(από παλαιότερη κατάληψη των γραφείων της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στο Ναύπλιο)
Όλοι μας λίγο πολύ τον έχουμε στα χείλη μας τον κακό λόγο για τον άλλον.
Σπάνια χαιρόμαστε με την επιτυχία κάποιου γνωστού μας, εάν δεν είναι μέλος της οικογενείας μας ή πολύ κολλητός μας ή έστω μέλος της μικρής ομάδας ατόμων στην οποία κινούμαστε και εκεί που τα αναμασάμε μεταξύ μας.
Είμαστε ένας κωλολαός και ας το παραδεχθούμε.
Μην αντιδράτε έτσι. Σκεφτείτε το.....
Εγώ βέβαια από τη μεριά μου, ειλικρινά σας λέω, χάρηκα πολύ για έναν γνωστό μου, που πέτυχε πολλά στην εργασία του στον δημόσιο τομέα. Δεν τον έχω κολλητό φίλο. Δεν ταυτίζονται, νομίζω, οι πολιτικές μας απόψεις για τα μεγάλα ζητήματα. Μια φορά όλο κι όλο σε ένα ορεινό χωριό φάγαμε μαζί γκιόσα, αφού βρεθήκαμε εκεί για συγκεκριμένο λόγο μαζί με άλλους γνωστούς και φίλους.
Και χάρηκα περισσότερο διότι αυτά που πέτυχε ο συγκεκριμένος σε ένα δημόσιο σχολείο (άντε έδωσα κάποιο στίγμα), το έκανε χωρίς κωδωνοκρουσίες, φεϊσπούκια και κορδώματα. Και όμως είναι εξαιρετικός στο λειτούργημά του και αυτό το λένε με πολύ δυνατό και ζωντανό τρόπο μαθητές του και γονείς που τον έζησαν
Και το σχολειό του χωριού έχει γίνει διαμάντι. Καλύτερο από τα σχολεία της πόλης που μιζερεύουν.
Εδώ τώρα θα με συγχωρέσει ο σπουδαίος δάσκαλος, όμως θα προχωρήσω στις δικές μου σκέψεις, που πιθανόν να τον βρίσκουν αντίθετο.
Σχολεία στα χωριά.
Το πιστεύω ακράδαντο αυτό που θα σας πω. Οι αντιδραστικοί της εποχής εκείνης έδιναν τον αγώνα των χαρακωμάτων για να συνεχίσουν να λειτουργούν τα μονοθέσια και διθέσια σχολειά στα χωριά τους. Όντως υπήρχαν εξαιρετικοί δάσκαλοι στα μονοθέσια σχολεία και όντως πολλά παιδιά που έβγαλαν τέτοια σχολειά προόδευσαν και έγιναν σπουδαίοι στην ζωή τους, εκπληκτικοί επιστήμονες, εξαίρετοι σε ήθος και πρόσφεραν στην κοινωνία. Όμως πως να το κάνουμε; Πρέπει και τα παιδιά στα χωριά και τα Αλβανάκια που μένουν εκεί και τα τσιγγανάκια να έχουν την σωστή εκπαίδευση που προσφέρει ένα πλήρες σχολείο με όλους τους δασκάλους και όλες τις ειδικότητες. Ας μην επεκταθώ. Οι προοδευτικοί άνθρωποι θα έπρεπε να ζητούν συνενώσεις σχολείων για να παρέχεται ίδια και καλύτερη εκπαίδευση στα παιδιά της υπαίθρου. Αντί για αυτό, οι "προοδευτικοί" αγωνιζόντουσαν να μην αλλάξει τίποτα. Και θα μπορούσαν να ζητήσουν άλλα πράγματα. Αμφίδρομη διασύνδεση του σχολείου με τις τοπικές μικρές κοινωνίες. Διδαχές της τοπικής ιστορίας. Αξιοποίηση των κτηρίων των δημοτικών που θα έκλειναν για πολιτιστικές εκδηλώσεις, βιβλιοθήκες μικρά τοπικά μουσεία λαογραφίας ή τοπικής ιστορίας, προγράμματα επιμόρφωσης και πολλά άλλα. Αλλά τότε έδωσαν την μάχη των χαρακωμάτων υπέρ των λύσεων που μας κρατούν δεμένους στο παρελθόν κάτι που δεν είναι προς το συμφέρων των παιδιών.
Νοσοκομείο Ναυπλίου
Κάθε χρόνο και χειρότερα. Κάθε πέρσι και καλύτερα. Το πάλαι ποτέ κάποιοι λίγοι ζητούσαμε ένα καινούργιο ενιαίο νοσοκομείο. Αντί για αυτό οι τοπικοί φωστήρες, οι κομματάνθρωποι, οι βουλευτάδες του τότε έκαναν το αντίθετο. Άπειρα χρήματα, πακέτα και πακετάκια δόθηκαν για την παράλληλη ανάπτυξη των δύο νοσοκομείων που απέχουν 12 χιλιόμετρα το ένα από το άλλο!!! Όμως οι "προοδευτικοί" του τότε ελάχιστα αντέδρασαν. Και μετά την πτώχευση της χώρας άρχισαν να δίδονται οι αντιδραστικές μάχες των χαρακωμάτων. Να παραμείνουμε στα κεκτημένα. Να μην αλλάξει κάτι. Όχι στην υποβάθμιση ήταν το αίτημα Στην αρχή όλοι έλεγαν ότι έφταιγαν οι πουλημένοι προδότες για την υποβάθμιση αυτή του νοσοκομείου Ναυπλίου. Μετά και οι καινούργιοι δεν μπόρεσαν βεβαίως να αντιστρέψουν την κατάσταση. Το Δημοτικό Συμβούλιο με ομόφωνη απόφασή του κάλεσε σε συγκέντρωση τον λαό για την σωτηρία του νοσοκομείου μας. Του ιδικού μας νοσοκομείου. Να σωθεί αυτό και δεν πάνε όλα τα άλλα να...... Και έβγαλαν και τους μαθητές στο δρόμο με το αντιδραστικό σύνθημα "κάτω τα χέρια από το νοσοκομείο μας". Ελάχιστες ήσαν οι φωνές που έλεγαν ότι πρέπει έγκαιρα να δούμε ένα διαφορετικό μέλλον του νοσοκομείου Ναυπλίου. Μάταια έκανα εγώ με κάποιους άλλους πεφωτισμένους προτάσεις για να μετατραπεί το Γενικό νοσοκομείο Ναυπλίου σε ένα ειδικό πρότυπο νοσοκομείο. Να δούμε πως θα μπορούσε να αναπτυχθεί ο ιατρικός τουρισμός στην πόλη μας. Να παρέχει πρωτοβάθμια περίθαλψη εξαιρετικού επιπέδου και να διαθέτει δύο τρεις κλινικές παγκοσμίου επιπέδου. Και να βοηθηθεί όλη η τοπική οικονομία.
Συνεχίζουμε και σήμερα τους χαμένους αμυντικούς αγώνες κατενατσίου του Χελένιο Χερρέρα. Και τώρα χωρις κάποιον συγκεκριμένο προγραμματισμό μεταφέρουν εκεί τις σχεδόν ανύπαρκτες δομές της πρωτοβάθμιας παροχής υγείας. Και μάλλον θα ξαναφωνάξουμε για να σταματήσει η νέα υποβάθμιση του υποβαθμισμένου
Τραίνο
Τα έχω πει και ξαναπεί τον τελευταίο καιρό για το τραίνο. Τότε όμως που ήταν καιρός, θα έπρεπε να είχε δημιουργηθεί ένα μεγάλο κίνημα για να πιεσθούν οι αρμόδιοι φορείς για την επαναλειτουργία. Αν για παράδειγμα είχε θεσπισθεί τότε ένα πολύ μεγάλο πρόγραμμα να γίνονται μαθητικές εκδρομές χιλιάδων μαθητών για επίσκεψη στους σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους του νομού και της πόλης μας με τραίνο, αναγκαστικά αυτό θα είχε επαναλειτουργήσει. Και οι μικροί μαθητές θα είχαν έλθει σε επαφή με ένα οικολογικό μέσο μεταφοράς. Ο άκαιρος αγώνας είναι καταδικασμένος και οδηγεί στην απογοήτευση όσων συμμετέχουν σε αυτόν
Στρατόπεδο ΚΕΜΧ
Ακόμα είναι καιρός τώρα να σχεδιάσουμε το αύριο, όταν θα κλείσει το στρατόπεδο. Η μάχη των χαρακωμάτων που σίγουρα θα δοθεί και σίγουρα θα χαθεί θα είναι και αυτή αδιέξοδη αύριο. Το στρατόπεδο Ναυπλίου αργά ή γρήγορα θα κλείσει. Και σε αυτό το θέμα έχω κάνει τις προτάσεις μου για την αξιοποίηση του χώρου. Δείτε τις εδώ. Όμως ποιος με ακούει; Τότε, μου απάντησε ο σημερινός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, με όρους μνημονίου-αντιμνημονίου. Και τώρα τα λούζεται και θα τα λουστεί ακόμα χειρότερα σε λίγο καιρό. Αυτού του είδους οι αντιπαραθέσεις είναι λίαν αντιδραστικές, διότι δεν αφήνουν προοδευτικές πολιτικές για το μέλλον να αναπτυχθούν, να συζητηθούν, να προετοιμασθούν. Να δούμε τι μπορούμε να διεκδικήσουμε για έναν τεράστιο χώρο στις παρυφές του Ναυπλίου. Θα κλαίμε και πάλι με μαύρο δάκρυ σε λίγο καιρό για τον νέο χαμένο αγώνα που θα έχει δοθεί και θα έχει χαθεί. Κανένας τέτοιος αγώνας που θα δοθεί δεν κερδίζεται. Ο αγώνας που θα δοθεί με τελείως άλλους όρους θα κερδηθεί για την πόλη.
Διάβρωση ακτών
Υπήρχε η εξαγγελία και η διαβεβαίωση ότι η μελέτη για την αντιμετώπιση της διάβρωσης των ακτών στον Αργολικό κόλπο θα είχε παραδοθεί στο τέλος του 2016. Μην την είδατε. Ο κόσμος εν πολλοίς απαθής. Τα έργα μέσα στον αιγιαλό στην Πλάκα Δρεπάνου, που έγιναν χωρίς μελέτες και άδειες ήδη απ΄ότι φαίνεται προκαλούν αρνητικές επιπτώσεις. Σε λίγο καιρό θα δούμε καινούργιες καταστροφές. Βέβαια εμείς εδώ αντί να αντιμετωπίζουμε προβλήματα αυτό που κάνουμε είναι να ζούμε και θα ζήσουμε την εποχή των μικρών, μεσαίων και μεγάλων τοπικών πολιτικών μεταγραφών. Οταν πλέον θα ξαναφωνάξουμε για τις καταστροφές από την διάβρωση των ακτών ή από πυρκαγιές θα να είναι αργά. Οι μάχες των χαρακωμάτων έναντι υπέτρτερων και ισχυρότατων δυνάμεων του εχθρού λόγω της κλιματικής αλλαγής θα είναι και αυτές χαμένες αφού θα δοθούν ακαίρως.
Θα μπορούσα να συνεχίσω τον κατάλογο όλων αυτών των αγώνων των χαρακωμάτων, που είναι λίαν συντηρητικοί και σε κάποιες περιπτώσεις αντιδραστικοί. Να θυμηθούμε το κτήριο του Μεγάλου Δρόμου; Τα κτήρια του Δημοσίου που καταρρέουν; Το Μπούρτζι που κάποια στιγμή θα τρέχουμε με νέους αγώνες να δούμε την χρήση του; Το πρόβλημα υδροδότησης και άρδευσης; Την έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού;
Ένα έχω να σας πω ως επίλογο.
Ίσως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην χώρα.
Όποιος έχει προτάσεις και όραμα. Όποιος ονειρεύεται. Όποιος θέλει να αλλάξει πράγματα και καταστάσεις δεν βρίσκει ανταπόκριση στην κοινωνία, Τον τρώει η μαρμάγκα των τοπικών σκοπιμοτήτων. Όλα για την εξουσία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου