Άραγε πόσο θα κόστιζε στον Δήμο μας να τοποθετούσε δέκα φιλέ για beach volley στην Καραθώνα και να δημιουργούσε δέκα όμορφα γήπεδα; Και να συντόνιζε για την οργάνωση της λειτουργίας ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την άνθηση του αθλήματος αυτού στην πόλη μας. Άλλωστε έχει γίνει της μόδας η πετοσφαίριση σάλας στο Ναύπλιο, με τη λειτουργία των διαφόρων Ακαδημιών στα οποία στέλνουν οι γονείς τα παιδιά τους πληρώνοντας το αναλογούν αντίτιμο. Γιατί να μην προχωρούσαμε και στην ανάπτυξη του αδελφού αθλήματος, που παίζεται στις παραλίες και προσελκύει κόσμο; Και θα μπορούσε να οργανωθεί έτσι η λειτουργία των γηπέδων στην παραλία, ώστε πέραν των αθλητών, να έχει τη δυνατότητα και ο καθείς να παίξει το μπιτσβολλεάκι του και να δείξει μούσκουλα ή λυγεροκορμίες.
Αν μου λέγατε ότι είμαι προκατειλημμένος, ανάποδος και αιρετικός, αλλά και μίζερος, έκφραση που εκστομίζουν τα επίσημα χείλη και ότι δεν βλέπω το παραμικρό θετικό στην παρούσα δημοτική αρχή, θα μπορούσα να σας απαντήσω ότι κάτι το πολύ θετικό, που έχουν πράξει οι άνθρωποι, ήταν η τοποθέτηση οργάνων γυμναστικής στον Γύρο της Αρβανιτιάς και στον δρόμο του μπαιπάς, έτσι ώστε ο καθείς ελεύθερα να κάνει τις ασκήσεις του. Και να μην είναι ανάγκη να ιδρώνει στις αίθουσες των ιδιωτικών γυμναστηρίων.
Όμως από την άλλη, επειδή ακριβώς είμαι ανάποδος, δεν μπορώ να λησμονήσω ότι πριν από κάποιες δεκαετίες πληρώσαμε εμείς οι Αναπλιώτες όλη την υποδομή για να δημιουργηθούν γήπεδα τένις και αθλοπαιδιών στην Καραθώνα, που ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν και τα χρήματά μας πήγαν στράφι. Και ήταν σχεδόν έτοιμα τα γήπεδα, όλη η υποδομή είχε κατασκευασθεί, τα υλικά είχαν αγορασθεί και αποτεθεί στον χώρο και μετά......; Πάπαλα μετά. Και αφού τα οικοδομικά υλικά έμειναν εκεί εκτεθειμένα για αρκετό καιρό, άρχισαν σιγά-σιγά να εξαφανίζονται. Κάθε μέρα και λιγότερα έμεναν Μέχρι που στο τέλος είχαν όλα κλαπεί. Αλλά ουδενός ίδρωσε το ους του, όταν κάποιοι τα επεσήμαναν. Φαντασθείτε τώρα λοιπόν να είχαμε πέντε γήπεδα τένις και άλλα τόσα μπάσκετ και βόλεϊ στην Καραθώνα κατασκευασμένα από τον Δήμο μας και όλα αυτά να είναι στην διαχείρισή του. Φαντασθείτε το όφελος για την πόλη. Φαντασθείτε ο Δήμος να είχε εν τοις πράγμασι κατοχυρώσει δικαιώματα εν όψει των μελλουμένων. Και γιατί να μην δημιουργούσαμε και δύο ωραία γήπεδα τοξοβολίας και ένα οργανωμένο κέντρο για σέρφινγκ και μια σωστά διαμορφωμένη διαδρομή για τρέξιμο και ποδήλατο. Αυτά όμως είναι για τους ονειροπόλους και όχι για τους απλούς διαχειριστές της εξουσίας. Οι διαχειριστές με τα απορρίμματα εκεί.
Ξέρετε, ζηλεύω πολύ όταν διαβάζω τις επιτυχίες του Ναυτικού Ομίλου Πόρου στην κωπηλασία. Τι έχουν αυτοί παραπάνω από εμάς; Αντί εμείς να σκεφτόμαστε όλα αυτά τα φαραωνικά που ουδέποτε θα γίνουν στο λιμάνι μας, κάλλιστα θα μπορούσαμε να έχουμε σχεδιάσει ένα κωπηλατικό κέντρο βόρεια της ανατολικής προβλήτας. Αβαθή νερά, συνήθως νηνεμία και η κωπηλασία στ΄Ανάπλι θα μπορούσε να ανθήσει. Και να γίνονται εδώ αγώνες και προετοιμασίες και τα πιτσιρίκια μας, που μπορεί να μην έχουν ταλέντο ή να μην γουστάρουν να κλωτσάνε την μπάλα, θα μπορούσαν να είναι αύριο πρωταθλητές. Αλλά και πρωταθλητές να μην γινόντουσαν και πάλι η κωπηλασία είναι ένα πολύ όμορφο άθλημα για μικρούς μεγάλους και γέροντες. Όμως ενέκριναν οι ταγοί μας το σχέδιο για το λιμάνι και δεν σκέφτηκαν τέτοιες χωροθετήσεις. Σχεδιάζουν να κατασκευάσουν εκεί κτήρια χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, πράγμα που ουδέποτε θα γίνει. Θα μου πείτε ότι εδώ έβαλαν το αγκυροβόλιο των υδροπλάνων στην γωνία απέναντι από τον Καραμαλή έτσι ώστε ποτέ να μην καταφτάσουν στην πόλη μας, τα πιο οραματικά θα σκεφτόντουσαν;
Και είναι γνωστή η ετήσια μάχη που γίνεται για την χρήση του κλειστού γυμναστηρίου. Ποιος θα πρωτοπάρει ώρες. Και όλο αυτό το σχέδιο που κάποιοι πρότειναν να μετατραπούν τα γήπεδα τένις σε δύο νέα ωραία γηπεδάκια αθλοπαιδιών και τα γήπεδα τένις να μεταφερθούν στην χερσαία ζώνη λιμένος, εκεί που γινόντουσαν οι ρίψεις του κλασσικού αθλητισμού και να γίνουν περισσότερα από δύο και να έχουν όλα τα καλούδια για να μπορούμε να φιλοξενούμε τουρνουά αντισφαίρισης έμεινε όνειρο τρελό, όνειρό απατηλό.
Ποιος ενδιαφέρεται ουσιαστικά για όλα αυτά; Ποιος ονειρεύεται; Ποιος σχεδιάζει; Ποιος εντέλει ασχολείται με τα του αθλητισμού στην πόλη μας. Για το φαίνεσθαι είναι και για τα κορδώματα και μόνον
Ιατρικός τουρισμός, αθλητικός τουρισμός, πόλη φιλική σε άτομα με αναπηρία. Τι να λέμε τώρα;
Και κάτι προτελευταίο.
Όλα τα παιδάκια πρέπει να είναι ίσα στην γραμμή της εκκίνησης. Όλα να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες. Κανέναν να μην είναι στην απέξω διότι είναι φτωχός και άνεργος ο πατέρας του. Όλα στην ίδια αφετηρία και μετά ας ξεχωρίσουν αυτά που έχουν ταλέντο και θέληση. Στις άλλες χώρες πρωτεύουσα θέση έχει ο μαθητικός αθλητικός και όχι ο σωματειακός. Και έτσι εκεί έχουν και ισότητα στην πράξη και επιδίωξη της αριστείας.
Το τερματίσαμε πλέον, φίλοι μου, όλο αυτό με τις ακαδημίες των σωματείων. Πρέπει να ξηλώνονται κάθε μήνα οι γονείς για να κολυμπήσουν ή να παίξουν με την μπάλα τα παιδιά τους. Και πληρώνουν και για την μουσική και για την εκμάθηση ξένης γλώσσας. Δεν βλέπω καμία απολύτως μέριμνα για τα παιδιά των φτωχών, των ανέργων, των πολυτέκνων. Πάμε από το κακό στο χειρότερο. Αυξάνονται αντί να μειώνονται τα ποσά που πληρώνουν οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί. Και το ακόμα χειρότερο που γίνεται τελευταία είναι και ο διαχωρισμός του ποσού που πληρώνουμε ανάλογα με το πακέτο παροχών. Και τα παιδάκια θα γνωρίζουν αν είναι στην σούπερ την καλή την κατηγορία ή στην κατηγορία με τα λιγότερες παροχές την κακή κατηγορία. Και τα παιδιά των οικογενειών που βρίσκονται στην απόλυτη φτώχεια θα κοιτάνε απέξω.
Έτσι το καταλαβαίνω εγώ και απορώ πως δεν αντιδρούν περισσότεροι σε όλη την χώρα, διότι όλα αυτά με τις ακουμπηχτερές δεν είναι Αναπλιώτικα αλλά Ελληνικά "προνόμια". Δεν μπορεί να μην διαμαρτυρόμαστε και για τα κλειστά προαύλια των σχολειών τα καλοκαίρια. Βέβαια αυτό είναι ντροπή μόνον για το Ναύπλιο και για άλλες λίγες πόλεις, διότι αλλού υπάρχουν ενεργά προγράμματα να μένουν ανοιχτά τα προαύλια για παιχνίδι και πολιτισμό.
Και βέβαια είναι μια ωραία υγιής επιχειρηματικότητα όλα τα γυμναστήρια και τα πέντε επί πέντε και ουδείς πρέπει να έχει αντίρρηση σε όλα αυτά, όμως ο αθέμιτος ανταγωνισμός που γίνεται από τα σωματεία που δεν υπόκεινται σε φουπουα και σε εισφορές και σε φόρους είναι απαράδεκτος. Όλα στραβά και ανάποδα. Και τα χειροκροτάμε αποπάνω
Άντε και το τελευταίο για να κλείσω.
Αυτό το αίσχος με το μαϊμού Πανελλήνιο πρωτάθλημα χόκεϊ επί χόρτου με σωματεία σε απίθανα Αργολιδικά χωριά για να πάρουν πριμοδότηση οι κανακάρηδες για να μπουν στα Πανεπιστήμια λησμονήθηκε πλήρως. Και οι ευθύνες των διαφόρων παραγόντων είναι συγκεκριμένες και επώνυμες.
Όμορφα πράγματα, ωραίες καταστάσεις του σωματειακού αθλητισμού στην περιοχή μας. Και οι περισσότεροι είναι οπαδοί και όχι φίλαθλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου