Το Τελωνείο

Έχω αναφερθεί στην οδό Μπουμπουλίνας και στις καφετέριες μόλις πριν από λίγες μέρες.
Είναι ο δρόμος - καθρέφτης της Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας της τελευταίας δεκαετίας.
Υπέρογκα μισθώματα, υπεραξίες, αέρηδες, ανομία, τζίροι, χιλιάδες πελάτες που ζούσαν την εποχή της Ελληνικής ευδαιμονίας με τα δανεικά.
Η κατάσταση  του δρόμου-καθρέφτη έφτασε στο αποκορύφωμά της (ξεχείλωσε) την πενταετία Κωστάκη Καραμανλή στην πρωθυπουργία της Ελλάδας και της οπισθοδρομικής δημαρχίας Αναγνωσταρά.
Η μουσική έπαιζε σε  απίστευτη ένταση μέχρι πρωίας, χωρίς ουδείς να συγκινείται. Τα πεζοδρόμια καταλήφθηκαν και κλείστηκαν με τσαντιροκατασκευές. Άτομα προσπαθούσαν να απολαύσουν το εξαιρετικό ψάρι στις ψαροταβέρνες και από τις έντεκα το βράδυ, δίπλα η μουσική να παίζει στο διαπασών ρυθμούς και ήχους τελείως ξένους με αυτού που είχαν συνηθίσει τα αυτιά των θαμώνων των εστιατορίων.
Και τώρα ο δρόμος  - καθρέφτης, δείχνει την σημερινή κατάντια της κοινωνίας μας.  Καταστήματα κλείνουν, οι θαμώνες σπανίζουν, χρέη, απελπισία.
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά εάν για τη φτωχοποίηση της κοινωνίας τη μεγαλύτερη ευθύνη της έχουν οι Κουρουπλήδες, οι Σακοράφες και οι Μητρόπουλοι, που υποστήριζαν το ΠΑΣΟΚ των δανεικών των προηγούμενων δεκαετιών ή ο Κωστάκης ο Καραμανλής, κατά την εποχή του οποίου  η υπερκατανάλωση τα τζιπ και οι διασκεδάσεις στους δρόμους - καθρέφτες των πόλεων έφθασαν στην αποθέωσή τους ή εάν τελικά φταίει ο ΓΑΠ και ο Παπακωνσταντίνου, που έχασαν τα αυγά και τα πασχάλια.
Αυτό που γνωρίζω είναι ότι η οπισθοδρομική δημοτική αρχή συνεχίζει αμέριμνη, χωρίς να  έχει αντιληφθεί τί έχει συμβεί σ΄αυτή τη χώρα, σ΄αυτή την πόλη.
Στο δρόμο - καθρέφτη του Ναυπλίου σχεδιάζει, απ΄ότι μαθαίνω να παραχωρήσει με αυτά τα εξευτελιστικά σχήματα "Σύμπραξης Ιδιωτικού και Δημοσίου Τομέα" ή με παρόμοια σχέδια παραχωρήσεων, ένα από τα πιο ιστορικά κτήρια για καφετέρια.
Μαθαίνω ότι το Τελωνείο Ναυπλίου πρόκειται να παραχωρηθεί για καφετέρια ογδόντα (επισήμως) θέσεων σε ιδιώτη. Και για να χρυσώσουν και το χάπι, προβλέπουν και έκθεση εκθεμάτων λιμένων. Μόνο, που απ΄ότι φαίνεται ο σχεδιασμός για την καφετέρια των ογδόντα (επισήμως) θέσεων καλά προχωρεί, ενώ για τ δημιουργία του μουσείου - εκθετηρίου δεν έχει καν ξεκινήσει (ούτε καν προκηρυχθεί) η μουσειακή μελέτη. Τα πράγματα είναι ολοφάνερα. Το εξαιρετικό αυτό κτήριο του Τελωνείου θα γίνει μια μεγάλη καφετέρια, με χώρους ετοιμασίας των σνακς (κουζίνα), τουαλέτες,  μπάρα, μουσικές, γκαρσόνια να πηγαινοέρχονται, τραπεζάκια μέσα - έξω και.... έτσι για να ρίξουμε στάχτη στα μάτια του κόσμου, θα βάλουμε και σε μία γωνία και μερικές φωτογραφίες του λιμανιού του Ναυπλίου, απ΄αυτές που έχουν αναρτηθεί  στο εστιατόριο Καραμαλής και έχουν τραβηχτεί από τον ..... παλαιό κάτοικο του Ναυπλίου, ίσως και να βρούμε και καμιά παλιά άγκυρα για ντεκόρ του χώρου.
Ακούσατε, ακούσατε θα δημιουργήσουμε ακόμα μία καφετέρια στο δρόμο -καθρέφτη της κοινωνίας και στο ιστορικό κτήριο του Τελωνείου Ναυπλίου.
Αλήθεια έχετε επισκεφτεί τη Βαρκελώνη, με το Ναυτικό μουσείο στην παραλία της, πόλο έλξης επισκεπτών, που προσφέρει πολιτιστικά και δίνει ζωή στην εμπορική και τουριστική κίνηση του παραλιακού Βαρκελωνικού δρόμου; Πόσα είπαμε εισπράττει για νοίκια ο διπλανός του τελωνείου γείτονας που θέλει να μας σώσει; 

Ανακοίνωση του Αριστερού Σχήματος (χωρίς σχόλια)

Όσοι ενημερώνονται για τα τεκταινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ θα γνωρίζουν για μια εσωτερική αντιπαράθεση που έχει ξεκινήσει ύστερα από τις προσπάθειες της ηγεσίας του ΣΥΝ να επιβάλει ως ομιλητές σε σειρά κεντρικών εκδηλώσεων του ΣΥΡΙΖΑ μέλη της "Ενωτικής Κίνησης" (Μητρόπουλος, Κοτζιάς, Κουρουπλής,...).
Σύμφωνα με άρθρο του Δρόμου: "Η ηγεσία του ΣΥΝ διολισθαίνει σε αποφάσεις που κάθε άλλο παρά έχουν συμφωνηθεί από κοινού με τις υπόλοιπες συνιστώσες, ούτε έχουν επικυρωθεί από κανένα αποφασιστικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δείχνει και το νέο «επεισόδιο», με αφορμή την εμφάνιση του Α. Μητρόπουλου ως ομιλητή σε κεντρική εκδήλωση, που χαρακτηρίζεται από αδιαφορία για την αρνητική τοποθέτηση των εκπροσώπων όλων σχεδόν των συνιστωσών (πλην ΔΗΚΚΙ)."
Μέρος αυτών των "επεισοδίων" συνιστά και η εμφάνιση του Π. Κουρουπλή ως συνομιλητή του Α. Τσίπρα σε εκδήλωση που οργανώνεται στο Άργος, με την ιδιότητα μάλιστα του μέλους της "Ενωτικής Κίνησης". Ενημέρωση, τουλάχιστον κάποιων, συνιστωσών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας έγινε αφού είχε δημοσιοποιηθεί η εκδήλωση!!!
Μάλιστα η χρήση του μπλογκ του ΣΥΡΙΖΑ είναι ενδεικτική της στάσης της ηγεσίας του τοπικού ΣΥΝ. Για δεύτερη φορά ανέβηκε από μέλος συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ άρθρο-ρεπορτάζ του Δρόμου με τίτλο "Πολλαπλασιάζονται οι διεργασίες, αλλά και οι προβληματισμοί" το οποίο άντεξε λίγες μόνο ώρες (δείτε την εικόνα δίπλα) μέχρι να το εξαφανίσουν (δείτε το λινκ απενεργοποιημένο: http://syriza-argolidas.pblogs.gr/?post_not_found) !!! Προφανώς κάποιοι επιδιώκουν το μπλογκ του ΣΥΡΙΖΑ να μοιάζει περισσότερο με μπλογκ του ΣΥΝ ή της Αυγής παρά με μπλογκ του συμμαχικού σχήματος.
Όσον αφορά τον Π. Κουρουπλή να θυμίσουμε ότι ψήφισε το πρώτο μνημόνιο ενώ σε συνέντευξή του στην Αυγή αναφέρει ξεκάθαρα ότι στόχος είναι ένα κεντροαριστερό μέτωπο: "Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις οφείλουν να απαλλαγούν αφενός μεν από παραδοσιακές εμμονές που τροφοδοτούν την πολυμέρειά τους, αφετέρου δε να υποτάξουν το υπερτροφικό εγώ σε ένα κεντροαριστερό, πολιτικό, συλλογικό εμείς.". Στη συνέχεια της ίδιας συνέντευξης δηλώνει ερωτευμένος με το ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του έως το μεσοπρόθεσμο!!!
Κι άλλοι ερωτευτήκαμε, αλλά δεν κάναμε έτσι...
Το βράδυ της ίδιας μέρας που έγινε αφισοκόληση για την εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ κολλήθηκαν και αφίσες από το ΚΚΕ με συνθήματα "Λαϊκή Εξουσία", "Αποδέσμευση από την ΕΕ" και "Διαγραφή του χρέους" εκ των οποίων πολλές πάνω από τις αφίσες του ΣΥΡΙΖΑ.
ΣΟΒΑΡΕΥΤΕΙΤΕΕΕ... ΟΛΟΙ!

Αγαπητοί συνδημότε (χωρίς σχόλια ανακοίνωση διάγγελμα Δ. Κωστούρου)

Ζούμε σε καιρούς δύσκολους και πονηρούς. Έχω γίνει δέκτης διαφόρων μηνυμάτων που αναφέρονται στη στάση μου, όσον αφορά στα δημοτικά πράγματα του Δήμου Ναυπλιέων. Θέλω να δηλώσω στους δημότες του Δήμου Ναυπλιέων, οι οποίοι με γνωρίζουν και με τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους όλα αυτά τα χρόνια εκλέγοντάς με στο δημοτικό συμβούλιο, πως οτιδήποτε αποφασίσω να πράξω, θα το πράξω με βάση, την αξιοπρέπεια , την ηθική , τη συνέπεια και όπως πάντα το συμφέρον των δημοτών του Δήμου Ναυπλιέων.

Αναρτήθηκε από Δημήτρης Κωστούρος στις 30.1.12

Ανακοίνωση της Ν.Ε. ΚΚΕ Αρτας-Λευκάδας-Πρέβεζας (χωρίς σχόλια)

ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ Ή ΠΩΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΠΙΟ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ ΣΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ
Μέσα από μακροσκελή ανακοίνωση που προβλήθηκε από τον τοπικό τύπο εξαγγέλθηκε η ίδρυση του λεγόμενου κοινωνικού ιατρείου, ενός «χώρου» όπου «οι γιατροί συνεργάτες» συγκεκριμένης δημοτικής παράταξης θα παρέχουν υπηρεσίες υγείας στους «πενόμενους, άνεργους και ανασφάλιστους συμπολίτες μας» αλλά και αλλοδαπούς.
Επίσης καλούνται «ιατροί φαρμακοποιοί – νοσηλευτές της περιφέρειας μας να συμπαρασταθούν στην «δράση» αυτή.
Δεν είναι σκόπιμο να αναφερθούμε στα ποικίλα ευφυολογήματα που επικαλείται ο υπογράφων την ανακοίνωση ούτε στην μακροσκελή, στα όρια της φλυαρίας, επιχειρηματολογία του που ως σκοπό έχει να συγκαλύψει το πραγματικό περιεχόμενο του εγχειρήματος.
Δεν μπορούμε όμως να μην σχολιάσουμε δύο σημεία της και να μην αποκαλύψουμε τους στόχους και τις πολιτικές που υπηρετεί.
Η πρώτη παρατήρησή μας αφορά την διαπίστωση ότι «το θεμελιώδες γεγονός είναι πως η ζωή είναι άνιση και άδικη για τους φτωχότερους.» Διαπίστωση που παρουσιάζεται σαν αιώνια και ανυπέρβλητη αλήθεια και όχι σαν χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Μας καλούν λοιπόν οι εμπνευστές του «κοινωνικού ιατρείου» να συμβιβαστούμε με την ύπαρξή της, μας καλούν στην ουσία να αποδεχτούμε το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα που είναι η γενεσιουργός αιτία της ανισότητας και της αδικίας. Μας καλούν να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι πάντα θα υπάρχουν φτωχοί μια και αυτό είναι το χαρακτηριστικό της ζωής και όχι του τρόπου παραγωγής και της ιδιοποίησης του παραγόμενου πλούτου, που είναι τεράστιος, από μια «χούφτα» κεφαλαιοκράτες.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην μακροσκελή τους ανακοίνωση δεν καταδέχονται να ασχοληθούν με τέτοιου είδους συνειρμούς μιας και ο στόχος τους είναι πρόδηλος: Σε καμία περίπτωση να μην αμφισβητηθεί το καπιταλιστικό σύστημα. Να μην αποκαλυφθεί ότι μόνο η ανατροπή του απ’ το οργανωμένο λαϊκό κίνημα και η εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας, του περιβάλλοντος, της υγείας και τόσων άλλων προβλημάτων, που ταλανίζουν τα λαϊκά στρώματα και τα οποία τόσο οξύνονται στις μέρες μας, εξαιτίας της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.
Θεωρούμε ότι είναι τουλάχιστον ύβρις προς όλους τους εργαζόμενους Έλληνες και μετανάστες να παρουσιάζεται «βοήθεια» η σκληρή και απάνθρωπη εκμετάλλευση που υπέστησαν κατά την προετοιμασία των ολυμπιακών αγώνων -και όχι μόνον- όπως και ο βαρύς φόρος αίματος που πλήρωσαν και πληρώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι στο όνομα της κερδοφορίας του κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητας.
Τι αντιπροτείνουν όμως οι θιασώτες του «Δημόσιου Χώρου» για λύση των εν λόγω προβλημάτων; Ο λεγόμενος «εθελοντισμός» και η «κοινωνική αλληλεγγύη» παρουσιάζονται σαν το «όπλο τους». Τι πρωτοτυπία!!
Χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ,τα επιτελεία της ΕΕ αλλά και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ΛΑΟΣ και ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ τόσο σε επίπεδο κρατικής όσο και μέσα απ την τοπική διοίκηση (Δήμοι-Περιφέρειες) στηρίζουν και ενθαρρύνουν τον «εθελοντισμό», την «φιλανθρωπία», την «εταιρική κοινωνική ευθύνη», τις «κοινωνικές επιχειρήσεις» (ανέργων), τα «ιατρεία κοινωνικής αλληλεγγύης», για να διαχειριστούν αυτοί, ως φορείς, φαινόμενα ακραίας φτώχειας, ανεργίας και να παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες υποβαθμισμένες, ανεπαρκείς ως αντίδοτο στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Οι διαχειριστικές και αδιέξοδες «λύσεις» αυτών των φορέων δεν έχουν να κάνουν με τα αγνά και φιλανθρωπικά αισθήματα ταξικής αλληλεγγύης του λαού μας αλλά στοχεύουν
1) Να εθιστεί ο λαός μας στην αντίληψη ότι το δικαίωμα στην δωρεάν υγεία – πρόνοια, στην παιδεία, στο περιβάλλον δεν είναι ευθύνη του κράτους, αλλά ατομική, οικογενειακή ευθύνη ή ευθύνη της γειτονιάς, των εθελοντών ή των ενεργών πολιτών.
2) Να καλλιεργήσει τον συμβιβασμό των εργαζόμενων σε παροχές υπηρεσιών πχ υγείας πρόνοιας, ποιοτικά υποβαθμισμένων αποσπασματικών και ανεπαρκών.
3) Ο εθελοντισμός και οι ΜΚΟ να υποκαταστήσουν και να απαλλάξουν το κράτος και τις κυβερνήσεις από τις ευθύνες τους και να γίνουν όχημα για την απλήρωτη φτηνή και χωρίς δικαιώματα εργασία.
4) Στην ουσία οι διαχειριστικές αυτές πολιτικές της ΕΕ και των μονοπωλίων στοχεύουν στην συναίνεση, στην νομιμοποίηση στην συνείδηση των εργαζομένων της αντιλαϊκής πολιτικής που ενισχύει την κερδοφορία του κεφαλαίου, αφαιρώντας δικαιώματα και κατακτήσεις, εξαθλιώνοντας την εργατική τάξη. Στοχεύουν στην αθώωση του καπιταλιστικού συστήματος.
Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο ότι στην δοσμένη χρονική συγκυρία που το ΚΚΕ, με τις επεξεργασμένες θέσεις και την πρόταση του, συμβάλει ώστε όλο και πλατύτερες μάζες των εργαζομένων να απορρίπτουν τα ιδεολογήματα του κεφαλαίου και των υπηρετών του για την καπιταλιστική κρίση, για τον χαρακτήρα της ΕΕ, για τον ψευτοπατριωτισμό των κεφαλαιοκρατών, τώρα που όλο και περισσότεροι κατανοούν την αναγκαιότητα της οργανωμένης αντίστασης και ανυπακοής και όχι των αδιέξοδων ατομικών λύσεων, τώρα που ωριμάζει η ιδέα της ανατροπής του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, τα αναχώματα στην ριζοσπαστικοποίηση του λαού τύπου ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ έρχονται να συσκοτίσουν, να διαστρεβλώσουν, να εμποδίσουν σε τελευταία ανάλυση την ρήξη με το σύστημα προβάλλοντας διαχειριστικές λογικές τύπου «κοινωνικού ιατρείου». Καλλιεργούν την ηττοπάθεια και τον συμβιβασμό με προτάσεις που σε καμιά περίπτωση δεν αλλάζουν τον συσχετισμό υπέρ του εργαζόμενου λαού που συσκοτίζουν τις αιτίες των προβλημάτων άρα τον εμποδίζουν να βρει και την διέξοδο.
Καλούμε τους εργαζόμενους, τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους φαρμακοποιούς, τους αυτοαπασχολούμενους να απορρίψουν αυτές τις παραπλανητικές λογικές. Πραγματική υπηρεσία στους άνεργους, τους μετανάστες, στους ίδιους μας τους εαυτούς παρέχουμε, όταν διεκδικούμε πλήρεις, σύγχρονες και δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες Υγείας Πρόνοιας χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Δημόσια κέντρα υγείας πλήρως στελεχωμένα και εξοπλισμένα. Όταν αγωνιζόμαστε να καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στην υγεία-πρόνοια.
Η διέξοδος για την οριστική λύση αυτών των προβλημάτων βρίσκεται στην οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας, στην ανατροπή αυτής της πολιτικής. Δεν είναι άλλη απ την κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων των μονοπωλίων στα πλαίσια της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Σ’ αυτήν την προοπτική μπορούν οι εργαζόμενοι αξιοποιώντας τον πλούτο που παράγουν οι ίδιοι, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Το τοπικό ΠΑΣΟΚ

Ήταν βέβαια άλλες εποχές.
Ο κόσμος είχε μεγάλα όνειρα. Είχε ελπίδες για μια καλύτερη ζωή και για μια δικαιότερη κοινωνία.
Μπροστάρηδες στους ωραίους και τίμιους αγώνες ήσαν οι Πασόκοι των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης.
Εγώ για χίλιους δυό λόγους, που δεν είναι της παρούσας ανάρτησης, ποτέ μα ποτέ δεν υποστήριξα το κόμμα (κίνημα) αυτό.
Όμως δεν μπορώ να αρνηθώ, ότι οι άνθρωποι πάλευαν για μια αλλαγή, όπως αυτοί την εννοούσαν με όλες τις καλές προθέσεις.
Τα πράγματα, κατά τη γνώμη μου,  δεν στράβωσαν το 89 με τον Κοσκωτά, ούτε το 99 με το χρηματιστήριο, ούτε με τα χρόνια της εκσυγχρονιστικής διαφθοράς.
Θεωρώ, ότι τα πρώτα σημάδια του κακού ΠΑΣΟΚ, ξεκίνησαν τον καιρό πριν από το "ραντεβού με την ιστορία", όταν ο τότε αρχηγός και ιδρυτής του, πρόβαλε την άποψη ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα των μη προνομιούχων Ελλήνων. Προκειμένου να καταλάβει την εξουσία, προσπάθησε να αγκαλιάσει όλες τις κοινωνικές τάξεις και όλους τους πικραμένους και απαγοητευμένους. Μη προνομιούχος ένοιωθε και ο εργάτης και ο αγρότης, αλλά και κάθε μικροαστός, ο μεγαλέμπορος διότι αδικείτο από τον μεγαλοεισαγωγέα, ο μεγαλοεργολάβος οικοδομών, διότι υπήρχαν τα ξένα συμφέροντα, ο εξαγωγέας πορτοκαλιών και ο χυμοποιός, διότι κάποιες πολυεθνικές έβγαζαν περισσότερα.
Έτσι όταν το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξουσία ήταν αναγκασμένο να δίνει αφειδώς δεξιά και αριστερά. Ολα τα αιτήματα γινόντουσαν αποδεκτά. Ποτέ δεν αποφάσισε μία πολιτική σύγκρουσης με τα συμφέροντα που κρατούσαν τη χώρα στην οπισθοδρόμηση. Ολοι θα πρέπει να είναι ικανοποιημένοι και αυτό για να γίνει υπήρχε μόνο ένας τρόπος: Τα δανεικά-τα δανεικά- τα δανεικά- τα δανεικά.
Έτσι το ΠΑΣΟΚ από ένα κίνημα αλλαγής των κοινωνικών και οικονομικών δομών της χώρας έγινε ένα κόμμα εξουσίας, απλό αντίπαλο δέος του άλλου πόλου, της δεξιάς.
Όλες οι άριστες προθέσεις και τα μεγάλα όνειρα έμειναν εν πολλοίς ημιτελή. Το ΕΣΥ αντί να ολοκληρωθεί,  παρέμεινε ιατροκεντρικό, οι δημοκρατικοί δήμοι με τη λαϊκή συμμετοχή, τις επιτροπές γειτονιάς, έγιναν κέντρα τοπικών εξουσιών και μικροεξυπηρετήσεων. Η μεγάλη Πολεοδομική ανασυγκρότηση της χώρας, που οραματίσθηκε ο Τρίτσης, κατάντησε σε οικοδομική αναρχία, με αυθαίρετα, νομιμοποιήσεις, παράνομους ημιυπαίθριους,  παράνομα υπόγεια, εργολαβική ασυδοσία, μπετονοποίηση των πόλεων. Το όνειρο για μια Συνεταιριστική γεωργία, όλοι γνωρίζουμε πού κατέληξε.
Οταν λοιπόν εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 70 προέκυψε το σκάνδαλο Πώποτα-Λιντοβόη (ρε που τους θυμήθηκα), ουδείς απολύτως ίδρωσε. Καλό είναι, κατ΄αυτούς, να καταλάβουμε τον έντυπο τύπο έστω και με αθέμιτα μέσα. Μετά όλα τα άλλα ήσαν απολύτως σχετικά. Αρκεί να παραμένουμε στην εξουσία. Τεράστιοι λοιπόν οι πανηγυρισμοί απ΄άκρη σ΄ άκρη σ΄όλη τη χώρα, όταν ένα πρωινό ο μέγας ηγέτης αποφάσισε να μην υποστηρίξει το Καραμανλή για Πρόεδρο και να προκρίνει για τη θέση έναν συντηρητικό δικαστικό. Η πράσινη τότε "Αυριανή", πανηγύριζε και καυχιόταν ότι ήταν η εφημερίδα που γκρέμισε τον Καραμανλισμό. Δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη προοπτική για το μέλλον της χώρας. Οι σχεδιασμοί ήσαν μόνον η παραμονή στην εξουσία. Εξ  ού και μέσα σε μια μέρα εκδιώχθηκε ο Σημίτης από το Υπουργείο Οικονομίας και επικράτησε ο Τσοβολισμός. Όχι με κάποιο σχέδιο για την ενίσχυση των αδύνατων, αλλά για την επανεκλογή και την παραμονή στην εξουσία.
Θα μπορούσα να συνεχίσω μια ιστορική αναδρομή μέχρι σήμερα.
Δεν θα το κάνω διότι θα κουράσω και έτσι θα κάνω ένα άλμα τριάντα χρόνων και θάλθω στο σήμερα του ΠΑΣΟΚ.
Όλοι λένε ότι τώρα το ΠΑΣΟΚ είναι σε κρίση, είναι ένα σκορποχώρι και τα τοιαύτα.
Εγώ θα επιμείνω. Η πραγματική σημερινή κρίση, έχει σαφές ιδεολογικό υπόβαθρο και έρχεται από πολύ παλιά. Το ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια είναι ένα κόμμα εξουσίας για την εξουσία. Έχει απολέσει την ιδεολογική του ταυτότητα και γι΄αυτό σήμερα που χάνει την εξουσιαστική προοπτική του διαλύεται.
Τί γίνεται λοιπόν με το τοπικό ΠΑΣΟΚ;
Οι περισσότεροι από αυτούς που εκφράζουν το ΠΑΣΟΚ σε τοπικό επίπεδο, είναι άτομα που μου φαίνονται πολύ συμπαθείς σε προσωπικό επίπεδο. Πιστεύω ότι έχουν ακόμα μέσα τους την επιθυμία για έναν καλύτερο κόσμο. Διαφωνώ κάθετα με όσους τους αποδοκιμάζουν, τους υβρίζουν, τους εμφανίζουν προδότες, χουντικούς και ναζιστές. Θεωρώ όμως ότι αποτελούν ένα μικρό κομμάτι ενός κόμματος που, όπως είπα, έχει χάσει την ιδεολογική του ταυτότητα και βρίσκονται σε ένα χώρο  σαν φτερά στον άνεμο, που ακόμα και αν θέλουν να πάνε κάπου τους παρασέρνουν οι αέρηδες.
Γι΄αυτό το λόγο βλέπουμε σήμερα Πασόκους στην περιοχή μας να συνεργάζονται με τα πιο οπισθοδρομικά δεξιά στοιχεία στο Δήμο Ναυπλιέων. Γι΄αυτό και άλλα Πασοκικά στελέχη δημιούργησαν μία δημοτική κίνηση την τελευταία κυριολεκτικά πριν από τις εκλογές στιγμή, χωρίς κανένα απολύτως ιδεολογικό υπόβαθρο, χωρίς κανένα οραματικό για την πόλη και το Δήμο στοιχείο. Γι΄αυτό και σήμερα εμφανίζονται βουβοί μπροστά σε έναν ακέφαλο διοικητικά Δήμο. Οι δεξιοί δημοτικοί άρχοντες τρώγονται για βουλευτική έδρα, για τη θέση του Δημάρχου και για την εξουσία και η αξιωματική Πασοκική αντιπολίτευση δεν ψελλίζει απολύτως τίποτα, απλώς διότι και αυτή για την εξουσία και μόνον συγκροτήθηκε. Για αυτό και όλο το ΠΑΣΟΚ στο νομό Αργολίδας  προσχώρησε στο σχήμα με επικεφαλής έναν ακραίο νεοφιλελεύθερο, που επιθυμεί να εκχωρήσει τα πάντα στο ιδιωτικό τομέα (σκουπίδια, νερά, δίκτυα ενέργειας, αεροδρόμια, λιμάνια κλπ), χωρίς να υπάρχει ο παραμικρός αντίλογος από τους τοπικούς Πασόκους που αποτελούν και την πλειοψηφία στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Αλήθεια, θα μπορούσε κάποιος από τους τοπικούς Πασόκους να μας πει σε τί ακριβώς διαφέρει η πολιτική του Νεοδημοκράτη Σωτηρόπουλου, από αυτήν του νεοφιλελεύθερου Τατούλη; Μπορεί κάποιος να μας πει με συγκροτημένο τρόπο κάτι οραματικό για το Ναύπλιο, την Αργολίδα, της Περιφέρεια Πελοποννήσου;
Η σπίθα για την πρόοδο του τόπου, την κοινωνική δικαιοσύνη, την παραγωγική ανασυγκρότηση της Αργολίδας, δεν πιστεύω ότι έχει σβήσει οριστικά στα τοπικά Πασοκικά στελέχη. Θεωρώ όμως πολύ δύσκολο να κάνουν κάτι μέσα στο ασπόνδυλο ΠΑΣΟΚ.
Είναι βέβαιο ότι η Αργολίδα χρειάζεται μια καινούργια δημοκρατική-αριστερή ή δημοκρατική-σοσιαλιστική ή σοσιαλδημοκρατική μεγάλη παράταξη (όπως θέλετε πέστε την) που θα επανακαθορίσει πολιτικές, στόχους, ιδεολογίες, πρακτικές.
Είναι δυνατόν και πρέπει να γίνει.
Μακρυά όμως  από το φθαρμένο από πολλές απόψεις ΠΑΣΟΚ.

Οι μεγαλοτραπεζίτες

Διαβάζω ότι  μέσα στις νέες προτάσεις της τρόικας είναι να γίνει η αναχρηματοδότηση των τραπεζών με έκδοση όχι κοινών αλλά προνομιούχων μετοχών.
Γνωρίζω ότι τον πολύ κόσμο δεν τον ενδιαφέρει το θέμα αυτό. Καίγεται διότι έχουν κοπεί οι μισθοί και οι συντάξεις, διότι έχει μείνει άνεργος, διότι πληρώνει δυσβάσταχτα χαράτσια.
Όμως το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών είναι πολύ κρίσιμο.
Εάν προχωρήσει το PSI (Private Sector Involvement)  και γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με περίπου 30 δις, τότε ξαφνικά οι πτωχευμένες σήμερα τράπεζες θα γίνουν όχι μόνον βιώσιμες, αλλά και εξαιρετικά δυνατές. Και τούτο διότι τα κουρεμένα ομόλογα που θα κατέχουν θα αναβαθμισθούν, θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την άντληση ρευστότητας, τα κακά δάνεια, όπως αυτά εκτιμήθηκαν από την Blackrock, θα διαγραφούν με την παράλληλη εισροή νέων κεφαλαίων και ξαφνικά οι ισολογισμοί των τραπεζών θα είναι υγιέστατοι.
Είναι λοιπόν ένα τεράστιο ζητούμενο ποιός θα είναι αύριο ο ιδιοκτήτης των δυνατών Ελληνικών τραπεζών. Οι παλιοί ιδιοκτήτες ή το Κράτος; Δεδομένο είναι ότι η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα γίνει με δανεικά από το EFSF, τα οποία εντέλει θα τα χρωστά ο Ελληνικός λαός.  Είναι λοιπόν παράλογο να δώσει τα χρήματα ο Έλληνας πολίτης και οι τράπεζες να παραμείνουν στα χέρια Κωστόπουλου, Λάτση, Σάλλα, Βαρδινογιάννη, Βγενόπουλου.
Επαναλαμβάνω. Ίσως τον πολίτη να μην τον πολυενδιαφέρει το θέμα αυτό. Όμως θάπρεπε, για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον διότι θα αποκτούσαμε όλοι μαζί ένα τεράστιας σημασίας περιουσιακό στοιχείο, το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί τα επόμενα έτη για τη δραστική μείωση των ελλειμμάτων με  την επάνοδο των τραπεζών σε μεγάλες κερδοφορίες και αργότερα για τη δραστική μείωση του δημόσιου χρέους, με την πώληση μετοχών. Και αυτά δεν είναι θέματα δευτερεύοντα για τη ζωή των πολιτών. Μόνο με την εξυγίανση των οικονομικών του Κράτους θα είναι δυνατόν να δοθούν πραγματικές και μεγάλες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και θα μπορούν να γίνουν δημόσιες επενδύσεις για τη μείωση της ανεργίας. Όποιος υπόσχεται κάτι διαφορετικό, απλά ψεύδεται  Αλλά υπάρχει και δεύτερος λόγος για τον οποίο οι Τράπεζες πρέπει να περιέλθουν σε Κρατικό έλεγχο. Είναι βέβαιο ότι θα αποκτήσουν ρευστότητα που θα μπορούν να τη διοχετεύσουν στην πραγματική οικονομία. Εδώ λοιπόν τίθεται το θέμα του κοινωνικού ελέγχου και μιας προοδευτικής κυβερνητικής πλειοψηφίας, που θα απαγορεύσει τα λάθη του παρελθόντος. Κανένα δάνειο στους διαπλεκόμενους "ημέτερους". Δεν πρέπει να δοθούν άλλα δάνεια για υπερκατανάλωση εισαγόμενων πολυτελών ειδών (κανένα δάνειο για αγορά Καγιέν).  Και αντίθετα πρέπει να ενισχυθεί η μικρομεσαία επιχείρηση που επενδύει στην τοπική παραγωγή. Ετσι θα σωθεί η χώρα, η Αργολίδα, το Ναύπλιο. Οχι με Αναγνωσταρά και Μανιάτη.
Εκδότες, στελέχη της Ν.Δ., διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες συμπαραστέκονται σήμερα στους μεγαλοτραπεζίτες για να μην χάσουν τις τράπεζές τους και για να συνεχίσουν να κάνουν τις αεριτζήδικες μπίζνες τους. Έχουν βρει και το επιχείρημα. "Δεν φταίνε", λένε, "οι τράπεζες που το κράτος έπεσε έξω και τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου έχασαν την αξία τους"  Αλήθεια; Σοβαρολογούν; Δεν ευθύνονται οι τράπεζες για τον υπερδανεισμό; Ξεχάσαμε τα τηλεφωνήματα που μας καλούσαν να πάρουμε δάνεια και πιστωτικές κάρτες, χωρίς καν να έχουμε κάνει αίτηση; Δεν ωφελήθηκαν τα μέγιστα οι τράπεζες από το χορό των δανεικών του κρατικού και ιδιωτικού τομέα; Δεν υπήρχε αλληλοσύνδεση  της κρατικής σπατάλης και των τραπεζικών δανείων; Δεν δώσανε αφειδώς δάνεια στα μεγάλα κόμματα για να συνεχισθεί το πάρτι, από το οποίο όλοι ωφελήθηκαν; Πώς ξαφνικά βρέθηκαν κάποιοι να θεωρούνται σήμερα μεγαλοτραπεζίτες, ένώ πριν από πολύ λίγα χρόνια είχαν μια  μικρή πτωχευμένη τράπεζα;
Θάθελα να δω τώρα τον ΓΑΠ, αν θα επιμείνει στην επανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών με κοινές μετοχές ή εάν θα σκύψει και πάλι στα τέσσερα. 

Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή

Στη Δραπετσώνα χάθηκε ένας από τους πολύ μεγάλους Έλληνες.
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είχε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με το Ναύπλιο.
Δεν πρέπει να το ξεχάσουμε.
Όπως πριν από μερικά χρόνια το Ναύπλιο έγινε το επίκεντρο της χώρας με τη διημερίδα για το Γρηγόρη Φαράκη, έτσι πιστεύω ότι η πόλη μας έχει δικαίωμα, μπορεί και πρέπει να διοργανώσει ένα συνέδριο αφιερωμένο στο μέγιστο των Ελλήνων σκηνοθετών.
Σπουδαίο πλεονέκτημα, μπορεί να  γίνει το γεγονός ότι ο σπουδαίος φωτογράφος των ταινιών του Αγγελόπουλου, Γιώργος Αρβανίτης είναι παντρεμένος με Αναπλιώτισσα.

PSI και ΣΥΝ

Από ομιλία του Δημήτρη Παπαδημούλη στη Βουλή; "Χωρίς ένα κούρεμα πολύ μεγαλύτερο από το 50% που προβλέπει η απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, χωρίς ένα επιτόκιο περί το 3%, χωρίς μια περίοδο αποπληρωμής πάνω από τριάντα χρόνια και χωρίς μια τριετή αναστολή αποπληρωμής τοκοχρεολυσίων έτσι ώστε να ξαναβγεί σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης η ελληνική οικονομία μειώνοντας την ανεργία και νοικοκυρεύοντας τα δημόσια οικονομικά της, το χρέος δεν μπορεί να είναι και να γίνει διαχειρίσιμο και θα επωφεληθούν οι τράπεζες και τα κερδοσκοπικά funds, τα οποία αγόρασαν στη δευτερογενή αγορά ομόλογα του ελληνικού δημοσίου στο 25% και στο 30% της αξίας τους. Θα κερδίσουν"
Από συνέντευξη του Π. Λαφαζάνη "Μέσα στο «ευρώ», αλλά και σε σημαντικό βαθμό μέσα στην Ε.Ε., μία προς μία, οι περιφερειακές χώρες εξωθούνται στην εξάρθρωση, την κατάρρευση και τη «μνημονιακή» κηδεμονία της τρόικας....Η υπέρβαση του μνημονίου και της τρόικας ή θα είναι προοδευτική και σοσιαλιστική ή θα είναι ψευδεπίγραφη και δεν θα υπάρξει! Και για να είναι προοδευτική και σοσιαλιστική πρέπει να βρίσκεται σε σύγκρουση με το ευρώ, την ΟΝΕ και τελικά την Ευρωπαϊκή Ενωση!"
Αυτό που αντιλαμβάνομαι (πέστε μου αν καταλαβαίνετε διαφορερικά είναι  ότι μέσα στο ίδιο κόμμα, υπάρχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις. Η πιο μεγάλη τάση του ΣΥΝ, (το Αριστερό Ρεύμα) υποστηρίζει την έξοδό μας από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Και από την άλλη ο Παπαδημούλης, ζητάει καλύτερη διαπραγμάτευση, καλύτερους όρους, μεγαλύτερο κούρεμα στο χρέος μας.
Και σήμερα ήκουσα τον Αλέξη στηγ ΝΕΤ. Τέρμα οι παλαιότερες δηλώσεις περί μονομερούς διαγραφής του χρέους, που θα μας οδηγούσε υποχρεωτικά στο Ευρώ. Τώρα η επίσημη θέση του ΣΥΝ, όπως εκφράζεται από τον Πρόεδρό της, είναι να σταματήσουν οι συζητήσεις του PSI, να γίνει μια προσωρινή ενδιάμεση συμφωνία, που θα μας δίνει περίοδο χάριτος πληρωμής τόκων και χρεολυσίων για τρία χρόνια, να προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε την οικονομία μας και μετά από τρία χρόνια να ξανακάνουμε νέα συμφωνία γενναίου κουρέματος του χρέους.
Με τη θέση του Αριστερού Ρεύματος και του Λαφαζάνη, για επιστροφή στη δραχμή και έξοδό μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση διαφωνώ για πολλούς λόγους, αλλά τη θεωρώ μια γενναία και τίμια  στάση.
Με τη λογική Παπαδημούλη, κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει, καλό είναι να βάζουμε στόχους, όμως πρέπει να είμαστε προσγειωμένοι όταν ζητάμε κούρεμα μεγαλύτερο του 80%, αφού είναι αδύνατον αυτό να γίνει με εθελοντικό τρόπο.
Και έρχεται και ο Πρόεδρος για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους μεταξύ των διαμετρικά αντίθετων απόψεων.
Σοβαρολογεί ο Πρόεδρος, όταν λέει ότι πρέπει η χώρα να πάει με μια τέτοια πρόταση στο διάλογο για το κούρεμα; Πιστεύει κανείς ότι θα θελήσει ο οιοσδήποτε πιστωτής μας να συμφωνήσει να μην εισπράττει τίποτα για τρία χρόνια (κούρεμα περίπου 20%) και μετά την τριετία να κληθεί σε γενναίο νέο κούρεμα απροσδιορίστων διαστάσεων; Είναι φανερό ότι θα μας που όχι, οπότε χρεωκοπία, οπότε δραχμή. Μα δεν είναι πιο τίμια η λογική Λαφαζάνη, να πάμε κατευθείαν σε εθνικό νόμισμα χωρίς να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και τον κόσμο ολόκληρο;
Είναι δυνατόν να υπάρξει έστω και ένας σοβαρά σκεπτόμενος άνθρωπος που να πιστέψει πραγματικά, ότι εάν μας δοθεί μια τριετής περίοδος χάριτος θα εξοικονομήσουμε 17 δισεκατομμύρια το χρόνο και 51 δισεκατομμύρια την τριετία για να μπορούμε να τα διοχετεύσουμε στην πραγματική οικονομία, όπωε ο Αλέξης ισχυρίζεται; Καλά δεν έχει διαβάσει τα νούμερα ο άνθρωπος, ώστε να γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν αυτά τα 51 δισεκατομμύρια; Δεν έχει δει ότι δεν έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα και επομένως δεν μας περισσεύουν αυτά τα 51 δισεκατομμύρια. 17 δισεκατομμύρια κάθε χρόνο θα είχαμε περισσεούμενα εάν είχαμε ισόποσο πρωτογενές πλεόνασμα. Δυστυχώς  αυτό δεν συμβαίνει. Και τούτο το γνωρίζει άριστα ο Αλέξης και κοροϊδεύει ασύστολα, όταν λέει ότι δεν θα δώσουμε τα  17 δισεκατομμύρια το χρόνο σε τόκους και θα τα δώσουμε στον κοσμάκη. Πού θα τα βρεί από πού θα τα γεννήσει; (περιμένω σοβαρή απάντηση από τους  υποστηρικτές του λαϊκιστή ηγέτη της "αριστεράς")
Αλλά ας δούμε και ποιές άλλες συνέπειες θα είχε για τον φτωχό κοσμάκη η επίσημη πρόταση
 του ΣΥΝ εάν γινόταν αποδεκτή (που ευτυχώς δεν θα γίνει)
Τί θα γίνει με τα ομόλογα των Ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων; Αυτά θα εξαιρεθούν  από την τριετή αναστολή; Εάν ναί, που θα βρεί ο Αλέξης να αποπληρώσει τα τοκοχρεολύσια (μιλάμε για τόκους και χρεολύσια, όχι μόνο για τόκους). Εάν δεν εξαιρεθούν, τα ασφαλιστικά ταμεία θα πέσουν άμεσα έξω, αφού θα είναι αδύνατον τα ομόλογά τους, που θα έχουν υποστεί την αναστολή πληρωμών και θα επίκειται το αβέβαιο κούρεμά τους, να γίνουν δεκτά ως collateral (τί να κάνουμε ζούμε ακόμα σε καπιταλιστικό κόσμο) για την άντληση ρευστότητας για την πληρωμή συντάξεων και για ιατροφαρμακευτική πείθαλψη.
Τί θα γίνει με το Τραπεζικό σύστημα; Είναι βεβαία η πτώχευση των τραπεζών, εάν επί τρία χρόνια δεν εισπράττουν τίποτα από το Κράτος. Με τί χρήματα θα επανακεφαλαιοποιηθούν γαι να μπορούν να λειτουργήσουν; Τί θα γίνει με τις καταθέσεις; Πώς θα διοχετευθεί ρευστότητα στην πραγματική οικονομία; Πώς θα ελεγχθούν οι ροές των κεφαλαίων και η νέα μαζική έξοδος χρημάτων στο εξωτερικό; Δεν θα χάσει ο μικρός επιχειρηματίας και ο μικροκαταθέτης από την βεβαία πτώχευση των Τραπεζών;
Πώς θα υπάρξουν οι αναγκαίες τραπεζικές εγγυήσεις για τις εξαγωγικές επιχειρήσεις; Ποιός θα δέχεται εγγυητικές επιστολές Ελληνικών τραπεζών; Πώς θα γίνεται η εισαγωγή των αναγκαίων για τη λειτουργία της οικονομίας πρώτων υλών; Πώς θα γίνονται οι πληρωμές των εισαγομένων ειδών;
Είναι κατά τη γνώμη μου βέβαιο, ότι η πρόταση του ΣΥΝ θα οδηγήσει σε μια νέα τεράστια υφεσιακή τροχιά τη χώρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την νέα τεράστια αύξηση της ανεργίας, για τους μισθούς των εργαζομένων, για τα επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας.
Επιτέλους πάρτε το απόφαση οι ψήφοι της αριστεράς και της "αριστεράς" δεν αθροίζονται.

Επείγον: Αναζητείται... δήµιος!

Αναδημοσιεύουμε άρθρο της Φ. Τομαή, που δημοσιεύτηκε στο χθεσινό ΒΗΜΑ της Κυριακής. Θυμίζουμε ότι το αίτημα για τη μεταφορά της λαιμητόμου στο Μπούρτζι έχει  γίνει από τους Χ. Αντωνιάδη και Κ. Καράπαυλο. Επειδή η πόλη δεν έχει να ωφεληθεί απολύτως τίποτα από τον τέως (αφού ελάχιστα ασχολείται με τα καθήκοντά του) δήμαρχο Ναυπλιέων και νυν υποψήφιο βουλευτή της Ν.Δ. καθώς και από τους πολιτικούς δημοτικούς παράγοντες που βασικά ασχολούνται με το θέμα της διαδοχής και επειδή όλοι αυτοί έχουν γράψει το Μπούρτζι επί χρόνια στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, ελπίζουμε ότι το άρθρο υου ΒΗΜΑΤΟΣ θα το διαβάσουν και θα δούν ευνοϊκά το θέμα της  επανόδου της γκιλοτίνας στο Ναύπλιο, οι παράγοντες του Υπουργείου Πολιτισμού, το οποίο πρέπει να έχει και τη βασική ευθύνη διαχείρισης του μνημείου

ΤΟ ΜΠΟΥΡΤΖΙ στο Ναύπλιο, όπου εκτελούνταν οι θανατικές ποινές τα πρώτα χρόνια του νέου ελληνικού κράτους. Τώρα εκκρεμεί το αίτημα η λαιμητόμος για την οποία αναζητούσαν δήμιο να μεταφερθεί εκεί από την Αθήνα που βρίσκεται τώρα, ως αξιοθέατο


Οσο και να ακούγεται ανατριχιαστικό, λειτούργησε ακόµη και στην Ελλάδα, στη χώρα όπου γεννήθηκε η δηµοκρατία, η εκτέλεση θανατικής ποινής διά λαιµητόµου! Μάλιστα, οι Γάλλοι, οι οποίοι την εφηύραν στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης, φρόντισαν – θωπεύοντας ίσως τις συνειδήσεις τους – να τη συνδέσουν µε το θεµελιώδες ανθρώπινο αγαθό, την ελευθερία, όπως προκύπτει από χαλκογραφία λαιµητόµου της εποχής µε τη φράση στο κάτω σηµείο της: «Η αληθινή γκιλλοτίνα: Ω, το ωραίον βάθρον της ελευθερίας!».
Η µακάβρια πληροφορία προέρχεται από έγγραφο φακέλου του έτους 1834 που υπέγραφε ο τότε ΥΠΕΞ Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός µε ηµεροµηνία 10/22 Αυγούστου, απευθυνόµενος στον έλληνα πρεσβευτή, διαπιστευµένο στην Υψηλή Πύλη Κωνσταντίνο Ζωγράφο, µε θέµα την αναζήτηση δηµίου! (ΑΠ 98, «Περί προµηθεύσεως δηµίου».) Οπως προκύπτει από την ανάγνωσή του (βλ. κατωτέρω πλήρες κείµενο), ο ντόπιος δήµιος αδυνατούσε να χειρισθεί τον µηχανισµό που εισήχθη ως αντίγραφο από τη Γαλλία και χρειαζόταν γι’ αυτό να αναζητηθεί υποψήφιος στο εξωτερικό, κατά προτίµηση «από τη φυλή των ονοµαζοµένων Κατζιβέλων Τούρκων» που χρησιµοποιούσε η Υψηλή Πύλη. Παρά τη χρήση της τουρκικής, κακώς οι Κατσίβελοι εθεωρούντο Τούρκοι. Πρόκειται για αθίγγανους µουσουλµάνους που µετανάστευσαν από την Ινδία στον µικρασιατικό χώρο και αρκετοί ζουν ακόµη στη Θράκη. Ωστόσο έξι µήνες αργότερα ο Κ. Ζωγράφος, ο οποίος διαδέχθηκε τον προϊστάµενό του Ι. Ρίζο Νερουλό στο αξίωµα του υπουργού των Εξωτερικών, απαντούσε ότι «ουδείς κατάλληλος ανευρέθη» µεταξύ των υποψηφίων, που ως τότε εφήρµοζαν την διά του ξίφους λαιµητοµίαν, λόγω αδυναµίας συστροφής της κλείδας τους (ΑΠ 82).
Η λαιµητόµος ή γκιλοτίνα (γκιγιοτίνα) οφείλει το όνοµά της στον γάλλο γιατρό και βουλευτή Ζοζέφ Ινίας Γκιγιοτέν, ο οποίος στα χρόνια της Επανάστασης θέλησε να εξεύρει έναν λιγότερο οδυνηρό από εκείνον της αγχόνης ή διά του ξίφους αποκεφαλισµό των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος (λέγεται ότι µόνο µέσα στη χρονιά 1793-1794, τη γνωστή ως περίοδο της Τροµοκρατίας, θανατώθηκαν διά της λαιµητόµου 4.000 άτοµα, µε πρώτο θύµα εκείνο της 25ης Απριλίου 1792), εγκαταστάθηκε στο Μπούρτζι, όπου και επισήµως από εποχής Γεωργίου Α’ ήταν η έδρα και κατοικία τού... καθ’ ηµάς δηµίου! Σήµερα το συγκεκριµένο µηχανικό όργανο, η λαιµητόµος ή γκιλοτίνα ή καρµανιόλα, φυλάσσεται στο Εγκληµατολογικό Μουσείο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Αθηνών στην πρωτεύουσα. Με την αναβάθµιση όµως της καστρονησίδας του Ναυπλίου που επιχειρείται τα τελευταία χρόνια και την ανάδειξή της σε σύγχρονο µουσείο έχει προταθεί η µεταφορά της στον χώρο απ’ όπου... µετοίκησε στην Αθήνα.
Είναι ενδιαφέρον, πάντως, να σηµειωθεί ότι ενώ σε πολλές χώρες του κόσµου εφαρµόζεται ακόµη η θανατική ποινή, στη χώρα µας υπήρξε ελάχιστα δηµοφιλής. Αν και τα στοιχεία που διαθέτουµε για το τι γινόταν ως την Επανάσταση του 1821 είναι σχεδόν ανύπαρκτα, γνωρίζουµε ότι για πρώτη φορά µνεία της σε ιστορικές πηγές γίνεται το 1830. Αλλά και πάλι εφαρµοζόταν σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως στη δηµόσια εκτέλεση ενός από τους δολοφόνους του Καποδίστρια που έγινε δεκτή µε επευφηµίες. Το σκηνικό άλλαξε άρδην επί Οθωνα, όταν η εις θάνατον ποινή άρχισε να εφαρµόζεται ευρέως για διάφορα εγκλήµατα.
Ωστόσο, ενώ στη Γαλλία καταργήθηκε ως ποινή σχετικά αργά, µόλις το 1981, είναι εντυπωσιακό ότι σε πολλές χώρες εφαρµόζεται ακόµη, µε την Κίνα να κρατάει τα σκήπτρα: το 88% των εκτελεσθέντων το 2008 – συνολικά 2.390 – ήταν κινέζοι πολίτες, ενώ 8.864 περιπτώσεις παρέµεναν εν αναµονή εκτελέσεως. Ακολουθούν το Ιράν, το Πακιστάν, η Σαουδική Αραβία και οι ΗΠΑ. Η χώρα µας κατήργησε επισήµως τη θανατική ποινή το 1994 µε τον Νόµο 2007. Ωστόσο, από το 1952 σπάνια εφαρµοζόταν. Τελευταίος θανατοποινίτης που εκτελέστηκε διά τυφεκισµού ήταν ο Β. Λυµπέρης στις 25 Αυγούστου 1972. Το Σύνταγµα του 1975 προέβλεπε αρχικά την κατάργησή της µόνο για πολιτικά εγκλήµατα, πλην των συνθέτων.Το 2001 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε την Αναθεώρηση του Συντάγµατος θέτοντας ουσιαστικό τέρµα στη θανατική ποινή. Επιπροσθέτως, το 2004 κύρωσε µε τον Νόµο 3289 το 13ο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύµβασης για την Προστασία του Ανθρώπου και των Θεµελιωδών Ελευθεριών, διά του οποίου καταργείται η θανατική ποινή για όλα τα εγκλήµατα (ακόµη και εν καιρώ πολέµου), κατατάσσοντας τη χώρα µας µεταξύ 96 κρατών στα οποία δεν προβλέπεται η επιβολή (και άρα εκτέλεση) της θανατικής ποινής.
Η «ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΗ» ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ
Η λαιµητόµος τροµάζει...
Το έγγραφο του υπουργείου Εξωτερικών
Προς τον κύριον Κ. Ζωγράφον, Πληρεξούσιον Υπουργόν της ΑΜ εις Κωνσταντινούπολιν
Η επί της ∆ικαιοσύνης Γραµµατεία της Επικρατείας µας αναφέρει ότι, επειδή ο προ καιρού διορισθείς κατά την Ελλάδα δήµιος είναι διόλου άπειρος εις την µεταχείρισιν του λαιµητόµου (sic) η Κυβέρνησις διέταξε να γίνη φροντίς προς εύρεσιν άλλου ικανωτέρου. Αλλ’ αφού ως εκ των ερευνών τας οποίας έκαµε δεν µένει ελπίς ότι θέλη ευρεθή τοιούτος άλλος εντός του Κράτους, µας παρακαλεί να φροντίσωµεν περί της ευρέσεως ετέρου τινός ικανού εις τοιαύτην υπηρεσίαν έξωθεν του Κράτους.
Σας προσκαλούµεν λοιπόν να ερευνήσετε αυτόσε περί προµηθεύσεως τοιούτου τινός. Η φυλή µάλιστα των ονοµαζοµένων Κατζιβέλων Τούρκων, χορηγούσα συνήθως τους δηµίους εις την Οθωµανικήν Αρχήν, νοµίζω ότι δεν θέλει είναι δυσκολία (sic) να γενή εξ αυτών των Κατζιβέλων η προµήθεια του περί ου ο λόγος δηµίου.
Εν Ναυπλίω τη 10/22 Αυγούστου 1834
...και η απάντηση του Πρεσβευτή
Προς την επί του Β. Οίκου και των Εξωτερικών Γραµµατεία της Επικρατείας
(Θέµα): Οτι δεν ευρέθη µεταξύ των Κατζιβέλων επιτήδειος δήµιος διά την διεύθυνσιν της λαιµητόµου.
∆εν ηδυνήθην να αποκριθώ προ της σήµερον εις την υπ’ αρ. 98 διαταγήν Σας, διότι επεδίωξα να πληροφορηθώ µετ’ ακριβείας περί του αποτελέσµατος των εξετάσεων και προσπαθειών όσας διέταξα, να γίνωσι µυστικώ τω τρόπω περί ευρέσεως δηµίου. Σας κοινοποιώ λοιπόν ότι ήδη όλαι απέβησαν µάταιαι. Εζητήθη ο δήµιος µεταξύ των Κατζιβέλων. Τέσσαρες εξ αυτών µετερχόµενοι το έργον του δηµίου παρά διαφόρους παστάδες επαρουσιάσθησαν, αλλ’ όλοι οι Κατζίβελοι γυµνάζονται µόνον εις την διά ξίφους λαιµητοµίαν και οι τέσσαρες εξ αυτών ωµολόγησαν ότι η κλεις των δυσκόλως εµποιεί να γυµνασθή εις την κίνησιν και διεύθυνσιν µιας λαιµητόµου µηχανής, της οποίας ο µηχανισµός τοις εζητήθη κατά τον απλούστερον και συνοπτικώτερον τρόπον. Και οι τέσσαρες εξήγησαν µεγάλους δισταγµούς περί της επιτυχίας των. Ουδείς εξ αυτών εδέχθη την πρότασιν του να φανή εις την Ελλάδα.
Ο ευπειθέστατος Κ. Ζωγράφος Πέρα, τη 4/16 Φεβρουαρίου 1834
Η κυρία Φωτεινή Τομαή είναι ιστορικός, πρεσβευτής σύμβουλος Α' στο υπουργείο Εξωτερικών.

Ιδωμεν

Ο Γουόρεν Πλατ, ήταν ένας Αμερικανός που δημιούργησε την πλατφόρμα, πάνω στην οποία διαπραγματεύονται τα συμβόλαια παράδοσης πετρελαίου. Ετσι έχουμε σήμερα τις Platt τιμές πετρελαίου, που είναι οι τιμές στις οποίες γίνονται οι αγοραπωλησίες ημέρας. Σε  αντίθεση τα futures πετρελαίου αποτελούν συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης μηνός παραδοτέο το εμπόρευμα στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας. Αυτά τα futures είναι ένα χρηματιστηριακό προϊόν που διαπραγματεύεται βασικά στο χρηματιστήριο εμπορευμάτων του Σικάγου.
Τώρα γιατί σας λέω αυτά τα καπιταλιστικά; Για έναν απλό λόγο. Οι τιμές platt, οι τιμές δηλαδή που γίνονται οι πραγματικές ημερήσιες αγοραπωλησίες, επηρεάζονται 100% σε όλο τον κόσμο, από τη Τζακάρτα και το Τζιμπουτί, μέχρι τους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας από το πώς θα κλείσει το προηγούμενο βράδυ το χρηματιστήριο στο Σικάγο.
Κάτι σχετικά παρόμοιο γίνεται και με τα futures του χυμού πορτοκαλιού. Βέβαια το πετρέλαιο είναι ένα παγκοσμιοποιημένο προϊόν και γι΄αυτό οι προσαρμογές στην τιμή, ανάλογα με το πώς πάνε τα futures είναι πιο άμεση και απόλυτη. Ομως και στο χυμό πορτοκαλιού οι τιμές επηρεάζονται πάρα πολύ με το τί θα πεί το Σικάγο, για τα συμβόλαια συμπυκνωμένου χυμού, παραδοτέου στην Καλιφόρνια ή το Ντελαγουέρ.
Χρηματιστηριακό προϊόν δεν είναι μόνον ο χυμός του πορτοκαλιού. Είναι και το βαμβάκι. Πέρσυ η τιμή του ανέβηκε πάρα πολύ (βέβαια σήμερα έχει πέσει πάρα πολύ) και οι αγρότες της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας κατάφεραν να πετύχουν πολύ καλύτερες τιμές λόγω αυτής της ανόδου των cotton futures (κάτι που δεν θα καταφέρουν και του χρόνου αν η χρηματιστηριακή τιμή παραμείνει σε χαμηλά επίπεδα). Αν οι εκκοκιστές δεν είχαν προσφέρει αυτές τις αυξημένες τιμές στους αγρότες τότε τα κέρδη τους θα ήταν δυσθεώρητα.
Το δυσνόητο, όμως είναι το γιατί, οι τιμές του πορτοκαλιού στο χωράφι παραμένουν εξευτελιστικές και δεν έχουν ανέβει καθόλου παρά την τεράστια αύξηση της χρηματιστηριακής τιμής του χυμού πορτοκαλιού. Σίγουρα κάτι φταίει. Οι αγρότες παραμένουν στο σκοτάδι και ουδείς μέχρι σήμερα έχει κάνει κύριο θέμα την άνοδο της χρηματιστηριακής τιμής του προϊόντος, για να ενημερωθεί η αγροτιά. Προφανώς οι κανόνες της αγοράς δεν λειτουργούν. Προφανώς πρέπει να υπάρχουν ολιγοπωλιακές καταστάσεις από τους χυμοποιούς και εξαγωγείς και προφανώς η πολιτεία αδρανεί. Η τιμή του κιλού του χυμού έχει ανέβει πάνω από ένα δολάριο και τη διαφορά την καρπώνονται οι μεγάλοι. Οι αγρότες ούτε λεπτό. Εμαθα λοιπόν ότι για να παραχθεί ένα κιλό χυμός χρειάζονται τρία κιλά πορτοκάλια. Αν λοιπόν την αύξηση της τιμής του πορτοκαλιού την κέρδιζαν οι αγρότες θα μπορούσαν να πουλήσουν τα πορτοκάλια τους κατά 33 λεπτά ακριβότερα, χωρίς να θιγούν ούτε στο ελάχιστα τα κέρδη των χυμοποιών.  Και όμως φύλλο δεν κουνιέται. Ηδη η χρηματιστηριακή τιμή που είχε κάνει ρεκόρ στις 10 Γενάρη, υποχώρησε (και λογικό ήταν μετά από ραγδαία άνοδο) για μερικές μέρες και σήμερα έχει επανέλθει στα ίδια επίπεδα ρεκόρ των τεσσάρων περίπου δολαρίων ανά κιλό (2,10 δολάρια ανά λίβρα).
Επειδή ουδείς φαίνεται να ενδιαφέρεται, εγώ δεν θα κάτσω στα αυγά μου. Ηδη ετοιμάζω αναφορά στην Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Ιδωμεν

Οι αδιάφοροι, του Αντόνιο Γκράμσι

Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.»
Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα.
Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.
Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια,που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.
Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;
Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.
Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους.
11 Φεβρουαρίου 1917»
*Ο Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci, Άλες Σαρδηνίας, 23 Ιανουαρίου 1891 — Ρώμη, 27 Απριλίου 1937) ήταν Ιταλός συγγραφέας, πολιτικός επιστήμονας και γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας.
Αναδημοσίευση από το http://www.alfavita.gr/. Mετάφραση: Τόνια Τσίτσοβιτς

Η τοπική παραγωγή

Δεν γνωρίζω αν έπεσε το μάτι σας στο περιοδικό GOURMET που κυκλοφορεί μαζί με το  ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ.
Εκεί λοιπόν υπήρχε ένας αναλυτικός κατάλογος με το εκατό καλύτερα προϊόντα διατροφής της χώρας μας.
Μεταξύ αυτών στην πρώτη-πρώτη θέση φιγουράριζε ο Ελληνικός καφές "NECTAR". Η εταιρία που τον παρήγαγε ιδρύθηκε  το 1951 στο Άργος, ενώ το 2008 δημιουργήθηκε στις Μυκήνες μια σύγχρονη μονάδα επεξεργασίας και συσκευής καφέ.
Μέσα στα εκατό καλύτερα αυτά προϊόντα όπως τα βαθμολόγησαν οι συντάκτες του Βήματος ήταν και το ελαιόλαδο POLIANA οπό Αργολικό μανάκι, από ελιές ελαιώνα στα Φίχτια, όπου υπάρχει και σύγχρονο ελαιοτριβείο.
Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν τα γνώριζα τα δύο αυτά τοπικά προϊόντα.
Δυστυχώς οι Αργολιδείς και κύρια οι διοικούντες τον τόπο (βουλευτάδες, νομαρχέοι, αντιπεριφερειαρχέοι, δημαρχέοι και αντιδημαρχέοι) δεν έχουν κάνει τίποτα για την προώθηση των προϊόντων που βγαίνουν από τον ευλογημένο αυτό τόπο μετά από προσπάθεια δραστήριων ανθρώπων.
Θα προσπαθήσω να κάνω ένα δικό μου κατάλογο προϊόντων που θάπρεπε να είχαν προβληθεί (θα προσπαθήσω να  μην βάλω επωνυμίες και να μην κάνω διαφήμιση, αλλά σε πολλές περιπτώσεις όλοι γνωρίζουμε).
Πορτοκάλια. Χωρίς να θέλω να φανώ τοπικιστής, τα θεωρώ τα νοστιμότερα απ΄όσα έχω δοκιμάσει και, πιστέψτε με, έχω ταξιδέψει αρκετά.
Μανταρίνια. Δεν πρέπει να εξαφανισθούν τα πεντανότιμα κοινά μανταρίνια.
Αγκινάρες Ιρίων και λοιπών περιοχών.
Βιολογικές Φράουλες (Επαθα πλλλακα είπε ένας Θεσσαλονικιός, μόλις δοκίμασε μια φράουλα με τη γεμάτη γεύση).
Ντομάτες Παναρητιού
Εμφιαλωμένο κρασί
Ούζο, τσίπουρο και μαστίχα. Κάποτε ήταν ντροπή να μην πίνουν όλοι το εκπληκτικό ντόπιο Αναπλιώτικο και Αργείτικο ούζο.
Μπύρα από την Αργολίδα. Ισως να μην το γνωρίζετε αλλά η ντόπια μπύρα, που δύσκολα τη βρίσκεις έλαβε το δεύτερο βραβείο της καλύτερης μπύρας στον κόσμο σε διαγωνισμό στην Αμερική!!! Και όμως επιμένουμε στις πολυεθνικές.
Τυριά Αραχναίου και Πυργιωτίκων
Χυλοπίτες και τραχανάς Αργολίδας
Γκιόσα, χοντρό, γκόγκες στα Αρβανιτοχώρια.
Παγωτό Ναυπλίου
Γλυκά και σιροπιαστά, που παράγονται σε πραγματικά ζαχαροπλαστεία, που ευωδιάζουν.
Προϊόντα χειροτεχνίας, χρυσοχοΐας, αργυροχοΐας.
Όλα αυτά τα PSI (Private Sector Involvement), οι αναδιαρθρώσεις και όλα αυτά τα τεχνικά των οικονομολόγων ίσως να δώσουν μια προσωρινή ανάσα στους οικονομικούς δείκτες.
Όμως ο τόπος δεν θα σηκώσει κεφάλι αν δεν ανασυγκροτηθεί παραγωγικά.
Και για να γίνει αυτό πρέπει να αμειφθεί ο καθημερινός μόχθος, η ευρηματικότητα, η καινοτομία. Πολύς λόγος γίνεται για τη συλλογική σύμβαση εργασίας και για τη διατήρηση των κατώτατων μισθών. Αυτό μου θυμίζει το κατενάτσιο της ΙΝΤΕΡ τη δεκαετία του 60 με προπονητή τον Χελένιο Χερέρα. Σωστό είναι να υπάρχει ο κατώτατος μισθός αλλά ο εργαζόμενος δεν μπορεί να αρκεσθεί στα επτακόσια τόσα ευρώ, που γίνονται τετρακόσια και κάτι με τις ελαστικές μορφές εργασίας.  Οι αμοιβές του πρέπει να είναι πολύ πιο μεγάλες και για να γίνει αυτό χρειάζονται και αλλαγές στις πολιτικές αλλά  το κυριότερο πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε σε μια αειφόρα και υγιή ανάπτυξη με μικρές επιχειρήσεις που θα παράγουν ποιοτικά τοπικά προϊόντα. Η λύση είναι η στροφή στην ποιότητα.
Και αυτοί οι άχρηστοι που μας κυβερνάνε δεν κάνουν απολύτως τίποτα γι΄αυτό. Αντιθέτως στραγγαλίζουν τον μικρό επιχειρηματία, που πάει να σηκώσει κεφάλι.
Αλήθεια θα ήταν τόσο δύσκολο να προσπαθήσουμε να συνδέσουμε την ποιοτική τοπική παραγωγή με τον τουρισμό; Κάπως έτσι δεν κατάφεραν οι Ιταλοί να προωθήσουν τα προϊόντα τους; Και τελικά πέτυχαν σε τέτοιο βαθμό, που σήμερα έρχονται και αγοράζουν χύμα τα εξαίρετα Ελληνικά προϊόντα για να τα συσκευάσουν και να τα παρουσιάσουν σαν δικά τους.
Γράφω, γράφω και συνεχώς οργίζομαι για την ανυπαρξία των κυβερνώντων.
Μαύρο στο ΠΑΣΟΚ. Μαύρο και στη Νέα Δημοκρατία.
Μαύρο στο Μανιάτη. Μαύρο και στον Ανδριανό και τον Αναγνωσταρά.

Η φιλαρμονική

Το έτος 1901 η Ελληνική Ταχυδρομική Υπηρεσία κυκλοφόρησε μια σειρά από 370 αριθμημένα καρτ-ποσταλς με προπληρωμένο ταχυδρομικό τέλος.

Από τότε  πολλοί συλλέκτες προσπαθούν να μαζέψουν όλη τη σειρά.

Το πιο δύσκολο απόκτημα για να ολοκληρωθεί η σειρά είναι το νούμερο 309 που εμφανίζει τη φιλαρμονική (μπάντα) του Ναυπλίου να παιανίζει στο σιδηροδρομικό σταθμό. Ελάχιστοι έχουν την κάρτα αυτή στη συλλογή τους.

Αποφάσισα σήμερα να σας δείξω  το δικό μου απόκτημα, το οποίο γίνεται ακόμα πιο σπάνιο, αφού έχει την στο πίσω φύλλο επισήμανση (και μάλιστα διαγώνια) της στρατιωτικής ατέλειας.

Όμως το θέμα μας δεν είναι η συλλογή μου.

Το ζήτημα είναι ότι τότε, πριν από 110 χρόνια με τα ελάχιστα οικονομικά μέσα ο Δήμος του Ναυπλίου συντηρούσε φιλαρμονική.

Σήμερα όμως με τα ακατανόητα μέτρα του μνημονίου, τα μέτρα του να βάλουμε δήθεν τάξη στις πληρωμές και λόγω και της πλήρους αδιαφορίας της δημοτικής αρχής, η ιστορική μπάντα μας βρίσκεται υπό διάλυση.

Ακούγονται πάρα πολλά για το πως θα ξεπεράσουμε την κρίση. Διάφορες ιδέες ακούγονται. Αλλες νεοφιλελεύθερες, άλλες αριστερές και άλλες "αριστερές". Εγώ ένα θα πω. Κανένα μέτρο, τίποτα δεν θα κάνουμε καλό σ΄αυτό τον τόπο εάν παραμελήσουμε τον πολιτισμό. Η πολιτιστική αναγέννηση του τόπου και της κοινωνίας είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να μπορέσει να κάνει τη δουλειά του  και να πετύχει ο καλύτερος οικονομολόγος με τις άριστες ιδέες.

Εάν αφήσουμε τη φιλαρμονική να σβήσει, τις χορωδίες να υπολειτουργούν, εάν καταντήσουμε το δημοτικό θέατρο να αποτελεί έναν απλό μάνατζερ που φέρνει θιάσους, τότε "το μέλλον μας δεν είναι εδώ".

Βρέθηκε η χέστρα του Οθωνα και της Αμαλίας

Σημαντικό εύρημα σε οικοδομικές εργασίες  της παρακείμενης του παλατιού του Οθωνα οικοδομής.
Βρέθηκε το σημείο όπου οι ευγενείς ποποί των βασιλέων αφόδευαν. Βρέθηκε και το κιούγκι απ΄ όπου απομακρύνονταν τα βασιλικά κακά προς το Ενετικό σύστημα του αποχετευτικού δικτύου της πόλης, που τόσο απερίσκεπτα καταστράφηκε επί δημαρχίας Τσούρνου

Τί διδασκόντουσαν στο Ναύπλιο οι μαθητές της τελευταίας τάξης του Γυμνασίου (σημερινού Λυκείου) το έτος 1841

Ελληνικά: Ερμηνεία του "Αγαμέμνονος" του Αισχύλου και του "Πλούτου" του Αριστοφάνη. Άσκησις εις το γράφειν.
Λατινικά: Λόγος Κικέρωνα, ο υπέρ Ροσκίου Αμερίνου και ο υπέρ του νόμου του Μανιλίου. Έναρξις εκ του Ουιργιλίου (και για όσους δεν κατάλαβαν του Βιργιλίου).
Μαθηματικά: Αλγεβρα και Στερεομετρία
Γαλλικά
Γενική Ιστορία
Ανθρωπολογία
(Σημείωση δική μου: Μήπως έλειπαν τα Θρησκευτικά;)
Κάποιοι μαθητές του Γυμνασίου Ναυπλίου το έτος 1838:
Θεόδωρος Ορφανίδης : Μετέπειτα βοτανολόγος και καθηγητής και πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών και ποιητής. Η διαγωγή του τότε σύμφωνα με τα τότε πρότυπα χαρακτηρίσθηκε ως "μεμπτή" και μόλις και μετά βίας έγινε δεκτός για τη συνέχιση των σπουδών του. Ιδού το σκίτσο του:

Δημήτριος Ορφανίδης: Ήταν αδελφός του Θεοδώρου. Έγινε διδάκτωρ ιατρικής στο Πανεπιστήμιου των Παρισίων.Πρόσφερε μεγάλες υπηρεσίες στην επιδημία της χολέρας που μάστισε τον Πειραιά και την Αθήνα. Για τις υπηρεσίες του αυτές τιμήθηκε με το παράσημο από τον βασιλιά Όθωνα. Αυτός έδωσε την πρωτοβουλία να ιδρυθεί η Αστυκλινική, στην οποία διορίστηκε διευθυντής και καθηγητής.

Θεόδωρος Δηλιγιάννης: Ο μετέπειτα πέντε φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας κατά το χρονικό διάστημα 1885-1903. Πήρε απολυτήριο από το Γυμνάσιο Ναυπλίου με το βαθμό μόνον "καλώς"

Κωνσταντίνος Δηλιγιάννης: Αδελφός του Θεόδωρου, που έγινε καθηγητής της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αυτός πήρε απολυτήριο από το Γυμνάσιο Ναυπλίου με το βαθμό  "λίαν καλώς" (6.60)
Νικόλαος Δηλιγιάννης: Αδελφός του Θεόδωρου, που έγινε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Και αυτός πήρε απολυτήριο από το Γυμνάσιο Ναυπλίου με το βαθμό "καλώς" (4)


Πηγή: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ  του Ιωάννου Δεμοίρου Γυμνασιάρχου

Για τους πορτοκαλοπαραγωγούς. Μια σημαντική είδηση

Είμαι ο τελευταίος που θα υποστηρίξει ότι η μπλογκόσφαιρα αποτελεί μια ανθρώπινη κοινότητα αγγελικά πλασμένη.
Όμως σε πολλές περιπτώσεις σημαντικές ειδήσεις που παρέμειναν στα ψιλά των εφημερίδων και πίσω από τα φώτα των μονοθεματικών ειδήσεων των καναλιών, προβλήθηκαν και έγιναν θέμα μέσω των ιστολογίων.
Θα αναδείξω λοιπόν σήμερα ένα τεράστιο θέμα που έχει να κάνει με τα οικονομικά χιλιάδων αγροτών στην Ελλάδα και των  πορτοκαλοπαραγωγών της Αργολίδας.
Σας πληροφορώ, νομίζω πρώτος, ότι οι τιμές των συμβολαίων futures του χυμού πορτοκαλιού στο χρηματιστήριο των Η.Π.Α. έκαναν σήμερα ρεκόρ όλων των εποχών. Σας παραθέτω λοιπόν το διάγραμμα της τιμής του χυμού πορτοκαλιού από το 2004 μέχρι σήμερα, όπως το ξετρύπωσα στον ιστότοπο της WALL STREET JOURNAL.

Η τιμή λοιπόν ανά λίβρα (έτσι μετράνε το βάρος οι Αγγλοσάξονες) ξεπέρασε κατά πολύ τα δύο δολάρια. Εξήγηση της ραγδαίας αυτής αύξησης της τιμής του χυμού του πορτοκαλιού είναι οι κακές καιρικές συνθήκες στη Φλώριδα που είναι το κέντρο της πορτοκαλοπαραγωγής των Η.Π.Α. και το γεγονός ότι ανιχνεύθηκε ένα επικίνδυνο  μυκητοκτόνο στο Βραζιλιάνικο χυμό. Το ενδιαφέρον είναι ότι, όπως αναφέρει η WALL STREET JOURNAL (http://online.wsj.com/article/SB10001424052970204124204577152612500414628.html) υπάρχουν αναλυτές  που προβλέπουν ακόμα και 50% περαιτέρω άνοδο της τιμής. Το μόνο που σας λέω είναι ότι μόνον τις τελευταίες έξη μέρες διαπραγμάτευσης η τιμή του πορτοκαλοχυμού ανέβηκε κατά 26%!!!
Για να πάρετε μια ιδέα το πού έχει διαμορφωθεί η τιμή του ευαίσθητου αυτού προϊόντος σας αναφέρω ότι μία λίβρα ισοδυναμεί με 0,45 του ενός κιλού. Κάντε λοιπόν τον υπολογισμό σας με την απλή μέθοδο των τριών για να δείτε πόσο πουλιέται ένα κιλό πορτοκαλοχυμού στις ΗΠΑ. Και αυτή η τιμή είναι ακριβώς ο οδηγός για κάθε αγοραπωλησία πορτοκαλοχυμού σε όλο τον κόσμο.
Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στην πραγματική τους θέση και ας σκεφθούμε την άμοιρη την αγροτιά της Αργολίδας. Ουδείς απολύτως  τους ενημερώνει για την τεράστια αυτή αύξηση της τιμής του πορτοκαλοχυμού και κατ΄επέκταση  της τιμής του πορτοκαλιού. Μόνον τις τελευταίες μέρες η τιμή ανέβηκε κατά  55 περίπου λεπτά ανά λίβρα (παραπάνω από ένα ολόκληρο ευρώ ανά κιλό!!!).Τη διαφορά λοιπόν αυτή ποιος τελικά την καρπώνεται, αφού η τιμή πώλησης των πορτοκαλιών στο χωράφι παραμένει καθηλωμένη; Είναι νομίζω φανερό ότι κάποιοι επιθυμούν την αγροτιά θύμα, που της δίνουν κυριολεκτικά ψίχουλα.
Η ανάρτησή μου αυτή αισιοδοξώ να γίνει προπομπός για να ξυπνήσουμε. Δεν είναι δυνατόν η τιμή του πορτοκαλοχυμού να βρίσκεται στο επίπεδο των 4,777777 δολαρίων ανά κιλό (κάντε και εσείς τον υπολογισμό) και ο παραγωγός να παίρνει δέκα και κάτι λεπτά μόνον. Πρέπει από εδώ και μπρος όλοι μα όλοι να γνωρίζουν  πόσο πουλάνε οι χυμοποιοί, πόσο αγοράζουν οι αμιτοβιομηχανίες, ποια είναι η τιμή της εξαγωγής. 

Εδώ και τώρα να τελειώσει ο εκβιασμός των αγροτών. Αν όλοι είμαστε πληροφορημένοι τότε πολλά μπορούν να αλ΄λάξουν. Αφού καταδικάσουμε τους πολιτικούς και τις πολιτικές που μας θέλουν στο σκοτάδι.

Για το ημερολόγιο του Δήμου μας και όχι μόνο

Με ανάρτησή του ο πρεφαδόρος έθιξε, και πολύ ορθά, το θέμα του ότι φέτος ο Δήμος μας δεν εξέδωσε ημερολόγιο. Σχολίασε μεταξύ των άλλων ο πρεφαδόρος: " Μια ακόμη πολύχρονη πολιτιστική-τουριστική "δραστηριότητα" έμελλε να λάβει τέλος επί Δημαρχίας Παναγιώτη Αναγνωσταρά με πρόσχημα την "οικονομική δυσχέρεια" που φυσικά δεν ισχύει για όλους και για όλα στο Δήμο. Ίσως ο αγαπητός Τάκης δεν κατάλαβε ποτέ ή είχε άλλες προτεραιότητες, ότι μια πόλη σαν το Ναύπλιο δεν έχει τόσο ανάγκη το τσιμέντο και την άσφαλτο όσο τα μικρά κομμάτια πολιτισμού, τις εικόνες και τα χρώματα που την κάνουν ξεχωριστή και που αν τα αφαιρέσεις στο τέλος θα μείνουν τα αραχνιασμένα ντουβάρια, μέχρι και αυτά να πέσουν να μας πλακώσουν." Προσυπογράφω πλήρως.
Αυτό που όμως εγώ θάθελα να συνεισφέρω στο διάλογο για το θέμα, είναι ότι τα έξοδα για την έκδοση των  ημερολογίων και των προηγουμένων ετών, δεν έχουν πληρωθεί από το Δήμο μας. Και τότε που ακόμα τα χρήματα ήσαν πολλά, που τα δανεικά έπεφταν σαν χαλάζι, που τα μερίσματα ακόμα πληρώνονταν, τότε που ζούσαμε στην εποχή της επίπλαστης ευδαιμονίας και τότε ακόμα είμασταν μπαταχτσήδες. Δεν είναι λοιπόν αγαπητέ πρεφαδόρε, η σημερινή οικονομική δυσπραγία, η αιτία της μη έκδοσης ημερολογίου. Είναι η χρόνια οικονομική αναξιοπιστία του Δήμου μας από την κακή διαχείριση του παρελθόντος η αιτία του μεγάλου κακού που θα το βρούμε μπροστά μας και για άλλα αναγκαία που πρέπει να γίνουν. Δεν είναι άμοιρη ευθυνών η δημοτική αρχή επειδή τον τελευταίο καιρό δυσκόλεψαν γενικώς τα πράγματα. Είναι χρόνια η ανικανότητά της να διαχειρισθεί σωστά τα δημοτικά θέματα.
Α ναι.... και κάτι ακόμα. Αποκαλύπτω ότι αν ο Δήμος Ναυπλιέων είχε πρόσωπο στην αγορά και δεν χρώσταγε, το ημερολόγιο του 2012 θα είχε ως θέμα τις εκκλησιές του Καλλικρατικού Δήμου Ναυπλιέων.
Και κάτι σχετικό-άσχετο. Αλήθεια αυτό το δίτομο βιβλίο της ιστορίας της πόλης του Ναυπλίου, που εξέδωσε ο Δήμος Ναυπλιέων, πληρώθηκε; Και πόσο; Μήπως και αυτό το χρωστάμε; Γιατί δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα στην αγορά, παρότι είναι έτοιμο; Και με ποιά απόφαση αρμόδιου δημοτικού οργάνου, αποφασίσθηκε η έκδοση του εν λόγω βιβλίου;

Κρυφτείτε. Μας πήραν είδηση

Το κωλόμπαρο με τη σωστή ονομασία. Μαθαίνω ότι εσχάτως μπήκε καινούργια ταμπέλα από κάτω που λέει "Προσεχώς Ελληνίδες"
Μας πήραν είδηση. Μαυρίστε τους. Αυτούς που έχουν ανεχθεί την ύπαρξη τέτοιου μαγαζιού μέσα σε αθλητικό χώρο που παίζουν παιδιά. Σας πήραμε είδηση

Η οδός Μπουμπουλίνας

Των Θεοφανίων σήμερα και η παραλία του Ναυπλίου γεμίζει κόσμο. Τα καταστήματα της παραλίας, καφετέριες και φαγάδικα είναι γεμάτα.
Δεν νομίζω ότι θα σας πω καμία είδηση που να μη γνωρίζετε, λέγοντας ότι πολλοί καταστηματάρχες της Λεωφόρου Μπουμπουλίνας αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.
Ήδη κάποια καταστήματα έκλεισαν.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που τα καταστήματα αυτά του "παραλιακού" δρόμου του Ναυπλίου έσφυζαν από κίνηση καθημερινά, κάνοντας σοβαρότατους τζίρους.
Πώς λοιπόν φθάσαμε ως εδώ; Καταστήματα να κλείνουν;
Δεν θα ασχοληθώ σήμερα για τις τεράστιες ευθύνες των καταστηματαρχών,  την ανομία, τις σχέσεις διαπλοκής.
Θα μιλήσω για τις ευθύνες των ιδιοκτητών των ακινήτων.
Τα καταστήματα αυτά, που παλαιότερα ήσαν παραδοσιακά καφενεία, μικροταβέρνες και αποθήκες για την εξυπηρέτηση του λιμανιού,  κατάντησαν, κατά τη γνώμη των ιδιοκτητών, χρυσοτόκες γι΄αυτούς όρνιθες.
Τεράστια ενοίκια, αφορολόγητοι αέρηδες άλλαξαν χέρια. Κάποιοι επίδοξοι μπάρμεν κατέβαλλαν τεράστια ποσά για να αποκτήσουν πρόσβαση στο χρυσοφόρο δρόμο.  Έτσι μέσα σε ελάχιστο χρόνο μόνο δύο σπίτια δεν  απέκτησαν κάποιου είδους κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος, αφού οι ιδιοκτήτες έμειναν απαθείς στο αφθόνως ρέον χρήμα.
Σας είπα προχθές για το πολύ καλό κατάστημα-ουζερί με τις καταπληκτικές τιμές.  Η οδός Μπουμπουλίνας δεν έχει ακολουθήσει με ραγδαία πτώση των τιμών. Σήμερα είναι δύσκολο έως αδύνατο να το πράξει. Βασική αιτία τα τεράστια ενοίκια. Τα καταστήματα δεν βγαίνουν. Η μείωση της κατανάλωσης  έχει δημιουργήσει ασφυκτικές καταστάσεις.
Κάτι πρέπει να αλλάξει. Οι ολίγοι κακοί καταστηματάρχες των ξενυχτάδικων δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν  με τις ασύδοτες και άνομες ενέργειές τους.   Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος συμβίωσης των μπαρ με τα εστιατόρια. Δεν είναι δυνατόν καλές επιχειρήσεις με σωστούς επιχειρηματίες να οδηγηθούν  όλοι σε μαρασμό, επειδή το θέλουν  οι λίγοι κακοί, που επιμένουν στο παρελθόν. Και το κυριότερο πρέπει να λογικευθούν οι ιδιοκτήτες των ακινήτων.
Δεν είναι δυνατόν να αγωνιζόμαστε υπέρ του μικρομεσαίου επιχειρηματία, να ζητάμε μείωση των συντελεστών ΦΠΑ, να επιδιώκουμε ρευστότητα στην αγορά και ταυτόχρονα να κρατάμε το νοίκι ενός μικρού καφενείου  σε τρία και πλέον χιλιάρικα το μήνα. Πόσους καφέδες και σε ποιά τιμή πρέπει να πουλήσει ο ενοικιαστής σας κύριες ιδιοκτήτα;
Κατάλαβε κανείς για ποιο πράγμα ομιλώ;

Χρόνια Πολλά Φώτη!!

Σας εξήγησα πριν από λίγο καιρό, ότι η έδρα του ΠΑΣΟΚ στην Αργολίδα δεν είναι καθόλου βέβαιη. Την έδρα αυτή, αν τη χάσει το ΠΑΣΟΚ θα την πάρει με βεβαιότητα η Νέα Δημοκρατία.  Βέβαια, αν η πτώση του ΠΑΣΟΚ στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου παίζονται και οι πολλές έδρες είναι αρκετά μεγαλύτερη απ΄ότι στην επαρχία, κάτι που είναι δυνατόν να συμβεί, τότε το ΠΑΣΟΚ εξασφαλίζει από μία έδρα σε κάθε τριεδρική περιφέρεια και επομένως και στην Αργολίδα.
Έχουμε λοιπόν και λέμε: Οι δύο πρώτες έδρες θα πάνε , είτε και οι δύο στην Ν.Δ., είτε από μία σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Τί γίνεται όμως με την τρίτη έδρα του νομού; Ποιός θα την πάρει, σύμφωνα, με το αρρωστημένο εκλογικό σύστημα, όπως το περιέγραψε ο Ηλίας Νικολακόπουλος, αλλά και η Καθημερινή, αρκετό χρόνο μετά μετά τη διαπίστωση του ιστολογίου αυτού;
Σας λέω λοιπόν ότι την τρίτη έδρα διεκδικούν η Νέα Δημοκρατία και το τρίτο κόμμα στο νομό, άσχετα με το τί θα γίνει σε πανελλαδικό επίπεδο.
Υπάρχει λοιπόν το καταστροφικό σενάριο  η Νέα Δημοκρατία να πάρει και τις τρεις έδρες του νομού μας. Μπορεί όμως και να μείνει μόνο με μία, κάτι που έχει να συμβεί, αν δεν με απατά η μνήμη μου από το 1981.
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει το τρίτο κόμμα να ξεπεράσει τη Νέα Δημοκρατία σε ποσοστό, αν αφαιρεθεί από τη Νέα Δημοκρατία ποσοστό 33,3% (περίπλοκα πράγματα, αλλά έτσι είναι). Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι η Νέα Δημοκρατία θα ξεπεράσει το 40%, πράγμα που μάλλον, δυστυχώς, θα γίνει, τότε το τρίτο κόμμα στην Αργολίδας θα πρέπει να προσεγγίσει ή και να ξεπεράσει το 10%.
Ποιο κόμμα όμως μπορεί να κάνει αυτό το άλμα;
Θα έλεγε κάποιος ότι στη δεξιοκρατούμενη Αργολίδα, πιθανότητες αρκετές για τούτο θα είχε το Λάος. Όμως οι σχέσεις εξάρτησης, που υπάρχουν ακόμα, οι παραγοντισμοί, η έλλειψη στελεχιακού δυναμικού στο Λάος, που να ελκύει μάζες ψηφοφόρων και η ύπαρξη του νεοναζιστικού κόμματος που θα κόψει Καρατζαφερικούς ψήφους με κάνουν να προβλέψω, ότι δύσκολα το κόμμα αυτό θα ξεπεράσει κατά πολύ τα προηγούμενα ποσοστά του.
Καλές πιθανότητες να παραμείνει τρίτο κόμμα στην Αργολίδα έχει το ΚΚΕ. Όμως και αυτό δύσκολα θα κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα πάνω.
Έχουμε και το ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για καλό ποσοστό. Ναι μεν ο λαϊκίστικος και εύκολος καταγγελτικός λόγος, μπορεί να προσελκύσει ένα μέρος από το  απογοητευμένο εκλογικό σώμα, όμως η παντελής έλλειψη προοπτικής που δίνουν οι Συριζέοι, με το θολό αντιμνημονιακό μέτωπο, δεν είναι δυνατόν να το κάνει ελκυστικό σε ευρείες μάζες. Από την άλλη είναι γνωστές οι μεγάλες κόντρες ΣΥΝ και Ριζέων, που είναι πολύ έντονες σε τοπικό επίπεδο, καθώς φνωστή είναι και η απομάκρυνση από τις τάξεις του των ανανεωτικών. Άποψή μου είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έλθει  έκτος στην Αργολίδα, αν όχι έβδομος αν οι Ντορικοί βρουν αξιοπρόσεκτη υποψηφιότητα.
Είναι λοιπόν  σχεδόν εξασφαλισμένη για τη ΝΔ η δεύτερη ή κατά περίπτωση τρίτη έδρα στην Αργολίδα;
Πιστεύω πως όχι.
Διαφαίνεται ότι μεγάλες μάζες προοδευτικών πολιτών στρέφονται προς μια νέα προοδευτική-δημοκρατική-αριστερή λύση. Αν η τάση αυτή παγιωθεί και ενταθεί και αν οι πολίτες αντιληφθούν, ότι έχουν τη δυνατότητα να αφήσουν τη Νέα Δημοκρατία ακόμα και με έναν βουλευτή, τιμωρώντας ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ και δίνοντας τη δυνατότητα ενίσχυσης της υπεύθυνης αριστεράς, τότε όλα γίνονται.

Το Ναύπλιο που αντιστέκεται

Κάποιοι φίλοι μου Εγγλέζοι, που έχουν εξοχικό στην Ασίνη και ,ας επισκέπτονται κάθε καλοκαίρι, φέτος αποφάσισαν να περάσουν και τα Χριστούγεννα στην περιοχή μας για να βοηθήσουν τη χώρα αγοράζοντας εδώ τα δώρα τους. Το μεγαλύτερο ποσό το έδωσαν για ένα πολύ όμορφο κόσμημα, που το αγόρασαν από ένα εργαστήρι κοσμημάτων του Ναυπλίου. Δυστυχώς όλοι οι ντόπιοι μικροτεχνίτες παλεύουν μόνοι τους, χωρίς βοήθεια από τη δημοτική αρχή και την πολιτεία, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν σκοτεινές σκέψεις σε κόμματα για επιβολή φόρου πολυτελείας στα είδη αυτά. Παρεπιμπτόντως, οι άνθρωποι ήλθαν και για να πληρώσουν και το χαράτσι της ΔΕΗ και το έπραξαν ασμένως.
Πήγα χθες σε ένα καινούργιο ουζερί στο Ναύπλιο. Πρώτη παρατήρηση: Μέρα Τετάρτη ήταν τίγκα. Δεύτερη παρατήρηση: Καλή ποιότητα και εξυπηρέτηση. Τρίτη παρατήρηση: Ο λογαριασμός ερχόταν κατευθείαν από τις τιμές της δεκαετίας του 90. Νομίζω ότι υπάρχει διέξοδος. Χαμηλό νοίκι, προσωπική δουλειά, ποιότητα, και δραστικότατη μείωση των τιμών και οι καλές εποχές με τα τραγούδια, τις συζητήσεις, τα ουζάκια θα επανέλθουν.
Υπάρχουν καταστήματα στην πόλη που διατηρούν μια εξαιρετική ποιότητα. Τα διαχρονικά Αναπλιώτικα μαγαζιά, υποφέρουν, αλλά έχουν τη δυνατότητα να βρουν τις διεξόδους τους.
Είναι πολλοί μικροί επιχειρηματίες που προσπαθούν μέσα στις πολύ αντίξοες συνθήκες. Υπάρχουν και πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων που έχουν εκ των πραγμάτων βάλει κρασί στις παλαιότερες υπέρογκες απαιτήσεις τους.
Δυστυχώς  όμως η δημοτική  αρχή τελεί σε κατάσταση πλήρους νιρβάνας. Η κεφαλή, θέλει να μεταναστεύσει σε άλλη πολιτεία για να γίνει μια βεντούζα σε ένα πλοκάμι στο μεγάλο Αθηναϊκό χταπόδι. Τα πλοκάμια του μικρού χταποδιού τσακώνονται μεταξύ τους, για το ποιος θα γίνει η κεφαλή.
Και οι πολίτες ...ξεκρέμαστοι δίνουν τον αγώνα μόνοι τους.