Οι καραμπουζουκλήδες

Η Ελλαδάρα μας ήταν η μόνη χώρα της Ευρώπης, όπου το Ακαθάριστο Εθνικό προϊόν εκτοξευόταν στα ύψη, ενώ  την ίδια στιγμή η παραγωγική βάση της χώρας βυθιζόταν. Ήταν η μόνη χώρα του κόσμου ολάκερου με τέτοια δυσθεώρητα τριπλά ελλείμματα (ισοζυγίου συναλλαγών, δημοσίων οικονομικών και παραγωγικότητας), μαζί με ένα κολοσσιαίο δημόσιο χρέος.
Ακόμα και σήμερα δεν έχουμε ως πολίτες συνειδητοποιήσει  ότι η χώρα έπεσε έξω λόγω πολιτικών δεκαετιών και όχι λόγω των πολιτικών της τελευταίας τετραετίας.

Δεν υπάρχει άλλη χώρα στην Ευρώπη που να δίνουν δημοψηφισματικό χαρακτήρα στις ευρωεκλογές. Παντού αλλού ψηφίζουν για ευρωβουλευτές και μόνον. Μόνον εδώ ψηφίζουμε για "σταθερότητα" και για "να φύγουν". Όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι είναι ξενερωτίκλες και μόνον εμείς είμαστε μάγκες και καραμπουζουκλήδες, που ψηφίζουμε για να παραμείνουν στην εξουσία αυτοί που μας κυβερνούν ή για να τους δώσουν μια κλωτσιά για να πάνε στον αγύριστο. Στην Αγγλία  ένα εθνικιστικό κόμμα πήγε πολύ καλά στις ευρωεκλογές που έγιναν χθες και βγήκε πρώτο. Όμως ουδείς δίνει ιδιαίτερη σημασία σε αυτό και ουδείς θέτει θέμα σταθερότητας της δικομματικής Κυβέρνησης στο Ηνωμένο Βασίλειο. Εάν θέλετε μάλιστα μπορείτε σήμερα να βάλετε στοίχημα, το κατά πόσον το κόμμα αυτό, που ήλθε πρώτο στις ευρωεκλογές, θα βγάλει έστω έναν βουλευτή στις επόμενες Εθνικές για τους Βρετανούς εκλογές και έτσι να διπλασιάσετε τα χρήματά σας. Τόση σημασία έχουν εκεί οι ευρωεκλογές. Αλλά είπαμε. Εδώ είμαστε καραμπουζουκλήδες και σκίζουμε και κατασπαράσσουμε και διαλύουμε τον αντίπαλο.

Εδώ μας είπαν και το τρομερό και αμίμητο. Ότι η επιλογή μας ακόμα και για το ποιόν τοπάρχη θα ψηφίσουμε σε ένα χωριό θα έχει δημοψηφισματικό χαρακτήρα ("τρεις κάλπες μία ψήφος") και η ψήφος μας  για τον τοπάρχη της άνω Αγριλίτσας θα έχει σημασία για  "να φύγουν" οι κακοί.

Δεν υπάρχει άλλη χώρα στην Ευρώπη που  οι εκλογές, ακόμα και οι Εθνικές, να θέτουν στους πολίτες τέτοια διχαστικά διλήμματα. Χρόνια τώρα είμασταν οι καραμπουζουκλήδες που ακολουθούσαμε τα κόμματα και τους απαράδεκτους πολιτικούς, που προσπαθούσαν να μας χωρίσουν. Και τσιμπάγαμε τόσα χρόνια. Μπλε και πράσινα καφενεία. Η επάρατος δεξιά. Φως και σκότος. Πατριώτες και ανθέλληνες. Ελληνες και Εαμοβούλγαροι. Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά. Πράκτορες της Ιντέλιτζενς Σέρβις και της Σι Αϊ Εϊ. Και τα διλήμματα αυτά συνεχίζονται και σήμερα. και απ΄ότι φαίνεται τσιμπάμε ακόμα. Και δημιουργούνται, παρ΄ότι πτωχεύσαμε, νέοι δικομματισμοί και νέες διαιρέσεις του λαού.

Ακόμα και σήμερα δεν έχουμε αντιληφθεί ότι βασικό αίτιο που πέσαμε στην ξέρα ήταν ο αχαλίνωτος λαϊκισμός. Δώστε τροφή και θεάματα στο λαό. Οι πολιτικοί θα έπρεπε να επανεκλεγούν. Γιατί να δυσαρεστήσουμε το λαό; Ποιος ενδιαφερόταν το ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό στην τελική; Πράσινος λαϊκισμός. Μπλε λαϊκισμός. Και από πίσω οι κοκκινορόζ σιγοντάριζαν. Και μαζί όλοι οι συνδικαλιστές μας, που έχουν προσχωρήσει ομαδικά πλέον στο Σύριζα. Και εμείς οι καραμπουζουκλήδες τρεφόμαστε ακόμα και σήμερα από τον άκρατο λαϊκισμό. Δεν είναι μόνον ότι η αξιωματική αντιπολίτευση λέει ναι σε κάθε λογικό, παράλογο ή απίθανο αίτημα. Εμφανίσθηκε και ο Αντώνης χθες να λαϊκίσει αισχρά. Τρεις μέρες πριν από τις εκλογές, που να πάρει ο διάολος, άρχισε να υπόσχεται. Δεν του έφτασε ότι δεν κατάφερε να κάνει πράξη τους λαϊκισμούς και τις υποσχέσεις των Ζαππείων. Υποσχέθηκε χθες επτακόσιες τόσες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Πάρτε κόζμε. Για όλους έχουμε. Όχι μόνον για τους Μεσσήνιους. Για να καλυφθούν από Μεσσήνιους και μόνον οι επτακόσιες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας που μας υποσχέθηκε ο Αντώνης, θα πρέπει να ξεκινήσουν εργασία και τα Μεσσηνιακά βρέφη και τα έμβρυα και όλοι οι εξωγήινοι που θα κατέβουν στη Μεσσηνία και θα καταγραφούν στους ειδικούς Μεσσηνιακούς εκλογικούς καταλόγους των έλιενς.

Σε όλη την Ευρώπη η αριστερά δίνει μια τεράστια σημασία στην κοινωνική αξία της εργασίας. Μόνον στην Ελλάδα ο αριστερός λόγος δίνει προτεραιότητα στην ανακούφιση των αδύναμων στρωμάτων, χωρίς να συνδέει την κοινωνική ευαισθησία με άλλες αξίες, όπως ο εθελοντισμός, η αξία της εργασίας, η κοινωνική αλληλεγγύη.

Σε όλη την Ευρώπη έχουν μεγάλη πέραση το ακροδεξιά, εθνικιστικά και αντιευρωπαϊκά κόμματα. Μόνον στην Ελλάδα η τάση αυτή είναι έντονη και στον αριστερό λεγόμενο προοδευτικό χώρο.  Στην Ευρώπη όποιος μιλάει κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι κατά κύριο λόγο υπερδεξιός, εθνικίσταρος, ρατσιστής. Στην Ευρώπη οι αριστεροί ζητούν ενδυνάμωση των θεσμών, κοινωνική αλληλεγγύη, μείωση της ανεργίας, μεταφορά πόρων από τις πλεονασματικές χώρες στις ελλειμματικές, πολιτικές για την προστασία του περιβάλλοντος που μειώνουν τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών, φορολόγηση τραπεζικών συναλλαγών. Ζητούν πολιτικές που τείνουν σε μια πιο ισχυρή Ευρώπη. Σε περισσότερη Ευρώπη. Όχι στη διάλυσή της. Μόνον στην Ελλάδα των κραμπουζουκλήδων υπάρχει τόσο έντονος αντιευρωπαϊκός λόγος στην αριστερά.

Μεθαύριο έχουμε εκλογές φίλοι μου.
Οπως δεν έχω ποτέ ζητήσει να με ψηφίσετε, όποτε συμμετείχα σε εκλογική διαδικασία, έτσι και σήμερα σας λέω τι θα κάνω εγώ.
Ψηφίζω για τις ευρωεκλογές και όχι για τον Ελληνικό αυτισμό μας.
Ψηφίζω Ευρώπη και όχι αντιευρωπαϊσμό. Απορρίπτω τα υπερδεξιά εθνικιστικά, ρατσιστικά και ναζιστικά κόμματα. Απορρίπτω όλους τους αριστερούς που δεν θέλουν Ευρώπη και θεωρούν ότι έξω από αυτήν έχουμε περισσότερες δυνατότητες.
Ψηφίζω κατά του λαϊκισμού. Απορρίπτω Νέα Δημοκρατία και Σύριζα. Μου είναι αδιανόητο ότι ο οιοσδήποτε που στο παρελθόν είχε πιστέψει στα ιδανικά της ανανεωτικής αριστεράς μπορεί να υποστηρίξει σήμερα τα κακέκτυπα του πράσινου λαϊκισμού.
Ψηφίζω κατά των κομμάτων που βάζουν διλημματικά χαρακτηριστικά στην ψήφο μου.
Ψηφίζω κατά των κομμάτων που διχάζουν την κοινωνία αντί να προτείνουν πράγματα που την ενώνουν και την πάνε μπροστά σε προοδευτικούς δρόμους.
Ψηφίζω κόμματα που έχουν να προτείνουν συγκεκριμένες  Ευρωπαϊκές πολιτικές. Απορρίπτω το συμπαθές ποτάμι, που ψαρεύει σε θολά ευρωπαϊκά νερά και δεν μας λέει σε ποια ευρωομάδα θα ενταχθεί, πράγμα που για εμένα είναι πρωτεύον σε εκλογές που αφορούν σε ευρωπαϊκές πολιτικές.

Δεν είναι μόνη η ΔΗΜΑΡ που είναι ευρωπαϊκό κόμμα, είναι κατά του λαϊκισμού, κατά των διχαστικών λογικών, υπέρ προοδευτικών ευρωπαϊκών λύσεων στα προβλήματά μας. Δεν είναι μόνη η ΔΗΜΑΡ που συνδέει την προστασία των αδύναμων στρωμάτων και με άλλες αξίες. Υπάρχουν και άλλα κόμματα με τα χαρακτηριστικά αυτά.
Θα επιλέξω όμως ΔΗΜΑΡ από τα κόμματα αυτά για ένα βασικό λόγο.
Διότι πρέπει να επιβραβευθεί κατά τη γνώμη μου διότι είχε το θάρρος να αναλάβει τις ευθύνες της στην πιο κρίσιμη μετά τον εμφύλιο στιγμή της νεώτερης ιστορίας της Ελλάδας. Τη στιγμή που η χώρα κατέρρεε και δεν ήταν δυνατόν να οδηγηθεί σε τρίτες εκλογές (όποιος δεν το πιστεύει αυτό είτε δεν έχει γνώση των πραγματικών δεδομένων είτε είναι.......) η ΔΗΜΑΡ έκανε το μεγάλο βήμα. Έβαλε πλάτη για να σωθεί η χώρα. Η όποια αβεβαιότητα για μία ακόμα μέρα θα οδηγούσε σε πλήρη κατάρρευση το τραπεζικό σύστημα. Σε καταβύθιση της αγοράς. Σε κατακρήμνιση του τουρισμού. Σε άτακτη χρεοκοπία. Στην επαναφορά σε εθνικό νόμισμα. Σε πληθωρισμούς δυσθεώρητους που θα κατέστρεφαν τα λαϊκά στρώματα και θα ευνοούσαν ελάχιστους επιτήδειους. Σε πλήρη αποδιοργάνωση του εξαγωγικού τομέα της οικονομίας. Σε μαζική φυγή κεφαλαίων. Οποιος πιστεύει ότι μετά την κατάρρευση η αριστερά θα είχε καλύτερες δυνατότητες να κυβερνήσει έναν ρημαγμένο τόπο είναι απλά πολιτικά αστοιχείωτος.
Η μικρή ΔΗΜΑΡ είχε το θάρρος τότε και έβαλε πλάτη. Ήταν η, κατά την ταπεινή μου γνώμη,  πιο σπουδαία στιγμή της αριστεράς στην Ελλάδα κατά τις τελευταίες δεκαετίες και ας λένε οι περισσότεροι τα αντίθετα.
Έκανε η ΔΗΜΑΡ  πολλά λάθη έκτοτε. Όμως εγώ θεωρώ υποχρέωσή μου να επιβραβεύσω τη στιγμή εκείνη. Και εάν δεν την επιβραβεύσουμε, τότε οι συναινέσεις και οι συγκλίσεις αύριο, είτε με Σύριζα είτε με ΝΔ θα είναι ακόμα πιο δύσκολες. Και η χώρα και ο λαός ακόμα πιο διχασμένος.
Και η χώρα μας έχει ανάγκη όλων αυτών που είναι υπέρ του διαλόγου, των συγκλίσεων και των συναινέσεων.
Και βέβαια θεωρώ υποχρέωσή μου  να στηρίξω τους ελάχιστους αυτούς που ακολουθούν σήμερα τη σπουδαία παρακαταθήκη που μας άφησε ο Λεωνίδας. Και αυτόν ελάχιστοι τότε τον ακολουθούσαν στις αντιδημοφιλείς και για την εποχή εκείνη θέσεις του για αντιδικτατορική ενότητα του λαού.