Ο συνάδελφός μου Σταύρος, Ο φίλος μου Καλάμης, η σπουδαία κυρία Αλκηστις.

(Από το σιδηροδρομικό σταθμό μιας πόλης με λιμάνι αναχωρεί με τραίνο μια ποδοσφαιρική ομάδα το έτος 1934)

Οι τρεις από τις τέσσερις τελευταίες αναρτήσεις μου είχαν ως θέματα το λιμάνι, το τραίνο και τον Πανναυπλιακό
Και στα τρία αυτά ζητήματα είχαμε κάποιες εξελίξεις.


Το θέμα του λιμένος Ναυπλίου. Την  τελευταία ανάρτησή μου για το λιμάνι θα την διαβάσετε εδώ. Έχω βεβαίως κάνει και μπόλικες άλλες
Ο συνάδελφός μου ο Σταύρος φαίνεται ότι παραιτήθηκε από πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου και εντός ολίγου ξεπαραιτήθηκε ή ανέβαλε την παραίτησή του ή πιθανόν και να τον παραίτησαν και μετά να τον ξεπαραίτησαν. Ως θέμα  στην ημερήσια διάταξη του Δημοτικού Συμβουλίου υπήρχε ο ορισμός νέου προέδρου του Λιμενικού Ταμείου Ναυπλίου και μετά μια ώρα βγήκε νέα ημερήσια διάταξη με εξαφανισμένο το θέμα αυτό. Όμως το μεγάλο ζήτημα δεν είναι το κατά πόσον ο Πρόεδρος θα παραιτηθεί ή θα μείνει. Το ζητούμενο είναι να γίνει μια συζήτηση για τα μεγάλα προβλήματα και τα θέματα που έθεσα και τα οποία χρονίζουν. Το λιμάνι μπορεί να αναπτυχθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να δοθεί μια μεγάλη ώθηση στην τοπική οικονομία, για αύξηση των θέσεων εργασίας, για καλύτερους μισθούς και για να ωφεληθούν οι πολλοί και όχι οι ελάχιστοι. Και ο συνάδελφος Σταύρος είτε παραιτηθεί, είτε ξεπαραιτηθεί, είτε μείνει, είτε τον παραιτήσουν, είτε όχι πρέπει να μιλήσει. Και πρέπει και οι άλλοι πρωταγωνιστές να πουν την γνώμη τους. Τι στον π..... γίνεται στον Ναυτικό Όμιλο και τις Μπανιέρες; Τι γίνεται με τα χρονίζοντα προβλήμτα; Με το αγκυροβόλιο τουριστικών σκαφών;
Μιλήστε ωρέ.
Τι μπανανία είμαστε........:

Το θέμα του Πανναυπλιακού. Η ανάρτησή μου εδώ.

Φαίνεται ότι έχουμε εξελίξεις που μπορεί να είναι πολύ θετικές για την ομάδα. Ένας ποδοσφαιριστής της Εθνικής μας Ομάδας, που παίζει στην Ιταλία σε μεγάλη ομάδα, Προνοιωτάκι, που έμαθε μπάλα στο γήπεδό μας προτίθεται να βοηθήσει. Μπράβο του που δεν ξέχασε τις ρίζες του.  Μπράβο και στον φίλο μου τον "Καλάμη" που αυτός μάλλον έλαβε την πρωτοβουλία να τον πλησιάσει και να τον πείσει. Μπράβο και στον Δήμαρχο που του ενέπνευσε  εμπιστοσύνη.
Ίσως λοιπόν  το άρθρο μου για τον Πανναυπλιακό να θεωρηθεί άσχετο και άκαιρο με τα νέα δεδομένα, βάσει των οποίων φαίνεται να  δρομολογείται κάποια λύση. Εγώ όμως θα έλεγα ότι τώρα είναι πιο επίκαιρο παρά ποτέ.
Τώρα παρά ποτέ πρέπει να γίνουν αυτά που λέω στο άρθρο μου. Να ενεργοποιηθούν οι φίλαθλοι. Να γραφτούν μέλη του σωματείου εκατοντάδες Αναπλιώτες. Να μαζεύονται εισφορές.
Αν κάποιος πιστεύει ότι αυτό που θα γίνεται είναι ότι θα παίρνει η διοίκηση του Πανναυπλιακού κάθε εβδομάδα τηλέφωνο το νεαρό ποδοσφαιριστή στην Ιταλία για να στέλνει χρήματα ή να παρακαλάμε τον φίλο μου τον Καλάμη και ότι αυτό θα γίνεται εσαεί είναι μακρυά νυχτωμένος. Σε αυτή την περίπτωση θα χαθεί πάλι το τραίνο της ομάδας του λιμανιού της Αργολίδας.
Θα τσουλήσει όλο το πράγμα για μερικές βδομάδες ή μήνες ή έστω ένα δυο χρόνια και μετά όλα όσα θα ακολουθήσουν είναι δεδομένα.
Αντιθέτως εάν γίνουν αυτά που λέω στο άρθρο μου και ενεργοποιηθεί η κοινωνία , τότε όλα θα πάνε πρίμα. Και θα βρεθούν και άλλοι να βοηθήσουν με μεγαλύτερα ποσά.
Αν........
Και βεβαίως πρέπει άμεσα να παραιτηθεί η τωρινή φερόμενη διοίκηση (χωρίς προϋποθέσεις), να θεωρηθεί λήξασα η αποστολή της επταμελούς (ή εξαμελούς) επιτροπής και να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την μετάβαση στη νέα εποχή. Πως αυτό θα γίνει καταστατικά δεν το γνωρίζω. Μάλλον με αντικαταστατικές και πάλι διαδικασίες θα προχωρήσει η υπόθεση. Αλλά μετά την εγγραφή νέων μελών, πρέπει όλα να τραβήξουν έναν σωστό και όχι καφενειακό δρόμο.



Το θέμα του τραίνου για το οποίο τόσα και τόσα έχω πει πριν από καιρό. Η τελευταία ανάρτησή μου εδώ.
Ήλθε ο Υφυπουργός. Είπε όσα είπε
Έγινε και η εκδήλωση για το τραίνο.
Και μετέβη η επιτροπή στην Αθήνα για να δει τον Μπασόκο Υπουργό Σπίρτζη ώστε να λάβει μια δέσμευση ότι θα επιδοτηθεί το δρομολόγιο Κόρινθος-Αργος Ναύπλιο.
Όμως απ΄ότι κατάλαβα, δεν είδαν το μπασόκο Υπουργό, αλλά τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου. Πήγαν δηλαδή ένα σκαλί κάτω από τον Υφυπουργό.
Και απ΄ότι καταλαβαίνω, τους υποσχέθηκε ο Γενικός Γραμματέας ότι θα γίνει τελικά σε συνεργασία με τον Δήμο Ναυπλιέων (Δήμο Αργους; Όχι:) η μελέτη αυτή βιωσιμότητας.
Πραγματικά δεν τα αντιλαμβάνομαι όλα αυτά. Πείτε ότι βρίσκεται ένας οικονομολόγος και πραγματοποιεί τη μελέτη, στηριζόμενος σε πληθυσμιακά, κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα. Τώρα εσείς τι λέτε; Ότι οι Ιταλοί που αναλαμβάνουν σε λίγες μέρες την Τραινοσέ θα πεισθούν από την μελέτη αυτή ή θα κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς; Πάντως για να συνεισφέρω κι εγώ (αν θέλετε να με ακούσετε), θα πρότεινα η μελέτη αυτή, αφού θα γίνει που θα γίνει, να μην στηριχθεί σε πιθανή κίνηση επιβατών για το δρομολόγιο Κόρινθος-Ναύπλιο, αλλά να δει το δρομολόγιο συνολικά από Αθήνα μέχρι Ναύπλιο μέσω Κορίνθου. Διότι με την ίδια λογική απομόνωσης του δρομολογίου προς Ναύπλιο, τότε ούτε το δρομολόγιο Κόρινθος-Κιάτο είναι βιώσιμο. Ούτε και κανένα άλλο αν το δει κάποιος αποσπασματικά.
Και κάτι επιπλέον. Εάν η μελέτη που εμείς θα έχουμε κάνει δείξει ότι το δρομολόγιο είναι βιώσιμο, τότε ξεχάστε την επιδότηση. Εάν αντιθέτως δείξει ότι χωρίς επιδότηση δεν βγαίνει, τότε ξεχάστε  το τραίνο εάν δεν δοθεί επιδότηση. Δύσκολες αποφάσεις.
Το εξαιρετικό στην  όλη ιστορία της ενεργοποίησης πολιτών για το τραίνο,  είναι η ενεργή συμμετοχή στην επιτροπή της κυρίας Αλκηστις. Μετά την προσφορά της στο Τμήμα Θεατρικών σπουδών και στα τοπικά πολιτιστικά δρώμενα, συμμετέχει και ενεργοποιείται με θετική αύρα και σε κοινωνικούς αγώνες για ευρύτερα θέματα.
Δυστυχώς όμως συμμετέχει σε έναν αγώνα που δίδεται κατόπιν εορτής και χαμένο. Και αυτό δεν είναι καλό. Ο αγώνας έπρεπε να είχε δοθεί τότε,την εποχή της αντιμνημονιακής υστερίας
Οι Ιταλοί θα αποφασίσουν ανεξάρτητα από το εάν και κατά πόσον φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε. Και εάν θεωρήσουν ότι είναι συμφέρον το δρομολόγιο για τα δικά τους δεδομένα θα το βάλουν μπρος
Χλωμότατο.

Πανναυπλιακός και ο μαγικός κόσμος των τοπικών σωματείων

Υπάρχει άραγε κάποιος που αγαπάει τον Πανναυπλιακό που να μην έχει αντιληφθεί ότι πάνω στο πτώμα του επιχειρούνται πολιτικά παιχνίδια ένθεν, κακείθεν και παρακείθεν;
Ειλικρινά πιστεύουμε ότι η ομάδα θα πάρει μπρος με έναν αυτόματο τρόπο, όταν απομακρυνθεί η σημερινή διοίκηση που πράγματι ήταν πολύ κακή;
Μήπως τα προβλήματα του Συλλόγου ξεπερνούν όλες τις διοικήσεις του Πανναυπλιακού όλων των ετών;. Μήπως το πρόβλημα δεν είναι οι άνθρωποι που διοίκησαν αλλά οι παθογένειες που χρόνια τώρα υπάρχουν;
Μήπως οι γκρίνιες και οι αντιπαραθέσεις, που έρχονται από παλαιά, έχουν απομακρύνει τους φιλάθλους. Μήπως η λειτουργία αυτή καθαυτή των σωματείων είναι αποτρεπτικός παράγοντας για να ενεργοποιηθεί η κοινωνία;

"Fuck you. I am Millwall". Αυτό φώναξε στους τρεις τρομοκράτες, που μαχαίρωναν αδιακρίτως τον κόσμο  στο Λονδίνο, ο άγνωστος σε όλους τους Ελληνες Roy Larner και όρμησε πάνω τους με αποτέλεσμα να δώσει την ευκαιρία στους αθώους ανθρώπους μιας pub να απομακρυνθούν και να σωθούν. Ο ίδιος δέχθηκε μαχαιριές και οδηγήθηκε στην εντατική. Φαίνεται ότι ο ήρωας αυτός οπαδός της Μιλγουολ ευτυχώς θα επιζήσει.
Όμως ποια είναι η ποδοσφαιρική ομάδα Μίλγουολ Ρόβερς; Την έχετε ακουστά; Είναι μια ομάδα με μεγάλη ιστορία με έδρα το Ανατολικό Λονδίνο. Ήταν η μεγάλη αντίπαλος της άλλης σπουδαίας ομάδας του Ανατολικού Λονδίνου, της Γουέστ Χαμ (αυτής που εγώ υποστηρίζω). Ιδρύθηκε η Μιλγουολ το 1885 από εργαζόμενους στο λιμάνι του Λονδίνου στον Τάμεση. Το όνειρο κάθε fan της Millwall είναι να ανέβουν τις κατηγορίες για να αντιμετωπίσουν την μεγάλη αντίπαλό τους. Γεμίζουν το γήπεδό τους, το DEN, κάθε Κυριακή με την προσδοκία ότι θα παίξουν κάποτε και αυτοί στα μεγάλα σαλόνια. Αλλά και να μην ανέβουν και πάλι την αγαπούν την ομάδα τους και ευχαριστιούνται το παιχνίδι. Άλλωστε το ποδόσφαιρο ένα παιχνίδι είναι μόνο και τίποτα άλλο.  Και είναι χιλιάδες οι οπαδοί της Μιλγουολ, που την παρακολουθούν στην τρίτη και την τέταρτη εθνική της Αγλίας. Εφέτος λοιπόν έπαιξαν τον τελικό στο Γουέμπλεϊ για το ποιος θα ανέβει στην Premiership (ουσιαστικά στην δεύτερη εθνική κατηγορία). Και μαζεύτηκαν 40.000 οπαδοί της Millwall. Και τα κατάφεραν. Και πανηγύρισαν οι οπαδοί της ομάδας. Αλλά το παράκαναν, αφού κάποιοι από αυτούς μπήκαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο μετά την μεγάλη επιτυχία τους. Κάτι που θεωρήθηκε πολύ μεγάλο αμάρτημα. Αυτό δηλαδή που συχνά-πυκνά συμβαίνει στα Ελληνικά γήπεδα και ουδείς ιδρώνει.
Δέκα χιλιάδες και δέκα πέντε χιλιάδες φιλάθλους μαζεύει η Μιλγουολ σε αυτές τις χαμηλές κατηγορίες κάθε Κυριακή. Το εισιτήριο διαρκείας κοστίζει 412 λίρες.  Και τα πληρώνουν αυτά τα χρήματα οι φίλαθλοι της ομάδας. Μπορεί δηλαδή η ομάδα να μαζέψει τέσσερα εκατομμύρια μόνον από τα εισιτήρια διαρκείας. Βάλτε και όλα τα άλλα έσοδα από διαφημίσεις, τηλεοπτικές μεταδόσεις, πωλήσεις αθλητικών ειδών, μισθώματα στο γήπεδο. Μόνον θλίψη για το Ελληνικό ποδόσφαιρο και τις ομάδες της Πρώτης Εθνικής προκαλούν αυτά τα νούμερα. 168 εισιτήρια κόπηκαν σε έναν αγώνα της Κέρκυρας με τον Λεβαδειακό. Αλλά και στη Λιβαδειά κόπηκαν 198 εισιτήρια στον αγώνα με τον Ηρακλή!! Και πριν από κάποια χρόνια όταν στην πρώτη Εθνική ήταν η ομάδα του κατάμαυρου, λόγω σκουπιδιών, χρήματος, ο Ακράτητος, κόπηκαν 26 εισιτήρια στον αγώνα με την Ξάνθη. Αλλά και η μεγάλη ομάδα του Παναθηναϊκού έκοψε φέτος κατά μέσο όρο επτάμισι χιλιάδες εισιτήρια ανά αγώνα, λιγότερα από την Μίλγουολ της τρίτης Εθνικής.
Η Μίλγουολ, φίλοι μου, δεν πρόκειται ποτέ να χαθεί έστω και αν παίζει στις χαμηλές κατηγορίες. Και οι φίλαθλοι θα συνεχίσουν να χαίρονται το ποδόσφαιρο, τραγουδώντας για την ομάδα τους στο DEN. 

Ενώ εμείς νομίζουμε ότι κάτι κάνουμε. Και ότι αγαπάμε το ποδόσφαιρο και τις ομάδες μας. Χάλια και Θλίψη.

Στις άλλες χώρες, είναι αυτονόητο, ότι υπάρχει πλήρης οικονομικός έλεγχος, ενώ εδώ ζούμε στην αδιαφάνεια των ΠΑΕ και ΚΑΕ αλλά  και  στον μαγικό κόσμο των διαφόρων σωματείων που ασχολούνται με τον αθλητισμό, τον πολιτισμό και με διάφορα άλλα.

Ογδόντα, λέει, μέλη έχει ο Πανναυπλιακός και μετά τη συγχώνευση με το Παναρίτι δεν υπάρχει πλέον Αναπλιώτης μέλος της ομάδας. Και η συνέλευση που ανέδειξε την τελευταία διοίκηση έγινε, λέει, σε ένα καφενείο.
Και ποιος ελέγχει τα οικονομικά του Πανναυπλιακού;
Υπάρχει εξελεγκτική επιτροπή; Της έχουν τεθεί υπόψη τα οικονομικά στοιχεία για να τα ελέγξει;
Υπάρχουν καταστατικές διαδικασίες που να ακολουθούνται;

Και σε αντιπαράθεση με την διοίκηση "του καφενείου" συνήλθαν με προτροπή του Δημάρχου οι φίλαθλοι της ομάδας για να δουν τι θα κάνουν για να ξεπλύνουμε την ντροπή.

Φαντάζομαι ότι όλοι όσοι μαζεύτηκαν στη συγκέντρωση αγαπούν την ομάδα, μηδενός εξαιρουμένου.
Δεν βρέθηκε όμως κάποιος που να θέσει το ουσιαστικό θέμα.
Και το ουσιαστικό θέμα δεν είναι η σημερινή χείριστη διοίκηση, ούτε βέβαια και οι προηγούμενες διοικήσεις. Το θέμα είναι ότι επί χρόνια δεν υπάρχει σωματείο με διαδικασίες και ελέγχους. Σωματείο που να έχει ενεργά απλά μέλη που να συμμετέχουν και να ελέγχουν. 
Μαζευόντουσαν καμιά δεκαριά σε ένα καφενείο και αποφάσιζαν για την διοίκηση. Δεν υπήρχε διάλογος, ζύμωση, συζήτηση, εθελοντισμός, απολογισμός των προηγούμενων διοικήσεων, μητρώο μελών, τακτοποιημένα οικονομικά μέλη που να δικαιούνται να ψηφίζουν και να ψηφίζονται.  Χρόνια τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Μόνον σε μερικές χρονικές περιόδους με πρωτοβουλία πέντε- δέκα ενεργών εξαιρετικών φιλάθλων κινητοποιήθηκαν οι Πανναυπλιακοί. Και μόνον τότε υπήρχαν κάποιες φωτεινές στιγμές στην πορεία της ομάδας τα τελευταία χρόνια
Και από τη στιγμή που δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα ο επενδυτής που θα βάλει χρήματα στον Πανναυπλιακό η λύση είναι μόνο μία. Ένα ζωντανό σωματείο με εκατοντάδες μέλη, που θα πληρώνουν το πεντάευρό τους και που  θα αποφασίζουν το ποιος έχει την όρεξη να διοικήσει. Όλα τα άλλα μου φαίνονται αλυσιτελή και θα οδηγήσουν σε μία από τα ίδια. Δεν ξέρω αν γίνεται και αν υπάρχει διάθεση, αλλά είναι η μόνη λύση. Μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Και για να προχωρήσει αυτό, πρέπει να αφήσουμε πίσω τις γκρίνιες, τις αλληλοπροσβολές, τους ατομικισμούς.

Δημιουργήθηκε λοιπόν μία επιτροπή που παρέλαβε ένα ψήφισμα που είχε συνταχθεί στο Δημαρχείο και που έλεγε στην τωρινή διοίκηση "στα τσακίδια". Πιθανόν αυτό να συμβεί. Και μετά; Ποιος θα αναλάβει; Και με ποιες καταστατικές διαδικασίες; Και πόθεν προκύπτει ότι αυτοί οι  νέοι διοικούντες που θα αναλάβουν, θα τα κάνουν πολύ καλύτερα από τους προπροηγούμενους ή από τους προπροπροηγούμενους;

Ακούστε. Καλή ήταν η ενέργεια του Δημάρχου να μαζέψει τους φιλάθλους, αλλά η πρότασή του να δημιουργηθεί μία επιτροπή των καλών για να διώξουν τους κακούς δεν βοηθάει στην επίλυση του βαθέος προβλήματος της ομάδας. Αυτό που έπρεπε να γίνει είναι να προκληθεί μια πανστρατιά της πόλης ολάκερης, ώστε να γραφούν πεντακόσια μέλη στον Πανναυπλιακό, εφόσον αυτό είναι δυνατόν, που μέσα από καταστατικές διαδικασίες θα αποφασίσουν το μέλλον της ομάδας.  Και αν οι σημερινοί διοικούντες δεν θέλουν να αφήσουν τις καρέκλες τους, ας γίνει ένα καινούργιο ξεκίνημα.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνον του Πανναυπλιακού.
Η λειτουργία των σωματείων αθλητικών, πολιτιστικών, περιβαλλοντικών είναι τεράστιο πρόβλημα.
 Όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί με διοίκηση κάποιου Σωματείου το γνωρίζουν αυτό.
"Ελα μωρέ τώρα, έτσι γίνεται σε όλα τα σωματεία". Η μόνιμος επωδός της αδράνειας.
Όμως οι Σύλλογοι μπορεί να έχουν έσοδα από ακαδημίες και μαζικό αθλητισμό. Έσοδα από ακίνητη περιουσία. Κάποιες λίγες πλέον επιχορηγήσεις. Μπορεί να  απασχολούν εργαζόμενους. Πολλές φορές εργασία ανασφάλιστη. Γνωστά πράγματα αυτά.
Και διαδικασίες ανοιχτές στα σωματεία δεν υπάρχουν.
Ο οικονομικός έλεγχος είναι ανύπαρκτος.

Να θυμηθώ εγώ σε πόσα σωματεία είμαι μέλος;
Κατ΄αρχήν θέλησα να γίνω μέλος σε ένα αθλητικό σωματείο, αλλά μου το αρνήθηκαν. Το μαχαίρι και το πεπόνι το είχε τότε τοπικός πολιτικοαθλητικός παράγων.
Ήμουν ιδρυτικό μέλος άλλου  σωματείου. Ποτέ δεν κλήθηκα σε Γενική συνέλευση. Και άλλα ιδρυτικά μέλη δεν κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε διαδικασίες. Και σήμερα αυτό το σωματείο δεν υπάρχει πλέον. Συγχωνεύθηκε με άλλο; Διαλύθηκε;  Πως έγιναν όλα αυτά; Πάντως τη γνώμη μου δεν την είπα και δεν ψήφισα. Εξαιρετικά πράγματα.
Είμαι μέλος και άλλου αθλητικού σωματείου.  Και δεν είμαι μόνον μέλος, αλλά έχω εκλεγεί, απ΄ ότι πληροφορήθηκα και μέλος της εξελεγκτικής του επιτροπής. Ηδη πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η, σύμφωνα με το καταστατικό, θητεία του ΔΣ, αλλά  ουδόλως μου έχουν θέσει υπόψη τα οικονομικά στοιχεία για να τα ελέγξω και να υπογράψω. Ευθύνη και δική μου που δεν τα έχω ζητήσει. Και δεν έχει γίνει Συνέλευση κατά την διάρκεια των δύο αυτών ετών. Αλλά και στα περισσότερα άλλα σωματεία δεν γίνονται τέτοιες διαδικασίες.
Είμαι και μέλος ενός πολιτιστικού σωματείου. Έγινα μέλος, αλλά δεν με άφησαν να ψηφίσω διότι δεν είχε συμπληρωθώ ο αναγκαίος χρόνος από την εγγραφή, σύμφωνα με το Καταστατικό. Και καλά έκαναν. Όμως το Καταστατικό, προφανώς λέει ότι πρέπει να γίνεται μία συνέλευση ανά έτος για να ακουσθούν τα μέλη. Εγώ συνεχίζω να δίνω τη συνδρομή μου και αναμένω την Γενική Συνέλευση στο τέλος της θητείας του παρόντος συμβουλίου.
Είμαι ιδρυτικό μέλος και ενός άλλου πολιτιστικού σωματείου. Και αυτό λίγο πολύ από τα ίδια.
Και πρέπει να λάβετε υπόψη σας ότι τα δύο αυτά πολιτιστικά σωματεία είναι, απ΄ όσο γνωρίζω, οι καλύτερες περιπτώσεις σωματείων με ενεργά μέλη με κάποιες από τις καταστατικές διαδικασίες να τηρούνται.

Και επανερχόμενος στο θέμα Πανναυπλιακός, απορώ πως θα γίνει η αλλαγή της διοίκησης και θα αναλάβουν τη ηνία άτομα που τώρα δεν είναι μέλη.
Μάλλον θα γίνει αυτό που γίνεται μέχρι τώρα, αφού και οι σημερινοί διοικούντες δεν πρέπει να είναι μέλη.
"Ελα μωρέ τώρα...."
Και το μπάχαλο συνεχίζεται.
Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε μια τάξη. Με το μπάχαλο ο κατήφορος δεν σταματά.
Ντουγρού στην κατηφόρα

Μην τα πείτε στον Καμπόσο. Μυθική Πελοπόννησος. Απίστευτες αβλεψίες και γκάφες.

Αναφέρομαι σε ένα εξαιρετικό μικρό αρχαιολογικό μουσείο, που απέχει μια ώρα από το Ναύπλιο, το οποίο όμως ελάχιστοι Ναυπλιείς το έχουν επισκεφτεί ενώ ακόμα πιο λίγοι τουρίστες ενημερώνονται ότι μπορούν να κάνουν μια ωραία ημερήσια βόλτα από το Ναύπλιο μέχρι την Τεγέα. Το μουσείο αυτό άνοιξε τις πύλες του πριν από δυο-τρία χρόνια

Ένα άλλο  μουσείο διαμάντι άνοιξε τις προάλλες τις θύρες τους στο Αργος. Ελάχιστοι Ναυπλιείς το έχουμε (πρώτο πληθυντικό πρόσωπο στη συγκεκριμένη περίπτωση) επισκεφτεί. Φαντάζομαι όμως ότι και ελάχιστοι Αργείοι έχουν ενδιαφερθεί για το νέο μουσείο που θα μπορούσε να αποτελέσει για αυτούς το καμάρι της πόλης τους.

Δύο ωραία μουσεία, που θα μπορούσαν να γίνουν η αιτία να παραταθεί η διαμονή ενός τουρίστα στο Ναύπλιο και το Τολό. Και κάποιοι από αυτούς θα έτρωγαν και στα εστιατόρια των οποίων οι ιδιοκτήτες είναι οι θαυμάζοντες την ασχετοσύνη της δημοτικής και περιφερειακής τοπικής αρχής και οι κατηγορούντες όποιους έχουν προτάσεις.
Στο Ναύπλιο πλην των Αθηναίων Σαββατοκυριακέων εκδρομέων, καταφτάνουν και αρκετοί επισκέπτες που επιζητούν να δουν αξιοθέατα. Αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία, κάστρα και φρούρια, να περιηγηθούν στο Βενετσιάνικο, Οθωμανικό και Ρωμέικο Ναύπλιο. Καταφτάνουν οι πραγματικοί περιηγητές για τους οποίους ο τουρισμός δεν είναι μόνον διασκέδαση και αραλίκι, αλλά και μια εξαιρετική πολιτιστική δραστηριότητα. Και αυτοί οι τουρίστες θα βοηθήσουν την τοπική οικονομία. Αυτού του είδους τον τουρισμό πρέπει βασικά να επιδιώκουμε. Πολύ περισσότερο από τους παγωτοϊταλέους. Διαθέτουμε ένα πλεονέκτημα εξαιρετικό. Δίπλα μας είναι η Επίδαυρος, οι Μυκήνες και η Τίρυνθα. Στο χέρι μας όμως είναι να προβάλουμε και να αναδείξουμε the hidden gems (τα κρυφά διαμάντια) της Αργολίδας, της Αρκαδίας, του ίδιου τ΄Αναπλιού μας, έτσι ώστε να παρακινήσουμε τους τουρίστες να μείνουν περισσότερες μέρες, αλλά και να έρθουν όλο το χρόνο για να παραταθεί η τουριστική σεζόν.

Το Ναύπλιο των επισκεπτών του Σουκού έχει εξαντλήσει τις δυνατότητές του. Δεν ξέρω εάν έχει έστω και την ελάχιστη σημασία  η συμμετοχή μας στις εγχώριες τουριστικές εκθέσεις που απευθύνονται μόνον σε Ελληνες, στους οποίους δείχνουμε σε φωτογραφίες το θεόκλειστο  και έρημο Μπούρτζι, το Παλαμήδι, τα σοκάκια, που όλοι οι εραστές των βορείων και δυτικών προαστίων άριστα γνωρίζουν. Αυτό που τελικά  απαιτείται είναι η συμμετοχή μας στις μεγάλες διεθνείς τουριστικές εκθέσεις του εξωτερικού, αλλά  με συγκεκριμένες λογικές και σκεπτικό, όπου θα προβάλουμε όχι μόνον τις Μυκήνες και την Επίδαυρο, αλλά και το αρχαιολογικό μουσείο της Τεγέας και το Βυζαντινό του Αργους και όχι μόνον. Αυτές είναι πολιτικές για τον τουρισμό που θα αφήσουν χρήμα έτσι ώστε να προσελκύσουμε εκλεκτούς επισκέπτες, ώστε να μην κάνουμε μόνον αρπαχτές, αλλά να δώσουμε και να πάρουμε.

Λοιπόν. Εξηγώ το γιατί γράφω σήμερα την σημερινή μου ανάρτηση. Η Περιφέρεια Πελοποννήσου δαπάνησε ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσό για το πρόγραμμα mythical Peloponnese. Μυθική Πελοπόννησος λένε. Δημιούργησαν λοιπόν έναν ιστότοπο με τουριστικές πληροφορίες και τοποθέτησαν και  πινακίδες σε όλη την περιφέρεια.

Όμως, είναι αδιανόητο ο ιστότοπος αυτός να είναι στατικός και να μην ενημερώνεται με τα καινούργια δεδομένα. Να μη προβάλλονται οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις, τα φεστιβάλ, τα αθλητικά και πολιτιστικά γεγονότα. Να μην υπάρχει συνεχής ενημέρωση και ανανέωση των πληροφοριών. Αλλιώς ο ιστότοπος καταντάει ένας κακός και μη επικαιροποιημένος τουριστικός οδηγός
Δεν συμπεριλαμβάνεται λοιπόν σε αυτόν τον τουριστικό διαδικτυακό ιστότοπο ούτε το εκπληκτικό μουσείο Τεγέας, ούτε και το Βυζαντινό του Αργους, επειδή αυτά άνοιξαν μετά την λειτουργία του site. Έτσι όμως δεν κάνουμε απολύτως τίποτα. Αυτό που κάναμε είναι να έχουμε ακριβοπληρώσειε έναν παλαιολιθικό ιστότοπο 

Όμως δεν είναι μόνον αυτό. Ότι δεν υπάρχει ενημέρωση για ό,τι καινούργιο υπάρχει. Ότι δεν υπάρχει ενημέρωση για τις εκδηλώσεις που γίνονται σε όλη της Πελοπόννησο, για να παρακινηθεί ο επισκέπτης να μας επισκεφθεί.

Το χειρότερο όμως είναι....... Είναι.......

Πριν σας το πω αυτό το χείριστο σας ικετεύω να μην το μεταφέρετε στον δήμαρχο Καμπόσο, ο οποίος τελευταία  έχει και την διαμάχη του με τον Αντιπεριφερειάρχη Τάσο, διότι, εάν το μάθει, θα γίνει ο χαμός. Ενώ στο site υπάρχει ενημέρωση για τους κύριους  αρχαιολογικούς χώρους του νομού, αλλά και για άλλους όχι και τόσο γνωστούς, όπως για την Αρχαία Τροιζήνα (εκτός νομού), όμως έχει τελείως ξεχασθεί  το αρχαίο Αργος. Μα παντελώς να το αγνοήσουν; Το παραπέταξαν στα αζήτητα οι μυθικοί κύριοι της Περιφέρειας το πολύ σημαντικό αρχαίο θέατρο του Αργους. Αλλά και το Κάστρο της Λάρισας ξεχάστηκε. Και το Σαραπείο. Και το ιερό της Αθηνάς της Οξυδερκούς Και το Αδριάνειο Υδραγωγείο. Ακόμα και η Ρωμαϊκή Αγορά έχει εξαφανιστεί. Στα μυθικά αζήτητα και αυτή. Μα να έχουν ξεχάσει να συμπεριλάβουν και το Αρχαιολογικό Μουσείο του Αργους; Ντροπή ωρέ άνθρωποι. Δεν είναι δυνατόν να μην προβάλουμε όλα αυτά τα εκπληκτικά σημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και να έχουμε πληρώσει για τον ιστότοπο Mythical Peloponnese τόσο μεγάλα ποσά. Ντροπή μόνον ντροπή.

Εγώ θάλεγα ότι ένα τέτοιο site της περιφέρειας θα έπρεπε να ήταν ενημερωμένο και με πολλούς άλλους χώρους ενδιαφέροντος, έτσι ώστε να τους γνωρίζει ο επισκέπτης. Να παρακινηθεί να μείνει στον τόπο μας μία μέρα ακόμα. Ίσως και δύο. Γιατί όχι και μία βδομάδα ή ένα 15θήμερο.  Να ονοματίσω μερικούς χώρους που οι φωστήρες λησμόνησαν να περιλάβουν στο μυθικό τους site: Τον Βυζαντινό Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μέρμπακα. Την Αγία Σωτήρα στο Ανυφί. Την μονή Ταλαντίου στο Αραχναίο. Την  Πορτοκαλούσα στο Αργος (πάλι το Αργος λησμονημένο). Τον Αη Γιάννη τον Ελεήμονα στο Λιγουριό. Όλα αυτά τα μνημεία που έχουν να κάνουν με τον Χριστιανισμό στην περιοχή μας και άλλα ακόμα θα έπρεπε να προβάλλονται για να  αναπτυχθεί ο θρησκευτικός τουρισμός. Και βεβαίως για να πούμε και τα καθαρώς Αναπλιώτικα παράπονα, ξέχασαν οι άνθρωποι να συμπεριλάβουν στο site που ακριβοπληρώσαμε και την Αγια Μονή μας, όπου έγιναν σημαντικά έργα αποκατάστασης τα τελευταία έτη.Θέλετε και άλλους αρχαιολογικούς χώρους που ξέχασαν οι αρπακόλληδες της μυθικής Πελοποννήσου;  Την  Ακρόπολη της Αρχαίας Αλέας, της Λυρκείας και της Καζάρμας. Την προϊστορική Ακρόπολη του Μεγάλου Μαστού στο Μπερμπάτι. Τον θολωτό Τάφο στην Τίρυνθα και στο Μπερμπάτι (ίδετε φωτογραφία στο τέλος της ανάρτησης). Το Παλαιόκαστρο στο Κατσίγκρι. Τις Φρυκτωρίες της Καρυάς και του Κεφαλόβρυσου. Τον Πύργο των Ιρίων και το Πυργόσπιτο της Κάντιας. Την Πυραμίδα του Λιγουριού και τον Αρχαίο Πύργος στα Φίχτια. Τον  Πύργο στους Φούρνους.
Όλα αυτά θα έπρεπε σε μια ειδική ενότητα να συμπεριληφθούν στον ιστότοπο. Και να εκδοθούν και φυλλάδια για να πηγαίνουμε οργανωμένοι στις διεθνείς εκθέσεις.

Τι ζητάω όμως κι εγώ τώρα; Αλλά τουλάχιστον βρε άνθρωποι μην δίνετε και λάθος χρηστικές πληροφορίες. Όλα λάθος τα έχετε γράψει. Τις ώρες λειτουργίας των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων. Τις τιμές των εισιτηρίων. Κλειστό  εμφανίζεται το λαογραφικό Μουσείο στο Ναύπλιο τις Τρίτες ενώ αυτό λειτουργεί κανονικά.

Και διορθώστε  βρε παιδί μου και κάποια λάθη μαργαριτάρια που βγάζουν μάτι. Ο Ορχομενός είναι στην Αρκαδία βρε άνθρωποι και όχι στην Αργολίδα. Και δεν υπάρχει κάποιος αρχαιολογικός χώρος που να ονομάζεται Δένδρα.

Και κατά τα άλλα επιδιώκουμε αύξηση του τουριστικού ρεύματος στην Πελοπόννησο, ενώ ο ιστότοπος είναι γραμμένος μόνον στα Ελληνικά και τα Αγγλικά. Γιατί όχι και στα Ιταλικά, τα Γαλλικά, τα Γερμανικά, τα Ρώσικα, τα Κινέζικα; Γιατί να μην υπάρχει μια διαδικασία να προσθέτουμε και μία γλώσσα κάθε χρόνο. Αυτές είναι πολιτικές ενεργές και όχι του καναπέ και των παχέων λόγων.

Αφήστε όμως και αυτό που έγινε με τις πινακίδες του "μυθικού" προγράμματος. Τις πληρώσαμε και αυτές και μπήκαν πινακίδες σε μέρη που ήδη είχαν τοποθετηθεί ενημερωτικές πινακίδες από άλλους φορείς. Και κάποιες από αυτές έβγαζαν μάτι λόγω των ορθογραφικών λαθών. Και έτρεχαν μετά να τις αντικαταστήσουν. Τα πληρώσαμε όλα αυτά. Και μετά τοποθετούμε και πινακίδα μέσα στο παλαιό Ναύπλιο, που έχει ένα βέλος που λέει "προς παλαιό Ναύπλιο"!!! Ωσάν να είναι στραβοί οι τουρίστες και να μην βλέπουν ότι έφτασαν στο ιστορικό κέντρο.
Απίστευτα πράγματα.
Δείτε και στην φωτογραφία που σας έβαλα πάνω-πάνω. Δείτε την πινακίδα που είχαν τοποθετήσει  στο δρόμο για το Παλαμήδι, δίπλα σε άλλη πινακίδα που ήδη υπήρχε. Μα τι να πει κανείς. Ευτυχώς που απομακρύνθηκε. Θα μπορούσαν να την έχουν ακόμα εκεί
Κάθομαι και τα ψάχνω εγώ ο μαζόχας.
Αλλά ποιος ενδιαφέρεται πέρα των γνωστών γραφικών;
ΥΓ Μέρες τώρα λέχει πέσει η σελίδα του ιστοτόπου της Μυθικής Πελοποννήσου που αναφέρεται στο Ναύπλιο, με το που την πατάς για να ανοίξει σου λέει αυτό:  Server error 500. Please try again in a few minutes   και μέρες και βδομάδες περνούν και όχι φιου μινιτς αλλά μάλλον ουδείς ενδιαφέρεται ή είναι αρμόδιος να διορθώσει το τεχνικό πρόβλημα. Μόνον κάποιος περίεργος ενοχλείται με όλα αυτά.

Τραίνο στην Αργολίδα και το σύνδρομο Μόνικας

Φωνασκούσαν, ύβριζαν, εμούντζωναν, αποκαλούσαν ξεπούλημα και σκάνδαλο οποιαδήποτε ιδιωτικοποίηση που έγινε στο παρελθόν αλλά την  έκαναν κυριολεχτικά γαργάρα μπεταντίν  την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς. Και όμως ή ιδιωτικοποίηση αυτή ήταν το αποκορύφωμα της Ελληνικής ξεφτίλας και της πρωτηφορααριστεράς. Δεν ήταν μόνον ότι όλη η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πουλήθηκε με τίμημα 45 εκατομμυρίων (λιγότερο απ΄ότι πουλάει η Μπενφίκα τον Μήτρογλου για ένα νέο συμβόλαιο τριών έως πέντε ετών), ενώ τα προηγούμενα έτη γινόταν λόγος για 300 εκατομμύρια και οι σημερινοί κυβερνώντες θεωρούσαν τότε το ποσό αυτό ως σκάνδαλο. Δεν είναι μεγάλο θέμα μόνον ότι το τίμημα που δόθηκε ήταν εξαιρετικά χαμηλό. Είναι και ότι θα μας δώσουν μεν οι Ιταλοί το γλίσχρο τίμημα των σαράντα πέντε εκατομμυρίων όμως θα πάρουν πίσω πενήντα ήδη από το πρώτο έτος και άλλα τριακόσια εκατομμυριάκια μέχρι το 2023. Not a bad deal. Και μας έκαναν μαύρους στο ξύλο και τους πληρώσαμε για το μπερντάκι που φάγαμε.  Όμως δεν είναι και αυτό το μόνο εξοργιστικό, αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα χειρότερο. Αυτά τα πενήντα εκατομμύρια ετησίως θα τα δίνει το Ελληνικό Κράτος στην Ιταλική ΤΡΑΙΝΟΣΕ, για επιδότηση, λέει, των άγονων σιδηροδρομικών δρομολογίων. Όμως άγονες γραμμές θεωρούνται σήμερα όλες. Έτσι οι Ιταλοί θα επιδοτούνται με πενήντα εκατομμύρια για να πηγαίνουν τον κόσμο και τα εμπορεύματα από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη, άντε και μέχρι την Πάτρα και την Αλεξανδρούπολη. Καμία πρόνοια δεν υπήρξε για να επιδοτηθούν πραγματικά άγονες γραμμές, όπως το μετρικό σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου ή άλλα παρακλάδια του κεντρικού σιδηροδρομικού δικτύου. Αυτό το συγκεκριμένο δίκτυο τους παρέδωσαν με αυτό θα παίρνουν τα πενήντα ζεστά το χρόνο και τώρα η μόνη αμυδρή ελπίδα που απομένει είναι να πέσει το κόστος του δρομολογίου Αθήνα-Θεσσαλονίκης, να ανεβούν τα έσοδά του (χλωμότατο) να θεωρηθεί το δρομολόγιο αυτό ως μη άγονο και να αναγκασθούν οι Ιταλοί να προσθέσουν και κάποιες άλλες γραμμές, για να συνεχίσουν να παίρνουν την πενηνταρού. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι.


Σιώπησα, φίλοι μου, τις τελευταίες μέρες, προκειμένου η επιτροπή για την έλευση του τραίνου στην Αργολίδα να πράξει, αυτό που θεωρούσε αναγκαίο και χρήσιμο. Αυτό δηλαδή που θα έπρεπε να είχε γίνει  παλαιότερα σε διάφορες φάσεις του ζητήματος, όταν ελάχιστοι φωνάζαμε και κάποιοι άλλοι περί άλλων ετύρβαζαν και στην κοσμάρα τους ευρίσκοντο ομιλώντας περί νταουλιών. Τότε έπρεπε να είχε γίνει ο αγώνας, ώστε οι Ιταλοί να παραλάβουν σήμερα την ΤΡΑΙΝΟΣΕ με ενεργό το δρομολόγιο Κόρινθος-Ναύπλιο

Έγιναν λοιπόν τις τελευταίες μέρες οι συναντήσεις με τους φορείς, ελήφθησαν  οι δηλώσεις στήριξης του αιτήματος, κατέφτασε ο Ανεξελληνίτης Υφυπουργός, όπως  προανήγγειλαν με κοινή τους δήλωση οι Γκιόλας και Μπόμπου (τι να πω επ΄αυτού; Σύγκρυο), είπε όσα είπε και μάλλον πλέον τα μάθατε τα μαντάτα. Μας τα είπε και ο Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΣΕ (εννοείται ότι ουδείς από τους συμπαραστεκόμενους φορείς παρευρέθη στη συνάντηση για να πιέσει), έγινε και η εκδήλωση στον εγκαταλελειμμένο χώρο των ΚΤΕΛ (στην Λεωφόρο Αμαλίας. Επομένως μάλλον ολοκληρώθηκαν οι ενέργειες της επιτροπής και τζίφος το αποτέλεσμα. Δικαιούμαι λοιπόν κι εγώ να εκφράσω πλέον την άποψή μου χωρίς να μπορούν να με κατηγορήσουν ότι βάζω προσκόμματα στον υπέρ πάντων αγώνα που τώρα εκ των υστέρων δόθηκε.
Μάζευαν υπογραφές προχθές και έλεγαν ότι το τραίνο είναι στην στροφή και έρχεται. Τώρα που διαπίστωσαν τα αγγούρια λένε ότι ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δίδεται.

Εγώ θα προσέθετα  ότι με την ίδια λογική  η Μόνικα δεν έγινε ερωμένη Ελληνος τινος, διότι ουδείς Ελλην πάλεψε να την αποκτήσει.
Το σύνδρομο Μόνικας Μπελούτσι, που κατατρώει την χώρα. Βολονταρισμός. Επειδή επιθυμούμε κάτι και επειδή  αποφασίζουμε μεταξύ μας ότι αυτό θα γίνει, θεωρούμε ότι θα το αποκτήσουμε κιόλας μετά βεβαιότητας, ενώ η κατάχτηση της Μόνικας είναι αδύνατη για κάθε Ελληνα πλην εμού, όποιος σκληρός αγώνας και αν δοθεί, όποιο περίτεχνο στρατηγικό καμάκι και αν ξεδιπλωθεί.
Το αποφασίσαμε λοιπόν μεταξύ μας ότι θα διαγράψουμε το χρέος, τα συμφωνήσαμε με το λαό, πιστέψαμε ότι οι αγορές θα χορεύουν στους σκοπούς μας και νομίσαμε ότι αυτό θα γίνει θέλουν δεν θέλουν οι ανάλγητοι ξένοι. Επειδή έτσι θελήσαμε νομίσαμε ότι καταρρέει ο παγκόσμιος καπιταλισμός. Το μυαλό μας και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος
Δεν βάζουμε το κεφαλάκι μας να κάνει κάποιους απλούστατους συλλογισμούς για να αντιληφθούμε ότι η Μόνικα είναι άπιαστο όνειρο για την σχεδόν παμψηφία. Και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι οι αγώνες  πρέπει να δίνονται  την κατάλληλη στιγμή και να έχουν αρχή, μέσον και τέλος.

Ας πάμε λοιπόν σε ένα μικρό ιστορικό των επεισοδίων τα τελευταία χρόνια  του σιδηρόδρομου στην Αργολίδα για να αντιληφθούμε ότι τελικά όλα αυτά τα τραίνα  πέρασαν μπροστά μας, χωρίς να πράξουμε το παραμικρό.΄

Ήταν τότε την εποχή της ευδαιμονίας, που δέναμε τα σκυλιά με λουκάνικα, που αποφάσισε η πολιτική ηγεσία με  πρωτεργάτη τον Γιάννη Μανιάτη να κάνει ένα μεγάλο έργο  υποδομής στον μετρικό σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου. Ο Μανιάτης είναι ο μόνος βουλευτής που είχε ένα σχέδιο για την Αργολίδα, όμως οι περισσότερες επιλογές του ήσαν απόλυτα εσφαλμένες. Αντί λοιπόν με τα χρήματα αυτά να επεκταθεί ο προαστιακός μέχρι το Ναύπλιο, αποφασίσθηκε να γίνει ένα έργο σε  όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου. Ηλίθιο σχέδιο που δεν είχε ελπίδα επιτυχίας. Δεν είναι δυνατόν μέσω του νέου αυτοκινητοδρόμου να φτάνεις στην Καλαμάτα μέσα σε μια ώρα από την Κόρινθο και το τραίνο την ίδια στιγμή μόλις να έχει φτάσει στο Αργος και να το αναμένει ο Αχλαδόκαμπος και όλα τα χωριά. Τι επιτυχία θα μπορούσε να είχε κάτι τέτοιο.  Όμως τότε ουδείς αντέδρασε. Ουδείς σκέφτηκε να προτείνει τον επέκταση του προαστιακού για Ναύπλιο και την παράλληλα με την νέα Εθνικό Οδό χάραξη νέας σιδηροδρομικής γραμμής. Κάποιοι λένε ότι ο προαστιακός μέχρι Ναύπλιο θα κόστιζε εκατό εκατομμύρια ενώ το άχρηστο σχέδιο για την ανακαίνιση όλου του μετρικού δικτύου κόστισε μόνον πενήντα. Εγώ αντιλέγω ότι αποτελεί επιλογή όλων των Κυβερνήσεων το να δίδεται προτεραιότητα στο ΙΧ. Αυτό και τίποτα άλλο

Σπαταλήθηκαν λοιπόν τα χρήματα και το τραίνο μπήκε σε λειτουργία. Όμως  η κοινωνία τότε ουσιαστικά αδιαφόρησε.  Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν έκανε το παραμικρό για να ενισχυθεί ο σιδηρόδρομος, καμία ουσιαστική προώθηση των δρομολογίων και βεβαίως η γραμμή μετά το Αργος-Ναύπλιο ήταν εξαιρετικά ζημιογόνος. Τα οικονομικά στοιχεία ήσαν αποκαρδιωτικά και ποτέ δεν έγινε μια μεγάλη καμπάνια και προσπάθεια, έστω οι φοιτητές να πηγαίνουν με το τραίνο, να μπει τραίνο για μαθητικές εκδρομές, να γίνει προώθηση και διαφήμιση στους tour-operators, να... , να.... ,να..... Η κοινωνία αδιαφόρησε. Οι μοναχικοί λύκοι μόνον φώναζαν.

Και μετά από ένα σιδηροδρομικό ατύχημα το δρομολόγιο καταργήθηκε. Ουδείς ενοχλήθηκε. Μόνον οι μοναχικοί λύκοι και πάλι φώναξαν. (εδώ πρέπει να εξαιρέσω τον βουλευτή Κοδέλλα που πράγματι έκανε αγώνα για το τραίνο)

Και μετά από χρόνια ξαναεμφανίσθηκε ο βουλευτής Μανιάτης και υποσχέθηκε ότι εντός 100 ημερών (μετά έγινε έξι μήνες η προθεσμία) θα ξανασφύριζε το τραίνο.  Η αλήθεια είναι ότι ο βουλευτής είχε κάποιο σχεδιασμό να εντάξει το δρομολόγιο στο πρόγραμμα των Υπηρεσιών Γενικού Οικονομικού Συμφέροντος, ώστε να μπορέσει να επιδοτηθεί. Όμως η κοινωνία έμεινε εκ νέου αδρανής. Ουδείς πλήν των αλυχτώντων πίεζε και έτσι η υπόσχεση έμεινε υπόσχεση. Οι "επαναστάτες" που πίστευαν ότι θα καταχτούσαν την Μπελλούτσι και θα έκαναν τον Σόιμπλε να τρέμει την Ελληνική απειλή, αυτοί που πίστευαν ότι οι ξένοι θα παρακαλούσαν να μας δανείσουν, πίστευαν ότι καλό είναι να μην γίνει πραγματικότητα η Μανιάτικη υπόσχεση, ώστε μετά να έλθουν οι θριαμβευτές καταχτητές της Μόνικας να βάλουν ξανά στις ράγες το τραίνο. Και έτσι αδιαφορούσαν να αγωνισθούν επί του συγκεκριμένου. Αρκούνταν στο να καταγγέλλουν τον βουλευτή ως Γκεσταπίτη και να τον κηρύσσουν ανεπιθύμητο. Αλήθειες λέω. Ας μην κρυβόμαστε. Αλλεπάλληλες ήσαν οι προσπάθειες των διαχειριστών της ομάδας για το τραίνο στην Αργολίδα και η ανταπόκριση ερχόταν μόνον από τους συνήθειες ύποπτους μοναχικούς καβαλάρηδες.

Και κατέλαβαν την εξουσία. Και ουδείς ενδιαφέρθηκε για την έλευση του τραίνου. Και έκανε ερώτηση στη βουλή ο Λυκούδης. Και πήρε απογοητευτική απάντηση από τον "αριστερό" υπουργό. Αλλά ουδείς ενοχλήθηκε και τότε. Και ουδεμία κίνηση έγινε από την κοινωνία. Όλοι περίμεναν το να φέρει ο Βαρουφακιήλ τις μεγάλες επιτυχίες. Ας μην κοροϊδευόμαστε.

Και πλέον σήμερα μας τελείωσε η γενική επανάσταση. Και έτσι είπαμε να ασχοληθούμε με το τραίνο. Όμως πλέον βρισκόμαστε στο τέλος της κρατικής ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

Και ήλθε ο Υπουργός και είπε τα απίστευτα. Μίλησε και πρότεινε επιχείρηση κοινωνική για να βάλει μπρος το τραίνο. Για εισιτήριο δέκα ευρώ για να πηγαίνουν οι τουρίστες από το Ναύπλιο στα Φίχτια (και από εκεί ποδαράτοι στις Μυκήνες). Για μεταφορά κρασιών!!!! Να φορτώνονται τα κρασιά στο οινοποιείο σε φορτηγό, να μεταφέρονται στο σταθμό του Αργους, να φορτώνονται στο τραίνο, να ξεφορτωνονται στην Κόρινθο, να φορτώνονται στον προαστιακό (πως μπορεί αυτό να γίνει;), να ξεφορτώνονται στην Αθήνα, να φορτώνονται στο τραίνο που θα πηγαίνει στο Βορρά. Και όμως τις είπαν οι αρμόδιοι αυτές τις παλαβομάρες.

Επιμύθιον. Υπάρχει ελπίς; Υπάρχει μόνον εφόσον η Τοπική Αυτοδιοίκηση και η Περιφέρεια ενεργοποιηθούν, προσφέρουν συγκεκριμένη βοήθεια ώστε να πεισθούν οι Ιταλοί να βάλουν μπρος το δρομολόγιο εφ΄όσον ενταχθεί στο πρόγραμμα  των άγονων γραμμών  ή στο πρόγραμμα των Υπηρεσιών Γενικού Οικονομικού Συμφέροντος, εάν και εφόσον προηγουμένως απενταχτεί το Αθήνα - Θεσσαλονίκη (άκου εκεί άγονη γραμμή το Αθήνα-Θεσσαλονίκη και να τα παίρνουν οι Ιταλοί για το δρομολόγιο αυτό)
Πλέον το κράτος μετά το σκανδαλώδες ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ από την πρωτηφορααριστερά είναι ξεπουπουλιασμένο. Τίποτα δεν μπορεί να κάνει σχετικά με το τραίνο στην Αργολίδα. Το πεπόνι και το μαχαίρι το έχουν πλέον οι Ιταλοί. Μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας
Το 2019 μια άλλη δημοτική αρχή ίσως να μπορεί να λάβει κάποιες πρωτοβουλίες μπας και φανεί κάποιο αμυδρό φως.

Οι ευθύνες ανήκουν στην κοινωνία, φίλοι μου. Και πάντοτε αυτό συμβαίνει. Και τους πολιτικούς που ξεπουλούν ή σχεδιάζουν εσφαλμένα ή βάζουν λάθος προτεραιότητες εμείς τους ψηφίζουμε, αφού πρώτα χοντροτσιμπάμε  και φανατιζόμαστε με τα καθρεφτάκια, τα γλυκάκια και τα μεγάλα λόγια.