Νενικήκασιν

Πρέπει να έγινε, απ΄όσο διάβασα, μία ακόμα συνάντηση των "ΑΝΤΙΤΑΙΠΕΔ συλλογικοτήτων" πριν μερικές μέρες.
Χρήσιμη είναι μια τέτοια συνεύρεση για τα επινίκια.
Πλέον είναι δεδομένο. Ο αγώνας σε τοπικό επίπεδο κερδήθηκε μάλλον κατά το 100%.
Ούτε ένα από τα εν Ναυπλίω ακίνητα και περιουσιακά στοιχεία που περιήλθαν στον ΤΑΙΠΕΔ, δεν πρόκειται να εκποιηθεί. Φτάσαμε στο Δεκέμβρη, έπονται οι γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων και του νέου έτους και των Θεοφανείων και πλέον η όλη προσοχή και δραστηριότητα του πολιτικού προσωπικού, εφ΄ όσον επιτευχθεί κάποιου είδους συμβιβασμός με τους δανειστές θα είναι η Προεδρική εκλογή.
Η μη αποδέσμευση της χώρας από τον σφιχτό οικονομικό έλεγχο, όπως ηλιθίως υποστήριζαν ο Αντώνιος και ο Ευάγγελος, αναπόφευκτα σημαίνει ότι η εξεύρεση 180 βουλευτών, που θα υποστηρίξουν την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή είναι αδύνατη, Επομένως θα έχουμε εκλογές τον Μάρτη και μέχρι τότε ουδέν δημόσιο ακίνητο που βρίσκεται στο Ναύπλιο πρόκειται να εκποιηθεί ή εκμισθωθεί για πεντήκοντα συναπτά έτη ("ξεπουληθεί") Και από τις εκλογές πρόκειται να προκύψει νέα Κυβέρνηση που θα είναι και τυπικά και όχι μόνον ουσιαστικά αντιταϊπέδ.
Επομένως είναι δεδομένο. Δικαιώθηκε πλήρως ο αγώνας των "συλλογικοτήτων" και των πολλών άλλων και ισχυρών που ήσαν αντίθετοι με τις "ιδιωτικοποιήσεις"-"αξιοποιήσεις"- "εκποιήσεις"- "ξεπουλήματα" δημοσίων ακινήτων στο Ναύπλιο.
Ναι. Είναι πολλοί αυτοί που βολεύονται με τη σημερινή κατάσταση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας.
Ποιοι είναι αυτοί;
Οι βουλευτές μας  των δύο κυβερνητικών κομμάτων.
Οι νεοδημοκράτες και Πασόκοι πολιτευτάδες,
Σχεδόν σύσσωμο  το αυτοδιοικητικό πολιτικό προσωπικό του Δήμου Ναυπλιέων.
Η Περιφερειακή αυτοδιοίκηση.
Συνδικαλιστές.
Επιμελητήρια και επιστημονικοί φορείς.
Με λίγα λόγια: Όλοι αυτοί που μας κυβερνούσαν και μας κυβερνούν και όσοι επηρεάζουν κοινή γνώμη και πολιτικά πράγματα, ήσαν και είναι γενικά ικανοποιημένοι με τη σημερινή κατάσταση της δημόσιας περιουσίας.
Δίπλα στις "συλλογικότητες" που αντιδρούν λόγω ιδεολογικών, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αγκυλώσεων, στέκονται και αυτοί οι οποίοι καλοβλέπουν την εκμετάλλευση των δημοσίων ακινήτων και του δημόσιου χώρου από τα μικροσυμφέροντα (που οι εκφραστές τους ψηφίζουν και επηρεάζουν πράγματα), δεν επιζητούν για μικροκομματικούς και άλλους λόγους να  επιτελέσει ο δημόσιος χώρος τον ρόλο που απαιτείται προς όφελος των πολιτών και των αδύναμων κοινωνικά τάξεων.
Για παράδειγμα για να είμαι περισσότερο σαφής (τα έχω ξαναπεί άλλωστε). Επαναστάτησαν πριν μερικά χρόνια δίπλα στις συλλογικότητες και οι συντηρητικοί αυτοδιοικητικοί παράγοντες, όταν υπήρξε απόπειρα την παραλία της Καραθώνας να μην την ορίζουν απόλυτα οι τοπάρχες, μοιράζοντας άδειες και κάνοντας τα στραβά μάτια σε  επεκτάσεις κατάληψης κοινοχρήστων χώρων ή σε μετατροπές καντινών σε μπαρ. Κερδήθηκε και τότε η μάχη και η Καραθώνα είναι αυτή που είναι σήμερα. Με τα σκουπίδια. Την αναρχία των καταλήψεων παραλίας. Τις καντίνες που έχουν γίνει μπαρ. Τους σκελετούς από μπετόν. Τα ημιτελή γήπεδα αθλοπαιδιών και τένις.
"Νενικήκασιν". Η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος κατέκτησε περιφανή νίκη.  Ουδείς ήθελε να προχωρήσουν οι αξιοποιήσεις των δημοσίων ακινήτων.
Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι κάποιος με ειλικρίνεια, επιζητούσε να εκποιηθεί ή να εκμισθωθεί για πολλά χρόνια κάποια δημόσια έκταση. Όλα στο δήθεν ήσαν, να κάνουμε τα καλά παιδιά στις τρόικες και στους απέξω και να κοροϊδέψουμε ότι κάτι τις πράττουμε, ενώ ουσιαστικά βάζαμε πλείστα όσα εμπόδια.  Για αυτό και η τόσο εύκολη νίκη όλων των δυνάμεων που μας τραβάνε προς τα κάτω.
Διότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι ειλικρινά θέλουν οι πασοκονεοδημοκράτες βουλευτές και παράγοντες να πουληθεί το ακίνητο του δημοσίου στο Μεγάλο Δρόμο και ταυτόχρονα να αποφασίζουν την χρηματοδότηση της αγοράς από τον Δήμο Ναυπλιέων ενός άλλου κτηρίου που βρίσκεται σε απόσταση δεκάδων μόλις μέτρων από το "προς εκποίηση". Και τα χρήματα της αγοράς να πηγαίνουν στην εκκλησία. Και το αυτοδιοικητικό προσωπικό μαζί με τους ιερωμένους μας να θριαμβολογούν για το γεγονός. Μα είναι δυνατόν να γίνουν πιστευτοί ότι όλα αυτά συμβαίνουν ταυτόχρονα και ότι είναι ειλικρινείς στις προθέσεις τους;
Μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι είναι τόσο ηλίθιοι αυτοί που κανονίζουν το ποια ακίνητα θα εκποιηθούν, ώστε να  συμπεριλάβουν και ακίνητο που βρίσκεται στην ζώνη προς τη θάλασσα όπως πηγαίνουμε προς Νέα Κίο μεριά;
Είναι δυνατόν να υπάρχει σοβαρή πρόθεση εκποίησης της έκτασης της Καραθώνας, θέμα τόσο ευαίσθητο για τους πολίτες, χωρίς πρώτα να αναλυθεί  ολόκληρο το σχέδιο για να υπάρξουν όσο το δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις; Θεωρεί κάποιος ότι μπορεί εύκολα να εκποιηθούν οι εκτάσεις με τα τόσα νομικά προβλήματα ειδικά μετά την έκδοση απόφασης του ΣτΕ που οι περισσότεροι λησμονήσαμε και με την οποία δικαιώνονται ιδιώτες ως προς το ιδιοκτησιακό; Δεν είναι φανερό ότι όλοι είναι ικανοποιημένοι με το να μην υπάρξει καμία αλλαγή στην Καραθώνα;
Πιστεύω το εξής:
Έστω και τώρα, αυτές οι ισχνές μειοψηφικές δυνάμεις της κοινωνίας πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάποια βασικά θέματα σε σχέση με τη δημόσια περιουσία.
Να πάψουν οι ανοησίες αγοράς νέων ακινήτων από το δημόσιο τομέα για να παραμείνει το κτήριο που θα αγορασθεί σε ερειπειώδη κατάσταση τις προσεχείς δεκαετίες, όπως έχει συμβεί με ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν.
Να προχωρήσουμε στην σύνταξη ενός καταλόγου ευαίσθητων για την πόλη δημόσιων ακινήτων που σήμερα είναι εγκαταλελειμμένα και αντί να δοθούν χρήματα για αγορά νέων ακινήτων και σε σπατάλες φιεστών να προσπαθήσουμε να τα αξιοποιήσουμε για  χάριν του δημοσίου συμφέροντος για δημόσιους σκοπούς. Τέτοια ακίνητα μπορεί να είναι: Το Τελωνείο. Το Κτήριο Βίγκα. Οι φυλακές Λεονάρδου. Το Μπούρτζι. Το Ενετικό κτήριο στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου. Το κτήριο του Μεγάλου Δρόμου που παλαιότερα στέγαζε την Εφορία.Το κτήριο Παπαδόπουλου. Οι Καπναποθήκες.
Στα οικόπεδα της Παραλιακής να ανεγερθεί νέο Διοικητήριο για την εξοικονόμηση από το Κράτος εκατομμυρίων ευρώ, που σήμερα πηγαίνουν σε ενοίκια σε ιδιώτες.
Η δημόσια έκταση που έχει προκύψει από τη νέα οριοθέτηση του αιγιαλού να χαρακτηρισθεί πράσινο, μαζί με όλες τις εκτάσεις που έχουν χαρακτηρισθεί ως ιδιωτικές.
Να  γίνει πιο λειτουργικός ο χώρος της Ανατολικής Παραλίας του Ναυπλίου.
Να νομιμοποιηθούν και να λειτουργήσουν εκ νέου τα κτήρια στο Γύρο της Αρβανιτιάς.
Να γίνει προσβάσιμο και λειτουργικό το Δασκαλειό στο Τολό.
Να ολοκληρωθεί το αρχαιολογικό Πάρκο στο Καστράκι της Ασίνης με τα έργα του περιβάλλοντος χώρου.
Να γίνουν επιτέλους τα λησμονημένα έργα  ενεργειακής αναβάθμισης των δημόσιων κτηρίων.
Να δημιουργηθεί ένα μεγάλο αθλητικό-πολιτιστικό Πάρκο στην Καραθώνα, με παράλληλες χρήσεις οργανωμένου Κάμπινγκ, αλλά και ενός κτηρίου όσο το δυνατόν πιο μακρυά από την παραλία για Ιατρικό-Αθλητικό- Πολιτιστικό τουρισμό.
Να δούμε κάτι οικόπεδα που υπάρχουν μέσα σε οικισμούς, όπως του Αργολικού, του Δρεπάνου, του Βιβαριού και άλλους και να δημιουργηθούν χώροι πρασίνου και αναψυχής, αλλά και χώροι εμπορικών δραστηριοτήτων και εκθεσιακοί χώροι τοπικών προϊόντων.
Να χαρακτηρισθεί το Κονδύλι χώρος αδόμητος με καθορισμό Χρήσεων Γης.
Τελειώνω με αυτό το πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου: Η αξιοποίηση των ακινήτων του δημοσίου και του Δήμου και το να βάλουμε κάποια στιγμή ένα τέρμα στην εγκατάλειψη, στην ερημοποίηση, στην άθλια εικόνα, και στην φριχτή διαχείριση των ακινήτων από μικροσυμφέροντα προϋποθέτει, πρέπει να το πω αυτό, και τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, που μπορεί να επενδύσει σε εμπορικές και τουριστικές δραστηριότητες, σε μικρά καφέ και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Το  παράδειγμα της Αρβανιτιάς είναι χαρακτηριστικό. Η παραλία αναγεννήθηκε. Και όλα θα ήσαν πολύ καλύτερα εάν είχαν τεθεί πιο αυστηροί κανόνες λειτουργίας πριν από την εκμίσθωση. Αλλά είπαμε. Κάποιοι θέλουν τα πράγματα πολύ νεφελώδη, έτσι για να μπορούν να έχουν λόγο στα τοπικά πράγματα.
Οι δυνάμεις της συντήρησης για μία ακόμα φορά νενικήσασιν. Βλέπω τα ερείπια στην πόλη, την εγκατάλειψη και την θλιβερή κατάσταση να παραμένει επί καιρώ ακόμα.