Είμαι, δεν λέω, από τους πολύ ωφελημένους. Η οικογένειά μου έχει δύο κτήρια στη συνοικία του Γυαλού. Εκμισθώνουμε τρία καταστήματα και έχουμε δύο επιχειρήσεις.
Είμαστε οι εκλεκτοί της δημοτικής Αρχής. Ευτυχείς εισίν οι ιδιοκτήτες ακινήτων και επιχειρηματίες του κάτω τμήματος της παλιάς πόλης (αλλά και οι γύρω απο αυτήν ξενοδόχοι) και κυρίως οι διαθέτοντες καταστήματα που προσφέρουν φρεντοτσίνους. Πρέπει βέβαια να πω ότι τα οφέλη που προκύπτουν από την αύξηση του τουρισμού στα μαγευτικά Αναπλιώτικα τριήμερα δεν διαχέεονται με δίκαιο τρόπο και στους εργαζόμενους των τουριστικών επιχειρήσεων, που παλεύουν να τα φέρουν βόλτα.
Τας ευχαριστίας μας λοιπόν για τους δημοτικούς μας άρχοντες.
Ουδέν ουσιαστικό δημοτικό έργο γίνεται με ίδιους πόρους και τα όποια χρήματα περισσεύουν πίπτουν για εορτές και θεάματα στη συνοικία του Γυαλού και στο τμήμα πέριξ της Πλατείας Πλατάνου. Και, δεν πειράζει, ας γίνεται και ένα χάος με τις άδειες καταστημάτων , τις καταλήψεις δημόσιων χώρων με τραπεζοκαθίσματα και την ηχορύπανση. Το προσπερνάμε, αφού κονομάμε.
Διατέθηκαν πολύ πάνω από εκατό χιλιάδες για τα Χριστούγεννα, κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ για τις απόκριες, θα διατεθούν περίπου πεντακόσια χιλιάρικα στην πενταετία για τον μαραθώνιο (που και αυτός στο επίκεντρό του έχει το επίπεδο τμήμα του ιστορικού κέντρου), αρκετά διατίθενται κατ΄έτος για τις εορτές του Πάσχα, μετά ο Παλαμήδιος άθλος, το τρίαθλο και πάει λέγοντας.
Όλα τα χρήματα σε αυτό το παραλληλόγραμμο που περικλείεται από τις οδούς Μπουμπουλίνας, Φαρμακοπούλων, Σταϊκοπούλου, Πλαπούτα και Συγγρού. Ενα μικρό τμήμα διαστάσεων διακόσια μέτρα επί τετρακόσια εβδομήντα. Τα 94 στρέμματα λαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος.
Είναι μία επιλογή της δημοτικής αρχής αυτή.
Πανηγύρια, πειρατικά, άρματα και τέτοια. Και ο ίδιος εκφωνητής που τόσο αρέσει στο κοινό.
Και έτσι για ξεκάρφωμα γίνονται και κάποιες μικρές και φτηνές από άποψη προϋπολογισμού εκδηλώσεις στα χωριά με το άναμμα φωτιών για να λέμε ότι δεν τους λησμονήσαμε και ολοσχερώς.
Ας έλθουν στο κέντρο για να ξεφαντώσουν. Θα ευχαριστηθούν και με τον χορό πάνω από την φωτιά στην πλατεία του χωριού.
Πάντοτε ο λαός ήταν ευτυχής με τον άρτον και τα θεάματα. Και μαζί με τους ευτυχείς πολίτες ανεβαίνει και η δημοφιλία των ιθυνόντων. Και, νομίζω, ανεβαίνει και ο εγωισμός. Αντιδρούν με άσχημο τρόπο, όταν κάποιοι, που ανήκουν στην μικρή μειοψηφία του 1% ή 2% των κατοίκων. εκφράζουν την αντίθετη άποψη. Οι μειοψηφίες να σιωπούν.
Ευτυχής όμως ήταν ο λαός και τότε με το ΠΑΣΟΚ και λίγο αργότερα με τον Καραμανλή. Ενενήντα τοις εκατό πλας ελάμβαναν οι τότε μεγάλοι μονομάχοι.
Υπερκατανάλωση, φώτα στα καταστήματα, ουρές για τραπέζι στα εστιατόρια, ταξείδι για καφέ στο Εμπάιαρ Στέιτ Μπίλντινγκ και μπάνια στην Πατάγια και το Πουκέτ.
Μετά όμως;
Και την ώρα που εμείς εδώ οι πέριξ του τόπου των εκδηλώσεων, λέμε ότι είμαστε ευτυχείς με τα τριήμερα, όλες οι άλλες γειτονιές της πόλης παραμένουν εγκαταλελειμμένες Και δεν λέω μόνον για τη νέα πόλη. Και αυτοί οι λίγοι κάτοικοι στον Ψαρομαχαλά και στα Βραχατέικα υποφέρουσιν.
Αλλά τι να πεις και τι να ομολογήσεις για τους κατοίκους των χωριών;
Ας μου πει κάποιος σε τι ωφελήθηκαν οι άνθρωποι στην ενδοχώρα του Ναυπλίου με τη συνένωσή τους με το κέντρο. Πληρώνουν δημοτικά τέλη και φόρους στο κράτος, όμως την μερίδα του λέοντος την εισπράττει το μικρό αυτό τμήμα του ιστορικού κέντρου.
Ποία η αγροτική πολιτική του Δήμου; Ποία η πολιτική του για την ανάπτυξη του τουρισμού στα πέριξ; Ποίες οι δράσεις του για την πολιτιστική αναβάθμιση και αναζωογόνηση των χωριών;
Εντάξει. Πληρώνουμε οι φορολογούμενοι και κάποια λίγα για τα πανηγύρια στα χωριά. Και έτσι μένουν όλοι ευτυχείς. Θα ξεφαντώσουν κάποια στιγμή και οι, στις κωμοπόλεις και τα χωριά, διαβιούντες.
Αντιλαμβάνομαι, φίλοι μου, απόλυτα όλους αυτούς τους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο ιστορικό κέντρο να είναι απόλυτα ευχαριστημένοι με τις δράσεις της δημοτικής αρχής.
Δεν αντιλαμβάνομαι τους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, τους συνταξιούχους, τους ποδηλάτες, τους στα χωριά διαβιούντες, τους Ψαρομαχαλιώτες, τους Προνοιώτες και κατοίκους της Νέας πόλης, τους αγρότες, τους αλιείς και τους βοσκούς. Και τους βιοτέχνες δεν καταλαβαίνω. Και τους εργάτες και εργαζόμενους.
Κάτι δεν πιάνω για την αιτία που οι περισσότεροι από τους συνδημότες μου σιωπούν και ανέχονται ή και επιδοκιμάζουν. Καργιόλη ευνοημένε έπρεπε να μου λένε. Ούτε καν μου το ψελλίζουν.
Αντιλαμβάνομαι όμως κάποιους άλλους εκεί στα χωριά που είναι οι τοπικοί κομματάρχες.
Και δυστυχώς με όλο αυτό το νομοθετικό πλαίσιο, που πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξει, οι τοπικοί κομματάρχες θα είναι πάντοτε με τους ισχυρούς και η συμμετοχή και η ενεργοποίηση των κατοίκων θα είναι ανύπαρκτη.
Και τη μερίδα του λέοντος θα την παίρνουμε εμείς εδώ στο ιστορικό κέντρο.
Τι χαρά που μας δίνουν. Έτσι να συνεχίσουμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου