Αισιοδοξία. Εννιάμισι εβδομάδες (χρόνια ήθελα να πω)

(μία φωτογραφία αφιερωμένη σε κάθε έναν που μπορεί να αισιοδοξεί επί 9 1/2 εβδομάδες ή και επί 9 1/2 χρόνια)

Ξεκίνησα το ιστολόγιό μου το έτος 2008. Πέρασαν ήδη εννιάμισι εβδομάδες (χρόνια ήθελα να πω) από τότε. Ενιάμιση χρόνια γράφω, προτείνω, κατακρίνω και αισιοδοξώ. Θεόμουρλος μάλλον είμαι

Παραδοσιακά τις μέρες πριν από τα Χριστούγεννα και το Νέο Έτος αναρτούσα αισιόδοξα άρθρα.

Λέω να το πράξω και εφέτος.

Να μην γκρινιάξω. Κάποιοι λένε ότι γκρινιάζω πολύ. Βέβαια ένας καλός συνάδελφος, όταν το συζητήσαμε, μου είπε να μην κολώνω και ότι "μόνον οι αυλικοί δεν γκρινιάζουν".

Και εγώ αυλικός δεν γίνομαι, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι
Ας  πάμε λοιπόν στα αισιόδοξα στην τελευταία ανάρτησή μου του  εξαιρετικού (για εμένα προσωπικά) έτους 2017.

Εχει ελπίδα αυτός ο τόπος;
Για την πατρίδα μου ερωτώ.
Για τ' Ανάπλι.
Υπάρχουν άνθρωποι εδώ που ονειρεύονται, ώστε να μπορέσει να ξεπηδήσει κάποια στιγμή η ελπίδα;
Και ναι. Εάν καταφέρει τ΄Ανάπλι να ανακάμψει πλήρως θα μπορέσει τελικά και η Ελλαδίτσα να ξεπεράσει την πολύπλευρη οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική, αθλητική και σεξουαλική κρίση. Εάν μια πόλη σαν τ΄Ανάπλι παραμείνει στην μιζέρια της την οποία επιχειρεί να ανατρέψει μόνον με φανταχτερά, προσωρινά και εξαιρετικά κοστοβόρα ψευδοστολίδια τότε και όλη η χώρα θα βουλιάζει εσαεί μέσα στο τέλμα

Αν μπορέσει η ομάδα αυτή  των παραγόντων, που ελέγχει σήμερα τα τοπικά καλαθοσφαιριστικά, να παραμείνει ενωμένη και να τα βγάλει πέρα οικονομικά, τότε η τοπική ομάδα θα πάει πολύ ψηλά.  Στην Αλφα Ενα του μπάσκετ την βλέπω. Μετά από ένα γρήγορο πέρασμα  από το Αλφα Δύο, ονομασία που δημιουργεί άσχημους συνειρμούς. Και να δίνει διεθνείς αγώνες ονειρεύομαι.  Όμως για να είμαστε αισιόδοξοι θα πρέπει από τώρα να ονειρευτούμε την κατασκευή ενός μεγαλύτερου κλειστού γηπέδου που θα φιλοξενήσει τους διεθνείς αγώνες που θα δώσει η ομάδα. Να μην μείνουμε στη μιζέρια του μικρού γηπέδου με τα χαλασμένα ηλεκτρονικά συστήματα. Δεν είναι δυνατόν μία ομάδα να δίνει διεθνείς αγώνες στο μίζερο γήπεδο μια συνηθισμένης κωμόπολης. Ενα αθλητικό παλάτι πρέπει να ονειρευτούμε και να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε.
Και η ομάδα της υδατοσφαίρισης, θεωρώ, ότι μπορεί να αγωνισθεί σε μεγαλύτερες κατηγορίες έχοντας στο ρόστερ της ντόπιους παίκτες κατά πλειοψηφία. Και το αισιόδοξο σενάριο λέει ότι το Κολυμβητήριο, με τις κατάλληλες δράσεις και παρεμβάσεις, θα μπορεί να παραμένει ανοιχτό, εννέα, ας πούμε, μήνες τον χρόνο και η ομάδα να φιλοξενείται τους υπόλοιπους τρεις στο μικρό αλλά επαρκές νέο Κολυμβητήριο του Αργους.

Η αισιοδοξία που αποπνέει σήμερα η ανάρτησή μου, λέει, ότι η πόλη μας θα προβάλλει στις μεγάλες τουριστικές εκθέσεις του εξωτερικού το νέο Βυζαντινό Μουσείο του Αργους. Ότι θα συμμετάσχουμε  και στις εκθέσεις τουρισμού στην Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη, όπου θα έχουμε έτοιμο ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα προβολής της περιοχής για να προσελκύσουμε Ρώσους τουρίστες που αισθάνονται οικείο τον Βυζαντινό πολιτισμό. Αισιοδοξώ ότι θα ανοίξουμε τα φτερά μας και θα πετάξουμε πάνω και απ΄έξω από τον μικρόκοσμό μας και τον τοπικισμό μας. Και το ίδιο θα πράξει και η αδελφή πόλη του Αργους. Και αισιοδοξώ ότι δεν θα έχουμε γυμναστές για δημάρχους. ΄Η τέλος πάντων, θα έχουμε άλλους γυμναστές και όχι αυτούς.
Και ονειρεύομαι εκεί στις μεγάλες τουριστικές εκθέσεις να μπορούμε να προβάλλουμε το φεστιβάλ κλασσικής μουσικής του Ναυπλίου και να μπορούμε να παρουσιάσουμε ολοκληρωμένο το πρόγραμμα των συναυλιών και εκδηλώσεων. Για να προσελκύσουμε τουρίστες και λάτρεις της κλασσικής μουσικής σε ένα αναβαθμισμένο φεστιβάλ, το οποίο θα έχει σοβαρά έσοδα από την πώληση εισιτηρίων. Και να μπει ένα τέλος στο αίσχος των προσκλήσεων, όπως έγινε για μια μόνον χρονιά και μετά μία από τα ίδια.
Και αισιοδοξώ ότι κάποια στιγμή ο Μαραθώνιος του Ναυπλίου θα προσελκύσει δρομείς απ΄όλο τον κόσμο. Και η τοπική τουριστική αγορά θα ενισχυθεί σημαντικά. Και η εκδήλωση αντί να μας επιβαρύνει οικονομικά πάνω από μισό εκατομμύριο κάθε τετραετία, θα έχει κέρδη που θα αποδίδονται στο Γηροκομείο Ναυπλίου. Για να ξεπερασθούν και εκεί τα προβλήματα και να μην ντρεπόμαστε που έχουμε συμπεριληφθεί στη λίστα με τους μεγαλοοφειλέτες.

Αισιοδοξώ ότι οι δημιουργικοί άνθρωποι θα πάρουν τα ηνία και εμείς οι ταπεινοί θα ακολουθούμε. Οτι δεν θα γίνεται το αντίθετο. Οτι η αγκινάρα Ιρίων θα γίνει προϊόν Ονομασίας Προέλευσης και τα περισσότερα εστιατόρια της πόλης και της περιοχής θα έχουν συνταγές με αγκινάρες. Οτι τα καφενεία  θα αρνούνται να σερβίρουν τις Αμίτες και όλα αυτά που παράγονται από κατεψυγμένες παγοκολώνες Βραζιλιάνικου χυμού πορτοκαλιού και θα έχουν φρέσκο ντόπιο χυμό σε προσιτές τιμές. Οτι η προσπάθεια θα επικεντρώνεται στην προώθηση των τοπικών προϊόντων και ότι όλα ξενοδοχεία θα διαθέτουν μέλι που έχει παραχθεί από τοπικούς μελισσουργούς. Διότι, αν δεν έχετε αντιληφθεί, το μέλι από άνθη πορτοκαλιάς είναι το πιο αρωματικό απ΄όλα.

Ονειρεύομαι την πόλη να παίζει τον ρόλο του κέντρου προώθησης των τοπικών οίνων, αφού και σπουδαίοι οινοποιοί που παράγουν μεγάλα κρασιά, στην Αργολίδα ζουν και το Ναύπλιο είναι στο επίκεντρο δύο οινικών περιοχών που παράγουν τις περίφημες ποικιλίες Αγιωργίτικο και Μοσχοφίλερο.

Φαντάμομαι και ονειρεύομαι μία πόλη που θα φροντίζει τα αδέσποτα και θα διαθέτει ένα οργανωμένο κέντρο φιλοξενίας ζώων.

Περιμένω την ανακατασκευή των σπουδαίων Πυργόσπιτων της περιοχής. Του Αγίου Αδριανού, του Τσέλου, της Κάντιας, που θα λειτουργούν ως εκθετήρια και Κέντρα πολιτιστικών εκδηλώσεων.

Και να γίνει πραγματικότητα το Εγκληματολογικό Μουσείο στο Μπούρτζι. Ακόμα και αυτό ονειρεύομαι.

Και να ξεκινήσουν τα έργα για το τουριστικό αγκυροβόλιο μέσα στο λιμάνι, όπως έχουν σχεδιάσει. Να μην λησμονηθεί και αυτό.

Πολλά ονειρεύομαι. Να ξαναλειτουργήσει ως χαμάμ το χαμάμ στον Αγιο Σπυρίδωνα. Να γίνουν οι εργασίες στον Αγιο Νικόλαο και στον Αγιο Γεώργιο και να συμμετάσχει η εκκλησία στις σχετικές δαπάνες. Και το κτήριο Βίγκα να ανακατασκευασθεί.

Και να μπουν τα θεμέλια για την ίδρυση ενός μουσείου της ιστορίας της πόλης του Ναυπλίου. Διότι πως να το κάνουμε; Το πάχος της ιστορίας της πόλης μας είναι τεράστιο.

Και να γίνουν όλα αυτά τα έργα για την μείωση κατανάλωσης ενέργειας σε κοινόχρηστους χώρους και σε δημόσια κτήρια, που προϋπολογίσθηκαν για το 2017 και δεν έγιναν.

Και να γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις, που όμως θα αυτοχρηματοδοτούνται. Διότι είναι ξεφτίλα για τον ίδιο τον πολιτισμό το δήθεν δωρεάν και οι προσκλήσεις.

Ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς.

Δεν φτάνει μόνον ένας απλός ύπνος για να σας διηγηθώ όλα τα όνειρα και την φαντασία μου, για να γίνει κατανοητή και η αισιοδοξία μου για το μέλλον

17 Δεκέμβρη του έτους 2014. Το τέλος του τραίνου για το Ναύπλιο

17 Δεκέμβρη του έτους 2014. Την ημέρα αυτή μπήκε η ταφόπλακα του σιδηρόδρομου για την πόλη τ΄Αναπλιού και την αδελφή πόλη του Αργους. Τάφος και σιωπή τουλάχιστον για την δικιά μου γενιά, φίλοι μου. Δεν θα ευτυχήσω να δω το τραίνο στο Ναύπλιο για όσο ζω. Έτσι πιστεύω.Μεγάλη θλίψη για εμένα, όσο και αν δεν το πιστεύετε. 
Η ημερομηνία εκείνη θα ήταν, είχαν πει, ημερομηνία ορόσημο για το σιδηροδρομο. Δεν έγινε τότε, διότι εμείς δεν το πήραμε ζεστά. Και πλέον δεν πρόκειται να ξανάλθει το τραίνο. Σε κάποιες δεκαετίες ίσως. Εάν και εφόσον το δούμε με άλλο μάτι πλέον.

Είχαν δώσει με τυμπανοκρουσίες αυτή την υπόσχεση στις 8 Σεπτέμβρη του 2014. "Σε εκατό μέρες" μας διαβεβαίωσαν ότι το τραίνο θα λειτουργήσει εκ νέου για το Ναύπλιο (σε εκατό μέρες θα έμπαινε ένα τέλος και στην χωματερή στην Καραθώνα και "οι πρώτες εκατό μέρες" μας έλεγε, το σωτήριον έτος 1981, το ΠΑΣΟΚ).

Οι επίσημοι κορδώθηκαν. Έγιναν και συναντήσεις με τοπικούς άρχοντες και συνεντεύξεις τύπου.

Δύσπιστος εγώ, ως αιρετικός, αποφάσισα τότε να θυμίζω κάθε μέρα την υπόσχεση, πραγματοποιώντας την αντίστροφη μέτρηση μέχρι την d day, όπου θα κατέφθανε και πάλι ο σιδηρόδρομος στο Ναύπλιο.
Ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία τότε.
Είχαν ειπωθεί τα μεγάλα λόγια και θα μπορούσε η κοινωνία να πιέσει.

Όμως οι "ενεργοί πολίτες"  αδιαφόρησαν πλήρως και ολοσχερώς τότε. Τα είχαν όλα λυμένα μέσα στο μυαλουδάκι τους. Δεν είχαν αμφιβολίες. Μόνον όσοι έχουν αμφιβολίες και γνωρίζουν ότι δεν κατέχουν την απόλυτη αλήθεια είναι έτοιμοι να ακούσουν και να αγωνισθούν για έναν ουσιαστικό στόχο που μπορεί να πραγματοποιηθεί
Κάποιοι θεώρησαν τις υποσχέσεις του τέως Υπουργού ως θέσφατο.
Άλλοι είχαν τις απόλυτες βεβαιότητες ότι εντός των ημερών το τραίνο θα έλθει, όχι διότι το είπε ο τότε Υπουργός, ούτε και διότι θα πιέζαμε ως πολίτες, αλλά διότι "οι συσχετισμοί στην καπιταλιστική Ευρώπη επρόκειτο να ανατραπούν οσονούπω", επειδή έτσι αποφάσισαν τινες στην Ελλάδα. Και με την ανατροπή του καπιταλισμού θα κατέφτανε και το τραίνο στο Ναύπλιο, αφού θα έπαιρναν πόδι οι αργυρώνητοι.
Αλλά και οι τοπικοί άρχοντες ήσαν μόνον φανφάρες. Καμία ιδιαίτερη σκασίλα δεν είχαν για την έλευση του τραίνου. Εδώ με το Πολεοδομικό Σχέδιο του Ναυπλίου που ψήφισαν, αποφάσισαν να στείλουν τον σταθμό των τραίνων κάποια χιλιόμετρα έξω από το Ναύπλιο, στο εργοστάσιο της παλαιάς ΑΓΡΕΞ, πράγμα που από μόνο του θα καθιστούσε τον σιδηρόδρομο ασύμφορο σε σχέση με τα λεωφορεία.
Ο κόσμος γουστάριζε, γουσταρίζει και θα γουσταρίζει τις ψεύτικες υποσχέσεις. Ιδίως, όταν αυτές αφορούν το μικροσυμφέρον του. Πάντοτε αυτούς που έλεγαν τα παχιά λόγια ψήφιζε και αυτό θα συνεχίσει να κάνει.
Δεν επιθυμεί ο λαός να ακούει για δύσκολα σχέδια.
"Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώστε". Αυτό επιθυμεί. Δεν τον ενδιέφερε και δεν τον ενδιαφέρει ένας σχεδιασμός για ένα τραίνο κατάλληλο για εμπορευματικές μεταφορές. Για μαθητικές εκδρομές εκατοντάδων σχολείων και χιλιάδων μαθητών με το τραίνο, που θα σταματά σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους. Καλά είναι και τα πούλμαν που μπορεί να σταματήσουν και έξω από το δικό μας κατάστημα ή το δικό μας εστιατόριο με τις κατάλληλες ενέσεις στους κατάλληλους ανθρώπους. Δεν θέλει να ακούσει πολλά πολλά για οικολογικά μέσα μεταφοράς.

Το τραίνο χάθηκε για τον σιδηρόδρομο, φίλοι μου. Τότε έπρεπε να παλέψουμε.  Σήμερα ανέλαβαν τη λειτουργία των τραίνων αυτοί που κοιτούν αποκλειστικά και μόνον το δικό τους κέρδος.
17 Δεκέμβρη του 2014 ήταν η ευκαιρία μας.
Τώρα ρίχνουμε κάποιες τελευταίες μπαταριές, εκπληρώνοντας το επαναστατικό καθήκον μας.

Τι ανοησία είναι αυτή με το να πληρώσουμε ως φορολογούμενοι δημότες για να γίνει μια "μελέτη βιωσιμότητας" της λειτουργίας του σιδηρόδρομου προς Αργος και Ναύπλιο.  Να αναθέσουμε, δηλαδή, σε έναν δικό μας μελετητή, να μας πει εκ των υστέρων το συμπέρασμα που εμείς θέλουμε να βγάλει. Και αυτό το συμπέρασμα θα το δώσει στους Ιταλούς, που θα μείνουν ενεοί και θα βάλουν ευθύς και παραχρήμα μπρος το τραίνο να λειτουργήσει, επειδή έβγαλε ένα τέτοιο συμπέρασμα ο μελετητής που διόρισε το Ναύπλιο.
Πόσο αφελείς μπορεί να είμαστε να πιστεύουμε σε κάτι τέτοιο;
Αν η γραμμή ήταν κερδοφόρα, έχει κάποιος την παραμικρή αμφιβολία ότι θα την έβαζε άμεσα σε λειτουργία  η νέα διοίκηση της Τραινοσέ; Περιμένουν από εμάς να τους το υποδείξουμε; Μα πως μπορούμε να τα διανοούμαστε όλα αυτά;

Δεν γίνεται απολύτως τίποτα λοιπόν, αφού απολέσαμε την ευκαιρία;
Νομίζω πως όχι. Ίσως εάν υπήρχε μια άλλη λογική. Ίσως τότε να μπορούσαμε να παλέψουμε ακόμα κάτι.
Να διεκδικήσουμε να είμαστε οι πρώτοι αναπληρωματικοί στην επιδότηση της γραμμής ως άγονης, εάν και εφ΄όσον κάποια άλλη γραμμή απενταχθεί για κάποιο λόγο ή θεωρηθεί πλέον ανταγωνιστική και κερδοφόρα και δεν επιτρέπεται πλέον να επιδοτείται.
Να διεκδικήσουμε από τον ΟΣΕ την επανατοποθέτηση των αυτόματων συστημάτων ασφαλείας που "εκλάπησαν". Ουδείς τότε είχε ασχοληθεί με το θέμα. Ουδείς έλαβε μέτρα φύλαξης των πανάκριβων μηχανημάτων. Ερώτημα είναι σήμερα, με την αποκάλυψη της εγκληματικής ομάδας που συνεργαζόταν με τσιγγάνους για την αφαίρεση σιδηροδρομικού υλικού, το κατά πόσον υπάρχουν επιπλέον ευθύνες για τις απώλειες που έχουμε υποστεί και εμείς εδώ.
Να πιεστεί το Υπουργείο Παιδείας να καθιερώσει σιδηροδρομικές μαθητικές εκδρομές
Να αποφασίσουν οι τοπικές δημοτικές αρχές και η Περιφέρεια Πελοποννήσου μια ενεργή συμμετοχή στη λειτουργία της γραμμής, συμμετέχοντας σε μία νέα εταιρεία σιδηροδρομικών μεταφορών, σε σύμπραξη με τους Ιταλούς αν πεισθούν.
Θα μπορούσε το τραίνο να καταφτάσει, εάν όλα αυτά ήσαν δυνατά.  Όμως δεν μπορούμε να τρέφουμε αυταπάτες. Η εξουσία είναι αυτή που είναι. Βολεμένη με τους λεωφορειούχους ψηφοφόρους, τους ευτυχείς  με τα πούλμαν που αδειάζουν τους τουρίστες μπροστά από τα καταστήματά τους εστιάτορες και γκρικαρτάδες. Μην κοροϊδευόμαστε. Έτσι είναι λίγο πολύ τα πράγματα.

Ένα μόνον θα μπορούσε να γίνει στη σημερινή συγκυρία.
Να  πάρουμε οριστικά απόφαση το  τέλος του μετρικού σιδηρδρομικού δικτύου και να ζητήσουμε να συνταχθεί μία μελέτη για την επέκταση του προαστιακού σιδηρόδρομου.
Άλλο που δεν θέλουν με το να αναθέτουν μελέτες.
Καλές κονόμες είναι όλες αυτές οι μελέτες.
Αλλά τουλάχιστον θα έχουμε μία έτοιμη μελέτη και.....
Και ποιος ξέρει;
Ίσως το 2050 να υλοποιηθεί.
Εγώ δεν θα το δω αυτό. Ίσως όμως τα εγγόνια μας να έρχονται με τραίνο στο Ναύπλιο.
Σκέτη αισιοδοξία είμαι σήμερα

Τα γηρατειά και τα χρέη του Γηροκομείου στο Ναύπλιο

"Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει"
(Διονύσιος Σολωμός από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους)


Σιωπή στην πόλη και στον κάμπο.

Ούτε λαλιά για το γεγονός ότι το Γηροκομείο Ναυπλίου συμπεριλαμβάνεται στη λίστα της ντροπής μαζί με τους μεγαλοοφειλέτες  λαμόγια της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας και τις διάφορες ποδοσφαιρικές ομάδες και τα μπουμπούκια της εποχής του Χρηματιστηρίου.
Δεν είχαν πει τίποτα οι υπεύθυνοι για τα χρέη, αλλά και μετά τη δημοσιοποίηση του γεγονότος άχνα δεν έβγαλαν.
Ούτε καν οι δημοτικοί σύμβουλοι είχαν κάποια ενημέρωση για το γεγονός ότι το Γηροκομείο επί χρόνια δεν ήταν εντάξει με τις υποχρεώσεις του για τις ασφαλιστικές εισφορές.
Και δεν γνωρίζουμε εάν εκεί στο Γηροκομείο οφείλουν μόνον τις ασφαλιστικές εισφορές και τις εισφορές υγείας των εργαζομένων ή έχουν και άλλα χρέη. Μήπως οφείλουν και μισθούς; Αποπληρώνουν τους προμηθευτές; Τα λειτουργικά έξοδα;
Συνεχίζουμε να πιάνουμε κορόιδα όλους αυτούς τους τροϊκανούς που το εύκολο που ξέρουν να κάνουν είναι να πιάνουν το ψαλίδι και το μαχαίρι και να κόβουν μισθούς και συντάξεις και αδυνατούν να πάρουν χαμπαρ τι γίνεται στα ενδότερα. Στο απυρόβλητο οι δευάννηδες και οι γηροκόμοι που αδυνατούν να λειτουργήσουν σωστά για να προσφέρουν στους έχοντες ανάγκη. Και όταν ο βρόγχος των υπέρογκων χρεών σφίξει υπερβολικά, τότε.....

Δεν είναι αστείο πράγμα να συμπεριλαμβάνεσαι στη λίστα των μεγαλοοφειλετών και να μην πράττεις το παραμικρό για την επίλυση του προβλήματος.
Πριν είκοσι έτη ήταν πανεύκολο να έχεις ένα Γηροκομείο που όχι μόνον δεν θα έμπαινε μέσα, αλλά θα μπορούσε μα δημιουργεί πλεονάσματα, τα οποία θα ήταν δυνατόν να γίνουν επιπλέον παροχές προς τα άτομα της τρίτης ηλικίας που έχουν ανάγκη.
Τότε υπήρχαν οι κρατικές επιδοτήσεις που εδίδοντο αφειδώς.
Τα περιουσιακά στοιχεία του Γηροκομείου ήσαν πλούσια και περιελάμβαναν σημαντικότατα ακίνητα που είχε αφήσει η Μαρία Ράδου.
Το Γηροκομείο περιλαμβάνει δύο ορόφους με δωμάτια για τα άτομα της τρίτης ηλικίας και θα μπορούσαν όλα να αξιοποιηθούν. Αν είχαν λειτουργήσει εξ αρχής οι δύο όροφοι τα έσοδα του Γηροκομείου θα ήσαν, κατά κανόνα, διπλά.
Θα έπρεπε από την αρχή να υπήρχε ένα σωστό Οργανόγραμμα, όπου θα περιγραφόντουσαν οι θέσεις εργασίας που απαιτούνται.

Αντί για αυτό τι έγινε τόσα χρόνια;
Λειτούργησε μόνον ο ένας όροφος και ο άλλος έμεινε επί δεκαετίες κενός και αναξιοποίητος,
Είχε σοβαρές ατέλειες η κατασκευή του κτηρίου που δεν μπορούσε επί χρόνια να λάβει άδεια λειτουργίας.
Χωρίς άδεια λειτουργίας ήταν αδύνατον να επιδοτηθεί, τότε στα χρόνια της ευημερίας και του εύκολου χρήματος που δινόταν αφειδώς.
Έγιναν ρουσφετολογικές προσλήψεις προσωπικού. Το διοικητικό προσωπικό ήταν υπερβάλλον με αποτέλεσμα από την πρώτη στιγμή να δημιουργούνται ελλείμματα.
Άρχισαν να πωλούνται σημαντικά ακίνητα για να ξεπληρωθούν χρέη. Πουλήθηκε το ακίνητο στο Ψυχικό. Πουλήθηκε και το μεγάλο οικόπεδο στην είσοδο του Αργους. Όμως όλο αυτό ήταν αδιέξοδο, διότι νέα χρέη και οφειλές άρχισαν να συσσωρεύονται.
Ποτέ δεν έγινε μία μελέτη βιωσιμότητας.

Είναι αλήθεια ότι ο Δήμος δεν δικαιούται να επιδοτεί απευθείας το νομικό πρόσωπο "Γηροκομείο Μαρίας Ράδου". Όμως υπήρχαν και υπάρχουν τρόποι να βοηθήσει εμμέσως για να μειωθούν τα έξοδα του Ιδρύματος. Και ουδείς θα ομιλούσε για παρανομία. Καλή θέληση απαιτείται. Όχι μόνον λαμπάκια και φωτεινότητες για την δημοφιλία αλλά και φροντίδα για αυτούς που ζουν στο ημίφως. Ουδείς για παράδειγμα θα ενδιαφερόταν αν μέσα σε αυτά τα 132.000 που δίδουμε για τον χριστουγεννιάτικο διάκοσμο έμπαινε και μια δαπάνη για να αλλάξουμε τα ηλεκτρολογικά στο Γηροκομείο.

Τι προτείνω συγκεκριμένο;
Άμεσα να δούμε πως θα αξιοποιηθεί ο ένας όροφος του Γηροκομείου που είναι κενός, ώστε να αποκτήσει επιπλέον έσοδα το Ίδρυμα, μέχρις ότου αποφασισθεί και γίνει δυνατή η λειτουργία και του ορόφου αυτού για τη  στέγαση γερόντων. Το ποσό αυτό θα μπορούσε να είναι σημαντικό για την κάλυψη μεγάλου μέρους των ελλειμμάτων.
Άμεσα θα πρέπει να μηδενίσουμε την όποια δαπάνη του Γηροκομείου για την σίτιση των γερόντων. Δεν είναι απολύτως τίποτα να δοθεί εξαιρετικό φαγητό στους δέκα-είκοσι γέροντες μέσω των μαγειρείων των παιδικών Σταθμών ή του νοσοκομείου ή του Στρατού ή των συσσιτίων. Δεν είναι δυνατόν να μην μπορεί να βρεθεί μια τέτοια λύση.
Άμεσα να δούμε οικονομίες κλίμακας μέσω των συνεργασιών. Κόστος καθαρισμού, αλλαγές σε φθαρμένα και κατεστραμμένα υλικά (λαμπτήρες, είδη υγιεινής κλπ) θα μπορούσαν εμμέσως να καλυφθούν από τον Δήμο.
Άμεσα να δούμε πως θα μηδενίσουμε τη δαπάνη για κλινοσκεπάσματα, πετσέτες κλπ. Τα τόσα ξενοδοχεία αλλάζουν τα υλικά αυτά μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Κάλλιστα θα μπορούσαν να τα δωρίζουν στο Γηροκομεία, αφού παραμένουν οι πετσέτες και τα σεντόνια αυτά σε πολύ καλή κατάσταση. Να μηδενίσουμε το κόστος καθαρισμού των κλινοσκεπασμάτων. Τρόποι θα βρεθούν
Κάποτε θα πρέπει να δούμε το πως θα αξιοποιηθεί καλύτερα η περιουσία του Ιδρύματος που απομένει και δεν έχει πουληθεί.
Διαθέτει το Ίδρυμα ένα τεράστιο κτήμα στο Σπηλιωτάκη εμβαδού 320 στρεμμάτων!!!! Διάφορα φημολογούνται για το κτήμα αυτό. Το κτήμα διαθέτει άριστο προσανατολισμό για να γίνει ένα μεγάλο ηλιακό πάρκο. Διαθέτει και ένα εκπληκτικό ποιμνιοστάσιο, που τώρα δεν χρησιμοποιείται. Η γύρω περιοχή (και όχι μόνον η γύρω;) είναι κατάφυτη με καϊσιές.
Εδώ χρειάζεται μια δημοτική αρχή που θα το παλέψει. Αλλά και μία δημοτική αρχή με πάθος και όραμα. Όχι μια δημοτική αρχή για λαμπάκια.

Δεν λέω ότι όλα αυτά είναι εύκολα.
Πολύ δύσκολα είναι.
Όμως αυτοί σιωπούν και αδρανούν. Ούτε καν δίδουν στη δημοσιότητα τα οικονομικά στοιχεία.
Και οι οφειλές μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα.
Δεν λέω ότι εγώ έχω όλες τις λύσεις. Μπορεί και να μην έχω καμία λύση και όλα αυτά που προτείνω να βγαίνουν  από το μυαλό μου
Όμως αυτό που γνωρίζω είναι ότι  χωρίς διάλογο και χωρίς σχέδιο πάμε άπατοι.
Οι γέροντες και οι πάσχοντες θα υποφέρουν για μια ακόμα φορά.

Αφιερωμένη η ανάρτηση σε φίλους και "φίλους"

Οικονομικά του Δήμου Ναυπλιέων και ο κ. Αντιδήμαρχος επί των Οικονομικών

Έχουμε ένα "γεια" και δυο τρεις φορές έχουμε συζητήσει κάτι παραπάνω περί ανέμων και υδάτων (για μπάσκετ ας πούμε).
Είναι μία πολύ συμπαθητική παρουσία στα δημοτικά πράγματα. Με ζεστό χαμόγελο, ευγενέστατος όταν συζητάς μαζί του, με όμορφη οικογένεια. Επιτυχημένος επαγγελματίας. Άνθρωπος του αθλητισμού (και αυτός).
Διαθέτει όλα τα προσόντα για να φτάσει πολύ ψηλά στα δημοτικά αξιώματα.
Αντιδήμαρχος επί των Οικονομικών τα τρία τελευταία έτη, είχε καταφέρει  να ασκεί τα καθήκοντά του σε χαμηλούς τόνους, παρά τις αλλεπάλληλες απευθείας αναθέσεις και τις οφειλές του Δήμου σε διάφορους προμηθευτές και εργολάβους.
Αντιλαμβάνομαι απολύτως την προσπάθειά του να λειαίνει γωνίες και να τοποθετεί μαξιλάρια σε κραδασμούς, όντας στη δημοτική παράταξη στην οποία επέλεξε να βρίσκεται.
Παρ΄ότι πιστός στις επιταγές του ανωτάτου στην πόλη, είχε κατορθώσει να μην εμφανίζεται ταυτισμένος με τα κατορθώματα.
Και όμως μέσα στον ορυμαγδό της τοπικής πολιτικής αντιπαράθεσης, ο αντιδήμαρχος, βγήκε τις τελευταίες μέρες να υπερασπίσει θέματα που, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι υποστηρίξιμα.
Αυτό που έκανε δεν το κατανοώ. Γιατί τώρα να θέσει γωνίες; Γιατί να ταυτιστεί απόλυτα σε ζητήματα που μπάζουν από παντού;

Μας μίλησε για δύο θέματα. Το πρώτο ήταν να υποστηρίξει το έργο που έγινε χωρίς άδειες μέσα στον αιγιαλό στην Πλάκα Δρεπάνου και το δεύτερο για την οικονομική κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί ο Δήμος Ναυπλιέων, περιγράφοντάς την ως εξαιρετική.
Θα αφήσω στην άκρη το έργο στην Πλάκα και θα ασχοληθώ με τα οικονομικά του Δήμου μας. Αν επιμείνει βέβαια ο συμπαθέστατος αντιδήμαρχος θα ασχοληθώ εκ νέου και με το θέμα αυτό του έργου στην Πλάκα και θα σας ομιλήσω για την προχειρότητα και την έλλειψη οραματικού σχεδίου.

Θα προσπαθήσω να μην με βαρεθείτε με τα πολλά νούμερα, αν και οι αριθμοί είναι αυτοί που στο πίσω πίσω μέρος αποδεικνύουν εάν στην τελική υπάρχει πάθος για την πόλη ή απλή επικοινωνιακή διαχείριση του στόχου της δημοφιλίας

Ας πάμε στο  γενικόν του θέματος για να μην ξεφεύγουμε με επιφανειακές αναλύσεις.
 Ένας Δήμος είναι σε ανθηρή και καλή κατάσταση ως προς τα οικονομικά του, όταν πληρώνει ευθύς και παραχρήμα τις υποχρεώσεις του, όταν  υπάρχει διαφανής διαχείριση ιδίως των αναθέσεων έργων και προμηθειών και όταν περισσεύουν χρήματα για να γίνουν εξ ιδίων πόρων ουσιαστικά έργα υποδομής  (και όχι μόνον κατασπατάληση για εορτές, πανηγύρεις, άρτον και θεάματα).
Ο Δήμος Ναυπλιέων οφείλει σήμερα πάνω από ένα εκατομμύριο σε προμηθευτές του. Κάνει συνεχώς απευθείας αναθέσεις, σπάζοντας μάλιστα τα έργα σε επιμέρους για να είναι εντάξει με τις επιταγές του νόμου και δεν κάνει έργα υποδομής εξ ιδίων πόρων. 
Έτσι όμως το ξέρω κι εγώ να εμφανίζω καλή οικονομική κατάσταση στο δικό μου νοικοκυριό. Να μην ξοδεύω απολύτως τίποτα για την βελτίωση των συνθηκών της ζωής της οικογένειάς μου, να έχω την επιχορήγηση του Κράτους και να δαπανώ κάποια χρήματα σε διασκεδάσεις πηγαίνοντας την οικογένεια σε κολλητούς και ημέτερους ταβερνιάρηδες.

Όμως το τεράστιο πρόβλημα με τα οικονομικά του Δήμου Ναυπλιέων αφορά τα νομικά πρόσωπα.

Λίγα μόλις εικοσιτετράωρα μετά τις θριαμβευτικές δηλώσεις περί οικονομικής ευρωστίας, δημοσιεύεται η λίστα της ντροπής με όλους τους μεγαλοοφειλέτες, τις ποδοσφαιρικές ομάδες, τα αστέρια της εποχής του χρηματιστηρίου, τα μαργαριτάρια της ντόπιας κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας που οφείλουν εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια ευρώ για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Και μέσα σε αυτή την λίστα της ντροπής και του αίσχους συμπεριλαμβάνεται και το Γηροκομείο του Ναυπλίου, που οφείλει επτακόσιες τόσες χιλιάδες για ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων του!!! Δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές. Πιθανότατα να μην πληρώνουν και τις εισφορές που παρακρατούνται από τον μισθό των εργαζομένων Και να σκεφτείτε ότι πριν από έξι χρόνια πούλησαν ένα μεγάλο ακίνητο στα Βόρεια Προάστια των Αθηνών και εξόφλησαν τις μέχρι τότε υποχρεώσεις, Μέσα σε έξι χρόνια δημιούργησαν αυτά τα νέα χρέη. Και ουδέποτε τα συζήτησαν όλα αυτά στο δημοτικό συμβούλιο και κανένα σχέδιο δεν έχουν για να αρθεί το αδιέξοδο.

Και στον ΔΟΙΚΟΙΠΑΝ, το άλλο νομικό πρόσωπο του Δήμου, που ασχολείται με το ΚΑΠΗ και τους Παιδικούς σταθμούς έχουν οφειλές προς ιδιώτες. Όμως το χειρότερο κατά την γνώμη μου που προέκυψε από την έκθεση ελέγχου των ορκωτών λογιστών, είναι ότι η Επιχείρηση αυτή του Δήμου μας επιβαρύνεται με πρόστιμα και τόκους για εκπρόθεσμες καταβολές ασφαλιστικών εισφορών. Προφανώς η διαχείριση είναι εσφαλμένη. Προφανώς δεν κάνουν καλά κουμάντα, ώστε να διαθέτουν την αναγκαία ρευστότητα την κρίσιμη στιγμή, για να μην τα πληρώνουν εκπρόθεσμα με καπέλο και πρόστιμα. Δεν μπορώ να το κατανοήσω. Οι πολίτες να προσπαθούν να είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις τους και όμως να πληρώνουν μέσω της φορολογίας πρόστιμα και προσαυξήσεις διότι έχουμε αυτούς που έχουμε στη δημοτική αρχή

Και ο ΔΟΠΠΑΤ έχει οφειλές προς ιδιώτες. Δύο - τρία έτη καθυστερούν τις πληρωμές. Και μετά σου λένε ότι τα οικονομικά του Δήμου είναι άριστα. Είναι να βγαίνεις από τα ρούχα σου.

Ακούστε και κάποια για το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο να σας πέσουν τα μαλλιά.
Απ΄ευθείας αναθέσεις και εκεί. Μελέτες που ουδέν ουσιαστικό θα προσφέρουν.
Χειροκίνητη παροχή ύδατος στα σκάφη και πληρωμή νερουλά για να κάνει την απλή σύνδεση αντί τοποθέτηση pillars, που θα δώσει ένα τέρμα στην αδιαφάνεια και θα δώσει οφέλη στους σκαφάτους που μας επισκέπτονται. Δεν είναι έτσι κ. Λιμενάρχα που είστε μέλος του ΔΣ του Λιμενικού Ταμείου;
Αλλά το αδιανόητο είναι οι αριθμοί των προϋπολογισμών και απολογισμών του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου.
Εδώ θα αναγκαστώ να χρησιμοποιήσω κάποια νούμερα.
Οι άνθρωποι είχαν προϋπολογίσει για το 2017 τακτικά έσοδα ύψους 507.306,92 ευρώ (μέχρι και δεκαδικά ψηφία είχαν υπολογίσει). Πόσα λέτε ότι εισέπραξαν μέχρι 31 Ιουλίου (μέσα σε επτά μήνες); Εισέπραξαν, φίλοι μου, το ποσό των ευρώ 70.165,51. Χαώδης διαφορά. Τι ακριβώς γίνεται; Θα μας πει κάποιος από το ΔΣ του Λιμενικού Ταμείου; Δεν ευθύνεται η Δημοτική Αρχή;
Ενώ είχαν προϋπολογίσει ότι θα εισπράξουν μέσα στο 17 από την ακίνητη περιουσία το ποσό των ευρώ 345.766,92 , τελικά εισέπραξαν στους επτά πρώτους μήνες το ποσό των ευρώ 23.811,33!!!!
Και ενώ είχαν προϋπολογίσει ότι θα εισπράξουν μέσα στο 17 από παροχή υπηρεσιών (λιμανιάτικα, παροχή νερού κλπ) το ποσό των ευρώ 115.000, τελικά εισέπραξαν στους επτά πρώτους μήνες το ποσό των ευρώ 37.699,81!!!!
Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι εκεί είτε δεν γνωρίζουν τι τους γίνεται όταν προϋπολογίζουν ποσά, είτε είναι ανίκανοι να εισπράξουν τα προϋπολογισθέντα αυτά ποσά. Και λύσεις και δράσεις για αυτό έχω προτείνει κατά καιρούς. Ποιος ακούει; Όλοι ειδήμονες είναι εκεί. Όμως ουδείς ενημερώνει τους πολίτες για τις τεράστιες αυτές διαφορές.
Και το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο θα μπορούσε να είναι ένα λίαν κερδοφόρο νομικό πρόσωπο και θα μπορούσε με τα κέρδη να κάνει δράσεις, έργα, να αναβαθμίσει τα λιμάνια που έχει στην διαχείρισή του και μέσω προγραμματικών συμβάσεων να βοηθήσει συνολικά τον Δήμο και τις λοιπές επιχειρήσεις.

Και βεβαίως τελειώνω με την ΔΕΥΑΝ.
Πλήρες οικονομικό αδιέξοδο εκεί. Και έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά η δημοτική αρχή. Ουδέν προτείνει πλέον. Κανένα σχέδιο. Καμία προοπτική δεν δίδει. Τίποτα δεν λέει ο συμπαθής αντιδήμαρχος.
Πριν από χρόνια είχαμε ακούσει κάποια μεγαλεπήβολα σχέδια για οικονομική ανάπτυξη.
Τους είχαμε πει ότι λένε μπούρδες.
Σήμερα επιβεβαιωνόμαστε.
Δυστυχώς.
Η οικονομική κατάσταση εκεί είναι εξαιρετικά άσχημη.
Δεν τα λέω αυτά εγώ ο περίεργος.
Ιδού τι γράφουν στην έκθεσή τους οι Ορκωτοί Λογιστές

" Η εν λόγω Δημοτική Επιχείρηση συνεχίζει τα τελευταία χρόνια να σωρεύει ζημίες, με αποτέλεσμα να μην είναι πλέον σε θέση να ανταποκρίνεται στις τρέχουσες υποχρεώσεις της. Εξαιτίας της έλλειψης ικανής ρευστότητας ο Δήμος ως εγγυητής έχει υποχρεωθεί σε μόνιμη βάση προς το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων την εξόφληση των Δανειακών υποχρεώσεων.

Παράλληλα στην στην χρήση του 2016 ο Δήμος καλέστηκε να πληρώσει για λογαριασμό της Δ.Ε.Υ.Α.Ν τιμολόγια ανάλωσης ρεύματος. 

Με τα σημερινά Οικονομικά δεδομένα η Δ.Ε.Υ.Α.Ν ευρίσκεται σε θέση Οικονομικού αδιεξόδου και χρειάζεται πάση θυσία μία Μελέτη Βιωσιμότητας , τόσο στις προοπτικές ανάπτυξης όσο και στην περιστολή δαπανών, (μέσω της οποίας πιθανόν να επιτευχθεί μια γενικότερη Οικονομική Εξυγίανση). 

Ο Δήμος δεν πρέπει να συνεχίσει να καλύπτει τα ελλείμματα της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης Αποχέτευσης τα οποία απορρέουν καθαρά από ζημίες λειτουργικής εκμετάλλευσης.

Από τα Οικονομικά αποτελέσματα της ΔΕΥΑΝ των τελευταίων ετών διαπιστώνεται, ότι η επιχείρηση συνεχίζει να παράγει ζημίες και ελλείμματα

Με βάση τα οικονομικά στοιχεία της Δ.Ε.Υ.Α.Ν όπως απεικονίζονται στον Ισολογισμό της 31.12.2016 οι συσσωρευμένες ζημίες της ανέρχονται στο ποσό € 17.372.327,71

Η ζημία που προέκυψε από την λειτουργία της Δ.Ε.Υ.Α.Ν για την χρήση 2016 ανήλθε στο ποσό € 624.163,70.

Από τα οικονομικά δεδομένα των τελευταίων δέκα ετών παρατηρείται ότι σχεδόν όλες οι χρήσεις είναι ζημιογόνες, αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο Δήμος μέσω των ΚΑΠ να καλύπτει τα τοκοχρεωλύσια της Δημοτικής Επιχείρησης καθώς και την αξία ανάλωσης ρεύματος για όλα τα αντλιοστάσια και εγκαταστάσεις της ΔΕΥΑΝ.

Συνιστάται στην Διοίκηση του Δήμου να εξετάσει τρόπους και διαδικασίες ούτως ώστε η επιχείρηση να γυρίσει σε κερδοφορία.

Όλα αυτά δύνανται να επιτευχθούν μέσω ενός αναπτυξιακού πλάνου για την επόμενη πενταετία. Αυτό θεωρείται αναγκαίο και επιτακτικό καθώς η εν λόγω

επιχείρηση δεν έχει προοπτικές βιωσιμότητας με δεδομένη την κατά τα τελευταία χρόνια ζημιογόνο πορεία και από την άλλη πλευρά ο Δήμος να συνεχίζει να χρηματοδοτεί τα παραγόμενα λειτουργικά ελλείμματα."

Αυτή είναι μια άλλη ματιά  για την οικονομική διαχείριση της δημοτικής αρχής, που αντικρούει πλήρως τα μεγάλα λόγια που ακούσθηκαν.
Και λύσεις υπάρχουν. Απλώς δεν θέλουν να ακούσουν. Τους αρκούν οι θριαμβολογίες. Όμως στη λίστα της ντροπής συμπεριλαμβανόμαστε. Και όλοι οι Αναπλιώτες που πονούν το Ναύπλιο και έχουν πάθος για τον τόπο δεν μπορεί παρά να ντρέπονται. Θέλετε να ακούσετε λύσεις για το Γηροκομείο; Ούτε καν το έχετε φέρει για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Αγαπητέ κ. Αντιδήμαρχε επί των Οικονομικών.
Μια μικρή συμβουλή, εάν θέλετε να με ακούσετε. Εάν όχι, δεν πειράζει. Ίσως να γνωρίζετε καλύτερα εμού.
Καλώς είχατε πράξει μέχρι τώρα με το δεδομένο ότι ενεπλάκητε σε αυτήν την δημοτική παράταξη.
Μην ταυτίζεστε όμως υπερβολικά με όσα συμβαίνουν. Μην τα υποστηρίζετε με φανατισμό. Είναι σε οικονομικό αδιέξοδο η ΔΕΥΑΝ και το Γηροκομείο. Χρωστούν από εδώ και από εκεί. Η κατάρρευσή τους θα δημιουργήσει πάμπολλα προβλήματα στην πόλη. Μην τα χρεωθείτε όλα. Αντιληφθείτε ότι η παράταξή σας είναι ανίκανη να διαχειρισθεί τα ζέοντα θέματα. Και έχει ξεχειλωθεί το θέμα με τις απ΄ευθείας αναθέσεις. Δεν είναι καλό να τα υποστηρίζετε με θέρμη όλα αυτά.
Προσπαθείστε να αλλάξετε κάποια πράγματα, τώρα που έχετε την δυνατότητα.
Αν το πράξετε, θα έχετε όλες τις δυνατότητες να στοχεύσετε πιο ψηλά.

"Ο,τι με συμφέρει" Εκλογές στο Επιμελητήριο

Πόση στενομυαλιά; Πόσος εαυτουλισμός; Πόσο χαζή επιχειρηματικότητα; Έτσι θα πάμε μπροστά; "Μας ενδιαφέρει" μόνον "ό,τι μας συμφέρει"; Ο,τι συμφέρει σε κάθε έναν από εμάς προσωπικά και όχι ό,τι συμφέρει τον τόπο;

Η Αργολίδα είναι  ο ιδανικός τόπος που, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, θα προσείλκυε ξένους και Ελληνες επενδυτές. Αρκεί να έχουμε μια ανοιχτή ματιά στον κόσμο γύρω μας και όχι μια στενόμυαλη σκέψη για το καταδικό μας προσωπικό συμφέρον. Διότι, στην  τελική, ούτε το δικό μας συμφέρον υπηρετούμε εάν είμαστε αποκλεισμένοι στον μικρόκοσμό μας και στο μικροσυμφέρον μας

Έχουμε τεράστια πλεονεκτήματα εάν το δούμε κάπως διαφορετικά και με ανοιχτό πνεύμα.
Είμαστε ένας όμορφος τόπος για να ζει κάποιος.
Είμαστε κοντά στο κέντρο.
Είμαστε σε μικρή απόσταση από το αεροδρόμιο.
Οι τιμές των ακινήτων έχουν πάθει καθίζηση και οι νέες επενδύσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν με χαμηλά κόστη.
Διαθέτουμε στην περιοχή εξειδικευμένο προσωπικό, ειδικά στον τουριστικό τομέα.
Υπάρχουν έτοιμα βιομηχανικά κτήρια, που  δεν λειτουργούν.
Έχουμε ένα λιμάνι που υπολειτουργεί και από το οποίο θα μπορούσαν να γίνουν με χαμηλό κόστος μεταφορές των εμπορευμάτων.
Διαθέτουμε μια πρωτογενή παραγωγή που λόγω κλιματολογικών και εδαφολογικών συνθηκών παράγει εξαιρετικής ποιότητες προϊόντα και επομένως η επιχειρηματικότητα στον τομέα επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων έχει συγκριτικό πλεονέκτημα.
Ο τόπος μας έχει όλα τα δεδομένα για να αναπτυχθεί τουριστικά ακόμα περισσότερο.
Θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα brand name ισχυρό και πιασάρικο στις διεθνείς αγορές.
Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί λησμονήθηκε η ονομασία "αίμα Ηρακλέους" που είχε επικρατήσει πριν από κάποιες δεκαετίες για το Αγιωργίτικο της Νεμέας.

Όμως κάτι μας φρενάρει.
Μην μου πείτε ότι δεν υπάρχει αποβιομηχάνιση στην Αργολίδα και πλήρης καθίζηση των επενδύσεων με εξαίρεση την ανακατασκευή κάποιων μικρών οικιών με σκοπό να γίνουν ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Και υπάρχουν πέραν των γενικότερων προβλημάτων της χώρας (υψηλή φορολογία, γραφειοκρατία, εμπόδια, αντιδράσεις κλπ) και τοπικά προβλήματα που δεν λύνονται.

Και για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων θα έπρεπε να είχε ενεργοποιηθεί και το Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο Αργολίδας.  Ίσως το Επιμελητήριο πάνω απ΄όλους αφού αφορά  ακριβώς το αντικείμενό του
Και τώρα, λίγο πριν τις εκλογές στο Επιμελητήριο, βλέπω και πάλι ένα σωρό χαμογελαστές φάτσες συμπαθητικών ανθρώπων που κάνουν αυτές τις ημέρες την εμφάνισή τους στο διαδίκτυο. Και όλοι αυτοί, είναι απολύτως βέβαιο,  θα εξαφανισθούν την επομένη των εκλογών και θα παραμείνουμε οι ελάχιστοι γραφικοί να επισημαίνουμε τα προβλήματα. Το έχουμε δει αυτό το έργο και με τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Εκατοντάδες και εκεί οι υποψήφιοι που μας έδειχναν τις χαμογελαστές φάτσες τους.
Εκ της φύσεώς του, ο ρόλος του Επιμελητηρίου είναι αυτός του επίσημου συνομιλητή του Κράτους και της αυτοδιοίκησης για τα θέματα της επιχειρηματικότητας.
Όμως, συγγνώμη που θα το πω, τίποτα δεν έκαναν οι άνθρωποι εκεί για τα μεγάλα θέματα της περιοχής μας. Δεν ομιλώ μόνον για τις διοικήσεις του Επιμελητηρίου τα προηγούμενα έτη, αλλά και για όσους σήμερα τσουτσούρεψαν και διεκδικούν θώκους. Αόρατοι ήσαν. Αόρατοι θα παραμείνουν. Τουλάχιστον η πλειοψηφία από αυτούς. Διότι πάντοτε υπάρχουν οι εξαιρέσεις

Να σας θυμίσω μερικά θέματα τα οποία  έπρεπε να είχαν απασχολήσει το Επιμελητήριο για να διαπιστώσετε ότι πράγματι οι άνθρωποι ήσαν απόντες;

Δεν θα έπρεπε να είναι πρώτη προτεραιότητά τους η  ίδρυση και λειτουργία σωστών βιοτεχνικών πάρκων και ενός βιομηχανικού πάρκου στην Αργολίδα με όλα τα καλούδια; Δεν είναι σημαντικό θέμα αυτό για τις βιοτεχνίες και τις βιομηχανίες της περιοχής; Τι έκαναν για  αυτό; Τι πρότειναν; Πότε συζήτησαν; Στην πράξη τι έκαναν; Πότε παρενέβησαν στις συζητήσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση για τα χωροταξικά σχέδια; Έχουν την παραμικρή σκέψη για τον καθορισμό χρήσεων γης που θα δώσει ώθηση στις επιχειρήσεις, εφόσον ο σχεδιασμός είναι ορθός; Το μόνον που άκουσα από υποψηφίους είναι να συνεχισθεί το απαράδεκτο καθεστώς της συνέχισης λειτουργίας οχλουσών επιχειρήσεων μέσα στον υδροβιότοπο, αντί να δουν και να προτείνουν ένα καινούργιο σχέδιο που θα απογειώσει την επιχειρηματικότητα στην περιοχή.
Δεν είναι μεγάλο θέμα για τις επιχειρήσεις η σωστή λειτουργία του λιμανιού στο Ναύπλιο; Έχουν καμία άποψη για το ζήτημα οι επιμελητηριακές παρατάξεις; Ακούσατε κάτι εσείς;
Δεν τους ενδιαφέρει το ενεργειακό κόστος των επιχειρήσεων; Γιατί αδιαφόρησαν όταν έστειλαν οι Καμπόσος-Μανιάτης τον αγωγό του φυσικού αερίου να περάσει από τα βουνά, ενώ το αρχικό σχέδιο ήταν να περάσει μεταξύ Ναυπλίου και Αργους, ώστε να είναι ευχερής η κατασκευή του δευτερεύοντος δικτύου για να πάρουν οι επιχειρήσεις φυσικό αέριο και να μειώσουν το κόστος λειτουργίας τους; Τι κάνουν σήμερα για το θέμα αυτό; Απλώς αδιαφορούν.
Υπάρχει χώρα του κόσμου που να αδιαφορεί για τις σιδηροδρομικές μεταφορές εμπορευμάτων και ανθρώπων; Τι έκαναν και πότε αντέδρασαν όταν το σχέδιο ανάπτυξης του σιδηρόδρομου απέκλειε παντελώς τις σιδηροδρομικές εμπορευματικές μεταφορές; Πότε μίλησαν όταν μπήκε λουκέτο στο τραίνο για Αργος-Ναύπλιο;
Πότε έκαναν έναν σχεδιασμό για να υπάρξει ένα brand name για την Αργολίδα..
Εγκατέλειψαν οι άνθρωποι στην τύχη του το πρότζεκτ για τον τουρισμό στην Αργολίδα. Ξεκίνησαν με μεγαλεπήβολα σχέδια και μετά τα παράτησαν όλα. Πήγε στα αζήτητα η μελέτη που προέβλεπε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο συγκεκριμένων δράσεεων. Είναι φανερό ότι τα δύσκολα θέλουν και κόπο και ουδείς θέλει να κοπιάσει. Πλην των εξαιρέσεων, επαναλαμβάνω.
Πότε έγινε μια οργανωμένη προσπάθεια για την προώθηση των προϊόντων της Αργολίδας στις διεθνείς αγορές; Πότε πήραν από το χέρι τον μικρό οινοποιό, τον τυροκόμο, τον μελισσοκόμο για να του δώσουν ώθηση με συμμετοχή σε διεθνείς εκθέσεις και μέσω προγραμμάτων προώθησης μέσω διαδικτύου και έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης; Πότε έκαναν μια οργανωμένη προσπάθεια διασύνδεσης του τουρισμού με την ντόπια παραγωγή;

Αλήθεια τώρα. Τι προσδοκά ένας περιπτεράς, ένας μικρέμπορος, ένα μικροεπιχειρηματίας του τουριστικού τομέα από το Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο; Μήπως πρέπει κάποια στιγμή να αποφασισθεί η προαιρετική συμμετοχή στο Επιμελητήριο και στα προγράμματά του για να κλείσουν τα μαγαζάκια που ανοίγουν με τις καταβολές των υποχρεωτικών εισφορών; Μήπως κάποια στιγμή θα πρέπει οι άνθρωποι εκεί να σκεφτούν και να κάνουν δράσεις που πραγματικά θα βοηθήσουν τις επιχειρήσεις, που, πλέον, θα έχουν συμφέρον να συμβάλλουν οικονομικά;
Ας το πάρουμε απόφαση  να πάψουμε κάποια στιγμή να δημιουργούμε παράγοντες που δεν προσφέρουν  το παραμικρό και να είναι υποχρεωμένος ο κόσμος να εισφέρει οικονομικά χωρίς να απολαμβάνει κάποιο ορατό αντάλλαγμα απλά και μόνον για να είναι οι παράγοντες παράγοντες, .
Και ναι. Θα είναι δυνατόν να οργανωθούν ωραία πράγματα και χρήσιμες δράσεις. Και τότε μόνον ο καθείς θα δει το συμφέρον του και θα πληρώσει.
Με τα ΓΕΜΗ και τις υποχρεωτικές εισφορές σε επιχειρήσεις που στενάζουν και ουδέν απολαμβάνουν για τις ακουμπηχτερές, οι μόνοι που ωφελούνται είναι αυτοί που θα εκλεγούν.
Εντάξει. Θα κάνουν και μία έκθεση σε κάποιον κουφό χρόνο σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο, την οποία θα επισκεφθούν οι επίσημοι. Θα υπάρξουν και τα γεύματα και οι τιμές. Θα πάνε και οι δημοσιογράφοι να πάρουν συνεντεύξεις. Θα την επισκεφθούν και αρκετοί ντόπιοι και κάποιοι ελάχιστοι επισκέπτες από άλλες πόλεις. Αλλά όλα αυτά ελάχιστα βοηθούν την ντόπια επιχειρηματικότητα.
Η μαγκιά είναι να έχεις ενεργή συμμετοχή στις μεγάλες εκθέσεις κρασιών και ειδών διατροφής σε όλο τον κόσμο. Στις διεθνείς εκθέσεις τουρισμού. Να οργανώσεις εβδομάδες γευσιγνωσίας προϊόντων της Αργολιδικής γης στις μεγάλες πρωτεύουσες της υφηλίου. Έτσι βοηθάς και τους μικρούς που δεν μπορούν από μόνοι τους να συμμετάσχουν σε όλα αυτά

Όμως το κυρίαρχο που εγώ βλέπω στις εκλογές της Κυριακής είναι να τσακώνονται για μικροκομματικές σκοπιμότητες. Και είδα τους συριζέους να έχουν αγκαλιάσει τους πασόκους. Και είδα τους δεξιούς να αγωνίζονται να ξαναπάρουν τα ηνία του Επιμελητηρίου
Φύγε εσύ, να έλθω εγώ.
Που είναι η συζήτηση για τα μεγάλα θέματα της επιχειρηματικότητας στην Αργολίδα;
Που ήταν η ενεργοποίηση των υποψηφίων τον προηγούμενο καιρό;

Η παραλία της Πλάκας. Μια οραματική αιρετική πρόταση

Ουφφφ..... Άγχος....
Έχω να γράψω προτάσεις. Να ανεβάσω και ένα κείμενο για να σχολιάσω τις πολλές χαμογελαστές φάτσες των υποψηφίων για το εν πολλοίς άχρηστο Οικονομικό Επιμελητήριο που απλώς επιβαρύνει τις τσέπες των επαγγελματιών.
Όμως δεν μπορώ παρά να πω και δυο λογάκια για όλα αυτά που συμβαίνουν στην παραλία της Πλάκας στον Δήμο μας με το έργο που έγινε μέσα στον αιγιαλό χωρίς άδειες.
Δεν θα πω περισσότερα σε σχέση με το ότι μόνη η "άλλη πρόταση" είχε αντιδράσει στο έργο και είχε προειδοποιήσει. Δεν θα αναλύσω τις λεπτομέρειες για την καταστροφή τμήματος του έργου, ούτε για την απίστευτη και γεμάτη οίηση απάντηση του Δημάρχου, που αντί να δει κάποιες ευθύνες του ιδίου τα έβαλε με τον "καλό φωτογράφο κύριο Αντωνιάδη" που δημοσιοποίησε το γεγονός.
Θα σας πω όμως, όπως πάντοτε κάνω εδώ, κάποιες πρωτότυπες σκέψεις.
Και δυστυχώς αυτές οι σκέψεις παρότι δεν έχουν ακουσθεί είναι αυτονόητες. Το αυτονόητο είναι πλέον το ζητούμενο στην χώρα μας και στην πόλη μας.

Από που ξεκινάει το όλο πρόβλημα αγαπητοί μου;
Μα από το γεγονός ότι μία δημοτική αρχή και ένα δημοτικό συμβούλιο αποφάσισαν να κάνουν ένα έργο με τοποθέτηση τσιμεντομπλοκιών (έτσι λέγονται;) μέσα στον αιγιαλό!!!! Και δεν πήραν άδεια από τις αρμόδιες αρχές για αυτό.
Έχετε ακούσει ξανά να ανοίγει δρόμος και να γίνεται έργο μέσα στο τμήμα του αιγιαλού, δηλαδή μέσα στη ζώνη στην οποία φτάνει το μέγιστο χειμέριο κύμα και στην οποία υπάρχει η αμμώδης ή βοτσαλώδης ακτή; Πρωτοφανές είναι. Και ας μην μου πει κάποιος ότι το μέγιστο χειμέριο κύμα δεν φτάνει μέχρις εκεί που έγινε το έργο, αφού είναι ευδιάκριτη η ακτή ακριβώς στη συνέχεις, στο τμήμα της Πλάκας που ανήκει στα διοικητικά όρια της τέως Κοινότητας Ασίνης, όπου δεν έχει ανοιχτεί δρόμος.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι κάτι έχει πάει στραβά με την όλη υπόθεση και με τη διάνοιξη ενός δρόμου μέσα στο αιγιαλό.
Ο νόμος προβλέπει ζώνη παραλίας ακριβώς μετά την ζώνη του αιγιαλού, προκειμένου να γίνουν εκεί και όχι μέσα στον αιγιαλό  όλα τα τεχνικά έργα για την εξυπηρέτηση των δημοτών. Και ο νόμος προβλέπει ότι δεν υποχρεούται το κράτος να πληρώσει αποζημίωση για την ζώνη παραλίας πλάτους μέχρι 10 μέτρων.
Τι το πιο απλό; Οι άνθρωποι το μόνο που χρειαζόντουσαν ήταν να επιδιώξουν την εφαρμογή της νομοθεσίας αντί να πράττουν μπούρδες με τεχνικά έργα μέσα στον αιγιαλό. Όμως τι να κάνουμε; Αυτούς ψηφίσατε
Αλλά εγώ θα πάω ακόμα παραπέρα.
Είναι εξαιρετικά σπάνιο να δεις σε μία προηγμένη τουριστικά χώρα να υπάρχει αυτοκινητόδρομος μπροστά και καθ΄όλο το μήκος μιας πλαζ όπου κάνει ο κόσμος τα μπάνια του. Και τελείως αδύνατο να υπάρχει δρόμος μέσα στον αιγιαλό
Γιατί άραγε δεν σκεφτόμαστε και εμείς με τον ίδιο τρόπο;
Πηγαίνω λοιπόν πιο οραματικά.
Να φύγουν τελείως τα αυτοκίνητα από την παραλία.
Να γίνουν μετά τον αιγιαλό πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι, πάρκα, χώροι για ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων. Να λειτουργούν κάποια μεταφορικά μέσα για την πρόσβαση στην θάλασσα  αναπήρων και γερόντων. Το φαντάζεσθε; Θα απογειωνόταν η περιοχή. Θα γκρίνιαζαν κάποιοι επαγγελματίες, θα ούρλιαζαν κάποιοι άλλοι. Όμως στην προοπτική θα έβλεπαν ότι οι επιχειρήσεις τους θα πέταγαν. Όλη η Αργολίδα θα είχε να κερδίσει από ένα τέτοιοι σχέδιο.  Ομως η πλειοψηφία από εσάς επιτρέπετε σε αυτούς που κάνουν έργα μέσα στην άμμο να έχουν την εξουσία.
Και για να γίνουν όλα αυτά θα χρειαζόντουσαν και κάποιοι χώροι στάθμευσης στο εσωτερικό της Πλάκας. Υπάρχουν λύσεις και για αυτό. Εδώ θέλουν να εντάξουν την περιοχή της Πλάκας σε σχέδιο πόλης για δευτερεύουσα κατοικία. Ας φροντίσουν λοιπόν και για πράσινο και για τη δημιουργία δημοσίων χώρων στάθμευσης. Και γη θα βρεθεί με την εισφορά σε γη και χρήμα με την εισφορά σε χρήμα.
Τι σας λέω όμως τώρα;
Αφού πολλοί από εσάς αποδέχεσθε την αμετροέπεια και δεν αντιδράτε. Και η ζωή γεμάτη οίηση συνεχίζεται.
Και πήγαν και έριξαν και λίγο χώμα για να κρύψουν το αίσχος και την ντροπή!!!!