Τοπικοί "επαναστάτες"

Ήταν  μια τεράστια στιγμή χαράς. Τι να σας λέω τώρα. Δυστυχώς δεν μπορείτε οι περισσότεροι να μπείτε στο πνεύμα του ενθουσιασμού. Ήταν το έτος 1990 όταν ο Νίκος, ένας φίλος και μάλιστα όχι τυχαίος, αλλά οικοδόμος στο επάγγελμα, μας είπε το ναι. Συμπληρώσαμε ψηφοδέλτιο και μπορέσαμε να συμμετάσχουμε στις δημοτικές εκλογές!!!!
Θα το πάω ανάποδα σήμερα.
Από τα τοπικά του Ναυπλίου στα γενικά της χώρας κι όχι τούμπαλιν, ως συνήθως πράττω.
Ολίγη από πρόσφατη τοπική ιστορία.
Μαζεύτηκαν τότε, στα μέσα της δεκαετίας του 1980,  κάμποσοι (όχι καμπόσοι και κανένας Καμπόσος) πολίτες του Ναυπλίου και αποφάσισαν να  δημιουργήσουν μια τοπική δημοτική παράταξη, χωρίς κομματικό ή άλλο  καπέλο, για να παρέμβουν στα τοπικά δρώμενα. Τα μέλη της παράταξης κυρίως νέοι (αλλά όχι μόνον) που κάποιοι από αυτούς μόλις είχαν τελειώσει τις σπουδές τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, προερχόντουσαν από διάφορους πολιτικούς  χώρους και κοινωνικές τάξεις. Βρήκαν τον κοινό τόπο στα πιστεύω τους για μια αυτόνομη από κάθε είδους εξουσίες τοπική αυτοδιοίκηση και σε κάποιες γενικές αρχές για το πως επιθυμούσαν να  δουν την πόλη τους να αλλάζει σε πολλά από τα στραβά που γινόντουσαν  και να μένει η ίδια σε άλλα, προστατεύοντας έτσι την πολιτιστική, αρχιτεκτονική κληρονομιά αλλά και έναν τρόπο ζωής ζηλευτό για άλλες επαρχιακές πόλεις.
Εξέδωσαν και μία εφημερίδα. Την "απόπειρα".  Συζητήσεις επί συζητήσεων για την ονοματοδοσία της εφημερίδας, για την εμφάνιση, το ύφος, το περιεχόμενο, ακόμα και τα χρώματα του φόντου. Παιδικές ασθένειες της αριστεράς το να  συζητάμε επί μακρόν και να τσακωνόμαστε για το έλασσον. Όμως με καλή διάθεση προχωρήσαμε. Και μια απόφαση που λάβαμε ήταν ότι δεν θα δεχόμασταν χορηγίες και δεν θα βάζαμε ούτε μία διαφήμιση στο έντυπό μας.  Θα στηριζόμασταν οικονομικά στην δικιά μας εθελοντική προσφορά και στις συνδρομές των αναγνωστών.  Δεν θέλαμε κανέναν πάνω από τα κεφάλια μας. Ούτε ένα ευρώ δανεικά. Και τα καταφέραμε. Επί χρόνια πολλά εκδίδαμε την εφημερίδα με τιράζ χίλια πεντακόσια τόσα φύλλα και μαζεύαμε ίσαμε και χίλιες συνδρομές τον χρόνο. Αυτά σε μια μικρή επαρχιακή πόλη των δέκα χιλιάδων κατοίκων. Αργότερα εκδώσαμε, πάλι με τον ίδιο τρόπο και την ίδια λογική και την "απόπειρα λόγου και τέχνης". Και κάναμε και άλλα πράγματα. Βοηθήσαμε στο να ξαναγεννηθεί το σινεμά στην πόλη. Εκδώσαμε ημερολόγια με τις παλιές φωτογραφίες του Ναυπλίου. Διοργανώσαμε εκδηλώσεις για ιστορικά θέματα. Αγωνισθήκαμε για το περιβάλλον. Κάναμε και υπερβολές. Είμασταν και κολλημένοι με διάφορα. Και δώσαμε και προτεραιότητα στην αντίθεση σε πρόσωπα, αντί στις ασκούμενες τοπικές πολιτικές. Και με τις δύσκολες διαδικασίες που ακολουθούσαμε δεν ήμασταν θελκτικοί σε άτομα που επιθυμούσαν την δράση και την προσφορά και όχι τις συζητήσεις και τις αντιπαραθέσεις.
Εκείνη την εποχή τα κόμματα ήσαν πανίσχυρα. ¨Όποιος έβγαινε από την στρούγκα τον έτρωγαν οι λύκοι", μας είπε ο Ευάγγελος ο γεφυροποιός με τα δύο επίθετα.  Και ήδη είχαν αρχίσει τα "Μόπια" και τα πακέτα Ντελόρ και Σαντέρ, που αφειδώς μοίραζαν χρήμα, για δήθεν αναπτυξιακές δράσεις. Αυτοί που τότε πουλούσαν πλάκες Καρύστου πρέπει να θησαύρισαν.  Σε κάθε χωριό, έργα ανάδειξης των χωμάτινων πλατειών, που, υποτίθεται, θα έδιναν νέα πνοή στη ζωή στη ύπαιθρο. Και παντού μπετονένιοι σκελετοί νοσοκομείων, συσκευαστηρίων αγροτικών προϊόντων, έρημες βιομηχανικές ζώνες, ΕΤΒΑ και ΕΤΕΒΑ και Αγροτική Τράπεζα με δάνεια στην ύπαιθρο που γινόντουσαν Μερσεντές. Και επιδοτήσεις. Και μαζί εκτοξεύθηκαν και τα ιδιωτικά έργα κατασκευής κατοικιών με την Γκρέκο μέθοδο της αντιπαροχής. Και στα χωράφια φύτρωσαν οι εξοχικές μεζονέτες. Και οι τράπεζες άρχιζαν αφειδώς να δίνουν δάνεια μεγαλύτερα κατά πολύ της αναγραφόμενης στα συμβόλαια τιμής. Και το μαύρο χρήμα έδινε και έπαιρνε. Και οι εργολάβοι, προφανώς δήλωναν στις φορολογικές τους δηλώσεις  αυτά που αναγράφονταν στα επίσημα συμβόλαια, ενώ εισέπρατταν τεράστια ποσά επιπλέον. Και οι τράπεζες  ιδιωτικές και δημόσιες στο κόλπο.  Και σε τοπικούς επιχειρηματικούς παράγοντες δινόντουσαν  τεράστια δάνεια, χωρίς πλήρεις τραπεζικές εξασφαλίσεις. Και ξεκίνησαν και τα καταναλωτικά δάνεια και οι πιστωτικές κάρτες. Και τα επαγγέλματα που σχετίζονται με την οικοδομή ανθούσαν. Και ήσαν παντοδύναμοι οι τοπικοί εργολάβοι οικοδομών και δημοσίων έργων με τις "ντελόρδες" και τα "σαντέργια". Και ξεκίνησαν να ανοίγουν τα καταστήματα χωρίς άδειες λειτουργίας. Αλλά οι ισχυροί έβαζαν πλάτες. Και το πελατειακό κοινό μεγάλωνε και γινόταν φανατικό. Φανατικά προσηλωμένοι στις τοπικές μικροεξουσίες και φανατικά αντίθετο στους "αντιρρησίες". Τότε σας ήθελα μάγκες μου, που τώρα έχετε σηκώσει τη μύτη ψηλά ίσαμε τον ουρανό και  αποπάνω εκτοξεύετε και προσωπικές κατηγόριες.
Και   η πολύ μικρή  Πρωτοβουλία αντιστεκόταν σε όλα αυτά. Και συμμετείχε για πρώτη φορά στις εκλογές του 1990. Κόντρα στη Νέα Δημοκρατία και τον επικεφαλής της, έναν πανίσχυρο τότε εργολάβο οικοδομών και αντιπαροχέα και κόντρα στο ΠΑΣΟΚ αλλά όχι μόνον στο ΠΑΣΟΚ. Ο ενιαίος τότε Συνασπισμός το ΚΚΕ και η μετεξέλιξη του εσωτερικού συνασπίσθηκαν με τον ΠΑΣΟΚ. Κατέβηκαν με το ΠΑΣΟΚ!!!!. Όλοι μαζί αυτοί είχαν τότε υποστηρίξει τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ. Ναι. Το επαναλαμβάνω. Το ΚΚΕ και ο τότε Σύριζα είχαν υποστηρίξει το ένα πυλώνα από  αυτούς που "για σαράντα χρόνια κυβερνούσαν και μας κατέστρεψαν". Όλα ήταν εξαιρετικά εύκολα για αυτούς τους σημερινούς  "επαναστάτες" και εξαιρετικά δύσκολα για αυτούς που αγωνιζόντουσαν μόνον για ιδέες και για την πόλη. Ακόμα και η συγκρότηση ψηφοδελτίου ήταν ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα. Όμως ο Νικόλας ο οικοδόμος, αψήφισε τους εργολάβους και την πασοκοσυριζοκουκουεδοοσυνασπισμένη τοπική εξουσία και ήταν παρών μαζί μας. Και κόντρα σε όλους εκλέξαμε έναν δημοτικό σύμβουλο.
Είχαμε πολλά ελαττώματα. Μπορώ να λέω  κεφάλαια ολόκληρα λαθών και ελλειμμάτων. Αλλά δεν βάλαμε διαφήμιση στα έντυπά μας. Και τότε κάποιοι που σήμερα κουνούν το δάχτυλο υποστήριξαν Πασόκ στις δημοτικές και Πασόκ και στις Νομαρχιακές. Τότε, βλέπετε, το ΠΑΣΟΚ ήταν πανίσχυρο. Και έπρεπε και αυτοί να είναι  με τους δυνατούς. Πάντοτε με τους δυνατούς να είμαστε.  Και αργότερα οι συνασπισμένοι το προχώρησαν ακόμα παραπέρα.Υποστήριξαν στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές με επίσημο τρόπο τον νεοδημοκράτη υποψήφιο. Εργολάβος βεβαίως οικοδομών και αυτός. Λίγοι το θυμούνται αυτό σήμερα αλλά συνέβη τούτο από τους σημερινούς διαπρύσιους "επαναστάτες". Και έβγαλαν και ανακοινώσεις τότε.για την υποστήριξη των εργολάβων της πολιτικής και των έργων. Και κάποιοι άλλοι μεταπήδησαν από τον Πασοκικό νομαρχιακό ψηφοδέλτιο στο πασοκικό δημοτικό ψηφοδέλτιο. Όλοι τότε με τους ισχυρούς. Πλην των ελαχίστων εξαιρέσεων.
Εεεεε. Τι να σας λέω  τώρα. Πολλές κακόπιστες κριτικές δέχομαι από τους ισχυρούς, τις οποίες και αντιλαμβάνομαι και κατανοώ, αλλά δεν συγχωρώ όλους αυτούς που κάνουν προσωπικές επιθέσεις, ως "επαναστάτες" ενώ τότε το έπαιζαν τουμπεκί ή ήσαν  κυριολεχτικά απόντες. Διότι δύναμαι να σας αναφέρω πολλά για τι έχουν σε προσωπικό επίπεδο πάθει κάποιοι, λόγω της αυτόνομης στάσης τους. Και να έρχονται κάποιοι να στην λένε αποπάνω, ότι είμαστε οι βολεμένοι.
Ναι έχει απόλυτα δίκιο ο σύριζα σήμερα στην εξεταστική για τα ΜΜΕ και τις δανειοδοτήσεις των κομμάτων. Όμως έχουν λερωμένη την φωλεά τους. Σχεδόν όλοι αυτοί που σήμερα έχουν πάρει την ρομφαία της κάθαρσης. Τόσον διότι είχαν τη συμμετοχή τους σε αυτά που γινόντουσαν όσον και διότι τα κομματικά έντυπα, οι  ελεγχόμενοι ραδιοφωνικοί σταθμοί, το ίδιο το κόμμα τις έχουν λάβει τις δανειάρες τους και οι προσλήψεις στο κόμμα δίνουν και παίρνουν και παραμένουν μία από τα ίδια.
Είναι τρομερό ο Μητσοτάκης να μην έχει ξεπληρώσει το δάνειο που έλαβε και με προσωπικές του εγγυήσεις για την εφημερίδα του στα Χανιά. Είναι θαλασσοδάνεια, χωρίς ουσιαστικές εγγυήσεις τα δάνεια των κομμάτων και των επιχειρήσεων μαζικής ενημέρωσης. Όμως τα ίδια γινόντουσαν και με όλα αυτά τα εργολαβικά δάνεια, τα δάνεια των άλλων επιχειρήσεων των μικροτοπικών και μεγαλοεθνικών παραγόντων. Και εδώ στο Ναύπλιο και σε όλη την Αργολίδα γινόντουσαν όλα αυτά. Δάνεια επί δανείων χωρίς επαρκείς εγγυήσεις. Και κάποια από αυτά ουδέποτε θα ξεπληρωθούν. Τα πληρώνουμε εμείς τα κορόιδα. Και κάποιοι έχουν ευθύνες για όλα αυτά και ουδείς σήμερα πράττει το οτιδήποτε Και τότε οι Κουρουμπλήδες, αλλά και πολλοί από αυτούς που το παίζουν σήμερα "αριστεροί" συριζέοι, υποστήριζαν τότε τους ισχυρούς κόντρα στους μοναχικούς που τα έλεγαν και τα πολεμούσαν όλα αυτά. Και τίποτα δεν θα γίνει και με τα θαλασσοδάνεια των ΜΜΕ διότι με τους ίδιους όρους με τους μεγάλους του τύπου έλαβε τα δάνειά της και η Αυγή, που πουλάει λιγότερα φύλλα από τον αριθμό που θα διαβάσουν αυτό το post το δικό μου, ενός περιφερειακού μικρού ιστολογίου. Και έλαβε και ο Συριζα, με τις ίδιες λογικές με τους μεγάλους δάνεια. Και ζητούσε με επίσημη επιστολή του και εξαίρεση από τους τραπεζικούς κανόνες. Ίδιοι και απαράλλαχτοι. Καμία ουσιαστική διαφορά δεν βλέπω.  Και εάν καταρρεύσει, που θα καταρρεύσει ο Σύριζα  αυτοί που φωνάζουν σήμερα για τους άλλους που ήδη κατέρρευσαν και δεν θα ξεπληρώσουν τα δάνεια που έλαβαν, μία από τα ίδια θα γίνει και με αυτούς. Και πάει λέγοντας. Και θα ξαναπληρώσουν οι πολίτες, όπως πληρώνουν σήμερα και για τα δάνεια του ΠΑΣΟΚ και της Νουδού.
Εδώ στον τόπο μας αρκετοί έγιναν πανίσχυροι με την επικράτηση των λογικών των εργολαβιών, των δανειοδοτήσεων, των προσκολλήσεων στα πασόκια και τους νεοδημοκράτες.
Και δεν το ανέχομαι να μας το παίζουν σήμερα  τιμητές.
Μικρός τόπος είμαστε.
Δεν με πειράζει που όλοι αυτοί δημιούργησαν τόσα προβλήματα στη μικρή αυτόνομη δημοτική παράταξη, με επιχείρημα τα αντιμνημόνια και τις άλλες αντιδραστικές και δεξιές μπούρδες. Και υπάρχουν ακόμα άτομα που δεν έχουν καταλάβει ότι δεν είναι το μνημόνιο το πρόβλημα της χώρας. Το ουσιαστικό πολιτικό πρόβλημα είναι ο κάθε Κουρουμπλής και η κάθε Τζάκρη που υποστήριξαν όλο το σαθρό οικοδόμημα και τώρα μας το παίζουν τιμητές και επαναστάτες και διχάζουν το λαό.Το πρόβλημα είναι ότι αρνούμεθα να αλλάξουμε την κοινωνία και  αγωνιζόμεθα για την επιστροφή στα λάθος κεκτημένα.
Εγώ όμως εδώ θα είμαι και θα τα λέω. Δεν χαρίζω κάστανα στους τέως πασόκους, στους τέως υποστηρικτές του πασόκ και νυν οπαδούς της δανειοδοτηθείσης με αδιαφανή κριτήρια "αυγής".
Την "αυγή" που να πάρει που ήταν μια όαση την εποχή εκείνη και που τώρα την ελέγχουν οι κλαψιάρηδες σπρίτζηδες. Ντροπή!!
Και να μας την λένε και σε προσωπικό επίπεδο.
Αυτό δεν το συγχωρώ.