Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΈΝΑΛΤΙ ΚΑΙ Η ΛΥΤΡΩΣΗ
Διαλέγει γωνία. Πέφτει προς τα αριστερά και ο αντίπαλος που είναι μάγκας, την στέλνει ακριβώς στο κέντρο. Η μπάλα σπαρταράει στο πλεκτό. Αν με το πέναλτι αυτό έγινε το σκορ 2-0 ή ακόμα καλύτερα και το 3-0, η λύτρωση πλέον ήλθε. Αυτή η τανάλια που έσφιγγε την καρδιά και έκανε τους παλμούς του γκολκήπερ να χτυπάνε με δύναμη και με ταχύτητα, ξαφνικά χαλάρωσε.
Πλέον το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Η ομάδα από του χρόνου θα παίζει στο τοπικό πρωτάθλημα. Θα είναι πλέον μια ομαδούλα. Μία γκρούπα, που θα ανταγωνίζεται ομάδες μικρών χωριών.
Τα λάθη που έγιναν στη μεταγραφική περίοδο, αλλά και πριν από αυτήν, όταν κάποιοι αρνήθηκαν τη συνένωση του Πανναυπλιακού με τον προαιώνιο εχθρό του, τον Παναργειακό, για να συγκροτηθεί μια αξιόμαχη ομάδα που θα διεκδικούσε την άνοδο στην ανώτερη κατηγορία, οδήγησαν τελικά στον υποβιβασμό της μιας ομάδας και στο να κρατηθεί με τα δόντια ή άλλη στην ίδια κατηγορία.
Θεωρώ πλέον, τώρα που ο φόβος της εσχάτης των ποινών δεν υφίσταται, ότι η μικρή ομάδα έχει τις δυνατότητες να παίξει στο τοπικό όμορφο ποδόσφαιρο, που θα το ευχαριστιούνται οι λιγοστοί φίλαθλοι της.
Τα περισσότερα αστέρια της ομάδας, που δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν λόγω των εσφαλμένων επιλογών προπονητή και μεταγραφικών ενισχύσεων και άλλων επιλογών θα μετακινηθούν στους μεγάλους συλλόγους. Κάποιοι θα πάνε στον Παναργειακό. Κάποιοι λίγοι θα βοηθήσουν από τα παρασκήνια τον νυν πρωταθλητή. Οι περισσότεροι θα πάνε βέβαια στην ομάδα, που διεκδικεί το πρωτάθλημα. Στην ομάδα με τους φανατικούς οπαδούς, που φωνάζουν αυτά τα απαίσια συνθήματα μίσους προς τις αντίπαλες ομάδες (και προς την ομάδα μας που υποβιβάστηκε). Βέβαια οι ποδοσφαιριστές που θα μεταγραφούν εκεί, το πιο πιθανό είναι να ξεσκονίζουν τον πάγκο των αναπληρωματικών, εάν και εφόσον τους κάνουν την χάρη και τους συμπεριλάβουν στην 18άδα.
Προσωπικά εγώ δεν πάω να γίνω οπαδός άλλης ομάδας. Θα μείνω και θα υποστηρίζω την ομαδούλα που θα παίζει στο τοπικό. Άλλωστε από εκεί δεν ξεκίνησε; Ίσως και να με βάλουν και ως έξω φυλλαρούχα να παίξω και κανένα δεκάλεπτο να το ευχαριστηθώ το παιχνίδι, χωρίς να με βρίζουν οι φανατικοί της μεγάλης ομάδας και χωρίς να μου πετούν γιαούρτια. Πάντως πλέον δεν θα υπάρχει δίλημμα ποιον θα ευνοήσουμε σαν ομάδα εθνικής κατηγορίας για να πάρει το πρωτάθλημα. Στο τοπικό θα παίζουμε και θα αφεθούμε έξω από τα φώτα της δημοσιότητας
Η ΠΡΩΤΗ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΡΙΟΥ
Ο γνωστός μου αποφάσισε εκεί στα σαράντα του να γίνει κυνηγός.Έκανε όλες τις προετοιμασίες με τον σωστό τρόπο.
Αγόρασε ένα πολύ καλό κυνηγετικό όπλο. Έβγαλε άδεια κυνηγίου. Αγόρασε όλο τον εξοπλισμό που θα έπρεπε να έχει ένας σύγχρονος κυνηγός.
Η σχετική πλάκα είχε ξεκινήσει από νωρίς.
"Τώρα στα ξεβλάσταρα θα αρχίσεις να ντουφεκάς;" και "πιστεύεις ότι θα μπορέσεις να φέρεις πίσω θηράματα;"
Αυτός απτόητος.
"Στις 25 του Μάη θα πάω για πρώτη φορά για κυνήγι και στις 26 του Μάη θα έχω θριαμβεύσει και θα έχω σκοτώσει όλα τα θηράματα"
Πράγματι: Πρωί-πρωί στις 25 του Μάη, πλήρως οργανωμένος, πλήρως εξοπλισμένος ξεκίνησε πρωί-πρωί στις επτά για την μεγάλη του επιδρομή. Επέστρεψε το βράδυ στις επτά.
Την άλλη μέρα στις 26 του Μάη, πήγαμε να δούμε εάν τα σχέδιά του να εξολοθρεύσει τα θηράματα είχαν ευοδωθεί.
Δεν είχε σκοτώσει ούτε μία τσίχλα. Για πιο μεγάλα θηράματα (μπεκάτσες, λαγούς, αγριογούρουνα) ούτε συζήτηση να γίνει. Είχε επιστρέψει όμως με μια πλαστική σακούλα με κολοκυθάκια, που απαλλοτρίωσε από ένα κτήμα, που βρέθηκε στο δρόμο του.
Μα να πηγαίνεις για τα μεγάλα θηράματα και να επιστρέφεις με κολοκυθάκια; Τι κατάντια είναι αυτή;
"Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν". Ψηφίσαμε και τελικά ο μόνος που έφυγε ήταν ο Φώτης. Ρε τι επιτυχία ήταν αυτή; Να έπαιρνε τουλάχιστον μαζί του και τον Μπέννι. Ούτε αυτόν;
Η ΜΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΝΑΤΗΣ
"Καθρέφτη καθρεφτάκι μου........"Τί ήθελε η γυναίκα; Να παραμείνει πιο όμορφη από τις άλλες. Έκανε αυτό που επιδιώκουν εκατομμύρια άνθρωποι κάθε μέρα. Κρέμες αδυνατίσματος, κρέμες σφιξίματος των χαλαρών γλουτών, κρέμες αντιρυτιδικές, γυμναστήρια, πρωτεΐνες για μούσκουλα και.. και..... Μια βιομηχανία ομορφιάς πίσω από όλα αυτά. Μια βιομηχανία μεγαλύτερη και από αυτήν που κατασκευάζει όπλα. Όχι για να είμαστε αντικειμενικά όμορφοι και να νοιώθουμε οι ίδιοι ωραία, αλλά για να είμαστε πιο όμορφοι από τους άλλους. Έτσι δημιουργήσαμε στις πασαρέλες όλες αυτές τις σκελετωμένες μορφές, διότι αυτό μας επιβάλλει η βιομηχανία της ομορφιάς. Η βιομηχανία δεν δίνει καμία σημασία στην ομορφιά που αποπνέει από μέσα του το άτομο. Η τσαχπινιά, η εξυπνάδα, το χιούμορ έχουν υποχωρήσει μπροστά στην εικόνα. Και το τρομερό είναι, ότι πλέον δεν έχει καμία σημασία η αύρα που αποπνέει το κάθε άτομο. Σημασία έχει να είμαστε ομορφότεροι από τον εχθρό.
Έχει στεγνώσει από χυμούς η μητριά της Χιονάτης. Η μανία της να είναι η ομορφότερη, το σκληρό ύφος της, η νοοτροπία της να είναι η μόνη όμορφη και να θέλει μετά μανίας όλες οι υπόλοιπες να είναι πανάσχημες και εξοβελιστέες, την έχει αποστερήσει από τους χυμούς, τη σπιρτάδα, το βλέμμα που θα βγει από μέσα της και θα της δώσει κάτι το εξαίρετο στην μέτρια κατά τα άλλα όψη της. Είναι μια γυναίκα, που δεν αποπνέει κάποια γοητεία.
"Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου ποια είναι η πιο όμορφη γυναίκα στη χώρα;".
"Εσύ είσαι κυρά μου".
Βλέπετε, επικράτησε και στον τόπο μας, όλη αυτή η φρικαλέα βία, που οδήγησε στο χαράκωμα του προσώπου των άλλων γυναικών.
Η Χρυσή Αυγή γιγαντώθηκε και κατ΄αυτό τον τρόπο κέρδισε η χωρίς γοητεία σκληρή γυναίκα, με τα μέτρια χαρακτηριστικά, το πρώτο βραβείο ομορφιάς.
Και δυστυχώς και σε άλλους μακρινούς τόπους, άνθρωποι με ιδιαίτερα σκληρά χαρακτηριστικά, είναι πλέον αυτοί που κέρδισαν τα τοπικά τους καλλιστεία.
Ε λοιπόν..... Όχι. Το θεωρώ απαράδεκτο να πανηγυρίζουν κάποιοι, όχι διότι είναι οι πιο όμορφοι και γοητευτικοί, αλλά διότι οι αντίπαλοι γέρασαν και ασχήμυναν. ΄Η και μπορεί και να τους χαράκωσαν νεοναζί καθάρματα.
Δεν πρέπει να πανηγυρίζουμε στην Ελλάδα, διότι ο αντίπαλος απώλεσε ψήφους που τους κέρδισε η Χρυσή Αυγή.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε τη Λεπέν, τον Φάρατζ. Δεν είμαστε μόνοι σε αυτό τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου