Αναπλιώτες "μνημονιακοί" "νεομνημονιακοί" και "αντιμνημονιακοί"

Είδηση των ημερών: Η τριστέτσα εξαπλώνεται στον Αργολικό κάμπο. Δυστυχία. ¨Μνημονιακοί", "νεομνημονιακοί" και αντιμνημονιακοί" παρακολουθούν σιωπηλοί. Αινεοί. Στήλες άλατος. Ουδέν κόμμα κατέθεσε συνεκτικό πρόγραμμα για την Αργολίδα. Με μία μόνον εξαίρεση. Αλλά ας την αφήσουμε στην άκρη την εξαίρεση και ας πάμε παραπέρα.
Έχουμε και άλλη είδηση των ημερών. Δεν θα είναι, λέει, υποψήφιος στις εκλογές αυτές ο Αντώναρος. Χέστηκε η φοράδα στ΄αλώνι. Ούτε εγώ θα είμαι εκτός απροόπτου.
Ήταν λοιπόν τότε που το μαχητικό αεροπλάνο έκοβε βόλτες πάνω από τον Αργολικό κάμπο και τον Αργολικό Κόλπο,  μια κάποια σημαδιακή μέρα για την κοινωνία του Ναυπλίου. Τουλάχιστον έτσι νομίζω εγώ, ως προς το σημαδιακό του θέματος.
Αυτοί οι αμφιμνημονιακοί με τον αρχηγό Αντώνη είχαν μπει μέσα στο Βουλευτικό του Ναυπλίου για εκείνην την γελοία τελετή να κάμουμε δηλαδή τον τότε Πρωθυπουργό επίτιμο δημότη στο γυναικοχώρι του. Μπούρδες γυναικοχώρι του δηλαδή, αφού η εξαίρετη σύζυγός του δεν μεγάλωσε εδώ. Τέλος πάντων. Αυτά έχει η μικροπολιτική που όλοι απεχθανόμαστε αλλά άπαντες ένθεν και ένθεν την υπηρετούν.
Ήσαν μέσα λοιπόν οι γιαλαντζί μνημονιακοί και απέξω από το βουλευτικό τους προστάτευαν οι ματατζήδες που θα τους εξαφανίζαμε, αλλά ακόμα υπάρχουν.
Τι επιζητούσαν αυτοί οι μέσα των μνημονιακών κομμάτων; Μία μόνον λέξη. Να παραμείνουν στην εξουσία. Διότι εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, οι εντός του ιστορικού αυτού κτηρίου κάποια σχέση με εξουσιαστικούς μηχανισμούς είχαν. Ναι. Να εφαρμόσουμε τα μνημόνια, αλλά κοροϊδεύοντας. Και κρατώντας τους μηχανισμούς που μας έφεραν ως εδώ ανέπαφους.  Να χαϊδέψουμε κάποιες κοινωνικές τάξεις και κάποιες συντεχνίες.  Να μπορέσουμε να πάρουμε κάποιο προγραμματάκι από το ΕΣΠΑ και σε αυτό βοηθούσε ο επίτιμος.  Να κάνουμε το εργάκι, να μπορέσουμε να κινήσουμε τον μηχανισμό και μετά σκασίλα μας για το πως η κοινωνία  θα εκμεταλλευθεί όλα αυτά τα  αποσπασματικά που έγιναν.  Έγινε  το έργο του τραίνου πληρώσαμε μπόλικα εκατομμύρια και μετά εγκαταλείφθηκε. Ολοκληρώθηκε το πρωτοποριακό πρόγραμμα "Κοιτίδα" και μετά εξαφανίσθηκε από το διαδίκτυο, λόγω πλήρους αδιαφορίας. Προχώρησε το πρόγραμμα της ψηφιακής ξενάγησης και μετά ξεχάσαμε  να φορτίσουμε τις μπαταρίες των μηχανών ξενάγησης και μετά ξεχάσαμε και να τις επισκευάσουμε. Αγοράσαμε οικόπεδο για το Πανεπιστημιακό campus και μετά το όλο εγχείρημα εγκαταλείφθηκε και το χωράφι έχει βγάλει βάτα, αν δεν το καλλιεργεί κάποιος επιτήδειος.  Φτιάξαμε ένα Κολυμβητήριο ολυμπιακών εγκαταστάσεων που επί χρόνια ανοίγει μόνον όταν ο ήλιος ζεσταίνει το νερό. Δίνουμε ένα σκασμό χρήματα για το Μπούρτζι και ουδείς (πλην εξαιρέσεων και αύθις) έχει σκεφτεί κάτι για την χρήση του. Παραχωρήθηκε στο Δήμο μας το παλιό τελωνείο και το κτήριο ρήμαξε. Και πληρώνουμε και το έργο στο λιμάνι, για το οποίο μεσολάβησε ο επίτιμος, και το λιμάνι μας ρημάζει και αυτό. Ουδείς σκέφτηκε το πως θα ζωντανέψουν οι ντόκοι με εμπορικά πλοία και κρουαζιερόπλοια για να βρουν δουλειές οι άνεργοι. Και φωνασκούσαν όλοι αυτοί οι εντός του βουλευτικού "μνημονιακοί" κατά των ιδιωτικοποιήσεων της τοπικής δημόσιας περιουσίας και άφηναν τα ακίνητα του δημοσίου να ρημάζουν. Και ενδιαφερόντουσαν να παραμείνουν οι παραλίες ως έχουν, στα χάλια που έχουν, για να τις λυμαίνονται τα μικροσυμφέροντα που δίνουν ψήφους και συντηρούν καταστάσεις.
Αυτοί ήσαν οι εντός των τειχών Αναπλιώτες "μνημονιακοί". Μεγάλοι υπέρμαχοι των καταστρεπτικών τοπικών δομών εξουσίας. Για να μην αρχίσω να λέω και για τα μικρορουσφέτια, τις διασυνδέσεις που συντηρούν το τέλμα. Το ομολόγησε άλλωστε on camera ο πρώτος σε σταυρούς δημοτικός σύμβουλος το πως δηλαδή  κατάφερε να τον προτιμήσουν όλοι αυτοί οι πολίτες. "Αντιμνημονιακοί" μπόλικοι από αυτούς στην κάλπη των ευρωεκλογών και φωνασκούντες έξω από το Βουλευτικό, "μνημονιακοί" όμως στις κάλπες των αυτοπδιοικητικών εκλογών.
Εξ ίσου ωραίο πανηγύρι είχαμε εκείνη την ημέρα και  με τους απέξω. Τους "αντιμνημονιακούς", που σήμερα έχουν χωριστεί σε σταθερούς ως προς τις απόψεις τους "αντιμνημονιακούς" και "νεομνημονιακούς".
Εκείνη τη μέρα λοιπόν έβλεπες να κάθονται στις καφετέριες παρέες -παρέες όλοι οι συριζέοι πίνοντας φραπέδες. Βλέπετε είχαν πάρει μια απόφαση να μην συμμετάσχουν επίσημα στην αντιδιαδήλωση, αλλά αν δουν καλή συμμετοχή να συρρεύσουν ώστε να μην τους πάρουν τη δόξα οι Ανταρσύτες. Έτσι κι έγινε. Μαζεύτηκε κόσμος που υπέφερε για να διαμαρτυρηθεί. Και τότε τσουπ και αυτοί παρόντες.
Κι έβγαλαν το άχτι τους.  Πραγματικά πίστευαν αυτό το θεοπάλαβο ότι οι Σαμαροβενιζέληδες, οι δημαρίτες που "τους έκαναν τα δικαιώματα κουρέλι", οι "μπομπολαίοι" Ποταμίτες, όλοι αυτοί ήσαν  οπαδοί του γνωστού Μαρκησίου με το μαστίγιο, αλλά και μαζόχες συνάμα, και γούσταραν να κόβουν συντάξεις και μισθούς και να αυξάνουν φόρους έτσι ώστε να τους βρίζουν οι Κουρουμπλήδες και οι Σακοράφες και οι καμμένοι και από ψευτομαγκίτες που ήσαν τα προηγούμενα χρόνια που μοίραζαν δανεικά, να  οδηγηθούν στα τάρταρα. Δηλαδή, σύμφωνα με τη λογική αυτή των περήφανων, το γούσταραν αυτό το μαζοχίστικο οι πρώην εξουσιαστές μας και μεταμορφώθηκαν και εκεί που χάιδευαν κάθε συντεχνιακό αίτημα επί 40 χρόνια, αποφάσισαν να γίνουν αντιπαθείς.  Και ήσαν σίγουροι οι απόξω ότι εάν ερχόταν ο Αλέξης που έλεγε ωραίες λέξεις θα  καθόταν σούζα όλο το καπιταλιστικό σύστημα. Το πίστευαν αυτό το παλαβό και έτσι μαζεύτηκαν να αποδοκιμάσουν με το χειρότερο τρόπο τους κουινσλιγκέους, τους χιτέους και ταγματασφαλιτέους.
Και τελικά τα κατάφεραν και ανέβηκαν στην εξουσία. Και πίστεψαν στις μπούρδες του νάρκισσου και στις χαζομάρες ότι θα έλθουν ρούβλια. Και το μικρό μας καρυδότσουφλο έπεσε στα βράχια. Και κοντέψαμε να πνιγούμε. Και όμως όπως αποδείχθηκε τελικά είχαν δίκιο οι άλλοι οι γιαουρτωθέντες και οι γιαουρτωθείσες.  Ότι δεν υπάρχουν νταούλια και ζουρνάδες, που κάνουν τους καπιτάλες να χορεύουν στο ρυθμό μας. Ούτε πηδήματα στη Ρόδο. Και μας ήλθε το τρίτο το μακρύτερο  και το πιο χοντρό. Συνηθίσαμε θα μου πείτε με τα δύο πρώτα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν αντικαταστάθηκαν τα δύο πρώτα από το τρίτο, αλλά μας μπήκε και το τρίτο το σκληρό χωρίς να βγουν τα άλλα δύο.
Αυτά είναι.
Προσγείωση;
Όχι όλων. Είναι ακόμα μερικοί που πιστεύουν ότι μπορεί να τελειώσει η λιτότητα με  τύπωμα χρήματος. Οι ίδιοι που πίστευαν ότι θα έλθει το τέλος της λιτότητας όχι  με χρήματα δικά μας, αλλά με τα χρήματα των "τοκογλύφων", πιστεύουν τώρα ότι  μπορεί να δοθεί τέρμα στις  πολιτικές λιτότητας με εθνικό νόμισμα. Τα ίδια πιστεύουν και τα  μαύρα "καλόπαιδα". Δεν ταυτίζω καταστάσεις και ανθρώπους, αλλά στο συγκεκριμένο  οι παλαβές απόψεις εκστομίζονται ταυτόσημα και από τις δύο πλευρές.
Και θα μου πείτε. Δεν υπάρχουν πρόσημα στις πολιτικές επιλογές και πολιτικές; Είναι ψευτοδίλημμα το μνημόνιο-αντιμνημόνιο; Έχει έλθει το τέλος της ιστορίας;
Όχι αγαπητοί μου. Δεν το πιστεύω. Μόνο που η άλλη προοδευτική-αριστερή λογική δεν έρχεται με σωτηριολογικές λογικές με ψευτοτσαμπουκάδες και νταούλια.
Απαιτείται αλλαγή νοοτροπιών.
Δεν θα βρεθεί κανείς για να μας σώσει.
Η κοινωνία πρέπει να ενεργοποιηθεί και να συμμετάσχει. Να αρχίσουμε όλοι μαζί να κάνουμε πράγματα για τον τόπο και τους αδύναμους.
Και να αλλάξουμε πρότυπα ζωής. Να ονειρευτούμε ότι ένας άλλος κόσμος με άλλες αξίες είναι δυνατός.
Και να δώσουμε προτεραιότητα στο κοινωνικό εθελοντισμό, στην αλληλεγγύη. Να ξαναδώσουμε στην έννοια της εργασίας την κοινωνική της διάσταση. Οχι. Δεν εργαζόμαστε για να πάρουμε σύνταξη όσο το δυνατόν πιο νωρίς. Για άλλους λόγους δουλεύουμε. Και για τον εαυτό μας και την οικογένειά μας, αλλά και για την κοινωνία. Για "προκοπή" μίλησε ο ποιητής. Και η λέξη προκοπή έχει τον κόπο συνθετικό της στοιχείο
Να προσπαθήσουμε να δώσουμε λύσεις στα καθημερινά προβλήματα με τη συμμετοχή μας. Ουδείς θα μας λύσει το πρόβλημα της τριστέτσας, αλλά υπάρχουν παραδείγματα εμπνευσμένων αγροτών που πήγαν τα πράγματα ένα βήμα μπροστά. Τι να μας πει ο Υπουργός Γεωργίας Χατζηγάκης (που τον θυμήθηκα) ή ο Αποστόλου τώρα.
Να δώσουμε βαρύτητα στην κοινωνική οικονομία για δουλειές στους νέους.
Να  δούμε το πως θα προωθήσουμε την πράσινη οικονομία.
Να σεβαστούμε την επιχειρηματικότητα και να μην την πετροβολάμε.
Προτεραιότητα στον πολιτισμό και την πραγματική εκπαίδευση.
Μόνον αυτοί που υποστηρίζουν όλα αυτά είναι αντιμνημονιακοί χωρίς εισαγωγικά
Αυτό και άλλα πολλά, που τα γράφω χρόνια τώρα πιστεύω ακραδάντως.
Γίνεται;
Χλωμό.