Αντί για ευχές. Ας θυμηθούμε (in memoriam)

Όλοι οι άλλοι δίνουν σήμερα ευχές για το νέο έτος 2013.

Ο αιρετικός όμως είναι ανάποδος.

Την πρώτη μέρα του χρόνου θα σκεφτεί και θα θυμηθεί όλους εκείνους τους συμμέτοχους στην Πρωτοβουλία Δημοτών Ναυπλίου και μετά στη άλλη πρόταση που δεν είναι πλέον μαζί μας.

Κυριότερη αφορμή για την ανάρτησή μου αυτή, το μεγάλο ταξείδι που έκανε πριν από δύο ακριβώς χρόνια ο πραγματικά σπουδαίος Μάκης Στάθης.

Πριν από δύο χρόνια ο αιρετικός δεν έγραψε τίποτα για το πέταγμα του φίλου Μάκη. Δεν χρειαζόταν, αφού πολλοί άλλοι έγραψαν, και δικαίως. Εφέτος όμως ιστολόγιο της άλλης πρότασης ουσιαστικά δεν υπάρχει. Οπότε η σκυτάλη δίνεται στον αιρετικό που θα προσπαθήσει να θυμηθεί και το Μάκη που δεν είναι ανάμεσά μας αλλά και όλους τους άλλους συντρόφους με τους οποίους πορευθήκαμε μαζί λίγα ή πολλά χρόνια

Ο αγαπητός σε όλους Μάκης. Ο άνθρωπος που μπορούσε, με τα τραγούδια του, τις ιστορίες του, τα γέλια του, την καλή του διάθεση, τον καλό λόγο για τον καθένα μας να φέρει κοντά και να συνενώσει πολλούς διαφορετικούς χώρους. Η όσμωση του κόσμου του θεάτρου και της μουσικής με αυτόν της πολιτικής, στα κεντρικά και στα δημοτικά πράγματα είναι αναγκαία, αν θέλουμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Και η αναχώρηση του Μάκη μας στέρησε το αναγκαίο συγκολλητικό υλικό. Ίσως με τον Μάκη παρόντα σ΄αυτό τον κόσμο να ήταν ακόμα ζωντανή η άλλη πρόταση. Ίσως...... Το βέβαιο είναι ότι όλοι στερηθήκαμε πολλά από την αναχώρησή του  την Πρωτοχρονιά πρόπερσι.

Ο Κώστας Μιχόπουλος, ο δικός μας Σιεπίλωφ, έφυγε και αυτός από κοντά μας πριν από ένα χρόνο και κάτι μέρες. Ο αιρετικός ήταν αυτός που παρέδωσε στον Κωστή τη θέση του στο Δημοτικό Συμβούλιο (από την ημέρα εκείνη και η φωτογραφία που δημοσιεύω). Ο Σιεπίλωφ, ήταν και ο πρώτος δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο μας που κατέλαβε θέση δημοτικού συμβούλου προερχόμενος όχι από την πόλη αλλά από χωριό. Θα είναι πολύ βαριά η απώλειά του για κάθε νέα προσπάθεια ή όποια συνέχιση της υπάρχουσας.

Για το αιρετικό η απώλεια του Ντίνου, ήταν η πιο βαριά και καθοριστική για την πορεία που πήρε η παράταξη Ο Ντίνος Τσεκούρας ήταν ο αγνός και ανιδιοτελής εμψυχωτής μας. Και το κυριότερο. Ήταν αυτός που διέλυσε μιας και δια παντός (για κάθε καλόπιστο βέβαια) το μύθο της "παρεούλας". Εντάχθηκε στην άλλη πρόταση με κάθε καλή διάθεση και μέσα σε λίγο χρόνο, έγινε πολύ καλός φίλος και συμμέτοχος σε πολλά. Τα πράγματα στην άλλη πρόταση ήσαν αντίθετα από αυτά που μας κατηγορούσαν. Δεν ήταν μια "παρεούλα" που δημιούργησε μια δημοτική παράταξη. Ήταν οι εξαιρετικές σχέσεις στη δημοτική παράταξη που έφεραν κοντά ανθρώπους που προηγουμένως, πιθανόν να μην γνωριζόντουσαν καθόλου. Και ο Ντίνος, ο παλιός Κοινοτάρχης Πυργιωτίκων, ήταν ο πιο εξαιρετικός συμμέτοχος στις προσπάθειες της δημοτικής κίνησης και συνάμα ένας εξαιρετικός φίλος.

Η Ιωάννα Αντωνοπούλου υπήρξε βασικό και ιδρυτικό μέλος της άλλης πρότασης κατά το στάδιο της μετάλλαξής της από την παλιά Πρωτοβουλία Δημοτών Ναυπλίου. Άνθρωπος με σπουδαίες γνώσεις πάνω στα δημοτικά πράγματα, αλλά και με μεγάλες ευαισθησίες. πρωτοπόρος στην ελεύθερη ραδιοφωνία και εξαιρετική  ποιήτρια και στιχουργός. Ο Αλκίνοος υποκλίνεται μπροστά της.

Σας αποκαλύπτω σήμερα ότι η Ιωάννα ήταν και η νονά της άλλης πρότασης. Αυτή βρήκε και πρότεινε την ονομασία της παράταξης 

Για το Γιάννη Κόκκορη δεν χρειάζεται φωτογραφία με τη φάτσα του. Γνωστός σε όλους. Με απέραντα αποθέματα ενέργειας για δημιουργία. Οι Καραγκιόζηδές του άφησαν εποχή. Αγαπητός στους πάντες και κυρίως στα παιδιά που δίδασκε Καραγκιόζη. Εντάχθηκε στην Πρωτοβουλία Δημοτών Ναυπλίου και συμμετείχε στο ψηφοδέλτιό της, βοηθώντας με τον δικό του πολύ ιδιαίτερο και συναρπαστικό τρόπο.

Και βέβαια ο αιρετικός δεν πρέπει να ξεχάσει και όλους τους άλλους

Το Θοδωρή Μπεκιάρη, που εντάχθηκε στην παράταξη και ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος και μας βοήθησε σε κάθε εκδήλωσή μας σε σχέση με τα τεχνικά και ηλεκτρονικά θέματα.

Τον άλλο Σεπίλωφ. Το Σπύρο Δημόπουλο, που ανήκε στην προηγούμενη από εμάς γενιά αγωνιστών και ήταν βασικό μέλος της ιδρυτικής ομάδας της Πρωτοβουλίας Δημοτών Ναυπλίου. Τον θυμάμαι στο Νοσοκομείο τις τελευταίες μέρες του στον επίγειο τούτο κόσμο να ρωτάει για την πορεία της δημοτικής μας παράταξης, που ήταν γι΄αυτόν, τον αγωνιστή των χαμένων ονείρων και της ανανεωτικής αριστεράς, μια αχτίδα φωτός στο μέλλον.

Το Στέλιο Παπαδόπουλο, τον διεθνιστή αγωνιστή, που παρά τα προβλήματα υγείας του, ήταν πάντοτε παρών δίπλα μας, ενθαρρύνοντας την όλη προσπάθεια και λέγοντάς μας με επιμονή, ότι έχουμε φτιάξει κάτι σπουδαίο, κάνουμε κάτι σημαντικό για τον κόσμο όλο, την πόλη, .