(τέτοιες ημέρες δεν αρκεί το κοκορέτσι)
Προσπαθώ να είμαι μέσα στην τοπική επικαιρότητητα.
Μεγάλη διαδικτυακή διαμάχη για το Πασχαλιάτικο γεύμα αγάπης που διοργάνωσε ο Δήμος μας σε συνεργασία με την Εκκλησία της Ευαγγελίστριας.
Προσωπικά δεν μου άρεσε η σκληρότητα της αντιπαράθεσης.
Ήταν βέβαια κάπως, το να καλείς τους απόρους σε Πασχαλιάτικο γεύμα αγάπης, ενώπιον των καμερών και των πολιτικών.
Δεν μου αρέσει που οι πολιτικοί εμφανίζονται σε τέτοιες εκδηλώσεις τις ημέρες της μεγάλης γιορτής και ενώπιον καμερών και δημοσιογράφων και όχι τις ημέρες της δύσκολης καθημερινότητας.
Δεν μου αρέσει και που ξεριζώθηκαν από την γειτονιά τους και την ενορία τους για να βρεθούν στα Πυργιώτικα. Ποιος ο λόγος δεν το αντιλαμβάνομαι. Με τα δικά μου μυαλά δεν το πιάνω.
Βέβαια από την άλλη, δεν μου άρεσε ότι οι αντίπαλοι αποκάλεσαν το συσσίτιο αυτό, ως "της ντροπής". Δεν είναι έτσι.
Άπαντες και οι υπέρ και οι κατά του Πασχαλιάτικου event (ιβέντ είναι), είναι υπέρ της λογικής των συσσιτίων που διοργανώνει μια εκκλησία της πόλης μας, αφού εκεί υπάρχει ένας ευαίσθητος και δραστήριος ιερέας. Μόνον ελάχιστοι το σκέφτονται διαφορετικά το όλο θέμα.
Και γενικώς τα συσσίτια αυτά δεν περιποιούν τιμή σε μία χώρα που η οικονομία της, παρά την υποχώρηση και την μεγάλη κρίση, παραμένει ανεπτυγμένη.
Άλλους τρόπους πρέπει να βρούμε για την κοινωνική συνοχή και για την αντιμετώπιση των φαινομένων της ακραίας φτώχειας.
Είμαι κατά των συσσιτίων της εκκλησίας. Όμως γενικώς κατά. Όχι της συγκεκριμένης μόνον ημέρας.
Γενικώς υπάρχει ένα πρόβλημα με την καταρράκωση της αξιοπρέπειας των ανθρώπων που έχουν περιπέσει σε κατάσταση μεγάλης ένδειας και είναι αναγκασμένοι να στήνονται στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό.
Εντάξει. Τώρα με το Πασχαλιάτικο γεύμα και τα χαμόγελα των πολιτικών, τα πράγματα ήσαν ακόμα χειρότερα.
Νομίζω ότι πρέπει να βρούμε σαν κοινωνία άλλους τρόπους για να αντιμετωπίσουμε τα φαινόμενα της ακραίας κοινωνικής αδικίας. Και μπορούμε να το κάνουμε.
Δαπανούμε σαν χώρα, κατ΄έτος, ένα πολύ σημαντικό ποσό για δράσεις κοινωνικής πολιτικής. Δυστυχώς πολλά κονδύλια πηγαίνουν σε γραφειοκρατικές δαπάνες, ενώ πολλά χρήματα οδεύουν σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, ενώ αυτοί που έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη μένουν στην απέξω.
Καλός και χρήσιμος είναι ο εθελοντισμός, όμως σωστό είναι πολλές δράσεις που αφορούν θέματα αντιμετώπισης της φτώχειας να οργανώνονται από την κοινωνική οικονομία. Νέοι, γυναίκες, άνεργοι, αποκλεισμένοι πρέπει να ενισχύονται για να δημιουργούν εταιρείες στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας. Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της ακραίας φτώχειας είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας, ειδικά στην κοινωνική οικονομία και όχι η φιλανθρωπία .
Είναι ορθός ο βασικός κυβερνητικός προσανατολισμός να μοιράζονται με διακριτικό τρόπο κουπόνια για super markets μέσω πλαστικών καρτών, ώστε να μην είναι αναγκασμένος ο κόσμος να στήνεται στις ουρές των συσσιτίων. Εστιατόρια που διαθέτουν υπηρεσίες delivery μπορούν να συνεργαστούν για την διανομή κατ΄οίκον σε κάποιες περιπτώσεις ανημπόρων, ώστε η διαδικασία αυτή να είναι διακριτική.
Και πάμε και στα του τόπου μας.
Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι γιατί θα πρέπει να δώσουμε ένα ακόμα τεράστιο ποσό για να δημιουργήσουμε δομές συσσιτίου σε μία εκκλησία. Και αν αύριο ο συγκεκριμένος ιερέας δεν είναι σε αυτή την εκκλησία; Είμαστε βέβαιοι ότι το ενάμιση εκατομμύριο που θα δώσουν οι φορολογούμενοι θα συνεχίσει εσαεί να πιάνει τόπο;
Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν σχεδιάζουμε να εκμεταλλευθούμε τα μαγειρεία που διαθέτει το ΚΕΜΧ, το οποίο κλείνει. Δεν μπορούμε εκεί να παρασκευάζουμε τις μερίδες των φαγητών που χρειαζόμαστε; Το κράτος και η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει και άλλες δομές που διαθέτουν μαγειρεία. Προς τι ακόμα ένα; Γιατί να μην δημιουργηθούν από ανέργους εταιρείες κοινωνικής οικονομίας για την παρασκευή των γευμάτων που έχουν ανάγκη οι άποροι, οι γέροντες στο παραπαίον Γηροκομείο, το Νοσοκομείο;
Γιατί να μην καταργήσουμε τις ουρές στα συσσίτια και να δημιουργήσουμε υπηρεσίες κατ΄οίκον διανομής;
Γιατί να μην ξεκινήσουμε συνεργατικούς λαχανόκηπους, όπου το πλεόνασμα της παραγωγής να πηγαίνει στις δομές διανομής γευμάτων στους πολύ φτωχούς;
Γιατί να μην δημιουργήσουμε μέσω εταιρειών κοινωνικής οικονομίας διαδικτυακές εταιρείες ανταλλαγής ειδών ρουχισμού, βιβλίων, χρειωδών ειδών ανάγκης κλπ;
Ιδέες υπάρχουν.
Αλλού έχουν λειτουργήσει.
Εδώ παραμένουμε στο συσσίτιο της μιας εκκλησίας και του ενός δραστήριου παπά.
(Ολοκληρωμένο πρόγραμμα για δράσεις για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας είχαν κατατεθεί κάποτε από εάν κόμμα. Και όμως η τοπική ΔΗΜΑΡ προσπάθησε κάποτε να συμβάλει με ιδέες και δράσεις. Για την τοπική ΔΗΜΑΡ ομιλώ. Δυστυχώς ουδείς άκουγε τότε. Οι λύσεις, τότε, για τους πολλούς ήσαν απλές και εύκολες)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου