Αλδος Μανούτιος και η αριστερά στην Ελλάδα

Ω τι όμορφο έθιμο αυτό στην Βρετανία τη Μεγάλη!!! Να συνευρίσκονται  στον ίδιο χώρο το βράδυ της ημέρας των εκλογών όλοι οι υποψήφιοι, όταν ο υπεύθυνος ανακοινώνει τα αποτελέσματα της κάλπης και μετά ο εκλεγείς να βγάζει μία σύντομη ομιλία ενώπιον όλων των συνυποψηφίων του. Οποία διαφορά με τις καφρίλες σε άλλα σημεία της γης και με τις λογικές του “ή εμείς ή αυτοί” .

“I am so proud that London has today chosen unity over division.” Αυτά ήσαν τα πρώτα λόγια του νέου Δημάρχου του Λονδίνου, του κόμματος των Εργατικών.

Το πιο ενδιαφέρον με το μαγευτικό αυτό που είπε στην ομιλία του, ο Δήμαρχος της σπουδαίας μητρόπολης του κόσμου είναι το επίρρημα με την οποίο συνέκρινε την ενότητα (unity) σε σχέση με τον διχασμό (division). Ο λαός του Λονδίνου επέλεξε, μας είπε ο μουσουλμάνος νέος Δήμαρχος  την ενότητα όχι σε αντιπαράθεση αλλά πάνω (over) από το διχασμό. Δεν αντιπαρατίθενται αυτά τα δύο. Η ενότητα του λαού υπερκαλύπτει τις διχαστικές λογικές του “εμείς και αυτοί". Αυτά συμβαίνουν κάπου αλλού.

Αυτή είναι, φίλοι μου,  η δικιά μου αριστερά. Είναι η αριστερά που ανέχεται και αγκαλιάζει το διαφορετικό αντί να το μισεί και να το απεχθάνεται. Που δεν στοχοποιεί την αντίθετη άποψη. Που κινητοποιεί την κοινωνία και δίδει ευκαιρίες σε όλους, αντί να απευθύνεται στο δικό της ακροατήριο. Που ονειρεύεται έναν άλλο κόσμο, αλλά δεν εθελοτυφλεί και δεν αερολογεί. Που επαγγέλλεται μια ανοιχτή κοινωνία και αντιστρατεύεται λογικές απομονωτισμού. Που διαλέγεται και δεν υβρίζει. Που χαρίζει την βία ως μέσον επίτευξης στόχων στους χρυσαυγίτες και τους μπαχαλάκηδες. Που αντιστέκεται στις διαγραφές δημοσιογράφων. Που αντιστέκεται όμως και στις  διαγραφές βουλευτών από επιστημονικούς φορείς, με το σκεπτικό ότι ψήφισαν μνημονιακές πολιτικές . 

Η λύση για να πάμε μπροστά είναι να μην γυρίζουμε την πλάτη, όπως έκανε ο υποψήφιος Δήμαρχος της ακροδεξιάς στο Λονδίνο, όταν στο βήμα ανέβηκε ο εκλεγείς Δήμαρχος των Εργατικών, την ημέρα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, όπως δείχνει και η φωτογραφία. Και είναι ακροδεξιά λογική να γυρνάς την πλάτη σου όταν ομιλεί ο πολιτικός σου αντίπαλος. Είναι απαίσιες οι στοχοποιήσεις των συριζέων, όπως απαίσιες ήταν και οι στοχοποιήσεις των προηγούμενων από αυτούς που στοχοποιούνται σήμερα,.Είναι αντιδραστικό να προκαλείς το μίσος και τη βία.

Ήσαν αντιδραστικές οι πολιτικές των κυβερνώντων κομμάτων όλα αυτά τα χρόνια, που στοχοποίησαν, ύβρισαν, δίχασαν. Και σήμερα αυτοί που πίστεψαν και ακολούθησαν νιώθουν απογοητευμένοι και αποσύρονται. Δεν θέλουν να ακούσουν πλέον οποιονδήποτε. Αδρανούν.Βούτυρο στο ψωμί των εγκληματιών. 

 Έκαναν τεράστιο κακό οι "αυταπάτες", που δεν ήσαν αυταπάτες αλλά παπάρες, που δυστυχώς τις πίστεψαν οι Ελληνες. Δυστυχώς διαχρονικά πιστεύουν τις παπαρολογίες, τις σωτηριολογικές λογικές και τις ανέφικτες υποσχέσεις.. Ναι πρέπει οι Ελληνες να νιώσουν κάποτε οι ίδιοι υπεύθυνοι για τις επιλογές τους. Δεν φταίνε αυτοί που μας κυβερνούν Φταίμε εμείς που τους εκλέγουμε.

Είναι πολύ εύκολο σήμερα να κάνει κάποιος κριτική στην κυβέρνηση. Όλοι πλέον διαμαρτύρονται . Γι΄αυτό κι εγώ, αν το έχετε παρατηρήσει έχω χαμηλώσει τους τόνους. Δεν μου αρέσει να ακολουθώ το ρεύμα. Οι οπαδοί του συρμού και οι παπαγάλοι μας κατέστρεψαν. Αηδία μου προκαλούν τα τρολ στο διαδίκτυο των κομμάτων εξουσία, Όλων των κομμάτων εξουσίας. Και βέβαια απεχθάνομαι και τους σημερινούς τρολίστες και τις τρολίτσες που καταφέρονται κατά των κυβερνώντων.
 Όχι.  Δεν συμπράττω με αυτούς που ψήφισαν τα λεφτά υπάρχουν, μετά έβρισαν αυτούς που τα είπαν, μετά πίστεψαν στα ζάππεια και μετά στο λεφτά υπάρχουν εις τον κύβον, μετά ανέχτηκαν Κουρουμπλήδες και την Κατσέλη που ήταν και η νονά του λεφτά υπάρχουν, μετά πίστεψαν σε Βαρουφάκη και τώρα βρίζουν.
Και απαιτείται να ανακαλύψουμε τους δρόμους ενότητας πάνω από τους διχασμούς. 
Και θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάποιους βασικούς επιδιωκτέους στόχους.
Και πρώτος από όλους δεν μπορεί να είναι άλλος από τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Και προκειμένου να συμβεί αυτό δεν είναι δυνατόν να στραγγαλίζουμε όλους αυτούς που επιτυγχάνουν κάποια κέρδη με την εργασία τους και την επιχειρηματικότητά τους. Εάν δεν το αντιληφθεί αυτό  η "πουφουά" το χάσαμε τελείως. Και δυστυχώς δεν δείχνει να το καταλαβαίνει. Έχει μείνει στις εμμονές της στις αντιδραστικές λογικές της πολύ πρόσκαιρης ικανοποίησης του εκλογικού ακροατηρίου. Και απαιτείται και κάτι άλλο από την "πρώτη φορά αριστερά" (πουφουά). Να ενσκήψει στα πολύ συγκεκριμένα μικρά και μεγάλα θέματα. Αυτός είναι ο πολύ δύσκολος δρόμος. Σκεφτείτε λίγο και πείτε μου: Έχετε ακούσει έστω και το παραμικρό από τον νυν  ή και τον τέως βουλευτή του σύριζα ή από τις τοπικές του οργανώσεις για τα πολύ συγκεκριμένα προβλήματα του τόπου; Πως θα γίνει αυτή η γαμημένη παραγωγική ανασυγκρότηση, έστω εδώ στον τόπο μας, όταν δεν έχουν να πουν το παραμικρό;
Πως θα αυξηθεί η αγροτική παραγωγή; Πως θα γίνει η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών; Πως θα αναβαθμισθούν οι υπηρεσίες υγείας και παιδείας; Πως θα επιταχυνθεί η απονομή της δικαιοσύνης έστω εδώ στα δικά μας δικαστήρια; Πότε θα καθορισθούν συγκεκριμένες χρήσεις γης; Πως θα καταπολεμηθεί η τοπική γραφειοκρατία; Πότε θα καθορισθούν βιοτεχνικές και βιομηχανικές ζώνες; Πως θα αναβαθμισθεί το λιμάνι; Πότε θα δημιουργηθεί  νέο αεροδρόμιο στην περιοχή; Πότε θα ξανασφυρίξει το τραίνο;  Πως θα αναβαθμισθούν οι αρχαιολογικοί χώροι; Με ποιο σχέδιο θα βοηθηθεί ο τουριστικός τομέας; Πότε θα δοθεί ασφαλές πόσιμο νερό σε όλους τους κατοίκους; Πότε θα αξιοποιηθούν τα κτήρια ερείπια που ανήκουν στο Δημόσιο και στην Τοπική αυτοδιοίκηση; Πως και πότε όλα αυτά, για τα οποία τόσο καιρό ουρλιάζω;
Δεν μπορούν να γίνουν όλα αυτά χωρίς ιδέες, και σχέδιο. Και οι άνθρωποι που μας κυβερνούν έχουν στεγνώσει από φαντασία. Ολα αυτά τα έτη ζούσαν μόνον με την λογική της αγανάκτησης και της διαμαρτυρίας. να μουτζώσουν τον Σαμαρά στην Πλατεία Συντάγματος και όλα αυτά δεν είναι καλός σύμβουλος για να πάμε μπροστά.
Θα σας πω και κάτι ακόμα τοπικό για να αντιληφθείτε το χάλι μας.
Καλά οι πολίτες έχουν απογοητευτεί και αποσυρθεί στα ενδότερα. Αυτοί όμως οι τοπικοί μας άρχοντες, οι δημοτικοί σύμβουλοι που εκλέξαμε με  τόσες τυμπανοκρουσίες γιατί είναι τόσον γραψοπαλιοπαπούτσηδες. Εντάξει ότι δεν έχουν ιδέες και δεν εκφράζουν το παραμικρό επί των συγκεκριμένων. Αλλά οι περισσότεροι από αυτούς δεν πατάνε καν στα δημοτικά συμβούλια. Τόσο καλά. Και δεν έχεις τη δυνατότητα, όταν έχεις τη μύτη σου να κοιτάει στον ουρανό, να κινητοποιήσεις την τοπική κοινωνία για να λυθούν τα προβλήματα. Δυο-τρία άτομα που αγωνίζονται δεν μπορούν από μόνα τους να κάνουν απολύτως τίποτα. Θα αποτύχουν. Και δεν μπορεί η δημοτική αρχή να δώσει ερεθίσματα για τη συμμετοχή των πολιτών.
Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο. Δεν είναι μόνον οι πουφουάδες στην κοσμάρα τους. Εμένα με προσβάλει και ο υπεύθυνος τύπου του ΠΑΣΟΚ, που γυρνάει όλη την Ελλάδα και βγαίνει στα κανάλια, αλλά ταυτόχρονα είναι και δημοτικός σύμβουλος στο Ναύπλιο με αυτούς με τους οποίους εκλέχτηκε και επικεφαλής του τομέα τουρισμού. Και δεν έχει κάνει τίποτα επ΄αυτού. Να τα χέσω όλα τα άλλα και τις μεγαλοστομίες περί κεντροαριστεράς, όταν δεν μπορούμε να προσφέρουμε στο συγκεκριμένο, για το οποίο εκλεγήκαμε. Εδώ στην πράξη θα αποδειχθεί αν θα πάμε μπροστά.
Ακούστε: Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Αυτοί που ονομάζονται "αριστεροί" κυριολεκτικά τα θαλάσωσαν. Η "αριστερά" στην Ελλάδα σε λίγο καιρό θα είναι μια λέξη πολύ φοβιστική. Κάτι πρέπει να γίνει για να μην τεθεί μία οριστική τελεία στις μεγάλες αξίες της αριστεράς, όπως η κοινωνική αλληλεγγύη, η φροντίδα για τον ανήμπορο, η κοινωνική αξία της εργασίας, οι ευκαιρίες για όλους, το κοινωνικό κράτος. Και φοβάμαι ότι μπαίνει στην χώρα μας  μια οριστική τελεία στις ιδέες αυτές. Κάτι  πρέπει να γίνει, ώστε να σωθεί κάτι και η τελεία να γίνει άνω τελεία. Ο μεγάλος Βενετσιάνος ουμανιστής και εκδότης Αλδος Μανούτιος, έβαλε για πρώτη φορά στη γραπτή γλώσσα ένα σπουδαίο σημείο στίξης. Την άνω τελεία. Τουλάχιστον ας σωθεί κάτι με την άνω τελεία για να μην επέλθει το οριστικό τέλος στην υπόθεση αριστερά και να μην επικρατήσουν δια παντός οι λογικές της επικράτησης του ισχυρότερου και του πλέον διαπλεκόμενου.