Γιόσκα Φίσερ: Η Ευρώπη θέλει να αυτοκτονήσει;

Το Βήμα - The Project Syndicate, 29.6.11,


Από την απαρχή της ελληνικής κρίσης χρέους το 2010, οι μεγάλοι παίκτες της Ευρώπης έπρεπε να είχαν κατανοήσει τους κινδύνους και τις συνέπειές της για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στους παρατηρητές σίγουρα δεν δίνουν αυτή την εντύπωση. Η κρίση πάντοτε αφορούσε πολλά περισσότερα από την Ελλάδα: μία άτακτη χρεοκοπία εκεί θα απειλούσε να τραβήξει άλλες οικονομίες της περιφέρειας του ευρωπαϊκού νότου, συμπεριλαμβανομένων κάποιων μεγάλων, σε μία δημοσιονομική άβυσσο, μαζί με μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες.
Αυτό θα βύθιζε την παγκόσμια οικονομία σε ακόμη μία χρηματοπιστωτική κρίση, προκαλώντας κραδασμούς αντίστοιχους με εκείνους το φθινόπωρο του 2008. Θα σήμαινε επίσης μία αποτυχία της ευρωζώνης, που δεν θα άφηνε ανέγγιχτη την Κοινή Αγορά. Για πρώτη φορά στην ιστορία του, κινδυνεύει η ίδια η συνέχεια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Παρ' όλα αυτά η συμπεριφορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των σημαντικότερων κρατών μελών της στερείται αποφασιστικότητας και μοιάζει παράλυτη μέσα σε μία εθνική φιλαυτία και μία έλλειψη ηγεσίας που κόβει την ανάσα. Τα κράτη πτωχεύουν όπως ακριβώς οι εταιρείες, αλλά σε αντίθεση με τις εταιρείες, δεν εξαφανίζονται όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Γι' αυτό τον λόγο τα κράτη δεν πρέπει να τιμωρούνται και τα συμφέροντά τους δεν πρέπει να παραγνωρίζονται. Τα χρεοκοπημένα κράτη χρειάζονται βοήθεια με τη διαδικασία της αναδιάρθρωσης, στον οικονομικό τομέα αλλά και πέρα από αυτόν, προκειμένου να καταφέρουν να βγουν από την κρίση. Αυτό ισχύει για την Ελλάδα, της οποίας τα δομικά προβλήματα είναι πολύ μεγαλύτερα από τις οικονομικές της δυσκολίες.
Μέχρι στιγμής, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ελληνική κυβέρνηση δεν έχουν καταφέρει να αντιμετωπίσουν τα δομικά προβλήματα της Ελλάδας.
Αλλά πρέπει να αναπτύξουν (και να χρηματοδοτήσουν) μία κατάλληλη στρατηγική οικονομικής ανοικοδόμησης, προκειμένου να δείξουν στους Έλληνες και στις αγορές ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να βγει από την κρίση χωρίς μία τεράστια διευκόλυνση χρέους. Το μόνο ερώτημα είναι εάν η αναδιάρθρωση του χρέους θα είναι εύτακτη και ελεγχόμενη ή χαοτική και μεταδοτική. Σε κάθε περίπτωση, η εσωτερική συζήτηση στη Γερμανία τώρα αφορά στο εάν θα πρέπει να πληρώσει για το ελληνικό χρέος.
Η άρνηση της πληρωμής δεν είναι βιώσιμη επιλογή, επειδή Γερμανία και όλα τα άλλα κράτη μέλη της ευρωζώνης βρίσκονται στην ίδια βάρκα. Μία ελληνική χρεοκοπία απειλεί να τα βυθίσει μαζί με τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές τους εταιρείες. Στην πραγματικότητα η ευρωπαϊκή οικονομική κρίση είναι πολιτική κρίση, επειδή οι ευρωπαίοι ηγέτες αδυνατούν να αποφασίσουν για τα απαραίτητα μέτρα.
Αντίθετα, χάνεται χρόνος σε δευτερεύοντα ζητήματα τα οποία έχουν τις ρίζες τους σε εγχώρια πολιτικά ζητήματα. Εάν οι Ευρωπαίοι θέλουν να κρατήσουν το ευρώ, πρέπει να σφυρηλατήσουμε άμεσα μία πολιτική ένωση. Διαφορετικά, είτε μας αρέσει είτε όχι, το ευρώ και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα χαθούν. Η Ευρώπη τότε θα χάσει σχεδόν ό, τι έχει κερδίσει μέσα σε μισό και πλέον αιώνα υπέρβασης του εθνικισμού.
Μέσα σε μία αναδυόμενη νέα παγκόσμια τάξη, αυτό θα ήταν τραγωδία για τους Ευρωπαίους. Παρά την πολιτική κρίση και την παράλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι Ευρωπαίοι δεν πρέπει να ξεχάσουν πόσο σημαντική είναι και θα συνεχίσει να είναι η ύπαρξή τους. Φθάνει μόνο να κοιτάξουν πίσω στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα για να καταλάβουν το γιατί.


Ο κ. Γιόσκα Φίσερ, ηγετικό στέλεχος του γερμανικού Κόμματος των Πρασίνων επί περίπου 20 έτη, διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας από το 1998 ως το 2005.

Ο προφήτης της γης της επαγγελίας

Σε μια μικρή υπόδουλη χώρα συνέρρεαν, τότε, οι κάτοικοί της στις αλάνες και στις αυλές των ναών να ακούσουν τους πεφωτισμένους. Τους προφήτες. Αυτούς που  εξήγγειλαν την έλευση του Μεσσία που θα σώσει, όχι όλους τους ανθρώπους, αλλά, βασικά, τους κατοίκους του περιούσιου λαού.
Μετά από πολλούς αιώνες, υπάρχουν στον τόπο εκείνο, ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν στην υπεροχή του περιούσιου αυτού  λαού. Ότι έχουν περισσότερα δικαιώματα, από τους άλλους τους κατώτερους. Έτσι θεωρούν δικαίωμά τους να αποκλείουν τη Γάζα, να διώχνουν από την πατρίδα τους τους παλαιούς κατοίκους, που δεν ανήκουν στην ανώτερη  φυλή. Ομιλώ για μια μικρή μειοψηφία (πιστεύω ότι είναι μειοψηφία) ρατσιστών που κυνηγούν τους Άραβες και τους Παλαιστίνιους. Δεν μιλώ για τους πολλούς Εβραίους, που η επιθυμία τους είναι η ειρηνική συμβίωση με τους Παλαιστίνιους.
Και τότε εμφανίσθηκε ο Μεσσίας, που όμως κατηγορήθηκε, κυνηγήθηκε και σταυρώθηκε από τους φανατικούς, διότι δεν μίλησε για το μεγαλείο των λίγων που ανήκουν στην ευνοημένη φυλή. Αντίθετα είπε σπουδαία πράγματα, για την αγάπη, τη συναδέλφωση, την ισότητα, την προστασία των φτωχών, την κοινοκτημοσύνη. Ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Μόνο στην Ιουδαία δεν κατάφερε να επικρατήσει. Εκεί περίμεναν και περιμένουν ακόμα τους προφήτες και τους μεσσίες που θα δώσουν στον ένα λαό, πίσω την παλιά του δόξα.
Προφήτες και ψευτοπροφήτες, που λένε ωραία λόγια, που χαϊδεύουν αυτιά, που θα κυνηγήσουν τους κακούς και τους απέξω και θα μας ξαναδώσουν τα χαμένα.
Δυστυχώς στις δύσκολες στιγμές είμαστε διατεθειμένοι όχι μόνο να ακούσουμε αλλά και να δεχθούμε λόγια της επιστροφής μας στη "γη της επαγγελίας". Θέλουμε να ακούσουμε και να χειροκροτήσουμε όλες τις μαγικές λύσεις.
Τελικά ποιός θαταν ο μοναδικός τρόπος για να αποδειχθούν οι ψευτοπροφητείες. Να γίνουν πραγματικότητα και να γυρίσουμε στη δραχμή για να δει ο καθείς φτωχός και κατατρεγμένος την απόλυτη καταστροφή.
Όμορφα λόγια και με μειλίχιο ύφος εκφέρει ο σημερινός καλεσμένος στην πλατεία που μας προτρέπει να αγωνισθούμε για την επιστροφή στη δραχμή.
Περιγράφει ένα δύσκολο, αλλά περήφανο σενάριο που θα μας δώσει προοπτική και θα μας οδηγήσει μέσα από ανηφορικά μονοπάτια στη γη της επαγγελίας.
Δυστυχώς αυτά που προβλέπει δεν γίνονται. Δεν υπάρχουν δύσβατα μονοπάτια, που μπορούμε να διαβούμε. Υπάρχουν βραχώδη τεράστια βουνά και απέραντα άνυδρα ερημικά τοπία, όπου οι ανήμποροι δεν θα μπορέσουν να ακολουθήσουν. Οι λίγοι θα καταφέρουν να επιζήσουν και οι πολλοί λίγοι θα κερδίσουν από τη δυστυχία των πολλών.  Η γη της επαγγελίας μπορεί να υπάρχει, αλλά μόνο για τους ελάχιστους μεγαλοκαρχαρίες.
Να σας πω λοιπόν πέραν των παραπάνω μεταφορών και παρομοιώσεων και μερικές καθαρές κουβέντες για την πραγματική κατάσταση που θα αντιμετωπίσουμε.
Παραδέχεται ο σημερινός ομιλητής και εραστής της δραχμής, τον κίνδυνο των πληθωριστικών πιέσεων. Ιδού λοιπόν πώς ο ίδιος προτείνει να αντιμετωπισθεί το αδηφάγο αυτό τέρας.
" Από την στιγμή που το εθνικό νομισματοκοπείο θα αντικαταστήσει το ευρώ σαν εσωτερικό νόμισμα, θα γίνει δυνατή η εφαρμογή ορισμένων άμεσων πολιτικών:
1. Αποκατάσταση της νομισματικής «μαύρης τρύπας» που έχει δημιουργήσει το ευρώ και ανέρχεται περίπου στα 30 δις ευρώ ετήσια.
2. Δραστική αύξηση λαϊκών εισοδημάτων και εργατικών αμοιβών με σκοπό την αντίστοιχη άνοδο του τζίρου της αγοράς και την δημιουργία ροπής προς αποταμίευση.
3. Εγγύηση και σταδιακή αποκατάσταση των λαϊκών καταθέσεων στις τράπεζες που σήμερα είναι μόνο μια λογιστική εγγραφή χωρίς αντίκρισμα.
4. Διαγραφή όλων των ιδιωτικών χρεών (νοικοκυριών και μικρομεσαίων) που δεν μπορούν να αποπληρωθούν και θεσμοθέτηση πλαφόν στην πληρωμή των υπολοίπων στο 25% επί του αρχικού κεφαλαίου.
5. Ανεξάρτητη χρηματοδότηση μιας αυτοδύναμης ανάπτυξης της παραγωγής (κυρίως και με προτεραιότητα της πρωτογενούς, αγροτικής, παραγωγής) στην βάση των πιο άμεσων ζωτικών αναγκών του πληθυσμού, της οικονομίας και των διεθνών σχέσεων της χώρας.
6. Επιβολή καθεστώτος ελέγχου της κίνησης (εισαγωγής-εξαγωγής) του κεφαλαίου, καθώς και του εξωτερικού εμπορίου ώστε να περιοριστεί δραστικά το καθεστώς ασυδοσίας που υπάρχει σ’ αυτούς τους τομείς".
Δεν ξέρω αν είναι εύκολο να απαντήσει κάποιος και με κάποια λογική να αντιπαρατεθεί σε προτάσεις που με βεβαιότητα θα οδηγήσουν στον υπερπληθωρισμό, σε απίστευτα επίπεδα. Τί προτείνει ο άνθρωπος: Κοπή (πληθωριστικού) χρήματος για την αποκατάσταση της μαύρης νομισματικής τρύπας. Αύξηση αμοιβών που θα οδηγήσει σε περαιτέρω πληθωριστικές πιέσεις. Κατάρρευση όλων των Τραπεζών με τη διαγραφή των ιδιωτικών χρεών, πράγμα που θα οδηγήσει με βεβαιότητα στην επανακεφαλοποίηση των τραπεζών με πληθωριστικό χρήμα χωρίς αξία. Κρατική χρηματοδότηση της ανάπτυξης με χρήμα που δεν υπάρχει και επομένως με κοπή πληθωριστικών δραχμών. Και τέλος προτείνει, τον έλεγχο των εισαγωγών-εξαγωγών, πράγμα το οποίο θα δημιουργήσει μια δεύτερη μαύρη αγορά με εκτόξευση των τιμών των προϊόντων. Και τελικά προτείνει και την εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων. Να έχουμε εγγυημένα τα κωλόχαρτα.
Οι προτάσεις του δεν επιδέχονται σοβαρής κριτικής. Σε άλλες αναρτήσεις του αντιστρέφει τα νούμερα και συνάμα αντιστρέφει και τη λογική, χρησιμοποιεί νούμερα κατά το δοκούν, κάνει copy-paste τμήματα της έκθεσης του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, χωρίς να αναφέρει την πηγή και εμφανίζοντας τα τμήματα αυτά σαν δικό του πνευματικό δημιούργημα και μετά παραλείπει, τις επόμενες παραγράφους για να βγάλει τα δικά του αυθαίρετα συμπεράσματα. (αν αμφιβάλλετε μπορώ πανεύκολα να σας το αποδείξω). Επίσης  χρησιμοποιεί πίνακες από το μεσοπρόθεσμο που έχουν τεθεί για να  δικαιολογήσουν τα σκληρά μέτρα και αυτός τα εμφανίζει ως στοιχεία που θα προκύψουν μετά τη λήψη μέτρων. (θα μπορούσα όλα αυτά  να τα κάνω πιο λιανά, αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται).
Εγώ ένα θα πω για να κλείσω: Μία από τις βασικές αιτίες που εκατομμύρια φτωχοί Έλληνες πέθαναν από την πείνα την κατοχή ήταν η νομισματική κατάρρευση. Παρότι οι Ναζί κατέσχεσαν μεγάλες ποσότητες τροφίμων, στην αγροτική τότε Ελλάδα, υπήρχαν ακόμα ικανές ποσότητες για να μην πεθάνει ο κόσμος. Έτσι όσοι αστοί-Αθηναίοι είχαν μιαν αναφορά στην ύπαιθρο και δυνατότητα πρόσβασης στις μεταφορές επιβίωσαν. Οι εκατοντάδες χιλιάδες πέθαναν διότι οι μισθοί και οι αμοιβές έχαναν μέσα σε ώρες την αξία τους. Ο υπάλληλος έπαιρνε το μισθό του και την επόμενη ημέρα η αγοραστική δύναμη των χρημάτων που είχε λάβει ήταν μηδενική.
Τα εφιαλτικά ποσοστά πληθωρισμού που θα έχουμε σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή θα δημιουργήσουν προβλήματα επιβίωσης σε εκατομμύρια Έλληνες. Μόνον οι λίγοι και ισχυροί θα επιβιώσουν και θα γίνουν πλουσιότεροι.
Κατά τα άλλα ο κ. Καζάκης είναι ο προοδευτικός και αριστερός και όσοι με επιχειρήματα προβλέπουν την απόλυτη καταστροφή μετά την Ελληνική πτώχευση εξοβελιστέοι και αντιδραστικοί.
Σημείωση: Τον κ. Καζάκη τον πρωτοέμαθα από ανάρτηση, που είναι και η τελευταία στο blog http://dimitrioskostouros.blogspot.com/ με τίτλο "Η καλύτερη οικονομοτεχνική ανάλυση που έγινε ποτέ για την Ελλάδα"

Η φορολόγηση του πλούτου

Περίπτωση πρώτη:  Γνωστός μου Ναυπλιώτης: Πρέπει να έχει αυξήσει την περιουσία του την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια. Αν βάλουμε και τους τόκους και την υπεραξία των ακινήτων που έχει αγοράσει θα μπορούσα εύκολα να πω ότι μόνον  κατά την εποχή του ευρώ, ο άνθρωπος έχει γίνει πλουσιότερος κατά 15 εκατομμύρια. Εργάσθηκε σκληρά και επειδή, λόγω της φύσης της δουλειάς του, δεν είχε τη δυνατότητα να φοροδιαφύγει, έχει φορολογηθεί στο 95% των κερδών του. Έχει πράγματι πληρώσει πολλά στο κράτος. Όμως εάν δεν υπήρχε η κατάσταση αυτή στην οικονομία με τα πάμπολλα δανεικά, είναι βέβαιο ότι δεν θα είχε αυξήσει την περιουσία του ούτε στο μισό. Σήμερα λόγω της κρίσης και της φύσης της δουλειάς του, αυτός ο πολύ πλούσιος Ναυπλιώτης, δεν πληρώνει ούτε το 10% των όσων πλήρωνε τα προηγούμενα χρόνια. Ζει μια πλούσια ζωή λόγω των παχιών αγελάδων των προηγούμενων χρόνων και σήμερα τα μέτρα δεν τον επηρεάζουν. Επαναλαμβάνω σήμερα πληρώνει λιγότερα απ΄ότι πριν και περιμένει τις νέες καλύτερες μέρες, όταν με τις πλάτες των πτωχών η οικονομία θα ανακάμψει.
Περίπτωση δεύτερη. Γνωστός μου Ναυπλιώτης: Πρέπει να έχει αυξήσει την περιουσία του την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια. Αν βάλουμε και τους τόκους και την υπεραξία των ακινήτων που έχει αγοράσει θα μπορούσα εύκολα να πω ότι μόνον την εποχή του ευρώ στην Ελλάδα, ο άνθρωπος έχει γίνει πλουσιότερος κατά 15 εκατομμύρια. Ό άνθρωπος αυτός πρέπει να έχει στείλει στο εξωτερικό, τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια, ενώ με μανία αγοράζει χρυσές λίρες. Λόγω της φύσης της δουλειάς του είχε τη δυνατότητα να φοροδιαφύγει, πράγμα που έκανε και δήλωσε το πολύ το 20% των ετήσιων εισοδημάτων του. Σήμερα έχει κάνει πάσο από την παρτίδα, δεν έχει εισοδήματα, ζει πάρα πολύ πλούσια στον πακτωλό που έχει δημιουργήσει και περιμένει εναγωνίως την επιτυχία της δεξιάς (Αλαβάνου, ΚΟΕ, Λαφαζάνη) για την επιστροφή στη δραχμή, ώστε να αγοράσει ως άλλος χιτλερικός μαυραγορίτης τις περιουσίες των απελπισμένων.
Τί λέω εγώ.
Θα πρέπει και οι δύο να πληρώσουν λόγω του πλούτου που δημιούργησαν τα τελευταία χρόνια.
Από τον έναν που δεν έχει φοροδιαφύγει θα μπορούσε το Κράτος να του πάρει ας πούμε το10% του πλούτου του, δηλαδή ενάμιση εκατομμύριο,αφού ο πλούτος αυτός δημιουργήθηκε λόγω της επίπλαστης Ελληνικής ευδαιμονίας με τα δανεικά. Ο άλλος ο φοροφυγάς θα πρέπει να βάλει γερά το χέρι στην τσέπη. Να δούμε πόσα έβγαλε στο εξωτερικό. Πόσα κινητά (σκάφη, αυτοκίνητα) και ακίνητα έχει στην Ελλάδα, πόσες καταθέσεις έχει εδώ και όλα αυτά να δεσμευθούν. Σε αυτόν τον κύριο το Ελληνικό Κράτος θα μπορούσε να του αφήσει το 10% (ενάμιση εκατομμύριο) και να του πάρει τα δέκα τρία και μισό. Πλέον η φοροδιαφυγή είναι ποινικό αδίκημα και θα μπορούσε να πιεσθεί να φέρει πίσω τα χρήματα.
Ξέρετε πόσες τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν;
Πραγματικά δεν αντιλαμβάνομαι δεξιούς, κεντρώους και τους ελάχιστους εναπομείναντες αριστερούς, που δεν κάνουν σημαία τους τη φορολόγηση του πλούτου, αντί την αύξηση της φορολόγησης των εισοδημάτων.

Ο σαλτιμπάγκος

Ποιοί είναι κατά τη γνώμη σας οι πιο ακραίοι δεξιοί του σήμερα στην Ελλάδα.
Η απάντησή μου: Όλοι αυτοί που είτε με άμεσο είτε με ενδεχόμενο δόλο επιθυμούν την επιστροφή στη δραχμή, που με απόλυτη ακρίβεια συνεπάγεται την πλήρη εξαθλίωση των φτωχών στρωμάτων και τον περαιτέρω πλουτισμό όλων των λαμογιών και των πλουσίων που έχουν βγάλει μεγάλο μέρος του πλούτου, που έχουν αποκτήσει, εκτός της χώρας.
Το ξέρω ότι ενοχλούνται με όσα ισχυρίζομαι οι οπαδοί του Λαφαζάνη, του Αλαβάνου και του Αλέξη, όμως όπως και να το κάνουμε είναι τελείως αντιδραστικό και δεξιό, να ισχυρίζεσαι ότι πρέπει να κηρύξουμε ολική ή μερική παύση πληρωμών. Τόσα χρόνια με τα δανεικά, κάποιοι στη χώρα μας απέκτησαν απίστευτο πλούτο. Αντί λοιπόν να κληθούν αυτοί να ξεπληρώσουν τα δάνεια, αυτό που τους λένε οι σημερινοί δεξιοί, που αυτοονομάζονται αριστεροί, είναι να μην πληρώσουμε. Και να έλθουν όλοι αυτοί ως νέοι μαυραγορίτες να αγοράσουν εκ νέου την πτωχευμένη Ελλάδα.
Τί λέτε; Υπάρχει κάτι πιο δεξιό και συντηρητικό-αντιδραστικό από αυτό;
Μου λένε, ότι είμαι νεοφιλελεύθερος και ζητάω να πληρώσει ο κοσμάκης.
Πού το είδαν αυτό; Πότε είπα ή ισχυρίστηκα κάτι τέτοιο; Γιατί οι δήθεν αριστεροί και στην πραγματικότητα δεξιοί να πρέπει να συκοφαντούν κάθε αντίθετη άποψη;
Εγώ μιλώ για ένα αριστερό μνημόνιο.
Και γίνομαι πιο συγκεκριμένος, και όποιος επιθυμεί να μου αντιπαρατεθεί, ας το κάνει με επιχειρήματα, όχι με κορώνες, ειρωνείες και τσιτάτα.
Πρώτον είναι αναγκαίο να μηδενίσουμε τα ελλείμματά μας. Συμφωνώ απόλυτα, με την ΔΗΜΑΡ, ότι πρέπει να μπει πλαφόν στις μεγάλες συντάξεις και στους τεράστιους μισθούς του δημόσιου τομέα.
Είμαι τελείως αντίθετος στα βάρη σε κάθε φτωχό. Στα βάρη στους χαμηλόμισθους και μικροσυνταξιούχους. Στην υπέρμετρη φορολογία στα χαμηλά εισοδήματα.
Πιστεύω ότι σήμερα είναι δυνατόν να αυξηθούν κατά πολύ όλα τα εισοδήματα μέχρι 20.000 το χρόνο.
Και θέλετε να γίνω πιό συγκεκριμένος για το πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Αντί για φορολόγηση των εισοδημάτων θα πρέπει να φορολογηθεί κατά ποσοστό τουλάχιστον 10% ο πλούτος που έχει συσσωρευθεί τα τελευταία χρόνια, όταν είναι νόμιμος και δηλωμένος και κατά ποσοστό πολύ μεγαλύτερο όταν διαπιστωθούν  παρανομίες και φοροδιαφυγή. Σε μερικές περιπτώσεις πρέπει να δημευθεί όλο το ποσό.
Για το πώς μπορεί να γίνει αυτό έχω τις ιδέες μου. Θα  σας τις πω τις επόμενες μέρες.
Αυτό που θα σας πω τώρα είναι τα εξής δύο:
Πρώτον: Θεωρώ ότι η φορολόγηση του δημιουργηθέντος πλούτου στην Ελλάδα μπορεί να επιφέρει έσοδα τουλάχιστον 200 δις, με αποτέλεσμα την άμεση δημιουργία ενός τεράστιου πλεονάσματος (όχι πρωτογενούς αλλά πραγματικού), που θα μας βγάλει άμεσα από την κρίση, θα επαναφέρει την εμπιστοσύνη στην Ελληνική οικονομία, μεγάλη ανάπτυξη και περαιτέρω μεγάλη αύξηση των εσόδων.
Δεύτερον: Η φορολόγηση του πλούτου και όχι η υπερφορολόγηση των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων είναι κοινωνικά δίκαιη για πολλούς άλλους λόγους, αλλά και για έναν βασικό.  Ένας σαλτιμπάγκος των προηγούμενων ετών που έχει κάνει μέσω μαύρου χρήματος, παραοικονομίας, αδήλωτων εισοδημάτων, επιδοτήσεων κλπ μια περιουσία ας πούμε 10 εκατομμυρίων, σήμερα έχει κάνει πάσο, δεν έχει εισοδήματα ή δεν τα δηλώνει και έχει διώξει και κανά δυό εκατομμύρια σε ξένες τράπεζες. Αυτός δεν θα πληρώσει τίποτα σε σχέση με τον εργαζόμενο με μικρά νόμιμα εισοδήματα. Αυτό λοιπόν που προτείνω εγώ ως αριστερό μνημόνιο είναι να αναγκάσουμε τον σαλτιμπάγκο να δώσει τουλάχιστον τα πέντε από τα δέκα εκατομμύρια του πλούτου που έχει φτιάξει (και γίνεται αυτό).  Αυτός ο απίστευτος πλούτος του σαλτιμπάγκου και των άλλων Εκαλέων είναι σήμερα είτε φευγάτος, είτε ακίνητος στις τράπεζες, είτε πισινάτος και κοτεράτος. Η οικονομία δεν θα χάσει τίποτα αν του πάρουμε το μισό. Χάνει όμως με την υπερφορολόγηση του καθημερινού μόχθου.

Και τελειώνω με την εξής ερώτηση προς τους δεξιούς φίλους, που νομίζουν ότι είναι αριστεροί.
Θεωρούν πιο προοδευτικό να μην αποπληρώσουμε τα δάνεια και να παραμείνει ο σαλτιμπάγκος με τα πλούτη του να χαχανίζει, αφού αυτός ωφελήθηκε κατά τα χρόνια της επίπλαστης ευδαιμονίας και τώρα του λέμε δεν πειράζει δεν πρέπει να αποπληρώσουμε τα δανεικά και να γυρίσουμε στη δραχμή για να τον ξανακάνουμε τον σαλτιμπάγκο, δις σαλτιμπάγκο; Είναι πιο αριστερό αυτό, από το να επιδιώξουμε ένα αριστερό μνημόνιο για να πληρώσουν τα δανεικά, αυτοί που χρόνια έχουν ωφεληθεί και ζουν στη χλιδή;

Απλή λογική

Δεν αντιλαμβάνομαι όλες αυτές τις περίπλοκες κοινωνικοοικονομικές συζητήσεις για τα αίτια της κρίσης.  Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά.
Επί χρόνια είχαμε ένα ρουσφετολογικοπελατειακό κράτος με κύριους υπεύθυνους τους Πασόκους και άξιους συμπαραστάτες τους τους μαυρογαλάζιους.
Επί δεκαετίες μειωνόταν η παραγωγή στην Ελλάδα και με τον καιρό αποσαρθρωνόταν ο δημόσιος τομέας.
Παρ΄όλα αυτά χρόνο με το χρόνο το κατά κεφαλή ετήσιο εισόδημα του Έλληνα συνέκλινε με το μέσο Ευρωπαϊκό και έφθασε στο 90%. Αν εξαιρέσουμε λοιπόν τους Λουξεμβρούργιους και κάποιους Σκανδινάβιους, ο μέσος Έλληνας είχε το ίδιο εισόδημα με το μέσο Ευρωπαίο!!!! Και αυτό χωρίς να έχουμε εγχώρια παραγωγή!!!! Χωρίς να παράγουμε!!!!
Θαύμα;;;;; Όχι. Τα πράγματα είναι απλά. Αυτό συνέβη για τον απλούστατο λόγο ότι μασουλούσαμε επιδοτήσεις και ζούσαμε με πολλά, πάμπολλα δανεικά.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αυτός ο τρόπος επιβίωσης της Ελλάδας ήταν βέβαιο ότι θα έπαιρνε τέλος.
Τα πράγματα είναι απλά. Τα δανεικά μας τελείωσαν.
Τα πράγματα είναι απλά. Πρέπει να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα.
Το πώς θα γίνει αυτό είναι το  διακύβευμα.
Με επιστροφή στη δραχμή, τη διάλυση της οικονομίας και την προσπάθεια των Ελλήνων από την αρχή;
΄Η μήπως με τη δραστική μείωση του βιοτικού μας επιπέδου, κατά ποσοστό τουλάχιστον 30%;
Και εάν επιλέξουμε ως κοινωνία τη δεύτερη λύση, τότε ο προοδευτικός - αριστερός κόσμος έχει να αγωνισθεί για πολλά.
Για να μην δοθεί αντί πινακίου φακής στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους ο εθνικός πλούτος (νερά, λιμάνια, αεροδρόμια, δίκτυα ενέργειας) και να παραμείνει  στην κατοχή των Ελλήνων, ώστε να μπορούμε να εκμεταλλευθούμε τους εθνικούς μας πόρους και στο μέλλον.
Για να δημιουργηθεί ένα δίκτυ προστασίας στα φτωχά στρώματα της κοινωνίας.
Για να καταπολεμηθεί η παραοικονομία, η φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή.
Για να αναλάβουν το κόστος της προσαρμογής οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που ωφελήθηκαν από τα χρόνια της επίπλαστης ευδαιμονίας με τα δανεικά και τις επιδοτήσεις.
Για να γεμίσουν οι πλατείες της Κηφισιάς και της Εκάλης με αγανακτισμένες γουνάτες κυρίες με τσιουάουα.
Για να γίνουν μονοψήφια τα ποσοστά των πράσινων και μαυρογαλάζιων επιβητόρων του Κράτους.

Με αυτές τις σκέψεις θα επιχειρήσω να πω με παρρησία την άποψή μου.
Η έλλογη (η όχι παλαβή) αριστερά δεν πρέπει να λέει "όχι στο μεσοπρόθεσμο". Θα πρέπει να πει το "ναι κάτω από πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις",  που θα βασίζονται στις προτάσεις για την αριστερή λιτότητα. Ήδη κάποιοι έκαναν ένα τεράστιο βήμα, προτείνοντας ένα μικρότερο και πιο αποτελεσματικό κράτος. Ηδη έπεσαν κάποια ταμπού, που θεωρούσαν το κράτος ότι αποτελεί μια αγελάδα με σαράντα μαστάρια (ότι είναι διασταύρωση αγελάδας με σαρανταποδαρούσα). Ας κάνουν και το επόμενο βήμα και ας πούνε τις αλήθειες που όλοι ξέρουμε. Οτι  η λιτότητα είναι απολύτως αναπόφευκτη, είτε με μνημόνια είτε χωρίς μνημόνια, είτε με ευρώ, είτε με δραχμές, είτε με Καποδιστριακούς φοίνικες, είτε με Μέρκελ, είτε με Λαφονταίν, είτε με Αμερικάνους είτε με Κινέζους, είτε με Παπακωνσταντίνου,είτε με Βενιζέλο, είτε με Χρύσανθο είτε με Δραγασάκη.  Όλοι το ξέρουνε αυτό. Ας βάλουμε λοιπόν τη γλώσσα μας κυρτή στο πάνω μέρος της εσωτερικής μας γνάθου για να ψελλίσουμε το πρώτο γράμμα "λ" της λέξης λιτότητας, ως αναπόφευκτο γεγονός. Και μετά ας δούμε τις πολιτικές που θα προστατεύουν αυτούς που υποφέρουν περισσότερο.

Γιατί είναι μπούρδες αυτά που λέει ο Αλέξης

Χθες το βράδυ κατά τις μία έπεσα σε μία εκπομπή στη ΝΕΤ, όπου παρών ήταν ένα νέα άστρο. Κάτι από καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στην Κομοτηνή έλεγε η λεζάντα από κάτω όταν μιλούσε. Μας επανέλαβε τις μπούρδες που εξαγγέλλει ως λύση ο Αλέξης περί μονομερούς (επιθετικής) αναδιάρθρωσης του χρέους. Τέτοια ωραία γουστάρει να ακούει ο αγανακτισμένος  λαός. Ξέρει ότι η επιστροφή στη δραχμή είναι καταστροφή οπότε ηχεί ωραία στα αυτιά του, ότι θα αναγκάσουμε "τους τοκογλύφους" να περιορίσουν τις απαιτήσεις του, οπότε και εμείς πολύ όμορφα και ωραία θα συνεχίσουμε να έχουμε τα ευρώ μας, θα διώξουμε τους δανειστές, θα παύσουν οι πολιτικές της λιτότητας, θα επανέλθουμε στον κανονικό μας βίο και έτσι θα ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Σήμερα  πρωί-πρωί ο κ. καθηγητής ήταν στην εκπομπή του Αυτιά!!!! Μέσα σε λίγες ώρες κατάφερε να ξαναλέει τα τσιπρικά σε άλλο κανάλι!!!
Γιατί όμως αυτά που λέει ο Αλέξης είναι μπούρδες τεραστίων διαστάσεων. Για ποιό λόγο αυτά που λέει δεν γίνονται και γιατί η προσπάθεια και μόνον να κάνει πράξη τις μπουρδολογίες θα μας οδηγήσει σούμπιτους εκτός της ζώνης του ευρώ και στην επιστροφή στη δραχμή και στην πλήρη καταστροφή της χώρας και των πτωχών στρωμάτων του πληθυσμού;

Τί σημαίνει επιθετική (μονομερής) αναδιάρθρωση του χρέους σε απλά λόγια.
Ότι θα πάμε σε όλους τους δανειστές και θα τους πούμε ότι είτε δέχεστε να σας πληρώσουμε το 30 ή το 40% των χρεών είτε δεν παίρνετε τίποτα. Και η τσιπρική λογική λέει, ότι επειδή το χρέος μας είναι πολύ μεγάλο και είναι αδύνατον να το εξυπηρετήσουμε θα δεχθούν οι "τοκογλύφοι" να πάρουν ένα μικρό μέρος από τα δάνεια που μας έχουν δώσει προκειμένου να μην τα χάσουν όλα. Για ποιό λόγο όμως αυτό που προτείνει ο Αλέξης είναι μία μπούρδα; Όλες αυτές οι Τράπεζες και τα funds είναι στελεχωμένα με δαιμόνιους νεογιάπηδες που θα ελέγξουν το συμφέρον των εργοδοτών τους. Το πρώτο που θα διαπιστώσουν είναι ότι το Ελληνικό Κράτος μετά από μία τέτοια πρόταση θα χάσει κάθε πρόσβαση σε δανεικά κεφάλαια, διότι δεν θα βρεθεί κανείς να δανείσει μία χρεοκοπημένη χώρα που συνεχίζει να παράγει ελλείμματα. Μια φορά την πατήσανε και μας δανείσανε ασύστολα, δεύτερη μετα από χρεοκοπία και μετά από επιθετική αναδιάρθρωση θα είναι αδύνατο. Αφού λοιπόν διαπιστώσουν το αυτονόητο ότι "τέρμα τα δανεικά", θα εξετάσουν το κατά πόσον το Ελληνικό Κράτος το πτωχευμένο, το ελλειμματικό, με νεκρό τραπεζικό σύστημα, θα είναι δυνατόν να τους δώσει πίσω το 30 ή το 40% που θα απομένει μετά το κούρεμα. Αλήθεια αγαπητοί Τσιπρέοι, για πέστε μου: Πού στο διάολο θα βρείτε τα περίπου 10 δίς που θα χρειάζονται ετησίως για την πληρωμή των ακούρευτων χρεών; Δώστε μου μια απάντηση σ΄αυτό. Επομένως είναι αδύνατο να δεχθεί ο οποιοσδήποτε να μειώσει τις απαιτήσεις του προς εμάς.
Ακούστε όμως και για ποιούς άλλους λόγους οι άνθρωποι λένε μπαρούφες.
Με το που θα ακουστεί ότι πρόκειται η Ελλάδα να ζητήσει μονομερή αναδιάρθρωση του χρέους θα υπάρξει μαζική έξοδος κεφαλαίων. Θα γίνει το έλα νας δεις. Στις τράπεζες το όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε. Είναι κανείς τόσον αφελής που δεν πιστεύει ότι θα γίνει κάτι τέτοιο; Αλλά ακόμα και τις τράπεζες να κλείσουν και να μην επιτρέψουν τις αναλήψεις, οι Τράπεζες που ήδη συντηρούνται στη ζωή με ενέσεις ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα καταρρεύσουν, λόγω κλεισίματος της στρόφιγγας, αλλά και αυτό ακόμα  να μην γίνει θα κατέρρεαν αναγκαστικά αφού δεν θα μπορούσαν να εισπράξουν τις απαιτήσεις τους από το Κράτος λόγω κουρέματος. Και μαζί με τις Τράπεζες θα κατέρρεε μέσα σε λίγες μέρες και όλο το ήδη προβληματικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Είναι κάποιος τόσο ηλίθιος που να μην το βλέπει αυτό;
Πείτε μου λοιπόν ακόμα και εάν μπορούσε να γίνει το κούρεμα, που θα έβρισκε το Κράτος τα ευρώ για να καλύψει τα ελλείμματά του που φθάνουν σήμερα στις εποχές της σκληρής λιτότητας στο ένα δις κάθε μήνα (ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ); Που θα έβρισκε τα ευρώ για να επανακεφαλαιοποιήσει τις Τράπεζες και το ασφαλιστικό σύστημα και πού θα έβρισκε τα ευρώ για να επαναφέρει στα προηγούμενα επίπεδα τους μισθούς και τις συντάξεις; Και πάνω σ΄αυτά πού θα έβρισκε τα ευρώ γιο να αποπληρώσει τα 100 δις των ακούρευτων χρεών;
Η ΛΥΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΜΟΝΟΝ ΜΙΑ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ ΑΓΑΠΗΤΕ ΑΛΕΞΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ.

Νέο απόκτημα

Δικαίωση Αναγνωσταρά και άλλα κουραφέξαλα

Ανακοίνωση εξέδωσε ο κ. Αναγνωσταράς και μιλάει για δικαίωσή του από το πόρισμα των Ελεγκτών Δημόσια Διοίκησης σχετικά με το πρόγραμμα ολοκλήρωσης Αστικής Ανάπλασης της περιοχής Πρόνοια του Δήμου Ναυπλιέων. Η σχετική καταγγελία είχε γίνει από τον κ. Τσούρνο, ο οποίος σήμερα είναι έμμισθος σύμβουλος του κ. Αναγνωσταρά!!!! Σχετικές επίσης καταγγελίες έγιναν και από τον κ. Γραμματικόπουλο, που όταν έγινε η ένταξη στο πρόγραμμα και συμπεριελήφθησαν σ΄αυτό τα διάφορα έργα ήταν Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ναυπλίου!!!! Τα περισσότερα δε έργα έγιναν ενώ ήταν ακόμα (ο κ. Γραμματικόπουλος) μέλος της δημοτικής αρχής!!!!
Δεν άκουσα τότε καμία αντίρρηση για τα έργα και τις δράσεις που πρέπει να περιλαμβάνει το πρόγραμμα ούτε από τον κ. Τσούρνο, ούτε από τον κ. Αναγνωσταρά. Δεν άκουσα καμία φιλοσοφία και σχέδιο για το τί θέλουμε να κάνουμε και πώς θέλουμε να αναβαθμίσουμε την Πρόνοια. Η δημοτική αρχή του κ. Αναγνωσταρά, έτρεχε να σκεφθεί έργα και δράσεις για να μπορέσει να απορροφήσει τα τρία εκατομμυριάκια. Και τελικά χωρίς σχέδιο, χωρίς κάποια φαντασία, ενέταξε κάποια έργα, αφού πήρε και κάποιες ιδέες της άλλης πρότασης και τις χρησιμοποίησε κατ΄αποσπασματικό τρόπο.
Και έτσι εκτελέσθηκαν κάποια έργα. Κάποια από αυτά είναι χρήσιμα, κάποια έμειναν στη μέση και κάποια, αφού έγιναν, πετάχτηκαν κυριολεκτικά στα σκουπίδια. Έτσι έπεσαν πολλά χρήματα στην Πρόνοια και παρ΄όλα αυτά η εργατοσυνοικία αυτή παρέμεινε υποβαθμισμένη. Για ποιό λόγο; Απλό. Οι άνθρωποι είναι πολιτικά άχρηστοι. Είναι πολιτικά ανίκανοι να διαχειρισθούν τα πολλά χρήματα. Χρήματα που τους ήλθαν από τον ουρανό για την αναβάθμιση  μιας συνοικίας.
Ο κ. Τσούρνος διέκρινε ατασθαλίες. Έκανε όμως λάθος. Το θέμα δεν ήταν αν έγιναν τα έργα, αν πιστοποιήθηκε η εκτέλεσή τους, αν εκδόθηκαν τα τιμολόγια και τα παραστατικά. Το θέμα δεν ήταν εάν χρήματα εκλάπησαν. Το σοβαρό θέμα ήταν ότι τα χρήματα αυτά σπαταλήθηκαν χωρίς πρόγραμμα και χωρίς λογική.
Τότε μόνον η άλλη πρόταση από όλες τις παρατάξεις είχε καταθέσει συγκεκριμένο σχέδιο για την αναβάθμιση της Πρόνοιας με συγκεκριμένη λογική. Για να γίνει η Πρόνοια μία συνοικία φιλική στον κάτοικο, να αναδειχθεί η σπουδαία ιστορία της, να αναβαθμισθεί πολιτιστικά και να  εισέλθει στον τουριστικό χάρτη και να γίνει ελκυστική στον επισκέπτη, οπότε και η εμπορική και τουριστική της κίνηση θα αυξανόταν και οι αξίες γης θα καλυτέρευαν. Αυτή ήταν η λογική και το όραμα της μικρής άλλης πρότασης και πάνω σ΄αυτή βασίσαμε την πρότασή μας για να διανοιχτεί ο προβλεπόμενος από το σχέδιο πόλης περιφερειακός πεζόδρομος στις υπώρειες του Παλαμηδιού, να δημιουργηθεί μουσείο φωτογραφίας για την προσέλκυση επισκεπτών, να  αναδειχθούν οι αρχαιολογικοί χώροι της Πρόνοιας (όπως το Μυκηναϊκό Νεκροταφείο, που θα μπορούσε να γίνει επισκέψιμο) , να δημιουργηθεί ειδικό DVD με την ιστορία και τις ομορφιές της Πρόνοιας για να μπορεί να μοιράζεται στους επισκέπτες.
Αντί γι΄αυτά δόθηκε προτεραιότητα στην ευκολία της κατασκευής πεζοδρομίων. Εύκολα  έργα, αγαπητά στους εργολάβους.
Ο πεζόδρομος κατασκευάσθηκε κατά ένα μικρό μέρος μόνον. Δαπανήθηκαν χρήματα και το όμορφο έργο έστω και αυτό το μικρό του μέρος δεν είναι λειτουργικό και ουδείς επισκέπτης το χρησιμοποιεί. Το DVD έγινε και πετάχτηκε στις αποθήκες και είναι σήμερα ξεχασμένο. Δεν έγινε τίποτα απολύτως για τον πολιτισμό και τη δημιουργία χώρων ενδιαφέροντος για την προσέλκυση επισκεπτών.
Ουσιαστικά τα χρήματα πετάχτηκαν και σπαταλήθηκαν, χωρίς να αναβαθμισθεί η Πρόνοια.
Και σήμερα η δημοτική αρχή μας μιλάει για δικαίωση, επειδή τα χαρτιά και τα τιμολόγια ήταν εντάξει.
Γι΄αυτά πρέπει αγαπητοί μου φίλοι να αγανακτούμε. Αυτά πρέπει να αλλάξουμε.

Ο λαός αίρει την εμπιστοσύνη του προς την κ. Ελσα Παπαδημητρίου

Ελαβα ένα ηλεκτρονικό ταχυδρομείο που μεταξύ των άλλων λέει και το εξής: "Η συνέλευση της Πλατείας Δημαρχείου Ναυπλίου αποφάσισε να αποστείλει ανοιχτή επιστολή στους βουλευτές Αργολίδας Γιάννη Μανιάτη, Γιάννη Ανδριανό και Έλσα Παπαδημητρίου που τους καθιστά σαφές ότι αίρεται η εμπιστοσύνη του λαού προς το πρόσωπό τους".
Σοβαρολογούν;
Εχασε τον ύπνο της η κ. Ελσα επειδή οι πενήντα ή οι διακόσιοι της Πλατείας "Δημαρχείου" στο Ναύπλιο απέσυραν την εμπιστοσύνη τους προς το πρόσωπό της.
Το χάσαμε φαίνεται τελείως. Ποιός είναι τελικά αυτός που μπορεί να μιλάει εξ ονόματος του λαού. Ποιός έλαβε το δικαίωμα να εκπροσωπεί τη θεία μου που είναι 90 ετών, τα έχει τετρακόσια, έχει αγωνισθεί υπέρ της δημοκρατίας σε όλη της τη ζωή και έχει συγκεκριμένη άποψη για τα πολτιικά πράγματα.
Και η συνέλευση της Πλατείας "Δημαρχείου", καταλήγει στο εξής επαναστατικό "ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ".
Τί σημαίνει αυτό; Ποιός θα αποφασίζει; Με ποιές διαδικασίες; Πώς θα συμμετέχει η θεία μου που είναι 91; Θα καταργηθεί το Κοινοβούλιο; Πώς θα συμμετέχουν στις διαδικασίες οι άνθρωποι του μόχθου, που εργάζονται, όταν συνεδριάζουν οι 50 ή οι 200 της Πλατείας "Δημαρχείου"; Τί ρόλο θα παίζουν τα κόμματα; Θα τα καταργήσουμε;
Εγώ θα πω το εξής: Διαχρονικό αίτημα του προοδευτικού κόσμου ήταν η συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, η ενεργοποίησή τους, η παρέμβασή τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Θυμάμαι που όταν πριν από μερικά χρόνια γινόντουσαν οι δημόσιοι απολογισμοί του δημάρχου, παρόντες ήσαν κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι και οι γνωστοί περίπου 10 πολίτες που χρόνια τώρα αγωνίζονται για την πόλη.
Θυμάμαι που κάποτε θεσπίστηκε ο θεσμός των συνοικιακών συμβουλίων. Δεν λειτούργησαν λόγω της πλήρους αδιαφορίας των πολιτών.
Σήμερα έχουν εκλεγεί τα συμβούλια των χωριών. Πριν από ελάχιστους μήνες οι πολίτες αποφάσισαν και εξέλεξαν σε όλα τα χωριά τους εκλεκτούς των δύο παρατάξεων που υποστήριξε (κρυφά ή φανερά) ο κ. Μανιάτης και κάποιους υποψήφιους της παράταξης Γραμματικόπουλου. Η άλλη πρόταση εξέλεξε μόνο δύο τοπικούς συμβούλους και η παράταξη του ΚΚΕ ΚΑΝΕΝΑΝ. Ιδού πεδίον δόξαν λαμπρόν γι΄αυτούς που ευαγγελίζονται αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Να παρευρίσκονται μαζικά στις συνεδριάσεις των τοπικών συμβουλίων, να ζητάνε, να απαιτούν, να προτείνουν.
Στο Ναύπλιο έχουμε ένα Εργατικό Κέντρο με πρόεδρο τον κ. Μπαρού. Απίστευτο και όμως αληθινό. Ο κ. Μπαρού δεν έχει αντιπολίτευση. Εξελέγη παμψηφεί. Οι εργαζόμενοι πολίτες που λένε ότι αίρουν την εμπιστοσύνη τους στην κ. Ελσα και τον κ. Ανδριανό, δεν έχουν εκλέξει ούτε έναν υποψήφιο ως αντιπολίτευση στον κ. Μπαρού. Και το χειρότερο είναι ότι δεν φαίνεται ότι οργανώνονται στα συνδικάτα. Τους αρκεί η πλατεία και η αγανάκτηση. Εκτός και εάν  θεωρούν τον κ. Μπαρού σύμμαχό τους.
Πριν λοιπόν εκστομίσουμε μεγαλοστομίες, ας κάνουμε πρώτα το καθήκον μας ως πολίτες.  Στα συνδικάτα, στον τόπο κατοικίας μας, στα όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης, στους πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους. 
Τί να κάνω. Δεν μπορώ να ακούω για άμεση δημοκρατία και ταυτόχρονα να έχουμε ένα εργατικό κέντρο στο Ναύπλιο χωρίς την παραμικρή αντιπολίτευση.
Τί να κάνω. Δεν μπορώ να μην αηδιάζω με αυτό το τεράστιο πανώ στην Πλατεία Συντάγματος που μιλάει ότι η χούντα δεν τελείωσε το 73.
Τί να κάνω. Δεν μπορώ να πειστώ ότι αυτά που προτείνει η πλειοψηφία στην πλατεία, αποτελούν αριστερή πολιτική. Αυτά που προτείνουν είναι τελικά και εκ του αποτελέσματος άκρως συνητηρικά και δεξιά, επειδή  θα εξαθλιώσουν τους ανθρώπους του μόχθου και θα ευνοήσουν μεγαλοεπιχειρηματίες και λαμόγια.

Η Ελληνική σημαία κυμάτιζε στη Σμύρνη το Σαββατοκύριακο

Ποτέ δεν έχει πετάξει  τόσο ψηλά κανένας άλλος άνθρωπος στη Σμύρνη της καρδιάς μας.
Ο   Δημήτρης Χονδροκούκης έστω για για μια στιγμή βρέθηκε με τις δικές του δυνάμεις στο πιο ψηλό σημείο από το έδαφος σε όλη τη Σμύρνη από καταβολής κόσμου.
Η Ελληνική σημαία όλο το Σαββατοκύριακο κυμάτιζε περήφανη στο στάδιο της Σμύρνης.
Η Ελληνική αποστολή πέτυχε το στόχο της και η Ελληνική Εθνική ομάδα κλασσικού αθλητισμού προήχθη στην ανώτατη Ευρωπαϊκή κατηγορία.
Η Ελληνική αποστολή χρηματοδοτήθηκε για τα έξοδά της στη Σμύρνη από το ΣΕΓΑΣ, δηλαδή ουσιαστικά από το Ελληνικό Κράτος.
Οι Έλληνες και οι Τούρκοι αθλητές αγωνίσθηκαν ο καθένας για την πατρίδα του, αλλά πρώτιστα για τον αθλητισμό και την ευγενική άμιλλα. Είναι αδιανόητο να αξιώσουν οι Έλληνες από τους Τούρκους συναθλητές τους δηλώσεις αποκήρυξης των απεχθών και κατακτητικών πράξεων της στρατοκρατικής και σοβινιστικής Τουρκίας, προκειμένου να λάβουν μέρος στον αθλητικό  συναγωνισμό.
Ο αθλητισμός και ο πολιτισμός ενώνουν τους λαούς και απομονώνουν τους κατακτητές. Δεν χρειάζονται δηλώσεις μετανοίας. Αυτό που απαιτούν οι καιροί είναι ειρήνη, ήχοι και μελωδίες, άλματα και ρίψεις.
Μακάρι το Τούρκικο κράτος να μας  στέλνει καλλιτέχνες και αθλητές αντί για αεροπλάνα πάνω από το Αγαθονήσι. Αυτό θα επιθυμούσαν οι κάτοικοι του Αγαθονησίου. Είμαι βέβαιος γι΄αυτό.

Μακάρι να ευοδωθούν οι προσπάθειες του Προέδρου Χριστόφια για επανένωση του νησιού και αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνον μέσω της αδελφοσύνης των λαών, που θα πιέσουν τις Κυβερνήσεις τους.  Και ήδη στην Κύπρο είναι ορατή η πίεση των Τουρκοκυπρίων για λύση και επανένωση. Μια μεγάλη μερίδα έχει αντιληφθεί ότι με τους Ελληνοκύπριους είναι καρντάσια-αδέλφια. Ότι μοιράζονται το ίδιο νησί και έχουν πολλές κοινές πολιτισμικές ρίζες. Τί πιο ωραίο, από το να δώσει τη λύση η μουσική και όχι τα όπλα και οι σκοτωμοί. Μπορεί να ονειρεύομαι και αυτό να μην γίνει ποτέ δυνατό. Αλλά, αυτό που ξέρω είναι ότι ειρηνικές λύσεις δεν μπορεί να υπάρξουν με σκοτωμένα όνειρα.

Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ: "Στην Ελλάδα είστε ο καθένας για την πάρτη του"

«ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ: σταματήστε να ονειρεύεστε τον Μάη του ΄68, ονειρευτείτε το μέλλον» λέει ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ. Τη συζήτησή μας, τηλεφωνικά με τις Βρυξέλλες όπου βρίσκεται ως επικεφαλής των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, μονοπωλεί το κίνημα των «Αγανακτισμένων» και η οικονομική κρίση. Ο γαλλογερμανός ευρωβουλευτής «τα χώνει» σε όλους και δεν χαρίζεται σε κανέναν:ούτε στην Ευρώπη ούτε στους Ελληνες. Λέει ότι στην Ελλάδα «είστε ο καθένας για την πάρτη του». Και δεν καταλαβαίνει γιατί ενώ το ελληνικό κράτος επιθυμεί να εξοικονομήσει χρήματα,συνεχίζει να πληρώνει τους μισθούς των παπάδων και να πληρώνει για πανάκριβους εξοπλισμούς. «Ο ελληνικός εθνικισμός είναι εκείνος που συντηρεί σήμερα έναν εντελώς άχρηστο στρατό» λέει.
«Βλέπετε ομοιότητες ανάμεσα στον Μάη του ΄68 και το κίνημα των “Αγανακτισμένων” του Μάη 2011;» ρωτάμε τον πρώην ηγέτη της ιστορικής φοιτητικής εξέγερσης στη Γαλλία. Προτού προλάβουμε να ολοκληρώσουμε την ερώτηση, μας διακόπτει ένας παθιασμένος «Ντανί»: «Αρκετά! Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι παρόμοιο κάπου στον κόσμο μού τηλεφωνούν για να κάνουν συγκρίσεις με τον Μάη του ΄68. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι μια απάντηση στη σημερινή κρίση. Δεν θέλω κάθε φορά που υπάρχει μια αποχή φοιτητών ή μια εξέγερση νέων να κάνω αναφορές στο ΄68 γιατί δεν σημαίνουν τίποτε. Γιατί να μην τα συγκρίνουμε με τη Γαλλική Επανάσταση ή τη Ρωσική ή καλύτερα με την επανάσταση του Σπάρτακου πριν από 2.000 χρόνια;» .
Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ μιλάει στο ΒΗΜΑ

Ο κ. Κον-Μπεντίτ παρακολουθεί τις κινητοποιήσεις των «Αγανακτισμένων» στην Ελλάδα. «Το κίνημα αυτό εκφράζει τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση μέρους της κοινωνίας για όσα συμβαίνουν σήμερα. Δείχνει ότι η σημερινή στρατηγική εξυγίανσης δεν μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς να λάβουμε υπόψη την κατάσταση της κοινωνίας. Η ΕΕ και η Παγκόσμια Τράπεζα έχουν μια αφηρημένη γνώση για την κρίση. Ασχολούνται με τις κυβερνήσεις αλλά όχι με την πραγματική κατάσταση της κοινωνίας» .
Και προσθέτει: «Είναι δικαίωμα των Ελλήνων να αρνηθούν τη βοήθεια της ΕΕ και του ΔΝΤ, όμως αυτό δεν θα βελτιώσει την κατάστασή τους. Ακόμη και αν δεν κάνετε τις θυσίες που ζητεί η ΕΕ και δεν πάρετε τα λεφτά, το έλλειμμα της Ελλάδας θα παραμείνει. Και το κράτος δεν θα έχει χρήματα».
Από τους πρώτους που έσπευσαν να δηλώσουν «Είμαστε όλοι Ελληνες» όταν ξέσπασε η κρίση, επικρίνοντας τους ευρωπαίους εταίρους μας για το ότι άργησαν να λάβουν μέτρα αφήνοντας την Ελλάδα επί μήνες στο έλεος των κερδοσκόπων, ο κ. Κον-Μπεντίτ δεν διστάζει σήμερα, στην τηλεφωνική συνομιλία μας, να επικρίνει σφοδρά και τους ίδιους τους Ελληνες. «Είστε ο καθένας για πάρτη του. Βλέπουμε τι συνέβη τα τελευταία 10-15 χρόνια στην Ελλάδα. Κανείς δεν ήθελε να πληρώνει φόρους, δεν υπήρχε μια κοινωνία που ταυτιζόταν με το συλλογικό καλό. Θα δυσκολευτείτε να βγείτε από την κρίση αν δεν υπάρξει μια ταύτιση της πλειοψηφίας της κοινωνίας με το συλλογικό καλό, με τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις. Αυτή είναι μια συζήτηση που θα έπρεπε να κάνετε στην Ελλάδα».
Πριν από λίγες ημέρες κάλεσε την ΕΕ να απαιτήσει από τις τράπεζες της Ελβετίας, του Λουξεμβούργου και της Αυστρίας να παγώσουν τους λογαριασμούς των Ελλήνων προκειμένου να διαπιστώσει η ελληνική κυβέρνηση αν έχουν και αν είναι προϊόν φοροδιαφυγής.
«Και της Κύπρου», προσθέτει. «Την τελευταία διετία 45 δισ. ευρώ βγήκαν από την Ελλάδα και κατατέθηκαν σε λογαριασμούς στην Ελβετία, στο Λουξεμβούργο, στην Κύπρο- αναφέρομαι στις ευρωπαϊκές χώρες γιατί υπάρχει και το Μπαρμπάντος κ.ά. Να επιβάλουμε στις τράπεζες να δηλώσουν στο ελληνικό κράτος ποιοι Ελληνες διατηρούν λογαριασμούς σε αυτέςπροκειμένου να βρεθεί αν οι κάτοχοί τους φοροδιαφεύγουν» .
Ο πρόεδρος της Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο έχει απαντήσει ότι αν η Ελλάδα ζητήσει τις πληροφορίες αυτές, θα της δοθούν. Ομως ο κ. Κον Μπεντίτ του ανταπαντά μέσω του «Βήματος»: «Το πρόβλημα είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν γνωρίζει τα ονόματα. Πρέπει να αναγκαστούν οι τράπεζες να δηλώσουν στην Ελλάδα ότι οι τάδε κύριοι διατηρούν λογαριασμούς σε αυτές ώστε μετά να ανοίξουν οι λογαριασμοί τους».
Του θυμίζουμε ότι κατηγορεί επίσης την Ευρώπη για υποκρισία επειδή από τη μια δανείζει χρήματα στην Ελλάδα και από την άλλη την υποχρεώνει να αγοράζει γαλλικά και γερμανικά όπλα. «Μα, αυτό το πρόβλημα οφείλεται στον ελληνικό εθνικισμό» απαντά. «Γιατί η Ελλάδα να έχει ανάγκη σήμερα από έναν στρατό που αναλογικά με το μέγεθος του πληθυσμού της είναι μεγαλύτερος από τον στρατό της Γερμανίας; Γιατί το ελληνικό κράτος να πληρώνει την Ορθόδοξη Εκκλησία; Γιατί οι παπάδες να είναι δημόσιοι υπάλληλοι; Γιατί αγοράζετε υποβρύχια; Πρέπει να σταματήσετε να πιστεύετε ότι οι Τούρκοι δεν έχουν άλλο στον νου τους από το να εισβάλουν στην Ελλάδα. Αλλά και οι γαλλικές και γερμανικές εταιρείες πρέπει να σταματήσουν να ενισχύουν τη διαφθορά προκειμένου να εξασφαλίσουν συμβόλαια με το ελληνικό κράτος».
ΑΤΟΠΕΣ ΟΙ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΗ ΤΟΥ ΄68
- Κολακεύεστε όταν διαπιστώνετε ότι ο Μάης του ΄68 συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς σήμερα;
«Ναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε. Αφήστε στους νέους τη δική τους εξέγερση. Το ότι ο κόσμος εξεγείρεται στην Ελλάδα οφείλεται στις κρίσεις που βιώνουμε σήμερα και οι συγκρίσεις με τον Μάη του ΄68 περιττεύουν. Το θέμα δεν είναι αν κολακεύομαι ή όχι. Παρακολουθώ τις σημερινές εξεγέρσεις, προσπαθώ να τις καταλάβω και αυτό είναι όλο. Ομολογώ όμως πως δεν είμαι πάντα ικανός να τις ερμηνεύσω με ενδιαφέροντα τρόπο».
Ο «Κόκκινος Ντανί» πέθανε, ζήτω ο «Πράσινος Ντανί»
Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, γνωστός ως «Κόκκινος Ντανί» τον Μάη του ΄68-τόσο λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων όσο και λόγω των μαλλιών του-, αποκαλείται σήμερα «Πράσινος Ντανί» λόγω της οικολογικής του ιδεολογίας. Από ηγέτης των εξεγερμένων φοιτητών τον Μάη του ΄68 στη Γαλλία, συμπροεδρεύει σήμερα στην ομάδα των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο έχοντας γαλουχηθεί στο αναρχοαριστερίστικο περιβάλλον της Φραγκφούρτης (μαζί με τον μετέπειτα υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ ). «Είμαι ένας ευρωβουλευτής που δεν φοβάται να πει τα πράγματα με το όνομά τους, αυτός είναι ο ρόλος μου» λέει στο «Βήμα». Γεννημένος πριν από 66 χρόνια στη Γαλλία από γερμανοεβραίο πατέρα και γαλλοεβραία μητέρα, ο Κον-Μπεντίτ δεν διστάζει να προκαλεί. Από το 1968, όταν διέκοψε την ομιλία υπουργού στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ για να ζητήσει ελεύθερη πρόσβαση στους γυναικείους φοιτητικούς κοιτώνες- πράγμα που αποτέλεσε τη «σπίθα» του Μάη του ΄68-, ως το 2003 όταν πρότεινε στην ΕΕ να πετάει έξω τις χώρες που θα ψήφιζαν «Οχι» στο Ευρωσύνταγμα.
Πηγή http://www.tovima.gr/

Η εργατικη αριστοκρατία

Δίνω δίκιο στους άνεργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, του χαμηλόμισθους, τους ανθρώπους του μόχθου που φωνάζουν για τις περικοπές επιδομάτων και μισθών και συντάξεων, όταν...
υπάρχει γύρω μας μια εργατική αριστοκρατία που σφυρίζει αδιάφορα.....
οι συνδικαλιστές που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους,  παίρνουν κανονικά τις προαγωγές τους στις τράπεζες και στο δημόσιο τομέα, γίνονται διευθυντάδες και ταυτόχρονα έχουν όλα τα προνόμια των συνδικαλιστών....
οι βολευτές και οι βολευτίνες και οι υπούργοι και οι υπούργινες, που δεν δούλεψαν ποτέ και σήμερα παίρνουν κανονικά το εφάπαξ και τη σύνταξή τους από την Ολυμπιακή και ταυτόχρονα το μισθό του βολευτή και αύριο θα παίρνουν και τη σύνταξη του βολευτή....
οι συνδικαλιστές που δεν θυμάται κάποιος να έχουν δουλέψει και που δεν δουλεύουν με τη δικαιολογία ότι απασχολούνται ως συνδικαλιστές και που ταυτόχρονα έγιναν και αιρετοί στην τοπική αυτοδιοίκηση και παίρνουν και το μισθό του αιρετού (πώς είναι δυνατόν κάποιος να μην δουλεύει στη θέση του γιατί είναι συνδικαλιστής και ταυτόχρονα να είναι και αιρετός και να παίρνει και άλλο μισθό; Πότε απασχολείται στη μία θέση και πότε στην άλλη;).......
Οι σύμβουλοι και οι συμβουλίνες, που είναι σήμερα συνταξιούχοι, ήσαν παλαιότερα αιρετοί με τα προνόμιά τους και σήμερα με αδιαφανείς διαδικασίες στα γεράματά τους (αφού έχουν λάβει σύνταξη γήρατος) να κάνουν και τους συμβούλους....
Οι σύμβουλοι και οι συμβουλίνες που είναι πετυχημένοι ελεύθεροι επαγγελματίες και που πληρώνονται κανονικό μισθό για μία κανονική αργομισθία.....
αυτά βλέπει ο άνεργος νέος, αυτός που έχει χάσει τη δουλειά του, αυτός ο χαμηλοσυνταξιούχος που είδε τα πενιχρά του εισοδήματα να μειώνονται δραστικά και εξοργίζεται. Αυτούς τους δικαιολογώ απόλυτα. Το Μήτσο όμως που έγινε κύριος Δημήτρης, το βολεμένο με τους βολευτές, δεν τον δικαιολογώ, εάν πρώτα δεν αντιληφθεί τις δικές του ευθύνες.....
Υστερόγραφο πρώτο: Τα παραδείγματα δεν είναι μακρινά μας
Υστερόγραφο δεύτερο: Άλλες από τις σύνθετες λέξεις που έχουν σαν δεύτερο συνθετικό ρη λέξη "έργο" τονίζονται στη λήγουσα και άλλες στην παραλήγουσα. Ο κανόνας λέει ότι εάν το έργο (δεύτερο συνθετικό) είναι καλό τότε ο τονισμός γίνεται στη λήγουσα (πχ λειτουργός, χειρουργός, δημιουργός) και εάν είναι κακό στην παραλήγουσα (π.χ. κακούργος, πανούργος,  ραδιούργος,  μούργος, υπούργος)

Ο Μήτσος, ο Δημήτρης, "οι αγανακτισμένοι" και το όραμα του 2020

Του Πάνου Αλεξανδρή

Κάθε φορά που πιάνω το μολύβι στο χέρι φοβάμαι ότι επιτείνω τη μελαγχολία σας. Σε κάθε περίεργη εποχή με άγνωστο άμεσο αλλά και απώτερο μέλλον, ο καθένας προσπαθεί να ιχνηλατήσει πέρα από τα μερίδια ευθύνης στο σημερινό κατάντημα, και την εικόνα του αύριο αυτής της χώρας.
Βλέποντας και κυριολεκτικά ζώντας τα αδιόρθωτα χάλια μιας απίστευτης οικονομικής, κοινωνικής και ως εκ τούτου πολιτικής αποσάθρωσης έχω να σας διηγηθώ την ιστορία του Μήτσου της δεκαετίας του 1980 που μετεβλήθη σε κύριο Δημήτρη, και που τώρα ο ίδιος ή και τα παιδιά του έχουν μετατραπεί σε αγανακτισμένους πολίτες ενός απροσδιόριστων χαρακτηριστικών πολιτικού κινήματος αγανακτισμένων πολιτών.
Ο Μήτσος λοιπόν του 1980, ήταν ένας άνθρωπος που έμενε στην καλύτερη περίπτωση σε τριάρι στα Πατήσια, είχε ένα επάγγελμα μικρής απόδοσης και ένα μέλλον μετρημένα ευοίωνο. Ήρθε λοιπόν το σάρωμα της Αλλαγής του 1981. Με πολλά δάνεια και μπόλικη ετεροχρηματοδοτούμενη ανάπτυξη, ο Μήτσος άρχισε να μεταλλάσσεται. Από εργάτης, μικροϋπάλληλος και μικροεπιχειρηματίας μεταβλήθηκε σε μικροαστό ή έστω μεσοαστό.
Έζησε την ανατροπή του σκηνικού της μετεμφυλιακής δεξιάς διαχείρισης. Βγήκε από το σκοτάδι του «σιγά-σιγά και βλέπουμε». Πήρε αυτοκίνητο, άλλαξε σπίτι, προσπάθησε να αφήσει τα Πατήσια, την Αχαρνών και το Παγκράτι. Έκανε μία καλύτερη ζωή. Μεταβλήθηκε σιγά-σιγά στη δεκαετία του 1990 σε κύριο Δημήτρη. Είχε ένα πρόβλημα ακόμη. Η δανειακή του εξέλιξη, ήταν ακριβή, λόγω των επιτοκίων που εκείνη την εποχή παρέμεναν ψηλά. Αυτό, που σήμερα ζητά ο Μήτσος να του επιτρέψουν, είναι να ξαναγυρίσει στην εποχή που ξεκίνησε. Θέλει τη δραχμή με 23% επιτόκια, και όποιον έχει λεφτά στην τράπεζα, η όποιον πρόλαβε και τα έβγαλε έξω, να τα βάλει μέσα με τη νέα ισοτιμία, και να παίρνει τόκο υπέρογκο. Ας πάμε όμως πίσω στην ιστορία μας.
Η ζωή του Μήτσου στη δεκαετία του 1990 άλλαξε. Δίπλα στην αγαπημένη σύζυγο, μερικές φορές (όχι πάντα) προστέθηκε και μια καλλιεπής δεύτερη εναλλακτική επιλογή. Το παιδί του αξιώθηκε μιας πιο λουσάτης εκπαίδευσης. Άλλαξε πιο γρήγορα τα αυτοκίνητα και γρήγορα μετεγκαταστάθηκε στα μεσοβόρεια Προάστια (Νέο Ψυχικό, Μαρούσι, Χαλάνδρι) ή στα λίγο πιο βόρεια (Ερυθραία, Δροσιά). Η καλή του σύνταξη ήταν εξασφαλισμένη, χρειαζόταν ακόμη ένα μικρό σπρώξιμο για να γίνει μεγαλύτερος. Πίεζε τον πολιτικό της αρεσκείας του για μια καλύτερη ζωή. Αν δεν ήταν υπάλληλος, ψιλοξέχναγε να τα δηλώνει όλα στην Εφορία. Άρχισε να ταξιδεύει συχνά στο εξωτερικό και οι διακοπές του ήταν μεγαλύτερες σε διάρκεια.
Έτσι έζησε για μια 20ετία το δικό του μύθο. Πάνω στην εξέλιξη όλων αυτών, του ήλθε και η χρυσή ευκαιρία της τελευταίας 10ετίας. Έγινε πολίτης του Ευρώ. Το χρυσοπλήρωσε βέβαια στην ισοτιμία, μιας και σε μια βραδιά, μαγικά όλα τα είδη ξέφυγαν 20%-30% επάνω, χωρίς κανένα ουσιώδη έλεγχο. Έπαιξε και ως «ειδήμων» στο Χρηματιστήριο, περισσότερο έχασε, κάποιες στιγμές κέρδιζε, έγινε και γκάμπλερ (παίκτης). Ήρθε το τζιπ, η πιο λουσάτη ζωή και τα πιο φθηνά σε επιτόκια δάνεια. Έτσι μέσω των θεσμών των χαμηλότοκων δανείων πήγε ακόμη πιο ψηλά τη ζωή του και τις καταναλωτικές του δυνατότητες. Το παιδί του τέλειωσε στο Πανεπιστήμιο, έκανε μεταπτυχιακό, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα της περιορισμένης αγοράς, οι ευκαιρίες δεν ήταν πολλές. Κάτι λοιπόν η έλλειψη ευκαιριών για τα παιδιά του Μήτσου-Δημήτρη, κάτι το Χρηματιστήριο, όπου ο Μήτσος έπαιξε και έχασε, κάτι οι υπόνοιες για διαφθορά (στην οποία ουκ ολίγες φορές συνήργησε ο Μήτσος-Δημήτρης) κατέστησαν τις τότε κυβερνήσεις και ιδιαίτερα τον Κωνσταντίνο Σημίτη, που δεν στερείται ευθυνών για τα σημερινά χάλια, μη ελκυστικούς. Άλλωστε αυτή η εσωστρεφής διάθεση του τότε Πρωθυπουργού, οι καλβινιστικές του προσεγγίσεις της μορφής «αυτή είναι η Ελλάδα», δημιούργησαν ενόχληση στον Μήτσο-Δημήτρη. Ήταν άλλωστε βαρετό να βλέπει χρόνια τους ίδιους ανθρώπους να διαχειρίζονται τα δανειακά του και να έχουν ξεφύγει κατά τη κρίση του Μήτσου του συνήθους μέτρου μίζας. «Είπαμε να τρώνε αλλά όχι τόσο», ήταν μία συνήθης ατάκα για πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Ήθελε αλλαγή. Ήθελε τον κιμπάρη, τον Ραφηνιώτη, τον αλέγκρο τύπο με τις ταβέρνες, τη λίγη δουλειά, το περισσότερο καθισιό και τις θαμπές υποσχέσεις για διαφάνεια.
Έτσι συνεχίστηκε ο κύκλος της μεταπολίτευσης με ούζα, μεζέδες και έχει ο θεός. Όσο για το σύνηθες μέτρο της μίζας, σταδιακά ο Μήτσος άρχισε να καταλαβαίνει ότι έγινε όλως ασύνηθες. Κάτι οι περισσότερες προσλήψεις στο Δημόσιο, κάτι τα μπλοκάκια και οι συμβάσεις έργου, που βολεύτηκαν τα παιδιά του Μήτσου, η κατάσταση συνεχίστηκε. Βέβαια τα σύννεφα πύκνωσαν πάνω από τους Μήτσους-Δημήτρηδες κατόχους του Κυπέλλου Euro 2004 και των Ολυμπιακών, αλλά εντέλει βρε αδελφέ, όλοι πίστευαν ότι το συννεφάκι τους, θα είναι πάντα το σπίτι τους.
Έγιναν και οι εκλογές του 2009, ο Μήτσος πια είχε ενοχληθεί από το Βατοπέδι, την υπερβολική ανεμελιά του τότε Πρωθυπουργού, τις τελευταίες του δηλώσεις, ότι η διεθνής δήθεν κρίση επηρέασε την Ελλάδα, ζορίστηκε ο Μήτσος. Βλέπετε δεν είχε πάρει χαμπάρι, και κανείς δεν φρόντισε να του το πει δραματικά, ως έπρεπε, τα χάλια που θα βρισκόταν (παρόλο που σχεδόν όλοι το γνώριζαν). Το αδιέξοδο της ελληνικής πολιτικής, εκτός από την ασυλλόγιστη σπατάλη, και την οργανωμένη διαφθορά στηριζόταν και στο γνωστό απόφθεγμα του αγαπημένου ψηφοφόρου Μήτσου «εντάξει τρώνε οι πολιτικοί, αλλά δε βαριέσαι, κάτι τρώμε και εμείς». Εκείνο που δεν ήξερε ο Μήτσος, ήταν ότι τα δάνεια που έφτιαξαν τη ζωή του πρέπει να επιστραφούν, μαζί με τα υπερτιμολογημένα των δημόσιων συμβάσεων, μαζί με το κόστος διόγκωσης του Κράτους, που ο ίδιος με τους ταγούς του τροφοδότησε. Έτσι φτάσαμε π.χ. οικογένειες ολόκληρες να έχουν προσληφθεί στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Έτσι φτάσαμε, οι δημόσιοι εν ευρεία εννοία υπάλληλοι να ‘ναι αναλογικά πολύ περισσότεροι απ’ όσο χρειαζόμασταν.. Εκείνο που δεν ήξερε ο Μήτσος είναι ότι καταναλώνει περισσότερα από όσα βγάζει. Ότι η ζωή του θα κόστιζε μελλοντικά πολύ ακριβότερα απ’ όσο την ευχαριστιόταν. Εκείνο που δεν ήξερε είναι ότι το συννεφάκι που καθόταν έγινε βροχή και άρχιζε πια η ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο.
Το μαθαίνει συνεχώς τον τελευταίο καιρό… Και το έμαθε βίαια και σκληρά. Και τώρα πια αδειάζει το πολιτικό σύστημα που ο ίδιος στήριξε, ανέδειξε και βοήθησε… Το σύστημα των κολλητών, του «άμα χρειαστεί θα βρούμε και τα χρήματα». Όλο αυτό το σύστημα κατέρρευσε. Θα πάρει μαζί του εκτός του Μήτσου και τους πολιτικούς «νταβατζήδες» του Μήτσου. Πίστεψε σε ένα όνειρο, που του καλλιέργησαν, αλλά και που τον ίδιο τον βόλευε. Δε θα ξεχάσω, το πόσα αιτήματα διορισμών κατέκλυζαν την τελευταία εικοσαετία βουλευτικά και δημαρχιακά γραφεία. Δε θα ξεχάσω, το ότι σε πολλούς δήμους δεν είχαν να στεγάσουν τους απολύτως μη χρειαζούμενους υπαλλήλους. Δε θα ξεχάσω, το πόσοι δουλεύουν στο Δημόσιο και στους δήμους και δεν πατάνε στη δουλειά τους, εξασκώντας παράλληλα άλλα επαγγέλματα με μαύρα λεφτά. Στην Ελλάδα των ορθώς αγανακτισμένων Ελλήνων, υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό φτώχειας και ξεροκόμματου. Υπάρχει μία σωστή απέχθεια πολλών συμπολιτών μας, που δεν συμμετείχαν σε αυτό το φαγοπότι και που τώρα καλούνται να πληρώσουν εξ ίσου, αν όχι περισσότερο, το φαγοπότι και των πλουτησάντων αλλά και των από κοντά κολλητών της κάθε οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Με αυτούς συμπαρατάσσομαι είτε είναι τις πλατείες, είτε αγκομαχούν στις δουλειές τους, είτε στρέφουν νοερά το παράσημο της ανοιχτής παλάμης στους αιώνιους Μαυρογιαλούρους της Ελλάδας. Δε θα συμπαραταχτώ όμως, ούτε με κείνους που πλούτισαν, ούτε με εκείνους που λιγούρικα περίμεναν το ξεροκόμματο από τη λεία της ληστείας. Ούτε ακόμη με εκείνους που σπατάλησαν τα πάντα, που δανείστηκαν για κατανάλωση ασύστολα, με εκείνους που ήθελαν μόνο δουλειά στο δημόσιο και που τώρα και ζητούν δήθεν περισσότερη Ελλάδα, ενώ επί της ουσίας θέλουν αυτή την Ελλάδα, στην οποία πάντα επιβίωναν στη δεκαετία του 1980 και του 1990.
Έτσι λοιπόν ο Μήτσος ,έζησε το όνειρό του, το εξυπηρέτησε, το μεγάλωσε και τώρα γίνεται εφιάλτης. Το βλέπει ανήμπορος, περιμένοντας κάποιον να του πει ότι βλέπει έναν εφιάλτη και ότι θα ξυπνήσει χαμηλότοκος, εισαγόμενος και κιμπάρης. Με «κολλητούς» της εξουσίας, να του βρίσκουν δουλειά στο Δημόσιο ή να του δίνουν άλλη μία ευκαιρία λίγο πιο πονηρή λίγο πιο μαύρη, αλλά πάντα στην κατεύθυνση «του να πιάσουμε την καλή». Με φίλους Δημάρχους, Βουλευτές, Υπουργούς, συνδικαλιστές. Αυτοί όλοι μαζί, που τώρα άλλοι σφυρίζουν αδιάφορα, άλλοι κρύβονται να μην τους πιάσουν τα σκάγια, άλλοι σεμνύνονται, ότι υπάρχει άλλος δρόμος, και άλλοι διακηρύσσουν διαπρυσίως, ότι δεν θα ξεπουληθεί εθνικός πλούτος. Και κάτι άλλο… Οι επαγγελματίες επαναστάτες κρατικοδίαιτοι, να δείξουν τις φορολογικές τους δηλώσεις, τις δικές τους και των οικογενειών τους, να αποδείξουν το πόθεν έσχες και επίσης όσοι συνδικαλιζόμενοι εξ αυτών να ενημερώσουν αυτούς που εκπροσωπούσαν, αν μέσα στην τελευταία εικοσαετία της συνδικαλιστικής τους δραστηριότητας, έπαιρναν κανονικά, όλες τις αυξήσεις τους, τα επιδόματα θέσεων, τους βαθμούς στην ιεραρχία κλπ. Διότι είναι γνωστό, ότι ενώ οι συνδικαλιστές στον ιδιωτικό τομέα ζορίζονται, οι του δημοσίου και των Τραπεζών, αποκτούν σταδιακά σχεδόν άπαντες το βαθμό του διευθυντή, τις αποδοχές του διευθυντή, την αναγνώριση του διευθυντή. Ας τους ρωτήσει κανείς αν συμμετείχαν υποχρεωτικώς στις κρίσεις προαγωγών των λοιπών υπαλλήλων, σε πόσες επιτροπές συμμετείχαν και με ποιες αποζημιώσεις… Παλληκάρια, οι καμπάνες σήμαναν και για εσάς… Είσαστε εξίσου δημιουργοί και εκμεταλλευτές και «πολιτικοί προαγωγοί» του φίλου μου του Μήτσου…
Ξύπνησε λοιπόν μετά από 20 και πλέον χρόνια ο Μήτσος σε μία μη φιλική χώρα, τη χώρα του. Βλέπει τους δανειστές του να ζητούν τα δάνεια πίσω. Βλέπει το πολιτικό του σύστημα να απαρνείται μέσω του «όλοι φταίμε» τις ευθύνες του. Βλέπει τη χώρα του στο χείλος του πουθενά με το όνειρο του τίποτα. Τρομοκρατείται, φρενιάζει, ζητά να τους αλλάξει όλους. Καμία αντίρρηση. Να τους αλλάξει. Στην ίδια χώρα όμως θα ξυπνήσει αύριο. Και καλείται πλέον ο ίδιος να πράξει το πολύ δύσκολο. Να δημιουργήσει, με πολλή αυτοκριτική, τους νέους ηγήτορές του. Που δεν μπορεί να είναι όλοι αυτοί, που μαζί τους δημιουργήθηκε το «μεγαλείο της Μεταπολίτευσης»… Που μαζί τους αυτοχαρακτηρίστηκε «γενιά του πολυτεχνείου»… Μια που τώρα οι νέοι που είναι στους δρόμους, δεν την αναγνωρίζουν φιλικά αυτή τη γενιά.. .Δεν πολυσκοτίζονται για τα επιτεύγματά της και για την απόλυτη υπερτίμηση των αγώνων της… Ίσως μερικοί μάλιστα εύλογα πλέον να αναρωτιούνται, μήπως τελικά εκείνα τα όνειρα χρησιμοποιήθηκαν γι αυτό που σήμερα αποκαλείται ελληνικό κατάντημα.
Και δε θα συμφωνήσω, αλλά αντίθετα θα διαφωνήσω που μέσα από την ιστορία του μνημονίου ξυπνήσανε τα κάθε είδους φασιστοειδή και οι νοσταλγοί της χούντας για να θυμηθούν ότι τότε δήθεν είχαμε καλά οικονομικά αποτελέσματα και ανάπτυξη. Όπως επίσης τότε είχαμε ξύλο, βασανιστήρια, εξορίες, τον μεγάλο… οικονομολόγο συνταγματάρχη Μακαρέζο, τα σκάνδαλα του Μπαλόπουλου, του Λαγονησίου και της βίλας της Πάρνηθας, την παράνομη χαριστική δόμηση σε παραλίες, αιγιαλούς, τα χαριστικά δάνεια σε όλους τους φίλους της Εθνοσωτηρίου, τις χαριστικές συμβάσεις αποικιοκρατικού τύπου, πολύ μικρότερους ρυθμούς ανάπτυξης από όλη της Ευρώπη, που αναπτυσσόταν ραγδαία, την αποσάθρωση των Ενόπλων Δυνάμεων, την προδοσία στη Θράκη το 1967, τη προδοσία της Κύπρου το 1974… Αλλά δε φταίνε αυτοί… Φταίει η Δημοκρατία που ανέστειλε αμέσως την απόφαση του Ντεγιάννη… Σε τελευταία ανάλυση εγώ θα συμφωνήσω με κάθε Έλληνα κεντροδεξιό, κεντροαριστερό, δημοκράτη αριστερό, που αποδέχεται τη κοινοβουλευτική δημοκρατία, ως το καλύτερο δυνατό ή αλλιώς λιγότερο χειρότερο σύστημα, όπου ο λαός εκλέγει ότι θέλει… Και ας εκλέγει καμιά φορά τους χειρότερους… στο κάτω-κάτω αν ένας λαός εκλέγει από αυτά που του προτείνονται τα λαμόγια, τους ηλίθιους και τους κάθε είδους trendy, φταίει κομματάκι και αυτός.
Άρα ο Μήτσος-Δημήτρης και ο κάθε Μήτσος μέσα μου και μέσα μας πρέπει να καταλάβει ότι ήλθε η ώρα της πληρωμής μιας εποχής, στην οποία αυτός δεν ήταν απών… Οφείλει δε απέναντι στα παιδιά του και τα εγγόνια του μια χώρα διαφορετική από αυτή που πέτυχε η Ελλάδα του 114, του Πολυτεχνείου, της Αλλαγής και της μηδέποτε συντελεσθείσης επανίδρυσης του Κράτους… Όμως αυτό πρέπει να το καταλάβουν και όσοι έχτισαν αυτή την Ελλάδα, όσοι άνθρωποι του πολιτισμού έλεγαν το Καραμανλής ή τανκς, όσοι καμάρωναν ως τέως αριστεροί, που ήσαν Υπουργοί Επικρατείας στην πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της δεκαετίας του 1990… Δε λέω καλή η επανάσταση, εύλογη και η πολιτιστική συνεισφορά, ηρωικό το ένα το χελιδόνι, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας…. Η πολιτική είναι εκκρεμές, αλλά δεν είναι το πρωί στην Αργεντινή και το βράδυ στη Νορβηγία…
ΥΓ: Παρόλο που έχω και γερμανική παιδεία και που τιμώ μεγάλες μορφές του γερμανικού πολιτισμού, ποτέ δε συμπάθησα ιδιαίτερα τους Γερμανούς… Περισσότερο με ενοχλούσε ότι ένας εργατικός λαός, συνεπής και φιλοπρόοδος, ανέχθηκε, στήριξε τον μεγαλύτερο εγκληματία της ανθρωπότητας το Χίτλερ. Ποτέ δεν εννόησα ως προσόν ενός λαού την τυφλή υπακοή, σε τρελούς, δικτάτορες, σε ανελεύθερες πρακτικές και απάνθρωπες μεθόδους… Όμως την όψιμη αντιγερμανική υστερία ορισμένων (που δεν υπήρχε τη δεκαετία του 1960 έναντι των Γερμανών για τις πολεμικές αποζημιώσεις, που δεν έδιναν) δεν την αντιλαμβάνομαι. Ιδιαίτερα όταν τις μεγαλύτερες κορώνες κατά των Γερμανών τις εκφέρουν συνήθως απόγονοι γερμανοτσολιάδων, πραγματικοί και DNAιικοί…
ΥΓ: Ποτέ μου δεν αγάπησα τους ξένους, αλλά ποτέ μου δεν πίστεψα, ότι έχουν την οιαδήποτε υποχρέωση απέναντί μας..Υποχρέωση έχουμε εμείς έναντι του εαυτού μας, να είμαστε αξιοπρεπείς, δουλευταράδες και σκληροί διαπραγματευτές των εθνικών μας δικαίων, όχι μπαταχτζήδες και εθελόδουλοι. Ποτέ όμως δε συμπάθησα και την άγνοια της ιστορίας. Γιατί αν δεν υπήρχε η εμπλοκή των ξένων μετά την επανάσταση του 1821, (για εξυπηρέτηση δικών τους γεωπολιτικών σχεδίων τότε), αν δεν υπήρχε η ναυμαχία του Ναυαυρίνου, η Ελλάδα μπορεί να μην υπήρχε ως Κράτος. Δεν τους ευγνωμονώ, αλλά δεν θα βλογάω συνέχεια τα γένια μου, λες και μόνο η διαχρονική ελληνική παλληκαριά διαμόρφωσε και την ελληνική και την παγκόσμια ιστορία. Εντάξει γεννήσαμε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, αλλά δεν θα έχουμε παγκόσμια ασυλία για τα δικαιώματα του copyright…
ΥΓ. Δεν σας έγραψα κάτι για το όραμα του 2020. Ισως γιατί είναι σαν το Plan B για την Ελλάδα… Έννοια ανύπαρκτη.
* Ο κ. Πάνος Αλεξανδρής είναι δικηγόρος
Πηγή:www.capital.gr

Για να σκεφτούμε λιγάκι

Πριν από ένα χρόνο οι φωνές που υποστήριζαν την επιστροφή στη δραχμή ήταν ελάχιστες. Κάποιες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και η μία τάση του Συνασπισμού.
Τελευταία το ΚΚΕ τάχθηκε υπέρ του Ευρώ.
Ο Αλέξης μιλάει για επιθετική αναδιάρθρωση του χρέους αλλά όχι επιστροφή στη δραχμή.
Από τον Καρατζαφέρη άκουσα μια ακόμα κωλοτούμπα για διπλό νόμισμα. Οι εργαζόμενοι να πληρώνονται σε δραχμές και οι επιχειρηματίες να εισπράττουν σε Ευρώ!!
Μπορεί οι επίσημες φωνές για επιστροφή στη δραχμή να είναι μειοψηφικές, όμως αυτά που ακούγονται στις πλατείες για επιστροφή στη δραχμή είναι πολύ ηχηρά.
Πολλοί επιστήμονες μας λένε ότι η επιστροφή στη δραχμή αποτελεί εφιαλτικό σενάριο, όμως δεν ξεκαθαρίζουν απόλυτα τί σημαίνει ο "εφιάλτης" αυτός για τον απλό πολίτη.
Θα προσπαθήσω εγώ να περιγράψω το σενάριο, που οδηγεί σε οδυνηρές καταστάσεις και δέχομαι την οποιαδήποτε διαφορετική άποψη αρκεί να μην είναι ειρωνείες, τις οποίες και δεν θα ανεβάσω (νομίζω ότι αρκετά γελοιοποιήθηκαν κάποιοι με προηγούμενα σχόλιά τους).
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ
ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ
Η επιστροφή στη δραχμή που θα ακολουθήσει την μη πληρωμή των υποχρεώσεών μας θα μας στερήσει κάθε χρηματοδότησης δανεικών από το εξωτερικό. Επομένως η δημοσιονομική προσαρμογή τόσον όσον αφορά τα ελλείμματα του προϋπολογισμού,όσον και το έλλειμμα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, πρέπει βίαια εντός μια ημέρας να μηδενισθούν. Αυτό υποχρεωτικά σημαίνει ότι στα μεγέθη του προϋπολογισμού πρέπει να γίνει μέσα σε μία νύκτα μία προσαρμογή τουλάχιστον 4% ή περίπου 9 δις. Είτε λοιπόν θα αυξήσουμε τα έσοδά μας είτε θα πρέπει να μειώσουμε τις δαπάνες μας είτε να πραγματοποιήσουμε κάποιο συνδυασμό των δύο. Θα μου πείτε ότι τα χρήματα αυτά μπορούν να βρεθούν από τη φορολόγηση των υπερκερδών των τελευταίων ετών (αυτό που λέω εγώ ότι πρέπει να κάνουμε σήμερα πριν από την πτώχευση). Και να γίνει όμως κάτι τέτοιο τα αυξημένα έσοδα θα πάνε σε ένα κουβά που πλέον δεν θα έχει απλώς τρύπες, αλλά θα είναι χωρίς πάτο. Λόγω της τεράστιας ύφεσης στην πραγματική οικονομία (μιλάω για αυτήν παρακάτω) τα έσοδα θα καταρρεύσουν. Η επαναφορά κάποιων μισθών σε προηγούμενα επίπεδα θα αυξήσουν τις δαπάνες. Αλλά το κυριότερο το Κράτος θα είναι αναγκασμένο να  κεφαλοποιήσει τις τεράστιες ζημιές των τραπεζών που αναγκαστικά θα κρατικοποιήσει. Το έλλειμμα θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο με αποτέλεσμα για την κάλυψη μισθών και συντάξεων να εκδοθεί πληθωριστικό και χωρίς αξία χρήμα, το οποίο θα δίδεται σε μισθωτούς και συνταξιούχους και σε ελάχιστο χρόνο θα έχει πολύ μικρότερη αξία. Η ισοτιμία Ευρώ δραχμής θα εκτοξευθεί σε επίπεδα που δεν μπορούμε να φαντασθούμε. Από την άλλη ο μηδενισμός του ελλείμματος του ισοζυγίου εμπορικών μας συναλλαγών θα στερήσει από την αγορά όχι μόνο τα είδη πολυτελείας, αλλά και βασικά είδη ανάγκης, που υποχρεωτικά θα διανέμονται με δελτίο.
ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Πολλοί κλάδοι της οικονομίας κυριολεκτικά θα καταρρεύσουν. Αναφέρω ενδεικτικά ορισμένους. Τραπεζικός κλάδος. Γενικότερος χρηματοπιστωτικός. Κλάδος εμπορίας αυτοκινήτων. Εισαγωγικό χονδρεμπόριο.Δημόσια έργα και κατασκευαστικός κλάδος. Κλάδος κατασκευής και εμπορίας ακινήτων. Μέσα μαζικής ενημέρωσης. Από την άλλη οι μόνοι που είναι δυνατόν να ωφεληθούν είναι η βιομηχανία που το κόστος της θα είναι μόνον δραχμικό και ο τουριστικός κλάδος με την προϋπόθεση και στις δύο περιπτώσεις ότι οι επιχειρήσεις δεν θα έχουν  μεγάλες υποχρεώσεις. Με την εκτόξευση στα ύψη του πληθωρισμού και την κατάρρευση των τραπεζών η πρόσβαση σε χρήμα θα είναι αδύνατη, ενώ οι υποχρεώσεις θα εκτοξευθούν με αποτέλεσμα πολλές εταιρίες να πτωχεύσουν μέσα σε ελάχιστους μήνες.
ΑΝΕΡΓΙΑ
Ο πραγματικός εφιάλτης της δραχμικής Ελλάδας θα είναι η ανεργία. Δεν θα μιλάμε για ανεργία του 16% αλλά για εκατομμύρια εργαζόμενους που θα χάσουν τη δουλειά τους. Οι Έλληνες θα αρχίσουν να μεταναστεύουν κατά δεκάδες χιλιάδες, όχι πλέον για να βρουν εργασία ως επιστήμονες και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, όπως γίνεται σήμερα, αλλά ως απλοί εργάτες που θα είναι διατεθειμένοι να κάνουν την οποιαδήποτε εργασία για να επιζήσουν.
ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ
Η συνεχής έκδοση πληθωριστικού χρήματος θα οδηγήσει τον πληθωρισμό σε ύψη δυσθεώρητα. Τα χρήματα που θα λαμβάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα έχουν αξία. Οι πραγματικοί μισθοί θα είναι υποπολλαπλάσιοι των σημερινών. Θα ξεκινήσει ένας φαύλος κύκλος, που το τέλος του μπορεί να είναι μόνον αίμα-πολύ αίμα για όλους τους φτωχούς πολίτες της χώρας. Και τότε θα μιλάμε για λιτότητα που μπροστά της η σημερινή είναι μηδαμινή. Δεν θα μιλάμε για περικοπή μισθών κατά 20 ή 30% θα μιλάμε για περικοπές της τάξης του 90%. Θα μιλάμε για πολύ ακραίες καταστάσεις φτώχειας. Στην Αφρική ζούνε με ένα δολάριο τη μέρα. Το αποκλείετε να γίνει και εδώ;
ΧΑΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ
Οι μεγαλύτεροι χαμένοι θα είναι αδιαμφισβήτητα τα εκατομμύρια των απλών Ελλήνων που θα χάσουν την εργασία τους, τις μικροκαταθέσεις τους ή θα πληρώνονται με μισθούς με ξεφτιλισμένο νόμισμα.
Θα υπάρχουν όμως και οι κερδισμένοι. Πρώτα και κύρια θα είναι όλοι οι ευνοημένοι των τελευταίων ετών της επίπλαστης ευδαιμονίας με το δανεικό χρήμα και όλα τα λαμόγια που έχουν βγάλει το χρήμα στο εξωτερικό και που θα καταφθάσουν όταν η Ελλάδα θα έχει φτάσει κυριολεκτικά στον πάτο να αγοράσουν όχι μόνον τις περιουσίες των Ελλήνων, αλλά καιτις ψυχές τους. Θα γίνει μια βίαιη αναδιανομή του πλούτου υπέρ των λαμογιών και σε βάρος των φτωχών, που όμοιά της δεν είχε γίνει ούτε κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όταν οι μαυραγορίτες πλούτισαν από τη μια μέρα στην άλλη.
Κερδισμένοι ακόμα θα είναι και όλοι οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων με εξαγωγικό προσανατολισμό που θα πληρώνουν τους δήθεν τότε αγανακτισμένους σε εξευτελισμένες δραχμές και θα εισπράττουν σε ευρώ και σε δολάρια. Κερδισμένοι θα είναι οι μάγκες που έκαναν πριν τη νομισματική μετατροπή τα χρήματά τους  σε χρυσό. Κερδισμένοι θα είναι οι μαυραγορίτες, οι τοκογλύφοι, οι ραντιέρηδες του χρήματος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η άποψη να γυρίσουμε στις δραχμές είναι μια βαθιά αντιδραστική και αντιλαϊκή πολιτική, τόσο πολύ που ο Παπανδρέου είναι πολύ πιο προοδευτικός από αυτούς που την υποστηρίζουν. Έτσι πιστεύω.

Νέες προτάσεις για το Γενικό Νοσοκομείο Ναυπλίου

Με μεγάλη μου χαρά διάβασα σήμερα το πρωί ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ¨Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ¨, το οποίο αναφέρεται στην τύχη του Γ.Νοσοκομείου Ναυπλίου. Σύμφωνα με το δημοσίευμα στην πρόταση της 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πελοποννήσου, Ιονίων Νήσων, Ηπείρου και Δυτικής Ελλάδας αναφέρεται η μετατροπή του Νοσοκομείου Ναυπλίου σε γενικό Νοσοκομείο Παίδων Πελοποννήσου. Θεωρώ ότι την πρόταση αυτή πρέπει όλοι να την αγκαλιάσουμε και να την στηρίξουμε. Θα ήταν τρομερή αναβάθμιση για το νοσοκομείο μας και για την πόλη μας η δημιουργία ενός τέτοιου νοσοκομείου. Η παιδιατρική περίθαλψη στον νομό μας είναι ελλειπέστατη, αφού δεν υπάρχει παιδιατρική κλινική, δεν εφημερεύει πάντα παιδίατρος στο Νοσοκομείο Ναυπλίου, το Νοσοκομείο του Άργους δεν έχει παιδίατρο, ενώ η Κόρινθος δεν δέχεται πάντα τα παιδιατρικά περιστατικά. Οπότε η μόνη λύση είναι τα δύο μεγάλα παιδιατρικά νοσοκομεία ¨Παίδων¨ στην Αθήνα. Όταν όμως θέλουμε την αποκέντρωση δεν γίνεται να στηρίζεται όλη η νότια Ελλάδα στα παιδιατρικά νοσοκομεία της Αθήνας…. Ένα μεγάλο και καλά στελεχωμένο παιδιατρικό νοσοκομείο με ιατρικό προσωπικό πολλών ειδικοτήτων (πχ. παιδιάτρους, χειρουργούς παίδων, ορθοπεδικούς παίδων), θα ήταν ευχής έργων για τον Δήμο μας, αλλά και για όλο τον νομό.
Ειρήνη Μελισσηνού

Καλό ταξίδι!

"Το πρώτο κριτήριο, λοιπόν, υπεράσπισης ενός αιτήματος από την αριστερά είναι η δυνατότητα προσπορισμού ψήφων. Το δεύτερο είναι η γενική αντίθεση του αιτήματος σε μια πολιτική που θεωρείται πάντα με γενικούς όρους «αντιλαϊκή», στην περίπτωσή μας την πολιτική του μνημονίου. Φυσικά, η πολιτική του μνημονίου δεν είναι μια πολιτική που περιλαμβάνει μόνο αρνητικά μέτρα, όπως παρουσιάζεται από το λαϊκιστικό δόγμα που συνενώνει γενικευτικά τον κάθε πικραμένο ανεξαρτήτως προέλευσης και αιτήματος. Ο διαμαρτυρόμενος έχει πάντα δίκιο, νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, ανεξαρτήτως ποιος πληρώνει το μάρμαρο. Αυτή η λαϊκιστική γενίκευση έχει καλλιεργηθεί τους τελευταίους μήνες από το πρότυπο λαϊκιστικό μέσο, την τηλεόραση, και πάνω σε αυτή τη γενίκευση αναπτύσσονται μια σειρά επιμέρους λαϊκιστικά δόγματα, που ανθίζουν λόγω της οριστικής έξωσης του δημοκρατικού διαλόγου χωρίς κραυγές και αλαλαγμούς αλλά με ορθολογικά επιχειρήματα από τη δημόσια σφαίρα. Οι παβλοφικοί νόμοι επιστρατεύονται σε κάθε συγκυρία για να υπερασπιστεί κάθε συντεχνιακό αίτημα και για να συγκαλυφθεί η πιθανότητα να κοιταχτεί αυτή η κοινωνία στον καθρέφτη, να συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει, να αντιληφθεί τι την οδήγησε ως εδώ, να προσανατολιστεί σε σχέση μ’ αυτό που είναι και που μπορεί να κάνει. Έτσι, ο αριστερός εθνικισμός μπορεί να κόπτεται πως «η χώρα είναι υπό κατοχή» όπως κραυγάζει εν μέσω του παραληρήματος που εμφανώς τον διακατέχει ο Μίκης Θεοδωράκης και ο τηλεοπτικός λαϊκισμός αλά Αυτιάς να ασχημονεί για τις κομμένες συνταξούλες εκεί που ο εκδιωγμένος από το λαϊκισμό δυτικός ορθολογισμός θα ήθελε και θα έπρεπε να αναλύσει με ψυχραιμία και υπευθυνότητα την κατάσταση. Στην ουσία, πρόκειται για τη γενίκευση της μανιχαϊκής σκέψης της σταλινικής αριστεράς που προσανατολίζεται βάφοντας τον κόσμο ασπρόμαυρο, εκριζώνοντας κάθε πιθανότητα κριτικής σκέψης και κατασκευάζοντας το πρότυπο του μαζανθρώπου που υπακούει τυφλά στις εντολές του κόμματος, σκέφτεται και μιλάει με συνθήματα.
Η υστερική εκδήλωση του διανοητικού αδιέξοδου της αριστεράς, τουτέστιν η λοβοτομική παράδοση σε έναν αλαλάζοντα λαϊκίστικο δογματισμό που αναγνωρίζει μόνο τους όρους του δυαδικού συστήματος «υπέρ» ή «κατά» του μνημονίου οφείλει να τροφοδοτείται επιπλέον από τη γενική ασυναρτησία και την παντελή αδυναμία συγκρότησης του παραμικρού ψήγματος λογικού επιχειρήματος και συνεκτικού λόγου, γεγονός επιβεβαιωνόμενο και από την υιοθέτηση του προτάγματος της ιδεολογικής ασυναρτησίας τύπου Ζίζεκ και σία. Η αριστερή προσχώρηση στο λαϊκισμό σημαίνει την εγκατάλειψη τόσο της υπεράσπισης των καθολικών αξιών και του δημοσίου συμφέροντος όσο και του ορθολογικού, νηφάλιου και υπεύθυνου τρόπου να τοποθετείται απέναντι στα πράγματα. Η αριστερά αποχαιρετά έτσι τη διαφωτιστική κληρονομιά από την οποία προέρχεται και βουτάει με το κεφάλι στο μεταμοντέρνο σύμπαν στο οποίο αδυνατεί να προσανατολιστεί ο οποιοσδήποτε, πόσο μάλλον η ίδια. Καλό ταξίδι!"
Θανάσης Πολάτος
από το http://arguments.gr/node/188#comment-2870

Και ένα άλλο από τον Σλοβένο φιλόσοφο , Slavoj Žižek, που αναφέρεται στις διαδηλώσεις της πλατείας Συντάγματος, ένα φαινόμενο που όπως υποστηρίζει κάνει ακόμη πιο φανερό το αδιέξοδο των κομμάτων της Αριστεράς, πανευρωπαϊκά
«Υπάρχει μια βάσιμη πιθανότητα το κρίσιμο θύμα τής τρέχουσας κρίσης να μην είναι ο καπιταλισμός αλλά η ίδια η Αριστερά, στο μέτρο που η αδυναμία της να προτείνει μια εφικτή εναλλακτική οδό έγινε και πάλι εμφανής τοις πάσι. Η Αριστερά ήταν αυτή που συνελήφθη καθεύδουσα. Μοιάζει σαν τα πρόσφατα γεγονότα να μεθοδεύτηκαν, με απόλυτη επίγνωση του κινδύνου που συνεπάγονταν, προκειμένου να καταδείξουν ότι, ακόμη και σε μια εποχή σαρωτικής κρίσης, δεν υφίσταται άλλη εναλλακτική οδός πλην του καπιταλισμού. Ο όρος ‘‘thamzing’’ είναι μια θιβετιανή λέξη από την εποχή τής Πολιτιστικής Επανάστασης, με δυσοίωνους απόηχους για τους φιλελεύθερους· σημαίνει ‘‘συνεδρία αυτοκριτικής’’, μια συλλογική, δημόσια συνεδρίαση και άσκηση κριτικής σε ένα άτομο, το οποίο ανακρίνεται επιθετικά, προκειμένου να επιτευχθεί η πολιτική αναμόρφωσή του μέσω τής ομολογίας των λαθών του και της έμμονης αυτοκριτικής του. Μήπως και η σημερινή Αριστερά χρειάζεται μια παρατεταμένη συνεδρία ‘‘thamzing’’;
Ο Ιμάνουελ Καντ αντέκρουσε το συντηρητικό σύνθημα ‘‘Να μη σκέφτεστε, να υπακούτε!’’ όχι με την προτροπή ‘‘Μην υπακούτε, σκεφτείτε!’’, αλλά μάλλον με το ‘‘Να υπακούτε, αλλά να σκέφτεστε!’’. Όταν μένουμε ενεοί μπροστά σε γεγονότα όπως το σχέδιο διάσωσης, πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι, αφ’ ης στιγμής ουσιαστικά πρόκειται για μια μορφή εκβιασμού, θα πρέπει να αντισταθούμε στο λαϊκιστικό πειρασμό να εκτονώσουμε άκριτα το θυμό μας, κινδυνεύοντας έτσι να πληγώσουμε εμάς τους ίδιους. Αντί για μια τέτοια εκτόνωση, η οποία αποτελεί ένδειξη αδυναμίας, πρέπει να ελέγξουμε την οργή μας και να τη μετατρέψουμε σε μια πείσμονα αποφασιστικότητα να σκεφτούμε —να σκεφτούμε την κατάσταση διεξοδικά και με πραγματικά ριζοσπαστικό τρόπο».

Ντρέπομαι και αγανακτώ

Ντρέπομαι και αγανακτώ με τις πολλές φωνές (ακόμα και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο) που ακούγονται για  τη δήθεν νέα άλωση του Ναυπλίου από τους Τούρκους. Για αυτούς που μιλάνε για Νενέκους και προδότες. Για  αυτούς που ανησυχούν ότι το εθνικό σύμβολο του γειτονικού μας έθνους θα αναρτηθεί στην πόλη του Ναυπλίου. Το μουσικό φεστιβάλ του Ναυπλίου είναι αφιερωμένο αυτή τη χρονιά στην Τουρκία. Τί το πιο ωραίο και πιο σημαντικό να βρεθούν οι δυο λαοί κοντά με  αφορμή τον πολιτισμό και τη μουσική.
Θαυμάζω τον Αναγνωσταρά και το Χελιώτη όσον αφορά το ζήτημα αυτό που δέχθηκαν την πρόταση Βακαρέλη να αφιερώσουμε το  φεστιβάλ στην Τουρκία. Είμαι αλληλέγγυος με τον Γκιόλα και το Βασιλείου που υποστήριξαν το γεγονός. Τί να πω όμως για το Σαλεσιώτη και το Γραμματικόπουλο, που απότι διάβασα, καταψήφισαν την πρόταση.
Είμαι Έλληνας. Αγαπώ την Ελλάδα. Δεν φοβάμαι, δεν ανησυχώ από τη προσέγγιση άλλων πολιτισμών. Η δύναμη της Ελληνικής παιδείας είναι τεράστια. Μόνον ο Έλληνας μπορεί να δακρύσει στην Επίδαυρο όταν γίνεται η αναγνώριση του Ορέστη από την Ιφιγένεια.
Ανησυχώ όμως, φοβάμαι, ντρέπομαι και αγανακτώ από τις φοβικές αντιδράσεις των συμπατριωτών μου.

Με αυτούς εγώ δεν συναγανακτώ

Φωτογραφία μετανάστη, που καταγγέλλει ότι δέχθηκε επίθεση στον Άγιο Παντελεήμονα.
Με τους ακροδεξιούς δεν θέλω να έχω καμία σχέση. Δεν θέλω να είμαι στην ίδια πλατεία, συναγανακτισμένος με αυτούς.
Διάβασα και το άλλο "Επίθεση χτες βράδυ σε 15 μέλη του ΚΚΕμλ στο Σύνταγμα από μια ομάδα περιφρούρησης, η οποία ενοχλήθηκε από την οργανωμένη παρουσία κόμματος και την επιγραφή «Χώρος αριστερά στην πλατεία». Άρχισαν τα όργανα;" Δεν μπορώ να συναγανακτήσω με ανθρώπους που  εκφράζουν μία απολιτίκ και ακραία αντικομματική συμπεριφορά. Η ύπαρξη και η ελεύθερη λειτουργία των  κομμάτων είναι σημαντική για τη δημοκρατία μας. Ε ρε άνθρωποι όχι και να απαγορεύουμε στο ΚΚΕ μλ, να λένε ότι είναι αριστεροί. Ποιοί είστε και από πού αντλείτε το δικαίωμα της απαγόρευσης του λόγου και της έκφρασης; 

Ψηφιακή ξενάγηση

Πριν από ένα χρόνο και πριν από την παραίτησή μου από τη θέση του Δημοτικού Συμβούλου, υπέβαλα και την παραίτησή μου από τος Δ.Σ. της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης  Ναυπλίου (Δ.Ε.Π.Α.Ν.).
Πρόθεσή μου ήταν να ξεκινήσει ένας διάλογος σχετικά με το τέλμα στο οποίο είχαν περιέλθει τα πολιτιστικά πράγματα του Ναυπλίου.
Τότε έκανα ένα σοβαρό σφάλμα. Αντί να επιμείνω στην ουσία και το λόγο της παραίτησής μου, που δεν ήταν κανένας άλλος παρά η αγωνία μου για το ότι η δημοτική αρχή είχε βάλει το θέμα του πολιτισμού σε δεύτερη μοίρα, αντί λοιπόν να κάνω αυτό μπήκα σε μια διελκυστίνδα με τον τότε Πρόεδρο της ΔΕΠΑΝ, που ουσιαστικά ήταν ο μόνος άνθρωπος από τη δημοτική αρχή που είχε ένα ουσιαστικό ενδιαφέρον για τα θέματα του πολιτισμού.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν ήταν ο Πρόεδρος, αλλά οι πολιτικές που εκπορευόντουσαν από τον ίδιο το Δήμαρχο, ο οποίος έδινε προτεραιότητες σε ασφαλτοστρώσεις με δανεικά και στην κατασκευή πεζοδρομίων.
Σήμερα ένα χρόνο μετά ο πολιτιστικός κατήφορος στην πόλη μας και στην περιοχή δεν λέει να σταματήσει.
Έγραφα τότε στην επιστολή της παραίτησής μου μεταξύ των άλλων.
"Το πρόγραμμα της ψηφιακής ξενάγησης, ένα από τα πρωτοπόρα στην Ελλάδα προγράμματα, που θα μπορούσε να δώσει μια τεράστια ώθηση στον πολιτισμό και τον τουρισμό της περιοχής μας και να προσφέρει εργασία σε άνεργους νέους, ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε." Σήμερα απ΄ότι μαθαίνω τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Οι χάρτες του Ναυπλίου που είχαν ειδικά σχεδιασθεί για το πρόγραμμα ψηφιακής ξενάγησης είναι πεταμένοι. Τα μηχανήματα έχουν χαλάσει διότι ουδείς φρόντισε να τα συντηρεί. Τα δύο περίπτερα που είχαν τοποθετηθεί σε πλατείες της πόλης, έχουν καταντήσει ψηφιακά σκουπίδια.
Μαθαίνω επίσης ότι όταν τέθηκε το θέμα σε συνεδρίαση της Δημοτικής Ενότητας Ναυπλίου, από την άλλη πρόταση,  ακούσθηκε από "ειδικό", ΄το εξωφρενικό ότι τα μηχανήματα δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς την ύπαρξη των περιπτέρων!!! Απ΄ότι καταλαβαίνω "ο ειδικός" θεωρεί ότι τα περίπτερα αποτελούν ένα είδος πομπών, που εκπέμπουν κάποιο σήμα προς τα μηχανήματα της ψηφιακής ξενάγησης !!!!
Το πρωτοποριακό πρόγραμμα της ψηφιακής ξενάγησης κόστισε στους δημότες και στους φορολογούμενους ένα σεβαστό ποσό. Ουδείς έχει το δικαίωμα να  απαξιώνει τη δράση. Ουδείς έχει το δικαίωμα να  εκφράζει ανεύθυνες απόψεις.
Εάν δεν  εμπιστεύονται την άλλη πρόταση, τουλάχιστον ας κάνουν το εξής απλό. Ας προστρέξουν στις γνώσεις και στο ενδιαφέρον του τέως προέδρου της ΔΕΠΑΝ. Ας δουν τις μπορούν να κάνουν με τους χάρτες. Ας προχωρήσουν στην επισκευή των μηχανημάτων. Ας προσθέσουν και άλλες γλώσσες (π.χ. Ρώσικα) στο σύστημα. Ας μιλήσουν οι "ειδικοί" υπεύθυνα. Το σύστημα ακόμα και χωρίς τα περίπτερα, μπορεί κάλλιστα να λειτουργήσει, μέσω των ξενοδοχείων της πόλης. Ας δούμε πώς μπορεί η ψηφιακή ξενάγηση να λειτουργήσει σε συνδυασμό και με την κρουαζιέρα. Τουλάχιστον ας διαφημίσουμε και ας προβάλλουμε τον ιστότοπο της ψηφιακής ξενάγησης, που περιέχει όλες τις πληροφορίες. Ας δώσουμε ένα τέλος στην απαξίωση της ψηφιακής ξενάγησης.

Ας δώσουμε ένα τέλος στο λαϊκισμό.

Γιατί φοβόμαστε την αλήθεια;
Ολοι δεν γνωρίζουμε ότι το βιοτικό επίπεδο της χώρας μας θα μειωθεί κατά ποσοστό τουλάχιστον 30%;
Γιατί βαυκαλιζόμαστε ακόμα με ωραία παραμύθια, ότι θα μας δώσουν τα χρήματα που χρειαζόμαστε οι Κινέζοι ή ότι είναι δυνατόν να την γλιτώσουμε γυρνώνντας στη δραχμή;
Γιατί δεν μπορούμε να πούμε όλοι μαζί αυτό το απλό, ότι είμαστε αναγκασμένοι είτε με τον ένα δρόμο είτε με τον άλλο να μηδενίσουμε τα ελλείματά μας;
Γιατί δεν αποδέχεται ο λαός την αλήθεια, ότι έκανε λάθος ή παραπλανήθηκε όταν υπερψήφιζε με σχεδόν ομόφωνο τρόπο, τα τελευταία τριάντα χρόνια τις λάθος πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.;
Κάποτε δεν πρέπει να παραδεχθούμε ότι είναι αδύνατη πλέον η επιστροφή μας στο προηγούμενο καθεστώς της επίπλαστης ευδαιμονίας κάποιων μεγάλων τμημάτων του λαού με τα δανεικά;
Ο κύκλος της μεταπολίτευσης με τις απαίσιες Πασοκικές και Νεοδημοκρατικές Κυβερνήσεις έκλεισε οριστικά.
Σήμερα  τα διακυβεύματα είναι τεράστια.
Θα υπάρχει δημοκρατία αύριο;
Θα παραμείνουμε στην Ευρώπη και στη ζώνη του ευρώ;
Ο πάτος της οικονομίας θα είναι στα επίπεδα του 30% ή θα υπάρξει πλήρης κατάρρευση, με την επικράτηση των παλαβών αριστερών λογικών;
Θα κρατήσουμε τα λογικά μας ή θα συνεχίσουμε να ακούμε παλοβομάρες, όπως για Κινέζους ιππότες ή για το ότι είναι πρακτικά δυνατές οι πολιτικές που θα συνδυάζουν την παύση της λιτότητας και την επιστροφή στη δραχμή;
Θεωρώ ότι στη σημερινή κατάσταση κάθε προοδευτικός πολίτης έχει υποχρέωση να παλέψει για τα εξής:
Να ξεκινήσει ένας πραγματικός πόλεμος για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
Να εξοντωθεί η παραοικονομία.
Να δοθεί ένα καινούργιο νόημα στην εργασία.
Να τονωθούν οι άνθρωποι του μόχθου.
Να παύσουν ολοκληρωτικά όλα τα προνόμια. Κανένας μισθός πάνω από τέσσερες χιλιάδες, καμία σύνταξη πάνω από δύο χιλιάδες, καμία φοροαπαλλαγή και κανένα επίδομα για τους πλούσιους, καμία αμοιβή αιρετού πάνω από δύο χιλιάδες, καμία αμοιβή για άχρηστους συμβούλους, προέδρους δημοτικών συμβουλίων, τοπάρχες, τέρμα όλα τα προνόμια και επίδόματά τους.
Να δοθούν γενναίες αυξήσεις σε όλους τους μισθούς και τις συντάξεις κάτω από χίλια ευρώ.
Να επιβληθούν όλα τα πρόστιμα που προβλέπουν οι νόμοι στα αυθαίρετα.
Να δημιουργηθεί ένα εθνικό πλαίσιο για την αύξηση της παραγωγής.
Να ζητηθούν επιτέλους τα χρήματα που φαγώθηκαν με τα σκάνδαλα.
Να σταματήσουμε να πληρώνουμε  μισθούς στους παπάδες. Να προβλεφθεί η δυνατότητα σε όποιον επιθυμεί να συμπληρώνει έναν ειδικό  κωδικό στη φορολογική του δήλωση για να πληρώνει έξτρα φόρους που θα αποδίδονται στην εκκλησία.
Να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο συνεννόησης με τους Τούρκους με το μηδενισμό των εξοπλισμών.
Να σταματήσει κάθε χρηματοδότηση στον επαγγελματικό αθλητισμό.
Να δημιουργηθούν με προσλήψεις ειδικά σώματα, στο πρότυπο του ΣΔΟΕ, για να κτυπηθεί η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, η αυθαίρετη δόμηση, τα φακελλάκια στα νοσοκομεία και τις πολεοδομίες.
Να δεσμευθούν προσωρινά όλοι οι τραπεζικοί λογαριασμοί πάνω από κάποιο ποσό, μέχρις ότου ο δικαιούχος να  δικαιολογήσει τις καταθέσεις του.
Να δεσμευθούν οι περιουσίες όλων των Ελλήνων που έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό, μέχρις ότου αποδείξουν ότι τα χρήματα που μετέφεραν εκεί είναι φορολογημένα και νόμιμα.
Να γίνει μια νέα αξιολόγηση όλων των δημοσίων και δημοτικών έργων και να συνεχισθούν και ενισχυθούν μόνον τα έργα που βοηθάνε την οικονομία.(δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται ακόμα και σήμερα η κατασκευή πεζοδρομίων στους δήμους).
Αυτό που έχει ανάγκη σήμερα ο τόπος είναι ένα αριστερό μνημόνιο. Οχι χάιδεμα αυτιών σε άτομα που μέχρι πριν από λίγα χρόνια αποθέωναν με πλαστικά σημαιάκια τον Ανδρέα. Εγώ δεν χρειάζομαι ως σωτήρα το Θεοδωράκη, που ήταν υπουργός του Μητσοτάκη, ούτε τον Κασιμάτη, τον αρχιερέα της Ανδρεϊκής κατάπτωσης.

Νοσοκομείο Ναυπλίου. Ενα παράθυρο για το μέλλον

Έγινα δέκτης παραπόνων και αιτιάσεων για το άρθρο μου για το Νοσοκομείο Ναυπλίου.
Άκουσα ότι και κάποιοι   διαμαρτυρήθηκαν σε τρίτα πρόσωπα.
Προφανώς δεν διάβασαν καλά αυτά που έγραψα. Πιθανόν να μην κατάλαβαν τί θέλω να πω. Πιθανόν να μην έχουν αντιληφθεί πού βαδίζει το Νοσοκομείο Ναυπλίου. Δεν έχουν διανοηθεί ότι μόνον η δική μου άποψη και θέση είναι αυτή που το αναβαθμίζει. Όλες οι άλλες απόψεις συντείνουν στη συρρίκνωσή του. Φαίνεται ότι οι off road απόψεις δεν ευδοκιμούν στον τόπο μας. Προοδευτικές είναι μόνον οι κυρίαρχες.
Ας δούμε λοιπόν που βρισκόμαστε.
Πλέον όλοι έχουν αντιληφθεί και δεχθεί ότι η αυτόνομη ύπαρξη του Νοσοκομείου Ναυπλίου με τη σημερινή μορφή του δεν έχει μέλλον. Δύο Γενικά Νοσοκομεία σε απόσταση δώδεκα χιλιομέτρων είναι αδύνατον υπό τις σημερινές οικονομικές συνθήκες  να υπάρξουν. Πλέον απολύτως κανείς δεν υποστηρίζει κάτι τέτοιο.
Ποιές όμως είναι οι απόψεις που υπάρχουν;
Η επίσημη Νέα Δημοκρατία του Νομού έχει τη θέση ότι το Νοσοκομείο Ναυπλίου πρέπει να είναι ένα κέντρο Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης μέχρι το μεσημέρι και από το μεσημέρι και μετά να γίνεται ένα μικρό οιονεί Κέντρο Επειγόντων περιστατικών. Ουσιαστικά δηλαδή η Νέα Δημοκρατία προτείνει την πλήρη υποβάθμιση του Νοσοκομείου Ναυπλίου. (Περιμένω να δω τις αντιδράσεις όσων διαμαρτυρήθηκαν για τη δικιά μου θέση)
Η άποψη της Επιτροπής που έχει συστήσει το Υπουργείο Υγείας είναι το Νοσοκομείο Ναυπλίου να γίνει ένα Νοσοκομείο Χρονίων Παθήσεων.
Η άποψη Σαλεσιώτη, όπως είναι φυσικό δεν υπάρχει.
Οι απόψεις όλων των υπολοίπων (Εργαζομένων, Δήμου Ναυπλιέων, Υφυπουργού Μανιάτη, Γραμματικόπουλου, άλλης πρότασης) είναι να υπάρξει διοικητική συνένωση των δύο Νοσοκομείων Άργους και Ναυπλίου, δηλαδή να υπάρξει ένα Νοσοκομείο σε δύο κτήρια.
Και απέναντι σε όλους αυτούς υπάρχει η άποψη του μοναχικού καβαλάρη, που ομιλεί για μεγάλη        αναβάθμιση του Νοσοκομείου Ναυπλίου, που μπορεί να συνδυάσει ένα Αστικό Κέντρο Υγείας, ένα πλήρως οργανωμένο TΕΠ και ένα εξειδικευμένο και σύγχρονο ειδικό Νοσοκομείο δύο ή τριών κλινικών (όπως Κέντρο Αποκατάστασης αναπήρων, Ογκολογικό Κέντρο, κέντρο αντιμετώπιση Χρόνιων Αναπνευστικών Παθήσεων) ή κάποιων άλλων εξειδικευμένων περιπτώσεων που οι ίδιοι  οι ειδικοί θα μπορούσαν να  προτείνουν.
Και σε αυτή την πρότασή μου για αναβάθμιση του Νοσοκομείου Ναυπλίου αντιμετώπισα αντιδράσεις.
Ας δούμε λοιπόν τί σημαίνει η πλειοψηφική πρόταση για ένα Νοσοκομείο σε δύο κτήρια.
Μία διοίκηση σημαίνει ότι όλοι οι διοικητικοί υπάλληλοι τελικά θα βρεθούν στο ένα από τα δύο κτήρια (σε ποιό άραγε;).
Αργότερα βλέπω η κουζίνα να ενοποιείται και τα γεύματα να ετοιμάζονται στο ένα κτήριο.
Θα γίνει απαραίτητο οι βασικές κλινικές να συστεγασθούν. Αυτό που με μαθηματική ακρίβεια θα συμβεί είναι ότι το ένα νοσοκομείο ν στεγάζεται σε δύο κτήρια με το ένα να είναι το πρωτεύον και το άλλο  το   συμπληρωματικό. Μα δεν το βλέπουν  αυτό οι αρμόδιοι;
Και ένα εφιαλτικό για τους εργαζόμενους ενδεχόμενο. Η ενοποίηση των δύο νοσοκομείων ουσιαστικά σημαίνει την κατάργηση του ενός και τη συγχώνευσή του με το άλλο. Άραγε θεωρούν οι εργαζόμενοι ως μακρινό και απίθανο ενδεχόμενο να  θεωρηθούν οι εργαζόμενοι του υπό κατάργηση φορέα ως μετέωροι; Δεν βλέπουν τί ετοιμάζεται; Δεν αντιλαμβάνονται ότι η επιτήρηση που μας επιβάλλεται μπορεί να προκαλέσει εφιαλτικά για τους εργαζόμενους (γιατρούς, νοσηλευτές, διοικητικούς υπαλλήλους, βοηθητικό προσωπικό) δεδομένα;
Σε σχέση λοιπόν με την πλειοψηφική πλέον άποψη για ένα νοσοκομείο με  δύο κτήρια, ο μοναχικός καβαλάρης προτείνει αναβάθμιση του νοσοκομείου Ναυπλίου. Προτείνει το νοσοκομείο να παραμείνει ως αυτόνομο διοικητικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Με όλο το προσωπικό του και με πλήρως αναβαθμισμένες υπηρεσίες. Για καλύτερη παροχή υπηρεσιών υγείας σε πρωτοβάθμιο επίπεδο, σε επείγοντα περιστατικά και σε ιδιαίτερες περιπτώσεις, όπου οι υπηρεσίες του θα είναι κορυφαίες στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Προτείνω ένα όμορφο παράθυρο για το μέλλον.
Ιδού το παράθυρο τούτο

Σας παρουσιάζω κατ΄ αποκλειστικότητα το σχέδιο για την Καραθώνα

Σας παρουσιάζω κατ΄ αποκλειστικότητα το σχέδιο για την Καραθώνα.

Ενα φαραωνικό τέρας

Και πάλι για τα νερά του Αναβάλου

Διάβασα στο blog της Αργολικής Ανάπτυξης το εξής ρεπορτάζ.
"Ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Πέτρος Τατούλης συναντήθηκε σήμερα με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΕΥΔΑΠ κ. Νικόλαο Μπάρδη. Στη συνάντηση παραβρέθηκε το σύνολο των ανώτατων διευθυντικών στελεχών της ΕΥΔΑΠ
Στη συζήτηση που ακολούθησε ο κ. Περιφερειάρχης παρουσίασε το ολοκληρωμένο σχέδιο για την ανάπτυξη της Περιφέρειας Πελοποννήσου και την ανάγκη κάλυψης των υποδομών σε ύδρευση
και αποχέτευση με τολμηρό και καινοτόμο τρόπο.
Στη συνάντηση επιβεβαιώθηκε η πρόθεση των δύο πλευρών για άμεση συνεργασία για την εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου προγράμματος κάλυψης των αναγκών αξιοποιώντας τα τεράστια ανεκμετάλλευτα μέχρι σήμερα υδατικά αποθέματα της Περιφέρειας με αιχμή τις περιοχές που σήμερα πλήττονται.
Η συνεργασία αυτή θα πραγματοποιηθεί μέσω της εισφοράς Τεχνογνωσίας από την ΕΥΔΑΠ, που θα αποτελέσει τον Τεχνικό Σύμβουλο της Περιφέρειας σε θέματα υδάτων στην υλοποίηση του σχεδίου ανάπτυξης. Στα πλαίσια αυτά, η ΕΥΔΑΠ θα προτείνει άμεσα λύσεις υλοποιήσιμες και αποδοτικές που θα ανακουφίσουν οικονομικά τους πολίτες και θα επιτρέψουν την ταχύτατη ανάπτυξη της Περιφέρειας"
Πώς σας φαίνεται η είδηση αυτή; Ποίος ο λόγος να παρευρεθεί στη συνάντηση όχι μόνον ο Διευθύνων Σύμβουλος, αλλά "το σύνολο των ανώτατων διευθυντικών στελεχών της ΕΥΔΑΠ";
Τί σημαίνει η αξιοποίηση των τεράστιων ανεκμετάλλευτων αποθεμάτων νερού; Τί ακριβώς σημαίνει "ολοκληρωμένο σχέδιο για την ανάπτυξη της Περιφέρειας Πελοποννήσου και την ανάγκη κάλυψης των υποδομών σε ύδρευση και αποχέτευση με τολμηρό και καινοτόμο τρόπο";
Σήμερα που ανακοινώνεται η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, φαίνεται ότι ταυτόχρονα της παραχωρούνται (και επομένως παραχωρούνται στη νέα ιδιοκτησία) για εκμετάλλευση με καινοτόμο τρόπο τα ύδατα της Πελοποννήσου.
Ρε κάτι δεν πάει καλά εδώ. Πρίν από λίγο καιρό είχαμε την απόφαση για διυλιστήριο νερού στον Ανάβαλο με βάση μια μελέτη με λανθασμένα στοιχεία. Μετά ανακοινώθηκε η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ. Μετά η συνάντηση του περιφερειάρχη με  τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΕΥΔΑΠ και με το σύνολο των ανώτατων διευθυντικών στελεχών της ΕΥΔΑΠ. Και εκεί σωμφωνήθηκε  ένα "ολοκληρωνένο σχέδιο" και "τολμηρός και καινοτόμος τρόπος" εκμετάλλευσης. Ρε κάτι δεν πάει καλά εδώ.
Γι΄αυτά τα συγκεκριμένα πρέπει να αναρωτώνται οι πολίτες και γι΄αυτά τα συγκεκριμένα να αγανακτούν. 

Ιθυοκαλλιέργειες και Δήμαρχος Ναυπλιέων

Διάβασα στον ιστότοπο parapolitikaargolida.gr την εξής ανακοίνωση από το γραφείο του κ. Μανιάτη:

"Ανακοινώνεται ότι μετά από πρωτοβουλία του Υφυπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κ. Γιάννη Μανιάτη, την Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011 και ώρα 14.00, θα πραγματοποιηθεί σύσκεψη στο γραφείο του Αναπληρωτή Υπουργού ΠΕΚΑ κ. Ν. Σηφουνάκη και τους Δημάρχους Επιδαύρου, Ναυπλίου και Ερμιονίδας, προκειμένου να συζητηθεί το Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης Ιχθυοκαλλιεργειών στην περιοχή της Αργολίδας."

Απ΄όσο γνωρίζω το θέμα των ιχθυοκαλλιεργειών δεν έχει συζητηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο Ναυπλιέων. Πιστεύει κανείς ότι έχει να προσφέρει το ο,τιδήποτε στο διάλογο προσωπικά ο Δήμαρχος Ναυπλιέων; Πιστεύει κανείς ότι έχει συζητήσει με την παράταξή του και τους δημοτικούς του Συμβούλους; Ότι έχει ενημερωθεί από τους ιχθυολόγους της Περιφερειακής Ενότητας Αργολίδας; Ότι έχει μελετήσει το Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης Ιχθυοκαλλιεργειών; Ότι γνωρίζει τι προβλέπεται για τη θαλάσσια περιοχή του Δήμου Ναυπλιέων; Ότι έχει συζητήσει το θέμα με τους ενδιαφερόμενους φορείς; Ότι έχει ενδιαφερθεί για το γεγονός ότι η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που αφορά μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας στην περιοχή του Δήμου Ναυπλιέων δεν εφαρμόζεται; Ότι έχει συζητήσει το θέμα με κάποιον από τους πέντε ειδικούς συμβούλους του που εμείς πληρώνουμε;

Έχω κάνει έντονη κριτική στον κ. Μανιάτη. Τον δικαιολογώ όμως διότι, είναι βέβαιο, ότι δεν θα βρει καμία ανταπόκριση στο διάλογο που προκάλεσε από το φίλο του Δήμαρχο Ναυπλιέων. Τον δικαιολογώ διότι είναι αναγκασμένος να  διερευνά, σκέπτεται και να αποφασίζει μόνος του. Βέβαια θα πει κάποιος ότι όπως έστρωσε έτσι θα κοιμηθεί. Και οι πράξεις του οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στην εκλογή ενός πολιτικά ανεπαρκή δημάρχου.

Odious expenses (επαχθείς δαπάνες) συνέχεια

Στους αγανακτισμένους διέκρινα ανθρώπους που συμμετείχαν στο σύστημα εξουσίας του Αναγνωσταρά
Είδα και άλλους ωφελημένους με απευθείας αναθέσεις έργων από τη δημοτική αρχή.
Είδα και άλλους που υποστήριξαν Αναγνωσταρά και Σαλεσιώτη.
Σήμερα αγανακτούν.
Και βεβαίως έχουν αυτό το δικαίωμα.
Όμως όλοι μας και αυτοί πρέπει να αναλογισθούμε τα δικά μας λάθη.
Πρέπει να δούμε πώς συντηρήσαμε τα συστήματα εξουσίας με τις επαχθείς δαπάνες (Odious expenses)
Αντιγράφω μερικές μόνον τις οποίες ουσιαστικά εγκρίναμε ως εκλογικό σώμα μόλις πριν από λίγους μήνες.
Ηλεκτρολομηχανολογική μελέτη κτιρίου τελωνείου 4.093 ευρώ. Δεν έχει γίνει η μουσειολογική μελέτη, δεν γνωρίζουμε που πώς θα εκτεθούν  τα αντικείμενα και ήδη εκ των προτέρων προχωρήσαμε σε ηλεκτρομηχανολογική μελέτη (ποιός μελετητής την ανέλαβε;), που μπορεί να  αποδειχθεί άχρηστη. Ηδη το πρόγραμμα JESSICA και η ανάθεση σε ιδιώτη με ΣΔΙΤ προχωράει.
Μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για αποκατάσταση ΧΑΔΑ Καραθώνας ευρώ 8.160. Δεν φτάνει που μας έκαναν σκουπιδότοπο την Καραθώνα πρέπει ο λαός να πληρώσει και τη μελέτη για την αποκατάσταση του χώρου και μετά και τα έργα για την αποκατάσταση.
Κατασκευή πεζοδρομίων (αυτών που υποχρεούνται να κατασκευάσουν οι εργολάβοι-αντιπαροχείς) 327.000 ευρώ.
ΤΣΜΕΔΕ Δημάρχου 5.000 ευρώ
Οφειλές ΔΕΤΑΝ  185.000 ευρώ
Αμοιβή συμβούλου για το επιχειρησιακό πρόγραμμα του Δήμου (αυτό για το οποίο εκλέξαμε τη δημοτική αρχή) 107.000 ευρώ.
Για αυτές τις Odious expenses πρέπει να αγανακτούμε φίλοι μου