Μόνος ολομόναχος




Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Οι μεγαλοτραπεζίτες

Διαβάζω ότι  μέσα στις νέες προτάσεις της τρόικας είναι να γίνει η αναχρηματοδότηση των τραπεζών με έκδοση όχι κοινών αλλά προνομιούχων μετοχών.
Γνωρίζω ότι τον πολύ κόσμο δεν τον ενδιαφέρει το θέμα αυτό. Καίγεται διότι έχουν κοπεί οι μισθοί και οι συντάξεις, διότι έχει μείνει άνεργος, διότι πληρώνει δυσβάσταχτα χαράτσια.
Όμως το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών είναι πολύ κρίσιμο.
Εάν προχωρήσει το PSI (Private Sector Involvement)  και γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με περίπου 30 δις, τότε ξαφνικά οι πτωχευμένες σήμερα τράπεζες θα γίνουν όχι μόνον βιώσιμες, αλλά και εξαιρετικά δυνατές. Και τούτο διότι τα κουρεμένα ομόλογα που θα κατέχουν θα αναβαθμισθούν, θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την άντληση ρευστότητας, τα κακά δάνεια, όπως αυτά εκτιμήθηκαν από την Blackrock, θα διαγραφούν με την παράλληλη εισροή νέων κεφαλαίων και ξαφνικά οι ισολογισμοί των τραπεζών θα είναι υγιέστατοι.
Είναι λοιπόν ένα τεράστιο ζητούμενο ποιός θα είναι αύριο ο ιδιοκτήτης των δυνατών Ελληνικών τραπεζών. Οι παλιοί ιδιοκτήτες ή το Κράτος; Δεδομένο είναι ότι η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα γίνει με δανεικά από το EFSF, τα οποία εντέλει θα τα χρωστά ο Ελληνικός λαός.  Είναι λοιπόν παράλογο να δώσει τα χρήματα ο Έλληνας πολίτης και οι τράπεζες να παραμείνουν στα χέρια Κωστόπουλου, Λάτση, Σάλλα, Βαρδινογιάννη, Βγενόπουλου.
Επαναλαμβάνω. Ίσως τον πολίτη να μην τον πολυενδιαφέρει το θέμα αυτό. Όμως θάπρεπε, για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον διότι θα αποκτούσαμε όλοι μαζί ένα τεράστιας σημασίας περιουσιακό στοιχείο, το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί τα επόμενα έτη για τη δραστική μείωση των ελλειμμάτων με  την επάνοδο των τραπεζών σε μεγάλες κερδοφορίες και αργότερα για τη δραστική μείωση του δημόσιου χρέους, με την πώληση μετοχών. Και αυτά δεν είναι θέματα δευτερεύοντα για τη ζωή των πολιτών. Μόνο με την εξυγίανση των οικονομικών του Κράτους θα είναι δυνατόν να δοθούν πραγματικές και μεγάλες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και θα μπορούν να γίνουν δημόσιες επενδύσεις για τη μείωση της ανεργίας. Όποιος υπόσχεται κάτι διαφορετικό, απλά ψεύδεται  Αλλά υπάρχει και δεύτερος λόγος για τον οποίο οι Τράπεζες πρέπει να περιέλθουν σε Κρατικό έλεγχο. Είναι βέβαιο ότι θα αποκτήσουν ρευστότητα που θα μπορούν να τη διοχετεύσουν στην πραγματική οικονομία. Εδώ λοιπόν τίθεται το θέμα του κοινωνικού ελέγχου και μιας προοδευτικής κυβερνητικής πλειοψηφίας, που θα απαγορεύσει τα λάθη του παρελθόντος. Κανένα δάνειο στους διαπλεκόμενους "ημέτερους". Δεν πρέπει να δοθούν άλλα δάνεια για υπερκατανάλωση εισαγόμενων πολυτελών ειδών (κανένα δάνειο για αγορά Καγιέν).  Και αντίθετα πρέπει να ενισχυθεί η μικρομεσαία επιχείρηση που επενδύει στην τοπική παραγωγή. Ετσι θα σωθεί η χώρα, η Αργολίδα, το Ναύπλιο. Οχι με Αναγνωσταρά και Μανιάτη.
Εκδότες, στελέχη της Ν.Δ., διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες συμπαραστέκονται σήμερα στους μεγαλοτραπεζίτες για να μην χάσουν τις τράπεζές τους και για να συνεχίσουν να κάνουν τις αεριτζήδικες μπίζνες τους. Έχουν βρει και το επιχείρημα. "Δεν φταίνε", λένε, "οι τράπεζες που το κράτος έπεσε έξω και τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου έχασαν την αξία τους"  Αλήθεια; Σοβαρολογούν; Δεν ευθύνονται οι τράπεζες για τον υπερδανεισμό; Ξεχάσαμε τα τηλεφωνήματα που μας καλούσαν να πάρουμε δάνεια και πιστωτικές κάρτες, χωρίς καν να έχουμε κάνει αίτηση; Δεν ωφελήθηκαν τα μέγιστα οι τράπεζες από το χορό των δανεικών του κρατικού και ιδιωτικού τομέα; Δεν υπήρχε αλληλοσύνδεση  της κρατικής σπατάλης και των τραπεζικών δανείων; Δεν δώσανε αφειδώς δάνεια στα μεγάλα κόμματα για να συνεχισθεί το πάρτι, από το οποίο όλοι ωφελήθηκαν; Πώς ξαφνικά βρέθηκαν κάποιοι να θεωρούνται σήμερα μεγαλοτραπεζίτες, ένώ πριν από πολύ λίγα χρόνια είχαν μια  μικρή πτωχευμένη τράπεζα;
Θάθελα να δω τώρα τον ΓΑΠ, αν θα επιμείνει στην επανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών με κοινές μετοχές ή εάν θα σκύψει και πάλι στα τέσσερα. 

1 σχόλιο:

  1. Υπάρχουν δύο διακριτά θέματα. Το ένα είναι το αν θα αποδίδουν αυτές οι μετοχές μέρισμα και το άλλο είναι το αν θα παρέχουν αυτές οι μετοχές δικαιώματα μάνατζμεντ.
    Το πρώτο προφανώς θα πρέπει να διατηρηθεί εφόσον το δημόσιο αγοράσει μετοχές τραπεζών. Συνεπώς, τα όσα λες περί κερδοφορίας θα ισχύουν και με τις προνομιούχες μετοχές. Και όχι μόνο αυτό αλλά θα μπορούν να πωληθούν εξίσου επικερδώς αν το δημόσιο χρειάζεται ρευστότητα.
    Το μάνατζμεντ, όμως, γιατί να το πάρει το δημόσιο; Μήπως είναι πιο αποτελεσματικό το δημόσιο από τους ιδιώτες; Θα αποκομίσει, έτσι, περισσότερα κέρδη το δημόσιο αν το ίδιο ασκεί τη διοίκηση;
    Λες να μη δοθούν δάνεια στους "ημετέρους". Το ότι αυτός είναι ο σκοπός σου και παρόλα αυτά προτείνεις ΚΡΑΤΙΚΕΣ τράπεζες είναι ανέκδοτο...
    Τώρα τα υπόλοιπα που λες για τις καγιέν είναι για μένα ακραίος πατερναλισμός. Θα έχουμε δηλαδή το κράτος να ελέγχει το life style των πολιτών, εφόσον κιόλας βρίσκονται σε χρηματοδοτική ανάγκη. Εγώ λέω να μη δίνονται και δάνεια σε γυναίκες που φοράνε μίνι φούστες...

    Αυτό που περιγράφεις είναι η τρελή ουτοπία κάθε αριστερού, να μπορεί δηλαδή να έχει ΛΕΦΤΑ να τα διαθέτει μόνο με ηθικό τρόπο, ώστε να εξορκίσει το κακό και να επικρατήσει το καλό, χωρίς περιορισμούς και χωρίς κανόνες, χωρίς δηλαδή να περιορίζεται σε τίποτα η απόλυτα αυθαίρετη βούλησή του... Και τι θα γίνει αν μετά αυτές οι τράπεζες χρεοκοπήσουν; Πολύ απλά θα φορολογηθούν οι πολίτες, για να καλύψουν τις ζημιές, γιατί έτσι και αλλιώς εκείνοι φταίνε πού οι τράπεζες δεν πέτυχαν, επειδή ήταν εγωιστές και κακοί και δε στήριξαν τις καλές κρατικές τράπεζες που ήθελαν να διαμορφώσουν την τέλεια κοινωνία. Έχουμε δει που έχει οδηγήσει η επιβολή αυτής της καλοσύνης με τέτοια μέσα...

    Οι τράπεζες λειτουργούν μια χαρά ιδιωτικές... Προσπαθούν να βγάλουν όσα περισσότερα λεφτά γίνεται. Μερικές φορές κάνουν λάθος και δίνουν περισσότερα ή λιγότερα δάνεια από όσο θα έπρεπε. Το κριτήριό τους είναι όμως πάντοτε και βασικά να κερδίσουν περισσότερα λεφτά. Δεν είναι ούτε να κάνουν κοινωνική πολιτική ούτε να μας πουν πώς θα πρέπει να ζούμε ούτε να χαρίζουν τα λεφτά στους άτυχους και κατατρεγμένους ούτε να ευνοούν τους δίκαιους και ηθικούς.
    Σκοπός των τραπεζών (και γενικά του χρηματοπιστωτικού συστήματος) είναι να μπορούν να μεταφέρουν πόρους από άτομα που θέλουν να αποταμιεύσουν σε άτομα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους πόρους αυτούς παραγωγικότερα προσθέτοντας έτσι στις υπηρεσίες και τα αγαθά που μπορούμε να απολαμβάνουμε ως οικονομία και κοινωνία.
    Αυτό συμβαίνει πολύ απλά, γιατί μόνο έτσι μπορούν να βγάλουν κέρδη οι τράπεζες.
    Αν το κράτος επιθυμεί να ασκήσει κοινωνική πολιτική, ας φτιάξει οργανισμούς με σκοπό την κοινωνική πολιτική και να τους χρηματοδοτήσει με φόρους(είδαμε πόσο καλά τα έχει καταφέρει ειδικά στην Ελλάδα και σε αυτό τον τομέα!!!). Το να προσπαθεί να εισβάλει σε κάθε πιθανή συναλλαγή και να την ελέγξει με σκοπό την επικράτηση της Ηθικής τείνει πραγματικά στον απόλυτο ολοκληρωτισμό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή