Εργαζόμενοι στην καθαριότητα. Παροχή κοινωφελούς εργασίας στο Ναύπλιο

Ποιος είναι ο Νικόλαος Πολίτης; Τι σχέση έχει με την πόλη μας; Γνωρίζετε; Προφανώς όχι.

Ποιος είναι ο Αριστείδης Μουζακίτης; Μάλλον και αυτό το όνομα σας είναι παντελώς άγνωστο. Σας λέω λοιπόν  ότι έπαιζε τερματοφύλακας στην ομάδα υδατοσφαίρισης του Τρίτωνα Αμαρουσίου. Όχι κάτι πολύ σπουδαίο θα μου πείτε. Γιατί λοιπόν σας τον αναφέρω;

Ποιος άραγε είναι ο Δημήτριος Κώστας; Σας λέει κάτι το ονοματεπώνυμο αυτό; Μάλλον όχι. Θα σας το θέσω λοιπόν κάπως διαφορετικά το θέμα και τότε, ίσως, κάτι να σας κάνει κλικ. Μήπως έχετε ακουστά την οδό Κώστα στο Ναύπλιο; Όπα!!! Όμως ποιος τελικά ήταν αυτός ο Κώστας που το όνομά του πήρε ένας δρόμος εκεί στο Κιουλ Τεπέ. (Άραγε έχετε ακουστά και το Κιουλ (Γκιουλ) Τεπέ;)

Στο Ζευγολατιό Κορινθίας, στο διπλανό μας νομό έγινε το μοιραίο συμβάν για τον Αριστείδη. Τριάντα τριών χρονών άνθρωπος, πυροσβέστης στα πεζοπόρα τμήματα του σώματος, τον έστειλαν να σβήσει μια πυρκαγιά.  Και η υπηρεσία δεν είχε τα αναγκαία μέσα και τον ανέβασαν πάνω σε ένα τρακτέρ για να προσεγγίσει την εστία της φωτιάς. Και το τρακτέρ ανετράπη και χάθηκε ο άνθρωπος. Τώρα, πριν δυο μήνες, έγινε αυτό το τραγικό συμβάν. Και σκασιλάρα του Πασόκου Υπουργού. Καμία ευαισθησία. Τα έβαλε και με τους πυροσβέστες ο αχρείος, αντί να πάρει το καπελάκι του και να κάνει τα μπάνια του στην Γλυφάδα μαζί με τον άλλο τέως Πασόκο Παπαχριστόπουλο που, αφού πέρασε και από τη νουδούλα, είναι σήμερα βουλευτής των ανεξέλεγκτων.
Μην νομίζετε ότι κι εγώ θυμόμουν το όνομά του Αριστείδη. Το έψαξα στο διαδίκτυο για να σας το γράψω.
Ουδείς τον τίμησε, όπως έπρεπε. Η οικογένειά του, η μάνα του τραβάνε των παθών τους τον τάραχο και εμείς πορευόμεθα αμέριμνοι έχοντας λησμονήσει τις πυρκαγιές, που μετά πλήρους βεβαιότητος θα τις ξαναθυμηθούμε του χρόνου το καλοκαίρι.

Ποιον άραγε θα τιμήσουμε από αυτούς που έχασαν την ζωή τους πάνω στο καθήκον; Τον Μουζακίτη ή τον Καραθανάση, τον Βλαχάκο και τον Γιαλοψό που σκοτώθηκαν πάνω από τα Ιμια; ΄Η μήπως θα πρέπει να σκεφτούμε και τους αστυνομικούς που τραυματίσθηκαν ή σκοτώθηκαν κυνηγώντας το έγκλημα;

Και έτσι πηγαίνω στον Δημήτριο Κώστα που σας ανέφερα στην αρχή, στην εισαγωγή της σημερινής μου ανάρτησης. Ο Δημήτρης ήταν ένα αστυνομικός που, και αυτός στα 33 του χρόνια, σκοτώθηκε από εγκληματίες. Και η τότε δημοτική αρχή αποφάσισε να δώσει το όνομά του σε έναν δρόμο της πόλης μας. Ποιος θα έλεγε όχι στην  πρόταση αυτή; Αλλά ποιος θα έλεγε όχι και στην δική μου πρόταση αν ήμουν Δήμαρχος να τιμηθεί ο Αριστείδης ο πυροσβέστης ή ο Εκτορας Γιαλοψός, ο αρχικελευστής; Κάποια λογική θα έπρεπε να υπάρχει σε όλο αυτό.
Και πάντως πρέπει να είμαστε η μόνη αισχρή πόλη που δεν έχει αναγράψει σε μία επιτύμβια στήλη όλους τους Αναπλιώτες νεκρούς του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου και του Εμφυλίου. Πρέπει να ντρεπόμαστε που δεν τιμούμε τους αγωνιστές της Κύπρου που ζουν ανάμεσά μας, ενώ το πράττουν οι γείτονες.

Εγώ όμως από την πλευρά μου θα έλεγα ότι αφανείς τιτανοτεράστιοι ήρωες είναι και οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα που σκοτώθηκαν στην προσπάθειά τους να μαζέψουν τα δικά μας σκουπίδια. Και μαζί τους όλοι αυτοί οι σκοτωμένοι σε εργατικά ατυχήματα και οι πνιγμένοι ναυτικοί μας σε ναυάγια.


Έτσι θα ξαναπάω στους εργαζόμενους στην καθαριότητα.
Νικόλαος Πολίτης. Ακόμα και αν κάποιος από εσάς έψαξε στο διαδίκτυο είναι βέβαιο ότι δεν ανακάλυψε κάποιον άλλον με αυτό το όνομα, πέραν του γνωστού λαογράφου.
Ε λοιπόν σας λέω ποιος ήταν ο Νικόλαος Πολίτης και ποία η σχέση του με την σημερινή μου ανάρτηση.
Ήταν ένας νέος και αυτός άνθρωπος που έχασε την ζωή του το 2011 εργαζόμενος στο να περισυλλέξει τα δικά μου και τα δικά σου σκουπίδια αδιάφορε Αναπλιώτη (αναφέρομαι σε όλους τους γραψαρχίδηδες και στον εαυτό μου).
Ναι, σκοτώθηκε ο άνθρωπος τη στιγμή που άδειαζε έναν κάδο εκεί στον κεντρικό δρόμο προς Τολό για να μη έχεις άσχημες οσμές στο σπίτι σου νεοαναπλιώτη.
Όμως σε κανέναν δρόμο δεν δόθηκε το όνομα του ανθρώπου αυτού που καθάριζε τις βρωμιές μας.
Αλλά είχε και συνέχεια η τότε ιστορία.
Η Επιθεώρηση Εργασίας που πραγματοποίησε έλεγχο για τις συνθήκες του δυστυχήματος βρήκε ένα σωρό παραβάσεις. Όμως ουδείς τότε ανέλαβε τις πολιτικές ευθύνες. Εννοείται ότι ουδείς από τους αιρετούς πήγε στην οικία του να φορέσει παντόφλες και να καθήσει στην πολυθρόνα του και να μας αφήσει ησύχους.
Αλλά είχε και περαιτέρω συνέχεια η τότε ιστορία.
Αυτός ο άνθρωπος που έχασε την ζωή του δεν ήταν εργαζόμενος στον Δήμο Ναυπλιέων.
Ο Νικόλαος Πολίτης που έχει περιπέσει στην λήθη των Αναπλιωτών, παρότι έχασε την ζωή του συλλέγοντας τις βρώμες και τα σκουπίδια μας, εκτελούσε τότε κοινωφελή εργασία αντί φυλάκισης. Δεν έπαιρνε μισθό. Δεν είχε εκπαιδευθεί να είναι εργαζόμενος στην καθαριότητα
Και τον έβαλαν πάνω στην σκουπιδιάρα αντί να κάθεται σε ένα πάρκο, όπως έκαναν με άλλους.
Δεν είχε το δόντι και τα μέσα που είχαν κάποιοι άλλοι που επίσης εκτελούσαν κοινωφελή εργασία αντί φυλάκισης.
Δεν ήταν εκλογέας στον Δήμο Ναυπλιέων για να του κλείσουμε το ματάκι.
Όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν τι συμβαίνει με την ιστορία αυτή των ανθρώπων που εκτελούν κοινωφελή εργασία στον Δήμο μας.
Σε κάθε περίπτωση γνωρίζω ότι ο Νικόλαος Πολίτης βρέθηκε στην σκουπιδιάρα, ενώ άλλοι την έβγαλαν λάδι και καθαροί.
Θα πρέπει να οργανωθεί το σύστημα αυτό της παροχής κοινωφελούς εργασίας, ως εναλλακτικός τρόπος έκτισης μια ποινής που επιβάλλεται από ποινικό δικαστήριο για αδικήματα για τα οποία προβλέπεται ποινή μικρότερη των 5 ετών.
Υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που για κάποιους λόγους, πολλές φορές και οικονομικούς, τιμωρούνται σε μια τέτοια εναλλακτική ποινή. Μπορούν και πρέπει να προσφέρουν στην κοινωνία. Οι πιο ασθενείς και ηλικιωμένοι ας προσφέρουν έστω μια συντροφιά στους υπερηλίκους του Γηροκομείου. Ας βοηθήσουν στην καθαριότητά του. Ας προσφέρουν με τις γνώσεις τους. Ας συνεισφέρουν ακόμα και σε γραφειοκρατικές διαδικασίες. Όμως πρέπει να τεθούν κριτήρια. Δεν μπορεί ο ένας να βρίσκεται στην σκουπιδιάρα και ο άλλος να αράζει στο παγκάκι χωρίς κάποια λογική.

Και κάτι γενικότερο:
Η παροχή κοινωφελούς εργασίας στο δικό μας δικαιακό σύστημα είναι ένας εναλλακτικός τρόπος έκτισης της ποινής που επιβάλλει ένα ποινικό Δικαστήριο. Αφορά άτομα με οικονομική αδυναμία να εξαγοράσουν την μετατραπείσα σε χρήμα ποινή φυλάκισής τους. Δεν έχει αυτοτελή χαρακτήρα ως ποινή. Και εδώ έγκειται μία ακόμα τεράστια αδικία σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων και υπέρ των πλουσίων.  Τι του είναι του Κροίσου το να καταβάλει ένα ασήμαντο για αυτόν ποσό για να μην πάει φυλακή για μερικούς μήνες. Χάδι του είναι. Πληρώνει ένα μικρό για αυτόν ποσό και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ούτε το αντιλαμβάνεται. Χασκογελάει με το ποινικό μας σύστημα και με το δήθεν δίκαιο κράτος. Αν όμως του επιβάλλετο να εκτελέσει μία κοινωφελή εργασία; Και μάλιστα μια συγκεκριμένη κοινωφελή εργασία; Ας πούμε να σφουγγαρίζει σε ένα γηροκομείο; Τότε θα υπήρχε έστω και σε έναν βαθμό κάποια ισότητα στην απόδοση της δικαιοσύνης.  Σφουγγαρίστρα και ο πτωχός, σφουγγάρισμα και ο πλούσιος.
Εδώ θα σας ήθελα δήθεν αριστεροί επαναστάτες μου. Εμπρός.