(η φωτογραφία της Mimi Stamatopoulou από το Περπατώ Ναύπλιο Φωτογραφίζω Ναύπλιο)
Αν εξαιρέσω σεξουαλικά τινα φρικτά εγκλήματα με θύματα μικρά παιδιά, θεωρώ ότι την πιο απεχθή ηθική και κοινωνική απαξία πρέπει να έχουν αυτές οι απαίσιες στοχοποιήσεις εργαζομένων ελεγκτών εισιτηρίων σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Και οδηγηθήκαμε πλέον σε τέτοια βάραθρα μέσα σε θεοσκότεινα κοινωνικά και ιδεολογικά πεδία, που αυτές οι αχαρακτήριστες πράξεις να σημαδεύουν τα σπίτια, όπου ζουν οι οικογένειες και τα μικρά παιδιά των εργαζομένων-ελεγκτών, να αφήνουν αδιάφορη την κοινωνία. Αραγε τι χειρότερο έκαναν οι ναζιστές όταν σημάδευαν αυτοί τα σπίτια των Εβραίων; Ιδού μια συγκλονιστική φωτογραφία.
Το κίνημα "δεν πληρώνω" με μαθηματική ακρίβεια οδήγησε σε φαινόμενα που δεν μας αξίζουν. Και βεβαίως αναπόφευκτα οι φτωχοί πληρώνουν λόγω και αυτών των επαναστατικών μπουρδών περισσότερα για τις μετακινήσεις τους και οι έμεσοι φόροι, που έχουν απόλυτα ταξική χροιά αυξάνονται. Και την ίδια στιγμή θεωρούμε ότι πράττουμε το "αριστερό" καθήκον μας με το να στοχοποιούμε και να καλούμε σε βιαοπραγίες κατά των εργαζόμενων που εργάζονται για τον περιορισμό της εισιτηριοδιαφυγής.
Φωνασκούσαν τα άτομα επί έτη εκκωφαντικώς. Και δεν φωνασκούσαν μόνον εκκωφαντικώς, αλλά μάλλον αλυχτούσαν.
Μας έλεγαν ότι το πρόγραμμα με τα πολύ μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα, όπως αυτά είχαν συμφωνηθεί, δεν βγαίνει και ότι θα πρέπει να στύψουμε την κοινωνία για να υπάρξουν έσοδα αυξημένα και δαπάνες μειωμένες για να φτάσουμε σε surplus 3,5%.
Και τα κατάφεραν και έπεισαν ότι θα ηδύναντο να πράξουν διαφορετικώς. Και πέτυχαν, λόγω της υποχώρησης της οικονομίας, να συμφωνηθεί ένας ισοσκελισμένος προϋπολογισμός για το 2015 με στόχο για το έτος που μας άφησε τη στασιμότητα της οικονομίας αντί την ανάπτυξη.
Και πανηγύριζαν σε όλους τους τόνους για αυτά που κατάφεραν. Και προκειμένου να πετύχουν αυτούς τους στόχους, με την υποχώρηση της οικονομίας, μας έβαλαν και από πάνω και ένα σωρό έμμεσους φόρους για να καταφέρουν τελικά να πετύχουν ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα. Όμως οι Ελληνες μέσα στην τύφλα μας δεν έχουμε αντιληφθεί ένα πολύ απλό πράγμα. Ότι για να βγούμε από τα μνημόνια που μας επιβάλλουν οι απέξω ή τα ακόμα τα πιο σκληρά μνημόνια που θα αναγκασθούμε συντόμως να λάβουμε από μόνοι μας λόγω έλλειψης χρημάτων (οι πάμπολλες πληθωριστικές δραχμές δεν θα έχουν παρά ελάχιστη αξία), η μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι να πετύχουμε μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα και μεγάλα ποσοστά ανάπτυξης. Μόνον και μόνον τότε η εμπιστοσύνη στην οικονομία μας θα αρχίζει να παίρνει κάποιους πόντους. Αυτά είναι οι μόνες σιγουράντζες για να εξέλθουμε από την κρίση και όποιοι ισχυρίζονται τα αντίθετα απλώς βρίσκονται στην κοσμάρα τους.
Επομένως: Τα πανηγύρια για αυτά που πέτυχαν πέρσι οι μαγκίτες οι πατριώτες μας ήταν να παρατείνουν τον χρόνο ανάκτησης της εμπιστοσύνης κατά μία τριετία. Υποσχέθηκαν ακριβώς τα ίδια που είχαν υποσχεθεί οι Σαμαροβενιζέληδες για το 2015, μόνον παρέτειναν την επίτευξη του στόχου για το 2018. Αυτό το σπουδαίο πετύχαμε για το οποίο θριαμβολογούμε. Και τώρα τα λουζόμαστε με πρόσθετα μέτρα πέντε και άλλα τρία κάβα και αργότερα και άλλα τρία δις, τα οποία προστίθενται στα άλλα προηγούμενα δις μέτρων που είχαν επιβάλει οι προηγούμενοι. Και όλα αυτά δεν οδηγούν πουθενά εάν δεν γίνουν επενδύσεις.
Αλλά πλέον δεν υπάρχει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σωτηρία, διότι έχουμε καταντήσει ένα failed state. Ένα αποτυχημένο κράτος. Μία κοινωνία που στοχοποιεί τους ελεγκτές της νομιμότητας. Και ουδείς επενδυτής, πέραν των κοράκων που επιδιώκουν γρήγορα, σίγουρα και αεράτα κέρδη δεν επιθυμεί να επενδύσει σε ένα failed state
Και δεν υπάρχει καμία ελπίδα διότι ακόμα και σήμερα, τσακωνόμαστε για τα λάθος πράγματα. Για το ΔΝΤ, τους κακούς ξένους, τα ισχνά πρωτογενή πλεονάσματα και αν αυτά είναι υπαρκτά ή όχι, τις ευθύνες των προηγούμενων, που ουσιαστικά έπρατταν ακριβώς τα ίδια με αυτά που κάνουν οι τωρινοί, αφού το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να κυβερνά τον τόπο, όσο και αν κάποιοι δεν θέλουν να το παραδεχθούν.
Πραγματικά δεν αντιλαμβάνομαι τους φίλους και γνωστούς μου που ήσαν και τότε και όχι μόνον εσχάτως και οψίμως απέναντι στις πολιτικές της πασοκονεοδημοκρατίας.
Έχουν επιχειρήματα που να πάρει. Δεν καταλαβαίνω το γιατί το παίζουν νεοπασόκοι.
Να μιλήσουν για τις ευθύνες της υπερκατανάλωσης, της αρπαχτής, των εύκολων λύσεων, της ρουσφετολογίας, της κομματοκρατίας, της πλουτοκλοπής, της αδράνειας, της απαξίωσης της κοινωνικής σημασίας της εργασίας, του σκυλοπολιτισμού και για τόσα άλλα.
Φωνασκούν κατά των προηγούμενων για τους λάθος λόγους και τελικά πράττουν ακριβώς τα ίδια και χειρότερα.
Αντί να ομιλήσουν για το πως θα διορθώσουμε τα πράγματα για να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίες παραμένουμε στα φαινόμενα, την επικοινωνιακή διαχείριση και όχι στην ουσία.
Και είχαν και εδώ δυνατότητες οι τοπικοί κομματικοί του κυβερνώντος κόμματος. Να τους κλείσουν δια παντός τα στόματα. Όταν εξειδικεύουμε και επικεντρώνουμε στα συγκεκριμένα τοπικά θέματα και προβλήματα και στο τι ακριβώς δεν γίνεται, τότε μόνον μπορούμε να αντιληφθούμε την ανικανότητα, τις αργοπορίες, τον σταρχιδισμό των ιθυνόντων.
Εδώ επιτρέπουν στον τοπικό βουλευτή του ΠΑΣΟΚ να ομιλεί για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και τα χάλια στα οποία οδηγείται ο Οργανισμός. Ομιλεί ο βουλευτής που ήταν πρωταγωνιστής του έργου των εκατομμυρίων για να έλθει το τραίνο στο Αργος και στο Ναύπλιο, πάνω στις ράγες της εποχής του Τρικούπη και τελικά τραίνο γιοκ και δεν υπάρχει ούτε μπορεί να υπάρξει απάντηση από τους συριζέους σε όλα αυτά λόγω της αβελτηρίας στο θέμα της σημερινής διαχείρισης του σιδηρόδρομου. Ομιλεί και θριαμβολογεί ο ίδιος για τους αγωγούς φυσικού αερίου και φυσικό αέριο γιοκ για το Ναύπλιο και το Αργος και οι πλήρως ανίκανοι τοπικοί κυβερνητικοί δεν μπορούν να εκφράσουν αντίλογο, αφού και ετούτοι αδιαφορούν.
Και έχω και άλλα πολλά, στα οποία οι προηγούμενοι τα θαλάσσωσαν και οι σημερινοί είναι ανίκανοι παντελώς να δείξουν το κάτι διαφορετικό.
Το θέμα του αίσχους του ΞΕΝΙΑ. Πρώτος το ανέδειξε ο μέγας αριστερός ευρωπαϊστής Μιχάλης Παπαγιαννάκης, το συνέχισε ο βουλευτής του ΣΥΝ τότε και ΔΗΜΑΡ μετά Νίκος Τσούκαλης με αλλεπάλληλες ερωτήσεις. Τα έκανε σκατά η Νέα Δημοκρατία με τη διαχείριση του θέματος. Όλοι πλέον στο Ναύπλιο είναι απηυδισμένοι με το αίσχος στην κορυφή του λόφου τ΄Αναπλιού και οι σημερινοί τοπικοί συριζέοι αδιαφορούν και αυτοί. Και το 2016 είναι το όριο που έχει τεθεί με τη νέα αναθεωρημένη σύμβαση με τη μισθώτρια του ξενοδοχείου για να γίνει κάτι και να δοθεί τέλος στην ντροπή. Αλλά ασχολείται έστω και ένας; Ασχολείται ο Δήμος; Θα το πω πιο ωμά. Στα πλέον πεπαλαιωμένα υποδήματά τους το έχουν παραπέμψει το θέμα. Να που θα μπορούσαν οι σημερινοί να κάμουν την διαφορά. Αλλά περί άλλα τυρβάζουν.
Και δεν είναι μόνον το ΞΕΝΙΑ. Αδιαφορούν οι πάντες και για το κτήριο αίσχος στην παραλία της Αρβανιτιάς. Είναι δυνατόν τέτοιος πλούτος να μένει ανεκμετάλλευτος; Αμ και το άλλο αίσχος. Η πισίνα του Αμφιτρύωνα; Μα να μην ασχολείται κανείς με όλα αυτά; Πόσο πιο χάλια θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα; Είναι δεδομένο ότι έχουμε μια πολύ κακή δημοτική αρχή, που το μόνο που πράττει είναι μια καθημερινή διαχείριση, διοργάνωση φιεστών, μαραθωνίων δρόμων και απόδοση τιμών ακόμα και πασχαλιάτικα σε αυτόν που έπιασε το σταυρό στα Θεοφάνεια, Η δημοτική αρχή δεν ενδιαφέρεται. Οι προηγούμενοι κυβερνητικοί τα έκαναν κυριολεκτικά μούτι. Δεν θα μπορούσαν τουλάχιστον οι σημερινοί να δείξουν το διαφορετικό, έστω και σε αυτόν τον τομέα με τις τουριστικές εγκαταστάσεις και τα οικοδομήματα στο Ναύπλιο που αποτελούν ντροπή για την πόλη μας και για την κοινωνία μας;
Δεν είναι ότι δεν θέλουν και δεν επιθυμούν να κάνουν τη διαφορά.
Ένα είναι βέβαιο. Δεν μπορούν οι άνθρωποι. Και είναι κολλημένοι με την ιδέα ότι είναι διαφορετικοί από τους προηγούμενους, απλά και μόνον διότι αυτό ισχυρίζονται, χωρίς να το αποδεικνύουν.
Ναι είμαστε πλέον ένα failed state. Ένα αποτυχημένο κράτος που κάποια στιγμή θα αφεθεί στην τύχη του από τους ντόπιους και ξένους.
Αντιστρέψιμη η κατάσταση; Δεν νομίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου