Εβδομάδα Βιώσιμης Κινητικότητας

(Στοκχόλμη, πρώτη ημέρα που τα αυτοκίνητα έπρεπε να πηγαίνουν στη δεξιά και όχι αριστερή  λωρίδα)

Ψηφίσαμε ή απείχαμε.
Εκλέξαμε με την ψήφο μας ή και με την αποχή μας μία από τα ίδια Τελείωσε και αυτό και συνεχίζουμε  βουρ με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια μέσα έτσι όπως κάνουμε δεκαετίες τώρα.
Ο λαός με το "αλάθητο κριτήριό του", αποφάσισε Λεβέντη αντί Διαμαντούρου και τον Πάνο να συγκυβερνά.
Αλλά η ζωή συνεχίζεται.
Και αλλού, όσο και αν λένε κάποιοι το αντίθετο, η ζωή στις πόλεις βελτιώνεται.
Εμείς ασχολούμαστε αυτές τις μέρες με τα παχιά λόγια, ενώ την ίδια στιγμή σε 1700 πόλεις από 42 Ευρωπαϊκές χώρες γινόντουσαν εκδηλώσεις για την "Εβδομάδα Βιώσιμης Κινητικότητας" με στόχο να διαμορφωθεί ένα νέο μοντέλο μετακίνησης που να βασίζεται στις δημόσιες συγκοινωνίες, το περπάτημα, την ποδηλατοκίνηση και τις συνδυασμένες μεταφορές αλλά και την άνεση μετακίνησης ατόμων με δυσκολίες (παιδιών, ηλικιωμένων, ανάπηρων).
Στην Ευρώπη στρέφονται προς πιο φιλικά στον πολίτη και στο περιβάλλον, πιο υπεύθυνα- βιώσιμα μοντέλα μετακίνησης. Για λόγους ποιότητας ζωής, υγείας, οικονομίας.
Είναι εξάλλου πια υποχρέωση των Δήμων να έχουν σε εφαρμογή Σχέδια Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας και να μην ασχολούνται μόνο με την διευκόλυνση της κίνησης και στάθμευσης των αυτοκινήτων.
Στο πλαίσιο παρόμοιων σχεδίων οι πόλεις στρέφονται και στην ενίσχυση της ποδηλατοκίνησης, ενώ στη Γερμανία στόχος της κυβέρνησης αλλά και των φορέων είναι η δημιουργία 1.000.000 σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων. 
Εδώ εμείς πανηγυρίζουμε και θεωρούμε ότι βαδίζουμε προς ένα καλύτερο μέλλον.
Και βεβαίως οι πόλεις ασφυκτιούν και ουδείς ασχολείται με τα προβλήματα.

Ποια δεδομένα έχουμε λοιπόν στο θέμα Κινητικότητα στο Ναύπλιο;
Ουδείς σκέφτεται να ξεκινήσει έστω και να μελετά το ενδεχόμενο λειτουργίας δημοτικής συγκοινωνίας στο Δήμο Ναυπλίου, που πλέον είναι πολύ μεγάλος σε έκταση, με αποτέλεσμα οι μετακινήσεις να γίνονται με αυτοκίνητα με ό,τι αυτό σημαίνει για το περιβάλλον, την ταλαιπωρία, την ψυχική υγεία, το πορτοφόλι των νοικοκυριών.
Το τραίνο έγινε πλέον ένα όνειρο τρελό, για λίγους ρομαντικούς.
Δίκτυο ποδηλατοδρόμων στο Ναύπλιο; Άλλο αστείο;
Ασφάλεια για πεζούς και ποδηλάτες; Ανύπαρκτη.
Κυκλοφοριακό χάος.
Αλλαλούμ για εύρεση σημείου στάθμευσης τις ώρες αιχμής. Χαμός και όταν συρρέουν οι επισκέπτες στο Ναύπλιο.
Πρόσβαση αναπήρων σε δημόσια κτήρια, σε χώρους αναψυχής; Ουσιαστικά  αδύνατη. Αποκλεισμένοι οι άνθρωποι από την οικονομική και κοινωνική ζωή.
Ωράριο για φορτοεκφορτώσεις σε επιχειρήσεις; Εντάξει μην ζητώ πολλά.
Ηλεκτροκίνηση δημοσίων οχημάτων και δημιουργία σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων; Στην Ελλάδα ζούμε, στο Ναύπλιο ζούμε.
Σχέδιο για το μέλλον πάνω σε όλα αυτά; Τι σας λέω τώρα.

Αυτά είναι.
Χάλια τα πράγματα στην χώρα, στην πόλη μας.
Ασχολούμαστε με τους τρεις Γιάννηδες που θα μας εκπροσωπούν.
Ψηφίζουμε Λεβέντη και εγκληματίες. Μας αφορά αποκλειστική η τσέπη μας και τα μικροσυμφέροντά μας, χωρίς να μπορούμε να δούμε πέρα από την μύτη μας και σε μακροχρόνιο ορίζοντα
Και την ίδια ώρα τα ουσιαστικά προβλήματα των πόλεων, όπως το θέμα της Βιώσιμης Κινητικότητας είναι και θα παραμείνουν στα αζήτητα. Ποιος ασχολείται με μεταρρυθμιστές και μεταρρυθμίσεις;
Εντάξει ας ασχοληθούν με αυτά οι κουτόφραγκοι.

Αύριο ψηφίζουμε, όμως.....

Τελειώνει σήμερα ο προεκλογικός αγώνας με τα εκατέρωθεν μικρά και μεγάλα γνωστά ψέμματα.
Οι κάπως πιο ειλικρινείς σιώπησαν σε πολλά και δεν εκστόμισαν μεγαλοστομίες.
Ίσως φωτεινή εξαίρεση το "Ποτάμι", με το εξαιρετικό στελεχιακό του δυναμικό που εξέφρασε συγκεκριμένες απόψεις επί πολλών θεμάτων. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί σε κάποια ή και σε πολλά από όσα είπαν οι Ποταμίτες, αλλά τελικά ήσαν οι μόνοι που μίλησαν επί των συγκεκριμένων.
Δυστυχώς η κοινωνία κρατάει κλειστά τα αυτιά της σε προτάσεις ουσίας και αρκείται σε τσιτάτα ή υποσχεσιολογίες.
Και βέβαια στα τοπικά θέματα, που είναι άρρηκτα δεμένα και με το γενικό πολιτικό πρόβλημα, υπήρξε άκρα του τάφου σιωπή. Κάποιες εμφανίσεις υποψήφιων βουλευτών, κάποια ψελίσματα και πέραν αυτών ουδέν απολύτως.
Όμως τα προβλήματα είναι μπροστά μας. Και μάλιστα είναι γραμμένο και συμφωνημένο σε εκείνο το τρίτο, το μεγάλο και σκληρό, ότι πρέπει μέσα σε συγκεκριμένες προθεσμίες να διατυπωθούν τα σχέδια και να γίνουν δράσεις. Και αυτά τα σχέδια και οι δράσεις αφορούν και την Αργολίδα και το Ναύπλιο.
Ακούσατε εσείς κάτι για όλα αυτά: Ψέλλισε κάποιος το ο,τιδήποτε; Έχουμε ενώπιόν μας μέχρις το τέλος του 2015 εκατό δράσεις να υλοποιήσουμε. Δηλαδή πρέπει από την επόμενη των εκλογών να ψηφίζεται ένας νόμος, να προχωράει κάτι πολύ συγκεκριμένο κάθε μέρα. Ακόμα και τα Σάββατα και τις Κυριακές. Ανάσα δεν θα πάρουμε. Δεν θα καταλαβαίνετε από που σας έρχονται όλα τα μελλούμενα να συμβούν. Σας συμβουλεύω λοιπόν, όλους εσάς τους Τσιπρολεβέντηδες, τουλάχιστον να κάνετε κάτι έξυπνο. Δέστε τα χέρια σας με επιδέσμους όταν πάτε στην κάλπη και κάντε τους χτυπημένους. Και παρακαλέστε τον δικαστικό αντιπρόσωπο να βάλει το ψηφοδέλτιο στον φάκελο και να το ρίξει στην κάλπη. Τουλάχιστον έτσι δεν θα  είστε κοψοχέρηδες σε λίγο καιρό.

Θα σας πω δύο μόνον από αυτά που έχουμε μπροστά μας και για τα οποία ουδείς ομίλησε,

Το Πρώτο
Μέχρι τέλος Οκτωβρίου πρέπει η χώρα μας να παρουσιάσει το σχέδιό της για την ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα. Ακούσατε κάτι γι' αυτό εκτός από αοριστικολογικές μπαρούφες και μεγαλοστομίες; Δεν αφορά και την Αργολίδα το θέμα αυτό; Θα σας αναφέρω μερικά θέματα που θάπρεπε να μας είχαν απασχολήσει, αντί να μιλάμε συνέχεια για την μεγίστη βλακεία, που είναι η διαγραφή του χρέους και τα χαμηλά πλεονάσματα.
Αναδιάρθρωση καλλιεργειών. Εισαγωγή νέων ποικιλιών φυτών και δένδρων και προώθηση καινοτόμων καλλιεργειών. Βιολογική γεωργία. Πιστοποίηση προϊόντων. Διαχείριση υδάτινων αποθεμάτων. Εξοικονόμηση νερού για άρδευση. Τρόπος αντιμετώπισης αγροτικών επιδημιών, σε δένδρα και φυτά. Δημοπρατήρια για αγροτικά προϊόντα. Τυποποίηση των προϊόντων. Προώθηση πωλήσεων.  Μεσογειακή διατροφή και γνωστοποίηση των ευεργετικών επιπτώσεών της. Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης. Ενίσχυση προσπαθειών για μεταποίηση  αγροτικών προϊόντων και ενίσχυση παραδοσιακών τυριών, γιαουρτιού, μαρμελάδων κλπ. Προώθηση του εξαιρετικού Ελληνικού μελιού. Ενίσχυση των ντόπιων ποικιλιών ζώων. Διαφήμιση στις αγορές εξωτερικού της εξαιρετικής ποιότητας των ελληνικών αμνοεριφίων. Σύνδεση της γεωργικής, αλιευτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής με τον τουρισμό. Οργάνωση της εντατικής ιχθυοκαλλιέργειας. Να ξεκινήσει εκ νέου η εκτατική ιχθυοκαλλιέργεια. Χωροθέτηση τόπων απόλυτης προστασίας για την αναπαραγωγή ιχθύων.  Προστασία των Ελληνικών παραδοσιακών ψαροκάικων. Αυτά σκέφτηκα σε τίτλους. Κάποιοι ειδικοί θα μπορούσαν να προσθέσουν και άλλα υποκεφάλαια και να εξειδικεύσουν τις δράσεις που απαιτούνται. Έτσι μόνον με γενικά και τοπικά σχέδια θα πάρει μπροστά ο πρωτογενής τομέας και θα δούν οι γεωργοί, οι κτηνοτρόφοι και οι ψαράδες το εισόδημά τους να αυξάνεται με  ευεργετικές συνέπειες για όλες τις τοπικές οικονομίες. Αυτά θάπρεπε να είχαν συζητηθεί και όχι να σας λένε ψεμματούκλες ότι θα βρεθούν ισοδύναμα για να  μην φορολογηθούν οι αγρότες. Και μιας και τόφερε η κουβέντα για την φορολόγηση των αγροτών και μιας και που ο τίτλος του ιστολογίου μου ομιλεί περί "αιρετικών απόψεων" θα σας πω και θα ερωτήσω και το εξής που ουδείς άλλος  έχει τολμήσει να το εκστομίσει. Μπορεί να μου πει κάποιος το γιατί οι αγρότες να έχουν  ιδιαίτερη φορολογική μεταχείριση σε σχέση με έναν περιπτερά, έναν καταστηματάρχη που βαράει μύγες στο κατάστημά του, με έναν νέο μηχανικό ή δικηγόρο που δεν έχουν δουλειά, με έναν πλασιέ ρούχων ή οποιονδήποτε άλλον μικροεπαγγελματία; Αυτοί άραγε δεν εξοντώνονται με το 26% φορολόγηση από το πρώτο ευρώ συν 55% προκαταβολή φόρου για το επόμενο έτος, που πρόκειται να γίνει 100% συν τις τεράστιες  ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΑΕΕ συν τα νοίκια που πληρώνουν; Δεν αντιλαμβάνομαι λοιπόν τα ωραία  λόγια των γητευτών των πελατών-ψηφοφόρων.  Το αίτημα για τη μείωση της φορολόγησης δεν μπορεί παρά να είναι κοινό για όλους τους πολίτες, όπερ και συνταγματικά επιβεβλημένο.

Το δεύτερο

Πρέπει μέσα στο έτος να εξειδικεύσουμε πως θα γίνουν περικοπές εκατό εκατομμυριακίων από τις στρατιωτικές δαπάνες. Έγινε σήριαλ όλο αυτό το θέμα κατά τις διαπραγματεύσεις, αφού αντιδρούσε ο νταβάριτς Πάνος Καμμένος, που μετά το έκανε γαργάρα με εξαλέν.
 Εδώ κάνω μια παρένθεση μιας και έγραψα για τον σύντροφο Πάνο. Πραγματικά δεν κατάλαβα αυτή την αναφορά του Αλέξη για παρά φύσιν και σύμφωνα με την φύση σχέσεις. Τι θέλει ακριβώς να μας πει; Μήπως πρέπει να μας εξηγήσει τι ακριβώς εννοεί με το "παρά φύσιν"΄; Ωρε "κανονικότητες" που μας εξουσιάζουν. Κλείνω την παρένθεση.
Πρέπει λοιπόν να βρούμε τα εκατό εκατομμύρια από τα στρατιωτικά. Η τρισάθλια τρόικα ήθελε να κόψουμε πολύ παραπάνω αλλά η περήφανη εθνικολαϊκιστική κυβέρνησή μας κατάφερε και πέτυχε τον συμβιβασμό και να μειώσει το ποσόν. Πολύ αριστερό και προοδευτικό.  Ιδού λοιπόν. Τι θα κάνουμε; Από που θα γίνουν οι περικοπές αυτές; Σας το είπε κάποιος κατά την προεκλογική περίοδο ή σας περνάει για πελατάκια; Λοιπόν. Έχουμε και λέμε: Θα μπορέσουμε να κάνουμε αυτές τις περικοπές χωρίς να κόψουμε μισθούς των στρατιωτικών που παίρνουν πραγματικά πολύ λίγα; Να κόψουμε περιττές δαπάνες παρελάσεων και φιεστών; Να κλείσουμε άχρηστα στρατόπεδα; Να μειωθεί αριθμητικά το προσωπικό; Να αλλάξουμε όλο το αμυντικό δόγμα της χώρας έτσι όπως το έχουμε φτιάξει και ταυτόχρονα να αυξήσουμε τις αμυντικές δυνατότητές μας; Δεν είμαι ειδικός περί τα στρατιωτικά, αλλά πολύ θα ήθελα να με πείσει κάποιος ότι όλοι αυτοί οι νέοι που σπαταλούν 9 μήνες από την ζωή τους κάνοντας αγγαρείες και άσκοπες σκοπιές προσφέρουν ουσιαστικά στις στρατιωτικές επιχειρησιακές ανάγκες της χώρας. Και όταν μιλάμε για κλείσιμο στρατοπέδων, πρέπει να μιλήσουμε για πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Όχι. Δεν ήταν καθόλου αριστεροί ο πρώην και ο μέλλων βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή μας που υποστήριξαν με πάθος να μην κλείσει το στρατόπεδο του Ναυπλίου. Τα έχω πει και παλαιότερα όλα αυτά. Για το πως το στρατόπεδο του Ναυπλίου μπορεί να χρησιμεύσει για την ανάπτυξη της πόλης μας. Αν έχετε όρεξη μπορείτε να διαβάσετε εδώ αυτά που έχω προτείνει για το ΚΕΜΧ.

Λακησμός όχι Λαϊκισμός

Πορτοκαλί χρυσός.
Ήταν τότε η χρυσή εποχή για τα χωριά του Αργολικού κάμπου.
Ένα μόνο πρωινό σε μια λαϊκή αγορά της Αθήνας ένας αγρότης μπορούσε να πουλήσει ένα τόνο πορτοκάλια και μανταρίνια με εκατό δραχμές το κιλό και να εισπράξει όσα ένας δάσκαλος μέσα σε ένα μήνα. Και τα έξοδα ήταν ελάχιστα. Το πετρέλαιο πολύ φτηνό, τα διόδια σχεδόν ανύπαρκτα, τα εργατικά χέρια φτηνά και τα λιπάσματα προσιτά.
Έπεσε πολύ χρήμα τότε στον κάμπο του πορτοκαλιού. Αυτό έγινε και σε όλη την ύπαιθρο της χώρας.
Και εκεί ήταν η μεγάλη ευκαιρία να φτιάξουμε την επαρχία. Χίλια δυο θα μπορούσαν να γίνουν, ώστε ο κόσμος να καταλάβει ότι μπορεί και πρέπει να ζει σε πολύ καλές συνθήκες στα χωριά, τις κωμοπόλεις τις μικρές επαρχιακές πόλεις και όχι στην ζούγκλα των δύο τεράστιων αστικών κέντρων. Όμως αντί γι αυτό είχαμε την τεράστια κοινωνική υποβάθμιση της επαρχίας. Μπορεί να κατασκευάσθηκαν νέες σύγχρονες κατοικίες, αλλά ο κοινωνικός ιστός διαλύθηκε. Ο δημόσιος χώρος υποβαθμίστηκε και τελικά καταστράφηκε.
Τότε επικρατούσε στην χώρα  ο πασοκισμός. Τα πολιτιστικά σκυλάδικα θησαύριζαν. Η υπερκατανάλωση έδινε και έπαιρνε. Την εργασία στα χωράφια την έκαναν οι οικονομικοί μετανάστες.  Και η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη συνέχισαν να αναπτύσσονται τελείως στρεβλά, να μεγαλώνουν, να προσφέρουν όλο και λιγότερα ουσιαστικά και πολύ περισσότερα φαντασιακά για την έξαψη  του μικροαστισμού μας (με την κακή έννοια του όρου).
Τελικά όλα ήσαν  θέμα των προτεραιοτήτων που μπήκαν στη ζωή μας και των "φτηνών" τρόπων ζωής που αντικατέστησαν τις σπουδαίες  αξίες της αριστεράς που λησμονήθηκαν από τους περισσότερους. Δεν ήταν θέμα μόνον πολιτικών επιλογών αλλά τελικά και θέμα αισθητικής.
Αυτός ήταν ο πασοκισμός που μας κατέστρεψε και που συνεχίζει με όλες τις πανίσχυρες παραφυάδες του να μας ταλαιπωρεί και να μην μας αφήνει να σηκώσουμε κεφάλι.
Θέμα αισθητικής.
Κιτς.
Επιδειξιομανίες.
Επιλογή του εύκολου αλλά καταστρεπτικού δρόμου.
Μεγαλομανίες.
Παχιά λόγια.
Λακησμός (;)
Δεν ήταν μόνον τα πολιτιστικά κέντρα στις επαρχίες και στις παρυφές των πόλεων με τα γαρούφαλα, τις σκυλούδες, που τόσο ύμνησε ο Βαγγέλας ο παλαιός και υπηρέτησαν οι διάφοροι Ακηδες και οι συν αυτώ, όλων των κομματικών αποχρώσεων. Προσέξτε καλύτερα στην φωτογραφία αυτή κάποια πρόσωπα, πίσω  από τον δεξιοτέχνη χορευτή, που μας το παίζουν σήμερα κήνσορες.

Ήταν μια ολόκληρη νοοτροπία και στάση ζωής
Τα "Κλικ" και τα "Νίτρο" και όλο τα life style Κωστοπουλικής εκμετάλλευσης.
Τα Τσάο Αντέννα και οι Τσαούσες.
Οι αυριανίστικες λογικές με επιθέσεις κατά των ανθρώπων του πολιτισμού.


Τα φανταχτερά Γιουριβιζόνια που τα παρακολουθούσε το 90% του πληθυσμού
Τα ερωτοδικεία στα οποία συμμετείχε ο Βαγγέλας ο τωρινός.
Οι Κοσκωτάδες, οι Ντέταρι και οι μεταγραφές λατίνων και λοιπών.
Οι Ελληνικές βιντεοταινίες της δεκαετίας του 80.
Τα βουνά να καίγονται από άκρη σε άκρη, αλλά η κοινωνία αμέριμνη να χορεύει στα πανηγύρια (δείτε την φωτογραφία στην αρχή της ανάρτησης αυτής)
Και δεν καταλάβαμε ότι  όλη αυτή η αισθητική κατάπτωση της κοινωνίας, που στηρίχθηκε σε δανεικά χρήματα μας οδήγησε στην καταστροφή.
Κάποιοι νόμιζαν ότι μπορούν να συνεχίσουν στα ίδια και απαράλλαχτα.
Και έτσι ξεκίνησαν όλα αυτά για τις αυτοκτονίες και τις λιποθυμίες που ως δια μαγείας σταμάτησαν μετά τον Γενάρη.
Όλα αυτά για του Γερμανοτσολιάδες, τους προδότες και τους πατριώτες.
Όλο αυτό το διαδικτυακό μπούλινγκ εναντίον του όποιου είχε αντίθετη άποψη.
Ενδυνάμωση  ναζιστών, ακραία ψεκασμένων λακηστών της δεξιάς, απίστευτα εύκολα και παχιά λόγια από τους λακηστές της "αριστεράς"
Και πρωτεργάτες κάποιοι αλήτες με όλη τη σημασία της λέξης, ο αριστερός νεοαυριανισμός και ο Λάκης ο γλοιώδης.

Νέα λέξη εισάγω πλέον. Λακησμός και ουχί λαϊκισμός.

Σεβασμός και περιφρόνηση

Δεν υπάρχουν κενά στα σχολεία, μας είπε με ύφος χιλίων καρδιναλίων  ο προηγούμενος Υπουργός Παιδείας, που θεωρούσε την αριστεία ρετσινιά.

Αλήθεια είναι. Όχι μόνο κενά δεν υπήρχαν την πρώτη μέρα που οι μαθητές πήγαν στα σχολειά αλλά υπήρχαν και πλεονάσματα «εξειδικευμένου» προσωπικού. Παπάδων όμως για τον αγιασμό και πολιτικών που ήθελαν να κάνουν τις εμφανίσεις τους για τους ευνόητους λόγους. Απεχώρησαν οι παπάδες και οι πολιτικοί και παρέμειναν τις επόμενες μέρες κλειστά 50, λέει, σχολεία μόνον στην περιφέρεια της Στερεάς Ελλάδας. Θα ξαναανοίξουν, απ΄ ότι φαίνεται της Κυριακή  20 Σεπτεμβρίου.

Μα πότε θα σταματήσουν να μας λένε τις ψεμματούκλες και τα ψεμματάκια και θα αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα στην οποία βρισκόμαστε;

«Μπροστά» είναι το σύνθημα των δύο μεγάλων του νέου μίνι δικομματισμού. «Μπροστά» όμως  προς τα πού βρε άνθρωποι; Μπροστά είναι ο γκρεμός. Προς τα εκεί βαδίζουμε τόσο καιρό.  Δεν κάνουμε και καμία στάση να  συλλογισθούμε και να αναστοχασθούμε μπας και….. Μπας και καταφέρουμε και κάνουμε τα βήματα προς τα πίσω που απαιτούνται για να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο τις μεγάλες αξίες της αριστεράς, όπως είναι η ισότητα, η κοινωνική αξία της εργασίας, η προκοπή σε έναν τόπο, που απαιτεί κόπο, όπως μας λέει η ίδια η λέξη, η κοινωνική αλληλεγγύη, η αλλαγή των προτύπων στη ζωή μας και τόσα άλλα.

Αλλά έχουμε και το άλλο το σύνθημα. Το «νέο vs παλαιό»

Είμαστε, λέει, νέοι και ωραίοι και φρέσκιοι και αμόλυντοι και γι΄αυτό ψηφίστε μας. Και να μαυρίσουμε λέει την μούχλα, το σάπιο, το παλιό, το παρωχημένο, το μολυσμένο. Το έχει και το «ποτάμι» αυτό τα παλιοσύνθημα. Αλλά τώρα το υιοθέτησαν  και οι συριζέοι. Το ανακάλυψαν το πιασάρικο αυτό τσιτάτο, τώρα βέβαια που η «ελπίδα» που ερχόταν ξεθώριασε τελείως.

Αλήθεια. Είναι νέοι και φρέσκιοι όλοι αυτοί που, όταν ήσαν μικροί και τρυφεροί  μιλούσαν για καλπονοθευτικά συστήματα και τώρα που μεγάλωσαν και ρυτίδιασαν και προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία βασίζονται σε ένα αισχρό και απίστευτο εκλογικό σύστημα; Όλοι αυτοί που έρχονται ντουγρού προς τα εμάς με αφετηρία το μακρινό παρελθόν; Μα πόσο μοιάζουν με όλους αυτούς τους πασόκους που την δεκαετία του 70 μας υποσχόντουσαν την απλή και ανόθευτη αναλογική και μόλις κατέλαβαν τους θώκους  της εξουσίας σκέφτηκαν απίστευτους τρόπους για να παραμείνουν στην εξουσία με ενισχυμένες αναλογικές, τεράστιες εκλογικές περιφέρειες, δεύτερες και τρίτες κατανομές και τα τελευταία χρόνια με τα μπόνους των 40 και μετά των 50 εδρών; Μείναμε όλοι παυλόπουλοι και λαλιώτηδες με αυτές τις μεθοδεύσεις. Μούχλα αποπνέουν και οι σημερινοί που εφαρμόζουν ακριβώς τα ίδια με τους παλαιούς.

Είναι νέο το να θεωρείς ότι η κατάργηση της τεχνολογίας και η επιστροφή στην κιμωλία είναι η ορθή εκπαιδευτική διαδικασία; Να καταργείς το πρόγραμμα για τους διαδραστικούς πίνακες είναι φρέσκο; Μούχλα και μόνον αποπνέει. Και σκουλικιασμένη πτωματίλα.

Είναι νέο  να αφήνεις πίσω τη συνταγματική αναθεώρηση, ώστε να καταργηθούν οι διατάξεις για την ασυλία των πολιτικών και να εισαχθούν νέοι θεσμοί όπως το συνταγματικό δικαστήριο, μόνο και μόνο για να καταλάβεις την εξουσία;

Το έχετε διαβάσει το πρόγραμμα του Σύριζα για τον πολιτισμό; Βούδα μου και Χριστέ μου!!!! Στον τομέα που απαιτούνται ανάσες ελευθερίας για να ανθίσουν οι δημιουργικοί άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών το όλο πρόγραμμα  προβλέπει κρατικές εποπτείες, συμβούλια και κομισάριους. Κάτι δηλαδή από σοσιαλιστικό ρεαλισμό και μαοτσετουνγκική πολιτιστική επανάσταση.

Έχει τίποτε το φρέσκο η όλη λογική του «εμείς και οι άλλοι» που μεταλλάχθηκε στις μέρες μας στο να «τους τελειώσουμε για να μην μας τελειώσουν»; Είναι φρέσκος ο διχασμός;

Είναι φρέσκο και νέο να ξαναλέμε τα τεράστια ψέματα ότι θα βρεθούν ισοδύναμα δισεκατομμυρίων για να μην ισχύσει το μισό και πλέον των μέτρων του μνημονίου; Μια άλλη δηλαδή εκδοχή των Ζαππείων και των Θεσσαλονίκων; Θα βρεθούν μας λένε ισοδύναμα για να μην ισχύσει η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος. Άλλα ισοδύναμα για το 23% ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Άλλα ισοδύναμα για να μην φορολογηθούν οι αγρότες. Άλλα ισοδύναμα για να μην συνδεθούν οι συντάξεις με εισοδηματικά κριτήρια. Άλλα ισοδύναμα για να μην ιδιωτικοποιηθεί ο ΑΔΜΗΕ. Μα πόσο σανό θα μας ταΐσουν  ακόμα Κομφούκιέ μου;

Που είναι τα προγράμματα για την παραγωγική ανασυγκρότηση; Για το αγροτικό πρόβλημα; Για την υγεία; Για την αναβάθμιση της παιδείας;  Για τη μείωση της ανεργίας; Για την αύξηση των μέσων μισθών; Εκεί θα κριθεί το εάν έχει κάποιος ιδέες και πρόγραμμα. Όλα τα άλλα περί χρέους, μείωση στόχων κλπ είναι απλές πομφόλυγες και τίποτα άλλο.

Σεβασμός σε όλους αυτούς τους παλαιούς, που έζησαν και κόπιασαν για την οικογένειά τους και την κοινωνία κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, όταν η εκατέρωθεν βία και  τρομοκρατία και οι διώξεις ήσαν όλα στο  προσκήνιο. Ρισπέκτ για τους πατεράδες μας που δεν έτρωγαν τις ώρες τους στο διαδίκτυο, αλλά διάβασαν πολλά περισσότερα βιβλία απ΄όσα έχουν διαβάσει οι υπερφίαλοι της εποχής μας. Σεβασμός σε όλους τους προγόνους μας που κόπιασαν στα χωράφια, στις φουρτουνιασμένες θάλασσες, στα γραφεία, στα εμπορικά τους καταστήματα, στις φάμπρικες. Ντροπή για αυτούς που σήμερα θεωρούν τους εαυτούς του κάτι το νέο και φρέσκο και κατηγορούν με τόση ευκολία τους πατεράδες μας που πήγαν την χώρα μπροστά, σε αντίθεση με αυτά που γίνονται σήμερα. Τι νομίζουν ότι μας λένε. Και ποιο είναι το νέο; Ο Κουρουμπλής; Ο Κοτσακάς; Η Σακοράφα; Ο «σοβαρός» Δραγασάκης βγαλμένος κατευθείαν από τα άδυτα του Κρεμλίνου; Ο Πάνος των Ανεξελλήνων; Ο βουλευτής του ο Παπαχριστόπουλος, που ήταν διοικητής μεγάλου νοσοκομείου επί νουδούλας και επί καραμανλή του μη κανονικού; Νέος ο Σγουρίδης, παλαιός Πασόκος και νυν της λαϊκίστικης δεξιάς; Η μήπως ο αναιδής νέος που πέρασε την ζωή του στις καταλήψεις των σχολείων για μια επιπλέον σχολική εκδρομή, που ποτέ του δεν κόπιασε για κάτι και τώρα συλλήβδην απορρίπτει το παλαιό, επιχειρώντας να το εξαφανίσει. Τρομάρα μας τι θα ακούσουμε ακόμα. Παρά φύσιν, λέει, η συνεύρεση με τους Σαμαροβενιζέληδες. Και είναι κατά φύσιν, λέει πάλι, η συνεύρεση με τους Χαϊκάληδες των οφ σορ και τους καμμένους.

Contempt

Αναπλιώτες "μνημονιακοί" "νεομνημονιακοί" και "αντιμνημονιακοί"

Είδηση των ημερών: Η τριστέτσα εξαπλώνεται στον Αργολικό κάμπο. Δυστυχία. ¨Μνημονιακοί", "νεομνημονιακοί" και αντιμνημονιακοί" παρακολουθούν σιωπηλοί. Αινεοί. Στήλες άλατος. Ουδέν κόμμα κατέθεσε συνεκτικό πρόγραμμα για την Αργολίδα. Με μία μόνον εξαίρεση. Αλλά ας την αφήσουμε στην άκρη την εξαίρεση και ας πάμε παραπέρα.
Έχουμε και άλλη είδηση των ημερών. Δεν θα είναι, λέει, υποψήφιος στις εκλογές αυτές ο Αντώναρος. Χέστηκε η φοράδα στ΄αλώνι. Ούτε εγώ θα είμαι εκτός απροόπτου.
Ήταν λοιπόν τότε που το μαχητικό αεροπλάνο έκοβε βόλτες πάνω από τον Αργολικό κάμπο και τον Αργολικό Κόλπο,  μια κάποια σημαδιακή μέρα για την κοινωνία του Ναυπλίου. Τουλάχιστον έτσι νομίζω εγώ, ως προς το σημαδιακό του θέματος.
Αυτοί οι αμφιμνημονιακοί με τον αρχηγό Αντώνη είχαν μπει μέσα στο Βουλευτικό του Ναυπλίου για εκείνην την γελοία τελετή να κάμουμε δηλαδή τον τότε Πρωθυπουργό επίτιμο δημότη στο γυναικοχώρι του. Μπούρδες γυναικοχώρι του δηλαδή, αφού η εξαίρετη σύζυγός του δεν μεγάλωσε εδώ. Τέλος πάντων. Αυτά έχει η μικροπολιτική που όλοι απεχθανόμαστε αλλά άπαντες ένθεν και ένθεν την υπηρετούν.
Ήσαν μέσα λοιπόν οι γιαλαντζί μνημονιακοί και απέξω από το βουλευτικό τους προστάτευαν οι ματατζήδες που θα τους εξαφανίζαμε, αλλά ακόμα υπάρχουν.
Τι επιζητούσαν αυτοί οι μέσα των μνημονιακών κομμάτων; Μία μόνον λέξη. Να παραμείνουν στην εξουσία. Διότι εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, οι εντός του ιστορικού αυτού κτηρίου κάποια σχέση με εξουσιαστικούς μηχανισμούς είχαν. Ναι. Να εφαρμόσουμε τα μνημόνια, αλλά κοροϊδεύοντας. Και κρατώντας τους μηχανισμούς που μας έφεραν ως εδώ ανέπαφους.  Να χαϊδέψουμε κάποιες κοινωνικές τάξεις και κάποιες συντεχνίες.  Να μπορέσουμε να πάρουμε κάποιο προγραμματάκι από το ΕΣΠΑ και σε αυτό βοηθούσε ο επίτιμος.  Να κάνουμε το εργάκι, να μπορέσουμε να κινήσουμε τον μηχανισμό και μετά σκασίλα μας για το πως η κοινωνία  θα εκμεταλλευθεί όλα αυτά τα  αποσπασματικά που έγιναν.  Έγινε  το έργο του τραίνου πληρώσαμε μπόλικα εκατομμύρια και μετά εγκαταλείφθηκε. Ολοκληρώθηκε το πρωτοποριακό πρόγραμμα "Κοιτίδα" και μετά εξαφανίσθηκε από το διαδίκτυο, λόγω πλήρους αδιαφορίας. Προχώρησε το πρόγραμμα της ψηφιακής ξενάγησης και μετά ξεχάσαμε  να φορτίσουμε τις μπαταρίες των μηχανών ξενάγησης και μετά ξεχάσαμε και να τις επισκευάσουμε. Αγοράσαμε οικόπεδο για το Πανεπιστημιακό campus και μετά το όλο εγχείρημα εγκαταλείφθηκε και το χωράφι έχει βγάλει βάτα, αν δεν το καλλιεργεί κάποιος επιτήδειος.  Φτιάξαμε ένα Κολυμβητήριο ολυμπιακών εγκαταστάσεων που επί χρόνια ανοίγει μόνον όταν ο ήλιος ζεσταίνει το νερό. Δίνουμε ένα σκασμό χρήματα για το Μπούρτζι και ουδείς (πλην εξαιρέσεων και αύθις) έχει σκεφτεί κάτι για την χρήση του. Παραχωρήθηκε στο Δήμο μας το παλιό τελωνείο και το κτήριο ρήμαξε. Και πληρώνουμε και το έργο στο λιμάνι, για το οποίο μεσολάβησε ο επίτιμος, και το λιμάνι μας ρημάζει και αυτό. Ουδείς σκέφτηκε το πως θα ζωντανέψουν οι ντόκοι με εμπορικά πλοία και κρουαζιερόπλοια για να βρουν δουλειές οι άνεργοι. Και φωνασκούσαν όλοι αυτοί οι εντός του βουλευτικού "μνημονιακοί" κατά των ιδιωτικοποιήσεων της τοπικής δημόσιας περιουσίας και άφηναν τα ακίνητα του δημοσίου να ρημάζουν. Και ενδιαφερόντουσαν να παραμείνουν οι παραλίες ως έχουν, στα χάλια που έχουν, για να τις λυμαίνονται τα μικροσυμφέροντα που δίνουν ψήφους και συντηρούν καταστάσεις.
Αυτοί ήσαν οι εντός των τειχών Αναπλιώτες "μνημονιακοί". Μεγάλοι υπέρμαχοι των καταστρεπτικών τοπικών δομών εξουσίας. Για να μην αρχίσω να λέω και για τα μικρορουσφέτια, τις διασυνδέσεις που συντηρούν το τέλμα. Το ομολόγησε άλλωστε on camera ο πρώτος σε σταυρούς δημοτικός σύμβουλος το πως δηλαδή  κατάφερε να τον προτιμήσουν όλοι αυτοί οι πολίτες. "Αντιμνημονιακοί" μπόλικοι από αυτούς στην κάλπη των ευρωεκλογών και φωνασκούντες έξω από το Βουλευτικό, "μνημονιακοί" όμως στις κάλπες των αυτοπδιοικητικών εκλογών.
Εξ ίσου ωραίο πανηγύρι είχαμε εκείνη την ημέρα και  με τους απέξω. Τους "αντιμνημονιακούς", που σήμερα έχουν χωριστεί σε σταθερούς ως προς τις απόψεις τους "αντιμνημονιακούς" και "νεομνημονιακούς".
Εκείνη τη μέρα λοιπόν έβλεπες να κάθονται στις καφετέριες παρέες -παρέες όλοι οι συριζέοι πίνοντας φραπέδες. Βλέπετε είχαν πάρει μια απόφαση να μην συμμετάσχουν επίσημα στην αντιδιαδήλωση, αλλά αν δουν καλή συμμετοχή να συρρεύσουν ώστε να μην τους πάρουν τη δόξα οι Ανταρσύτες. Έτσι κι έγινε. Μαζεύτηκε κόσμος που υπέφερε για να διαμαρτυρηθεί. Και τότε τσουπ και αυτοί παρόντες.
Κι έβγαλαν το άχτι τους.  Πραγματικά πίστευαν αυτό το θεοπάλαβο ότι οι Σαμαροβενιζέληδες, οι δημαρίτες που "τους έκαναν τα δικαιώματα κουρέλι", οι "μπομπολαίοι" Ποταμίτες, όλοι αυτοί ήσαν  οπαδοί του γνωστού Μαρκησίου με το μαστίγιο, αλλά και μαζόχες συνάμα, και γούσταραν να κόβουν συντάξεις και μισθούς και να αυξάνουν φόρους έτσι ώστε να τους βρίζουν οι Κουρουμπλήδες και οι Σακοράφες και οι καμμένοι και από ψευτομαγκίτες που ήσαν τα προηγούμενα χρόνια που μοίραζαν δανεικά, να  οδηγηθούν στα τάρταρα. Δηλαδή, σύμφωνα με τη λογική αυτή των περήφανων, το γούσταραν αυτό το μαζοχίστικο οι πρώην εξουσιαστές μας και μεταμορφώθηκαν και εκεί που χάιδευαν κάθε συντεχνιακό αίτημα επί 40 χρόνια, αποφάσισαν να γίνουν αντιπαθείς.  Και ήσαν σίγουροι οι απόξω ότι εάν ερχόταν ο Αλέξης που έλεγε ωραίες λέξεις θα  καθόταν σούζα όλο το καπιταλιστικό σύστημα. Το πίστευαν αυτό το παλαβό και έτσι μαζεύτηκαν να αποδοκιμάσουν με το χειρότερο τρόπο τους κουινσλιγκέους, τους χιτέους και ταγματασφαλιτέους.
Και τελικά τα κατάφεραν και ανέβηκαν στην εξουσία. Και πίστεψαν στις μπούρδες του νάρκισσου και στις χαζομάρες ότι θα έλθουν ρούβλια. Και το μικρό μας καρυδότσουφλο έπεσε στα βράχια. Και κοντέψαμε να πνιγούμε. Και όμως όπως αποδείχθηκε τελικά είχαν δίκιο οι άλλοι οι γιαουρτωθέντες και οι γιαουρτωθείσες.  Ότι δεν υπάρχουν νταούλια και ζουρνάδες, που κάνουν τους καπιτάλες να χορεύουν στο ρυθμό μας. Ούτε πηδήματα στη Ρόδο. Και μας ήλθε το τρίτο το μακρύτερο  και το πιο χοντρό. Συνηθίσαμε θα μου πείτε με τα δύο πρώτα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν αντικαταστάθηκαν τα δύο πρώτα από το τρίτο, αλλά μας μπήκε και το τρίτο το σκληρό χωρίς να βγουν τα άλλα δύο.
Αυτά είναι.
Προσγείωση;
Όχι όλων. Είναι ακόμα μερικοί που πιστεύουν ότι μπορεί να τελειώσει η λιτότητα με  τύπωμα χρήματος. Οι ίδιοι που πίστευαν ότι θα έλθει το τέλος της λιτότητας όχι  με χρήματα δικά μας, αλλά με τα χρήματα των "τοκογλύφων", πιστεύουν τώρα ότι  μπορεί να δοθεί τέρμα στις  πολιτικές λιτότητας με εθνικό νόμισμα. Τα ίδια πιστεύουν και τα  μαύρα "καλόπαιδα". Δεν ταυτίζω καταστάσεις και ανθρώπους, αλλά στο συγκεκριμένο  οι παλαβές απόψεις εκστομίζονται ταυτόσημα και από τις δύο πλευρές.
Και θα μου πείτε. Δεν υπάρχουν πρόσημα στις πολιτικές επιλογές και πολιτικές; Είναι ψευτοδίλημμα το μνημόνιο-αντιμνημόνιο; Έχει έλθει το τέλος της ιστορίας;
Όχι αγαπητοί μου. Δεν το πιστεύω. Μόνο που η άλλη προοδευτική-αριστερή λογική δεν έρχεται με σωτηριολογικές λογικές με ψευτοτσαμπουκάδες και νταούλια.
Απαιτείται αλλαγή νοοτροπιών.
Δεν θα βρεθεί κανείς για να μας σώσει.
Η κοινωνία πρέπει να ενεργοποιηθεί και να συμμετάσχει. Να αρχίσουμε όλοι μαζί να κάνουμε πράγματα για τον τόπο και τους αδύναμους.
Και να αλλάξουμε πρότυπα ζωής. Να ονειρευτούμε ότι ένας άλλος κόσμος με άλλες αξίες είναι δυνατός.
Και να δώσουμε προτεραιότητα στο κοινωνικό εθελοντισμό, στην αλληλεγγύη. Να ξαναδώσουμε στην έννοια της εργασίας την κοινωνική της διάσταση. Οχι. Δεν εργαζόμαστε για να πάρουμε σύνταξη όσο το δυνατόν πιο νωρίς. Για άλλους λόγους δουλεύουμε. Και για τον εαυτό μας και την οικογένειά μας, αλλά και για την κοινωνία. Για "προκοπή" μίλησε ο ποιητής. Και η λέξη προκοπή έχει τον κόπο συνθετικό της στοιχείο
Να προσπαθήσουμε να δώσουμε λύσεις στα καθημερινά προβλήματα με τη συμμετοχή μας. Ουδείς θα μας λύσει το πρόβλημα της τριστέτσας, αλλά υπάρχουν παραδείγματα εμπνευσμένων αγροτών που πήγαν τα πράγματα ένα βήμα μπροστά. Τι να μας πει ο Υπουργός Γεωργίας Χατζηγάκης (που τον θυμήθηκα) ή ο Αποστόλου τώρα.
Να δώσουμε βαρύτητα στην κοινωνική οικονομία για δουλειές στους νέους.
Να  δούμε το πως θα προωθήσουμε την πράσινη οικονομία.
Να σεβαστούμε την επιχειρηματικότητα και να μην την πετροβολάμε.
Προτεραιότητα στον πολιτισμό και την πραγματική εκπαίδευση.
Μόνον αυτοί που υποστηρίζουν όλα αυτά είναι αντιμνημονιακοί χωρίς εισαγωγικά
Αυτό και άλλα πολλά, που τα γράφω χρόνια τώρα πιστεύω ακραδάντως.
Γίνεται;
Χλωμό.