"Διασπαστές" οι αλλοπροτασίτες;

Έχω ακούσει τα εξής:
"Η άλλη πρόταση έχει ευθύνη που δεν συνεργάσθηκε με την "αύρα"."
"Είσαστε διασπαστές"
"Τι παριστάνετε τόσα χρόνια που κατεβαίνετε στις εκλογές;"
"Δεν θέλετε την εξουσία και το παίζετε μοναχικοί εκ του ασφαλούς"
"Μέλη της άλλης πρότασης στηρίζουν την τρόικα, το ΔΝΤ, την πολιτική της Μέρκελ"
"Παλαιά μέλη της άλλης πρότασης στήριξαν την τριμερή συγκυβέρνηση"

Θα τα έχετε ακούσει και εσείς όλα αυτά.
Για τα τελευταία απίθανα το μόνο που θα μπορούσα να πω είναι ότι μόλις πριν από 30 μέρες με τον πιο επίσημο τρόπο η αύρα ζητούσε στήριξη από το κόμμα της δημοκρατικής αριστεράς που συμμετείχε στην τριμερή συγκυβέρνηση. Εάν η συνεργασία γινόταν, όπως έγινε σε άλλους Δήμους (π.χ.  στη Ρόδο) τότε τι θα έλεγαν; Τότε οι σημερινοί "κακοί" θα γινόντουσαν αθώες περιστερές μέσα στην αυρική κολυμβήθρα του Σιλωάμ;
Αντιπαρέρχομαι λοιπόν αυτά και πηγαίνω κατευθείαν στο θέμα των συνεργασιών και το ποιος είναι διασπαστής.
Είναι παντελώς αστείο να θεωρείται η παράταξη της "άλλης πρότασης" ότι είναι κατά των συνεργασιών ή ότι διέσπασε κάποιο μέτωπο συνεργασίας. Και τούτο διότι οι συνεργασίες, οι συμφωνίες, η συνεύρεση, ο διάλογος είναι ακριβώς η πεμπτουσία της λειτουργίας της άλλης πρότασης.
Είναι η παράταξη που έχει ανοιχτή τις αγκάλες της σε κάθε δημοκράτη προοδευτικό πολίτη, από όποιο κομματικό χώρο και αν προέρχεται. Επιζητά την δική του άποψη και θέση και μέσα από συζήτηση και διάλογο να βρεθούν προοδευτικές συνισταμένες πάνω σε πολιτικές για την πόλη και τα χωριά. Δεν αποκλείει κανέναν. Μόνον με τους γνωστούς παράγοντες που κινούνται από ιδιοτελή κριτήρια δεν μπορούμε να βρούμε κοινή γλώσσα. Τρανή απόδειξη του γεγονότος αυτού είναι ότι ο επικεφαλής της άλλης πρότασης στις προηγούμενες εκλογές είχε παλαιότερα εκλεγεί με  αντίπαλο συνδυασμό και μετά είχε μεταπηδήσει σε καθαρά Πασοκικό Νομαρχιακό συνδυασμό, πριν ενταχθεί στην άλλη πρόταση. Όχι μόνον έγινε δεκτός από την άλλη πρόταση, αλλά και ηγήθηκε ενός ωραίου και καλού αγώνα στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Σημερινά μέλη της Αύρας και υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι με το συνδυασμό αυτό ήσαν ενεργά και πολύ καλά μέλη της άλλης πρότασης και υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι με την παράταξή μας στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές. Ακόμα και ο σημερινός επικεφαλής της αύρας ήταν και αυτός υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την Πρωτοβουλία Δημοτών Ναυπλίου. Όλοι αυτοί όχι μόνον ήσαν ευπρόσδεκτοι στην παράταξη, αλλά ουσιαστικά έπαιζαν και τον κυρίαρχο ρόλο στα τεκταινόμενά της την τελευταία τριετία. Ουδείς τους έδιωξε από την παράταξη. Αντιθέτως. Ξαναλέω. Είναι μέσα στο DNA της άλλης πρότασης  οι συνεργασίες και οι συναινέσεις.
Μόνοι τους για τους δικούς τους κομματικούς λόγους αποφάσισαν να αποχωρήσουν από την άλλη πρόταση και να δημιουργήσουν με άλλους συντρόφους τους την αύρα. Αυτοί θέλησαν να διασπάσουν την άλλη πρόταση. Μόνοι τους ανέδειξαν τον επικεφαλής της παράταξης και αφού έπραξαν όλα αυτά, αποφάσισαν να ζητήσουν πλέον την υποταγή (έτσι την ονομάζω και έτσι είναι) της άλλης πρότασης στα κελεύσματά τους, θεωρώντας ότι πλέον είχαμε αδυναμία να συμμετάσχουμε στις εκλογές.
Στη σημείο όμως αυτό έθιξαν ένα άλλο καίριο κομμάτι του πολύ εσώτερου "είναι" της άλλης πρότασης. Ότι δεν είναι διατεθειμένη από την φύση της να καπελώνεται από κομματικούς μηχανισμούς. Δεν αντελήφθησαν (οι νέοι ηγέτες της αυρας) ότι εκτός από τη συνεργατικότητα και η αυτονομία από κέντρα εξουσίας, παράγοντες και κόμματα είναι η ουσία της ύπαρξής της άλλης πρότασης. Εάν υποκύπταμε και προσχωρούσαμε σε μία καθαρά κομματική παράταξη που ήδη είχε πάρει πολύ καίριες αποφάσεις, έξω από τις διαδικασίες της άλλης πρότασης, όπως το ποιος θα είναι ο επικεφαλής, τότε απλά δεν θα είμασταν άλλη πρόταση. Θα είχαμε καταντήσει η χειρότερη μετάλλαξή της.
Ας θυμίσω λοιπόν τις εκλογές του 1990. Ένας πανίσχυρος ενιαίος Συνασπισμός, στον οποίο τότε βασική συνιστώσα του ήταν και το ΚΚΕ, συνεργάζεται με το κλυδωνιζόμεο από τα τότε σκάνδαλα, αλλά επίσης πανίσχυρο ακόμα ΠΑΣΟΚ. Και η μικρή πρωτοεμφανιζόμενη αυτόνομη, συνεργατική στην ουσία (και όχι σε επίπεδο κομμάτων) Πρωτοβουλία Δημοτών Ναυπλίου, έδωσε τον προεκλογικό αγώνα κόντρα στον παντοδύναμο Τσούρνο και την "παλλαϊκή" συνεργασία ΚΚΕ, ΕΑΡ, "ανανεωτών",Πασόκων, Κεντρώων. Και τότε "διασπαστές" μας αποκαλούσαν. Αλλά εκλέξαμε δημοτικό σύμβουλο. Δεν θελήσαμε να υπακούσουμε στις κομματικές επιταγές. Και είμασταν πιτσιρίκια τότε.
Δικαιωθήκαμε; Το μόνο που μπορώ να σας πω ότι την αντιπολίτευση στην αυταρχική θητεία Τσούρνου εμείς την κάναμε.
Αυτά.
Εγώ δεν ιδρώνω με τον όρο διασπαστές και με το ερώτημα τι ζητάμε τόσα χρόνια.
Για τα νέα παιδιά που εντάχθηκαν τώρα στην άλλη πρόταση τα γράφω αυτά σήμερα, τελευταία μέρα του προεκλογικού αγώνα.