Ξεκίνησα το ιστολόγιό μου το έτος 2008. Πέρασαν ήδη εννιάμισι εβδομάδες (χρόνια ήθελα να πω) από τότε. Ενιάμιση χρόνια γράφω, προτείνω, κατακρίνω και αισιοδοξώ. Θεόμουρλος μάλλον είμαι
Παραδοσιακά τις μέρες πριν από τα Χριστούγεννα και το Νέο Έτος αναρτούσα αισιόδοξα άρθρα.
Λέω να το πράξω και εφέτος.
Να μην γκρινιάξω. Κάποιοι λένε ότι γκρινιάζω πολύ. Βέβαια ένας καλός συνάδελφος, όταν το συζητήσαμε, μου είπε να μην κολώνω και ότι "μόνον οι αυλικοί δεν γκρινιάζουν".
Και εγώ αυλικός δεν γίνομαι, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι
Ας πάμε λοιπόν στα αισιόδοξα στην τελευταία ανάρτησή μου του εξαιρετικού (για εμένα προσωπικά) έτους 2017.
Εχει ελπίδα αυτός ο τόπος;
Για την πατρίδα μου ερωτώ.
Για τ' Ανάπλι.
Υπάρχουν άνθρωποι εδώ που ονειρεύονται, ώστε να μπορέσει να ξεπηδήσει κάποια στιγμή η ελπίδα;
Και ναι. Εάν καταφέρει τ΄Ανάπλι να ανακάμψει πλήρως θα μπορέσει τελικά και η Ελλαδίτσα να ξεπεράσει την πολύπλευρη οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική, αθλητική και σεξουαλική κρίση. Εάν μια πόλη σαν τ΄Ανάπλι παραμείνει στην μιζέρια της την οποία επιχειρεί να ανατρέψει μόνον με φανταχτερά, προσωρινά και εξαιρετικά κοστοβόρα ψευδοστολίδια τότε και όλη η χώρα θα βουλιάζει εσαεί μέσα στο τέλμα
Αν μπορέσει η ομάδα αυτή των παραγόντων, που ελέγχει σήμερα τα τοπικά καλαθοσφαιριστικά, να παραμείνει ενωμένη και να τα βγάλει πέρα οικονομικά, τότε η τοπική ομάδα θα πάει πολύ ψηλά. Στην Αλφα Ενα του μπάσκετ την βλέπω. Μετά από ένα γρήγορο πέρασμα από το Αλφα Δύο, ονομασία που δημιουργεί άσχημους συνειρμούς. Και να δίνει διεθνείς αγώνες ονειρεύομαι. Όμως για να είμαστε αισιόδοξοι θα πρέπει από τώρα να ονειρευτούμε την κατασκευή ενός μεγαλύτερου κλειστού γηπέδου που θα φιλοξενήσει τους διεθνείς αγώνες που θα δώσει η ομάδα. Να μην μείνουμε στη μιζέρια του μικρού γηπέδου με τα χαλασμένα ηλεκτρονικά συστήματα. Δεν είναι δυνατόν μία ομάδα να δίνει διεθνείς αγώνες στο μίζερο γήπεδο μια συνηθισμένης κωμόπολης. Ενα αθλητικό παλάτι πρέπει να ονειρευτούμε και να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε.
Και η ομάδα της υδατοσφαίρισης, θεωρώ, ότι μπορεί να αγωνισθεί σε μεγαλύτερες κατηγορίες έχοντας στο ρόστερ της ντόπιους παίκτες κατά πλειοψηφία. Και το αισιόδοξο σενάριο λέει ότι το Κολυμβητήριο, με τις κατάλληλες δράσεις και παρεμβάσεις, θα μπορεί να παραμένει ανοιχτό, εννέα, ας πούμε, μήνες τον χρόνο και η ομάδα να φιλοξενείται τους υπόλοιπους τρεις στο μικρό αλλά επαρκές νέο Κολυμβητήριο του Αργους.
Η αισιοδοξία που αποπνέει σήμερα η ανάρτησή μου, λέει, ότι η πόλη μας θα προβάλλει στις μεγάλες τουριστικές εκθέσεις του εξωτερικού το νέο Βυζαντινό Μουσείο του Αργους. Ότι θα συμμετάσχουμε και στις εκθέσεις τουρισμού στην Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη, όπου θα έχουμε έτοιμο ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα προβολής της περιοχής για να προσελκύσουμε Ρώσους τουρίστες που αισθάνονται οικείο τον Βυζαντινό πολιτισμό. Αισιοδοξώ ότι θα ανοίξουμε τα φτερά μας και θα πετάξουμε πάνω και απ΄έξω από τον μικρόκοσμό μας και τον τοπικισμό μας. Και το ίδιο θα πράξει και η αδελφή πόλη του Αργους. Και αισιοδοξώ ότι δεν θα έχουμε γυμναστές για δημάρχους. ΄Η τέλος πάντων, θα έχουμε άλλους γυμναστές και όχι αυτούς.
Και ονειρεύομαι εκεί στις μεγάλες τουριστικές εκθέσεις να μπορούμε να προβάλλουμε το φεστιβάλ κλασσικής μουσικής του Ναυπλίου και να μπορούμε να παρουσιάσουμε ολοκληρωμένο το πρόγραμμα των συναυλιών και εκδηλώσεων. Για να προσελκύσουμε τουρίστες και λάτρεις της κλασσικής μουσικής σε ένα αναβαθμισμένο φεστιβάλ, το οποίο θα έχει σοβαρά έσοδα από την πώληση εισιτηρίων. Και να μπει ένα τέλος στο αίσχος των προσκλήσεων, όπως έγινε για μια μόνον χρονιά και μετά μία από τα ίδια.
Και αισιοδοξώ ότι κάποια στιγμή ο Μαραθώνιος του Ναυπλίου θα προσελκύσει δρομείς απ΄όλο τον κόσμο. Και η τοπική τουριστική αγορά θα ενισχυθεί σημαντικά. Και η εκδήλωση αντί να μας επιβαρύνει οικονομικά πάνω από μισό εκατομμύριο κάθε τετραετία, θα έχει κέρδη που θα αποδίδονται στο Γηροκομείο Ναυπλίου. Για να ξεπερασθούν και εκεί τα προβλήματα και να μην ντρεπόμαστε που έχουμε συμπεριληφθεί στη λίστα με τους μεγαλοοφειλέτες.
Αισιοδοξώ ότι οι δημιουργικοί άνθρωποι θα πάρουν τα ηνία και εμείς οι ταπεινοί θα ακολουθούμε. Οτι δεν θα γίνεται το αντίθετο. Οτι η αγκινάρα Ιρίων θα γίνει προϊόν Ονομασίας Προέλευσης και τα περισσότερα εστιατόρια της πόλης και της περιοχής θα έχουν συνταγές με αγκινάρες. Οτι τα καφενεία θα αρνούνται να σερβίρουν τις Αμίτες και όλα αυτά που παράγονται από κατεψυγμένες παγοκολώνες Βραζιλιάνικου χυμού πορτοκαλιού και θα έχουν φρέσκο ντόπιο χυμό σε προσιτές τιμές. Οτι η προσπάθεια θα επικεντρώνεται στην προώθηση των τοπικών προϊόντων και ότι όλα ξενοδοχεία θα διαθέτουν μέλι που έχει παραχθεί από τοπικούς μελισσουργούς. Διότι, αν δεν έχετε αντιληφθεί, το μέλι από άνθη πορτοκαλιάς είναι το πιο αρωματικό απ΄όλα.
Ονειρεύομαι την πόλη να παίζει τον ρόλο του κέντρου προώθησης των τοπικών οίνων, αφού και σπουδαίοι οινοποιοί που παράγουν μεγάλα κρασιά, στην Αργολίδα ζουν και το Ναύπλιο είναι στο επίκεντρο δύο οινικών περιοχών που παράγουν τις περίφημες ποικιλίες Αγιωργίτικο και Μοσχοφίλερο.
Φαντάμομαι και ονειρεύομαι μία πόλη που θα φροντίζει τα αδέσποτα και θα διαθέτει ένα οργανωμένο κέντρο φιλοξενίας ζώων.
Περιμένω την ανακατασκευή των σπουδαίων Πυργόσπιτων της περιοχής. Του Αγίου Αδριανού, του Τσέλου, της Κάντιας, που θα λειτουργούν ως εκθετήρια και Κέντρα πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Και να γίνει πραγματικότητα το Εγκληματολογικό Μουσείο στο Μπούρτζι. Ακόμα και αυτό ονειρεύομαι.
Και να ξεκινήσουν τα έργα για το τουριστικό αγκυροβόλιο μέσα στο λιμάνι, όπως έχουν σχεδιάσει. Να μην λησμονηθεί και αυτό.
Πολλά ονειρεύομαι. Να ξαναλειτουργήσει ως χαμάμ το χαμάμ στον Αγιο Σπυρίδωνα. Να γίνουν οι εργασίες στον Αγιο Νικόλαο και στον Αγιο Γεώργιο και να συμμετάσχει η εκκλησία στις σχετικές δαπάνες. Και το κτήριο Βίγκα να ανακατασκευασθεί.
Και να μπουν τα θεμέλια για την ίδρυση ενός μουσείου της ιστορίας της πόλης του Ναυπλίου. Διότι πως να το κάνουμε; Το πάχος της ιστορίας της πόλης μας είναι τεράστιο.
Και να γίνουν όλα αυτά τα έργα για την μείωση κατανάλωσης ενέργειας σε κοινόχρηστους χώρους και σε δημόσια κτήρια, που προϋπολογίσθηκαν για το 2017 και δεν έγιναν.
Και να γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις, που όμως θα αυτοχρηματοδοτούνται. Διότι είναι ξεφτίλα για τον ίδιο τον πολιτισμό το δήθεν δωρεάν και οι προσκλήσεις.
Ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς.
Δεν φτάνει μόνον ένας απλός ύπνος για να σας διηγηθώ όλα τα όνειρα και την φαντασία μου, για να γίνει κατανοητή και η αισιοδοξία μου για το μέλλον
Ας πάμε λοιπόν στα αισιόδοξα στην τελευταία ανάρτησή μου του εξαιρετικού (για εμένα προσωπικά) έτους 2017.
Εχει ελπίδα αυτός ο τόπος;
Για την πατρίδα μου ερωτώ.
Για τ' Ανάπλι.
Υπάρχουν άνθρωποι εδώ που ονειρεύονται, ώστε να μπορέσει να ξεπηδήσει κάποια στιγμή η ελπίδα;
Και ναι. Εάν καταφέρει τ΄Ανάπλι να ανακάμψει πλήρως θα μπορέσει τελικά και η Ελλαδίτσα να ξεπεράσει την πολύπλευρη οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική, αθλητική και σεξουαλική κρίση. Εάν μια πόλη σαν τ΄Ανάπλι παραμείνει στην μιζέρια της την οποία επιχειρεί να ανατρέψει μόνον με φανταχτερά, προσωρινά και εξαιρετικά κοστοβόρα ψευδοστολίδια τότε και όλη η χώρα θα βουλιάζει εσαεί μέσα στο τέλμα
Αν μπορέσει η ομάδα αυτή των παραγόντων, που ελέγχει σήμερα τα τοπικά καλαθοσφαιριστικά, να παραμείνει ενωμένη και να τα βγάλει πέρα οικονομικά, τότε η τοπική ομάδα θα πάει πολύ ψηλά. Στην Αλφα Ενα του μπάσκετ την βλέπω. Μετά από ένα γρήγορο πέρασμα από το Αλφα Δύο, ονομασία που δημιουργεί άσχημους συνειρμούς. Και να δίνει διεθνείς αγώνες ονειρεύομαι. Όμως για να είμαστε αισιόδοξοι θα πρέπει από τώρα να ονειρευτούμε την κατασκευή ενός μεγαλύτερου κλειστού γηπέδου που θα φιλοξενήσει τους διεθνείς αγώνες που θα δώσει η ομάδα. Να μην μείνουμε στη μιζέρια του μικρού γηπέδου με τα χαλασμένα ηλεκτρονικά συστήματα. Δεν είναι δυνατόν μία ομάδα να δίνει διεθνείς αγώνες στο μίζερο γήπεδο μια συνηθισμένης κωμόπολης. Ενα αθλητικό παλάτι πρέπει να ονειρευτούμε και να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε.
Και η ομάδα της υδατοσφαίρισης, θεωρώ, ότι μπορεί να αγωνισθεί σε μεγαλύτερες κατηγορίες έχοντας στο ρόστερ της ντόπιους παίκτες κατά πλειοψηφία. Και το αισιόδοξο σενάριο λέει ότι το Κολυμβητήριο, με τις κατάλληλες δράσεις και παρεμβάσεις, θα μπορεί να παραμένει ανοιχτό, εννέα, ας πούμε, μήνες τον χρόνο και η ομάδα να φιλοξενείται τους υπόλοιπους τρεις στο μικρό αλλά επαρκές νέο Κολυμβητήριο του Αργους.
Η αισιοδοξία που αποπνέει σήμερα η ανάρτησή μου, λέει, ότι η πόλη μας θα προβάλλει στις μεγάλες τουριστικές εκθέσεις του εξωτερικού το νέο Βυζαντινό Μουσείο του Αργους. Ότι θα συμμετάσχουμε και στις εκθέσεις τουρισμού στην Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη, όπου θα έχουμε έτοιμο ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα προβολής της περιοχής για να προσελκύσουμε Ρώσους τουρίστες που αισθάνονται οικείο τον Βυζαντινό πολιτισμό. Αισιοδοξώ ότι θα ανοίξουμε τα φτερά μας και θα πετάξουμε πάνω και απ΄έξω από τον μικρόκοσμό μας και τον τοπικισμό μας. Και το ίδιο θα πράξει και η αδελφή πόλη του Αργους. Και αισιοδοξώ ότι δεν θα έχουμε γυμναστές για δημάρχους. ΄Η τέλος πάντων, θα έχουμε άλλους γυμναστές και όχι αυτούς.
Και ονειρεύομαι εκεί στις μεγάλες τουριστικές εκθέσεις να μπορούμε να προβάλλουμε το φεστιβάλ κλασσικής μουσικής του Ναυπλίου και να μπορούμε να παρουσιάσουμε ολοκληρωμένο το πρόγραμμα των συναυλιών και εκδηλώσεων. Για να προσελκύσουμε τουρίστες και λάτρεις της κλασσικής μουσικής σε ένα αναβαθμισμένο φεστιβάλ, το οποίο θα έχει σοβαρά έσοδα από την πώληση εισιτηρίων. Και να μπει ένα τέλος στο αίσχος των προσκλήσεων, όπως έγινε για μια μόνον χρονιά και μετά μία από τα ίδια.
Και αισιοδοξώ ότι κάποια στιγμή ο Μαραθώνιος του Ναυπλίου θα προσελκύσει δρομείς απ΄όλο τον κόσμο. Και η τοπική τουριστική αγορά θα ενισχυθεί σημαντικά. Και η εκδήλωση αντί να μας επιβαρύνει οικονομικά πάνω από μισό εκατομμύριο κάθε τετραετία, θα έχει κέρδη που θα αποδίδονται στο Γηροκομείο Ναυπλίου. Για να ξεπερασθούν και εκεί τα προβλήματα και να μην ντρεπόμαστε που έχουμε συμπεριληφθεί στη λίστα με τους μεγαλοοφειλέτες.
Αισιοδοξώ ότι οι δημιουργικοί άνθρωποι θα πάρουν τα ηνία και εμείς οι ταπεινοί θα ακολουθούμε. Οτι δεν θα γίνεται το αντίθετο. Οτι η αγκινάρα Ιρίων θα γίνει προϊόν Ονομασίας Προέλευσης και τα περισσότερα εστιατόρια της πόλης και της περιοχής θα έχουν συνταγές με αγκινάρες. Οτι τα καφενεία θα αρνούνται να σερβίρουν τις Αμίτες και όλα αυτά που παράγονται από κατεψυγμένες παγοκολώνες Βραζιλιάνικου χυμού πορτοκαλιού και θα έχουν φρέσκο ντόπιο χυμό σε προσιτές τιμές. Οτι η προσπάθεια θα επικεντρώνεται στην προώθηση των τοπικών προϊόντων και ότι όλα ξενοδοχεία θα διαθέτουν μέλι που έχει παραχθεί από τοπικούς μελισσουργούς. Διότι, αν δεν έχετε αντιληφθεί, το μέλι από άνθη πορτοκαλιάς είναι το πιο αρωματικό απ΄όλα.
Ονειρεύομαι την πόλη να παίζει τον ρόλο του κέντρου προώθησης των τοπικών οίνων, αφού και σπουδαίοι οινοποιοί που παράγουν μεγάλα κρασιά, στην Αργολίδα ζουν και το Ναύπλιο είναι στο επίκεντρο δύο οινικών περιοχών που παράγουν τις περίφημες ποικιλίες Αγιωργίτικο και Μοσχοφίλερο.
Φαντάμομαι και ονειρεύομαι μία πόλη που θα φροντίζει τα αδέσποτα και θα διαθέτει ένα οργανωμένο κέντρο φιλοξενίας ζώων.
Περιμένω την ανακατασκευή των σπουδαίων Πυργόσπιτων της περιοχής. Του Αγίου Αδριανού, του Τσέλου, της Κάντιας, που θα λειτουργούν ως εκθετήρια και Κέντρα πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Και να γίνει πραγματικότητα το Εγκληματολογικό Μουσείο στο Μπούρτζι. Ακόμα και αυτό ονειρεύομαι.
Και να ξεκινήσουν τα έργα για το τουριστικό αγκυροβόλιο μέσα στο λιμάνι, όπως έχουν σχεδιάσει. Να μην λησμονηθεί και αυτό.
Πολλά ονειρεύομαι. Να ξαναλειτουργήσει ως χαμάμ το χαμάμ στον Αγιο Σπυρίδωνα. Να γίνουν οι εργασίες στον Αγιο Νικόλαο και στον Αγιο Γεώργιο και να συμμετάσχει η εκκλησία στις σχετικές δαπάνες. Και το κτήριο Βίγκα να ανακατασκευασθεί.
Και να μπουν τα θεμέλια για την ίδρυση ενός μουσείου της ιστορίας της πόλης του Ναυπλίου. Διότι πως να το κάνουμε; Το πάχος της ιστορίας της πόλης μας είναι τεράστιο.
Και να γίνουν όλα αυτά τα έργα για την μείωση κατανάλωσης ενέργειας σε κοινόχρηστους χώρους και σε δημόσια κτήρια, που προϋπολογίσθηκαν για το 2017 και δεν έγιναν.
Και να γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις, που όμως θα αυτοχρηματοδοτούνται. Διότι είναι ξεφτίλα για τον ίδιο τον πολιτισμό το δήθεν δωρεάν και οι προσκλήσεις.
Ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς.
Δεν φτάνει μόνον ένας απλός ύπνος για να σας διηγηθώ όλα τα όνειρα και την φαντασία μου, για να γίνει κατανοητή και η αισιοδοξία μου για το μέλλον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου