Χύμα και τσουβαλάτα. Περί ακραίας φτώχειας ομιλώ

Σήμερα λέω να μην βάλω τα λογάκια μου σε κάποιο όμορφο περιτύλιγμα. Να μην τα συσκευάσω και να μην προσθέσω  και μια όμορφη χρωματιστή κορδέλα.

Λέω να τα πω χύμα και τσουβαλάτα.
Σήμερα το βράδυ θα μπουν σε γνωστό μου, μαζί με τη μικρή σύνταξή του από το ΙΚΑ και επιπλέον χρήματα, παρότι αυτός είναι εκατομμυριούχος με απίστευτες καταθέσεις στο εξωτερικό, με σεβαστή ακίνητη περιουσία και παρότι  η επιχείρησή του κερδίζει εκατοντάδες χιλιάδες ετησίως. Ακριβώς έτσι όπως το ακούτε είναι. Αυτός ο άνθρωπος που ευνοήθηκε τα μέγιστα κατά την περίοδο της κρίσης λόγω συγκυριών θα πάρει και το επίδομα από πάνω, που βγήκε από τους φόρους που πληρώνουν οι μεροκαματιάρηδες μέσω του φουπουά και των άλλων φόρων κατανάλωσης και που πληρώνει και όλη η μικρομεσαία Ελληνική τάξη.
Και μπορεί αυτός ο συγκεκριμένος να αποτελεί μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις, όμως χιλιάδες είναι οι άλλοι που έχουν σεβαστά εισοδήματα ή που εν πάση περιπτώσει δεν πένονται και που θα πάρουν απόψε το αισχρό αυτό επίδομα. Είναι όλοι αυτοί που έχουν επιπλέον της σύνταξης μικρά, μεσαία, μεγάλα και τεράστια εισοδήματα από άλλες πηγές. Είναι η σύζυγος του γιατρού που παίρνει σύνταξη πεντακόσια ευρώ, αλλά ο σύζυγος γιατρός η  επιχειρηματίας μπορεί να έχει εισόδημα εκατό χιλιάδες τον χρόνο. Και αυτή απόψε θα πάρει το επίδομα. Και ο νέος δικηγόρος και μηχανικός ιδρώνουν για να φέρουν την κατάσταση ίσα βάρκα ίσα νερά για να πληρώσουν την σύζυγο του πλούσιου που θα κάνει ρεβεγιόν στο Χίλτον. Ρεβεγιόν πληρωμένο από το 70% των εισοδημάτων τους που πληρώνουν οι έμποροι και ελευθεροεπαγγελματίες. Για να τα πάρει μεταξύ των άλλων και ο εκατομμυριούχος επιχειρηματίας που έχει και μια σύνταξη και η χήρα του μαικήνα, που τον παντρεύτηκε και βγήκε στη σύνταξη από την Ολυμπιακή. Εξεπίτηδες δεν έβαλαν ούτε ένα κριτήριο, παρότι τα έχουν έτοιμα με όσα ορίζονται για το ΕΚΑΣ ή για το επίδομα θέρμανσης. Αλητεία.
Παράλληλα αποτελεί μια πολιτική αλητεία τεραστίου μεγέθους που δεν βρέθηκε ένας βουλευτής από τους τριακόσιους να πει όχι στον ποπουλιστικό πολιτικό σύστημα που επικρατεί από άκρη σε άκρη.
Για να μην γίνουν δυσάρεστοι στους πτωχούς μεν συνταξιούχους, αλλά σε αυτούς που τουλάχιστον έχουν ένα κάποιο εισόδημα. Πολιτικό κόστος, ποπουλισμός, πολιτική αλητεία και η χώρα δεν πρόκειται να πάει ποτέ μπροστά και δεν πρόκειται να βοηθηθούν αυτοί που βρίσκονται κυριολεκτικά στο μηδέν.

Σε τριακόσια χιλιάδες σπίτια δεν μπαίνει ούτε ένα μεροκάματο που να πάρει και να μας σηκώσει όλους μαζί. Έχουν μηδενικό εισόδημα. Το ξαναλέω. 300.000 οικογένειες ζουν με μηδενικό εισόδημα. Και όλοι αυτοί δεν θα πάρουν απολύτως τίποτα. Το είπα με  αριθμούς, όμως δεν είναι όλοι αυτοί οι συνάνθρωποί μας νούμερα και αριθμοί και στατιστικά στοιχεία. Είναι νέοι άνθρωποι, μεσόκοποι, παιδιά.

Όσο και αν μας έχει χτυπήσει η οικονομική κρίση παραμένουμε σαν χώρα  στην φωτεινή πλευρά της υφηλίου, στις πιο πλούσιες χώρες. Και είναι τεράστια ντροπή για την κοινωνίας μας, για το πολιτικό προσωπικό, για τον τρόπο ζωής μας που έχει επικρατήσει, το ότι ζουν μικρά παιδιά δίπλα μας στην απόλυτη φτώχεια, άνθρωποι ευγενικοί και με αξιοπρέπεια να αγωνίζονται για τα πολύ βασικά της επιβίωσης.

Χύμα και τσουβαλάτα θα τα πω.

Αυτός που ζει δίπλα μας και δεν έχει το παραμικρό είναι ο αόρατος  άνθρωπος για την πολιτική ηγεσία, αυτός που ζει στο περιθώριο, αυτός που δεν ψηφίζει ή που εάν ψηφίζει έχει απομακρυνθεί από τα κόμματα εξουσίας και για αυτό δεν τους απασχολεί και τον θεωρούν σκιά και αόρατο. Έτσι ωμά αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους αυτούς. Είναι αδυσώπητοι. Είναι αδίστακτοι, προκειμένου να γίνουν αρεστοί και να παραμείνουν στις καρέκλες τους. Να διατείνονται ότι έχουν πλεόνασμα  και επιπλέον χρήματα και από αυτά να μην δίνουν μία για την αντιμετώπιση της ακραίας και πολύ σκληρής φτώχειας.
Όχι. Δεν είναι σκιές αυτοί οι άνθρωποι. Δεν είναι αόρατοι. Είναι ο Μήτσος, ο Νικόλας, η Λενιώ, το Μαράκι, ο Κώτσος. Είναι τίμιοι άνθρωποι που εργαζόντουσαν και έμειναν άνεργοι και δεν βρίσκουν δουλειά στα πενήντα και τα εξήντα τους. Ήσαν καταστηματάρχες που είχαν το κούτελο καθαρό στην κοινωνία και δεν έκαναν κομπίνες και δεν προσκύνησαν τις εξουσίες και τώρα έβαλαν λουκέτο στα καταστήματά τους και δεν έχουν υπό τον ήλιο μοίρα και χρωστούν από πάνω. Είναι αυτοί που σιωπηλοί κάνουν ουρές στα συσσίτια, αλλά και αυτοί που ντρέπονται να πάνε στο συσσίτιο της Ευαγγελίστριας στο Ναύπλιο και έτσι μένουν στην αφάνεια.
Για να κερδίσουν μια - δυο μονάδες στις δημοσκοπήσεις αγνοούν τους εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας που έχουν κάνει αίτηση για σύνταξη την οποία καθυστερούν να τους την δώσουν. Δεν χρειάζονται χάρες οι άνθρωποι αυτοί. Δικαιώματα έχουν που προκύπτουν από την εργασία τους επί δεκαετίες και τώρα οι πολιτικοί αλήτες τους αγνοούν. Διότι αποτελεί πολιτική αλητεία να μην τους δίνουν τις συντάξεις που έχουν κατοχυρώσει, προκειμένου να βγει ένα δήθεν πλεόνασμα για να εμφανισθεί το μεγάλο κουτσαβάκι μπροστά από το τζάκι στο μέγαρο και να εξαγγείλει με στόμφο τα επιδόματα κάνοντας τον φιλάνθρωπο και αριστερό.
Θα τα πω χύμα και τσουβαλάτα. Δεν έχεις δικαίωμα να εξευτελίζεις ανθρώπους που εργάσθηκαν τόσα χρόνια και να μην τους δίνεις αυτά που δικαιούνται και μετά να  κάνεις τον καλό σε μία ομάδα συμπολιτών μας που τα περνάει μεν δύσκολα αλλά δεν είναι στον πάτο.
Θα τα πω χύμα και τσουβαλάτα. Μα να μην βρεθεί ένας να πει όχι σε όλο αυτό;
Υπάρχουν μελέτες φίλοι μου που μας δείχνουν το  σε ποιες κοινωνικές τάξεις υπάρχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά ακραίας φτώχειας και σε αυτές δεν συμπεριλαμβάνονται οι συνταξιούχοι.
Είναι οι μακροχρόνια άνεργοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και έμποροι που έχουν πέσει έξω, οι αγρότες.
Εδώ σας θέλω μάγκες μου, εάν έχετε το σχέδιο, την όρεξη, την διάθεση να βοηθήσετε αυτούς που έχουν τεράστιες πραγματικές ανάγκες.
Και όχι με επιδόματα, που θα δοθούν μια φορά και εφάπαξ για να κάνουμε τον καλό, αλλά με πολιτικές που θα κάμουν εκ νέου τους ανθρώπους αξιοπρεπείς. Που θα ξέρουν ότι αυτά που λαμβάνουν είναι δικαίωμά τους και όχι χάρη του Αλέξη ή της Φώφης.
Είναι κάποιοι αγρότες δίπλα μας, εδώ στον Αργολικό Κάμπο που βρίσκονται σε κατάσταση  ακραίας φτώχειας. Είναι αυτός που έχει ένα κτηματάκι με εσπεριδοειδή των πέντε ή δέκα στρεμμάτων και που τα εισοδήματά του είναι μηδαμινά. Υπολογίστε πόσα κιλά πορτοκάλια μπορεί να πουλήσει ο άνθρωπος αυτός και μετά πολλαπλασιάστε με δέκα λεπτά κάθε κιλό. Ποιος είναι αυτός που τον αγνοούμε; Είναι εκείνος που δεν προσκύνησε τους γαλάζιους και τους πράσινους, που δεν παίρνει επιδότηση, που δεν έχει εισόδημα από κάποιον μέσα στο σπίτι του που διορίσθηκε στην ΔΕΗ. Θέλεις να είσαι μάγκας και όχι ψευτοκουτσαβάκι; Ξεκίνησε με δράσεις για αυτούς τους ανθρώπους. Να αγοράσει κατά προτεραιότητα το Κράτος από αυτούς τα πορτοκάλια που χρειάζεται για τα νοσοκομεία, το στρατό, τους παιδικούς σταθμούς όχι σε χαριστική τιμή, αλλά στην τιμή που γενικά αγοράζει, ώστε να μην εξαρτάται ο άνθρωπος από τον μεγαλοεξαγωγέα. Βρες και τρόπους να επεκτείνει την παραγωγή του αυτός ο άνθρωπος που δεν έχει υπό τον ήλιο μοίρα. Εκεί σε θέλω κουτσαβάκι μου και όχι στα εύκολα του να δίνεις επιδόματα και μετά να κάνεις την πάπια στους ισχυρούς της Ευρώπης. Και όλες αυτές οι δράσεις δεν θα δημιουργήσουν πρόβλημα ώστε γονυπετής να ζητάς συγχώρεση, αφού, απλά, θα μειώσει το πλεόνασμα του πελονάσματος, δίνοντας μέσα από δράσεις δικαιώματα σε ανθρώπους που δεν έχουν. Εδώ σε θέλω ψευτοκουτσαβάκι μου. Αυτά να κάνεις και οι άνθρωποι που θα ωφεληθούν ας μείνουν στην αποχή από τις εκλογές ή στο λευκό και άκυρο ή στις ψήφους διαμαρτυρίας σε μικρά κόμματα.
Και δώσε, βρε κουτσαβάκι, το δικαίωμα εργασίας στο άνθρωπο που είναι κοντά στη σύνταξη και λόγω της μακροχρόνιας ανεργίας τα τελευταία χρόνια του λείπουν κάποια ένσημα  για να τα συμπληρώσει. Προχώρησε σε δέκα δράσεις μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και σκέψου και μερικά ξύπνια πράγματα ώστε  η εργασία του μεσόκοπου να βοηθήσει την κοινωνία και την οικονομία. Εκεί σε θέλω, αν θέλεις να είσαι μάγκας και ωραίος.
Και δώσε το δικαίωμα σε αυτούς που χρωστάνε στον ΟΑΕΕ και δεν μπορούν να βγουν στη σύνταξη να το πράξουν. Για να είναι περήφανοι άνθρωποι. Να λαμβάνουν τα χρήματά τους διότι τα δικαιούνται και όχι διότι εσύ αποφάσισες ένα βραδάκι να στηθείς μπροστά στο τζάκι και να κοροϊδέψεις για άλλη μια φορά. Δος τους το δικαίωμα να είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Και μόνον τότε θα δεις όλο το πράγμα να γυρίζει για όλους και μαζί με όλους και για τους συνταξιούχους.
Τα είπα χύμα και τσουβαλάτα. Ξεπέρασα τον ίδιο μου τον εαυτό.
Επρεπε να τα πω και να τα βγάλω από μέσα μου διότι δεν βρέθηκε ένας κερατάς, που να ομολογήσει την προτέρα κερατοσύνη του και να καταψηφίσει. Λευκά και αποχές και τρίχες κατσαρές.

Ωωωωω ρε Γιάννηδες. Τι κάνετε ωρέ για το παλαιό Ξενία;

Ωωωωρεεεε Γιάννηδες!!!!!
Με βροντερή φωνή ομιλώ μέσω του γραπτού μου λόγου.
Σε εσάς τους τρεις Γιάννηδες βουλευτές  Αργολίδας απευθύνομαι.
Γιάννη Γκιόλα εσέ κράζω ..............
Γιάννη Αδριανέ εσέ κράζω ...........
Γιάννη Μανιάτη εσέ κράζω.......
(Δεν κράζω τον Δήμαρχο διότι  θα έχανα την ώρα μου, αφού η δημοτική αρχή  δεν έχει καταφέρει να λύσει κάποιο σοβαρό πρόβλημα).
Θα ασχοληθείτε ωρε Γιάννηδες με έναν σοβαρό τρόπο για κάποια από τα αίσχη που βλέπουμε καθημερινά στην πόλη μας;
Για το ντροπιαστικό για όλους τους Αναπλιώτες θέαμα του Ξενία ομιλώ σήμερον.
Για πείτε μου ωρέ Γιάννηδες. Έχετε ασχοληθεί καθόλου με το θέμα;
Μάλλον όχι.
Διότι εάν είχατε την ευαισθησία να δοθεί ένα τέλος στο αίσχος, και επομένως εάν είχατε στο ελάχιστο ασχοληθεί για το τι γίνεται με το παλαιό Ξενία, αλλά και με το συναφές θέμα του Κήπου και της πισίνας του Αμφιτρύωνα, θα γνωρίζατε ότι  υπάρχει μια προθεσμία μέχρι το τέλος του 2016.
Όμως υμείς ωρε Γιάννηδες μάλλον αδιαφορείτε. Περί άλλα τυρβάζετε. Αναμένω να ακούσω το τι έχετε πράξει για να αποσύρω τον ισχυρισμό μου  ότι γράφετε αυτά τα  πολύ σπουδαία για τ΄Ανάπλι θέματα στα παλαιότερα των υποδημάτων σας. Για να το πω κομψά δηλαδή το τελευταίο.
Ας το πάρουμε λοιπόν από την αρχή  το θέμα, διότι παρότι έχει μαλλιάσει η γραφιστική "γλώσσα" μου ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει.
Το 2000 έγινε ο διαγωνισμός για τα Ξενία. Μέσα στους όρους της δημοπρασίας υπήρχε και η πολύ μα πολύ συγκεκριμένη δέσμευση για τον υπερθεματιστή, ότι εντός πολύ συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος θα λειτουργούσαν και οι τρεις ξενοδοχειακές μονάδες (παλαιό Ξενία, Ξενία Παλλάς και Αμφιτρύων). Ήταν προφανέστατο ότι ο όρος αυτός του διαγωνισμού ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Διότι νοικιάστηκαν οι ξενοδοχειακές μονάδες του αποβιώσαντος ΕΟΤ, με σκοπό να λειτουργήσουν και όχι να αραχνιάσουν, να νυχτεριδιάσουν και να κουκουβαγιάσουν.
Έτσι στο διαγωνισμό υπήρχε σαφέστατος και πολύ συγκεκριμένος όρος ότι οι μονάδες έπρεπε υποχρεωτικά να λειτουργήσουν εντός 18 μηνών από την υπογραφή της μισθωτικής σύμβασης. Έπρεπε λοιπόν να λειτουργεί το παλαιό Ξενία ήδη από  το 2001. Μάλιστα για να μην υπάρχει κάποια παρερμηνεία του στυλ δεν προλάβαμε να κάνουμε τις εργασίες, δεν πήραμε άδειες, μας φρέναρε η αρχαιολογική υπηρεσία κ.ο.κ. στη σύμβαση υπήρξε όρος που διευκρίνιζε με πολύ αναλυτικό τρόπο όλες τις συγκεκριμένες εργασίες που θα έπρεπε να γίνουν στο παλαιό Ξενία και στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνονταν πισίνες υπόγειες και ανώγειες και αλλαγές στο "άνω κατώφλι", όπως μας είπε ένας πολιτικός μας που τυγχάνει, υποτίθεται και μηχανικός.
Όμως η μισθώτρια εταιρεία αποφάσισε να κάνει μείζονες αλλαγές στο συγκρότημα αυτό. Και υπέβαλε σχέδια για πισίνες, αλλαγή των όψεων και πολλά άλλα, που δεν υπήρχαν στην προκήρυξη του διαγωνισμού.  Και κατάφερε να  κρατήσει κλειστό το παλαιό Ξενία, να μην προβεί στις δαπάνες που προβλεπόντουσαν στη σύμβαση.  Και έτσι από το 2001 χάθηκαν χιλιάδες μεροκάματα, το Δημόσιο απώλεσε το ΦΠΑ και τους άλλους φόρους, ο Δήμος Ναυπλιέων έχασε τον φόρο παρεπιδημούντων που θα έπρεπε να είχε πληρώσει η μισθώτρια εφόσον δούλευε το ξενοδοχείο.  Και όλα αυτά έγιναν χωρίς να  αντιδράσουν οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας μετά.
Και το χειρότερο από όλα είναι ότι χωρίς κάποιος να το πάρει χαμπάρι έγινε εν κρυπτώ και παραβύστω από την σωτήρια Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (του μη κανονικού) τροποποίηση της μισθωτικής σύμβασης και δόθηκε η δυνατότητα στην μισθώτρια εταιρεία να κρατήσει κλειστό το παλαιό Ξενία μέχρι και το έτος 2016.  Μέχρι και εφέτος δηλαδή. Για 16 ολόκληρα έτη από την υπογραφή της μισθωτικής σύμβασης κλειστό το Ξενία. Και το αποδέχθηκε η Ελληνική Κυβέρνηση. Το ξαναλέω. 192 μήνες κλειστό το Ξενία. Το ξαναλέω: 5.760 μέρες κλειστό το Ξενία. Υπολογίστε τώρα πόσα ημερομίσθια χάθηκαν για το Ναύπλιο. Υπολογίστε πόσες ασφαλιστικές εισφορές. Πόσο φουπουά. Υπολογίστε την απώλεια του τζίρου των επιχειρήσεων που σχετίζονται με τα τουριστικά και τους ξενοδοχειακούς εξοπλισμούς, τα τρόφιμα, τα ποτά, τις εταιρίες που προμηθεύουν πετρέλαιο, του τεχνικούς κλπ. Και πάνω σε όλα αυτά συνυπολογίστε ότι πιθανόν (έτσι προκύπτει) συμφωνήθηκε να καταβάλλει η μισθώτρια εταιρεία ένα κατά πολύ μικρότερο μίσθωμα σε σχέση με αυτό που επιτεύχθηκε στο διαγωνισμό. Εξαιρετικά πράγματα. Και  μετά μου λέτε ότι πταίει ο Σόιμπλε για την κατάντια μας. Το ξερό μας το κεφάλι πταίει. Και αυτούς που ψηφίσατε. Και αυτούς που τώρα έχουμε εκλέξει και που δεν κάνουν απολύτως τίποτα τώρα που η προθεσμία λήγει και το ξενία πρέπει να ανοίξει, όπως είχε συμφωνηθεί. Και όχι μόνον δεν ανοίγει, αλλά κλείνει και το Ξενία Παλλάς (Ναυπλία Παλλάς) που είναι και αυτό αντισυμβατική πράξη. Και ουδείς συγκινείται
Και αυτή η τροποποιητική σύμβαση έγινε γνωστή μόλις το έτος 2011. Δηλαδή πως έγινε γνωστή; Ο βουλευτής Τσούκαλης υπέβαλε την τέταρτη ερώτησή του στο Κοινοβούλιο για να αποκαλυφθεί το γεγονός και το πήρα εγώ και τα έγραψα στα "αργολικά"
Ποιος τα ήξερε όλα αυτά στην κοινωνία του Ναυπλίου; Μόνον αυτοί οι λίγοι που με διαβάζουν ή επισκεπτόντουσαν τον ιστότοπο της άλλης πρότασης ή που είχαν δει το άρθρο μου στα διαδικτυακά τότε "αργολικά"
Τώρα πρέπει να κινητοποιηθούμε μπας και γίνει κάτι.
Όλοι ντρεπόμαστε αλλά ολίγοι ομιλούν και προτείνουν.
Ο βουλευτής Τσούκαλης του Συνασπισμού αρχικά και της ΔΗΜΑΡ μετά έκανε τέσσερις ερωτήσεις στη Βουλή και απαντήσεις δεν έπαιρνε σε αυτά που ρωτούσε.
Εγώ έγραφα και ξαναέγραφα.
Οι Βουλευτές ττου νομού μας (ωωωω ρεεεε Γιάννηδες), δημαρχέοι, αντιπεριφερειάρχες, νομαρχέοι όλοι πέρασαν και ουδείς ακούμπησε το θέμα. Ουδείς ασχολείται και σήμερα.
Ντροπή φίλοι μου για το Ναύπλιο η κατάσταση του παλιού Ξενία
Ντροπή!!!!
Ντροπή!!!
Ντροπή που να πάρει.
Ωωωω ρε Γιάννηδες!!!!

Να θυμίσω και τι είχα γράψει το 2011 στα Αργολικά που δημοσιεύθηκαν και στο ιστολόγιο της άλλης πρότασης :

"Ο βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς Νίκος Τσούκαλης έχει υποβάλει τέσσερες ερωτήσεις προς τον αρμόδιο Υπουργό Πολιτισμού (την πρώτη την συνυπέγραφε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης) σε σχέση με την υλοποίηση της σύμβασης των Ελληνικών Τουριστικών Ακινήτων (Ε.Τ.Α.) με την εταιρία ΑΡΓΟΛΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ, που αφορούσαν τα Ξενία  του Ναυπλίου.

Στην τέταρτη ερώτησή του,  απάντησε την 1-7-2011 ο Υφυπουργός κ. Νικητιάδης, που ουσιαστικά αυτό που έκανε ήταν να διαβιβάσει στο βουλευτή το ενημερωτικό σημείωμα των Ε.Τ.Α., χωρίς να πάρει ο ίδιος κάποια συγκεκριμένη θέση σε σχέση με την υλοποίηση της σύμβασης.

  Από το ενημερωτικό αυτό σημείωμα των Ε.Τ.Α., αλλά και από έγγραφα που κατατέθηκαν κατόπιν της ερώτησης του βουλευτή της Δημοκρατικής Αριστεράς, προέκυψαν κάποια γεγονότα, που μέχρις σήμερα ήταν άγνωστα στο μεγαλύτερο μέρος της τοπικής κοινωνίας.

Για πρώτη λοιπόν φορά γίνεται γνωστό, ότι στις  30-3-2009, επί Νέας Δημοκρατίας, υπογράφηκε, χωρίς τη γνώση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των τοπικών αρχών,  νέα σύμβαση μεταξύ ΕΤΑ και Αργολικού Ήλιου, που τροποποίησε την αρχική σύμβαση.  Με την τροποποιητική αυτή σύμβαση, όπως προκύπτει από το σημείωμα των ΕΤΑ, δίδεται παράταση υλοποίησης των έργων στα Ξενοδοχειακά Συγκροτήματα ΞΕΝΙΑ Α και σε ορισμένα bungalows του Nafplia Palace,  μέχρι το 2016, ενώ η αρχική σύμβαση του έτους 2000 προέβλεπε ολοκλήρωση των εργασιών μέσα σε 18 μήνες, ήτοι δίδεται μία πρωτοφανής παράταση ολοκλήρωσης των εργασιών 15 περίπου ετών!! Επιπλέον δίδεται η δυνατότητα στη μισθώτρια εταιρία να παρατείνει  επιπλέον το χρόνο αποπεράτωσης των έργων, εφόσον η έκδοση των αδειών καθυστερήσει. Είναι περίεργο, αλλά στην προηγούμενη απάντησή του ο Υπουργός κ. Γερουλάνος,  δεν είχε αναφέρει την ύπαρξη της τροποποιητικής αυτής σύμβασης.

  Ενώ η αρχική σύμβαση προέβλεπε ολοκλήρωση των αυστηρά καθορισμένων εργασιών μέχρι το έτος 2001, η μελέτη ανακαίνισης και εκσυγχρονισμού του Ξενία Α εγκρίθηκε από τον Υπουργό Πολιτισμού μόλις το 2005 (δεν αναφέρεται στο σημείωμα  το πότε υπέβαλε τη μελέτη η μισθώτρια εταιρία). Μετά την έγκριση το θέμα παραπέμφθηκε στο κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, προκειμένου αυτό να γνωμοδοτήσει για το χαρακτηρισμό του ξενοδοχείου ως μνημείου ή μη. Έκτοτε απόφαση δεν έχει ληφθεί. Φθάσαμε λοιπόν 11 ολόκληρα χρόνια μετά την αρχική σύμβαση και ενώ έπρεπε μέσα σε   18 μήνες να γίνουν από τη μισθώτρια εταιρία οι συγκεκριμένες εργασίες που προέβλεπε η σύμβαση και να είχε ξεκινήσει η λειτουργία του ξενοδοχείου ΞΕΝΙΑ Α, τελικά να μην έχει γίνει τίποτα, διότι δεν έχει ληφθεί ή απορριφθεί από την Κρατική γραφειοκρατία η άδεια για την κατασκευή υδατοδεξαμενών και λοιπών μειζόνων εργασιών που επιθυμεί η εταιρία «ΑΡΓΟΛΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ».

   Για πρώτη φορά γίνεται γνωστό ότι η εταιρία «ΑΡΓΟΛΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ» δεν έχει καταβάλει σε μετρητά στα ΕΤΑ το μίσθωμα του β εξαμήνου του 2010, το οποίο υπολογίζεται από τα ΕΤΑ σε 217.566,34 ευρώ (πιθανότατα να μην έχει καταβάλει και το μίσθωμα του α εξαμήνου του 2011), με το αιτιολογικό ότι η αδελφή της εταιρία ΑΤΤΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ έχει  κερδίσει απόφαση διαιτητικού δικαστηρίου με την οποία υποχρεώνεται η ΕΤΑ να καταβάλει σ΄ αυτήν  το ποσόν των  10.034.879 ευρώ με τους νόμιμους τόκους!! Είναι επομένως λογικό να μην αναμένουν τα ΕΤΑ, με τη νομική μορφή που αυτά θα έχουν στο μέλλον, την καταβολή σε μετρητά από τούδε και στο εξής οποιουδήποτε ποσού από την εταιρία «ΑΡΓΟΛΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ» (εκτός και αν η διαιτητική απόφαση ανατραπεί). Είναι επίσης απορίας άξιον πώς η ΕΤΑ, υπολογίζει  το ήμισυ του ετησίου μισθώματος σε  ευρώ μόνον 217.566,34, όταν η αρχική υπογραφείσα σύμβαση, προέβλεπε ετήσιο μίσθωμα 450.000.000 δραχμών ή 1.320.616 ευρώ, αναπροσαρμοζόμενο ετησίως με το ύψος του τιμαρίθμου. Απ΄ ότι φαίνεται με τη συμπληρωματική σύμβαση, μειώθηκε κατά ένα τεράστιο ποσοστό το ετήσιο μίσθωμα, το οποίο είχε προκύψει κατόπιν διαγωνισμού!!  

   Γίνεται επίσης γνωστό από την απάντηση που έλαβε ο κ. Τσούκαλης, ότι οι υπηρεσίες (Πολεοδομία, Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας), κινητοποιήθηκαν τον Ιανουάριο του 2010 για τη γνωστή απαράδεκτη κατάσταση στο κτήριο του Ξενία Α και παρά τις εκθέσεις που έγιναν η κατάσταση παρέμεινε ως έχει, μέχρις ότου  στις 1-3-2011 ο κ. Εισαγγελέας προέβη σε νέα  επείγουσα παραγγελία του για νέα αυτοψία της Πολεοδομίας.

   Τα συμπεράσματά μου.

•  Μετά την υπογραφή της τροποποιητικής σύμβασης που δίνει επιπλέον δικαιώματα στην εταιρία ΑΡΓΟΛΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ, και πιθανόν να μειώνει κατά πολύ το μίσθωμα, είναι αβέβαιο το εάν η απαίσια κατάσταση που βρίσκεται το Ξενία Α θα βελτιωθεί.
• Είναι πλέον νομικά δυσχερές να γίνει αποβολή της μισθώτριας εταιρίας και το ξενοδοχείο να αποδοθεί στη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων, όπως θα έπρεπε να είχε γίνει αρχικά.
• Το Ελληνικό Δημόσιο, πιθανότατα θα παύσει να έχει έσοδα στο μέλλον από μισθώματα από τη λειτουργία των ξενοδοχείων.
• Ο Κήπος του Αμφιτρύωνα και η πισίνα θα συνεχίσει να παραμένει για κάποια ακόμα χρόνια στα χάλια που βρίσκεται.
• Η Πύλη του Σαγρέδου θα παραμένει κλειστή, παρά τις επισημάνσεις της Αρχαιολογίας.
• Καθόλου δε αποκλείω το ενδεχόμενο η μισθώτρια εταιρία να εγείρει αξιώσεις κατά του Ελληνικού Δημοσίου και αντί να πληρώσει μισθώματα να εισπράξει και αποζημιώσεις από πάνω.
• Η Αρβανιτιά θα παραμείνει στην ίδια κατάσταση, αφού ουδείς ενδιαφέρεται για το γεγονός ότι δεν λειτούργησε τη σεζόν που πέρασε.
• Απαιτείται λοιπόν  μία απεξαρχής ολοκληρωμένη εξέταση του φακέλου της σύμβασης για την προάσπιση των δικαιωμάτων του Ελληνικού Δημοσίου και της τοπικής κοινωνίας και τη βελτίωση της απαράδεκτης κατάστασης στην οποία βρίσκονται το Ξενία Α, ο Κήπος του Αμφιτρύωνα και η Αρβανιτιά."

Επ΄ευκαιρία της Στικούδειας εκδήλωσης

Ειπώθηκαν πάρα πολλά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την έλευση αυτής της Κατερίνας Στικούδη στ΄Ανάπλι για μια χριστουγεννιάτικη εκδήλωση.
Επομένως νομίζω περιττεύει να πω περισσότερα λογάκια μιας  κι εγώ μεταξύ των πολλών  άλλων, ήδη είπα αρκετά.
Τον τίτλο τον αφήνω ως πιασάρικο, μπας και τσιμπήσετε και διαβάσετε τις περαιτέρω αιρετικές μου απόψεις επί ενός εξαιρετικά ευαίσθητου και δύσκολου θέματος.

Γεννήθηκε μια μέρα σαν και σήμερα το σωτήριον έτος 1821.

Δεν ήταν ένας επαναστατημένος Ελλην, αλλά αστός Γάλλος.  Ο πατέρας του χειρουργός και η μητέρα του καταγόταν από οικογένεια ιατρών. Προκάλεσε  την τότε Γαλλική σεμνότυφη κοινωνία με τη γνωστή νουβέλα "Μαντάμ Μποβαρύ". Σε ένα ερωτικό του γράμμα στην ερωμένη του Λουίζ Κολέ  ο Γκυστάβ Φλωμπέρ της ψιθυρίζει κραυγάζοντας τα εξής σκανδαλιστικά για την καθολική Φραντσέζικη κοινωνία του 19ου αιώνος  «Θα σε σκεπάσω με έρωτα την επόμενη φορά που θα ιδωθούμε. Τα χάδια θα έχουν έκταση. Θα σε χορτάσω με όλες τις χαρές της σάρκας μέχρι να λιγοθυμήσεις, να πέσεις να πεθάνεις. Θέλω μαζί μου να τα χάσεις ολότελα και να ομολογήσεις κρυφά στον εαυτό σου ότι ποτέ δεν είχες τολμήσει να ονειρευτείς τέτοιο παραλήρημα…» 

Τότε λοιπόν οι έγνοιες των αστών του 19ου αιώνα στην Ευρώπη, ήταν το ύφος και ο τρόπος έκφρασης των έντονων συναισθημάτων, αλλά και η αντιπαράθεση της μετριότητας με το ωραίο και τα όνειρα.

"Βρίσκουμε καταφύγιο στην μετριότητα, από απελπισία για το ωραίο που ονειρευτήκαμε". Αυτό ήταν ένα από τα αποφθέγματα του Φλωμπέρ που έμεινε μέχρι τις μέρες μας. Ονειρευόντουσαν τότε το ωραίο, το οποίο και δεν μπορούσαν να  πιάσουν. Έτσι αποζητούσαν  καταφύγιο στην μετριότητα. Οποία διαφορά με το σήμερα, που η μετριότητα είναι πολλές φορές το ζητούμενο, αφού ο κανών είναι το ευτελές, το φτηνό και εμπορικό. Και αυτοί που δεν ονειρεύονται έχουν το θράσος αποπάνω να κατηγορούν τους ανήσυχους και αντιρρησίες της σημερινής εποχής.

Μία πόλη για να καταστεί σπουδαία δεν αρκεί να  αποκτήσει οικονομική άνθηση, πεζοδρόμους, παιδικές χαρές, αεροδρόμια και λιμάνια, malls, πολυτελή κέντρα διασκέδασης και αίθουσες δεξιώσεων και γάμων.
Απαιτείται να είναι πρωτοπόρα στη ζωή και την τέχνη. Να τολμά. Να καινοτομεί. Να προσφέρει ανάσες δημιουργίας στους καινοτόμους, παρότι αυτοί δεν είναι του συρμού και του μέσου όρου. Να σέβεται συνάμα το παρελθόν και τα χνάρια που άφησαν οι παλαιότεροι.
Η σπουδαία πόλη τολμά να κατασκευάσει μια γυάλινη πυραμίδα στο προαύλιο του ομορφότερου κτηρίου, που στεγάζει ένα από τα πιο εκπληκτικά μουσεία της υφηλίου.
Η πρωτοπόρα πόλη θα φιλοξενήσει στις μικρές μουσικές σκηνές στα στενά πίσω από τους φωτεινούς εμπορικούς δρόμους τα  γκρουπάκια που την επαύριο θα είναι ονομαστά στους πάντες σε όλες τις άκρες της γης. Και οι ακόμα πιο σπουδαίες πόλεις θα είναι αυτές στις οποίες θα γεννηθούν και θα κάνουν τα πρώτα τους βήματα τα άτομα που θα αλλάξουν την πορεία της μουσικής, της πεζογραφίας, της ποίησης, του σινεμά, της ζωγραφικής.
Η καινοτόμα πόλη θα δώσει βήμα στους σπουδαίους μουσικούς της, στους θεατρανθρώπους της, τους ζωγράφους και φωτογράφους της, θα αναδείξει τους αρχιτέκτονες που δημιουργούν μέσα και γύρω από τον πολεοδομικό ιστό σε δημόσια και ιδιωτικά έργα. Θα τους επιτρέψει να χρωματίσουν τα κτήρια με προκλητικά χρώματα. Η σπουδαία ποιοτική πόλη δεν θα απαγορέψει τα νέα ρεύματα και δεν θα εκδιώξει τα σπουδαία τοιαύτα του παρελθόντος. Δεν θα μείνει  νεκρή και στεγνή από δημιουργία και δεν θα αρκείται μόνον σε αναμνήσεις,
Είναι πρωταρχικό το ζήτημα να δοθούν ευκαιρίες στις πρωτοπορίες για να εκφρασθούν. Μπορεί οι περισσότεροι να μην τα καταλαβαίνουμε αυτά τα πρωτοποριακά, ίσως να διαφωνούμε διότι αυτό το καινοτόμο και εμπνευσμένο να μας φαίνεται τελείως ξένο και απόμακρο για τις δικές μας προτιμήσεις, αλλά οι άνθρωποι σε μια σπουδαία-σοφιστικέ πόλη δεν θα κάνουν πίσω παρά τις όποιες αντιδράσεις  Η σεμνοτυφία και η υποκρισία κυριαρχεί όχι σε αυτούς που είναι ανοιχτοί στα νέα ρεύματα, αλλά σε αυτούς που περπατούν την πεπατημένη της εύκολης μίμησης για εμπορικούς και μόνον λόγους και της χρήσης φτηνών τεχνασμάτων για το κέρδος. Αυτό που είναι συντηρητικό και σεμνότυφο την τωρινή εποχή είναι να χρησιμοποιούμε το γυμνό αυτό καθαυτό απλά και μόνον για να εντυπωσιάσουμε, προκειμένου να είμαστε στον αφρό και να αποκομίσουμε τα κάθε είδους κέρδη μας.
Ίσως να είναι συμπαθητικά τα αγγελάκια που κρέμασαν για τον Χριστουγεννιάτικο στολισμό, όμως όλη η λογική δεν ξεφεύγει από τον μέσο όρο των Χριστουγεννιάτικων διάκοσμων των πολλών Ελληνικών επαρχιακών πόλεων. Προσωπικά προτιμούσα τις κρεμάστρες και τις "καπότες" στα δένδρα.  Δεν νομίζω ότι έχει καμία ιδιαίτερη σημασία να σας πω την δικιά μου προσωπική γνώμη ως προς το αισθητικό του θέματος για αυτούς τους πρωτότυπους στολισμούς του Ναυπλίου των προηγούμενων χρόνων, που τόσες αντιδράσεις προκάλεσαν. Εμένα μου άρεσε που η πόλη μας δεν έπραξε το ειθισμένο και πρωτοτύπησε. Και έγινε θέμα συζήτησης όχι μόνον εδώ μεταξύ μας, αλλά και παραέξω. Έτσι προχωράει και αναδεικνύεται μια μικρή επαρχιακή πόλη. Όχι με αδιάφορα φωτεινά αγγελάκια, αλλά με καπότες, όσο άσχημες και αν είναι αυτές Να δώσουμε ευκαιρία στους ανθρώπους  να εκφρασθούν. Και δεν πειράζει. Ας αποτύχουν. Ας είναι και κάτι άσχημο. Αλλιώς θα παραμείνουμε για πάντα  στάσιμοι στη μιζέρια μας και την μετριότητα. ΄Η και ακόμα χειρότερα προσκολλημένοι στο ευτελές, φτηνιάρικο, εμπορικό και απλώς γαργαλιστικό.
Ήλθε πριν κανα δυό χρόνια και έπαιξε την πρωτοποριακή και δύσκολη μουσική του στο κοινό του μουσικού φεστιβάλ κλασσικής μουσικής του Ναυπλίου ένας νεαρός συμπολίτης μας που τώρα ζει και δημιουργεί στο εξωτερικό.   Τι να πω εγώ; Αν μου άρεσε; Δεν μπορώ να ομιλήσω. Αλλά θεωρώ πολύ σημαντικό ότι μέσα από τα σπλάχνα της πόλης έχει ξεπηδήσει ένας νέος, που το έργο του έχει ακουσθεί σε διεθνές επίπεδο και έχει αναγνωρισθεί από ανθρώπους που γνωρίζουν. Και εμφανίσθηκαν μετά τη συναυλία του οι τοπικές κάργιες, οι παράξενες, οι σεμνότυφες, οι αρχιειδήμονες, όλες αυτές που μπαίνουν στις συναυλίες μόνον με προσκλήσεις και το έθαψαν το παιδί.
Αυτή είναι η πόλη που  αρκείται στη μετριότητα διότι το μη εξαιρετικό είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό, ώστε να μπορούν να  εκφράσουν τις σοφίες τους τα πάμπολλα άτομα του δήθεν και του κάπως.
Και έτσι έχουν απομακρυνθεί οι δικοί μας άνθρωποι  του πολιτισμού από την δικιά μας πόλη και ψάχνουν τα δικά τους καταφύγια στις ενεργές και δυναμικές κοινωνίες που υπάρχουν αλλαχού.
Η πόλη μας που δεν πρωτοτυπεί, δεν καινοτομεί, δεν δίνει ελευθερία έκφρασης, που αντιμετωπίζει τον πολιτισμό μικροπαραταξιακά και ερασιτεχνικά, αδυνατεί να προσελκύσει, ακόμα και τους δικούς μας που διέπρεψαν σε Πανελλήνιο και Παγκόσμιο επίπεδο. Εκδιώκει η πόλη μας τα παιδιά της και τους ανθρώπους της ενώ θα έπρεπε να τους έχει δίπλα της μαζί και με άλλους από διαφορετικούς ξένους τόπους για να καταστεί ένα χωνευτήρι ιδεών και πολιτισμού
Όλους τους απομακρύναμε ή τους απομονώσαμε.
Καθηγητή βυζαντινής μουσικής στα μεγάλα Πανεπιστήμια της Γερμανίας.
Σκηνοθέτη και στιχουργό επικεφαλής μεγάλου φεστιβάλ επαρχιακής πόλης της χώρας μας.
Σπουδαίους ηθοποιούς και σκηνοθέτες.
Εξαιρετικούς φωτογράφους.
Μουσικούς με σπουδές και διπλώματα

Και έτσι η πόλη  μένει στάσιμη, αλλά παρ΄όλα ταύτα η πλειοψηφία είναι ευτυχής για αυτό.
Όμως κι εγώ έχω δικαίωμα να εκφράσω την αιρετική για την πόλη άποψή μου. Και ας μην στεναχωρηθείτε όταν με διαβάσετε νομίζοντας  ότι σας κατηγορώ. Οι εραστές της μετριότητας δεν θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στο άρθρο μου αυτό και δεν θα χολοσκάσουν. Θα θεωρήσουν ότι ομιλώ για άλλους.

Ναι φίλοι μου. Έτσι είναι. Βρίσκουν τελικά και οι Ναυπλιώτες "καταφύγιο στην μετριότητα". Και διότι "απελπίστηκαν για το ωραίο που ίσως κάποτε ονειρεύτηκαν" και διότι η μετριότητα και η ευτέλεια είναι το απλό και ευχερές στις ημέρες μας. Και διότι κάποιοι άλλοι πρέπει να προσκυνούν την τοπική εξουσία με ό,τι αυτή μας  προσφέρει.

Πανναυπλιακός: «Més que un club» Όμως πόσοι το αισθάνονται αυτό;

(Η φωτογραφία είναι από το αρχείο του Σωτήρη Νταντή.)

Δεν μπορώ να ξέρω αν οι πανηγυρισμοί αυτοί των φιλάθλων του Πανναυπλιακού είναι για το πρώτο ή το δεύτερο γκολ που είχαμε  βάλει στον σπουδαίο Παναργειακό μέσα στο σπίτι του, την σεζόν 71-72. Αν δηλαδή ήταν το γκολ του Σαρίκη ή του Φραντζόγλου.
Δεν είμαι κάποιος ιδιαίτερος φαν του ποδοσφαίρου.
Όμως αυτό που συμβαίνει αυτό τον καιρό με τον Πανναυπλιακό δεν είναι απλά μια κατάντια της μίας από τις δύο μεγάλες ομάδες της Αργολίδας, αλλά νοιώθω ότι αποτελεί και ντροπή για την γενικότερη ιστορία της πόλης μας. Διότι η τοπική ιστορία δεν είναι μόνον τα πολιτικά και τα δημοτικά, τα τοπικά  έργα και οι εκλογές, οι Τσούρνοι, οι Ελσες και οι Γκιόληδες,  αλλά και η κοινωνική, πολιτιστική και αθλητική ζωή του τόπου μας.
Και οι Ναυπλιείς είμαστε υπερήφανοι για αυτά που κατά καιρούς πέτυχε ο Πανναυπλιακός.
Αλλά αυτό το τωρινό με την ομάδα δεν είναι ο πάτος. Είναι απόπατος. Να δέχεται πεντάρες και επτάρες ο Πανναυπλιακός από  τα μικρά χωριά του νομού; Εγώ προσωπικά δεν το αντέχω αυτό ούτε να το ακούω ούτε να το διαβάζω. Και το χειρότερο είναι ότι την ίδια στιγμή το μεγαλύτερο μέρος της πόλης  αδιαφορεί. Και μαζί αδιαφορούν και οι οικονομικοί και πολιτικοί τοπικοί παράγοντες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Ακούστε αυτό που θα σας πω και επεξεργαστείτε το στο μυαλό σας: Μία τοπική κοινωνία που είναι κλεισμένη στον εαυτούλη της, αποκομμένη από το παρελθόν της, που αδιαφορεί για το μέλλον της και ασχολείται μόνον με τις ατομικές επιβιώσεις του καθενός δεν πάει μακριά. Νομοτελειακά θα αρχίσει να σβήνει η προηγούμενη λάμψη της.
Απεβίωσε πριν λίγο καιρό ο Διαμαντής Ανδρώνης που ήταν ο θρύλος του Ναυπλιακού ποδοσφαίρου. Δεν  πρόλαβα να τον δω να παίζει στις μεγάλες δόξες του στις αρχές της δεκαετίας του 60 που ήταν ο ονομαστός παίκτης της δεύτερης Εθνικής μαζί με τον Μπάμπη Κοτρίδη και τον Σάκη Κουβά του Βύζαντα, τον Νίκο Αλέφαντο του Ατρομήτου, τον Τασσίνο του Παγκορινθιακού, τον Μαρίνο του Αργοναύτη, τον Γιάννη Φραντζή και τον  Μουράτη του Πανελευσινιακού, τον Νίκο Λεμονή του Ηρόδοτου, τον Χάρη Γραμμό του Αιολοκού, τον Δεϊμέζη του Φωστήρα. Τον είδα όμως και τον θαύμασα στα σαράντα του πλέον χρόνια όταν ο Πανναυπλιακός επανήλθε στη δεύτερη Εθνική κατηγορία σε εκείνο το ανεπανάληπτο ματς με την Αρτα, στο 3-0, όταν τους έβαλε ένα γκολ με μία βολίδα από τα πενήντα μέτρα.
Και πέθανε ο Ανδρώνης και ο αθλητικός κόσμος της πόλης, αθλητικοί και πολιτικοί παράγοντες, εν ενεργεία και παλαίμαχοι παίκτες, φίλαθλοι του Πανναυπλιακού δεν απαίτησαν να γίνει ένα μεγάλος αγώνας στη μνήμη του για να τον τιμήσουμε. Έτσι αποκόπτεται το σήμερα από το ένδοξο παρελθόν. Και με αυτό τον τρόπο τρωγόμαστε με τη μιζέρια μας, με την φτώχεια μας και με την γκρίνια.
Δεν παρακολουθώ τακτικά τον Πανναυπλιακό εδώ και πολλά χρόνια. Από τότε που η ομάδα έγινε για μια μόνον χρονιά  ΠΑΕ και την ανέλαβε ο Τσούμπας άρχισα να απέχω από το Κυριακάτικο ποδοσφαιρικό δίωρο. Ηταν περίεργα όλα αυτά που είχαν συμβεί τότε με τη σύσταση της ΠΑΕ, τα εκατομμύρια που έβαλε ο Δήμος Ναυπλίου για τη δημιουργία του μετοχικού κεφαλαίου. Το πότε τα χρήματα αυτά αναλήφθηκαν από τον λογαριασμό, εάν αυτό έγινε πριν από την  πλήρη κάλυψη της δημιουργίας του μετοχικού κεφαλαίου (για όποιον καταλαβαίνει) και στο τέλος για το πως χρησιμοποιήθηκαν τα χρήματα αυτά. Τους έδιωξαν τότε όλους τους ντόπιους που είχαν ανεβάσει την ομάδα και έφεραν πανάκριβους ξένους παίκτες που θέλησαν να κάνουν την αρπαχτή τους. Και έπεσε η ομάδα την ίδια ακριβώς χρονιά, παρά τις πανάκριβες μεταγραφές. Και διαλύθηκε αμέσως η ΠΑΕ. Και ουδείς ζήτησε λογαριασμό για το πως  δαπανήθηκαν τα χρήματα και τι απέμεινε από αυτά. Και έτσι ο Δήμος Ναυπλίου και επομένως οι φορολογούμενοι δημότες έχασαν μέσα σε μία χρονιά τα χρήματα που έβαλαν. Τα πολλά εκατομμύρια. Και δεν άνοιξε μύτη τότε. Όλοι οι αγορασθέντες πανάκριβοι παίκτες έφυγαν.
Πάνε πολλά χρόνια από τότε. Ο Πανναυπλιακός είχε μετέπειτα κάποιες λίγες φωτεινές στιγμές. Αλλά επιβίωνε  κατά κύριο λόγο μέσα στην παρακμή.
Και σήμερα, με μεγάλη λύπη άκουσα, ότι ακόμα και οι Αναπλιώτες, που είναι ποδοσφαιρικά ταλέντα. δεν θέλουν να παίξουν στον Πανναυπλιακό. Είμαστε στην πλήρη ανυποληψία. Δεν τους λέει κάτι ο Ανδρώνης και ο Φυλακτός και  ο τρομερός τερματοφύλακας Ηλιάδης.
Δεν επιρρίπτω την ευθύνη στη σημερινή ή στις παλαιότερες διοικήσεις.
Η όλη κοινωνία είναι αυτή που αδιαφορεί για την ιστορία μας.
Οι τοπικοί πολιτικοί παράγοντες δεν δίνουν καρφάκι για το τι συμβαίνει στο Αναπλιώτικο ποδόσφαιρο.
Ο Ανδρώνης απεβίωσε και ήδη ξεχάσθηκε.
Αποκοπήκαμε από το παρελθόν.
Η τοπική μας κοινωνία είναι σε μαρασμό.
Οι δυσκολίες και τα μνημόνια και η οικονομική κρίση μας περιχαράκωσε.
Όμως έτσι δεν πάμε μπροστά.
Ο Πανναυπλιακός είναι τελικά ο καθρέφτης του παρακμάζοντος Ναυπλίου. Το ότι ο τουρισμός μας δίδει κάποιες ανάσες δεν αντιστρέφει την πορεία των πραγμάτων.
Κάποιοι ρομαντικοί επιμένουν ακόμα.
Για τον Πανναυπλιακό, την πόλη, την ιστορία μας, το μέλλον.
Ενας μεγάλος φίλος του Πανναυπλιακού που μας βλέπει σήμερα από ένα νησί έγραψε αυτό που λέω σήμερα στον τίτλο της ανάρτησής μου: Πανναυπλιακός: «Més que un club». Δεν είναι για κάποιους ρομαντικούς φίλους ο Πανναυπλιακός μιά ακόμα ομάδα. Είναι κάτι περισσότερο από μία ομάδα. Είναι η ομάδα που έχει σημαδέψει καρδιές.