Ηγγικεν η ώρα.... και κάποιοι άλλοι περί χωροταξικών αναδιαρθρώσεων τυρβάζουν

Και ήγγικεν η ώρα της αποκαλύψεως στον αργολικό κάμπο.

Η απόγνωση και η εξαθλίωση των πορτοκαλοπαραγωγών.

Ήταν πριν από 16 χρόνια που πρωτοπόρος αγρότης μου είχε πει, ότι η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη για την πλήρη καταστροφή και ότι τότε έπρεπε να ξεπατώσω τις πορτοκαλιές στο κτήμα μου. και ευτυχώς τον άκουσα.

Τότε έπρεπε να είχε γίνει η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, αντί να υπόσχονται παραδείσους.

Το  κόστος παραγωγής έχει πολλαπλασιασθεί και η τιμή του πορτοκαλιού έχει καταρρεύσει.

Τα πορτοκάλια αζήτητα στο δένδρα πέφτουν στο χώμα. Και  πλέον χωματερές δεν υπάρχουν.

Όσοι κατάφεραν να πουλήσουν έλαβαν (ή μάλλον έλαβαν υπόσχεση ότι θα λάβουν) μια  εξευτελιστική τιμή για το πανόστιμο πορτοκάλι τους.

Δέκα ή δώδεκα λεπτά το κιλό. Απίστευτες καταστάσεις. Ο αργολικός κάμπος αργοπεθαίνει. Όχι δεν αργοπεθαίνει, ξεψυχάει τώρα.

Και οι υποψήφιοι δημοτικοί μας άρχοντες;

Όλοι αυτοί που δεν πρότειναν το οτιδήποτε για το αγροτικό ζήτημα στην Αργολίδα;

Όλοι αυτοί που ψήφιζαν μόνον ασφαλτοστρώσεις αγροτικών δρόμων στο πρόγραμμα Μπαλτατζής για να ευνοηθούν οι κατασκευαστές εξοχικών μεζονετών;

Όλοι αυτοί που δεν είχαν κανένα απολύτως όραμα για την πρωτογενής παραγωγή;

Όλοι αυτοί που έχουν συναινέσει στον εσφαλμένο τρόπο κατασκευής των δικτύων του Αναβάλου με τα αντλιοστάσια και τις διπλές και τριπλές κινήσεις, κάτι που θα κάνει το αγροτικό νερό πανάκριβο;

Παρόντες όλοι αυτοί στα αγροτικά συλλαλητήρια που ασχολούνται με  το φορολογικό των αγροτών για να μην κρατούν βιβλία οι αγρότες που έχουν εισοδήματα άνω των 15.000 ευρώ. Και νομίζουν πως έκαναν το καθήκον τους.

Και μας ήλθε και η κανούργια παράταξη, με βασική θέση στη διακήρυξή της την χωροταξική αναδιάρθρωση του πρωτογενούς τομέα της παραγωγής, χωρίς καμία άλλη αναφορά. Μα τέτοιο δούλεμα;

Εδώ λοιπόν είναι η υποχρέωση των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου που είχαν μιλήσει, και δυστυχώς αγνοηθεί, στο παρελθόν. Η υποχρέωσή τους να είναι παρόντες στις εξελίξεις και ενισχυμένοι.

Η «άλλη πρόταση» έχει επανειλημμένα μιλήσει για τον διαφορετικό σχεδιασμό των έργων του Αναβάλου, ώστε να φθάνει και φθηνό νερό στα χωράφια και να μπορούν να λαμβάνουν νερό οι αγρότες καθημερινά ώστε να έχουν τη δυνατότητα να μπουν σε πιο δυναμικές καλλιέργειες.

Η «άλλη πρόταση» έχει μιλήσει για προγράμματα εξοικονόμησης νερού και για ενιαίο φορέα διαχείρισης των υδάτινων πόρων

Η «άλλη πρόταση» είχε συγκεκριμένες θέσεις για το πρόγραμμα Μπαλτατζής που πήγε χαμένο.

Η «άλλη πρόταση» μίλησε για αναδιάρθρωση καλλιεργειών, για πιστοποίηση προϊόντων, για τυποποίηση προϊόντων, για σύνδεση της τοπικής παραγωγής με τον τουρισμό, για Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης, για την βιολογική γεωργία, για κατάρτιση αγροτών, για ενίσχυση των συνεταιριστικών δομών, για ανταλλακτήρια και δημοπρατήρια αγροτικών προϊόντων, για  χώρους διάθεσης της τοπικής παραγωγής.

Η άλλη πρόταση ήταν βέβαια απούσα τα τελευταία χρόνια σε όλα αυτά τα ωραία που πρότεινε και έκανε παλαιότερα, αλλά αδράνησε με ευθύνη των προσώπων που έφυγαν και δημιούργησαν τη νέα παράταξη της οπισθοδρόμησης και της συντήρησης.

Μα να προτείνουν "χωροταξικές αναδιαρθρώσεις" για την πρωτογενή παραγωγή….. ;Τι λένε οι άνθρωποι……; Ποιος τα σκέφτεται…..; Έχουν κάτι συγκεκριμένο να πουν.....; ΄Η πετάνε λόγια του αέρα για να εντυπωσιάσουν;

In memoriam

Μια ανάρτησή μου στο ιστολόγιο (karapavlos.blogspot.gr) που είχα δημιουργήσει όταν συμμετείχα ως υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές

"Τη Δημοκρατική" 

Έχουν παρέλθει αρκετά χρόνια από τότε που καβαντζάρησε  τα ενενήντα της.
Έκανε πολύ μεγάλη προσπάθεια να βγει από το σπίτι της  και να φτάσει στο εκλογικό τμήμα στο Γυμνάσιο Ναυπλίου.
Κάλεσαν την ευγενέστατη Δικαστική Αντιπρόσωπο να κατέβει τα σκαλιά του σχολείου για να μπορέσει η παρ΄ολίγον αιωνόβια κυρία να ασκήσει το εκλογικό της δικαίωμα. Η εκπρόσωπος της δικαστικής αρχής είχε στο χέρι της  το σφραγισμένο φάκελο και μια σειρά με όλα τα ψηφοδέλτια.
Η ηλικιωμένη πολίτης δεν είχε από πριν μαζί της, κρυμμένο στον κόρφο της, το ψηφοδέλτιο,  όπως τόσο συχνά συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις. Η απόφαση θα ήταν αποκλειστικά δικιά της
"Ποιο κόμμα επιθυμείτε;" τη ρώτησε η Δικαστική Αντιπρόσωπος.
"Την αριστερά", ήλθε αμέσως η απάντηση.
"Το ΚΚΕ;"  ξαναρώτησε η Δικαστική Αντιπρόσωπος.
"Οοοοχι"
"Τη Δημοκρατική", ήταν η τελική ετυμηγορία της γηραιάς κυρίας.

Τελικά άξιζε απόλυτα η τελευταία συμμετοχή μου ως υποψήφιου σε εκλογές.

σύγχρονη θλίψη

Οι πολίτες με ευαισθησίες, μπορούν να αντιληφθούν τα θαυμαστά λόγια του ποιητή και μέσω αυτών να εκφράσουν κατά τον πιο μαγικό τρόπο, αυτό που νοιώθουν όταν αντικρίζουν τους τόπους τους. Τους δικούς τους τόπους. Τα μέρη που τους συγκινούν.

"....Οι φλέβες του βράχου κατέβαιναν από ψηλά

στριμμένα κλήματα γυμνά πολύκλωνα ζωντανεύοντας

στ άγγιγμα του νερού, καθώς το μάτι ακολουθώντας τις

πάλευε να ξεφύγει το κουραστικό λίκνισμα

χάνοντας δύναμη ολοένα.

Από το μέρος του ήλιου ένας μακρύς γιαλός ολάνοιχτος

και το φως τρίβοντας διαμαντικά στα μεγάλα τείχη...."

Η σύγχρονη θλίψη. Όχι..... δεν συγκινείται το πολιτικό μας προσωπικό, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, από τους στίχους.

Ούτε αυτοί που διαφέντευσαν παλαιότερα τις τύχες μας και έπαιρναν τις αποφάσεις, αλλά ούτε και οι σημερινοί και οι μελλούμενοι. Από αυτούς τους επίδοξους τι μπορεί κάποιος να αναμένει;

"κι ο τόπος σαν το μεγάλο πλατανόφυλλο που παρασέρνει

ο χείμαρρος του ήλιου

με τ' αρχαία μνημεία και τη σύγχρονη θλίψη"

Σε ποιο σημείο της γης είναι άραγε κρυμμένη αυτή που χρόνια τώρα ανέβαζε και κατέβαζε άτομα σε θέσεις ευθύνης στη δύσμοιρη Αργολίδα; Που εξαφανίσθηκε, αυτή που σαν μέλισσα όργωνε τότε πόλεις και χωριά; Πόσο τελικά συγκινήθηκε από τον τόπο, το μεγάλο πλατανόφυλλο που παρασέρνει ο χείμαρρος του ήλιου; Μήπως τελικά δε είχε ενδιαφερθεί ούτε τοσοδουλάκι για το μνημείο; 

Σύγχρονη θλίψη. Αρχεία πεταμένα. Δίσκοι ηλεκτρονικών υπολογιστών καμένοι.

Αξιόλογες συλλογές μουχλιασμένες. Μπαταρίες ξεφόρτιστες.

Το είπε ο εξαίρετος καθηγητής της Αρχαιολογίας Σταμπολίδης, όταν ρωτήθηκε πως νοιώθει όταν σε κάποια ανασκαφή ανακαλύπτει ένα αντικείμενο θαμμένο επί χιλιετίες:

"Δεν μπορεί να το εκφράσει κανείς καλύτερα από τους στίχους του ποιητή", ήταν η απάντησή του.

«…..κι ο βασιλιάς της  Ασίνης που τον γυρεύουμε δυο χρόνια

τώρα

άγνωστος λησμονημένος απ' όλους κι από τον  Όμηρο

μόνο μια λέξη στην  Ιλιάδα κι εκείνη αβέβαιη

ριγμένη εδώ σαν την εντάφια χρυσή προσωπίδα.

Την άγγιξες, Θυμάσαι τον  ήχο της; κούφιο μέσα στο φως

σαν το στεγνό πιθάρι στο σκαμμένο χώμα~

κι ο ίδιος ήχος μες στη θάλασσα με τα κουπιά μας.

Ο βασιλιάς της  Ασίνης ένα κενό κάτω απ' την προσωπίδα

παντού μαζί μας παντού μαζί μας, κάτω από ένα όνομα:

"Ασίνην τε... Ασίνην τε..."……»

Σύγχρονη θλίψη. Τα χρήματα για το έργο ήσαν εκεί και ανέμεναν.

Οι μελέτες που είχαν γίνει, αλλά τις είχαν σκονισμένες στις ντουλάπες,

περίμεναν να γίνουν ολοκληρωμένος φάκελος.

Και τελικά ……… σύγχρονη θλίψη και αρχαία μνημεία.

Είναι απλά τα πράγματα. Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται.

 Δεν τους λένε κάτι τα λόγια του ποιητή.

Καλύτερα τα λόγια τα παχιά, οι ασφαλτοστρώσεις και κάποια πεζοδρόμια

Και ο «νέος» υποψήφιος; Γέρος σε ηλικία και σε νοοτροπία….και αυτός που ήταν;

Παρέα με την εξαφανισμένη; 

Δεν έχουν αντιληφθεί ποιον τόπο διαφεντεύουν.

Είναι επικυρίαρχοι στην πόλη – την παλαιά πρωτεύουσα των δύο αυτοκρατοριών

και ενός έθνους και θεωρούν ότι ορίζουν τις τύχες μερικών χερσαίων και θαλάσσιων εκσκαφέων.

Δεν μπορούν να αισθανθούν το βάρος να παίρνουν αποφάσεις για τα αρχαία μνημεία και για το κάστρο:

«Κοιτάξαμε όλο το πρωί γύρω-γύρω το κάστρο

αρχίζοντας από το μέρος του ίσκιου εκεί που η θάλασσα

πράσινη  και  χωρίς αναλαμπή, το  στήθος σκοτωμένου

παγονιού»

Το κοίταξε ο ποιητής το κάστρο. Το κοιτούν και οι πολίτες, ανήμποροι να αντιδράσουν στις  λογικές επικυριαρχίας των εκπροσώπων της σύγχρονης θλίψης.

Και δεν χρειάζεται να κάνουν και πολλά.

Λίγο να σεβαστούν τα λόγια του ποιητή.

«ο ποιητής αργοπορεί κοιτάζοντας τις πέτρες κι ανα-

ρωτιέται

υπάρχουν άραγε

ανάμεσα στις χαλασμένες τούτες γραμμές τις ακμές τις

αιχμές τα κοίλα και τις καμπύλες

υπάρχουν άραγε

εδώ που συναντιέται το πέρασμα της  βροχής του αγέρα

και της  φθοράς

υπάρχουν, η κίνηση του προσώπου το σχήμα της  στοργής

εκείνων που λιγόστεψαν τόσο παράξενα μες στη ζωή μας

αυτών που απόμειναν σκιές κυμάτων και στοχασμοί με

την απεραντοσύνη του πελάγου

ή μήπως όχι δεν απομένει τίποτε παρά μόνο το βάρος

η νοσταλγία του βάρους μιας ύπαρξης ζωντανής

εκεί που μένουμε τώρα ανυπόστατοι λυγίζοντας

σαν τα κλωνάρια της  φριχτής ιτιάς σωριασμένα μέσα στη

διάρκεια της  απελπισίας

ενώ το ρέμα κίτρινο κατεβάζει αργά βούρλα ξεριζωμένα

μες στο βούρκο

εικόνα μορφής που μαρμάρωσε με την απόφαση μιας πί-

κρας παντοτινής

Ο ποιητής ένα κενό.»

Αγγελόμορφοι και τερατόμορφοι

Είναι αδιέξοδη, φίλοι μου, η μανιχαϊκή λογική του "εμείς ή αυτοί".
Οδηγεί σε τερατογενέσεις η διάκριση μεταξύ τερατόμορφων μνημονιακών και αγγελόμορφων αντιμνημονιακών.
Οι αγγελόμορφοι θα επιδείξουν τα "κάλλη" τους στις περιφερειακές εκλογές, όμως στους μικρούς Δήμους που δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί αγγελικά πλασμένοι, ώστε να είναι δυνατή η αυτόνομη κάθοδός τους, θα οδεύσουν χέρι χέρι με τους αποκρουστικούς τη όψει.
Στην περιφέρεια Πελοποννήσου επικεφαλής των αγγελόμορφων θα είναι  ένας παλαιός τερατόμορφος, που τον είχαν κυνηγήσει ως ανεπιθύμητο στην Καλαμάτα, παλαιός φίλος του αποκρουστικού ΓΑΠ, παλαιός συνοδοιπόρος αυτών που έκαναν περιστασιακό σεξ με τερατόμορφους και νυν αγγελόμορφος μετά από επιτυχημένη για κάποιους πλαστική εγχείρηση. Αλλοι βέβαια διακρίνουν ακόμα τις σιλικόνες που έχουν βελτιώσει την εμφάνιση

Έχω πολλούς και καλούς φίλους στο ΣΥΡΙΖΑ. Αγωνιστές υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων.Ανήκουν σε έναν χώρο που έχει δώσει μεγάλους και ωραίους αγώνες κατά του φασισμού και του αντισημιτισμού
Αδικούνται με την επιλογή ως υποψήφιου Περιφερειάρχη στη Μακεδονία, ατόμου που έκανε ένα απίστευτο αντισημιτικό σχόλιο.
Η επιβολή προσώπων ως υποψηφίων Περιφερειαρχών (φαντάζομαι και Δημάρχων) με βασικό κριτήριο τον αντιμνημονιασμό ήταν βέβαιο ότι θα οδηγούσε σε φαινόμενα όπως αυτό του Καρυπίδη.
Το τεράστιο θέμα βέβαια είναι ότι ο διαχωρισμός των πολιτών, των κομμάτων, των δημοτικών παρατάξεων και συλλογικοτήτων σε αγγελόμορφους και τερατόμορφους, δημιουργεί πρόσφορο έδαφος σε αποκρουστικές απόψεις, όπως οι ναζιστικές, αντισημιτικές, φασιστικές λογικές να κρύβονται κάτω από μπόλικο make-up. Τα μπιμπίκια γεμάτα πύον που ελλοχεύουν στα πρόσωπα και τα σώματα κάποια στιγμή θα ξεσπάσουν εάν τώρα δεν αλλάξουμε τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Εάν δεν αντιληφθούμε ότι οι αγγελόμορφοι πολλές φορές δεν είναι οι πλέον ελκυστικοί, αφού υπάρχει αρκετή σαπίλα στον πυρήνα τους.

Είναι πλέον βασικό ζητούμενο η αυτονομία των κινημάτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η ύπαρξη εσωτερικής λειτουργίας τους.

Θεωρώ  ένα μεγάλο ευτύχημα για την Αθήνα ότι στην περίοδο αυτή της μεγάλης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης Δήμαρχός της ήταν ο Καμίνης. Θεωρώ βέβαιο ότι η μανιχαϊστική λογική θα παραμερίσει τις φωνές της δημοκρατίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης,  της διαφάνειας, της  συνετής διαχείρισης του δημοτικού χρήματος, της διεκδίκησης αιτημάτων με τον παράλληλο σεβασμό του κράτους δικαίου. Θεωρώ βέβαιο ότι σε λίγο καιρό,  θα έχει ξεχασθεί ο μη επανεκλεγείς Καμίνης, όπως ξεχάσθηκε και ο πιο σπουδαίος Δήμαρχος Αθηναίων που πέρασε κατά τις τελευταίες δεκαετίες και που βρέθηκε στο δημαρχιακό θώκο μετά την χούντα. Ποιος τον θυμάται; Και δεν τον θυμούνται ακριβώς διότι ήταν δημοκράτης και αντιλαϊκιστής.
Ο Σύριζα είχε όλο αυτόν τον καιρό μία δημοτική παράταξη στο Δήμο Αθήνας, που έκανε σκληρή αντιπολίτευση στον Καμίνη. Μπορεί να μην συμφωνούσα με αυτούς, καθότι Καμινικός, αλλά ήταν μια δημοτική παράταξη με την εσωτερική λειτουργία της και τη σχετική αυτονομία της. Είναι τερατώδες σφάλμα για τον θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως εγώ τον αντιλαμβάνομαι, η Κεντρική Επιτροπή ενός κόμματος να ορίζει τους υποψήφιους περιφερειάρχες και τον υποψήφιο Δήμαρχο της πρωτεύουσας, αντί να αποφασίσει εάν θα δώσει ή όχι στήριξη στην υποψηφιότητα που θα προτείνει η δημοτική παράταξη. Είναι απαράδεκτη η ποδηγέτηση της αυτοδιοίκησης από τα κομματικά γραφεία. Και ορίζει ως υποψήφιο Δήμαρχο έναν συμπαθή νέο, με σπουδές, απόψεις και καλό λόγο, που όμως δεν είχε προτέρα εμπλοκή με το αυτοδιοικητικό κίνημα. Τεράστιο σφάλμα. Πάμε πολύ πίσω τις πολιτικές για την πόλη και την αυτοδιοίκηση, όταν δημαρχέοι εγκαταλείπουν τον αγώνα για να γίνουν υποψήφιοι βουλευτές, όπως έχει γίνει δις στο Ναύπλιο ή όταν νέοι ή μεσόκοποι στην ηλικία κατεβαίνουν σε μεγάλους Δήμους της χώρας και μετά  ξεχνούν την Τοπική Αυτοδιοίκηση για τα πιο μεγάλα σαλόνια, όπως και αυτό έχει συμβεί πλειστάκις στην Αθήνα.

Και κάτι τελευταίο για τον Τάσο. Τον Αντιπεριφερειάρχη μας.
Έκανε δήλωση υποστήριξης Τατούλη.
Δικαίωμά του
Δεν κατάλαβα όμως όλες αυτές τις κατηγορίες περί παραγόντων και μη. Δεν κατάλαβα πως ορίζει και κατηγορεί κάποιους ως παράγοντες (σε ποιους άραγε αναφέρεται;) και με ποιο σκεπτικό εξαιρεί το εαυτό του από τον χαρακτηρισμό αυτό.
Θεωρεί ως μεγάλη κατάκτηση το ξεπέρασμα των κομματικών ορίων και δεσμεύσεων στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Θα συμφωνήσω μαζί του, όμως για να μπορέσει να χαρακτηρισθεί η επιλογή του να συνεχίσει την προσκόλλησή του στην παράταξη Τατούλη ως προοδευτική, θα πρέπει να δούμε και τις εφαρμοζόμενες στην Πελοπόννησο πολιτικές. Αφού εξαιρέσουμε την υποψηφιότητα Βουδούρη, που πιστεύω ότι θα είναι περιθωριακή και με συντηρητικά πρόσημα, θα πρέπει να δούμε τις πολιτικές και τα προγράμματα των δύο μεγάλων Περιφερειακών παρατάξεων που θα αναμετρηθούν στις επερχόμενες εκλογές και εκεί να συζητήσουμε ποια κατεύθυνση είναι η προοδευτική και ωφέλιμη για το Μοριά.

Αλήθειες και ψέμματα (όχι βιντεοταινίες) για τις δημοτικές εκλογές.

Να πούμε αλήθειες για τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές στο Ναύπλιο ή να συνεχίσουμε τα ψεματάκια;

Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι η άλλη πρόταση ήταν την τελευταία τριετία ως δημοτική παράταξη αδρανής;

Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι η αρχική επιδίωξη του Σύριζα ήταν να δημιουργηθεί ένα σχήμα πλήρως ελεγχόμενο από αυτόν με γραμμή αντιμνημονιακή και αντικαλλικρατική, ακριβώς όπως αποφασίσθηκε για το Δήμο Αθηναίων και για τις περιφερειακές εκλογές;

Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι η αρχική επιδίωξη του Σύριζα ήταν να ελέγξει την άλλη πρόταση και να την κάνει όχημα για την κάθοδο στις εκλογές, ως μια παράταξη με τα χαρακτηριστικά που προανέφερα;

Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι η άλλη πρόταση με απόφαση της πλειοψηφίας, που την αποτελούσαν μέλη του Σύριζα, δεν θέλησε να συζητήσει πριν από αρκετούς μήνες το βασικό  θέμα του γιατί και πως αδράνησε η άλλη πρόταση και εάν έχει λόγο συνέχισης της λειτουργίας της, όπως ο Αντωνιάδης πρότεινε;

Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι το σχέδιο για κάθοδο μιας συριζέικης παράταξης με την ψευδεπίγραφη ονομασία "άλλη πρόταση" δεν ήταν δυνατόν να περπατήσει, οπότε η κατεύθυνση άλλαξε, όπως ταυτόχρονα άλλαξε η κατεύθυνση των συμμαχιών και σε άλλους μικρούς Δήμους της χώρας, όπου υπήρχε αδυναμία;

Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι επιθυμούσαν κάποιοι να παραμένουν ως μέλη της άλλης πρότασης έως ότου είχαν τη δυνατότητα να ελέγξουν την κατάσταση μέσα στη δημοτική παράταξη και όταν το σχέδιό τους για συνεργασίες δεν πέρασε από τη συνέλευση της άλλης πρότασης με έναν ομαδικό τρόπο αποχώρησαν;

Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι ακόμα και σήμερα δεν υπάρχουν θέσεις από τον "προοδευτικό" χώρο για τα αυτοδιοικητικά θέματα και δράσεις πάνω στην πραγματική πολιτική για θέματα του Ναυπλίου και των χωριών;

Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι τότε δεν θέλησαν να δεχθούν το δρόμο των συνεργασιών που είχα προτείνει, με συγκεκριμένες προτάσεις και περιεχόμενο και τώρα με έναν τρόπο κακέκτυπο και εξ ανάγκης προσπαθούν να ακολουθήσουν;

Είναι τελικά αλήθεια ή ψέμα ότι πλέον είναι πάρα, μα πάρα πολύ αργά, να δημιουργηθεί ένα σωστό συμμαχικό σχήμα με θέσεις και απόψεις, αλλά και με σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών, για να συμμετάσχει στις εκλογές για το Δήμο Ναυπλιέων;

Είναι αλήθεια λοιπόν: Έχουμε αργήσει πάρα πολύ. Ουσιαστικά το τρένο έφυγε προ πολλού. Οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ μας δεν είναι ανύπαρκτες. Είναι κάκιστες. Τα μέλη του Σύριζα σφάζονται μεταξύ τους με τον χείριστο τρόπο. Ουδείς θέλει να εκφράσει μια άποψη επί συγκεκριμένων θεμάτων που αφορούν τον Δήμο μας.

Και ενώ όλα αυτά είναι τα υπαρκτά και τεράστια προβλήματα, κάποιοι τα προσπερνούν και ψάχνουν να βρουν τον "παράγοντα" που θα ηγηθεί.
Ας το βάλουν καλά μέσα στο κεφαλάκι τους, αυτό που θα τους πω.
Κανένας "παράγοντας" δεν θα μπορέσει να συσπειρώσει τους "προοδευτικούς" πολίτες, εφόσον  ήταν απών από τα αυτοδιοικητικά πράγματα κατά τα τελευταία χρόνια. Εφόσον θεωρείται προοδευτικός και αριστερός, μόνον και μόνο λόγω της κομματικής του ταυτότητας. Εφόσον έχει παίξει περίεργα παιχνιδάκια παλαιότερα γύρω από τα αυτοδιοικητικά. Εφόσον είχε παλαιότερα κακό κομματικό παρελθόν και είχε εκμεταλλευθεί ή είχε προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί την κομματική του ιδιότητα.

Άραγε έμεινε κανείς που να μπορεί τελικά να ηγηθεί, έστω και τυπικά, και να συσπειρώσει;
Εγώ δεν ξέρω πολλούς που με κάποια συνέπεια να έχουν ασχοληθεί επί μακρόν γύρω από τα αυτοδιοικητικά στο Ναύπλιο.
Αφού λοιπόν ο Αντωνιάδης, απ΄όσο ξέρω, δεν θέλει να ηγηθεί (μακάρι να άλλαζε άποψη). Αφού εγώ είμαι κόκκινο πανί και δεν θέλουν να με δουν ούτε ζωγραφιστό. Αφού το έναν Συριζέο τον θάβουν με τα χειρότερα λόγια κάποιοι άλλοι Συριζέοι θα πρότεινα τα εξής ως έσχατη λύση:


Να κρατήσουμε όλοι την αυτονομία μας.
Να σεβαστούμε τις θέσεις και τις απόψεις ο ένας του άλλου.
Να βρούμε κάποια κοινά σημεία και να συμφωνήσουμε για τα θέματα που θα πρέπει να βάλουμε στο Δήμο ως αντιπολίτευση (διότι γι΄αυτό μόνον πλέον μπορούμε να μιλάμε, εδώ που φθάσαμε).
Να βρούμε κάποιο άτομο που δεν είναι παράγοντας για να ηγηθεί. Αρκεί να έχει διακριθεί σε κοινωνικούς αγώνες. Ας είναι κάποιος ενεργός αγρότης. Ας βάλουμε επικεφαλής τον Θάνο τον Καραμάνο, πρωτοπόρο της βιολογικής γεωργίας και να τρέξουμε εμείς (εγώ θα το έκανα) να κάνουμε όλη τη δουλειά. Ας βάλουμε επικεφαλής κάποιον που έχει προσφέρει στα θέματα της κοινωνικής αλληλεγγύης. Ας βάλουμε την κοπελιά από το Τολό  που μίλησε στη "λαϊκή συνέλευση" και τα είπε ωραία. Ας βάλουμε τον Βάγκμαν που τα γράφει ωραία ή έναν νέο δάσκαλο (έχω κάποιον υπόψη μου).
Αν επιμείνετε σε παράγοντα, καλύτερα να μην με πλησιάσετε για συζήτηση. Δεν θα πάρω.

Και  κάτι για την άλλη πρόταση. Εδώ και πολλούς μήνες είχα πει ότι ήταν νεκρή. Ίσως και να έκανα λάθος. Έβλεπα ότι κάποιοι βύθιζαν την παράταξη κάτω από την επιφάνεια  για να μην μπορεί να πάρει ανάσα.
Αυτοί έφυγαν, όταν είδαν ότι η άλλη πρόταση  δεν ταίριαζε με τους κομματικούς τους σχεδιασμούς. Ενεργοί πολίτες που είναι μέσα στην άλλη πρόταση και φίλοι που την αγαπούν ίσως μπορούν να την ξαναζωντανέψουν.

Και τέλος μια ομολογία μου. Τώρα στα ξεβλάσταρα κατάλαβα κανονικά και σε βάθος τι σήμαινε το παλαιό αίτημα της ανανεωτικής αριστεράς για αυτονομία στα κινήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ένα πράγμα σημαίνει τελικά το αίτημα για αυτονομία αυτή. Τα μέλη μιας δημοτικής παράταξης να μην βάζουν σε προτεραιότητα το κόμμα και τις στενές κομματικές επιδιώξεις και να μην ακολουθούν τις κομματικές γραμμές στα αυτοδιοικητικά θέματα. Τώρα το αντιλήφθηκα εγώ, αφού μέχρι πριν λίγο καιρό η ανεξαρτησία από κομματικές παρεμβάσεις ήταν φυσικό και απόλυτα δεδομένο μέσα στην άλλη πρόταση. Οι "κομματικοί" άραγε αντιλήφθηκαν ότι δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα προτάγματα της αριστεράς όπως την ξέραμε; Θα δεχόμουν δηλαδή εγώ να μου εμφανισθεί κάποιος από τα κεντρικά του κόμματος, και να μου πει τι να πράξω στα αυτοδιοικητικά θέματα του Ναυπλίου; Ρε κλωτσιές που θα έτρωγε. Όμως κλωτσιές εγώ δεν έριξα