Ο παράδεισος των Ιρίων και η μικροπολιτική

 (τις φωτογραφίες και κάποιες πληροφορίες τις έλαβα από το argolisculture.gr)

Υπάρχει ένα αρχαίο λατομείο, αριστερά του δρόμου, όπως πηγαίνουμε προς Καρνεζέικα.
Κοντά εκεί είναι και ο Βυζαντινός Ναός του Αγίου Νικολάου με κάτι περίφημες τοιχογραφίες.
Στα Ιρια σώζεται σε πολύ κακή κατάσταση και ο Πύργος του χωριού. Δυστυχώς η ανωδομή του έχει καταπέσει.
Αγνωστα μνημεία ακόμα και σε εμάς. Πως θα ανακαλύψει ο επισκέπτης και περιγητής τους κρυμμένους θησαυρούς;
Φαντασθείτε στο Πυργόσπιτο στην Κάντια να λειτουργούσε μια μικρή έκθεση για τα χειμαδιά των ποιμένων. Να προβαλλόταν  η μικρή αλλά τόσο σημαντική σύγχρονη ιστορία της περιοχής.
Οι ιδιοκτήτες θέλουν να μεταβιβάσουν το κτήριο στον Δήμο, συζητήσεις έχουν γίνει, αλλά όλα σέρνονται. Και το παρελθόν μας διδάσκει ότι ακόμα  και αν γίνει η μεταβίβαση, δύσκολα το έργο της αποκατάστασης θα προχωρήσει.

"....Στις Μυκήνες σήκωσα τις μεγάλες πέτρες και τους θησαυρούς των Ατρειδών
και πλάγιασα μαζί του στο ξενοδοχείο της Ωραίας Ελένης του Μενελάου
Χάθηκαν μόνον την αυγή που λάλησε η Κασσάνδρα
με΄ναν κόκκορα κρεμασμένο στον μαύρο λαιμό της.....
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει
παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες....."

Ο κάμπος των Ιρίων είναι ένας σκέτος παράδεισος.
Και όμως μας πληγώνει

Ήλθε και το νερό και τα κηπευτικά και οι αγκινάρες θα μπορούσαν να κατακλύζουν τις αγορές πριν εισρεύσουν οι ποσότητες των άλλων περιοχών και οι τιμές να είναι εξαιρετικές. Βλέπετε το μικροκλίμα της περιοχής εξασφαλίζει την πρωιμότητα και τη νοστιμιά των προϊόντων.

Η Ακτή Τζαμαλή, η Παραλία της Κάντιας, η Αμμουδιά των Ιρίων, το Μπαράκι, οι ψαροταβέρνες.......
Μην μου  πείτε ότι έχει η περιοχή να ζηλέψει το παραμικρό από τους σούπερ ντούπερ άλλους τουριστότοπους.
Ονειρευτείτε να μπορούσαν τα Ιρια και η Κάντια να προσφέρουν στον επισκέπτη μια πανδαισία γεύσεων με πολλές συνταγές αγκινάρας, φρέσκο ψάρι, και πολλές σαλάτες. Κατσαρές σαλάτες, λείες σαλάτες, αγκιναροσαλάτες με τοματοπελτέ κρεμμυδάκι και άνηθο.
Όχι. Δεν είναι τα σεξοριάλιτι στον σύγχρονο πύργο της Κάντιας που χαρακτηρίζουν την περιοχή.

Όλα αυτά τα αναφέρω εγώ, ένας άνθρωπος που ζει στο μεγάλο χωριό της περιοχής, που το παίζει πρωτεύουσα και στο οποίο γίνονται όλες σχεδόν οι φιέστες της χλιδής.
Οι άνθρωποι στο μικρό χωριό, σίγουρα γνωρίζουν πολύ περισσότερα από εμένα και όλες τις αυθεντίες.
Και αυτοί είναι που πρέπει να αναλάβουν τις πρωτοβουλίες για να δημιουργήσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο παρεμβάσεων για να αναβαθμιστεί το χωριό και η περιοχή τους και να φτάσει εκεί που του αξίζει .
Ακριβώς διότι το πολιτιστικό απόθεμα, οι άνθρωποι, το μικροκλίμα, οι παραλίες είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν τον τόπο μοναδικό.
Αυτοί γνωρίζουν, όχι εγώ ή κάποιος άλλος, την Κρανιδόστρατα, τον αρχαίο δρόμο που συνέδεε την περιοχή με την Ερμιονίδα. Μια ενεργή κοινωνία μπορεί να διεκδικήσει την ανάδειξη του δρόμου αυτού και των αρχαίων που βρίσκονται πάνω σε αυτόν. Αυτοί θα δουν πως θα αξιοποιήσουν το συγκριτικό πλεονέκτημα να εκμεταλλευθούν την αγκινάρα, που όλοι ελπίζουμε ότι θα ονομαστεί ως Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ). Αυτοί θα πρέπει να διερευνήσουν τους τρόπους να αναδειχθούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει η περιοχή για την αύξηση του τουρισμού.
Όμως απαραίτητες προϋποθέσεις για να πάει μπροστά και η περιφέρεια του Ναυπλίου είναι να έχει η δημοτική αρχή όραμα και γνώσεις και η τοπική κοινωνία να είναι ενεργή.

Όλα αυτά τα λέω σήμερα  με αφορμή την αποχώρηση του τοπάρχη Ιρίων από την δημοτική παράταξη που έχει τα ηνία του Δήμου.
Τον άνθρωπο αυτό, που έκανε την δήλωση ανεξαρτητοποίησης, δεν τον γνωρίζω, όμως, υποθέτω, ότι είναι δραστήριος, αγαπάει τον τόπο του, θέλει το καλύτερο για το χωριό του και ότι έκανε προσπάθειες να λυθούν προβλήματα.
Τώρα ο τοπάρχης ισχυρίζεται ότι η δημοτική αρχή δεν ενδιαφέρεται για τα Ιρια. Βεβαίως λίγο πριν την υμνούσε. Και τούμπαλιν. Η δημοτική αρχή τον θεωρούσε σπουδαίο, ενώ τώρα τον απαξιώνει
Αυτό που ισχυρίζομαι είναι ότι θα πρέπει να μας είναι παντελώς αδιάφορο το ποιος προσχωρεί σε έναν συνδυασμό, ποιος αποχωρεί από αυτόν, ποιος μετακινείται σε έναν άλλον, εάν όλα αυτά δεν συνοδεύονται από ένα σχέδιο για τον τόπο, ένα όραμα, μία λογική ορθής κατανομής των πόρων μεταξύ του μεγάλου χωριού και των μικροτέρων.
Οι άνθρωποι εκεί αγαπούν τον τόπο τους πολύ περισσότερο από τους πρωτευουσιάνους του εδώ κουτσομπολότοπου, όμως εμείς οι μεγαλοκουτσομπόληδες παρέα με αυτούς στα χωριά θα πρέπει να συμφωνήσουμε για το αύριο σε ένα οραματικό σχέδιο, αφού βάλουμε κάτω τα δεδομένα, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της περιοχής.
Και υπάρχει κάτι για το οποίο είμαι απόλυτα βέβαιος. Ότι  τα Ιρια και η Κάντια διαθέτουν το ιδιαίτερο δυναμικό στην κοινωνία για να τα παλέψουν όλα αυτά.
Οι διαδικασίες είναι αυτές που φρενάρουν τους νιούς και τους γέροντες να ενεργοποιηθούν.
Πανηγυρίζουν σήμερα οι Αναγνωσταρικοί που αποχώρησε από την κυβερνώσα παράταξη ο τοπάρχης Ιρίων, θα πανηγυρίζουν αύριο οι Κωστουρικοί όταν θα ανακοινώσουν την δικιά τους μεταγραφή κάποιου προσώπου που επίσης μπορεί να είναι αξιόλογο και να αγαπά τον τόπο. Αυτά όμως είναι τα μικροπολιτικά.
Με αδρανοποιημένες τοπικές κοινωνίες και με λογικές φιεστών στ΄Ανάπλι οι πολιτιστικοί τόποι στην ενδοχώρα θα παραμένουν σε ερήμωση, η προώθηση της αγκινάρας θα αφορά μια εορτή και μόνον και ο σεξοτουρισμός μέσω ενός αισχρού τηλεοπτικού ριάλιτι, θα δίνει τον τόνο και θα υποβαθμίζει τον τόπο μας όλον

(Μία από τα ίδια θα μπορούσα να γράψω και για ένα άλλο χωριό της περιοχής μας, το Μάνεση, όπου και εκεί ο αντιτοπάρχης αποχώρησε από την παράταξη Κωστούρου)