Τρώμε διαχρονικά το δούλεμα της αρκούδας.
Ήταν φανατικά υπέρ της απλής αναλογικής τότε την δεκαετία του 70, το Ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ μέχρι να αναλάβει την διακυβέρνηση. Μετά το 81 ήλθε η γνωστή τοις πάσι ανάποδη κυβίσθησις. Τις εκλογές του 85 τις έκαναν οι πασόκοι με σύστημα ενισχυμένης αναλογικής αφού είχαν το πάνω χέρι. Μετά ξέσπασαν τα σκάνδαλα με την ποινική δίωξη κατά του τότε Υπουργού Οικονομικών και νυν φιλοσυριζέου Παν. Ρουμελιώτη,που ουδέποτε δικάσθηκε διότι έγινε ευρωβουλευτής. Έτσι άρχισε να πίπτει η δημοτικότης του Ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, οπότε και ενεθυμήθησαν το αίτημα για απλή αναλογική για να δυσκολέψουν την άνοδο στην εξουσία του μπαμπά του Κυριάκου.
Μετά από ένα τριετές μητσοτακικόν διάλειμμα, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 90 επανήλθε αυτοδύναμον το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, αρχικά κάτω από την ηγεσία της Μιμής, του αστρολόγου της, του πνευματικού της και του Λάκη του λαϊκού διασκεδαστή (υπερβάλλω αρκετά, αλλά με την υπερβολή αυτή επιχειρώ να τονίσω κάποια απίστευτα που συνέβαιναν τότε) και μετά τον και βιολογικό θάνατο του ιστορικού ηγέτη του κυβερνώντος τότε κόμματος, ήλθαν οι "εκσυγχρονιστές" στην εξουσία. Μαζί τους και κάποιοι φαταούληδες, προμηθειάκηδες. Πανίσχυροι τότε οι πασόκοι, "εκσυγχρονιστές και φαταούληδες" επανέφεραν την ενισχυμένη αναλογική, λησμονώντας και πάλι την απλή, ανόθευτη και άδολον τοιαύτην. Και ξαναεξελέγησαν με το σύστημα αυτό.
Αλλά μετά ήλθε ο Καραμανλής ο μη κανονικός και ο Παυλόπουλος μαζί με τον Γιώργη τον Αλογοσκούφη. Άτυπος κυβερνήτης ένας δημοσιογράφος. Πως τον έλεγαν; Ουδείς τον θυμάται και τον αναφέρει πλέον. Και ο Παυλόπουλος αποφάσισε και ενίσχυσε το έκτρωμα του εκλογικού συστήματος και έδωσε μεγαλύτερο bonus στο πρώτο κόμμα. Και έτσι έχουμε τα τραγελαφικά σε τετραεδρικές εκλογικές περιφέρειες να εκλέγονται όλοι από το πρώτο κόμμα, έστω και εάν το ποσοστό του δεν είναι κάτι το εξαιρετικόν. Συμβαίνει τούτο στην τετραεδρική των Χανίων, όπως συνέβη και στην τετραεδρική της Κορινθίας παλαιότερα.
Και μετά την οικονομική κατάρρευση της χώρας για την οποία ευθύνονται οι πολίτες που ψήφιζαν όλους τους προηγούμενους, είτε με σύστημα ενισχυμένη,ς είτε με συστημα απλής αναλογικής, κατέφθασαν οι αγανακτισμένοι και οδήγησαν τους αντιστασίες συριζανέλ στην εξουσία, οι οποίοι διατήρησαν το αισχρό εκλογικό σύστημα και ξαναβγήκαν λαμβάνοντας τα Παυλοπουλικά δωράκια των πενήντα εδρών.
Και τώρα, όπως έγινε και στο πασοκικό παρελθόν, βλέποντας ότι χάνουν τα πρωτεία, θυμήθηκαν το επί δεκαετίες σύνθημά τους περί της άδολης, μωρής παρθένας απλής αναλογικής και το ξαναπροτείνουν
Το δούλεμα της αρκούδας τρώμε. Το χειρότερο είναι ότι μας αρέσει. Μας αρέσει να μας κοροϊδεύουν στα μούτρα. Το ζητάει η ψυχή μας.
Τι πιστεύω εγώ για το θέμα της απλής αναλογικής.
Είναι τριτεύον και τετρατεύον το θέμα της ισότητας της ψήφου. Μια ζωή ψήφιζα τους χαμένους και ήμουν εντάξει με αυτό. Ουδέποτε ζήλεψα όλους αυτούς τους πολίτες που πάντοτε ήθελαν να είναι με τον νικητή, πολλές φορές για ίδιον όφελος.
Το θέμα της απλής αναλογικής συνδέεται άμεσα με το γενικότερο έλλειμμα δημοκρατίας στον τόπο.
Να μπορούμε να συζητάμε. Να επιδιώκουμε συναινέσεις και συμφωνίες. Να διαφωνούμε αλλά σεβόμενοι ο ένας την άποψη του άλλου, Να μπορεί ο πολίτης να ακούγεται. Να συμμετέχει στις διάφορες μορφές κοινωνικής οργάνωσης. Όχι αποκλειστικά και μόνον σε επίπεδο της στενής πολιτικής και κομματικής ζωής, αλλά και σε επίπεδο της γειτονιάς του, του δήμου στον οποίο ζει, στον χώρο εργασίας του, στα σχολειά που στέλνει τα παιδιά του.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι η αναβάθμιση της πολιτικής. Και η αριστερά που εγώ ήξερα αυτό επιδίωκε (ή νόμιζα ότι επιδίωκε) μέσω της καθιέρωσης της απλής αναλογικής. Δεν επιζητούσε ένα εκλογικό σύστημα για την παραμονή της στην εξουσία.
Τώρα το πως μπορεί να λειτουργήσει ένα τέτοιο εκλογικό σύστημα μέσα σε μια κοινωνία μίσους και διχασμού είναι κάτι το αδιανόητο για τα δικά μου δεδομένα. Όταν υπάρχουν οι χρυσαυγίτες με τα μεγάλα ποσοστά, που διασπείρουν την γλώσσα του μίσους, όταν υπάρχει το κουκουέ που πλέον, μετά Χαρίλαο εποχή, τραβάει τον μοναχικό του δρόμο, αρνούμενο οποιαδήποτε συνεργασία, όταν τα συνθήματα όπως "θα μας λιώσουν ή θα τους λιώσουμε" και "εμείς ή αυτοί" έχουν μπολιάσει την κοινωνία από άκρη σε άκρη δεν βλέπω πως το εκλογικό σύστημα από μόνο του θα αλλάξει τις διεργασίες στη διχασμένη κοινωνία για να οδηγηθούμε σε συνθέσεις, διάλογο και διαφωνίες με επιχειρήματα και όχι κραυγές.
Ακούστε κάτι.
Εάν κάποιος επιθυμούσε να φέρει τον πολίτη και μέσω του εκλογικού συστήματος στο προσκήνιο των πολιτικών εξελίξεων και εάν κάποιος επιθυμούσε να δοθεί προτεραιότητα στον διάλογο και τις συνθέσεις θα ξεκινούσε από τα τοπικά και όχι από την δηλητηριασμένη με λόγια μίσους κεντρική πολιτική σκηνή.
Σε πολλά χωριά οι μόνες δραστηριότητες για τους ενεργούς πολίτες που έχουν απομείνει είναι τα θερινά πανηγύρια. Εκλέγεται ένας τοπάρχης υποτακτικός στον εκάστοτε δήμαρχο και η μικρή κοινωνία γενικά είναι απούσα. Δεν έχει λόγο. Δέκα - είκοσι νέοι στο χωριό που θέλουν να κάνουν πράγματα δεν μπορούν. Δεν τους αφήνουν. Είναι ο εις τοπικός μικροπαράγων υπερδύναμος στηριζόμενος στην εξουσία του αυτοκράτορα δημάρχου
Αν υπάρχει έστω και ένας απλός πολίτης στο Ναύπλιο που να γνωρίζει όλα τα μέλη του τοπικού συμβουλίου εμένα να μου κόψετε όποιο κεφάλι θέλετε. Εκτός από τον πρόεδρο που είναι ενεργός και τον Γιάννη Μακρή, όλοι οι άλλοι λίγο πολύ είναι εξαφανισμένοι. Δεν εκφέρουν καν άποψη. Έχει εκλέξει έναν τοπικό σύμβουλο στο Ναύπλιο η "αριστερή" δημοτική παράταξη "αύρα". Ποιος είναι αυτός; Ειλικρινά δεν ξέρω καν το όνομά του. Τι πρεσβεύει; Που παρενέβη;
Για να συμμετάσχει μια παράταξη στις αυτοδιοικητικές εκλογές πρέπει να κατεβάσει το ελάχιστο καμιά εξηνταριά υποψήφιους και για να έχει πλήρες ψηφοδέλτιο πρέπει να συμμετάσχουν κοντά στους διακόσιους πολίτες. Κατεβαίνουν στις εκλογές, και όσοι δεν εκλέγονται εξαφανίζονται από τα τοπικά δρώμενα. Διότι δεν υπάρχει κάποια διαδικασία συμμετοχής στα κοινά. Και οι μικρές παρατάξεις ουσιαστικά αποκλείονται, αφού πρέπει να βρουν δεκάδες υποψήφιους που θα συμμετάσχουν μόνον για τις ιδέες. Και εάν μια ομάδα ανθρώπων θέλει να προσφέρει στο χωριό της, δεν μπορεί εάν δεν δώσει γη και ύδωρ στη μεγάλη παράταξη εξουσίας. Φρικτό και αντιδημοκρατικό σύστημα
Εάν επιθυμούσαμε την απλή αναλογική ως ένα σύστημα αναβάθμισης της πολιτικής θα ξεκινούσαμε να την καθιερώσουμε στα τοπικά. Εκεί που οι συνθέσεις είναι πιο εύκολες.
Για να κατεβάσουμε από τους θρόνους της αλαζονείας τους παντοδύναμους δημάρχους.
Για να μπορεί κάποιος να εκφέρει την άποψή του και τη διαφωνία του, χωρίς να κινδυνεύει από αποκλεισμούς και λεκτικό bullying. Εδώ δεν τολμούμε να εκφράσουμε την άποψή μας για μια απλή οονοματοδοσία.
Συμβαίνουν αυτά. Συνέβησαν και προχθές που ο παντοδύναμος αποκάλεσε μίζερο τον αντιπολιτευόμενο, μόνο και μόνο διότι δεν πείθεται τοις 'κείνων ρήμασι.
Και έτσι απομακρύνεται ο πολίτης. Απομονώνεται ενώ θέλει να προσφέρει.
Και στους Δήμους κυβερνούν με αυτοκρατορικό τρόπο οι Δήμαρχοι, περιστοιχιζόμενοι από μια πολύ μικρή ομάδα πιστών υποστηρικτών.
Έτσι δεν πάει μπροστά ένας τόπος.
Και στο Ναύπλιο έχουμε πάρα πολλά παραδείγματα, μεμονωμένων ατόμων, ομάδων, συλλόγων που έχουν όρεξη να προσφέρουν. Τους τρόπους πρέπει να βρούμε για να αναδείξουμε όλη την θετική ενέργεια.
Διαλέγουμε όμως κάτι άλλο. Τις τοπικές μοναρχίες με την σύμπραξη ολιγαρχιών. Και ουδείς συζητά τις αλλαγές σε όλη την δομή των τοπικών εξουσιών.
Πιο θεωρητική σήμερα η ανάρτησή μου. Βαρετή θα την βρήκατε όσοι φτάσατε μέχρι τέλους. Δεν πειράζει. Συγχωρέστε με
ΥΓ. Φρικαλέο μου φαίνεται να επιτίθενται κάποιοι σε κάποιον που μόνος αυτός μένει σταθερός στις απόψεις του για το σύστημα της απλής αναλογικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου