Πόσο άραγε απέχει η τραγική οικονομική κατάσταση ενός πορτοκαλοπαραγωγού στην Αργολίδα, που περιμένει να ζήσει από ένα ικανοποιητικό σε εμβαδόν χωράφι 20 στρεμμάτων με έναν αγρότη της Κορινθίας ή της Αχαΐας τότε στα τέλη του προπροηγούμενου αιώνα με τη σταφιδική κρίση; Δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες και με νούμερα για τα έσοδα από τα πορτοκάλια, με τα οποία πρέπει να ζήσει, κάποιος αγρότης όταν δεν έχει άλλες πηγές εισοδήματος. Ούτε θα αναφέρω αναλυτικά τα κόστη για την καλλιέργεια ή για τις αποζημιώσεις από τους παγετούς. Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε την κατάσταση. Όμως μένουμε απαθείς. Και στην προεκλογική περίοδο περί άλλα τυρβάζουμε.
Άραγε από που να ξεκινήσω την ιστορική μου αφήγηση σε σχέση με το αγροτικό ζήτημα;
Ήταν τότε που ο ηγέτης στην χώρα μας, καταγόμενος από μια πανέμορφη χερσόνησο της Κροατίας,γραμμένος στο libro d' oro, το βιβλίο των Βενετών ευγενών, δεν τόλμησε το αυτονόητο. Να μοιράσει στους ακτήμονες Ελληνες τις τεράστιες σε έκταση εθνικές γαίες που είχαν περιέλθει, δικαιώματι πολέμου, στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος από τα τσιφλίκια των Οθωμανών. Έτσι ο Ελληνικός χώρος της υπαίθρου γέμισε με ακτήμονες που με τεράστιες δυσκολίες τα έβγαζαν πέρα και με λίγους ιδιοκτήτες γης, αστούς τε κυρίως και ολίγους αγρότες.
Μερικές δεκαετίες αργότερα, το έτος 1871, η κυβέρνηση τους Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, νομιμοποίησε όλες τις καταλήψεις που είχαν γίνει στις εθνικές γαίες. Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε μία νέα γενιά προνομιούχων. Οι νταήδες, οι μάγκες και οι ημέτεροι των τότε πολιτικών ηγεσιών, ξαφνικά απέκτησαν γη, ενώ πολλοί νοικοκύρηδες που ζούσαν με την τιμιότητα και με το Ευαγγέλιο ανά χείρας, συνέχισαν τον πρότερο δύσκολο και επίπονο βίο.
Δεν θέλησαν επί δεκαετίες να αποκτήσουμε κτηματολόγιο.
Δεν δημιούργησαν δασολόγιο και έτσι οι κάθε είδους μάγκες καταπατητές συνέχισαν να έχουν το πάνω χέρι.
Δεν θέλησαν να εκσυγχρονίσουν την γεωργία, την κτηνοτροφία, την δασοκομία, την μελισσοκομία.
Η Αγροτική τράπεζα επί χρόνια βοηθούσε τους ημέτερους της δεξιάς και έβαζε στην άκρη τους άμοιρους που ήσαν κοκκινισμένοι στην Ασφάλεια.
Και ήλθε η Χούντα και διέγραψε με μια μονοκοντυλιά, όλα τα αγροτικά δάνεια. Και πάλι οι μάγκες με τις διασυνδέσεις που είχαν λάβει τα δάνεια κέρδισαν και οι μη έχοντες στον ήλιο μοίρα συνέχιζαν τον μοναχικό αγώνα τους στο χωράφι.
Και αργότερα η ένταξή μας στην ΕΟΚ, οι επιδοτήσεις, οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, οι κομπίνες.
Θάβαμε επί χρόνια τα πορτοκάλια, λαμβάνοντας γενναίες επιδοτήσεις, προκειμένου να προσαρμοσθούμε στη ζήτηση με αναδιαρθρώσεις και εξαγωγικές προσπάθειες. Και δεν κάναμε κάτι.
Και θάβαμε ( αυτοί οι ολίγοι έθαβαν) μαζί με τα πορτοκάλια και κοτρώνες. Και οι επιτήδειοι και κομπιναδόροι οικονόμησαν.
Και λαμβάναμε επιδοτήσεις για τον χυμό. Και τα φορτηγά πηγαινοερχόντουσαν με το ίδιο φορτίο; Και οι επιτήδειοι οικονόμαγαν. ΄Η μήπως δεν λέω αλήθειες;
Και δηλώναμε πολύ περισσότερα ελαιόδενδρα και αιγοπρόβατα. Και δηλώναμε όλες τις χέρσες επιφάνειες ότι τις καλλιεργούσαμε με δημητριακά χωρίς να το πράττουμε. Και κέρδιζαν οι επιτήδειοι. Και την ίδια στιγμή οι μικροαγρότες και οι ξωμάχοι πάλευαν με τιμιότητα.
Και κάναμε τις κομπίνες με την επιστροφή του ΦΠΑ των αγροτικών προϊόντων. Και κάποιοι πολύ ολίγοι μάγκες ενθυλάκωσαν δεκάδες χιλιάδες ευρώ που δεν εδικαιούντο. Η μήπως αυτά δεν συνέβαιναν;
Και κάθε Γενάρη και Φλεβάρη κλείναμε και τους βασικούς οδικούς άξονες της χώρας για να ζητήσουμε επιπλέον επιδοτήσεις. Και επί χρόνια πετύχαινε τους στόχους της η αγροτική κινητοποίηση. Αλλά τα χρόνια προβλήματα της γεωργίας παρέμεναν. Η παραγωγή δεν αυξανόταν. τα εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα συνέχιζαν να κατακλύζουν τις Ελληνικές αγορές με αυξανόμενους ανά έτος ρυθμούς.
Και είχαμε και τους αγροτικούς συνεταιρισμούς σε κάθε χωριό από έναν, και τις Ενώσεις. Και μην μου πείτε ότι δεν ωφελήθηκαν προσωπικά κάποιοι αγροτοσυνδικαλιστές καθ΄ον χρόνον οι Συνεταιρισμοί κατέρρεαν και οι απλοί αγρότες υπέφεραν. Και πήραν και τα μυαλά τους αέρα. και εκεί στη Λάρισα η Ενωση κατασκεύασε και mall- shoping center. Και κατέρρευσε η Ένωση αυτή της Θεσσαλίας Δεν πα να ...... Ηταν οι γαλάζιοι συνδικαλιστές τότε εκεί.
Και σήμερα; Ποιος γνωρίζει για το αίσχος των επιδοτήσεων που δίδονται στους παραγωγούς εσπειδοειδών; Άλλοι (οι ολίγοι) λαμβάνουν επιδοτήσεις ανά έτος χιλιάδων ευρώ και έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και άλλοι (οι πολλοί) δεν λαμβάνουν ούτε ένα ευρώ και τρέμουν στην ιδέα του παγετού, της τιμής που διαμορφωθεί, του έμπορα που κόβει την τιμή από εδώ και από εκεί για διάφορους λόγους, εκβιάζει και συμπεριφέρεται ως άρχων τσιφλικάς της εποχής του Μεσαίωνα. Και ουδείς ενδιαφέρεται να δημιουργήσει μέσω των μαζικών φορέων των αγροτών, κάποιες εστίες αντίστασης για την αξιοπρέπεια του αγρότη. Αυτά είναι. Αλλά τα αποσιωπούν, διότι οι γαλάζιοι και πρώην πράσινοι και νυν ροζέ αγροτοσυνδικαλιστές δεν θέλουν να θίξουν τα κακώς κείμενα (τα αίσχη θα μπορούσα να πω). Και μην μου πείτε κάτι αντίθετο, διότι ο φίλος μου ο Θανάσης, ο πιο αγρότης αγρότης σε όλη της Αργολίδα δεν λαμβάνει ούτε ένα ευρώ από επιδοτήσεις. Παλεύει ως αγρότης και μόνον, όχι ως επιδοματούχος.
Και να σας πω το γιατί γίνεται αυτό; Διότι τις επιδοτήσεις τις παίρνουν όσοι είχαν παραδώσει πορτοκάλια (πραγματικές ποσότητες υποθέτω) για χυμοποίηση. Όσοι είχαν άλφα αλφα ποιότητα, όσοι ήσαν σωστοί καλλιεργητές, έτρεχαν να ανοίξουν αγορές και πωλούσαν στην εξαγωγή ή στην εσωτερική αγορά, όσοι είχαν βιολογικές καλλιέργειες και δεν παρέδιδαν σε χυμοποιεία, δεν λαμβάνουν ούτε ένα ευρώ επιδότηση (η λαμβάνουν κάποια ψίχουλα). Τι να πούμε;
Και έγιναν αναδιαρθρώσεις ποικιλιών, έτσι στην τύχη. Διότι είχε βάλει αυτή την ποικιλία ο γείτονας και είχε ένα καλό εισόδημα για ένα ή δύο χρόνια. Και μετά και πάλι αδιέξοδα.
Και δεν οργανώσαμε την οργανική (βιολογική) καλλιέργεια. Και δεν θεσπίσαμε ζώνες βιολογικής γεωργίας.
Και δεν προωθήσαμε το προϊόν και δεν διαφημίσαμε την εξαιρετική ποιότητά του και δεν το συσκευάσαμε σωστά και έτσι η τιμή του πορτοκαλιού παραμένει στα τάρταρα και ευνοημένοι είναι μόνον οι έμποροι και οι συσκευαστικάριοι.
Και το συνεχίζουμε το έργο του Αναβάλου με τελείως εσφαλμένο τρόπο. Με διπλές και τριπλές κινήσεις για να κοστίζει ακριβά στον αγρότη. Και για να έρχεται το νερό μια δυό φορές μόνον το μήνα. Και έτσι να μην μπορεί να προχωρήσει ο αγρότης σε δυναμικές καλλιέργειες που θέλουν καθημερινά ποτίσματα και έτσι δεν θα σηκώσει ποτέ κεφάλι. Και ουδείς από τους παμμέγιστους παράγοντες ομιλεί. Και δεν υπάρχει σχέδιο διαχείριση των νερών. Ούτε σχέδιο εξοικονόμησης νερού. Ούτε....
Και δεν κάνουμε απολύτως τίποτα για να συνδέσουμε την αγροτική παραγωγή με τον τουρισμό. Για να ωφεληθούν και οι δύο τομείς της οικονομίας.
Και δεν έχουμε κανένα σχέδιο για τις αλλαγές συνθηκών ζωής στην ύπαιθρο. Οι πολιτιστικοί σύλλογοι στα χωριά μαράζωσαν. Αλλά τότε είμασταν ευχαριστημένοι με τις 3-4 μερσεντές που κυκλοφορούσαν σε κάθε χωριό. Και με τους Γιαννοπουλικούς "ναούς του πολιτισμού" και τα διάφορα ξενυχτάδικα με ξεγυμνωσιές ανατολικής προέλευσης χορευτριών. Και κάναμε και το κυλικείο του αθλητικού χώρου ξεγυμνωμπάρ. Και όλα αυτά γινόντουσαν και γίνονται ακόμα και οι αγρότες τότε ήσαν φανατικοί οπαδοί των πράσινων κυρίως, αλλά και γαλάζιων πολιτευτάδων. Και ναυλωνόντουσαν τα λεωφορεία και γέμιζαν από ευτυχείς οπαδούς με πλαστικά σημαιάκια με τον ανατέλλοντα ήλιο. Και έτρεχε ο κόσμος στις πλατείες της Πάτρας, της Τρίπολης, αλλά και στο Κέντρο της Αθήνας. Και τους έβαζε ο Μπιρσίμ σε συγκεκριμένο σημείο της πρωτεύουσας για να δημιουργηθεί η "λαοθάλασσα".
Και σήμερα το να πάρει ο αγρότης μια καλή θέση σε λαϊκή αγορά είναι πολιτικό ρουσφέτι του παράγοντα που λαμβάνει πολλαπλάσιους σταυρούς, απ΄όσες ψήφους έλαβε μία ολόκληρη παράταξη με θέσεις και ιδέες και αγώνες.
Και διαμαρτυρόμαστε και αντιδρούμε όταν θέλουμε να ξεχωρίσουμε στα παζάρια τους εμπόρους με τους πραγματικούς παραγωγούς.
Και ήλθε στην Αργολίδα ο επερχόμενος πριν μερικές μέρες και το μόνο που μας είπε για τους αγρότες είναι οι φόροι.
Και το βασικό τηλεοπτικό σποτ των επερχόμενων περιέχει ένα τεράστιο ψέμα, ότι ο αγρότης πληρώνει για το χωράφι του ΕΝΦΙΑ, ωσάν να ήταν διαμέρισμα. Ενώ αυτό δεν είναι αλήθεια, αφού η επιβάρυνση για τα χωράφια (για τα χωράφια λέω, όχι για τα εντός οικισμού οικόπεδα) είναι σχετικά μικρή. Ένα λεπτό παραπάνω στην τιμή να μπορούσε να πετύχει ο αγρότης θα υπερκάλυπτε κατά πολλές φορές τον ΕΝΦΙΑ του χωραφιού. Αλλά όταν δεν έχουν συγκεκριμένα σχέδια, αυτό που κάνουν είναι να πετάνε πυροτεχνήματα
Το πρόβλημα για τους αγρότες δεν είναι οι φόροι στα χωράφια. Είναι η τιμή πώλησης, η κάλυψη των κινδύνων, τα πολύ αυξημένα κόστη, η ειλικρίνεια, η τιμιότητα, η αξιοπρέπεια. Το να μπορεί να πουλήσει το προϊόντα του χωρίς να είναι αναγκασμένος να γλύφει κατουρημένες ποδιές.
Και τελικά σήμερα ουδείς συζητάει το αγροτικό πρόβλημα, που δημιούργησαν οι γαλαζοπράσινοι και οι ευτυχείς πελάτες τους με τα πλαστικά σημαιάκια που είχαν τον ήλιο τότε και που σήμερα πιστεύουν ότι "η ελπίδα έρχεται". Μα είναι δυνατόν, να έρχεται η ελπίδα; Δεν είναι εδώ; Τι είναι τούτο πάλι; Άκου έρχεται. Με τρένο άραγε;
(Όλος ο θίασος των αγροτοσυνδικαλιστών κατά το κόψιμο της κορδέλας του αγροτοmall)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου