Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν δε γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας.
ούτω και υμείς έξωθεν μεν φαίνεσθε τοις ανθρώποις δίκαιοι, έσωθεν δε μεστοί εστέ υποκρίσεως και ανομίας
Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά
πέσανε πάνω στην ελιτίστικη αριστερά.
Άγρια κράζουν για αίμα διψούν,
τον Κουβελόφ στην κρεμάλα να ιδούν.
Γίγας στους γίγαντες ο Κουβελόφ
Βράχος γρανίτης στέκει ορθός.
Μου φαίνεται αγαπητοί μου αναγνώστες ότι ξέφυγα τελείως .
Δεν με νοιάζει. Δικό μου το μπλόγκ, ό,τι θέλω κάνω, ό,τι θέλω λέω.
Λοιπόν, όλοι οι υποκριτές, που είχαν αγαπήσει την "υπεύθυνη αριστερά", τώρα λύσσαξαν. Καθεστωτικά ΜΜΕ, γραβατωμένοι παράγοντες της δημόσιας ζωής βρήκαν το νέο μεγάλο εχθρό τους. Το πολύ μικρό κόμμα που έβαλε πλάτη για να μην γίνουν τρίτες εκλογές και να μην περιπέσει η χώρα σε πλήρη ακυβερνησία με ό,τι αυτό σήμαινε για τη δημοκρατική ομαλότητα, τώρα έγινε ο στόχος των βολεμένων. Θα γίνουμε, λένε, οι Καρατζαφέρηδες της αριστεράς. Χαχαχαχα (πολλά χα). Πώς τελικά ο κόσμος κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια....; Τόσα χρόνια ακολουθούσαμε το Λεωνίδα με τα μικρά ποσοστά και είμασταν περήφανοι ότι προτάσσαμε τις ιδέες και όχι τις τιμές και τα αξιώματα. Εγώ αργότερα ψήφιζα τους Πράσινους, διότι ήσαν οι μόνοι, μέχρι την ίδρυση της ΔΗΜΑΡ, που έλεγαν ότι πρέπει να αλλάξουμε τις πολιτικές, αλλά να αλλάξουμε και τους εαυτούς μας ταυτόχρονα. Δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή τη ψήφο μου επειδή οι πολλοί υποστήριζαν τους Πασοκονεοδημοκράτες, που μας κατέστρεψαν. Άκου επιχείρημα που εκστομίζει ο Μπίστης ότι θα γίνουμε, λέει, Καρατζαφέρηδες.
Πολύ γουστάρω, που ξαφνικά έγινα και εγώ ο κακός για τους υποκριτές, ενώ ταυτόχρονα σώπασαν τα όργανα, οι φωνές και οι αισχρές κατηγόριες, από τους από την άλλη πλευρά, που μας θεωρούσαν προδότες και γλύφτες της εξουσίας, που κάναμε τα πάντα για κάποια λίγα αξιώματα.
Βρε τι εύκολο είναι στην τελική το να είσαι ακραίος. Έχεις τις ακλόνητες απόψεις σου για τις ιστορικές αλήθειες, για τους προδότες και τους ήρωες, για το δρόμο της Αρετής και της Κακίας. Δεν χρειάζεται και πολύ να σκέφτεσαι. Τα τσιτάτα, η απολυτότητα των λόγων του μεγάλου τιμονιέρη-αρχηγού προσφέρουν "ακλόνητα" επιχειρήματα για το ότι είσαι ο απόλυτα ορθός και ο απέναντί σου ο απόλυτος καταστροφέας της χώρας.
Και τότε εμφανίζονται και οι αποδιοπομπαίοι τράγοι, για τους κατέχοντες το αλάθητο.
Προχθές στόχος ήταν η κυρία που "μισεί τους Ελληνες" με τα διαβολικά φρύδια, σημάδι που αποδεικνύει τη σατανική και ανθελληνική καταγωγή της
Χθες ως ο απόλυτος εχθρός εμφανίσθηκε ο Μανιτάκης. Αυτός φταίει για όλα.
Ακούω ότι για τους Φαρισαίους αυτός είναι ο μονολιθικός και ο αντιμεταρρυθμιστής.
Και όμως ο άνθρωπος ήταν ο πιο σπουδαίος μεταρρυθμιστής, εφόσον μεταρρύθμιση δεν εννοούμε τις καρατομήσεις. Εφόσον θέλουμε η ομάδα ποδοσφαίρου μας να στηθεί σε νέες βάσεις, να παίζει απλό ποδόσφαιρο με συνεχές πρέσσινγκ, τρέξιμο πάνω κάτω, στηριγμένο σε ικανούς πoδοσφαιριστές και όχι ντίβες. Κάποιοι θεωρούν ότι μπορούν να φτιάξουν την ομάδα παίζοντας ράγκμπι με ποδοσφαιριστές δρεπανηφόρα. Νομίζουν ότι μεταρρύθμιση είναι να βάλουν στην 11άδα τον Ελευθεριάδη, το Μήτσο το Δημητρίου, το Συνετόπουλο και τον Αντωνιάδη και όχι το Δεληκάρη, τον Βάσια, τον Χρήστο Κωστή. Τραυματίσθηκε σοβαρά ο Χρήστος Κωστής, έμεινε έξω πολύ χρόνο, δεν ξανάπαιξε ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου, όμως πολλοί τον θυμούνται ακόμα για το φαντεζί παιχνίδι του. Τέτοιους παίκτες θέλουμε και ας μην ξαναπαίξουν διότι κάποιος χασάπης θα του δώσει το πόδι στο χέρι. Τέτοιο ποδόσφαιρο. Όχι αυτό με τους τύπους που δάγκωσαν και έκοψαν το αυτί του διαιτητή Ράμμου
.jpg)
Μου φαίνεται αγαπητοί μου αναγνώστες ότι ξέφυγα τελείως.
Δεν με νοιάζει. Δικό μου το μπλόγκ, ό,τι θέλω κάνω, ό,τι θέλω λέω .
Τί νομίζετε λοιπόν ότι προσπάθησε να κάνει ο Μανιτάκης; Να μείνει προσκολλημένος στα παλιά, όπως οι συντηρητικοί και αντιδραστικοί της χώρας όλων των χρωματισμών επιθυμούν ή να προχωρήσει σε μια πολύ σπουδαία και εξαιρετικά επίπονη μεταρρύθμιση της διοικητικής μηχανής; Η μεταρρύθμιση της διοίκησης είναι η μητέρα όλων των μεταρρυθμίσεων. Είτε το θέλετε, είτε όχι. Χωρίς σωστή διοίκηση το Κράτος αποτυγχάνει με μαθηματική ακρίβεια σε όλους τους στόχους του
Έβαλε μπροστά λοιπόν ο δικός μας Αντώνης τα οργανογράμματα των Υπουργείων και των ΝΠΔΔ. Προώθησε τις διαδικασίες της αντικειμενικής αξιολόγηση δομών και ανθρώπων. Και το κυριότερο, που θα άλλαζε οριστικά το δημόσιο ήταν ο καθορισμός των περιγραμμάτων της θέσης κάθε υπαλλήλου ξεχωριστά (job description). Επανάσταση σκέτη. Δεν θα επεκταθώ πολύ στο τι ακριβώς σημαίνει αυτό και πόσο πολύ σημαντικό είναι για την αναδιοργάνωση του Κράτους. Θα σας πω μόνον το εξής: Αν αυτό γινόταν, τότε θα ήταν πολύ δύσκολο στον τοπικό αυτοδιοικητικό παράγοντα να την κοπανάει κανονικά από την εργασία του και κανείς να μην του μιλάει. Θα δυσκολεύονταν οι υποψήφιοι βουλευτές όλου του πολιτικού φάσματος (μέχρι και ΣΥΡΙΖΑ) που είναι καθηγητές να μην πατάνε σε τάξεις και να είναι αποσπασμένοι εδώ και εκεί. Η αξιολόγηση κάθε υπαλλήλου θα είχε πλέον τα στοιχεία αντικειμενικότητας, αφού οι υποχρεώσεις και το περίγραμμα της θέσης του θα ήταν αυστηρά καθορισμένα. Προϊστάμενος δεν θα γινόταν ο κομματικός ημέτερος ή ο όποιος άχρηστος με μοναδικό κριτήριο τα χρόνια που ξυνόταν και έπαιζε πασιέντζες στον υπολογιστή. Δεν θα ήταν δυνατόν να είχαμε και άλλους γυμναστές σε σχολεία με απασχόληση ελάχιστων ωρών κάθε εβδομάδα. Και..... και.... και......
Αυτά είναι μεταρρυθμίσεις αγαπητοί μου και όχι οι καρατομήσεις χωρίς κανένα στοιχείο αξιολόγησης.
Μην μου ξαναπείτε λοιπόν έτσι άκριτα, ότι κάποιοι δεν είχαν μεταρρυθμιστική ατζέντα.
Άντε ρε δρεπανηφόρα από εκεί.
Ζήτωσαν ο Δεληκάρης ο Κούδας και ο Αϊδινίου. Ο Σέρφας και ο Ανδρώνης
Μου φαίνεται βέβαια αγαπητοί μου αναγνώστες ότι ξέφυγα τελείως.
Δεν με νοιάζει. Δικό μου το μπλόγκ, ό,τι θέλω κάνω, ό,τι θέλω λέω.
Αυτός λοιπόν ο Μανιτάκης, θεωρήθηκε υπεύθυνος από τους κυριλέδες για τον ξαφνικό θάνατο της ΕΡΤ.
Ένα ανατριχιαστικό γεγονός. Να κλείνεις μια ολόκληρη τηλεόραση με ένα αποφασίζουμε και διατάσσουμε, χωρίς να έχεις την δημοκρατική νομιμοποίηση για να το πράξεις.
Εδώ βέβαια ο αιρετικός θα διαφωνήσει με όλους αυτούς που διαμαρτύρονται για το κλείσιμο της ΕΡΤ, ως προς ένα μόνο σημείο.
Διαφωνώ με το βασικό σύνθημα: "Όχι στο μαύρο της ΕΡΤ. Όχι στο μαύρο στη ζωή μας."
Τι πρόβλημα έχετε αγαπητοί μου με το μαύρο; Με το αγαπημένο μου χρώμα;
Το πρόβλημα δεν είναι το μαύρο.
Είναι πολύ όμορφη μια μαύρη ασέληνη νύχτα στην ύπαιθρο
Το θέμα μας είναι η αέναη σιωπή και η ανυπαρξία.
Κάθε πρωί ξυπνούσα με το Τρίτο Πρόγραμμα και κλασσική μουσική, όχι, ομολογώ, από δική μου επιλογή, αλλά αυτό συνέβαινε. Και τώρα ξυπνάω στις έξη το πρωί με τον ήχο της σιωπής που ξαφνικά σπάει από τον περίεργο ήχο από το καζανάκι στο μπάνιο.
Κάθε Ιούνη επί δεκαετίες παρακολουθούσα το Μπρόυνο Ζάουλι (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων στον Κλασσικό Αθλητισμό). Και κάποιος εφέτος μου το στέρησε. Και δεν ήταν το μαύρο το πρόβλημα, αλλά η ανυπαρξία, η αναγκαστική αναίρεση τόσων χρόνων της νιότης μου.
Όχι αγαπητοί μου. Σήμερα το θέμα δεν είναι το μαύρο αλλά να δούμε ποια ακριβώς Δημόσια Τηλεόραση θέλουμε.
Όχι ανταγωνιστική των πρωινάδικων, με τα χαζοχαρούμενα αγόρια, που βρίσκουν δουλειά διότι είναι άνδρες και τα κοράσια, που βρίσκουν δουλειά διότι έχουν χαμόγελο Μενεγάκη και φοράνε κάτι πολύχρωμα και όχι το αγαπημένο μου μαύρο. Δεν θέλουμε ξανθές γυναίκες πολιτικούς να σκυλοκαυγαδίζουν. Θέλουμε μια Δημόσια Τηλεόραση με τα μουσικά της σύνολα, με το Θέατρο της Δευτέρας, τα ντοκυμαντέρ, τις καλές εκπομπές λόγου και τέχνης. Θέλουμε την τηλεόραση για τους λίγους, που δεν τους καλύπτουν οι Τράγκες και Αυτιάδες των ιδιωτικών καναλιών
Ας μην δουλευόμαστε με τους εκατοντάδες χιλιάδες που ξαφνικά άκουσαν όπερα, εκεί που η ΚΝΕ τους απαγόρευε να ακούσουν κάτι πέρα από Καζαντζίδη.
Το θέμα δεν είναι το μαύρο στην Δημόσιο Ραδιοτηλεόραση. Το ζήτημα είναι τι χρώματα θέλουμε να εκπέμψει από εδώ και μπρος.
Και χρώματα δεν θα έχει η τηλεόρασή μας με τον Πάνο ως Υπουργό Πολιτισμού, που κάποτε έστελνε πίτσες για να σπάσει πλάκα σε μία τηλεοπτική εκπομπή και με Αντώνη του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν", αλλά ούτε και με Καλφαγιάννη να κάνει εν πολλοίς κουμάντο.
Αφού λοιπόν ξέφυγα τελείως θα σας βάλω για επίλογο και ένα ποίημα του Αναγνωστάκη που διάβαζα νωρίτερα.
Δεν ξέρω. Μπορεί και να έχει κάποια σχέση με όλα τα παραπάνω.
Για την ποίηση μιλάει και τις προδοσίες. Τα κηρύγματα και τις ρητορείες. Για αόμματους και χωρίς ώτα....
ούτω και υμείς έξωθεν μεν φαίνεσθε τοις ανθρώποις δίκαιοι, έσωθεν δε μεστοί εστέ υποκρίσεως και ανομίας
Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά
πέσανε πάνω στην ελιτίστικη αριστερά.
Άγρια κράζουν για αίμα διψούν,
τον Κουβελόφ στην κρεμάλα να ιδούν.
Γίγας στους γίγαντες ο Κουβελόφ
Βράχος γρανίτης στέκει ορθός.
Μου φαίνεται αγαπητοί μου αναγνώστες ότι ξέφυγα τελείως .
Δεν με νοιάζει. Δικό μου το μπλόγκ, ό,τι θέλω κάνω, ό,τι θέλω λέω.
Λοιπόν, όλοι οι υποκριτές, που είχαν αγαπήσει την "υπεύθυνη αριστερά", τώρα λύσσαξαν. Καθεστωτικά ΜΜΕ, γραβατωμένοι παράγοντες της δημόσιας ζωής βρήκαν το νέο μεγάλο εχθρό τους. Το πολύ μικρό κόμμα που έβαλε πλάτη για να μην γίνουν τρίτες εκλογές και να μην περιπέσει η χώρα σε πλήρη ακυβερνησία με ό,τι αυτό σήμαινε για τη δημοκρατική ομαλότητα, τώρα έγινε ο στόχος των βολεμένων. Θα γίνουμε, λένε, οι Καρατζαφέρηδες της αριστεράς. Χαχαχαχα (πολλά χα). Πώς τελικά ο κόσμος κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια....; Τόσα χρόνια ακολουθούσαμε το Λεωνίδα με τα μικρά ποσοστά και είμασταν περήφανοι ότι προτάσσαμε τις ιδέες και όχι τις τιμές και τα αξιώματα. Εγώ αργότερα ψήφιζα τους Πράσινους, διότι ήσαν οι μόνοι, μέχρι την ίδρυση της ΔΗΜΑΡ, που έλεγαν ότι πρέπει να αλλάξουμε τις πολιτικές, αλλά να αλλάξουμε και τους εαυτούς μας ταυτόχρονα. Δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή τη ψήφο μου επειδή οι πολλοί υποστήριζαν τους Πασοκονεοδημοκράτες, που μας κατέστρεψαν. Άκου επιχείρημα που εκστομίζει ο Μπίστης ότι θα γίνουμε, λέει, Καρατζαφέρηδες.
Πολύ γουστάρω, που ξαφνικά έγινα και εγώ ο κακός για τους υποκριτές, ενώ ταυτόχρονα σώπασαν τα όργανα, οι φωνές και οι αισχρές κατηγόριες, από τους από την άλλη πλευρά, που μας θεωρούσαν προδότες και γλύφτες της εξουσίας, που κάναμε τα πάντα για κάποια λίγα αξιώματα.
Βρε τι εύκολο είναι στην τελική το να είσαι ακραίος. Έχεις τις ακλόνητες απόψεις σου για τις ιστορικές αλήθειες, για τους προδότες και τους ήρωες, για το δρόμο της Αρετής και της Κακίας. Δεν χρειάζεται και πολύ να σκέφτεσαι. Τα τσιτάτα, η απολυτότητα των λόγων του μεγάλου τιμονιέρη-αρχηγού προσφέρουν "ακλόνητα" επιχειρήματα για το ότι είσαι ο απόλυτα ορθός και ο απέναντί σου ο απόλυτος καταστροφέας της χώρας.
Και τότε εμφανίζονται και οι αποδιοπομπαίοι τράγοι, για τους κατέχοντες το αλάθητο.
Προχθές στόχος ήταν η κυρία που "μισεί τους Ελληνες" με τα διαβολικά φρύδια, σημάδι που αποδεικνύει τη σατανική και ανθελληνική καταγωγή της
Χθες ως ο απόλυτος εχθρός εμφανίσθηκε ο Μανιτάκης. Αυτός φταίει για όλα.
Ακούω ότι για τους Φαρισαίους αυτός είναι ο μονολιθικός και ο αντιμεταρρυθμιστής.
Και όμως ο άνθρωπος ήταν ο πιο σπουδαίος μεταρρυθμιστής, εφόσον μεταρρύθμιση δεν εννοούμε τις καρατομήσεις. Εφόσον θέλουμε η ομάδα ποδοσφαίρου μας να στηθεί σε νέες βάσεις, να παίζει απλό ποδόσφαιρο με συνεχές πρέσσινγκ, τρέξιμο πάνω κάτω, στηριγμένο σε ικανούς πoδοσφαιριστές και όχι ντίβες. Κάποιοι θεωρούν ότι μπορούν να φτιάξουν την ομάδα παίζοντας ράγκμπι με ποδοσφαιριστές δρεπανηφόρα. Νομίζουν ότι μεταρρύθμιση είναι να βάλουν στην 11άδα τον Ελευθεριάδη, το Μήτσο το Δημητρίου, το Συνετόπουλο και τον Αντωνιάδη και όχι το Δεληκάρη, τον Βάσια, τον Χρήστο Κωστή. Τραυματίσθηκε σοβαρά ο Χρήστος Κωστής, έμεινε έξω πολύ χρόνο, δεν ξανάπαιξε ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου, όμως πολλοί τον θυμούνται ακόμα για το φαντεζί παιχνίδι του. Τέτοιους παίκτες θέλουμε και ας μην ξαναπαίξουν διότι κάποιος χασάπης θα του δώσει το πόδι στο χέρι. Τέτοιο ποδόσφαιρο. Όχι αυτό με τους τύπους που δάγκωσαν και έκοψαν το αυτί του διαιτητή Ράμμου
.jpg)
Μου φαίνεται αγαπητοί μου αναγνώστες ότι ξέφυγα τελείως.
Δεν με νοιάζει. Δικό μου το μπλόγκ, ό,τι θέλω κάνω, ό,τι θέλω λέω .
Τί νομίζετε λοιπόν ότι προσπάθησε να κάνει ο Μανιτάκης; Να μείνει προσκολλημένος στα παλιά, όπως οι συντηρητικοί και αντιδραστικοί της χώρας όλων των χρωματισμών επιθυμούν ή να προχωρήσει σε μια πολύ σπουδαία και εξαιρετικά επίπονη μεταρρύθμιση της διοικητικής μηχανής; Η μεταρρύθμιση της διοίκησης είναι η μητέρα όλων των μεταρρυθμίσεων. Είτε το θέλετε, είτε όχι. Χωρίς σωστή διοίκηση το Κράτος αποτυγχάνει με μαθηματική ακρίβεια σε όλους τους στόχους του
Έβαλε μπροστά λοιπόν ο δικός μας Αντώνης τα οργανογράμματα των Υπουργείων και των ΝΠΔΔ. Προώθησε τις διαδικασίες της αντικειμενικής αξιολόγηση δομών και ανθρώπων. Και το κυριότερο, που θα άλλαζε οριστικά το δημόσιο ήταν ο καθορισμός των περιγραμμάτων της θέσης κάθε υπαλλήλου ξεχωριστά (job description). Επανάσταση σκέτη. Δεν θα επεκταθώ πολύ στο τι ακριβώς σημαίνει αυτό και πόσο πολύ σημαντικό είναι για την αναδιοργάνωση του Κράτους. Θα σας πω μόνον το εξής: Αν αυτό γινόταν, τότε θα ήταν πολύ δύσκολο στον τοπικό αυτοδιοικητικό παράγοντα να την κοπανάει κανονικά από την εργασία του και κανείς να μην του μιλάει. Θα δυσκολεύονταν οι υποψήφιοι βουλευτές όλου του πολιτικού φάσματος (μέχρι και ΣΥΡΙΖΑ) που είναι καθηγητές να μην πατάνε σε τάξεις και να είναι αποσπασμένοι εδώ και εκεί. Η αξιολόγηση κάθε υπαλλήλου θα είχε πλέον τα στοιχεία αντικειμενικότητας, αφού οι υποχρεώσεις και το περίγραμμα της θέσης του θα ήταν αυστηρά καθορισμένα. Προϊστάμενος δεν θα γινόταν ο κομματικός ημέτερος ή ο όποιος άχρηστος με μοναδικό κριτήριο τα χρόνια που ξυνόταν και έπαιζε πασιέντζες στον υπολογιστή. Δεν θα ήταν δυνατόν να είχαμε και άλλους γυμναστές σε σχολεία με απασχόληση ελάχιστων ωρών κάθε εβδομάδα. Και..... και.... και......
Αυτά είναι μεταρρυθμίσεις αγαπητοί μου και όχι οι καρατομήσεις χωρίς κανένα στοιχείο αξιολόγησης.
Μην μου ξαναπείτε λοιπόν έτσι άκριτα, ότι κάποιοι δεν είχαν μεταρρυθμιστική ατζέντα.
Άντε ρε δρεπανηφόρα από εκεί.
Ζήτωσαν ο Δεληκάρης ο Κούδας και ο Αϊδινίου. Ο Σέρφας και ο Ανδρώνης
Μου φαίνεται βέβαια αγαπητοί μου αναγνώστες ότι ξέφυγα τελείως.
Δεν με νοιάζει. Δικό μου το μπλόγκ, ό,τι θέλω κάνω, ό,τι θέλω λέω.
Αυτός λοιπόν ο Μανιτάκης, θεωρήθηκε υπεύθυνος από τους κυριλέδες για τον ξαφνικό θάνατο της ΕΡΤ.
Ένα ανατριχιαστικό γεγονός. Να κλείνεις μια ολόκληρη τηλεόραση με ένα αποφασίζουμε και διατάσσουμε, χωρίς να έχεις την δημοκρατική νομιμοποίηση για να το πράξεις.
Εδώ βέβαια ο αιρετικός θα διαφωνήσει με όλους αυτούς που διαμαρτύρονται για το κλείσιμο της ΕΡΤ, ως προς ένα μόνο σημείο.
Διαφωνώ με το βασικό σύνθημα: "Όχι στο μαύρο της ΕΡΤ. Όχι στο μαύρο στη ζωή μας."
Τι πρόβλημα έχετε αγαπητοί μου με το μαύρο; Με το αγαπημένο μου χρώμα;
Το πρόβλημα δεν είναι το μαύρο.
Είναι πολύ όμορφη μια μαύρη ασέληνη νύχτα στην ύπαιθρο
Το θέμα μας είναι η αέναη σιωπή και η ανυπαρξία.
Κάθε πρωί ξυπνούσα με το Τρίτο Πρόγραμμα και κλασσική μουσική, όχι, ομολογώ, από δική μου επιλογή, αλλά αυτό συνέβαινε. Και τώρα ξυπνάω στις έξη το πρωί με τον ήχο της σιωπής που ξαφνικά σπάει από τον περίεργο ήχο από το καζανάκι στο μπάνιο.
Κάθε Ιούνη επί δεκαετίες παρακολουθούσα το Μπρόυνο Ζάουλι (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων στον Κλασσικό Αθλητισμό). Και κάποιος εφέτος μου το στέρησε. Και δεν ήταν το μαύρο το πρόβλημα, αλλά η ανυπαρξία, η αναγκαστική αναίρεση τόσων χρόνων της νιότης μου.
Όχι αγαπητοί μου. Σήμερα το θέμα δεν είναι το μαύρο αλλά να δούμε ποια ακριβώς Δημόσια Τηλεόραση θέλουμε.
Όχι ανταγωνιστική των πρωινάδικων, με τα χαζοχαρούμενα αγόρια, που βρίσκουν δουλειά διότι είναι άνδρες και τα κοράσια, που βρίσκουν δουλειά διότι έχουν χαμόγελο Μενεγάκη και φοράνε κάτι πολύχρωμα και όχι το αγαπημένο μου μαύρο. Δεν θέλουμε ξανθές γυναίκες πολιτικούς να σκυλοκαυγαδίζουν. Θέλουμε μια Δημόσια Τηλεόραση με τα μουσικά της σύνολα, με το Θέατρο της Δευτέρας, τα ντοκυμαντέρ, τις καλές εκπομπές λόγου και τέχνης. Θέλουμε την τηλεόραση για τους λίγους, που δεν τους καλύπτουν οι Τράγκες και Αυτιάδες των ιδιωτικών καναλιών
Ας μην δουλευόμαστε με τους εκατοντάδες χιλιάδες που ξαφνικά άκουσαν όπερα, εκεί που η ΚΝΕ τους απαγόρευε να ακούσουν κάτι πέρα από Καζαντζίδη.
Το θέμα δεν είναι το μαύρο στην Δημόσιο Ραδιοτηλεόραση. Το ζήτημα είναι τι χρώματα θέλουμε να εκπέμψει από εδώ και μπρος.
Και χρώματα δεν θα έχει η τηλεόρασή μας με τον Πάνο ως Υπουργό Πολιτισμού, που κάποτε έστελνε πίτσες για να σπάσει πλάκα σε μία τηλεοπτική εκπομπή και με Αντώνη του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν", αλλά ούτε και με Καλφαγιάννη να κάνει εν πολλοίς κουμάντο.
Αφού λοιπόν ξέφυγα τελείως θα σας βάλω για επίλογο και ένα ποίημα του Αναγνωστάκη που διάβαζα νωρίτερα.
Δεν ξέρω. Μπορεί και να έχει κάποια σχέση με όλα τα παραπάνω.
Για την ποίηση μιλάει και τις προδοσίες. Τα κηρύγματα και τις ρητορείες. Για αόμματους και χωρίς ώτα....
-Προδίδετε πάλι τὴν Ποίηση, θὰ μοῦ πεῖς,
Τὴν ἱερότερη ἐκδήλωση τοῦ Ἀνθρώπου
Τὴ χρησιμοποιεῖτε πάλι ὡς μέσον, ὑποζύγιον
Τῶν σκοτεινῶν ἐπιδιώξεών σας
Ἐν πλήρει γνώσει τῆς ζημιᾶς ποὺ προκαλεῖτε
Μὲ τὸ παράδειγμά σας στοὺς νεωτέρους.
Τὴν ἱερότερη ἐκδήλωση τοῦ Ἀνθρώπου
Τὴ χρησιμοποιεῖτε πάλι ὡς μέσον, ὑποζύγιον
Τῶν σκοτεινῶν ἐπιδιώξεών σας
Ἐν πλήρει γνώσει τῆς ζημιᾶς ποὺ προκαλεῖτε
Μὲ τὸ παράδειγμά σας στοὺς νεωτέρους.
-Τὸ τί δὲν πρόδωσες ἐσὺ νὰ μοῦ πεῖς
Ἐσὺ κι οἱ ὅμοιοί σου, χρόνια καὶ χρόνια,
Ἕνα πρὸς ἕνα τὰ ὑπάρχοντά σας ξεπουλώντας
Στὶς διεθνεῖς ἀγορὲς καὶ τὰ λαϊκὰ παζάρια
Καὶ μείνατε χωρὶς μάτια γιὰ νὰ βλέπετε, χωρὶς ἀφτιὰ
Ν᾿ ἀκοῦτε, μὲ σφραγισμένα στόματα καὶ δὲ μιλᾶτε.
Γιὰ ποιὰ ἀνθρώπινα ἱερὰ μᾶς ἐγκαλεῖτε;
Ἐσὺ κι οἱ ὅμοιοί σου, χρόνια καὶ χρόνια,
Ἕνα πρὸς ἕνα τὰ ὑπάρχοντά σας ξεπουλώντας
Στὶς διεθνεῖς ἀγορὲς καὶ τὰ λαϊκὰ παζάρια
Καὶ μείνατε χωρὶς μάτια γιὰ νὰ βλέπετε, χωρὶς ἀφτιὰ
Ν᾿ ἀκοῦτε, μὲ σφραγισμένα στόματα καὶ δὲ μιλᾶτε.
Γιὰ ποιὰ ἀνθρώπινα ἱερὰ μᾶς ἐγκαλεῖτε;
Ξέρω: κηρύγματα καὶ ρητορεῖες πάλι, θὰ πεῖς.
Ἔ ναὶ λοιπόν! Κηρύγματα καὶ ρητορεῖες.
Ἔ ναὶ λοιπόν! Κηρύγματα καὶ ρητορεῖες.
Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις
Νὰ μὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου