Συσσίτιο Ευαγγελιστρίας και αντιμετώπιση φαινομένων ακραίας φτώχειας.

Έχω χάσει κάποιο επεισόδιο και δεν αντιλαμβάνομαι τι μου γίνεται;
Είχαμε την τελευταία εβδομάδα συζητήσεις, διαμάχες, ανακοινώσεις, φαρμακερά βέλη για το θέμα του συσσιτίου του Ιερού Nαού Ευαγγελιστρίας.
Άραγε γιατί συζητήθηκε το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο;
Δεν λύθηκε μιας και δια παντός το ζήτημα της ακραίας φτώχειας με το ψηφισθέντα νόμο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης  ή κάνω τόσο μεγάλο λάθος;
Και η δημοτική παράταξη που πρόσκειται στον μισό τοπικό Σύριζα λησμόνησε ότι πλέον αντιμετωπίστηκε η ανθρωπιστική κρίση και οι φτωχοί συμπολίτες μας πρόκειται να επιδοτηθούν για να αγοράζουν τα αναγκαία τρόφιμα; Προς τι λοιπόν η ανακοίνωση που εξέδωσαν με την οποία κατηγορούν τον Δήμαρχο Ναυπλιέων διότι δεν οργανώνει δημοτικά συσσίτια ενώ την ίδια στιγμή ο νόμος της Βαλαβάνη υποτίθεται ότι  θεραπεύει το μεγάλο αυτό πρόβλημα των πολιτών; Μάλιστα, το εκπληκτικό είναι ότι κατηγόρησαν και την "άλλη πρόταση" επειδή  ψήφισε στο δημοτικό συμβούλιο τη συνέχιση της αρωγής εκ μέρους του Δήμου μας προς το συσσίτιο της Ευαγγελιστρίας. Αλλά δεν θα μείνω σε αυτό διότι ήδη έλαβαν τη δέουσα απάντηση από την Μαργαρίτα.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν.
Η κατάρρευση της παραγωγικής βάσης της χώρας, ο υπερδανεισμός, ο πελατειασμός και η κλεπτοκρατία έφεραν την κατάρρευση της χώρας και αυτή τα μνημόνια. Η αδυναμία να βγούμε από τα μνημόνια λόγω του ότι δεν καταλάβαμε απολύτως τίποτα και πιστέψαμε ότι κάποιοι μοχθηροί άνθρωποι ευθύνονται γι αυτά και η εγγενής αδυναμία της Ελληνικής οικονομίας, τις δομές της οποίας ουδείς θέλησε να αλλάξει, έχουν  δημιουργήσει τα φαινόμενα της ακραίας φτώχειας στην Ελλάδα.Η τυχόν ρήξη με τους Ευρωπαίους είναι βέβαιο ότι θα μας πάει ένα βήμα παρακάτω προς τον όλεθρο και τα προβλήματα της μεγάλης φτώχειας θα γενικευθούν και ενταθούν, ώστε πλέον να μπορούμε με ασφάλεια να ομιλούμε για ολοκληρωτική καταστροφή και ουσιαστικό πρόβλημα ανθρωπιστικής κρίσης στην χώρα, ενώ η μόνη  εναλλακτική της μη ρήξης, δηλαδή η υπογραφή του τρίτου μνημονίου, είναι βέβαιο ότι θα επιτείνει τα προβλήματα των πολύ φτωχών.
Επομένως απαιτείται να παραμείνουμε σοβαροί και να εκπονήσουμε κάποτε ένα ολοκληρωμένο συνεκτικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της φτώχειας σε πολλούς τομείς προσφοράς και όχι μόνον στον επισιτισμό  και να πάψουμε να εκτοξεύουμε ρουκέτες για χάρη κομματικών ή παραταξιακών σκοπών.
Και για την αντιμετώπιση της κοινωνικής κρίσης δεν αρκεί να δημιουργηθεί μία άλλη γραφειοκρατική δομή από τον Δήμο Ναυπλιέων για την παροχή τροφής στους φτωχούς, το πρόβλημα των οποίων εννοείται δεν θα επιλυθεί ως δια μαγείας με κάποιο νόμο. Οι ρυθμίσεις που προβλέπονται στον νόμο που ψήφισε η παρούσα Κυβέρνηση είναι βέβαιο ότι θα δώσουν κάποιες ανάσες σε ορισμένους συμπολίτες μας, που θα αποκτήσουν κάρτα για την αγορά τροφίμων και δεν θα έχουν ανάγκη συσσιτίων, με την απαραίτητη βέβαια προϋπόθεση   συμφωνίας με τους πιστωτές και υπογραφής τρίτου μνημονίου.  Διότι χωρίς τρίτο μνημόνιο ζήτω που καήκαμε, αφού και ο νόμος αυτός δεν θα έχει απολύτως κανένα νόημα, διότι απλούστατα χρήματα δεν θα υπάρχουν για να βοηθηθεί ο οιοσδήποτε. Επομένως είναι παράλογο να ζητάμε τη δημιουργία μιας νέας γραφειοκρατικής δομής από τον χρεοκοπημένο Δήμο μας, ενώ λειτουργεί με αρκετή επιτυχία μία άλλη από την εκκλησία.. Αυτό που πρέπει να πράξουμε, είναι να δούμε ποιες θα είναι οι ανάγκες μετά την εφαρμογή του νόμου. Και αφού κάνουμε τις διαπιστώσεις για τις ανάγκες που θα συνεχίσουν να υπάρχουν, τότε θα πρέπει να κινητοποιήσουμε όλες τις δυνάμεις της κοινωνίας για να μην μείνει ούτε ένας συνάνθρωπός μας πεινασμένος. Η εκκλησία έχει δημιουργήσει στην πόλη μας μία σωστή δομή και έχει κινητοποιήσει εθελοντές που προσφέρουν ανιδιοτελώς. Είναι παράλογο επομένως να υπονομεύσουμε το πραγματικό αυτό δεδομένο για μικροπαραραταξιακές λογικές. Ο Δήμος πρέπει να συμπαρασταθεί σε αυτό που γίνεται. Και μαζί με τον Δήμο πρέπει και το Κράτος να κινητοποιήσει τις υπάρχουσες δυνατότητές του.  Το κράτος διαθέτει ψυγεία, μαγειρεία, αποθηκευτικούς χώρους, ανθρώπινο δυναμικό. Και πρέπει να συντονισθούν για τον σκοπό αυτό και όλες οι δομές που έχει δημιουργήσει η κοινωνική αυτοοργάνωση (κοινωνικά παντοπωλεία, πολιτιστικοί σύλλογοι κλπ).
Όμως για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας ή της τυχόν στο μέλλον ανθρωπιστικής κρίσης (εάν πέσουμε στα βράχια), δεν αρκεί μόνον ο νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα ή τα  συσσίτια. Απαιτείται να γίνουν πολύ περισσότερα και σε αυτά  έχουν ρόλο να παίξουν το Κράτος, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι κοινωνικοί και πολιτιστικοί φορείς, η εκκλησία. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό να προταθούν ποικίλες δράσεις, που πρέπει να είμαι μακρυά από γραφειοκρατικές λογικές.
Αναφέρω σε τίτλους  δράσεις και προγράμματα που μπορούν και πρέπει να γίνουν.
Δημοτικοί λαχανόκηποι, χώροι συνεργατικής γεωργίας.
Ενίσχυση του δημοτικού γηροκομείου που καταρρέει. Ενίσχυση των δομών του "Βοήθεια στο σπίτι".
Οργάνωση ανταλλακτηρίου ειδών και ηλεκτρονικού δικτύου ανταλλαγών
Ενίσχυση του  φροντιστηρίου αλληλεγγύης, και των κοινωνικών παντοπωλείων. Λειτουργία εθελοντικών ομάδων παροχής υπηρεσιών (λογιστικές, νομικές κλπ) προς απόρους 
Αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων των φυλακισμένων καθότι το Ναύπλιο πόλη φυλακών.
Οργάνωση στα πρότυπα της εθελοντικής εργασίας για το συσσίτιο της Ευαγγελιστρίας ομάδων εθελοντικής στήριξης Κοινωνικών ιδρυμάτων και Ευπαθών Ομάδων.
Αντιμετώπιση της ακρίβειας στην πόλη μας  με παρεμβάσεις σε δημοτικά τέλη, τέλη κατάληψης κοινοχρήστων χώρων, με αντάλλαγμα μειώσεις τιμών. Ίδρυση κοινωνικού καφενείου.
Αθλητισμός για όλους. 
Δωρεάν κινηματογράφος. 
Θέατρο για τους ανέργους. 
Προγράμματα προληπτικής ιατρικής.
Σκέψεις μπορεί να υπάρχουν και άλλες για την αντιμετώπιση των συνεπειών της ακραίας φτώχειας.
Θα τελειώσω με μία ακόμα πρόταση.
Οι προσπάθειες που πρέπει να γίνουν για την αντιμετώπιση της φτώχειας δεν πρέπει να περιορισθούν στην θεραπεία των συνεπειών, αλλά πρέπει να στοχεύσουν και στην αντιμετώπιση, έστω και εν μέρει, των αιτιών της.
Και ναι μεν η μείωση της ανεργίας προϋποθέτει αλλαγές πολιτικών σε ευρύτερο εθνικό και Ευρωπαϊκό πεδίο, όμως και σε τοπικό επίπεδο κάποιες δράσεις μπορούν να αναληφθούν. Πέρα από το ότι ο Δήμος μας πρέπει να διατηρεί ένα  φιλικό για την υγιή επιχειρηματικότητα περιβάλλον,  βασισμένο  στα λίγα μέσα που διαθέτει, γνώμη μου είναι, ότι θα μπορούσε να αναλάβει πρωτοβουλίες και για την τοπική ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας.
Οι επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας (βιολογική γεωργία, κοινωνικά καφενεία, ανακύκλωση απορριμμάτων, χώροι πολιτισμού, βιβλιοπωλεία-χαρτοπωλεία, ανταλλακτήρια ειδών, φροντίδα βρεφών και παιδιών, δημιουργικές απασχολήσεις νέων κλπ) είναι πολύ διαδεδομένες στην Ευρώπη και καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας, προσφέροντας δυνατότητες απασχόλησης σε ανέργους, νέους, ευπαθείς ομάδες πληθυσμού.
Ο τέως ευρωβουλευτής των Πρασίνων Νίκος Χρυσόγελος, μαζί με μία ομάδα πολιτών έχει κάνει σπουδαίες προσπάθειες για την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας. Ας τον καλέσουμε. Ας τον ακούσουμε. Ας οργανώσουμε έστω στην τοπική μας κοινωνία τέτοιες δράσεις. Αλλά τι σας λέω τώρα; Ποιος θα το κάνει; Και βέβαια απαραίτητη προϋπόθεση προς τούτο η αποφυγή της έλευσης της πλήρους  καταστροφής