόμενου λαού που συσκοτίζουν τις αιτίες των προβλημάτων άρα τον εμποδίζουν να βρει και την διέξοδο.
Καλούμε τους εργαζόμενους, τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους φαρμακοποιούς, τους αυτοαπασχολούμενους να απορρίψουν αυτές τις παραπλανητικές λογικές. Πραγματική υπηρεσία στους άνεργους, τους μετανάστες, στους ίδιους μας τους εαυτούς παρέχουμε, όταν διεκδικούμε πλήρεις, σύγχρονες και δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες Υγείας Πρόνοιας χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Δημόσια κέντρα υγείας πλήρως στελεχωμένα και εξοπλισμένα. Όταν αγωνιζόμαστε να καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στην υγεία-πρόνοια.
Η διέξοδος για την οριστική λύση αυτών των προβλημάτων βρίσκεται στην οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας, στην ανατροπή αυτής της πολιτικής. Δεν είναι άλλη απ την κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων των μονοπωλίων στα πλαίσια της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Σ’ αυτήν την προοπτική μπορούν οι εργαζόμενοι αξιοποιώντας τον πλούτο που παράγουν οι ίδιοι, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Μέσα από μακροσκελή ανακοίνωση που προβλήθηκε από τον τοπικό τύπο εξαγγέλθηκε η ίδρυση του λεγόμενου κοινωνικού ιατρείου, ενός «χώρου» όπου «οι γιατροί συνεργάτες» συγκεκριμένης δημοτικής παράταξης θα παρέχουν υπηρεσίες υγείας στους «πενόμενους, άνεργους και ανασφάλιστους συμπολίτες μας» αλλά και αλλοδαπούς.
Επίσης καλούνται «ιατροί φαρμακοποιοί – νοσηλευτές της περιφέρειας μας να συμπαρασταθούν στην «δράση» αυτή.
Δεν είναι σκόπιμο να αναφερθούμε στα ποικίλα ευφυολογήματα που επικαλείται ο υπογράφων την ανακοίνωση ούτε στην μακροσκελή, στα όρια της φλυαρίας, επιχειρηματολογία του που ως σκοπό έχει να συγκαλύψει το πραγματικό περιεχόμενο του εγχειρήματος.
Δεν μπορούμε όμως να μην σχολιάσουμε δύο σημεία της και να μην αποκαλύψουμε τους στόχους και τις πολιτικές που υπηρετεί.
Η πρώτη παρατήρησή μας αφορά την διαπίστωση ότι «το θεμελιώδες γεγονός είναι πως η ζωή είναι άνιση και άδικη για τους φτωχότερους.» Διαπίστωση που παρουσιάζεται σαν αιώνια και ανυπέρβλητη αλήθεια και όχι σαν χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Μας καλούν λοιπόν οι εμπνευστές του «κοινωνικού ιατρείου» να συμβιβαστούμε με την ύπαρξή της, μας καλούν στην ουσία να αποδεχτούμε το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα που είναι η γενεσιουργός αιτία της ανισότητας και της αδικίας. Μας καλούν να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι πάντα θα υπάρχουν φτωχοί μια και αυτό είναι το χαρακτηριστικό της ζωής και όχι του τρόπου παραγωγής και της ιδιοποίησης του παραγόμενου πλούτου, που είναι τεράστιος, από μια «χούφτα» κεφαλαιοκράτες.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην μακροσκελή τους ανακοίνωση δεν καταδέχονται να ασχοληθούν με τέτοιου είδους συνειρμούς μιας και ο στόχος τους είναι πρόδηλος: Σε καμία περίπτωση να μην αμφισβητηθεί το καπιταλιστικό σύστημα. Να μην αποκαλυφθεί ότι μόνο η ανατροπή του απ’ το οργανωμένο λαϊκό κίνημα και η εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας, του περιβάλλοντος, της υγείας και τόσων άλλων προβλημάτων, που ταλανίζουν τα λαϊκά στρώματα και τα οποία τόσο οξύνονται στις μέρες μας, εξαιτίας της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.
Θεωρούμε ότι είναι τουλάχιστον ύβρις προς όλους τους εργαζόμενους Έλληνες και μετανάστες να παρουσιάζεται «βοήθεια» η σκληρή και απάνθρωπη εκμετάλλευση που υπέστησαν κατά την προετοιμασία των ολυμπιακών αγώνων -και όχι μόνον- όπως και ο βαρύς φόρος αίματος που πλήρωσαν και πληρώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι στο όνομα της κερδοφορίας του κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητας.
Τι αντιπροτείνουν όμως οι θιασώτες του «Δημόσιου Χώρου» για λύση των εν λόγω προβλημάτων; Ο λεγόμενος «εθελοντισμός» και η «κοινωνική αλληλεγγύη» παρουσιάζονται σαν το «όπλο τους». Τι πρωτοτυπία!!
Χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ,τα επιτελεία της ΕΕ αλλά και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ΛΑΟΣ και ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ τόσο σε επίπεδο κρατικής όσο και μέσα απ την τοπική διοίκηση (Δήμοι-Περιφέρειες) στηρίζουν και ενθαρρύνουν τον «εθελοντισμό», την «φιλανθρωπία», την «εταιρική κοινωνική ευθύνη», τις «κοινωνικές επιχειρήσεις» (ανέργων), τα «ιατρεία κοινωνικής αλληλεγγύης», για να διαχειριστούν αυτοί, ως φορείς, φαινόμενα ακραίας φτώχειας, ανεργίας και να παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες υποβαθμισμένες, ανεπαρκείς ως αντίδοτο στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Οι διαχειριστικές και αδιέξοδες «λύσεις» αυτών των φορέων δεν έχουν να κάνουν με τα αγνά και φιλανθρωπικά αισθήματα ταξικής αλληλεγγύης του λαού μας αλλά στοχεύουν
1) Να εθιστεί ο λαός μας στην αντίληψη ότι το δικαίωμα στην δωρεάν υγεία – πρόνοια, στην παιδεία, στο περιβάλλον δεν είναι ευθύνη του κράτους, αλλά ατομική, οικογενειακή ευθύνη ή ευθύνη της γειτονιάς, των εθελοντών ή των ενεργών πολιτών.
2) Να καλλιεργήσει τον συμβιβασμό των εργαζόμενων σε παροχές υπηρεσιών πχ υγείας πρόνοιας, ποιοτικά υποβαθμισμένων αποσπασματικών και ανεπαρκών.
3) Ο εθελοντισμός και οι ΜΚΟ να υποκαταστήσουν και να απαλλάξουν το κράτος και τις κυβερνήσεις από τις ευθύνες τους και να γίνουν όχημα για την απλήρωτη φτηνή και χωρίς δικαιώματα εργασία.
4) Στην ουσία οι διαχειριστικές αυτές πολιτικές της ΕΕ και των μονοπωλίων στοχεύουν στην συναίνεση, στην νομιμοποίηση στην συνείδηση των εργαζομένων της αντιλαϊκής πολιτικής που ενισχύει την κερδοφορία του κεφαλαίου, αφαιρώντας δικαιώματα και κατακτήσεις, εξαθλιώνοντας την εργατική τάξη. Στοχεύουν στην αθώωση του καπιταλιστικού συστήματος.
Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο ότι στην δοσμένη χρονική συγκυρία που το ΚΚΕ, με τις επεξεργασμένες θέσεις και την πρόταση του, συμβάλει ώστε όλο και πλατύτερες μάζες των εργαζομένων να απορρίπτουν τα ιδεολογήματα του κεφαλαίου και των υπηρετών του για την καπιταλιστική κρίση, για τον χαρακτήρα της ΕΕ, για τον ψευτοπατριωτισμό των κεφαλαιοκρατών, τώρα που όλο και περισσότεροι κατανοούν την αναγκαιότητα της οργανωμένης αντίστασης και ανυπακοής και όχι των αδιέξοδων ατομικών λύσεων, τώρα που ωριμάζει η ιδέα της ανατροπής του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, τα αναχώματα στην ριζοσπαστικοποίηση του λαού τύπου ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ έρχονται να συσκοτίσουν, να διαστρεβλώσουν, να εμποδίσουν σε τελευταία ανάλυση την ρήξη με το σύστημα προβάλλοντας διαχειριστικές λογικές τύπου «κοινωνικού ιατρείου». Καλλιεργούν την ηττοπάθεια και τον συμβιβασμό με προτάσεις που σε καμιά περίπτωση δεν αλλάζουν τον συσχετισμό υπέρ του εργαζόμενου λαού που συσκοτίζουν τις αιτίες των προβλημάτων άρα τον εμποδίζουν να βρει και την διέξοδο.
Καλούμε τους εργαζόμενους, τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους φαρμακοποιούς, τους αυτοαπασχολούμενους να απορρίψουν αυτές τις παραπλανητικές λογικές. Πραγματική υπηρεσία στους άνεργους, τους μετανάστες, στους ίδιους μας τους εαυτούς παρέχουμε, όταν διεκδικούμε πλήρεις, σύγχρονες και δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες Υγείας Πρόνοιας χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Δημόσια κέντρα υγείας πλήρως στελεχωμένα και εξοπλισμένα. Όταν αγωνιζόμαστε να καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στην υγεία-πρόνοια.
Η διέξοδος για την οριστική λύση αυτών των προβλημάτων βρίσκεται στην οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας, στην ανατροπή αυτής της πολιτικής. Δεν είναι άλλη απ την κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων των μονοπωλίων στα πλαίσια της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Σ’ αυτήν την προοπτική μπορούν οι εργαζόμενοι αξιοποιώντας τον πλούτο που παράγουν οι ίδιοι, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου