Το Ναύπλιο μνημείο της UNESCO και αδελφοποίηση με Βενετία

(Ο Δόγης Φραντσέσκο Μοροζίνι προσφέρει στην Γαληνοτάτη την Πελοπόννησο. Έργο του Γκριγκόριο Λατσαρίνι, διδασκάλου του Τιέπολο, του έτους 1694 που βρίσκεται σήμερα στο Palazzo Ducale)

΄Η το ένα παίζει ή το άλλο

Κάποιο άλλο σενάριο δεν υφίσταται, φίλοι μου.
Είτε η πόλη μας δεν έχει την ιστορία, τα κτήρια και όλα τα άλλα απαιτητέα για να ενταχθεί στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, είτε οι άνθρωποι που διαφεντεύουν τις τύχες της πόλης δεν μπορούν και δεν ξέρουν (το δεν θέλουν δεν νομίζω να παίζει).
Ας διαλέξετε λοιπόν: Είτε δεν είναι και τόσο σημαντική  η εκπληκτική μας παλαιά πόλη, με την μακραίωνη ιστορία και με τα κάστρα της, τα κτήριά της, τα νεοκλασσικά της, τους χριστιανικούς ναούς και τα τζαμιά της, τα μουσεία, τις Οθωμανικές κρήνες, τα Βενετσιάνικα κτήρια, το χαμάμ, τα δρομάκια και τα σοκάκια, την πάνω πόλη, τα τείχη της, είτε αυτοί που η πόλη μας επέλεξε να μας κυβερνούν δεν έχουν τη δυνατότητα να προωθήσουν το αίτημα για να καταστεί και τ΄Ανάπλι δίπλα στην Επίδαυρο, τις Μυκήνες και την Τίρυνθα μνημείο της UNESCO.
Νομίζω ότι η επιλογή σας μεταξύ των δύο εναλλακτικών που σας έθεσα είναι προφανής.
Ουδείς θα ισχυρισθεί ότι το Ναύπλιο δεν αξίζει την τιμή.
Πείτε μου λοιπόν γιατί τους αποδέχεσθε εσείς που χειροκροτάτε και πείτε μου εσείς που λουφάζετε γιατί σιωπάτε;
Μήπως πιστεύετε ότι κάποιες αόρατες δυνάμεις σιωνιστών, εβραίων, τροϊκανών ή εαμοβούλγαρων τους εμποδίζει και τους υπονομεύει;
Προσωπικά θεωρώ ότι τους είναι δύσκολο να συναισθανθούν τον ιστορικό παλμό που κτυπά στην παλαιά πόλη.
Δεν αντιλαμβάνονται την σημασία του Ναυπλίου στον αγώνα της ελευθερίας. Δεν τους περνά εύκολα από το μυαλό ότι εκεί που στήνονται τραπεζοκαθίσματα ακούγονται ακόμα και σήμερα τα βήματα και οι ομιλίες του Νικηταρά και του Μαυρομιχάλη. Δεν καταλαβαίνουν τι εστι Σπηλιάδης για το Ναύπλιο. Συζητούν μέχρι και την προτομή του Άγγελου Τερζάκη να αποσύρουν από την Πλατεία του και να την βάλουν δίπλα στους αγνώστους στο πανελλήνιο τοπικούς.
Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι εδώ στην πόλη μας έχουν αφήσει τα χνάρια τους δύο σπουδαίες Αυτοκρατορίες. Η Οθωμανική και η Βενετσιάνικη. Με έναν μικρό περίπατο ολίγων μέτρων μπορεί κάποιος να δει τον Τάφο του Νικηταρά, τον Πλάτανο κάτω από τον οποίο έβγαλε τον λόγο του ο Γεννάδιος, αλλά και Τουρκικές κρήνες, τζαμιά, και βεβαίως και την Αρμερία και τα λιοντάρια της Βενετιάς.
Υπάρχουν τινες σε αυτή την πόλη που ακούν ακόμα και σήμερα στην κεντρική πλατεία του Πλατάνου το θρόισμα του κόκκινου μανδύα του Δόγη Φραντσέσκο Μοροζίνι. Λίγοι όμως έχουν αυτά τα ακούσματα και αυτά τα κρυφά χαρίσματα να αισθάνονται δίπλα τους αυτούς που έζησαν εδώ πριν από αυτούς.  Και όποιος δεν διαθέτει αυτή τη συναίσθηση είναι εύκολο να είναι ασεβής.

Και έτσι φτάσαμε να έχουμε διάφορες αδελφές πόλεις ανά τον κόσμο, αλλά  δεν κάναμε την υπέρτατη προσπάθεια να συνδεθούμε με αδελφοποίηση ή και με άλλους τρόπους με την Βενετία.
Δεν νιώθουν οι τοπικοί εξουσιαστές ότι ορίζουν τις τύχες μιας πόλης που κάποτε ήταν πρωτεύουσα της Βενετικής Αυτοκρατορίας στην Ανατολή. Και δεν έχουν κάνει τις απαραίτητες προσπάθειες και ενέργειες.
Φαντασθείτε:
Να είχαμε συνδεθεί με τα μουσεία και τα αρχεία της Βενετίας.
Να πραγματοποιούνται ανταλλαγές ειδών, υλικών, κουστουμιών, ιδεών μεταξύ του Καρναβαλιού της Βενετίας και του δικού μας (Τι θα δίναμε δηλαδή; Μόνον θα εισπράτταμε)
Να  δημιουργούσαμε τουριστικά πακέτα που θα περιελάμβαναν Βενετία, Ραγούζα (σημερινό Ντουμπρόβνικ), Ναύπλιο, Μονεμβασιά
Να υπήρχε προώθηση του τουρισμού και των προϊόντων μας στα εκατομμύρια τουριστών που επισκέπτονται ετησίως την Βενετία.
Να λαμβάναμε εξαιρετική τεχνολογία για την αποκατάσταση κτηρίων και μνημείων.

Αυτά θα γίνουν, φίλοι μου, από το 2019 και μετά. Δεν είναι δυνατόν να τα αρνηθείτε μένοντας στην απάθεια και την εσωτερική γκρίνια.
Θα ενταχθούμε στα μνημεία της UNESCO
Θα αδελφοποιηθούμε με την Βενετία ή έστω με κάποια από τις πολλές πόλεις της βενετικής αυτοκρατορίας.

Για να σταματήσει η μιζέρια στην πόλη.
Για να δούμε και κάτι εμπνευσμένο για το μέλλον των επόμενων γενεών

(αφιερωμένη η σημερινή ανάρτηση σε όλα τα Αναπλιωτάκια που γεννήθηκαν και θα γεννηθούν το 2017)

Για αδελφές του Ναυπλίου σήμερα ο λόγος

(Αγία Πετρούπολη. Μάλλον έχουν και εκεί ομορφιές)

Θέλουμε δεν θέλουμε πληρώνουμε κάθε χρόνο για τον Μαραθώνιο μία κατοστάρα (σε χιλιάρικα)
Δεν θα ασχοληθώ εδώ εάν είναι λίγα ή πολλά τα λεφτά ούτε εάν και κατά πόσον υπάρχει διαφάνεια και εάν θα μπορούσαμε να κάνουμε μία διαφορετική διαχείριση.

Όμως αφού τα ακουμπάμε που τα ακουμπάμε γιατί βρε παιδί μου να μην προσπαθήσουμε να αποκομίσουμε ως τοπική κοινωνία και οικονομία μεγαλύτερα οφέλη;

Τις προηγούμενες μέρες βρέθηκε ο πρώτος πολίτης της πόλης στην Αγία Πετρούπολη, όπου εκεί κοντά είναι το νησί της Κροστάνδης, το οποίο είναι αδελφοποιημένο με το Ναύπλιο. Δύσκολο δηλαδή θα ήταν να έπαιρνε μαζί του και έναν σύμβουλο αρμόδιο για τα αθλητικά και να προωθήσει τον Μαραθώνιο του Ναυπλίου στους τοπικούς συλλόγους δρομέων της μεγάλης αυτής πόλης; Να έλθουν Μάρτη μήνα, όταν εκεί κάνει ακόμα παγωνιά, να μείνουν εδώ μία ολόκληρη εβδομάδα ή και δέκα μέρες.  Όμως για να γίνει αυτό θα έπρεπε να τα είχαμε όλα οργανωμένα.  Να τους πούμε  το πότε, το πως, το τι θα μπορέσουν να κάνουν στο Ναύπλιο και στην περιοχή μας μερικοί εκατοντάδες Ρώσοι που θα μπορούσαν να μας επισκεφθούν από την πλούσια αυτή εκπληκτική πόλη του βορρά σε έναν τουριστικά χαμηλό σε πληρότητες στα ξενοδοχεία μήνα.

Όταν  είμαι  εγώ θα τα κάνω όλα διαφορετικά. Θα αδράχνω καθημερινά την ευκαιρία.
Θα πάρω μαζί κάποιον ειδικό στα θέματα του αθλητισμού. Θα τους καλέσω να έλθουν εδώ να τρέξουν στον μαραθώνιό μας. Να κάνουν κωπηλασία σε ένα ηλιόλουστο λιμάνι. Να κολυμπήσουν στο Κολυμβητήριό μας, που θα λειτουργεί και δεν θα είναι κλειστό.
Θα πάρω μαζί μου και κάποιον του Φεστιβάλ Κλασσικής μουσικής. Θα έχουμε έτοιμο το πρόγραμμα και τις ημερομηνίες από τώρα. Και θα καλέσουμε τους Ρώσους να το παρακολουθήσουν.
Θα οργανώσουμε ένα ολοκληρωμένο τουριστικό πακέτο για Ρώσους. Με θρησκευτικό τουρισμό. Με παρουσίαση των αρχαιολογικών χώρων. Με  περιοδεία στα βήματα και τα χνάρια του Καποδίστρια. Δεν θα αφήσω μόνο του τον άνθρωπο του τουρισμού που ακολούθησε στο  φετινό ταξείδι (και μάλλον πρόσφερε ο άνθρωπος διότι έχει όρεξη). Οι τουριστικοί οδηγοί θα είναι μεταφρασμένοι και στα Ρώσικα
Στην αποστολή θα έχω και δυο τρία άτομα του Επιμελητηρίου. Να προωθήσουμε το πορτοκάλι μας, τα τυριά, τα κρασιά μας, τα μέλια μας και τα σορόπια μας. Όλη την τοπική παραγωγή. Και θα είναι ευπρόσδεκτοι στην αποστολή εάν επιθυμούν άτομα όπως για παράδειγμα ο κ. Αϊβαλής ή ο κ. Σκούρας. Οι τοπικοί οινοπαραγωγοί μας. Και άλλοι πολλοί που θα θέλουν να προωθήσουν τα προϊόντα τους.

Και όλα αυτά με τις ανάλογες προσαρμογές θα  εφαρμοσθούν και με όλες τις άλλες αδελφοποιημένες με το Ναύπλιο πόλεις και όχι μόνον.
Και έχουν λησμονηθεί αυτές από τις τοπικές  αρχές.

Πρέπει να ήταν κάπου στα μέσα της δεκαετία του 90 που πήγε μια μεγάλη Αναπλιώτικη αποστολή στην Αμερική για να γίνει αδελφοποίηση με την πόλη Niles του Ιλλινόις. Πήγαν διάφοροι. Σχετικοί και άσχετοι. Δωρεάν όλα. Και τους υποδέθηκαν με όλες τις τιμές. Τους κοίμησαν και τους τάισαν πλουσιοπάροχα. Εορτές και πανηγύρεις. Αmerican style. Και από τότε τους ξεχάσαμε τελείως.
Εχουμε και άλλη αδελφή πόλη στην Αμερική από ακόμα πιο παλιά. Από την δεκαετία του 60. Πολλές αδελφές εδώ και εκεί. Είναι η πόλη Ypsilanti στο Μίσιγκαν.  Οι άνθρωποι έδωσαν στην πόλη τους το όνομα του δικού μας του Δημητρίου Υψηλάντη.  Ήθελαν να τιμήσουν έναν ήρωα της ελευθερίας. Και εμείς εδώ στο Ναύπλιο έχουμε τον τάφο του. Φαντασθείτε λίγο μια άλλη δημοτική αρχή πόσα θα μπορούσε να κάνει για την σύσφιξη των πολιτιστικών, κοινωνικών, αθλητικών και οικονομικών σχέσεων. Τι να σας λέω τώρα. Να συζητάμε και να κλαίμε όλοι μαζί για τις χαμένες ευκαιρίες. Εμείς μένουμε με την πολιτική των ημερήσιων εκδηλώσεων για να έλθουν οι ημερήσιοι τουρίστες. Και χειροκροτούν και προσκυνούν οι μεγαλοκαφετζήδες της πόλης.

(Η προτομή του Δημητρίου Υψηλάντη στην πόλη Υψηλάντη του Μίσιγκαν ΗΠΑ)

Έχουμε και μία άλλη αδελφή πόλη στην Γαλλία και μία ακόμα άλλη στην Βαυαρία.
Μόνον με το Ottobrun διατηρούμε μια κανονικότητα στις σχέσεις μας. Αλλά και στην περίπτωση αυτή είμαστε ανίκανοι να εκμεταλλευτούμε πρόσωπα και καταστάσεις.

Άφησα στο τέλος μία άλλη αδελφή πόλη. Το Πότι της Γεωργίας. Ίσως να το έχετε ακουστά διότι διαθέτουμε στο Ναύπλιο οδό Πότι. Μεγάλο λιμάνι στα δυτικά της χώρας στην Μαύρη Θάλασσα. Άλλη μία πόλη κτισμένη εκεί που ήταν η Φάσις, αποικία των Μιλησίων, που είναι παντελώς  άγνωστη σε εμάς τους ξερόλες Αναπλιώτες.  Μεγάλη φάση έχει η υπόθεση. Γίναμε αδελφές με την πόλη Πότι και μετά τους ξεχάσαμε τους ανθρώπους. Και όταν έγινε ο φριχτός πόλεμος στην Γεωργία και το Πότι ήταν το επίκεντρο της διαμάχης και οι αδελφοί μας και οι αδελφές μας που ζούσαν εκεί υπέφεραν,  εδώ εμείς αδιαφορούσαμε και παίζαμε στα χρηματιστήρια την ΕΡΓΑΣ και τα ΜΑΚΛΩ. Αυτοί είμαστε. Αλλά οι άνθρωποι έχουν αρχίσει πλέον και προοδεύουν. Σε λίγο θα μας ξεπεράσουν. Το λιμάνι τους σφύζει από κίνηση, ενώ στο δικό μας λιμάνι κάποια πλοία, όπως εκείνο το πανέμορφο τετρακάταρτο, μένει  αρόδο, για λόγους που εσείς δεν γνωρίζετε και δεν ενδιαφέρεστε και να μάθετε.
Τα έμπλεξα πολύ τα πράγματα, όμως σε λίγο καιρό και το Πότι θα μπορεί να μας δώσει αντί να του δώσουμε που δεν του δώσαμε.
Και όμως. Ήδη οι φτωχοί αυτοί άνθρωποι με δικές τους δαπάνες μας προσέφεραν εκείνο το ωραίο άγαλμα που  έχουμε στήσει στην Πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου. Αλλά εμείς αφήσαμε τον οδηγό του φορτηγού που μας το έφερε, οδηγώντας τρεις μέρες και τρεις νύχτες, να κοιμηθεί μέσα στο φορτηγό του. Δεν του προσφέραμε ούτε έναν ύπνο. Είναι να ντρέπεται κανείς, που δεν ντρέπεται.
Κατά τα άλλα πάνε καλά οι καφέδες την ημέρα του Μαραθωνίου. Και οι τεμενάδες.

(Το λιμάνι στο Πότι)

Εργαζόμενοι στην καθαριότητα. Παροχή κοινωφελούς εργασίας στο Ναύπλιο

Ποιος είναι ο Νικόλαος Πολίτης; Τι σχέση έχει με την πόλη μας; Γνωρίζετε; Προφανώς όχι.

Ποιος είναι ο Αριστείδης Μουζακίτης; Μάλλον και αυτό το όνομα σας είναι παντελώς άγνωστο. Σας λέω λοιπόν  ότι έπαιζε τερματοφύλακας στην ομάδα υδατοσφαίρισης του Τρίτωνα Αμαρουσίου. Όχι κάτι πολύ σπουδαίο θα μου πείτε. Γιατί λοιπόν σας τον αναφέρω;

Ποιος άραγε είναι ο Δημήτριος Κώστας; Σας λέει κάτι το ονοματεπώνυμο αυτό; Μάλλον όχι. Θα σας το θέσω λοιπόν κάπως διαφορετικά το θέμα και τότε, ίσως, κάτι να σας κάνει κλικ. Μήπως έχετε ακουστά την οδό Κώστα στο Ναύπλιο; Όπα!!! Όμως ποιος τελικά ήταν αυτός ο Κώστας που το όνομά του πήρε ένας δρόμος εκεί στο Κιουλ Τεπέ. (Άραγε έχετε ακουστά και το Κιουλ (Γκιουλ) Τεπέ;)

Στο Ζευγολατιό Κορινθίας, στο διπλανό μας νομό έγινε το μοιραίο συμβάν για τον Αριστείδη. Τριάντα τριών χρονών άνθρωπος, πυροσβέστης στα πεζοπόρα τμήματα του σώματος, τον έστειλαν να σβήσει μια πυρκαγιά.  Και η υπηρεσία δεν είχε τα αναγκαία μέσα και τον ανέβασαν πάνω σε ένα τρακτέρ για να προσεγγίσει την εστία της φωτιάς. Και το τρακτέρ ανετράπη και χάθηκε ο άνθρωπος. Τώρα, πριν δυο μήνες, έγινε αυτό το τραγικό συμβάν. Και σκασιλάρα του Πασόκου Υπουργού. Καμία ευαισθησία. Τα έβαλε και με τους πυροσβέστες ο αχρείος, αντί να πάρει το καπελάκι του και να κάνει τα μπάνια του στην Γλυφάδα μαζί με τον άλλο τέως Πασόκο Παπαχριστόπουλο που, αφού πέρασε και από τη νουδούλα, είναι σήμερα βουλευτής των ανεξέλεγκτων.
Μην νομίζετε ότι κι εγώ θυμόμουν το όνομά του Αριστείδη. Το έψαξα στο διαδίκτυο για να σας το γράψω.
Ουδείς τον τίμησε, όπως έπρεπε. Η οικογένειά του, η μάνα του τραβάνε των παθών τους τον τάραχο και εμείς πορευόμεθα αμέριμνοι έχοντας λησμονήσει τις πυρκαγιές, που μετά πλήρους βεβαιότητος θα τις ξαναθυμηθούμε του χρόνου το καλοκαίρι.

Ποιον άραγε θα τιμήσουμε από αυτούς που έχασαν την ζωή τους πάνω στο καθήκον; Τον Μουζακίτη ή τον Καραθανάση, τον Βλαχάκο και τον Γιαλοψό που σκοτώθηκαν πάνω από τα Ιμια; ΄Η μήπως θα πρέπει να σκεφτούμε και τους αστυνομικούς που τραυματίσθηκαν ή σκοτώθηκαν κυνηγώντας το έγκλημα;

Και έτσι πηγαίνω στον Δημήτριο Κώστα που σας ανέφερα στην αρχή, στην εισαγωγή της σημερινής μου ανάρτησης. Ο Δημήτρης ήταν ένα αστυνομικός που, και αυτός στα 33 του χρόνια, σκοτώθηκε από εγκληματίες. Και η τότε δημοτική αρχή αποφάσισε να δώσει το όνομά του σε έναν δρόμο της πόλης μας. Ποιος θα έλεγε όχι στην  πρόταση αυτή; Αλλά ποιος θα έλεγε όχι και στην δική μου πρόταση αν ήμουν Δήμαρχος να τιμηθεί ο Αριστείδης ο πυροσβέστης ή ο Εκτορας Γιαλοψός, ο αρχικελευστής; Κάποια λογική θα έπρεπε να υπάρχει σε όλο αυτό.
Και πάντως πρέπει να είμαστε η μόνη αισχρή πόλη που δεν έχει αναγράψει σε μία επιτύμβια στήλη όλους τους Αναπλιώτες νεκρούς του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου και του Εμφυλίου. Πρέπει να ντρεπόμαστε που δεν τιμούμε τους αγωνιστές της Κύπρου που ζουν ανάμεσά μας, ενώ το πράττουν οι γείτονες.

Εγώ όμως από την πλευρά μου θα έλεγα ότι αφανείς τιτανοτεράστιοι ήρωες είναι και οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα που σκοτώθηκαν στην προσπάθειά τους να μαζέψουν τα δικά μας σκουπίδια. Και μαζί τους όλοι αυτοί οι σκοτωμένοι σε εργατικά ατυχήματα και οι πνιγμένοι ναυτικοί μας σε ναυάγια.


Έτσι θα ξαναπάω στους εργαζόμενους στην καθαριότητα.
Νικόλαος Πολίτης. Ακόμα και αν κάποιος από εσάς έψαξε στο διαδίκτυο είναι βέβαιο ότι δεν ανακάλυψε κάποιον άλλον με αυτό το όνομα, πέραν του γνωστού λαογράφου.
Ε λοιπόν σας λέω ποιος ήταν ο Νικόλαος Πολίτης και ποία η σχέση του με την σημερινή μου ανάρτηση.
Ήταν ένας νέος και αυτός άνθρωπος που έχασε την ζωή του το 2011 εργαζόμενος στο να περισυλλέξει τα δικά μου και τα δικά σου σκουπίδια αδιάφορε Αναπλιώτη (αναφέρομαι σε όλους τους γραψαρχίδηδες και στον εαυτό μου).
Ναι, σκοτώθηκε ο άνθρωπος τη στιγμή που άδειαζε έναν κάδο εκεί στον κεντρικό δρόμο προς Τολό για να μη έχεις άσχημες οσμές στο σπίτι σου νεοαναπλιώτη.
Όμως σε κανέναν δρόμο δεν δόθηκε το όνομα του ανθρώπου αυτού που καθάριζε τις βρωμιές μας.
Αλλά είχε και συνέχεια η τότε ιστορία.
Η Επιθεώρηση Εργασίας που πραγματοποίησε έλεγχο για τις συνθήκες του δυστυχήματος βρήκε ένα σωρό παραβάσεις. Όμως ουδείς τότε ανέλαβε τις πολιτικές ευθύνες. Εννοείται ότι ουδείς από τους αιρετούς πήγε στην οικία του να φορέσει παντόφλες και να καθήσει στην πολυθρόνα του και να μας αφήσει ησύχους.
Αλλά είχε και περαιτέρω συνέχεια η τότε ιστορία.
Αυτός ο άνθρωπος που έχασε την ζωή του δεν ήταν εργαζόμενος στον Δήμο Ναυπλιέων.
Ο Νικόλαος Πολίτης που έχει περιπέσει στην λήθη των Αναπλιωτών, παρότι έχασε την ζωή του συλλέγοντας τις βρώμες και τα σκουπίδια μας, εκτελούσε τότε κοινωφελή εργασία αντί φυλάκισης. Δεν έπαιρνε μισθό. Δεν είχε εκπαιδευθεί να είναι εργαζόμενος στην καθαριότητα
Και τον έβαλαν πάνω στην σκουπιδιάρα αντί να κάθεται σε ένα πάρκο, όπως έκαναν με άλλους.
Δεν είχε το δόντι και τα μέσα που είχαν κάποιοι άλλοι που επίσης εκτελούσαν κοινωφελή εργασία αντί φυλάκισης.
Δεν ήταν εκλογέας στον Δήμο Ναυπλιέων για να του κλείσουμε το ματάκι.
Όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν τι συμβαίνει με την ιστορία αυτή των ανθρώπων που εκτελούν κοινωφελή εργασία στον Δήμο μας.
Σε κάθε περίπτωση γνωρίζω ότι ο Νικόλαος Πολίτης βρέθηκε στην σκουπιδιάρα, ενώ άλλοι την έβγαλαν λάδι και καθαροί.
Θα πρέπει να οργανωθεί το σύστημα αυτό της παροχής κοινωφελούς εργασίας, ως εναλλακτικός τρόπος έκτισης μια ποινής που επιβάλλεται από ποινικό δικαστήριο για αδικήματα για τα οποία προβλέπεται ποινή μικρότερη των 5 ετών.
Υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που για κάποιους λόγους, πολλές φορές και οικονομικούς, τιμωρούνται σε μια τέτοια εναλλακτική ποινή. Μπορούν και πρέπει να προσφέρουν στην κοινωνία. Οι πιο ασθενείς και ηλικιωμένοι ας προσφέρουν έστω μια συντροφιά στους υπερηλίκους του Γηροκομείου. Ας βοηθήσουν στην καθαριότητά του. Ας προσφέρουν με τις γνώσεις τους. Ας συνεισφέρουν ακόμα και σε γραφειοκρατικές διαδικασίες. Όμως πρέπει να τεθούν κριτήρια. Δεν μπορεί ο ένας να βρίσκεται στην σκουπιδιάρα και ο άλλος να αράζει στο παγκάκι χωρίς κάποια λογική.

Και κάτι γενικότερο:
Η παροχή κοινωφελούς εργασίας στο δικό μας δικαιακό σύστημα είναι ένας εναλλακτικός τρόπος έκτισης της ποινής που επιβάλλει ένα ποινικό Δικαστήριο. Αφορά άτομα με οικονομική αδυναμία να εξαγοράσουν την μετατραπείσα σε χρήμα ποινή φυλάκισής τους. Δεν έχει αυτοτελή χαρακτήρα ως ποινή. Και εδώ έγκειται μία ακόμα τεράστια αδικία σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων και υπέρ των πλουσίων.  Τι του είναι του Κροίσου το να καταβάλει ένα ασήμαντο για αυτόν ποσό για να μην πάει φυλακή για μερικούς μήνες. Χάδι του είναι. Πληρώνει ένα μικρό για αυτόν ποσό και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ούτε το αντιλαμβάνεται. Χασκογελάει με το ποινικό μας σύστημα και με το δήθεν δίκαιο κράτος. Αν όμως του επιβάλλετο να εκτελέσει μία κοινωφελή εργασία; Και μάλιστα μια συγκεκριμένη κοινωφελή εργασία; Ας πούμε να σφουγγαρίζει σε ένα γηροκομείο; Τότε θα υπήρχε έστω και σε έναν βαθμό κάποια ισότητα στην απόδοση της δικαιοσύνης.  Σφουγγαρίστρα και ο πτωχός, σφουγγάρισμα και ο πλούσιος.
Εδώ θα σας ήθελα δήθεν αριστεροί επαναστάτες μου. Εμπρός.

Άγιος Σπυρίδων στο Ναύπλιο. Προσβολή στον Μπάρμπα Γιάννη.

Λοιπόν:
Νέα αίτηση του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου προς το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου μας, με την οποία ζητάει την επιχορήγηση με 35.000 ευρώ για την αποκατάσταση ζημιών και για επισκευές στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος.
Μια πρώτη τυπική παρατήρηση που, όμως, θεωρώ, έχει και ουσιαστικές πτυχές. Μια τέτοια αίτηση θα πρέπει να υπογράφεται από όλα τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου.
Πάμε όμως στο πιο ουσιαστικό της υπόθεσης.
Οι Ναοί της πόλης μας αποτελούν σπουδαία μνημεία. Η ανέγερσή τους, η συντήρησή τους και η λειτουργία τους ανά τους αιώνες οφείλεται στους προγόνους μας και στην φροντίδα που αυτοί έδειξαν για να στέκονται σήμερα και να τους θαυμάζουμε.  Δεν είναι επιτρεπτό να αδιαφορούμε σήμερα οι σύγχρονοι κωλοέλληνες.
Ο ναός των ναυτικών στην παραλία της πόλης, η εκκλησιά στην οποία εκκλησιαζόταν ο μπαρμπα Γιάννης κάθε Κυριακή, μέχρι που το δολοφόνησαν, η Αγιά Σοφιά που εόρταζε χθες, που  στις δύσκολες εποχές της Οθωμανοκρατίας, ήταν ο μόνος Ορθόδοξος Ναός που λειτουργούσε, η Μητρόπολη, που ναι μεν ανεγέρθη ως τζαμί, αλλά μετά  ως χριστιανικός ορθόδοξος πλέον Ναός υποδέχθηκε τόσα σημαντικά ιστορικά και θρησκευτικού γεγονότα του Έθνους.
Και οι περισσότεροι από τους ναούς αντιμετωπίζουν πολλαπλά σοβαρά προβλήματα, που όμως δεν έχουν προκύψει μόνον στα τελευταία έτη της οικονομικής κρίσης, αλλά η μεγάλη φθορά ξεκίνησε και κατά τα έτη της δανειακής Ελληνικής ευημερίας. Όμως, προφανώς τότε, οι αρμόδιοι δεν έδωσαν σημασία. Ο λαός και οι χριστιανοί ξόδευαν σε λούσα και για ταξείδια στο Μανχάταν και για πολυτελή αυτοκίνητα και δεν σκεφτόντουσαν τις εκκλησιές. όπως έκαναν οι παλαιότεροι και πάμφτωχοι πρόγονοί μας
Και πλέον η εκκλησιά της ενορίας μου, ο Αγιος Νικόλαος, παραμένει επί μήνες με κάποιες λινάτσες, κλειστός και παντέρμος, σε οικτρή κατάσταση και ουδεμία, απ΄ότι βλέπω, προοπτική εκτέλεσης των εργασιών διαφαίνεται στον ορίζοντα. Ουδείς ομιλεί. Ουδείς κινητοποιείται εκτός από κάποιους που αποτελούν φωτεινές εξαιρέσεις.
Αδιαφορούμε πλήρως όλοι μαζί, η επίσημη εκκλησία, η τοπική κοινωνία, η τοπική αυτοδιοίκηση και βεβαίως το Υπουργείο Πολιτισμού για το σημαντικότατο αυτό μνημείο.
Και βεβαίως πρέπει να αποκατασταθούν οι ζημιές στην ιστορική εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος, αλλά πρέπει να δούμε τις προτεραιότητες. Να δούμε ποιος θα πληρώσει για τις εργασίες. Να δούμε τις διαδικασίες. Δεν μπορεί να αφήνουμε έναν Ναό σε αυτά τα χάλια και θεόκλειστο και να ασχολιόμαστε μόνον με έναν άλλο. Ειδικά όταν ζητείται από την  Τοπική Αυτοδιοίκηση, δηλαδή από τους φορολογούμενους δημότες να πληρώσουν.
Πρέπει πρώτα απ΄όλα να δούμε τι έχει κάνει και τι μπορεί να κάνει ή ίδια η Εκκλησία για την αποκατάσταση των ζημιών. Αφήνω στην άκρη το να ερευνηθούν οι αβελτηρίες που μπορεί να επιδείνωσαν τα προβλήματα. Αλλά πρέπει η εκκλησία και οι ενορίες να δώσουν σε όλη την κοινωνία μια αναλυτική κατάσταση της περιουσίας τους, των εσόδων και εξόδων τους για να διαπιστωθεί η τυχόν οικονομική αδυναμία να συμβάλλουν στις εργασίες.  Να μας πουν τι έσοδα έχει το παγκάρι του Αγίου Σπυρίδωνα και του Αγίου Ανδρέα στο Παλαμήδι. Πόσα έσοδα έχουν από εορτές, βαπτίσεις, τρισάγια, γάμους και κηδείες. Τι έξοδα έχουν. Και αν πράγματι υπάρχει πλήρης αδυναμία, τότε ναι, να βοηθήσει και η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Όμως θα πρέπει να μας διαβεβαιώσει η εκκλησία ότι δεν συμμετείχε οικονομικά στην ανέγερση ενός Ναού στο πουθενά. Να μας πει ότι τις δαπάνες για την ανέγερση του Ναού αυτού τις κατέβαλαν εξ ολοκλήρου οι ιδιώτες.  Διότι είναι αδιανόητο να υπάρχουν τόσα σοβαρά προβλήματα στον ιστορικό ναό του Αγίου Σπυρίδωνος και η εκκλησία να πληρώνει για την ανέγερση ενός νέου μεγαλοπρεπούς ναού στο πουθενά. Ας μας διαβεβαιώσουν με καθαρά και πειστικά λόγια και τότε ναι θα πρέπει να βοηθήσουμε οι δημότες.
Και να περιφρονήσουμε όλους αυτούς που κάνουν τους μεγάλους σταυρούς στις εκκλησιές για το θεαθήναι αλλά ταυτόχρονα μπορούν να δίδουν χιλιάδες ευρώ για να είναι πρώτη θέση στις θερινές πίστες με τους λαϊκούς αοιδούς.
Και ακόμα περισσότερο να περιφρονήσουμε όλους αυτούς που διαφεντεύουν το Κράτος σήμερα, που κοκορεύονται για θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα, που πλήρωσαν οι τίμιοι φορολογούμενοι πολίτες και αδιαφορούν για την αποκατάσταση των ζημιών στον Άγιο Σπυρίδωνα.
Μνημείο είναι που να πάρει.
Ας τους το θυμίσει κάποιος.
Προσβάλλουν καθημερινά τον μπαρμπα Γιάννη.
Ζητούν την παραίτηση του Κουρουμπλή και αδιαφορούν όλοι για την αδιαφόρως σφυρίζουσα Λυδία