Οι δοξασίες στο πηδάλιο

του Γιώργου Προκοπάκη

Ο ΥΠΟΙΚ δήλωσε πως δεν θέλει η χώρα μας τα €7.2 δις και οποιοδήποτε άλλο δάνειο. Τα δάνεια ανατροφοδοτούν, λέει, το χρέος - και την κρίση. Την ίδια στιγμή ζητάει μετακύλιση λήξεων χρεολυσίων, την οποία αδυνατεί να προσφέρει το ευρωσύστημα από κανονιστικούς περιορισμούς - ακόμη και εάν ήθελε. Την ίδια στιγμή, υπόσχεται ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς στο διηνεκές, με χαμηλό πρωτογενές πλεόνασμα.

Ας δούμε τη δοξασία πρώτα.

Δάνειο που αγοράζει παλιότερο δάνειο ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ δεν αυξάνει το χρέος. Το χρέος μένει το ίδιο - μπορεί να αλλάζουν οι όροι εξυπηρέτησής του, να πληρώνεις υψηλότερο ή χαμηλότερο επιτόκιο. Εάν οι όροι παραμένουν οι ίδιοι, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ διαφορά όσον αφορά το χρέος με τη μετακύλιση λήξεως. Αν δεν θέλεις να "σκλαβώνεσαι" μπορείς όταν έχεις τα λεφτά να εξαγοράσεις το νέο δάνειο.

Η Ελλάδα μπήκε στο μνημόνιο το 2010 με χρέος €310 δις, μέσο επιτόκιο 4.6% και μέσο χρόνο αναχρηματοδότησης του συνόλου του χρέους 5 χρόνια. Σήμερα το χρέος είναι €317 δις, μέσο επιτόκιο 2.8% και χρόνο αναχρηματοδότησης 16 χρόνια. Μέρος του χρέους αυτού είναι προσωρινό: €11 δις ρευστό στο ΤΧΣ, €3 δις σε buffer account, κάπου €13 δις του κέρδους των κεντρικών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα που έχουν και επιστρέφονται στη χώρα (πέραν του κέρδους τόκων), €16 δις που αναμένονται από την επανιδιωτικοποίηση των συστημικών τραπεζών. Απ´ αυτά μόνον το τελευταίο είναι αβέβαιο ως προς το ύψος. Το πραγματικό μακροπρόθεσμο χρέος λοιπόν είναι περίπου €275 δις - αν διατηρηθεί στην ίδια πορεία η χώρα. Ας προσθέσουμε και τα €107 δις μείωσης του χρέους από το PSI να φτάσουμε τα €385 δις. Στην πενταετία των μνημονίων το "χρέος" αυξήθηκε €75 δις. Καλύφθηκαν όμως τα ελλείμματα της πενταετίας (μόνο το 2010 ήταν €24 δις), πληρώθηκαν καμιά €20ρια δις παλιά κρυφά χρέη, μειώθηκαν οι εγγυήσεις του Δημοσίου κατά €10 δις.

Ας συγκριθεί αυτό το αποτέλεσμα με τα διαγράμματα εκρηκτικής αύξησης του χρέους του 2011 που διακινούσε ο κ. Βαρουφάκης. Καμία σχέση! Όμως, αυτά που έλεγε τότε ως σχολιαστής λέει και σήμερα ως υπουργός! Καλά να τα λέει για πλάκα στα μπλογκς ή στις τηλεοράσεις. Να τα χρησιμοποιεί όμως ως διαπραγματευτικά επιχειρήματα στους εταίρους, οι οποίοι ξέρουν τι έχει γίνει κάθε ευρώ δανείου, είναι αυτοκαταστροφικό. Το "αυτο-" αναφέρεται σε δέκα εκατομμύρια Έλληνες.

Η άλλη δοξασία που σερβίρεται είναι η ανοησία των εταίρων να αντιμετωπίζουν την Ελλάδα ως "πρόβλημα ρευστότητας" αντί για "πρόβλημα χρεοκοπίας". Ακόμη και εάν υποθέσουμε πως τον πρώτο χρόνο του προγράμματος στήριξης δεν ήταν καθαρή η στρατηγική, είναι σαφές πως η πολιτική των εταίρων από το τέλος της άνοιξης του 2011 είναι "το χρέος εμείς, τα ελλείμματα εσείς". Επισήμως αναφερθέν τη νύχτα της 21/7/2011, του πρώτου PSI. Πώς προκύπτει ότι αυτή η πορεία είναι η δήθεν ανοησία της τρόικας "η Ελλάδα έχει πρόβλημα ρευστότητας" είναι άδηλο.

Δέκα εκατομμύρια Έλληνες καλούνται να γίνουν πειραματόζωα για κάποιες δοξασίες. Ήδη αποδειγμένες πως δεν είναι τίποτε άλλο από δοξασίες.

Ας μη λησμονούμε πως οι δοξασίες αυτές υποστηρίχθηκαν με αναφορές σε "αυταπόδεικτα" αδιάσειστα στοιχεία, με υποτιθέμενη βαθειά κατανόηση του πώς λειτουργεί το καζινοκαπιταλιστικοτραπεζικό σύστημα. Θυμίζω πως μέρος μόνον του δανείου του πρώτου μνημονίου αρκούσε να ανακεφαλαιοποιήσει όλες τις τράπεζες ζόμπι της Ευρώπης. Ούτε για τα πούρα των τραπεζιτών δεν έφθαναν! Θυμίζω πως γύρω από το ελληνικό χρέος υποτίθεται πως είχε δομηθεί ένα φοβερό και τρομερό πλέγμα CDS και άλλων παραγώγων χρηματιστικών προϊόντων ύψους ένας Θεός ξέρει πόσων τρις ευρώ. Πληρώθηκαν $3.1 δις (δολλάρια, όχι ευρώ) για τα CDS με το PSI και δεν άνοιξε μύτη - μόνο μια αυστριακή τράπεζα εμφάνισε εξ αυτού τρύπα $400 εκατ - τίποτε άλλο!

Η Ελλάδα εμφανίζεται να επιδιώκει λύση προβλημάτων της Ευρώπης (και του καπιταλισμού, εδώ που τα λέμε) τα οποία απλώς δεν υπάρχουν! Τα δε πραγματικά ελληνικά προβλήματα τα εντάσσει σε ανύπαρκτο πλαίσιο, με ανύπαρκτη λύση.

Οι επιπτώσεις

Κατά την επικοινωνιακή διαχείριση πέφτει η δέσμευση ισοσκελισμένου προϋπολογισμού με μικρό πλεόνασμα - αντί του μεγάλου που έχει συμφωνηθεί με τους εταίρους. Όμως, χωρίς χρηματοδότηση τι θα γίνεται με το, μικρό έστω, έλλειμμα από την εξυπηρέτηση του χρέους;

Η λύση του "λιτού βίου", σε συνδυασμό με την άρνηση δανείων αναχρηματοδότησης και κάλυψης του, μικρού έστω, ελλείμματος σημαίνει απλώς το εξής:
1. Άγρια λιτότητα (ο Στουρνάρας θα φαίνεται άγγελος) μέχρις ότου η χώρα αποκτήσει ξανά πρόσβαση στις αγορές.
2. Όταν θα είναι σε θέση να δανεισθεί από τις αγορές, οι συνθήκες θα επιβαρύνονται: το κόστος εξυπηρέτησης θα αυξάνει, ο χρόνος αναχρηματοδότησης θα πέφτει.

Οι δοξασίες και οι μεγαλοστομίες είναι η κουρτίνα της υποταγής της πραγματικότητας σε εν πολλοίς ιδεοληπτικά σχήματα. Υποτίθεται πως αυτά τα σχήματα θα κατατροπώσουν στη διαπραγμάτευση τους δανειστές. Γιατί υποκρύπτεται η αειθαλής γενική δοξασία της μεγαλύτερης ζημίας που θα υποστεί η Ευρωζώνη από μια ελληνική καταστροφή. Αν δεν το δοκιμάσουμε, θα μου πείτε, δεν μπορεί ποτέ να είμαστε βέβαιοι.

Για κάτι άλλο όμως είμαστε βέβαιοι: υπάρχει λύση ελαχίστου κόστους για τους δανειστές εντός ευρώ. Δοκιμάστηκε στην Κύπρο και δούλεψε - υπάρχει ένα απομένον προβληματάκι με την πλήρη αποκατάσταση του ευρωπαϊκού κεκτημένου, αλλά αυτό είναι πρόβλημα των Κυπρίων όχι των δανειστών. Το κόστος όλο περνάει στους πολίτες της χώρας!

Ποιός μπορεί να θέλει να δοκιμάσει τα όρια των δανειστών με διαπραγμάτευση στηριγμένη σε δοξασίες, με την εναλλακτική ελαχίστου κόστους να είναι χαρτί της άλλης πλευράς; Η λογική απάντηση είναι: ΚΑΝΕΙΣ. Εκτός από όποιον ενδιαφέρεται μόνον για την επιβεβαίωση του θεωρητικού σχήματος και για όποιον καλοβλέπει το εθνικό νόμισμα.

Μια προεκλογική περίοδος χωρίς συζήτηση για τα σημαίνοντα

Το πρώτο θέμα που συζητείται σήμερα παγκοσμίως είναι το Κιούι, οι συνέπειές του, οι προοπτικές του, το πως μπορούν οι υπερχρεωμένες χώρες της Ευρώπης να το εκμεταλλευθούν προς όφελος των πολιτών. Αν κάποιος γνωρίζει προσωπικά τον υποψήφιο βουλευτή Αργολίδας που έχει πάρει διδακτορικό στις Οικονομικές πολιτικές στα Βαλκάνια, (χώρες που επηρεάζονται από το Κιούι), ας τον ρωτήσει για τη γνώμη του πάνω στο θέμα και αν καταλάβει τίποτα ο υποψήφιος τρυπήστε μου τη μύτη. Δεν πιστεύω ότι πάνω από το 1% ων υποψηφίων βουλευτών πανελλαδικά θα γνωρίζουν τι σημαίνει Κιούι, ή αν το δουν γραμμένο σε καμιά ξένη εφημερίδα ή δικτυακό τόπο τι σημαίνει το QE. Δεν μας απασχολούν δύο μέρες πριν από τις εκλογές τοιαύτα αμελητέα θέματα. Δεν έχουμε καμία άποψη περί Quantitative Easing (Ποσοτική Χαλάρωση). Πολλοί έχουν πεισθεί από την τρομερή ρήση της Ραχήλ περί τυπώματος εκατό δις ευρώ και όλα τα άλλα είναι απλές οδοντόκρεμες.
Σε άλλες προηγμένες κοινωνίες  της Δύσης συζητούν για έξυπνες πόλεις, οπτικές ίνες, και για άλλα που μας προσφέρει η επιστήμη και η τεχνολογία, που διευκολύνουν τις ζωές των πολιτών. Αν ρωτήσουμε  στην εγχώρια μιζέρια μας το ντόπιο πολιτικό προσωπικό ποια είναι η γνώμη του για το cloud computing, τις εφαρμογές του και το πως και τι, αυτό που θα σου πουν αρκετοί, εάν γνωρίζουν κάποια κουτσοαγγλικάκια, θα είναι ότι το cloud computing, έχει να κάνει με σύννεφα και ίσως και με την πρόγνωση του καιρού.
Δεν μπορώ παρά να θαυμάσω όλους αυτούς που έχουν φέρει στο κέντρο της προεκλογικής συζήτησης σαν ένα μοναδικό θέμα που πρέπει να μας απασχολεί, το πρόβλημα του κουρέματος του δημόσιου χρέους, υποσχόμενοι κάτι που απλά δεν υπάρχει, εάν ταυτόχρονα θέλουμε να παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Και όμως είχαν άνθρωποι που αποπνέουν πολιτική μούχλα την ικανότητα να περιστρέψουν την όλη  συζήτηση περί του θέματος  της Δευτέρας Παρουσία και της μετάβασής μας και της περιπλάνησής μας στους λειμώνες των ασφοδέλων.
Κανείς δεν συζήτησε το θέμα της μετανεωτερικής κοινωνίας. Πήγαμε δεκαετίες πίσω με συζητήσεις πάνω σε σωτηριολογικές λογικές.
Δεν είναι που δεν έγινε η παραμικρή συζήτηση για τα θέματα του Κούι, της ψηφιακής σύγκλισης και του cloud computing.
Λησμονήθηκαν μία σωρεία άλλων σπουδαίων θεμάτων.
Σιωπή νεκροταφείου. Και για τα μεγάλα θέματα της Ευρώπης και του πλανήτη και για αυτά τα σπουδαία που αφορούν κυρίως εμάς.
Αναφέρω κάποιες επικεφαλίδες θεμάτων για τις οποίες δεν ακούσθηκαν οι απόψεις των κομμάτων, που τελικά όλα ακολούθησαν ιδρωμένα την ατζέντα που έβαλε στο τραπέζι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κλιματικές αλλαγές, επιπτώσεις τους, αλλαγές σε πολιτικές που πρέπει να συμβούν σε παγκόσμιο επίπεδο, πανευρωπαϊκά και εδώ στην Ελλαδίτσα μας, τον ομφαλό της γης.
Καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας στο κόσμο, εκεί που οι άνθρωποι  ακόμα μας βλέπουν ως παράδεισο, παρά την οικονομική μας κρίση.
Αναδιανομή του τεράστιου πλούτου στον πλανήτη που είναι συγκεντρωμένος στα χέρια ενός πολύ μικρού ποσοστού του πληθυσμού (1%)
Μεταναστευτικές ροές.
Επιστροφή της πραγματικής οικονομίας σε πραγματική βάση. Δεν μπορεί και δεν πρέπει το ίδιο το χρήμα να αποτελεί εμπόρευμα, που να παράγει άλλο χρήμα, Έλεγχος των χρηματιστηριακών ροών παγκοσμίως.
Η Ευρώπη στη νέα μεταποικιοκρατική εποχή, όπου οριστικά και αμετάκλητα, έχει πάψει το μοντέλο, του να παράγουν οι άλλοι φτηνές πρώτες ύλες  και εμείς εδώ τα βιομηχανικά και μεταβιομηχανικά προϊόντα, εκμεταλευόμενοι αυτούς που δεν έχουν υπό τον ήλιο μοίρα. Με ποιες πολιτικές και  με αυτό το δεδομένο θα μπορέσει η Ευρώπη να διατηρήσει το σπουδαίο κοινωνικό κράτος που δημιούργησε;
Ενεργειακή πολιτική. Εξάντληση φυσικών πόρων. Απεξάρτηση από ρυπογόνα ορυκτά. Οδεύσεις και μεταφορές ενεργειακών πόρων παγκοσμίως, πανευρωπαϊκά και στην χώρα μας.
Συνταγματική αναθεώρηση. Καθιέρωση Συνταγματικού Δικαστηρίου. Εκλογικός νόμος. Αλλαγή στη διαδικασία ανάδειξης Κυβέρνησης ώστε να γίνεται συζήτηση μεταξύ των κομμάτων για προγραμματικές συγκλίσεις, ώστε η συνεργασία που απαιτεί η πλειοψηφία των πολιτών να είναι σε σωστή βάση. Μη κρατικά πανεπιστήμια.
Περιγράμματα θέσεων στη δημόσια διοίκηση. Αξιολόγηση δομών. Αξιολόγηση υπαλλήλων. κινητικότητα. Επιμόρφωση.
Ασφαλιστικό σύστημα. Τεράστιες ανισότητες τόσο στις ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνουμε, όσο και στις συντάξεις. Πρόωρες συντάξεις. Δημογραφικό πρόβλημα.
ΑΟΖ. Ερευνες για ανακάλυψη υδρογονανθράκων. Τρόπος εκμετάλλευσης. Ορυκτός πλούτος. Επιπτώσεις στο περιβάλλον από τις εξορύξεις.
Αγροτική παραγωγή. Βιολογική γεωργία.
Τουρισμός.
Χωροταξία.
Πράσινη ανάπτυξη. Νέες θέσεις εργασίας στην πράσινη οικονομία.
Αθλητισμός. Αλλαγή του μοντέλου, ώστε να αποδυναμωθεί ο σωματειακός αθλητισμός και να ενισχυθεί ο μαθητικός. Πολιτικές για να πάψει το αίσχος να επιβαρύνονται οι πολίτες μεγάλα ποσά για να αθληθούν τα παιδιά.
Συγκοινωνίες. Αστικές συγκοινωνίες. Ανάπτυξη του σιδηρόδρομου.
Η Ελλάδα ως πύλη εισόδου προϊόντων από τις μεγάλες οικονομίες της Ανατολής. Λιμάνια. Σιδηροδρομικές εμπορικές μεταφορές. Αποθηκευτικοί χώροι.
Φυσικό αέριο και δίκτυα.
Δικαιοσύνη. Αλλαγές στους κώδικες. Επιτάχυνση της διαδικασίας απονομής της δικαιοσύνης.

Θα μπορούσα να συνεχίσω και με άλλα θέματα.
Θα αναφέρω ένα τελευταίο, αλλά ίσως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, το πιο σημαντικό που θα έπρεπε να συζητηθεί και ουδείς τελικά το έθιξε.
ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ. Η Ελλάδα δεν θα πάει πουθενά, όποιος και αν έλθει στην εξουσία, όποιες πολιτικές και αν εφαρμοσθούν, εφόσον συνεχίσει η χώρα μας να είναι υδροδικέφαλη. Και ουδείς έχει ασχοληθεί με ετούτο. Ότι ποτέ δεν θα πάμε μπροστά, εφόσον το 50% του πληθυσμού, της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής βρίσκεται συγκεντρωμένο στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα.
Αύριο τελειώνει  η προεκλογική περίοδος και η συζήτηση περιορίσθηκε σε αυτά που έθεσαν τα μουχλιασμένα μυαλά του παρελθόντος.
Τα κατάφεραν.
Εύγε για τις ικανότητές τους.

Αγροτικό ζήτημα. Όλος ο θίασος επί σκηνής

Πόσο άραγε απέχει η τραγική οικονομική κατάσταση ενός πορτοκαλοπαραγωγού στην Αργολίδα, που περιμένει να ζήσει από ένα ικανοποιητικό σε εμβαδόν χωράφι 20 στρεμμάτων με έναν αγρότη της Κορινθίας ή της Αχαΐας τότε στα τέλη του προπροηγούμενου αιώνα με τη σταφιδική κρίση; Δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες και με νούμερα για τα έσοδα από τα πορτοκάλια, με τα οποία πρέπει να ζήσει, κάποιος αγρότης όταν δεν έχει άλλες πηγές εισοδήματος. Ούτε θα αναφέρω αναλυτικά τα κόστη για την καλλιέργεια ή για τις αποζημιώσεις από τους παγετούς. Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε την κατάσταση. Όμως μένουμε απαθείς. Και στην προεκλογική περίοδο περί άλλα τυρβάζουμε.

Άραγε από που να ξεκινήσω την ιστορική μου αφήγηση σε σχέση με το αγροτικό ζήτημα;
Ήταν τότε που ο ηγέτης στην χώρα μας, καταγόμενος από μια πανέμορφη χερσόνησο της Κροατίας,γραμμένος στο libro d' oro, το βιβλίο των Βενετών ευγενών, δεν τόλμησε το αυτονόητο. Να μοιράσει στους ακτήμονες Ελληνες τις τεράστιες σε έκταση εθνικές γαίες που είχαν περιέλθει, δικαιώματι πολέμου, στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος από τα τσιφλίκια των Οθωμανών.  Έτσι  ο Ελληνικός χώρος της υπαίθρου γέμισε με ακτήμονες που με τεράστιες δυσκολίες τα έβγαζαν πέρα και με λίγους ιδιοκτήτες γης, αστούς τε κυρίως και ολίγους αγρότες.
Μερικές δεκαετίες αργότερα, το έτος 1871,  η κυβέρνηση τους Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, νομιμοποίησε όλες  τις καταλήψεις που είχαν γίνει στις εθνικές γαίες.  Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε μία νέα γενιά προνομιούχων.  Οι νταήδες, οι μάγκες και οι ημέτεροι των τότε πολιτικών ηγεσιών, ξαφνικά απέκτησαν γη, ενώ πολλοί νοικοκύρηδες που ζούσαν με την τιμιότητα και με το Ευαγγέλιο ανά χείρας, συνέχισαν τον πρότερο δύσκολο και επίπονο βίο.
Δεν θέλησαν επί δεκαετίες να αποκτήσουμε κτηματολόγιο.
Δεν δημιούργησαν δασολόγιο και έτσι οι κάθε είδους μάγκες καταπατητές συνέχισαν να έχουν το πάνω χέρι.
Δεν θέλησαν να εκσυγχρονίσουν την γεωργία, την κτηνοτροφία, την δασοκομία, την μελισσοκομία.
Η Αγροτική τράπεζα επί χρόνια βοηθούσε τους ημέτερους της δεξιάς και έβαζε στην άκρη τους άμοιρους που ήσαν κοκκινισμένοι στην Ασφάλεια.
Και ήλθε η Χούντα και διέγραψε με μια μονοκοντυλιά, όλα τα αγροτικά δάνεια. Και πάλι οι μάγκες με τις διασυνδέσεις που είχαν λάβει τα δάνεια κέρδισαν και οι μη έχοντες στον ήλιο μοίρα συνέχιζαν τον μοναχικό αγώνα τους στο χωράφι.
Και αργότερα η ένταξή μας στην ΕΟΚ, οι επιδοτήσεις, οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, οι κομπίνες.
Θάβαμε επί χρόνια τα πορτοκάλια, λαμβάνοντας γενναίες επιδοτήσεις, προκειμένου να προσαρμοσθούμε στη ζήτηση με αναδιαρθρώσεις και εξαγωγικές προσπάθειες. Και δεν κάναμε κάτι.
Και θάβαμε ( αυτοί οι ολίγοι έθαβαν) μαζί με τα πορτοκάλια και κοτρώνες. Και οι επιτήδειοι και κομπιναδόροι οικονόμησαν.
Και λαμβάναμε επιδοτήσεις για τον χυμό. Και τα φορτηγά πηγαινοερχόντουσαν με το ίδιο φορτίο; Και οι επιτήδειοι οικονόμαγαν. ΄Η μήπως δεν λέω αλήθειες;
Και δηλώναμε πολύ περισσότερα ελαιόδενδρα και αιγοπρόβατα. Και δηλώναμε όλες τις χέρσες επιφάνειες ότι τις καλλιεργούσαμε με δημητριακά χωρίς να το πράττουμε. Και κέρδιζαν οι επιτήδειοι. Και την ίδια στιγμή οι μικροαγρότες και οι ξωμάχοι πάλευαν με τιμιότητα.
Και κάναμε τις κομπίνες με την επιστροφή του ΦΠΑ των αγροτικών προϊόντων. Και κάποιοι πολύ ολίγοι μάγκες ενθυλάκωσαν δεκάδες χιλιάδες ευρώ που δεν εδικαιούντο. Η μήπως αυτά δεν συνέβαιναν;
Και κάθε Γενάρη και Φλεβάρη κλείναμε και τους βασικούς οδικούς άξονες της χώρας για να ζητήσουμε επιπλέον επιδοτήσεις. Και επί χρόνια πετύχαινε τους στόχους της  η αγροτική κινητοποίηση. Αλλά τα χρόνια προβλήματα της γεωργίας παρέμεναν. Η παραγωγή δεν αυξανόταν. τα εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα συνέχιζαν να κατακλύζουν τις Ελληνικές αγορές με αυξανόμενους ανά έτος ρυθμούς.
Και είχαμε και τους αγροτικούς συνεταιρισμούς σε κάθε χωριό από έναν, και τις Ενώσεις. Και μην μου πείτε ότι δεν ωφελήθηκαν προσωπικά κάποιοι αγροτοσυνδικαλιστές καθ΄ον χρόνον οι Συνεταιρισμοί κατέρρεαν και οι απλοί αγρότες υπέφεραν. Και πήραν και τα μυαλά τους αέρα. και εκεί στη Λάρισα η Ενωση κατασκεύασε και mall- shoping center. Και κατέρρευσε η Ένωση αυτή της Θεσσαλίας Δεν πα να ...... Ηταν οι γαλάζιοι συνδικαλιστές τότε εκεί.
Και σήμερα; Ποιος γνωρίζει για το  αίσχος των επιδοτήσεων που δίδονται στους παραγωγούς εσπειδοειδών; Άλλοι (οι ολίγοι) λαμβάνουν επιδοτήσεις ανά έτος χιλιάδων ευρώ και έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και άλλοι (οι πολλοί) δεν λαμβάνουν ούτε ένα ευρώ και τρέμουν στην ιδέα του παγετού, της τιμής που διαμορφωθεί, του έμπορα που κόβει την τιμή  από εδώ και από εκεί για διάφορους λόγους, εκβιάζει και συμπεριφέρεται ως άρχων τσιφλικάς της εποχής του Μεσαίωνα. Και ουδείς ενδιαφέρεται να δημιουργήσει μέσω των μαζικών φορέων των αγροτών, κάποιες εστίες αντίστασης για την αξιοπρέπεια του αγρότη. Αυτά είναι. Αλλά τα αποσιωπούν, διότι οι γαλάζιοι και πρώην πράσινοι και νυν ροζέ αγροτοσυνδικαλιστές δεν θέλουν να θίξουν τα κακώς κείμενα (τα αίσχη θα μπορούσα να πω). Και μην μου πείτε κάτι αντίθετο, διότι ο φίλος μου ο Θανάσης, ο πιο αγρότης αγρότης σε όλη της Αργολίδα δεν λαμβάνει ούτε ένα ευρώ από επιδοτήσεις. Παλεύει ως αγρότης και μόνον, όχι ως επιδοματούχος.
Και να σας πω το γιατί γίνεται αυτό; Διότι τις επιδοτήσεις τις παίρνουν όσοι είχαν παραδώσει πορτοκάλια (πραγματικές ποσότητες υποθέτω) για χυμοποίηση. Όσοι είχαν άλφα αλφα ποιότητα, όσοι ήσαν σωστοί καλλιεργητές, έτρεχαν να ανοίξουν αγορές και πωλούσαν στην εξαγωγή ή στην εσωτερική αγορά, όσοι είχαν βιολογικές καλλιέργειες και δεν παρέδιδαν σε χυμοποιεία, δεν λαμβάνουν ούτε ένα ευρώ επιδότηση (η λαμβάνουν κάποια ψίχουλα). Τι να πούμε;
Και έγιναν αναδιαρθρώσεις ποικιλιών, έτσι στην τύχη. Διότι είχε βάλει αυτή την ποικιλία ο γείτονας και είχε ένα καλό εισόδημα για ένα ή δύο χρόνια. Και μετά και πάλι αδιέξοδα.
Και δεν οργανώσαμε την οργανική (βιολογική) καλλιέργεια. Και δεν θεσπίσαμε ζώνες βιολογικής γεωργίας.
Και δεν προωθήσαμε το προϊόν και δεν διαφημίσαμε την εξαιρετική ποιότητά του και δεν το συσκευάσαμε σωστά και έτσι η τιμή του πορτοκαλιού παραμένει στα τάρταρα και ευνοημένοι είναι μόνον οι έμποροι και οι συσκευαστικάριοι.
Και το συνεχίζουμε  το έργο του Αναβάλου με τελείως εσφαλμένο τρόπο. Με διπλές και τριπλές κινήσεις για να  κοστίζει ακριβά στον αγρότη. Και για να έρχεται το νερό μια δυό φορές μόνον το μήνα. Και έτσι να μην μπορεί να προχωρήσει ο αγρότης σε δυναμικές καλλιέργειες που θέλουν καθημερινά ποτίσματα και έτσι δεν θα σηκώσει ποτέ κεφάλι. Και ουδείς από τους παμμέγιστους παράγοντες ομιλεί. Και δεν υπάρχει σχέδιο διαχείριση των νερών. Ούτε σχέδιο εξοικονόμησης νερού. Ούτε....
Και δεν κάνουμε απολύτως τίποτα για να συνδέσουμε την αγροτική παραγωγή με τον τουρισμό. Για να ωφεληθούν και οι δύο τομείς της οικονομίας.
Και δεν έχουμε κανένα σχέδιο για  τις αλλαγές συνθηκών ζωής στην ύπαιθρο. Οι πολιτιστικοί σύλλογοι στα χωριά μαράζωσαν. Αλλά τότε είμασταν ευχαριστημένοι με τις 3-4 μερσεντές που κυκλοφορούσαν σε κάθε χωριό. Και με τους  Γιαννοπουλικούς "ναούς του πολιτισμού" και τα διάφορα ξενυχτάδικα με ξεγυμνωσιές ανατολικής προέλευσης χορευτριών. Και κάναμε και το κυλικείο του αθλητικού χώρου ξεγυμνωμπάρ. Και όλα αυτά γινόντουσαν και γίνονται ακόμα και οι αγρότες τότε ήσαν φανατικοί οπαδοί των πράσινων κυρίως, αλλά και γαλάζιων πολιτευτάδων. Και ναυλωνόντουσαν τα λεωφορεία και γέμιζαν από ευτυχείς οπαδούς με πλαστικά σημαιάκια με τον ανατέλλοντα ήλιο. Και έτρεχε ο κόσμος στις πλατείες της Πάτρας, της Τρίπολης, αλλά και στο Κέντρο της Αθήνας. Και τους έβαζε ο Μπιρσίμ σε συγκεκριμένο σημείο της πρωτεύουσας για να δημιουργηθεί η "λαοθάλασσα".
Και σήμερα το να πάρει ο αγρότης μια καλή θέση σε λαϊκή αγορά είναι πολιτικό ρουσφέτι του παράγοντα που λαμβάνει πολλαπλάσιους σταυρούς, απ΄όσες ψήφους έλαβε μία ολόκληρη παράταξη με θέσεις και ιδέες και αγώνες.
Και διαμαρτυρόμαστε και αντιδρούμε όταν θέλουμε να ξεχωρίσουμε στα παζάρια τους εμπόρους με τους πραγματικούς παραγωγούς.
Και ήλθε στην Αργολίδα ο επερχόμενος πριν μερικές μέρες και το μόνο που μας είπε για τους αγρότες είναι οι φόροι.
Και το βασικό τηλεοπτικό σποτ των επερχόμενων περιέχει ένα τεράστιο ψέμα, ότι ο αγρότης πληρώνει για το χωράφι του ΕΝΦΙΑ, ωσάν να ήταν διαμέρισμα. Ενώ αυτό δεν είναι αλήθεια, αφού η επιβάρυνση για τα χωράφια (για τα χωράφια λέω, όχι για τα εντός οικισμού οικόπεδα) είναι σχετικά μικρή. Ένα λεπτό παραπάνω στην τιμή να μπορούσε να πετύχει ο αγρότης θα υπερκάλυπτε κατά πολλές φορές τον ΕΝΦΙΑ του χωραφιού. Αλλά όταν δεν έχουν συγκεκριμένα σχέδια, αυτό που κάνουν είναι να πετάνε πυροτεχνήματα
Το πρόβλημα για τους αγρότες δεν είναι οι φόροι στα χωράφια. Είναι η τιμή πώλησης, η κάλυψη των κινδύνων, τα πολύ αυξημένα κόστη, η ειλικρίνεια, η τιμιότητα, η αξιοπρέπεια. Το να μπορεί να πουλήσει το προϊόντα του χωρίς να είναι αναγκασμένος να γλύφει κατουρημένες ποδιές.
Και τελικά σήμερα ουδείς συζητάει το αγροτικό πρόβλημα, που δημιούργησαν οι γαλαζοπράσινοι και οι ευτυχείς πελάτες τους με τα πλαστικά σημαιάκια που είχαν τον ήλιο τότε και που σήμερα πιστεύουν ότι "η ελπίδα έρχεται". Μα είναι δυνατόν, να έρχεται η ελπίδα; Δεν είναι εδώ; Τι είναι τούτο πάλι; Άκου έρχεται. Με τρένο άραγε;

(Όλος ο θίασος των αγροτοσυνδικαλιστών κατά το κόψιμο της κορδέλας του αγροτοmall)

Ραχήλ. Η μόνη ειλικρινής

Δεν θα ζητήσουμε να λάβουμε τα επτά τόσα δισεκατομμύρια ευρώ που μας οφείλουν οι δανειστές από το πρόγραμμα στήριξης.

Ταυτόχρονα δεν θα ολοκληρώσουμε την τελευταία αξιολόγηση.

Ταυτόχρονα θα καταργήσουμε τον ΕΝΦΙΑ.

Ταυτόχρονα θα αυξήσουμε το αφορολόγητο όριο όσον αφορά το φόρο εισοδήματος.

Ταυτόχρονα θα συνεχίσει για έξη μήνες η ΕΚΤ να παρέχει ρευστότητα στις Ελληνικές Τράπεζες παρότι δεν θα είμαστε σε πρόγραμμα. Ταυτόχρονα οι Ελληνικές Τράπεζες  θα κουρέψουν υποχρεωτικά τα δάνεια των υπερχρεωμένων πολιτών και επιχειρήσεων, βάσει κριτηρίων. Ταυτόχρονα οι Ελληνικές Τράπεζες θα αγοράσουν και άλλα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου για να πληρωθούν οι υποχρεώσεις των επόμενων μηνών. Ταυτόχρονα θα αυξηθεί η ρευστότητα που θα παρέχουν οι Ελληνικές Τράπεζες στην πραγματική οικονομία.

Ταυτόχρονα οι δανειστές θα δεχθούν το αίτημά μας να κουρέψουν το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου δανεισμού. Ταυτόχρονα οι Κυβερνήσεις πιο φτωχών από την Ελλάδα χωρών θα δεχθούν να επιβαρυνθούν οι πολίτες τους λόγω του κουρέματος. Ταυτόχρονα θα επιστραφούν στους μικροομολογιούχους όσα έχασαν από το προηγούμενο κούρεμα.

Ταυτόχρονα θα μας δανείσουν οι αγορές ή οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών που ήδη έχουν επιβαρυνθεί λόγω του κουρέματος για να ξεπληρώσουμε το ακούρευτο μέρος των χρεών μας.

Ταυτόχρονα θα βρούμε και τα 11 δις που προβλέπει για άμεσες ενέργειες το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ή τα 20 τόσα δις, όπως υπολογίσθηκαν οι δράσεις αυτές από το Υπουργείο Οικονομικών. Για να γίνει αυτό θα δεχθεί ο EFSF (μηχανισμός στήριξης) να εκταμιευθεί για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης μέρος από τα 11 δις που έμειναν αδιάθετα από την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών. Ταυτόχρονα οι Τράπεζες είναι βέβαιο ότι με αυτές τις συνθήκες δεν θα χρειασθούν επιπλέον κεφάλαια, ώστε να είναι δυνατόν μέρος των 11 δις να χρησιμοποιηθεί  για κουρέματα κόκκινων δανείων.

Ταυτόχρονα θα επαναπροσληφθούν όλοι όσοι τέθηκαν σε κατάσταση διαθεσιμότητας.

Ταυτόχρονα δεν θα εισπράξουμε ούτε ένα ευρώ από αποκρατικοποιήσεις.

Ταυτόχρονα ο προϋπολογισμός του Κράτους θα είναι ισοσκελισμένος και δεν θα παράγουμε νέα ελλείμματα.

Και ταυτόχρονα θα παραμείνουμε στην Ευρωζώνη.

Η μόνη ειλικρινής που σοβαρά πιστεύει ότι μπορούν να γίνουν όλα αυτά ταυτόχρονα είναι η Ραχήλ που νόμιζε ότι η Τράπεζα της Ελλάδος, μπορεί να τυπώσει μέχρι 100 δισεκατομμύρια ευρώπουλα.

Όλοι οι άλλοι μας κοροϊδεύουν. Εσείς τους πιστεύετε;

Συνέβη και αυτό. Οι αδιάφοροι υπερψήφισαν τον Προϋπολογισμό του Δήμου Ναυπλιέων

Γνωρίζω άριστα αυτά που συμβαίνουν και πόσο ντεμοντέ τυγχάνω, ασχολούμενος με θέματα "ξεπερασμένα".

Πριν από επτά μόλις μήνες όλοι  με μανία ασχολούντο με τα δημοτικά πράγματα, με υποσχέσεις και δήθεν προσδοκίες ανατροπών των τοπικών  πολιτικών και των προσώπων. Κάποιοι θεωρούσαν τους εαυτούς τους υπερεπαναστάτες, επειδή δήλωναν «αριστεροί» και τους αντιπάλους τους συμβιβασμένους και μνημονιακούς. Ενώ δεν είχαν καμία αυτόνομη συλλογική δράση στα δημοτικά πράγματα μέσα στο πέρασμα του χρόνου, δημιούργησαν ένα κομματικό δημοτικό σχήμα λίγες μέρες πριν από τις αυτοδιοικητικές  εκλογές και επειδή έβαλαν τις ταμπέλες τους και έλαβαν την κομματική στήριξη της  ριζοσπαστικής δήθεν αριστεράς, θεώρησαν ότι είχαν το αποκλειστικό προνόμιο της αριστεροσύνης, της επαναστατικότητας και το να περνιούνται για αποκλειστικοί προστάτες των αδύναμων.

Θεώρησαν όλους τους υπόλοιπους συμβιβασμένους και εν δυνάμει συμμάχους της δημοτικής αρχής. Ποιους; Αυτούς που χρόνια τώρα αγωνίζονται, συγκρούονται, έχουν πληρώσει  τίμημα για τις επιλογές τους στα δημοτικά δρώμενα και δεν θέλησαν ποτέ να λάβουν ανταλλάγματα και θέσεις.

Λόγω κεκτημένης ταχύτητας και εν όψει ανάληψης της κεντρικής εξουσίας από τον κομματικό φορέα που τους υποστήριξε, διαψεύστηκα για την αρχική εκτίμησή μου ότι η ουσιαστική διάλυσή τους και πλήρης αδράνειά τους, θα ερχόταν την επομένη των αυτοδιοικητικών εκλογών. Συνέχισαν λοιπόν μια υποτυπώδη δράση στα δημοτικά θέματα και μία ενεργοποίηση στο θέμα της εκποίησης της  δημόσιας περιουσίας, χωρίς βεβαίως να μας έχουν ποτέ πει ποιο είναι, κατά τη γνώμη τους, το εναλλακτικό σχέδιο για τη διαχείριση των ακινήτων που ανήκουν στο δημόσιο.

Τώρα βέβαια έχουμε βουλευτικές εκλογές. Με τα τρέχοντα θέματα του Δήμου Ναυπλιέων θα ασχολούμαστε;

Με αυτό τη λογική οδηγηθήκαμε στην αντίπερα τελείως όχθη.

Η υπερψήφιση  ενός προϋπολογισμού ενός Δήμου έχει επικρατήσει να θεωρείται ως μία οιονεί ψήφος εμπιστοσύνης ή δυσπιστίας της δημοτικής αρχής. Οι "ριζοσπάστες" λοιπόν που κατηγορούσαν τους άλλους ως "συμβιβασμένους"  και ως «δεκανίκι» της δημοτικής αρχής, υπερψήφισαν πριν από λίγες μέρες τον προϋπολογισμό του Δήμου Ναυπλιέων, ουσιαστικά δηλαδή με τον συμβολισμό που έχει επικρατήσει για την πράξη τους αυτή, υπερψήφισαν τις βασικές πολιτικές της δημοτικής αρχής.

Εγώ δεν θεωρώ ότι a priori κάθε σύμβουλος της αντιπολίτευσης  πρέπει να καταψηφίζει τους προϋπολογισμούς ενός Δήμου. Και θεωρώ ότι ένας προϋπολογισμός δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό που λέει. Αποτελεί τον προϋπολογισμό εσόδων και εξόδων ενός Δήμου που είναι βασισμένος στις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Όμως οι δημοτικές παρατάξεις είναι υποχρεωμένες προς την κοινωνία και τους ψηφοφόρους τους να δικαιολογήσουν την όποια θετική ή αρνητική τους ψήφο κατά την ψήφιση του προϋπολογισμού. Και βεβαίως είναι αδιανόητο κάποιος να  υπερψηφίζει έναν προϋπολογισμό και ταυτόχρονα να θεωρεί συμβιβασμένους αυτούς που τον καταψηφίζουν αιτιολογώντας μάλιστα την ψήφο τους.Δεν είναι ότι ξαφνικά έγινε σύμμαχος της δημοτικής αρχής η παράταξη που είχε λάβει το χρίσμα της «ριζοσπαστικής αριστεράς». Συνέβη κατά την γνώμη μου το εξής απλό. Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρθηκαν να επεξεργασθούν, να διαμορφώσουν και να εκφράσουν κάποια άποψη για τον προϋπολογισμό. Αδιαφορούν πλέον. Ασχολούνται με τα των βουλευτικών εκλογών. Μετά, από μερικά χρόνια θα ξαναδούν τα δημοτικά πράγματα και θα εκφράσουν εκ νέου τον διχαστικό τους λόγο.

Είναι πανεύκολο να εκφράζουμε την αντίθεση μας στα μνημόνια, τους φόρους, τα τέλη διοδίων (τα λησμονήσαμε αυτά εσχάτως), τα μεταλλεία χρυσού, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, το δυσβάστακτο χρέος, τα κόκκινα δάνεια, την ανεργία. Ο δύσκολος όμως δρόμος είναι να επιχειρείς να μιλήσεις πολύ συγκεκριμένα και να πεις την άποψή σου για το τι πρέπει να αλλάξει και τι συγκεκριμένο πρέπει να γίνει σε κάθε τομέα.

Και επί του προϋπολογισμού του Δήμου οι «παλαιοί» δήλωσαν την αντίθεσή τους, και καταψήφισαν, έχοντας όμως άποψη για το τι πρέπει να αλλάξει τόσον όσον αφορά τη διαδικασία κατάρτισης του προϋπολογισμού, όσον και σε σχέση με έναν διαφορετικό δρόμο που είναι αναγκαίος.

Το 2015 και το 2016 είναι οι πολύ κρίσιμοι χρόνοι για το που θα βαδίσει το Ναύπλιο και η ενδοχώρα του. Διότι τώρα πρέπει να προετοιμασθούμε για τον καινούργιο ΕΣΠΑ (ΣΕΣ), για να μην τρέχουμε παρακαλώντας την τελευταία στιγμή, όπως μονίμως κάνουμε. Και πρέπει να προετοιμασθούμε και για το καινούργιο πακέτο Γιούνκερ, για έργα άμεσης απόδοσης για την τοπική κοινωνία. Μόνον έτσι μπορούμε ουσιαστικά να βοηθήσουμε, τους ανέργους και τους χειμαζόμενους συμπολίτες μας. Και ο προϋπολογισμός του Δήμου, όπως ψηφίσθηκε από τους νεοδημοκράτες, πασόκους και τους «αριστερούς» και καταψηφίσθηκε από τους παλαιούς και τους κομμουνιστές είναι πολύ μακριά από τις ανάγκες αυτές.

Η λογική της άκριτης υποσχεσιολογίας, των μεγάλων  λόγων, των εύκολων ύβρεων κατά των πολιτικών αντιπάλων είναι μία αλυσιτελής για την κοινωνία και αντιδραστική τακτική. Όταν μάλιστα οι ίδιοι υπερψηφίζουν συντηρητικούς δημοτικούς προϋπολογισμούς που δεν ανοίγουν δρόμους για ένα καλύτερο μέλλον.

Οι σειρήνες των εκλογών

Εν όψει προεκλογικής περιόδου έλεγα να γράψω για τα πεπραγμένα των δύο κυβερνητικών βουλευτών μας.
Τι έκαναν λοιπόν οι εν λόγω κύριοι για τα τοπικά θέματα που μας καίνε όπως για το φυσικό αέριο, τον Ανάβαλο, τον σιδηρόδρομο, την ενεργειακή πολιτική, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τις πηγές ύδρευσης, τον τουρισμό, τους αθλητικούς χώρους. τις ριζικές αλλαγές στην πολεοδομική νομοθεσία (με τα ευχαριστήρια συλλόγων σφραγίδων εν όψει εκλογών) και τις Ζώνες Προστασίας, την χωροταξία, τους οδικούς άξονες, το αεροδρόμιο, τα υδροπλανοδρόμια, την μαύρη εργασία στην Αργολίδα, τα προβλήματα της υγιούς επιχειρηματικότητας, την αντιμετώπιση των αεριτζήδων και της τοπικής φοροδιαφυγής, τα λιμάνια, την κρουαζιέρα, την ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων, την ψηφιακή διακυβέρνηση, την καινοτομία, τις εξαγωγές των ντόπιων επιχειρήσεων, τα κόστη μεταφορών, τους ορεινούς όγκους της Αργολίδας, την προώθηση των τοπικών προϊόντων, την αναδιάρθρωση καλλιεργειών, τα σκουπίδια, τις ιδιωτικοποιήσεις, την Καραθώνα και τις άλλες παραλίες, τα προβλήματα της υγείας των Νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας, την προληπτική ιατρική, τον πολιτισμό.
Δεν θα το πράξω το εγχείρημα να τους κριτικάρω άλλη μια φορά. Άλλωστε έχω γράψει στο παρελθόν τις απόψεις μου για τους κυβερνητικούς βουλευτές, ιδίως  για τον Υπουργό. Τα έχω πει όταν ήταν ακόμα πανίσχυρος στην Αργολίδα  και η εκλογή του ήταν δεδομένη, αφού πολλοί από τους σημερινούς σφοδρούς πολέμιούς του  ήσαν τότε ακόλουθοί του και παρατρεχάμενοι.
Θα ασχοληθώ λοιπόν με όλους τους άλλους που θα ζητήσουν την ψήφο μας, ιδίως με αυτούς που επιθυμούν να ορίζουν αύριο τις τύχες μας και με τις αποφάσεις που θα πάρουν κυβερνώντας είτε αυτόνομοι είτε σε συνεργασίες θα επηρεάσουν το μέλλον της κοινωνίας μας.
Βλέπω όμορφα χαμογελαστά καινούργια πρόσωπα να "κατεβαίνουν" στις εκλογές ως υποψήφιοι βουλευτές Αργολίδας. Κάποιοι από αυτούς έχουν γράψει, και πει τις απόψεις του απευθυνόμενοι στον θυμό και την αγανάκτηση των πολιτών για τις ραγδαίες αλλαγές που έχουν επισυμβεί στη ζωή μας. Είναι εύκολο να κάνεις μια τέτοια κριτική. Αρκεί να γράψεις για τις αυτοκτονίες, που όλοι τις πιστεύουν, αλλά τα στοιχεία δεν τις επιβεβαιώνουν, για τα σπίτια και τους πλειστηριασμούς, για την ανεργία, για την υπερβολική φορολόγηση των πολιτών (σπανιότερα ομιλούν για τη βαριά φορολόγηση των επιχειρήσεων) και αμέσως γίνεσαι συμπαθέστατος. Εκφράζουν όλοι αυτοί την αντίθεσή τους σε όλα αυτά και διατρανώνουν την θέλησή τους να δώσουν οπίσω στον λαό αυτά που του πήραν. Ωσάν ο Αργολικός κάμπος να είναι φυτεμένος με χρηματόδενδρα.
Υπάρχουν και οι άλλοι υποψήφιοι, των μικρότερων κομμάτων, που και αυτοί λένε τις ωραίες γενικούρες τους για μια πιο όμορφη και θελκτική Αργολίδα, αγγελικά πλασμένη, για ήλιους που ανατέλλουν, ρόδα που μυρίζουν όμορφα και νόστιμες πέστροφες σε γλυκά ποταμίσια νερά.
Οι περισσότεροι υποψήφιοι στην Αργολίδα φαντάζομαι ότι είναι εξαιρετικά άτομα, Αρκετοί από αυτούς έχουν διαπρέψει στον επαγγελματικό στίβο (κάποιοι είναι ανεπάγγελτοι, αλλά ολίγοι), Όμως δεν έχουμε ακούσει απολύτως τίποτα από όλους αυτούς για τα συγκεκριμένα θέματα που θίγω παραπάνω σε επικεφαλίδες, πλην ολίγων φωτεινών εξαιρέσεων.
Μια ζωή υποστηρίζουμε τις κομματικές σειρήνες που λένε ωραία λόγια και υπόσχονται πράγματα σε κάθε ψηφοφόρο χωριστά. Και θα το κάνουμε και τώρα, νάστε βέβαιοι, αγαπητοί μου και ας μην το αντιλαμβανόμαστε. Τόσα χρόνια ψηφίζουμε για την πάρτη μας, για τον διορισμό του παιδιού μας, για να έχουμε επαφές με την εξουσία, για τη άδεια στη λαϊκή αγορά, για μια καλή μετάθεση, για να έχουμε τον ενδιάμεσο να μιλάει μόνον για εμάς. Το πλοίο χρόνια τώρα αρμενίζει με τις όμορφες σειρήνες μπροστά. Αλλά όπως βλέπετε η θάλασσα είναι φουρτουνιασμένη και τώρα η σειρήνα, που είναι μεν όμορφη στο φαίνεσθαι, έχει βάλει όμως κάτω το κεφάλι, διότι το πρόσωπο έχει γεμίσει σπυριά με πύον. (Ξέρω σας το χάλασα)

Το κόμμα λοιπόν που διεκδικεί την εξουσία διοργάνωσε πριν από μερικές μέρες στην Τρίπολη ειδική εκδήλωση αφιερωμένη στην περιφερειακή ανάπτυξη της Πελοποννήσου. Και όμως ουδείς έμαθε τις θέσεις του κόμματος αυτού για το τι συγκεκριμένο θα κάνει για τα πολύ συγκεκριμένα προβλήματά μας. Πέρασε η εκδήλωση σαν να μην έγινε. Για να κάνουν κάποιοι τα κοννέ τους και τίποτα παραπάνω. Και τώρα τους απασχολούν τα ψηφοδέλτια και το κυνήγι των σταυρών και ουδείς προτείνει ένα συνεκτικό σχέδιο για τον τόπο μας. Τι πρέπει να γίνει; Ποιές είναι οι προτεραιότητες; Πως θα γίνει; Με τί είδους χρηματοδότηση; Τίποτα. Λευκό χαρτί.
Η βασική θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την  ανακατανομή των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, έχει μία λογική. Όμως θα πρέπει να μας πουν από που θα κόψουν και σε ποίους τομείς και σε ποίες δράσεις θα δώσουν, Αφού το ύψος του ΕΣΠΑ είναι συγκεκριμένο, θα πρέπει να σκεφτούν και να μας πουν προεκλογικά τι δεν πρέπει να γίνει στην Αργολίδα και τι πρέπει να αλλάξει στις δράσεις που θα γίνουν. Αλλιώς όλα αυτά που εξαγγέλλουν είναι φλυαρίες από φαφλατάδες και τίποτα παραπάνω.
Και δεν έχουν αντιληφθεί  οι υποψήφιοι όλων των κομμάτων τοπικά εδώ στην Αργολίδας ότι ετοιμάζεται ήδη πέραν του ΕΣΠΑ και το πακέτο Γιούνκερ, πολλών δισεκατομμυρίων (τριακοσίων δισεκατομμυρίων ευρώ), μέσω του οποίου μπορούν να γίνουν επιπλέον δράσεις στον τόπο μας. Αλλά το πακέτο αυτό που θα εκμεταλλευθεί το γεγονός της τεράστιας ρευστότητας που υπάρχει σήμερα στο ευρωσύστημα (λεφτά υπάρχουν κύριοι), προϋποθέτει συγκεκριμένο σχέδιο για δράσεις άμεσης απόδοσης. Τα χρήματα, φαίνεται, ότι δεν θα δοθούν  βάσει πληθυσμιακών κριτηρίων. Θα τα λάβουν μόνον αυτοί που έχουν συγκεκριμένες μελέτες και σχέδιο και θα μπορούν να πείσουν ότι αυτά που θα γίνουν θα αποδώσουν άμεσα στην οικονομία. Είναι δράσεις εκτάκτου ανάγκης. Οι άλλοι δεν πρόκειται να πάρουν απολύτως τίποτα. Αυτά θα είναι τα πραγματικά εγκλήματα. Οι άχρηστοι θα βρεθούν εκτός παιχνιδιού. Ποιος από τους υποψήφιους μιλάει γι΄αυτά; Μπορούμε να καταναλώνουμε ώρες μιλώντας για την ανθρωπιστική κρίση, την ανεργία, τα κόκκινα δάνεια. Όμως ποιος σχεδιάζει την επόμενη μέρα;
Θα μπορούσα να σας πω τουλάχιστον δέκα δράσεις στην Αργολίδα που θα μπορούσαν να επιδράσουν πολλαπλασιαστικά και άμεσα στην τοπική οικονομία για να βρουν εργασία οι άνεργοι, να αυξηθεί ο τζίρος των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων για να μπορούν οι άνθρωποι να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, ώστε να κινηθεί το χρήμα και να εισπράξει το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Όμως δεν ασχολούμαστε με αυτά. Με εκατέρωθεν επιθέσεις, ύβρεις, φανατισμό, σταυρομαχίες, πισώπλατα χτυπήματα, σωτηριολογικές θεωρίες η χώρα δεν θα πάει μπροστά.
("Το δικαστήριο πρέπει να κρίνει ουχί ως ζηλότυπος μητριά αλλά ως στοργική μήτηρ" λέει με στόμφο ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Δείτε λοιπόν την εισαγωγή της ταινίας "ο φαφλατάς")

Έζησε ο Ρωμανός. Και μετά;

Αυτή την εποχή το ερώτημα που μας απασχολεί είναι το ποιο συναίσθημα θα επικρατήσει στις επερχόμενες εκλογές. Αυτό του φόβου ή αυτό της αγανάκτησης;
Πριν λίγες μέρες  ασχολούμασταν με την γελοιότητα και τον βούρκο της  Χαϊκαλιάδας.
Λησμονήθηκαν λοιπόν από τους περισσότερους τα τεράστια προβλήματα του σωφρονιστικού μας συστήματος, που μας απασχολούσαν σχεδόν αποκλειστικά  πριν από ένα μόλις μήνα.
Ακράδαντα πιστεύω ότι ήσαν πάρα πολλοί αυτοί που εκμεταλλεύθηκαν για ίδιους σκοπούς την υπόθεση Ρωμανού. Υποκλίνομαι όμως ταπεινά μπροστά σε όλους όσους αγωνίζονται χρόνια τώρα για τα δικαιώματα των κρατουμένων, για τη βελτίωση της διαβίωσής τους στις φυλακές, για την επανένταξή τους στην κοινωνία μετά την αποφυλάκισή τους. Όμως αρνητικά αντιμετωπίζω κάθε έναν που ξαφνικά θυμήθηκε τα δικαιώματα εκπαίδευσης των κρατουμένων, ενώ σιωπούσε πριν και σιωπά σήμερα, παρότι κανένα ουσιαστικό πρόβλημα δεν λύθηκε.
Σκέφτηκα το εξής: Να μιλήσω όταν πλέον οι περισσότεροι θα έχουν πλέον σωπάσει για το σωφρονιστικό μας σύστημα και περί άλλων θα τυρβάζουν. Τότε θα μπορεί κάποιος να πει τη γνώμη του με πιο νηφάλιο τρόπο χωρίς να επηρεάζεται από τις εσφαλμένες, πιστεύω, προσπάθειες αγιοποίησης  ή σατανοποίησης ενός κρατουμένου του κοινού ποινικού δικαίου, που στο κάτω κάτω της γραφής (παρά τους πανηγυρισμούς)  δεν πέτυχε και πολλά, αφού σήμερα δήθεν σπουδάζει από μακρυά και θα περιμένει, για να δει από κοντά την Σχολή του, να φθάσει κάποτε και στην Ελλάδα το "βραχιολάκι", διαδικασία που πρώτος ο Ρουπακιώτης ξεκίνησε, κόλλησε στην πορεία και που οι υποστηριχτές του νέου δεν είχαν τότε υπερψηφίσει, θεωρώντας το βραχιόλιον ως όργανο κρατικής καταστολής.

Θα πρέπει λοιπόν να μιλήσουμε και εδώ στο Ναύπλιο για το σωφρονιστικό σύστημα, αφού η ιστορία της πόλης μας είναι άρρηκτα δεμένη με τις φυλακές, την έκτιση ποινών αλλά  και τις εκτελέσεις καταδικασθένων σε θάνατο.
Η κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας ήταν και είναι επιεικώς απαράδεκτη. Το επίπεδο του πολιτισμού μας κρίνεται κατά ένα μεγάλο μέρος, δεν πρέπει να το λησμονούμε, από την κατάσταση των φυλακών και τις μεθόδους σωφρονισμού. Και δυστυχώς στην πόλη μας πριν χρόνια έγινε ένα δημοψήφισμα με ένα τρομαχτικό ερώτημα. Εάν θέλουμε εμείς οι πολίτες του Ναυπλίου να ανεγερθεί μια νέα πτέρυγα στις δικαστικές φυλακές για να γίνουν πιο ανθρώπινες οι συνθήκες κράτησης. Και αυτοί  που πήγαν και ψήφισαν κατόπιν παρότρυνσης της δημοτικής αρχής, αποφάσισαν με ένα Παπαδοπουλικό ποσοστό να αντιταχθούν στην επέκταση αυτή. Ευτυχώς τους αγνόησε η τότε πολιτική ηγεσία και η νέα πτέρυγα κατασκευάσθηκε, χωρίς να επισυμβούν τα κακά και τα δεινά στην πόλη μας έτσι όπως μας φοβέριζαν κινδυνολογώντας. Αλλά και αυτή η νέα πτέρυγα ασφυκτιά πλέον υπερπλήρης από στοιβαγμένες ανθρώπινες ψυχές. Φαντασθείτε να μην είχε κατασκευασθεί και η νέα αυτή πτέρυγα.
Η σωφρονιστική και η ποινική μας νομοθεσία είναι πολύ προοδευτική, τόσον όσον αφορά τα δικαιώματα εκπαίδευσης των κρατουμένων, αλλά και λόγω πρωτοποριακών θεσμών που έχουν θεσπισθεί.
Το πρόβλημα όμως έγκειται στο κτηριακό πρόβλημα και στις υποδομές, στον υπερπληθυσμό κρατουμένων, και στην μη σωστή, κατά την ταπεινή μου γνώμη  εφαρμογή, της νομοθεσίας.
Να τα πω συγκεκριμένα και πιο αναλυτικά:
Η νομοθεσία μας σήμερα απαγορεύει την προφυλάκιση του οιουδήποτε όσο και βαρύ και αν είναι το έγκλημα, για το οποίο κατηγορείται. Είναι χίλιες φορές πιο σωστό να είναι ελεύθερα εκατό άτομα που κατηγορούνται μεν, αλλά δεν έχουν καταδικασθεί, από το να κρατηθεί σε φυλακές έστω ένας αθώος. Επιτρέπεται βεβαίως η προσωρινή κράτηση μόνον στις περιπτώσεις που κάποιος θεωρείται πιθανόν να διαπράξει εκ νέου κάποιο έγκλημα και ο ύποπτος φυγής. Σε όλες τις χώρες του πολιτισμένου δυτικού κόσμου το συντριπτικό ποσοστό των υποδίκων δεν κρατούνται σε φυλακές. Δεν είναι δυνατόν η χώρα μας να αποτελεί την εξαίρεση με την καταχρηστική σε πολλές περιπτώσεις εφαρμογή των παραθύρων του νόμου. Οι δικαστικές φυλακές δεν θα έπρεπε να έχουν τόσους κρατουμένους.
Πρέπει άμεσα  πολλές πράξεις οι οποίες τιμωρούνται ποινικά να θεωρηθούν ποινικά αδιάφορες και να επιβάλλονται αντί για ποινές φυλάκισης, διοικητικές ποινές, που πολλές φορές φορές είναι πιο επαχθείς για τους παραβάτες. Κάποιες τροχαίες πολεοδομικές, αγορανομικές και άλλες παραβάσεις, δεν πρέπει ποτέ να οδηγούνται στις αίθουσες των ποινικών δικαστηρίων.
Ο σωφρονιστικός μας κώδικας προβλέπει την κοινωνική εργασία ως μέτρο αντικατάστασης της ποινής της φυλάκισης. Θα πρέπει οι φορείς υποδοχής των καταδικασθέντων σε κοινωνική εργασία να οργανωθούν, ώστε να μπορούν να υποδέχονται πολύ μεγαλύτερο αριθμό καταδικασθέντων και για την εφαρμογή δίκαιων κανόνων έκτισης της ποινής. Στην πόλη μας άτομο που εκτελούσε κοινωνική εργασία σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια αποκομιδής απορριμμάτων, ενώ την ίδια στιγμή άλλοι, που εκτελούσαν κοινωνική εργασία είχαν διαφορετική μεταχείριση. Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο μέρος των ατόμων που έχουν καταδικασθεί για πλημμελήματα θα πρέπει να εκτελούν κοινωνική εργασία. Αλλά αυτό πρέπει να γίνεται οργανωμένα και με δίκαιους κανόνες
Ο σωφρονιστικός μας κώδικας προβλέπει τον θεσμό της ημιελεύθερης διαβίωσης κρατουμένων. Εγκληματίες θα μπορούσαν να εντάσσονται σιγά-σιγά στην κοινωνία, εργαζόμενοι ελεύθερα ή σπουδάζοντας ελέυθερα ή μεγαλώνοντας ελεύθερα τα ανήλικα παιδιά τους και να εκτίουν ταυτόχρονα την ποινή τους, είτε με  εγκλεισμό τους στις φυλακές τις βραδινές ώρες είτε κάποιες μέρες την εβδομάδα. Η ποινή είναι ποινή, η τιμωρία τιμωρία, αλλά και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ιερή. Και ο σωφρονισμός με τέτοιες διαδικασίες πολύ πιο αποτελεσματικός. Εκατοντάδες κρατούμενοι θα ήταν δυνατόν να ενταχθούν σε ένα τέτοιο πρόγραμμα με αποτέλεσμα την αποσυμφόρηση των φυλακών, αντί να επιχειρούμε ανά δύο-τρία έτη την παραγραφή αδικημάτων και την απόλυση κρατουμένων κατά έναν ισοπεδωτικό τρόπο, που μόνο δικαιοσύνη δεν αποδίδει.
Και βέβαια όλοι μας πρέπει να υποστηρίξουμε  την βελτίωση του κτηριακού προβλήματος και του προβλήματος της έλλειψης υποδομών.
Αλλά και ο Δήμος μας θα μπορούσε και θα έπρεπε να έχει ενδιαφερθεί για τα προβλήματα στις φυλακές δίπλα  μας.
Τι να κάνουμε;  Ζούμε και θα ζούμε δίπλα στις φυλακές και διαβιούν άνθρωποι εκεί. Όχι ζώα
Δεν είναι μόνον το θέμα της εκπαίδευσης των φοιτητών και σπουδαστών που θα πρέπει να μας απασχολεί. Θα μπορούσε ο Δήμος μας και άλλοι φορείς να έχουν λάβει πρωτοβουλίες για εκπαιδευτικά προγράμματα μέσα στις φυλακές. Φερ΄ ειπείν πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής γλώσσας για τους ξένους κρατουμένους.
Είναι, θεωρώ,  απαράδεκτο οι πολιτιστικές εκδηλώσεις να αφορούν μόνον εμάς τους καλούς, που ζούμε στα σπίτια μας. Θέατρο, ζωγραφική, χειροτεχνία, κινηματογράφος θα έπρεπε να αφορά και τις φυλακές της πόλης μας.
Πολύς λόγος έγινε για την ποιότητα του Χριστουγεννιάτικου στολισμού στο Ναύπλιο με τσακωμούς και αφορισμούς. Εγώ θα έλεγα ότι το μεγαλύτερο έλλειμμα σε αυτόν το τομέα είναι η περιφρόνηση των κρατουμένων στις φυλακές. Γιατί να μην στολίσουμε και εκεί; Οι γιορτές της αγάπης του χριστιανισμού στους ανθρώπους αυτούς κύρια θα έπρεπε να απευθύνεται,. Όχι στις χορτασμένες κοιλιές των μικροαστών, που διαμαρτύρονται διότι φέτος έφαγαν κοκκόρι αντί για γαλοπούλα. Έτσι είναι και ας έχετε τώρα όρεξη να με βρίσετε.
ΥΓ1. Αύριο γίνεται μια μεγάλη συναυλία στην Πλατεία Συντάγματος στο Ναύπλιο για τους κρατουμένους. Αυτούς τους ανθρώπους που αγωνίζονται με συνέπεια για τα θέματα αυτά, εγώ σέβομαι.
ΥΓ2  Εχουμε μαζί με τον Μπάμπη καταθέσει εδώ και αρκετό καιρό την πρόταση να γίνει το Μπούρτζι εγκληματολογικό μουσείο, με την μεταφορά εκεί της γκιλοτίνας. Αλλά οι παράγοντες ενδιαφέρονται μόνον για την προσωπική τους προβολή και τίποτα άλλο.
Η παρακάτω φωτογραφία είναι από την εξέγερση των υποδίκων (που δεν έχουν καν καταδικασθεί) στις δικαστικές φυλακές Ναυπλίου.