Το χάλι στον Ψαρομαχαλά (τον μαχαλά των Ψαριανών)

Ημέρα γιορτινή για το πανέμορφο Ναύπλιο θα είναι η Κυριακή που μας έρχεται.
Μαραθώνιος δρόμος.
Τα αυτοκίνητα θα αποκλεισθούν.
Η παλαιά πόλη θα αποδοθεί στους πεζούς και βεβαίως στους δρομείς.
Μουσικές, μαθαίνω, θα υπάρχουν για να κάνουν την φιέστα ακόμα πιο ελκυστική
Αν κάνει και καλό καιρό η όμορφη εικόνα της γειτονιάς πέριξ του Δημαρχείου, της Πλατείας Συντάγματος και της Μπουμπουλίνας θα μεταδοθεί μέσα από τα μάτια και τις εμπειρίες των δρομέων και των συνοδών τους σε όλη την Ελλάδα.

Σήμερα δεν θα γκρινιάξω για το κόστος του Mαραθωνίου.
Για την αδιαφάνεια στα οικονομικά.
Για το ότι η διαδρομή δεν έχει σχεδιασθεί να περάσει από τους εμβληματικούς αρχαιολογικούς χώρους, ώστε ο Μαραθώνιος του Ναυπλίου να μπορέσει κάποια στιγμή να γίνει διεθνής.
Για τη μη συνεργασία με τον Δήμο Αργους-Μυκηνών.
Δεν θα σας αναλύσω εδώ την περσινή μου πρόταση για έναν άλλον Μαραθώνιο Ναυπλίου που είναι εφικτός.

Όμως δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να σας μιλήσω και να σας δείξω το χάλι της πάνω παλαιάς πόλης.
Όλα όμορφα, καθαρά και τακτοποιημένα θα είναι στην κάτω πόλη.
Οι θρίαμβοι δεν επιτρέπουν ψεγάδια στην εμφάνιση.
Πράγματι το κέντρο του τουρισμού κτυπά στην κάτω παλαιά πόλη. Στην συνοικία του Γυαλού, στην πλατεία τέως Λουδοβίκου και στην πλατεία Τριών Ναυάρχων, την οποία πολλοί νεοαναπλιώτες (και κάποιοι παλαιότεροι του κουκουέ και των συνδικάτων) την αποκαλούν Πλατεία Δημαρχείου.

Όμως η παλαιά πόλη δεν είναι μόνον το "Κολωνάκι" του Ναυπλίου.
Η καρδιά του ιστορικού κέντρου κτυπά στις δρομόσκαλες, στους στενούς δρόμους της άνω πόλης. Εκεί πάνω οι μυρωδιές που αποπνέουν τα λιγοστά σπίτια που κατοικούνται είναι μεθυστικές και οι βραδινοί ήχοι από τα βήματα των μοναχικών περιπατητών ξεχωριστοί.
Εκεί βρίσκεται κρυμμένη η τέλεια ομορφιά. Η όχι φτιασιδωμένη.
Στον Ψαρομαχαλά, τον μαχαλά των Ψαριανών, των νησιωτών αυτών που ήλθαν στην πόλη μας κυνηγημένοι από το νησί τους για να φύγουν μακρυά από τις κατεστραμμένες από τους Οθωμανούς ολόμαυρες ράχες , αλλά και στα Βραχατέικα, στην Πρόνοια και στα προσφυγικά θα βρει κάποιος τους περισσότερους από τους Αναπλιώτες που πονούν τον τόπο τους. Λιγοστοί είναι, αλλά εκει θα τους βρει.

Και τώρα οι νεοαναπλιώτες δίνουν την βαρύτητά τους στους θριάμβους (και μια κακοφτιαγμένη αψίδα ανήγειραν στην είσοδο της πόλης).

Και αφήνουν στην τύχη τους, παραμελημένες, χορταριασμένες τις συνοικίες των  Αναπλιωτών που αγαπούν με έναν ξεχωριστό τρόπο τον τόπο τους. Σε κακό χάλι οι συνοικίες που θα επισκεφθούν οι περιηγητές και όχι οι απλοί νεοέλληνες επισκέπτες
Και επιτρέπουν στους βαρβάρους να αφήνουν τα ίχνη τους με τα φρικτά συνθήματα πάνω στα τείχη της πόλης.
Όχι. Τελικά δεν αγαπάμε οι πολλοί την ιστορία μας.
Δεν δέχομαι κάποιος να με αποκαλεί εθνομηδενιστή και μηδενιστή της τοπικής ιστορίας, όταν σιωπά για την κατάσταση στον Ψαρομαχαλά που φαίνεται στις φωτογραφίες που σας αναρτώ.
Διότι για να αγαπάς την ιστορία της πόλης, για να είσαι πατριώτης, πρέπει να συγκινείσαι με τις αληθινές μικρές ιστορίες που ακούς. Για την γριά στον Ψαρομαχαλά με το επώνυμο Κανάρη, που ζούσε πριν από 80 χρόνια με την βοήθεια που της προσέφερε όλη η τοπική κοινωνία.
Αυτά είναι που μας κάνουν περήφανους για τ΄Ανάπλι μας. Και ας μην ήταν όλα στην εντέλεια.
Και τελικά αυτοί που αγαπούν βαθιά την πόλη δεν σιωπούν για τα στραβά του τότε και του σήμερα.
(Ευχαριστώ αυτόν που με βοήθησε σε αυτήν την ανάρτηση)

Προς Προνοιώτες, Ψαρομαχαλιώτες, Κοφινιώτες, Μερμπακίτες

Είμαι, δεν λέω, από τους πολύ ωφελημένους. Η οικογένειά μου έχει δύο κτήρια στη συνοικία του Γυαλού. Εκμισθώνουμε τρία καταστήματα και έχουμε δύο επιχειρήσεις.
Είμαστε  οι εκλεκτοί της δημοτικής Αρχής. Ευτυχείς εισίν οι ιδιοκτήτες ακινήτων και επιχειρηματίες του κάτω τμήματος της παλιάς πόλης (αλλά και οι γύρω απο αυτήν ξενοδόχοι) και κυρίως οι διαθέτοντες καταστήματα που προσφέρουν φρεντοτσίνους. Πρέπει βέβαια να πω ότι τα οφέλη που προκύπτουν από την αύξηση του τουρισμού στα μαγευτικά Αναπλιώτικα τριήμερα δεν διαχέεονται με δίκαιο τρόπο και στους εργαζόμενους των τουριστικών επιχειρήσεων, που παλεύουν να  τα φέρουν βόλτα.
Τας ευχαριστίας μας λοιπόν για τους δημοτικούς μας άρχοντες.

Ουδέν ουσιαστικό δημοτικό έργο γίνεται με ίδιους πόρους και τα όποια χρήματα περισσεύουν πίπτουν για εορτές και θεάματα στη συνοικία του Γυαλού και στο τμήμα πέριξ της Πλατείας Πλατάνου. Και, δεν πειράζει, ας γίνεται και ένα χάος με τις άδειες καταστημάτων , τις καταλήψεις δημόσιων χώρων με τραπεζοκαθίσματα και την ηχορύπανση. Το προσπερνάμε, αφού κονομάμε.

Διατέθηκαν πολύ πάνω από εκατό χιλιάδες για τα Χριστούγεννα, κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ για τις απόκριες, θα διατεθούν περίπου πεντακόσια χιλιάρικα στην πενταετία για τον μαραθώνιο (που και αυτός στο επίκεντρό του έχει το επίπεδο τμήμα του ιστορικού κέντρου), αρκετά διατίθενται κατ΄έτος για τις εορτές του Πάσχα, μετά ο Παλαμήδιος άθλος, το τρίαθλο και πάει λέγοντας.
Όλα τα χρήματα σε αυτό το παραλληλόγραμμο που περικλείεται από τις οδούς Μπουμπουλίνας, Φαρμακοπούλων, Σταϊκοπούλου, Πλαπούτα και Συγγρού. Ενα μικρό τμήμα διαστάσεων διακόσια μέτρα επί τετρακόσια εβδομήντα. Τα 94 στρέμματα λαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος.
Είναι μία επιλογή της δημοτικής αρχής αυτή.
Πανηγύρια, πειρατικά, άρματα και τέτοια. Και ο ίδιος εκφωνητής που τόσο αρέσει στο κοινό.
Και έτσι για ξεκάρφωμα γίνονται και κάποιες μικρές και φτηνές από άποψη προϋπολογισμού εκδηλώσεις στα χωριά με το άναμμα φωτιών για να λέμε ότι δεν τους λησμονήσαμε και ολοσχερώς.
Ας έλθουν στο κέντρο για να ξεφαντώσουν. Θα ευχαριστηθούν και με τον χορό πάνω από την φωτιά στην πλατεία του χωριού.

Πάντοτε ο λαός ήταν ευτυχής με τον άρτον και τα θεάματα. Και μαζί με τους ευτυχείς πολίτες ανεβαίνει και η δημοφιλία των ιθυνόντων. Και, νομίζω, ανεβαίνει και ο εγωισμός.  Αντιδρούν με άσχημο τρόπο, όταν κάποιοι, που  ανήκουν στην μικρή μειοψηφία του 1% ή 2% των κατοίκων. εκφράζουν την αντίθετη άποψη. Οι μειοψηφίες να σιωπούν.
Ευτυχής όμως ήταν ο λαός και τότε με το ΠΑΣΟΚ και λίγο αργότερα με τον Καραμανλή. Ενενήντα τοις εκατό πλας ελάμβαναν οι τότε μεγάλοι μονομάχοι.
Υπερκατανάλωση, φώτα στα καταστήματα, ουρές για τραπέζι στα εστιατόρια, ταξείδι για καφέ στο Εμπάιαρ Στέιτ Μπίλντινγκ και μπάνια στην Πατάγια και το Πουκέτ.
Μετά όμως;

Και την ώρα που εμείς εδώ οι πέριξ του τόπου των εκδηλώσεων, λέμε ότι είμαστε ευτυχείς με τα τριήμερα, όλες οι άλλες γειτονιές της πόλης παραμένουν εγκαταλελειμμένες Και δεν λέω μόνον για τη νέα πόλη. Και αυτοί οι λίγοι κάτοικοι στον Ψαρομαχαλά και στα Βραχατέικα υποφέρουσιν.
Αλλά τι να πεις και τι να ομολογήσεις για τους κατοίκους των χωριών;
Ας μου πει κάποιος σε τι ωφελήθηκαν οι άνθρωποι στην ενδοχώρα του Ναυπλίου με τη συνένωσή τους με το κέντρο. Πληρώνουν δημοτικά τέλη και φόρους στο κράτος, όμως την μερίδα του λέοντος την εισπράττει το μικρό αυτό τμήμα του ιστορικού κέντρου.
Ποία η αγροτική πολιτική του Δήμου; Ποία η πολιτική του για την ανάπτυξη του τουρισμού στα πέριξ; Ποίες οι δράσεις του για την πολιτιστική αναβάθμιση και αναζωογόνηση των χωριών;
Εντάξει. Πληρώνουμε οι φορολογούμενοι και κάποια λίγα για τα πανηγύρια στα χωριά. Και έτσι  μένουν όλοι ευτυχείς. Θα ξεφαντώσουν κάποια στιγμή και οι, στις κωμοπόλεις και τα χωριά, διαβιούντες.

Αντιλαμβάνομαι, φίλοι μου, απόλυτα όλους αυτούς τους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο ιστορικό κέντρο να είναι απόλυτα ευχαριστημένοι με  τις δράσεις της δημοτικής αρχής.
Δεν αντιλαμβάνομαι τους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, τους συνταξιούχους, τους ποδηλάτες, τους στα χωριά διαβιούντες, τους Ψαρομαχαλιώτες, τους Προνοιώτες και κατοίκους της Νέας πόλης, τους αγρότες, τους αλιείς και τους βοσκούς. Και τους βιοτέχνες δεν καταλαβαίνω. Και τους εργάτες και εργαζόμενους.
Κάτι δεν πιάνω για την αιτία που οι περισσότεροι από τους συνδημότες μου σιωπούν και ανέχονται ή και επιδοκιμάζουν. Καργιόλη ευνοημένε έπρεπε να μου λένε. Ούτε καν μου το ψελλίζουν.
Αντιλαμβάνομαι όμως κάποιους άλλους εκεί στα χωριά που είναι οι τοπικοί κομματάρχες.
Και δυστυχώς με όλο αυτό το νομοθετικό πλαίσιο, που πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξει, οι τοπικοί κομματάρχες θα είναι πάντοτε με τους ισχυρούς και  η συμμετοχή και η ενεργοποίηση των κατοίκων θα είναι ανύπαρκτη.
Και τη μερίδα του λέοντος θα την παίρνουμε εμείς εδώ στο ιστορικό κέντρο.
Τι χαρά που μας δίνουν. Έτσι να συνεχίσουμε

Προς τους εστιάτορες του ιστορικού Κέντρου του Ναυπλίου

Πραγματικά δεν μπορώ να σας καταλάβω.
Αγωνίζεστε και ιδρώνετε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Στις λαϊκές για να βρείτε φρέσκα προϊόντα. Στα καταστήματά σας για το μαγείρεμα. Γραφειοκρατίες. Στον λογιστή. Να βάλετε σε τάξη τα πράγματα για να είστε καθ΄όλα έτοιμοι να προσφέρετε νόστιμα γεύματα. Εχετε τα προβλήματα συχνά-πυκνά με το προσωπικό σας που πρέπει να αντιμετωπίσετε.
Αλλά και τα περισσότερα γκαρσόνια, και οι μαγείροι, και οι λαντζέρηδες εργάζονται πολλές ώρες και να προσπαθούν και αυτοί για το καλύτερο αποτέλεσμα.
Σε εσάς που εργάζεστε στα φαγάδικα του ιστορικού κέντρου του Ναυπλίου απευθύνομαι σήμερα.
Δεν μπορώ λοιπόν να σας καταλάβω εσάς τους επιχειρηματίες της εστίασης.
Να αγωνίζεστε, να ιδρώνετε να προσφέρετε στους πελάτες σας από καλές έως εξαιρετικές υπηρεσίες και μετά να μας εμφανίζεται μία ανορεξικιά, που το παίζει ειδήμων περί των φαγητών και των γεύσεων και να σας φτύνει κατάμουτρα. Και εσείς, οι εστιάτορες και ταβερναρέοι του παλαιού Ναυπλίου να μην αντιδράτε.
Τι έγραψε λοιπόν η κυρία σε ένα διαδικτυακό- ηλεκτρονικό περιοδικό που διαβάζεται πολύ;
Ότι "όποιος επιστρέψει από το Ναύπλιο θα σου παραπονεθεί για το φαγητό. Και το ίδιο παράπονο είχε και αυτή". Και μετά μας λέει η σαγονού ανορεξικιά ότι κάποιος ντόπιος εδώ της έσκασε το μυστικό, ότι το καλό φαγητό θα το μασουλήσει εκτός παλαιάς πόλης. Και ότι ακόμα και ψάρι δεν πρέπει να φάει ο επισκέπτης στο παλαιό Ναύπλιο, αλλά πρέπει να πάει σε ένα κοντινό παραλιακό χωριό. (Διαβάστε το εδώ το άρθρο)
Δεν σας καταλαβαίνω, φίλοι μου.
Δεν είναι δυνατόν να μένετε σιωπηλοί όταν σας ξεσκίζουν έτσι ξεδιάντροπα
Εγώ δεν έχω φάει ποτέ άσχημα στο παλαιό Ναύπλιο. Έχω φάει καλά. Και σε κάποιες περιπτώσεις έχω φάει εξαιρετικά.
Δεν σας αποκαλύπτω το εξαιρετικό φαγάδικο. Αυτό είναι για λίγους μύστες.
Και βέβαια έχω φάει  εξαιρετικά και σε κάποια μέρη εκτός Ναυπλίου εκεί στα πέριξ. Υπάρχει και ταβέρνα στην ενδοχώρα του Ναυπλίου, που τύφλα να έχουν μπροστά της τα μεγάλα εστιατόρια με τα άστρα της Μισελέν, που επισκέπτονται οι μεγαλοσχήμονες των φαρμακευτικών εταιριών. Δεν σας την αποκαλύπτω κι αυτήν. Ψάξτε και βρείτε την. Πάντως οι ταβέρνες αυτές είναι αόρατες για τις ανορεξικές του lifo που μας το παίζουν ειδήμονες και κατηγορούν συλλήβδην τα φαγάδικα του ιστορικού κέντρου του Ναυπλίου.
Ωωωω ρε εστιάτορες και ταβερναρέοι στην παλιά πόλη του Ναυπλίου
Γιατί ωρέ άνθρωποι παραμένετε τόσον αδρανείς;
Γιατί παραμένετε σιωπηλοί όταν σας κατηγορούν συλλήβδην με αυτόν τον απαξιωτικό τρόπο;
Γιατί δεν πραγματοποιείτε κάποιες δράσεις για να αναδειχθεί η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρετε;
Γιατί δεν έχετε σκεφτεί ότι πρέπει να αναδειχθούν οι τοπικές ιδιαίτερες σπεσιαλιτέ;
Γιατί δεν ακολουθείτε το παράδειγμα που μας έδωσαν οι παγωτοποιοί που έκαναν το παγωτό του Ναυπλίου διάσημο στα πέρατα της υφηλίου;
Γιατί δεν σκέφτεστε έξυπνους τρόπους  σε συνεργασία με επιχειρηματίες άλλων συναφών κλάδων (κινηματογράφο, θέατρο, ξενοδοχεία) για προσφορές πολύ καλών τιμών σε νεκρές τουριστικές περιόδους;
Γιατί δεν προσφέρετε όλοι φυσικό χυμό πορτοκαλιού, ειδικά τους χειμερινούς μήνες, ίσως και δωρεάν ή έστω σε χαμηλή τιμή;
Να έχετε επενδύσει τα χρήματά σας, να σκίζεστε καθημερινά, να προσφέρετε θέσεις εργασίας και απλώς να χειροκροτάτε κάποιους για συμμετοχή σε τουριστικές εκθέσεις σε άλλη ήπειρο, ενώ την ίδια στιγμή σας κατηγορούν τόσο ασύστολα και τόσο άδικα. Να μην έχετε να επωφεληθείτε το παραμικρό από τα ταξιδάκια και τις δηθενιές και εκεί να τους υμνείτε και από την άλλη πλευρά να χάνετε σχεδόν τα πάντα από τις κατηγόριες και να μην κάνετε τίποτα για αυτές. Και βέβαια οι τοπικές ηγεσίες σε αυτά τα μείζονα μένουν και αυτές σιωπηλές
Διότι, φίλοι μου, δεν είναι μόνον το ένα περιοδικό και η ανορεξική που τα έγραψε αυτά. Υπάρχει και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα  η αντίληψη ότι πρέπει να φύγεις από το ιστορικό κέντρο για να φας καλά.
Και αυτό είναι άδικο. Διότι στην παλαιά πόλη πάντα θα φάει κάποιος καλά.
Ενώ παραέξω, μπορεί να φάει κάποιος εξαιρετικά, μπορεί και όχι τόσο καλά. Μπορεί και χάλια.
Προσωπικές εμπειρίες μεταφέρω.