Η μεγάλη περιπλάνηση των αναπλιώτικων σκουπιδιών

Ήμουν νιος και γέρασα. Και ως γέρων είμαι από τους λίγους που ενθυμούμαι την "μεγάλη πορεία" των αναπλιώτικων στερεών αποβλήτων μας. Και θα πρέπει να σας διηγηθώ ορισμένα από τα περιπετειώδη ταξίδια, που πλειστάκις συνέβαιναν τα άγρια χαράματα, Και να σας κάνω και μια φωτογραφική ξενάγηση. Συμβουλή μου: Μην διαβάσετε την ανάρτηση αυτή φαγωμένοι. Νηστικοί καλύτερα.
Πάνε πολλά χρόνια από εκείνη τη δικαστική διαμάχη.

Ο Δήμος Αργους, τότε, τη δεκαετία του 70 του προηγούμενου αιώνα, ξέμεινε από χωματερή και άρχισε να πετάει τα σκουπίδια του στο σκουπιδότοπο του Ναυπλίου στην περιοχή των Πυργιωτίκων, χωρίς να ρωτήσει τους ιδιοκτήτες της έκτασης με τους οποίους είχε πρωτύτερα κάνει συμφωνία και τους πλήρωνε μίσθωμα ο Δήμος Ναυπλίου.

Ξεκίνησε λοιπόν ο μακροχρόνιος δικαστικός αγώνας και κάπου εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 80 εκδόθηκε η αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου που δικαίωνε τους ιδιοκτήτες και απέρριπτε τους ισχυρισμούς του Δήμου Αργους. 

Οι γείτονες έπρεπε να σταματήσουν άμεσα να ρίχνουν τα σκουπίδια τους εκεί, όπερ και εγένετο. Όλως περιέργως όμως, από τον σκουπιδότοπο αυτό αποχώρησε και το Ναύπλιο, χωρίς να έχει καμία νομική, τότε, υποχρέωση και χωρίς να έχει βρει εναλλακτική λύση.

Ξεκίνησε λοιπόν η μεγάλη περιπέτεια της περιπλάνησης των απορριμματοφόρων που καλά κρατεί εδώ και ένα ολόκληρο τέταρτο ενός αιώνα, χωρίς ακόμα να έχει βρεθεί λύση.

Οι δημότες του Ναυπλίου με μεγάλες πλειοψηφίες εξέλεγαν σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις ουσιαστικά την ίδια δημοτική παράταξη, αφού  συνήθως  παρακλάδια της παράταξης αυτής που κατά καιρούς ξεφύτρωναν, λόγω προσωπικών φιλοδοξιών συγκρούονταν μεταξύ τους για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι. Και τα ταξίδια καλά κρατούσαν.

Όλοι σήμερα γνωρίζουμε την σημερινή κατάληξη της 25ετούς μαοϊικής "μεγάλης πορείας"  των απορριμματοφόρων στο λόφο πάνω από την Καραθώνα, όμως λίγοι θυμούνται ή γνωρίζουν πρότερους ενδιάμεσους σταθμούς. Προηγούμενες ντροπές για την πόλη μας.

Ίσως δεν θα  πολυπιστέψετε το ποιος ήταν ο πρώτος σταθμός των αναπλιώτικων  σκουπιδιών, μετά τα αποχώρησή μας από τα Πυργιώτικα, αλλά είναι αλήθεια αυτό που θα σας πω.
Ο πρώτος σταθμός ήταν λίγο πολύ η θάλασσα, ακριβώς απέναντι από τ΄Ανάπλι.  Κάντε μια βόλτα, περπατητί ή έστω αυτοκινητιστί προς Νέα Κίο μεριά και ρίχνοντας ένα βλέμμα προς τη θάλασσα λίγο μετά τη Νομαρχία, εκεί που πριν από λίγες μέρες εισήλθε η μπουλντόζα του στρατού και έκανε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και θα διαπιστώσετε ότι ένα μεγάλο μέρος του υδροβιότοπου έχει φτάσει σύριζα (άλλη λέξη της μόδας και αυτή) με τον κεντρικό δρόμο, ενώ  αμέσως μετά και μέχρι τον οικισμό της Νέας Κίου, η στάθμη όλης της περιοχής είναι αρκετά χαμηλότερη από αυτή του δρόμου. Εκεί λοιπόν μέσα στο βάλτο του Ναυπλίου, όπου οι παλαιότεροι μάζευαν το θαλάσσιο σκουλήκι, εξαιρετικό δόλωμα για ψάρια, εναπόθεταν οι πολιτικοί μας φωστήρες τα σκουπίδια μας. Κάποιοι φωτογράφισαν τότε το απορριμματοφόρο του Δήμου και η φωτογραφία δημοσιεύτηκε. Που αλλού; Οι παλαιότεροι γνωρίζουν ποιοι αγωνιζόντουσαν τότε  και ας το αμφισβητούν σήμερα κάποιοι ολίγοι Σαμαρικοί συριζέοι, πρώην διαχειριστές της τοπικής εξουσίας. Κινήθηκε λοιπόν η δικαιοσύνη, αλλά τι ακριβώς συνέβη; Απίστευτο και αυτό αλλά αληθινό. Στο σκαμνί κάθησε ο μέγας "εγκληματίας"  οδηγός του απορριμματοφόρου. Αυτά είναι.
Κάποια στιγμή η παραλία στόμωσε. Δεν ήταν δυνατόν να δημιουργηθεί ένα μικρό βουνό εκεί, όπως έγινε εσχάτως στην Καραθώνα, του οποίου ο λόφος πάνω από την παραλία αυξήθηκε σε ύψος και έτσι έπρεπε να βρεθούν άλλες λύσεις.
Ιδού λοιπόν ένα δημοσίευμα με φωτογραφία του μακρινού  "αμαρτωλού" 1989.



Και τελικά όντως το Ελληνικό δαιμόνιο ανακάλυψε τις διεξόδους. Πανέμορφες ελληνικές λύσεις ευρέθησαν. Την διάθεση των στερεών αποβλήτων μας την ανέλαβαν οι βασιλιάδες, πρίγκιπες και κόμητες των σκουπιδιών έναντι αδρότατης (μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ετησίως) αμοιβής.  Όλα "νόμιμα" ήσαν. Γινόταν και διαγωνισμός. προσφορές, εγκρίσεις και λοιπά χρειώδη και αναγκαία για να πληρωθούν από τα χρήματα των δημοτών οι σκουπιδοβασιλείς. Το μόνο που δεν γνωρίζαμε ως δημοτικοί σύμβουλοι και δεν αναφερόταν στη σύμβαση ήταν το που θα πήγαιναν τα σκουπίδια. Αυτοί λοιπόν οι έχοντες την μαγκιά και την ικανότητα να παρανομούν μετέφεραν τα σκουπίδια κάπου που ήταν απόρρητο μυστικό. Ναι. Τους πληρώναμε επί χρόνια για να παρανομούν. Θαυμάσια. Απ΄ότι είχε διαρρεύσει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τα σκουπίδια μας βαφτιζόντουσαν με άλλο όνομα από περίεργους σκουπιδονονούς. Από σκουπίδια Αναπλιώτικα ξαφνικά μετονομαζόντουσαν σε σκουπίδια ενός Δήμου της Αττικής και πεταγόντουσαν στα Λιόσια. Τώρα το πως γινόταν αυτό........ ;Ένα θα σας πω. Η ομάδα των Λιοσίων, ο Ακράτητος ξεκινώντας από το τοπικό πρωτάθλημα, άρχισε να ανεβαίνει απνευστί  την μία κατηγορία  μετά την άλλη, έφθασε στα σαλόνια και έμεινε επί χρόνια και πρωταγωνιστούσε  εκεί. Και μετά; Μετά το πέρας των εκ σκουπιδιών χρημάτων; Στα αζήτητα πάλι. Δεν γνωρίζω εάν πλέον υφίσταται καν τέτοια ομάδα.
Αργότερα φαίνεται ότι το κόλπο έλαβε τέλος και τα σκουπίδια μας άρχισαν να ομορφαίνουν ρέματα, ιδιωτικά και δημόσια χτήματα, βουνοκορφές και απάτητες ραχούλες για να καταλήξουν στον τόπο που όλοι γνωρίζουμε, αφού πρώτα έκαναν και μία στάση στα Μπομπέικα. Και να μην πω (να σας δείξω μόνον) και μία χωματερή πορτοκαλιών από τότε, την θαυμάσια εποχή που θάβαμε τα πορτοκάλια και όλοι ευτυχείς είμασταν. Και να μην σας πω για τις δήθεν προσπάθειες ανακύκλωσης στο Ναύπλιο (να σας δείξω μόνον)

                                (διάθεση αποβλήτων στις χωματερές)

 ( Πρώτες δήθεν προσπάθειες ανακύκλωσης στο Ναύπλιο το μακρινό 1992)

( σκουπίδια στη Νέα Κίο)

(Χωματερή Αργους) 

(Χωματερή πορτοκαλιών)

(Καραθώνα)

(Λευκάκια Μακρυβούνι)

(Λευκάκια Μακρυβούνι)

 ( Ρέμα στο Μοναστηράκι)

 (Ρέμα Τίρυνθας δίπλα στο Σπουδαίο Μυκηναϊκό Φράγμα)

 (Καραθώνα)

Ενδιαμέσως έγιναν και άλλα διάφορα ενδιαφέροντα προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα. Δώσαμε ένα σκασμό χρήματα για να αγοράσουμε για όλη την Πελοπόννησο κάποια μηχανήματα για να μπορούμε να κάνουμε τα σκουπίδια δέματα!!!!! Αν είναι ποτέ δυνατόν. Βέβαια τα μηχανήματα αυτά σήμερα σκουριάζουν σε κάποιες αποθήκες. Κάναμε και μια μελέτη για να χωροθετηθεί ΧΥΤΑ στην περιοχή και βρέθηκε λέει, κατάλληλος χώρος, που ήταν ιδιωτικός. Το γεγονός ότι κάποιος εκ των προτέρων είχε κάνει προσύμφωνο να αγοράσει την έκταση αυτή, μάλλον "τυχαίο" ήταν. Η μελέτη πληρώθηκε, αλλά και πάλι τίποτα δεν προχώρησε. Και μετά έγινε και νέος διαγωνισμός από άλλον φορέα, για να μελετηθεί και αύθις το που θα χωροθετηθεί ο ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΥ. Και η μελέτη ανατέθηκε στο ίδιο γραφείο που είχε ανατεθεί και παλαιότερα. και το γραφείο αυτό παρέδωσε την ίδια μελέτη και πληρώθηκε και ακόμα μια φορά. Γιατί όχι;

Η ανακύκλωση στην πηγή έχει πάει στα αζήτητα. ΚΔΑΥ στη Αργολίδα δεν έχουμε και τώρα ξεκινάει ο νέος σχεδιασμός, σύμφωνα με τον οποίο εάν ανακυκλώνουμε θα μας τιμωρούν βάζοντάς μας να πληρώσουμε παραπάνω!!!!!!! Θαυμάσιες σκέψεις. Αλλά τους ψηφίζουμε και τους επιδοκιμάζουμε συνεχώς επί τετραετίες

Και τώρα;
Ααααα!!!!! Τώρα.......
Τώρα ήλθε η ώρα, αυτών που φώναζαν όχι για να λυθεί το μεγάλο πρόβλημα της μακρόχρονης περιπλάνησης των σκουπιδιών από λαγκάδι σε λαγκάδι, αλλά των Ιζνογκουντ που ήθελαν να γίνουν χαλίφηδες στην θέση των χαλίφηδων. και ήταν τέτοια η μανία τους για την καρέκλα που μας είπαν ότι οι αντιμνημονιακοί θα μαζέψουν τα σκουπίδια καλύτερα από τους μνημονιακούς!!!!
Ιδού λοιπόν η Ρόδος.
Τόσα χρόνια αγωνιζόμασταν για ανακύκλωση στην πηγή και για την αύξηση της ζήτησης υλικών που προέρχονται από ανακυκλωμένα υλικά.  Η λύση ήταν στο να συνειδητοποιηθούν οι πολίτες, ώστε να καταναλώνουν λιγότερα, να ανακυκλώνουν περισσότερα, να αγοράζουν προϊόντα  από ανακυκλωμένα υλικά, να μειωθεί η αγορά προϊόντων από υλικά που δύσκολα ανακυκλώνονται. Αλλά οι φορείς των  προοδευτικών πολιτικών στο θέμα αυτό πολύ καλά ήξεραν και γνωρίζουν και σήμερα ότι όλη αυτή η πολιτική για την προώθηση της ανακύκλωσης στην πηγή προϋποθέτει την ίδρυση και λειτουργεί ΚΔΑΥ  και ΧΥΤΥ. Και αυτό διότι δεν είναι δυνατόν να ανακυκλώνεται το 100% των απορριμάτων που παράγουμε και αν θέλουμε να έχουμε ίχνος αξιοπρέπειας πρέπει να πούμε το τι θα κάνουμε τα υπολείμματα. 
Όταν λοιπόν υποσχόμαστε ανακύκλωση στην πηγή και ταυτόχρονη κατάργηση όλων των δράσεων για την δημιουργία ΧΥΤΥ, χωρίς να έχουμε σχέδιο, τότε πετάμε στα σύννεφα. Και όταν ρίχνουμε το μπαλάκι σε όλους τους Δήμους της Αττικής για τοπικά σχέδια του κάθε δήμου χωριστά, τότε πραγματικά βρισκόμαστε σε μία άλλη γαλακτιακή πραγματικότητα.  Και μην μου πείτε το αντίθετο εάν πρώτα δεν σκεφτείτε το πως θα καταρτίσει τοπικό σχέδιο διαχείρισης των στερεών αποβλήτων η Νέα Σμύρνη  ή η Καλλιθέα ή ο Δήμος Αθηναίων κ.ο.κ. Και εάν θέλετε μία σοβαρή, εμπεριστατωμένη και πλήρη απάντηση στις παλαβομάρες διαβάστε εδώ την απάντηση του Δήμου Παλαιού Φαλήρου. Και μην μου πείτε  για να ξεφύγετε ότι ο Δήμαρχος αυτός είναι δεξιός. Αλλού αυτά. Απαντήσεις επί του συγκεκριμένου χρειάζονται.

Τουρισμός για ΑΜΕΑ στο Ναύπλιο

Τρεις του Δεκέμβρη σήμερα και γιορτάζει ο ιστορικός Ναός του Αγίου Σπυρίδωνα στην πόλη μας, λόγω της εικόνας της Αγίας Βαρβάρας.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα έχουμε περιφορά εικόνας και οι κάτοικοι στην πολύ  μικρή γειτονιά του Αγίου Σπυρίδωνα βάζουν τα καλά τους. Βλέπετε η ενορία του Αγίου Σπυρίδωνα έχει καταργηθεί εδώ και χρόνια και είναι ευκαιρία για τους Αγιοσπυριδωνιώτες να γιορτάσουν κάθε 3 Δεκέμβρη.
Τώρα όμως για πείτε μου βρε φίλοι μου.
Ένας πολύ γέρος που κινείται πλέον δύσκολα, ένας άνθρωπος με κινητικά προβλήματα, ένας τυφλός, πως θα μπορέσει να γιορτάσει τη σημερινή γιορτή;
Η πόλη πλέον έχει αποκλεισθεί.
Σταθερά κολονάκια έχουν τοποθετηθεί σε όλους τους κάθετους της Λεωφόρου Αμαλίας δρόμους, τραπεζοκαθίσματα καταλαμβάνουν τους ειδικούς διαδρόμους που έχουν κατασκευασθεί για τους τυφλούς, η πόλη κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να γίνει παρανάλωμα φωτιάς, αφού τα πυροσβεστικά οχήματα είναι δύσκολο να φτάσουν έγκαιρα, ασθενοφόρα, αστυνομικά αυτοκίνητα, οχήματα της ΔΕΗ αδυνατούν πλέον να μπουν στα στενά. Μας ποιος εγκέφαλος σκέφτηκε να τοποθετήσει μόνιμα σιδερένιακολονάκια και να αποκλείσει τα στενά; Έτσι θα προστατευθούν οι πεζόδρομοι; Έτσι γίνεται σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο; Είμαστε οι πρώτοι που δημιουργούμε δίκτυο πεζοδρόμων; Μα δεν μπορούμε να αντιγράψουμε τον τρόπο λειτουργίας, όλων των σπουδαίων μικρών και μεγάλων πόλεων που έχουν ιστορικά κέντρα; Πότε θα ψηφίσουν οι πολιτικοί τοπικοί ταγοί μας έναν κανονισμό λειτουργίας των πεζοδρόμων;
Τρεις του Δεκέμβρη σήμερα και εκτός από Παραμονή της Αγίας Βαρβάρας είναι και η Παγκόσμια Μέρα  για τα Άτομα με Αναπηρία.
Τι να γιορτάσει άραγε η πόλη μας, που τους έχει κάνει το βίο αβίωτο και τους έχει αποκλείσει από την κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ζωή. Ας περιορισθούν λοιπόν στην Περιφορά οι κουστουμάτοι. Εκλογές έρχονται άλλωστε.
Για πείτε μου: Πως ένας ανάπηρος θα μπορούσε την Κυριακή να παρευρεθεί στις εκδηλώσεις της απονομής του χρυσού κλειδιού στον Αντώνη; Πως θα ανέβαινε τα σκαλιά του Βουλευτικού; "Εσύ κάτσε σπίτι σου, του λένε. "Δεν έχεις δικαίωμα να ευχαριστήσεις τον Αντώνη που προσέφερε στην πόλη μας". Αλλά και αν δεν γούσταρε να ευχαριστήσει τον Επίτιμο, αλλά ήθελε να διαμαρτυρηθεί  μαζί με τους άλλους, απέξω από την πρώτη Βουλή,  στην Πλατεία Συντάγματος, με ποιον τρόπο θα έφτανε μέχρις εκεί; Που θα πάρκαρε το αυτοκίνητό του; Πως θα κατέβαινε και θα ανέβαινε τα πεζοδρόμια; Χάλια τα πράγματα. Κολοζωή γι΄αυτούς. Και κάποιοι έχουν την ευθύνη για όλα ετούτα. Γιατί σε άλλες χώρες να τα έχουν λυμένα τα θέματα; Γιατί εκεί βλέπεις τους ανάπηρους να κυκλοφορούν και να ζουν τη ζωή τους όσο καλύτερα μπορούν;
Τη διαφορά φίλοι μου σε μία πόλη την κάνουν οι λεπτομέρειες, που όμως είναι πολύ ουσιαστικές για πολλούς συμπολίτες μας.
Το εύκολο είναι τελικά να ετοιμάζεις Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις και να κορδώνεσαι. Το δύσκολο είναι να δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις ώστε  σε αυτές να έχουν την δυνατότητα παρουσίας όλοι ανεξαίρετα οι πολίτες.
Το εύκολο είναι να περηφανεύεσαι για το όμορφο Κολυμβητήριο της πόλης τα καλοκαίρια που λειτουργεί. Το δύσκολο είναι να αθλείται εκεί τον χειμώνα ένα άτομο με αναπηρία.
Το να μπορέσεις να δημιουργήσεις μια ποιοτική, σοφιστικέ πόλη, που θα δίνει σημασία στις λεπτομέρειες και θα επιτρέπει σε όλους τους πολίτες  να είναι ισότιμοι δεν είναι μόνον θέμα πολιτισμού. .
Σε μια τέτοια πόλη και πολλοί περισσότεροι θα θέλουν να ζήσουν και ο τουρισμός θα αυξηθεί.
Και ένα μέρος των ταξιδευτών είναι και τα άτομα με αναπηρίες.
Κάποια στιγμή θα έπρεπε να σκεφτούμε και αυτούς, να οργανωθούμε και να σχεδιάσουμε.
Όλοι θα ωφεληθούμε.
Να δούμε ποια ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφενεία κλπ έχουν ήδη τις προϋποθέσεις ή μπορούν με τις κατάλληλες παρεμβάσεις να είναι φιλικά στα άτομα με αναπηρία και να  γίνει ένας συγκεκριμένος κατάλογος.
Να οργανωθεί ένα σεμινάριο για τους ανθρώπους του τουρισμού σε σχέση με θέματα  που αφορούν τους ανάπηρους. Τόσα άχρηστα επιδοτούμενα προγράμματα έχουν γίνει στα διάφορα ιδιωτικά ΙΕΚ, γιατί να μην οργανωθεί και κάτι τέτοιο;
Να  δούμε όλα τα προβλήματα που μπορούν να έχουν τα Νοσοκομεία του νομού σε σχέση με αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας ανθρώπων με αναπηρία.
Να προσπαθήσουμε να άρουμε όλα τα εμπόδια της καθημερινής μετακίνησης.
Να κάνουμε φιλικά στους ανάπηρους τους χώρους άθλησης και πολιτισμού.
Να γίνουν όλα τα μουσεία μας και οι αρχαιολογικοί χώροι φιλικοί στους ανάπηρους.
Να εκδώσουμε ενημερωτικά φυλλάδια για το πως και που μπορεί να εξυπηρετηθεί ένας ΑΜΕΑ.
Να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ένα παγκόσμιο δίκτυο πόλεων που είναι φιλικές στα άτομα αυτά (τώρα τι σας λέω. Εδώ τα βασικά δεν μπορούμε να κάνουμε)
Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ειδικός. Όμως πρέπει κάποιος, κάποτε να ασχοληθεί.
Η άλλη πρόταση έχει κάνει τις προτάσεις της εδώ και καιρό.
Αλλά τώρα με την άλλη πρόταση θα ασχοληθούν οι μεγάλοι και ισχυροί; Και αν ασχοληθούν για διαγραφές θα ασχοληθούν.
Αυτοί είμαστε.

Νενικήκασιν

Πρέπει να έγινε, απ΄όσο διάβασα, μία ακόμα συνάντηση των "ΑΝΤΙΤΑΙΠΕΔ συλλογικοτήτων" πριν μερικές μέρες.
Χρήσιμη είναι μια τέτοια συνεύρεση για τα επινίκια.
Πλέον είναι δεδομένο. Ο αγώνας σε τοπικό επίπεδο κερδήθηκε μάλλον κατά το 100%.
Ούτε ένα από τα εν Ναυπλίω ακίνητα και περιουσιακά στοιχεία που περιήλθαν στον ΤΑΙΠΕΔ, δεν πρόκειται να εκποιηθεί. Φτάσαμε στο Δεκέμβρη, έπονται οι γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων και του νέου έτους και των Θεοφανείων και πλέον η όλη προσοχή και δραστηριότητα του πολιτικού προσωπικού, εφ΄ όσον επιτευχθεί κάποιου είδους συμβιβασμός με τους δανειστές θα είναι η Προεδρική εκλογή.
Η μη αποδέσμευση της χώρας από τον σφιχτό οικονομικό έλεγχο, όπως ηλιθίως υποστήριζαν ο Αντώνιος και ο Ευάγγελος, αναπόφευκτα σημαίνει ότι η εξεύρεση 180 βουλευτών, που θα υποστηρίξουν την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή είναι αδύνατη, Επομένως θα έχουμε εκλογές τον Μάρτη και μέχρι τότε ουδέν δημόσιο ακίνητο που βρίσκεται στο Ναύπλιο πρόκειται να εκποιηθεί ή εκμισθωθεί για πεντήκοντα συναπτά έτη ("ξεπουληθεί") Και από τις εκλογές πρόκειται να προκύψει νέα Κυβέρνηση που θα είναι και τυπικά και όχι μόνον ουσιαστικά αντιταϊπέδ.
Επομένως είναι δεδομένο. Δικαιώθηκε πλήρως ο αγώνας των "συλλογικοτήτων" και των πολλών άλλων και ισχυρών που ήσαν αντίθετοι με τις "ιδιωτικοποιήσεις"-"αξιοποιήσεις"- "εκποιήσεις"- "ξεπουλήματα" δημοσίων ακινήτων στο Ναύπλιο.
Ναι. Είναι πολλοί αυτοί που βολεύονται με τη σημερινή κατάσταση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας.
Ποιοι είναι αυτοί;
Οι βουλευτές μας  των δύο κυβερνητικών κομμάτων.
Οι νεοδημοκράτες και Πασόκοι πολιτευτάδες,
Σχεδόν σύσσωμο  το αυτοδιοικητικό πολιτικό προσωπικό του Δήμου Ναυπλιέων.
Η Περιφερειακή αυτοδιοίκηση.
Συνδικαλιστές.
Επιμελητήρια και επιστημονικοί φορείς.
Με λίγα λόγια: Όλοι αυτοί που μας κυβερνούσαν και μας κυβερνούν και όσοι επηρεάζουν κοινή γνώμη και πολιτικά πράγματα, ήσαν και είναι γενικά ικανοποιημένοι με τη σημερινή κατάσταση της δημόσιας περιουσίας.
Δίπλα στις "συλλογικότητες" που αντιδρούν λόγω ιδεολογικών, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αγκυλώσεων, στέκονται και αυτοί οι οποίοι καλοβλέπουν την εκμετάλλευση των δημοσίων ακινήτων και του δημόσιου χώρου από τα μικροσυμφέροντα (που οι εκφραστές τους ψηφίζουν και επηρεάζουν πράγματα), δεν επιζητούν για μικροκομματικούς και άλλους λόγους να  επιτελέσει ο δημόσιος χώρος τον ρόλο που απαιτείται προς όφελος των πολιτών και των αδύναμων κοινωνικά τάξεων.
Για παράδειγμα για να είμαι περισσότερο σαφής (τα έχω ξαναπεί άλλωστε). Επαναστάτησαν πριν μερικά χρόνια δίπλα στις συλλογικότητες και οι συντηρητικοί αυτοδιοικητικοί παράγοντες, όταν υπήρξε απόπειρα την παραλία της Καραθώνας να μην την ορίζουν απόλυτα οι τοπάρχες, μοιράζοντας άδειες και κάνοντας τα στραβά μάτια σε  επεκτάσεις κατάληψης κοινοχρήστων χώρων ή σε μετατροπές καντινών σε μπαρ. Κερδήθηκε και τότε η μάχη και η Καραθώνα είναι αυτή που είναι σήμερα. Με τα σκουπίδια. Την αναρχία των καταλήψεων παραλίας. Τις καντίνες που έχουν γίνει μπαρ. Τους σκελετούς από μπετόν. Τα ημιτελή γήπεδα αθλοπαιδιών και τένις.
"Νενικήκασιν". Η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος κατέκτησε περιφανή νίκη.  Ουδείς ήθελε να προχωρήσουν οι αξιοποιήσεις των δημοσίων ακινήτων.
Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι κάποιος με ειλικρίνεια, επιζητούσε να εκποιηθεί ή να εκμισθωθεί για πολλά χρόνια κάποια δημόσια έκταση. Όλα στο δήθεν ήσαν, να κάνουμε τα καλά παιδιά στις τρόικες και στους απέξω και να κοροϊδέψουμε ότι κάτι τις πράττουμε, ενώ ουσιαστικά βάζαμε πλείστα όσα εμπόδια.  Για αυτό και η τόσο εύκολη νίκη όλων των δυνάμεων που μας τραβάνε προς τα κάτω.
Διότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι ειλικρινά θέλουν οι πασοκονεοδημοκράτες βουλευτές και παράγοντες να πουληθεί το ακίνητο του δημοσίου στο Μεγάλο Δρόμο και ταυτόχρονα να αποφασίζουν την χρηματοδότηση της αγοράς από τον Δήμο Ναυπλιέων ενός άλλου κτηρίου που βρίσκεται σε απόσταση δεκάδων μόλις μέτρων από το "προς εκποίηση". Και τα χρήματα της αγοράς να πηγαίνουν στην εκκλησία. Και το αυτοδιοικητικό προσωπικό μαζί με τους ιερωμένους μας να θριαμβολογούν για το γεγονός. Μα είναι δυνατόν να γίνουν πιστευτοί ότι όλα αυτά συμβαίνουν ταυτόχρονα και ότι είναι ειλικρινείς στις προθέσεις τους;
Μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι είναι τόσο ηλίθιοι αυτοί που κανονίζουν το ποια ακίνητα θα εκποιηθούν, ώστε να  συμπεριλάβουν και ακίνητο που βρίσκεται στην ζώνη προς τη θάλασσα όπως πηγαίνουμε προς Νέα Κίο μεριά;
Είναι δυνατόν να υπάρχει σοβαρή πρόθεση εκποίησης της έκτασης της Καραθώνας, θέμα τόσο ευαίσθητο για τους πολίτες, χωρίς πρώτα να αναλυθεί  ολόκληρο το σχέδιο για να υπάρξουν όσο το δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις; Θεωρεί κάποιος ότι μπορεί εύκολα να εκποιηθούν οι εκτάσεις με τα τόσα νομικά προβλήματα ειδικά μετά την έκδοση απόφασης του ΣτΕ που οι περισσότεροι λησμονήσαμε και με την οποία δικαιώνονται ιδιώτες ως προς το ιδιοκτησιακό; Δεν είναι φανερό ότι όλοι είναι ικανοποιημένοι με το να μην υπάρξει καμία αλλαγή στην Καραθώνα;
Πιστεύω το εξής:
Έστω και τώρα, αυτές οι ισχνές μειοψηφικές δυνάμεις της κοινωνίας πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάποια βασικά θέματα σε σχέση με τη δημόσια περιουσία.
Να πάψουν οι ανοησίες αγοράς νέων ακινήτων από το δημόσιο τομέα για να παραμείνει το κτήριο που θα αγορασθεί σε ερειπειώδη κατάσταση τις προσεχείς δεκαετίες, όπως έχει συμβεί με ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν.
Να προχωρήσουμε στην σύνταξη ενός καταλόγου ευαίσθητων για την πόλη δημόσιων ακινήτων που σήμερα είναι εγκαταλελειμμένα και αντί να δοθούν χρήματα για αγορά νέων ακινήτων και σε σπατάλες φιεστών να προσπαθήσουμε να τα αξιοποιήσουμε για  χάριν του δημοσίου συμφέροντος για δημόσιους σκοπούς. Τέτοια ακίνητα μπορεί να είναι: Το Τελωνείο. Το Κτήριο Βίγκα. Οι φυλακές Λεονάρδου. Το Μπούρτζι. Το Ενετικό κτήριο στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου. Το κτήριο του Μεγάλου Δρόμου που παλαιότερα στέγαζε την Εφορία.Το κτήριο Παπαδόπουλου. Οι Καπναποθήκες.
Στα οικόπεδα της Παραλιακής να ανεγερθεί νέο Διοικητήριο για την εξοικονόμηση από το Κράτος εκατομμυρίων ευρώ, που σήμερα πηγαίνουν σε ενοίκια σε ιδιώτες.
Η δημόσια έκταση που έχει προκύψει από τη νέα οριοθέτηση του αιγιαλού να χαρακτηρισθεί πράσινο, μαζί με όλες τις εκτάσεις που έχουν χαρακτηρισθεί ως ιδιωτικές.
Να  γίνει πιο λειτουργικός ο χώρος της Ανατολικής Παραλίας του Ναυπλίου.
Να νομιμοποιηθούν και να λειτουργήσουν εκ νέου τα κτήρια στο Γύρο της Αρβανιτιάς.
Να γίνει προσβάσιμο και λειτουργικό το Δασκαλειό στο Τολό.
Να ολοκληρωθεί το αρχαιολογικό Πάρκο στο Καστράκι της Ασίνης με τα έργα του περιβάλλοντος χώρου.
Να γίνουν επιτέλους τα λησμονημένα έργα  ενεργειακής αναβάθμισης των δημόσιων κτηρίων.
Να δημιουργηθεί ένα μεγάλο αθλητικό-πολιτιστικό Πάρκο στην Καραθώνα, με παράλληλες χρήσεις οργανωμένου Κάμπινγκ, αλλά και ενός κτηρίου όσο το δυνατόν πιο μακρυά από την παραλία για Ιατρικό-Αθλητικό- Πολιτιστικό τουρισμό.
Να δούμε κάτι οικόπεδα που υπάρχουν μέσα σε οικισμούς, όπως του Αργολικού, του Δρεπάνου, του Βιβαριού και άλλους και να δημιουργηθούν χώροι πρασίνου και αναψυχής, αλλά και χώροι εμπορικών δραστηριοτήτων και εκθεσιακοί χώροι τοπικών προϊόντων.
Να χαρακτηρισθεί το Κονδύλι χώρος αδόμητος με καθορισμό Χρήσεων Γης.
Τελειώνω με αυτό το πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου: Η αξιοποίηση των ακινήτων του δημοσίου και του Δήμου και το να βάλουμε κάποια στιγμή ένα τέρμα στην εγκατάλειψη, στην ερημοποίηση, στην άθλια εικόνα, και στην φριχτή διαχείριση των ακινήτων από μικροσυμφέροντα προϋποθέτει, πρέπει να το πω αυτό, και τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, που μπορεί να επενδύσει σε εμπορικές και τουριστικές δραστηριότητες, σε μικρά καφέ και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Το  παράδειγμα της Αρβανιτιάς είναι χαρακτηριστικό. Η παραλία αναγεννήθηκε. Και όλα θα ήσαν πολύ καλύτερα εάν είχαν τεθεί πιο αυστηροί κανόνες λειτουργίας πριν από την εκμίσθωση. Αλλά είπαμε. Κάποιοι θέλουν τα πράγματα πολύ νεφελώδη, έτσι για να μπορούν να έχουν λόγο στα τοπικά πράγματα.
Οι δυνάμεις της συντήρησης για μία ακόμα φορά νενικήσασιν. Βλέπω τα ερείπια στην πόλη, την εγκατάλειψη και την θλιβερή κατάσταση να παραμένει επί καιρώ ακόμα.