Κλειστά τα σχολεία στο Ναύπλιο λόγω χιονιού, χωρίς να υπάρχει χιόνι!!!! Υπότιτλος: Οι άνθρωποι με τις κουκούλες

Έκλεισαν τα σχολειά στην πόλη του Ναυπλίου λόγω χιονιού, χωρίς να υπάρχει ίχνος χιονιού στους δρόμους και στα πάρκα και στα προαύλια. Καλό; Τραγελαφικό; Ιλαροτραγωδία; Είναι η γκρίζα πραγματικότητα που ζούμε σε αυτή την απίστευτη χώρα. Κάποιοι έλαβαν αυτή την απόφαση και ουδείς εξανέστη. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές θα πληρωθούν χωρίς να εργασθούν και οι μαθητές θα μάθουν στα πολύ εύκολα. Μα το χιόνι είναι μέσα στη ζωή μας. Καταστρέφει μεν σε κάποιες περιπτώσεις περιουσίες, αλλά είναι ευεργετικό συνάμα, αφού χωρίς χιόνι δεν γεμίζουν οι υδάτινοι ταμιευτήρες, δεν θα δουλέψουν οι άνθρωποι που έχουν συνδυάσει την ζωή τους και την εργασία τους με το χιόνι. Καθαρίζει τις ψυχές μας το χιόνι. Και εν πάση περιπτώσει ζούμε στην εύκρατη ζώνη, όπου και χιόνια θα έχουμε σε κάποιες περιπτώσεις και καύσωνα. Θα υπάρχουν οι δύσκολες μέρες, θα υπάρχουν και οι ηλιόλουστες. Και με αυτό τον τρόπο θα πρέπει να  αντιμετωπίζουμε τη ζωή. Όχι να αποφεύγουμε το χιόνι ακόμα και όταν δεν υπάρχει χιόνι.
Αλλά υπάρχει και η φωτεινή πλευρά της ζωής. Μικρά παιδιά θα βοηθήσουν τους κτηνοτρόφους γονείς τους στις ορεινές και ημιορεινές περιοχές για την φροντίδα των ζώων. Θα βγουν στο κρύο. Δεν θα κολώσουν από τα χιόνια και δεν θα μείνουν στο θερμαινόμενο σπίτι τους, αφού δεν θα έχουν σχολείο στο Ναύπλιο λόγω χιονιού χωρίς να υπάρχουν χιόνια.
Ζουν δίπλα μας και τους ανεχόμαστε αυτούς τους γκρίζους τύπους που έλαβαν την απόφαση να μην λειτουργήσουν τα σχολεία λόγω χιονιού, χωρίς να υπάρχει χιόνι. Όμως ζουν δίπλα μας και τα φωτεινά παιδιά που θα εργασθούν μέσα στις δύσκολες συνθήκες του κρύου.

Αλλά δεν απογοητευόμαστε. Σε αυτές τις εξαιρετικά επώδυνες εποχές στο σύγχρονο Ανάπλι υπάρχει και η φωτεινή πλευρά της ζωής.
Είναι οι δημιουργικοί άνθρωποι στην περιοχή μας. Είναι  οι τύποι  με τις κουκούλες.
Οι Αναπλιώτες μελισσοκόμοι που αγωνιούν για την καλή κατάσταση των μελισσιών τους, που μεταφέρουν τις κυψέλες τους από τόπο σε τόπο, ανάλογα με τις εποχές και το καιρό για να βρουν οι μέλισσες ανθάκια για να τρυγήσουν.
Οι μελισσοκόμοι μας αποτελούν την ολοφώτεινη πλευρά της κοινωνίας, που δεν τα παρατάει και θέλει να ζήσει απλά και συναισθηματικά στην καθημερινότητα.  Δεν δύναμαι να πιστέψω ότι έστω και ένας άνθρωπος με κουκούλα δημιουργίας θα είναι ευτυχής από τους γκρίζους που έκλεισαν τα σχολειά.
Και μαζί με τους φωτεινούς υπάρχει και η γκρίζα  πλευρά της ζωής στο Ναύπλιο:
Η γκρίζα πραγματικότητα, την οποία ανεχόμεθα. Το Εργατικό Κέντρο παίρνει απόφαση να πουλήσει μέλι σε τρίκιλες συσκευασίες φερμένες από άλλες περιοχές στην τιμή των είκοσι ευρώ. Και βγάζει ανακοινώσεις για να παρακινήσει τον κόσμο να  πάει να αγοράσει. Και θεωρεί την τιμή των 20 ευρώ, τόσο εξαιρετική, που στην ανακοίνωση μετά το νούμερο έχουν τοποθετηθεί και μπόλικα θαυμαστικά. Και βεβαίως φωνάζουν οι ντόπιοι της φωτεινής πλευράς της ζωής, διότι ο επίσημος συνδικαλιστικός φορέας των εργαζομένων στο Ναύπλιο τους αγνοεί. Και ισχυρίζονται οι φωτεινοί ότι μπορούν να προσφέρουν καλύτερες τιμές από το εικοσάευρο. Και μάλλον έτσι είναι και αυτό αποδεικνύεται από τις τιμές που πουλιέται το μέλι στις λαϊκές.  Όμως η γκρίζα πραγματικότητα κυριαρχεί. Και αντί οι αρμόδιοι να βοηθούν και να ενισχύουν τους τοπικούς φωτεινούς δημιουργούς με τις κουκούλες  και να διαφημίζουν την προσπάθειά τους για να ακολουθήσουν και άλλοι αυτό το δρόμο, πράττουν ακριβώς το αντίθετο.
Και υπάρχουν και οι φωτεινοί καλλιεργητές πατάτας και οσπρίων. Κάποιοι από αυτούς είναι βιοκαλλιεργητές. Και αυτοί πετιούνται από τους ντόπιους ηγήτορες στο καλάθι των αχρήστων. Και αίφνης δημιουργείται ένας ανταγωνισμός  καθόλου υγιής με χονδρεμπόριο όλων αυτών των αγροτικών ειδών, με πρωταγωνιστές τους ανθρώπους που έπρεπε να βοηθούν τους ντόπιους αγρότες και εργαζόμενους γης στα χωράφια της Αργολίδας.

Ήταν ο Στράτος η φωτεινή πλευρά της ζωής στο Ναύπλιο. Αίφνης, την εποχή εκείνη, η ζωή απέκτησε μια άλλη γλυκύτητα. Μπήκαν στην πόλη νέες γεύσεις και οσμές  και προστέθηκαν στο γαλακτομπούρεκο της κυρα-Καλλιόπης, τη σεράνο του Πουλή, τη σοκολατίνα του Κατραμάνου. Και μετά το Στράτο ακολούθησε το Ντόλτσε, η Τουλίπα, η Αρτζεντίνα και όλοι οι άλλοι. Η δημιουργία αυτή των φωτεινών ανθρώπων ανύψωσε τ΄Ανάπλι. Και τώρα ακολουθούν οι σπουδαίοι παγωτοποιοί της πόλης. Όμως οι γκρίζοι στην πόλη δεν έχουν πράξει το παραμικρό για να βοηθηθούν οι φωτεινοί. Και ανεχώρησε ο Στράτος, η γλυκιά ζωντανή σύγχρονη ιστορία της πόλης, όμως η γκρίζα και πικρή πραγματικότητα δεν ενδιαφέρθηκε για τον δημιουργό παρά μόνον θέλει κλειστά τα σχολειά λόγω χιονιού, χωρίς να υπάρχει χιόνι. Και ουδείς εκ των γκρίζων επισήμων θέλησε να τιμήσει τον άνθρωπο που άλλαξε τον ζαχαροπλαστικό ρου της Αναπλιώτικης ιστορίας και έτσι παραμένουμε στα τετριμμένα του εάν οι αγαπημένοι αντιδήμαρχοι της Μιδέας θα καταφέρουν να επιβάλουν εκ νέου ως δήμαρχο τον παλαιό γκρίζο στην θέση του νυν γκρίζου της πόλης.

Αλλά δίπλα σε αυτούς που το μόνον που τους ενδιαφέρουν είναι τα εκλογικά τερτίπια, υπάρχουν οι φωτεινοί άνθρωποι που σκέφτονται και ονειρεύονται. Και ενδιαφέρονται για το παρελθόν της πόλης. Και θέλουν να  σηματοδοτήσουν με πινακίδες την ιστορία των κτηρίων. Και άλλοι προτείνουν το δύσκολο δρόμο των συγκεκριμένων δράσεων. Και ζητούν την μείωση των φανταχτερών δαπανών και την αντικατάστασή τους με επενδυτικά σχέδια για τους αρχαιολογικούς χώρους, την αξιοποίηση ιστορικών κτηρίων, την βοήθεια στους ανθρώπους της παραγωγής. Όμως η γκρίζα πραγματικότητα έχει άλλα σχέδια και αποφασίζει άλλως. Να εξουσιοδοτηθεί ο Δήμαρχος για να ληφθούν τα ανύπαρκτα κονδύλια, που κάποιος σωτήρας θα μας τα δώσει έτσι ωραία και απλά και χωρίς πόνο και δυσκολία θα καταργηθούν τα προδοτικά μνημόνια και όλα θα είναι όμορφα όπως πρώτα. Πόσο γκρίζο μπορεί να είναι να αποφασίζεται κάτι τέτοιο. Χωρίς κανένα πόνο, άνευ δυσκολιών, με κρυμμένους θησαυρούς όλα να αλλάξουν. Και τα δεχόμαστε. Και τα αποδεχόμαστε. Και δεν αντιδρούμε. Και εισηγούμεθα κείμενα ντροπής για την πόλη με τις τόσες ασυνταξίες.
Από τη μια πλευρά ο Σώρρας με τα ανύπαρκτα δισ και τη διαστημική τεχνολογία που πούλησε στον Ομπάμα και παρέα με αυτόν και οι άλλοι που θα ζητήσουν και θα πάρουν πολεμικές αποζημιώσεις για αυτά που έγιναν πριν από 75 χρόνια, και θα διαγράψουν το χρέος ως επονείδιστο και παράνομο και απεχθές και επαχθές, αλλά και οι άλλοι που πίστευαν ότι θα βαράμε κάποια νταούλια και οι αρκούδες θα χορεύουν και θα παρακαλάνε να μας δώσουν και άλλα δανεικά για να τα προσθέσουμε στα άλλα δανεικά και έτσι να ξαναγίνουν όλα ωραία. Και με αυτούς και η πλειοψηφία του κόσμου που τα πίστεψε. Και μαζί με τον κόσμο αυτό και οι γκρίζοι που αποφάσισαν να κλείσουν τα σχολεία στο Ναύπλιο, λόγω χιονιού, χωρίς να υπάρχει χιόνι.
Ομως δεν έχουν χαθεί τα πάντα.
Οι άνθρωποι με τους κουκούλες αγωνίζονται ακόμα