Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Ναυπλίου. Μια ιστορία πολιτικής τρέλας

Καιρό τώρα με μυρμηριάζανε τα δάχτυλά μου για να εκθέσω τις απόψεις μου για την ιστορία που ονομάζεται "κατασκευή και λειτουργία" άλλως "διαχρονικά λουκέτα στο Κολυμβητήριο Ναυπλίου", αλλά και για τη συναφή, ξεχασμένη πλέον ιστορία, που ονομάζεται "Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Ναυπλίου, μια χαμένη ευκαιρία".
Δεν ήθελα να μπω ανάμεσα στη διαμάχη μεταξύ της δημοτικής αρχής και ενός αθλητικού σωματείου και γι΄αυτό δίσταζα.
Όμως έχω μια ιδιαιτερότητα και γι΄αυτό νομίζω ότι πρέπει να σας τα πω τα Πρωτοχρονιάτικα Κάλαντα. Έτυχε να έχω διατελέσει δημοτικός σύμβουλος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του δημοτικού αθλητικού κέντρου και ενεργότατο μέλος της διοίκησης του Ναυτικού Ομίλου Ναυπλίου.
Να λοιπόν η ιστορία του Σταδίου στο Ναύπλιο που τμήμα της ιστορίας αυτής είναι το Κολυμβητήριο Ναυπλίου, όπως μούρχεται τώρα στο νου, και όπως μου τη θύμισε και ο φίλος μου, που δεν ξεχνάει τίποτα.
Ήταν τότε τον πρώτο καιρό, που ο λαός βγήκε ραντεβού με την ιστορία, όταν το χρήμα έρεε άφθονο. Μόνο που ήταν δανεικό, πράγμα που οι πολιτικοί μας το ήξεραν καλά. Και η αριστερά το ήξερε, αλλά το βούλωνε τότε στο μεγαλύτερο μέρος της και όχι μόνον δεν αντιδρούσε, αλλά και υπερθεμάτιζε, στην γενικότερη φούσκα, του πιο μεγάλου, πιο εντυπωσιακού, του πιο πλούσιου και γενναιόδωρου.
Οι υπερθεματιστές της εποχής εκείνης, ήσαν αυτοί που μας κατέστρεψαν. Που ποτέ δεν σκέφτηκαν ότι αυτά που τότε δανείζονταν για να είναι αρεστοί και να εκλέγονται συνεχώς, θα τα πλήρωναν κάποτε οι επόμενες γενεές. Και τα πληρώνουμε τώρα εμείς θέλουμε δεν θέλουμε. Γουστάρουμε δεν γουστάρουμε. Και να σταματήσουμε κάποτε τις ανοησίες ότι φταίνε τα μνημόνια και οι μερκελιστές. Ξέφυγα όμως. Ξαναγυρνάω στις αρχές της φίσκα από ελπίδες δεκαετίας του 80.
Να φτιάξουμε Κολυμβητήριο στο Ναύπλιο. Γιατί να το κάνουμε 25άρι; Να την κάνουμε πενηντάρα την πισίνα. Και γιατί να έχει 6 διαδρομές; Ποιος ο λόγος να μην έχει οκτώ; Και γιατί 8; Τις κουμπάρες θα παίξουμε; Να την κάνουμε δέκα διαδρομών, ώστε να μην μείνει κανείς πικραμένος. Και τι βάθος θα έχει; Γιατί όχι το μέγιστο δυνατό, έστω και αν δεν φτιάξουμε βατήρες για καταδύσεις;
Έτσι ακριβώς έγιναν τα πράγματα. Και χωρίς κανένα σκεπτικό και καμία λογική φτιάξαμε τη μεγαλειώδη πισίνα στο Ναύπλιο, αλλά ξεχάσαμε το Αργος. Και τώρα το Ναύπλιο έχει μια 50άρα πισίνα με 10 διαδρομές, ενώ ο Πύργος έχει 25άρα με 6 διαδρομές και η Κόρινθος 25άρα με 8 διαδρομές. Και το Αίγιο, η Μεγαλόπολη, η Μεσσήνη δεν διαθέτουν κολυμβητήρια.
Τι να πει κανείς για τις ωραίες εκείνες εποχές.....
Και βέβαια το Κολυμβητήριο χρειαζόταν πηγές ενέργειας απίστευτες για να θερμανθεί. Και όπως ήταν φυσικό, ποτέ σχεδόν δεν λειτούργησε σωστά. Δεν κλείνει μόνον σήμερα στις εποχές της οικονομικής κρίσης. Έκλεινε βέβαια και παλαιότερα. Στις εποχές της δανειακής ευδαιμονίας. Ακόμα και τότε τα χρήματα δεν έφταναν. Να δανειστούμε ναι, αλλά πόσα βρε αδελφέ;
Και η τραγελαφική κατάσταση με το Κολυμβητήριο Ναυπλίου συνεχίσθηκε επί δεκαετίες και με πολλά ευτράπελα και χαρμολύπες. Μετά από λίγους μήνες λειτουργίας, ο τότε πρόεδρος του Σταδίου, άσχετος με πισίνες, αποφάσισε να την αδειάσει για να βάλει καθαρό νερό. Προφανώς δεν είχε καταλάβει τίποτα από τα φίλτρα που λειτουργούσαν και τη σταδιακή ανανέωση του νερού από την καθημερινή υπερχείλιση της πισίνας. Ξαφνικά το Στάδιο βρέθηκε από μία γκάφα του προέδρου χρεωμένο ένα σκασμό χρήματα για όλο αυτόν τον όγκο του νερού που αγοράσθηκε για να αντικαταστήσει το βρώμικο ύδωρ που οδηγήθηκε μέσω του δικτύου των υπονόμων στο καθαρό τότε λιμάνι του Ναυπλίου. Από τότε νομίζω δεν το έχουν ξανααδειάσει.
Αμ το άλλο; Τι να πει γι΄αυτό κανείς; Η ταράτσα του κυλικείου του Κολυμβητηρίου είναι γεμάτη με ηλιακούς θερμοσίφωνες, που δεν λειτούργησαν σχεδόν ποτέ. Απ΄ότι έχω μάθει, κάποιος ξύπνιος έκλεισε κάποιες βάνες, με αποτέλεσμα μια κρύα νύχτα του χειμώνα το νερό να παγώσει και να καταστρέψει τους ηλιοθερμοσίφωνες. Και από τότε και επί δεκαετίες, ουδείς ενδιαφέρθηκε να τους επισκευάσει ή να τους αντικαταστήσει, ώστε να έχουμε οικονομία στην πανάκριβη ενέργεια.
Και έφθασε ο καιρός της εκπλήρωσης των ονείρων των Ελλήνων. Η πανάκριβη και φανταχτερή Ολυμπιάδα της Αθήνας 2004 γίνεται πραγματικότητα. Για να μην μένει παραπονεμένη και για να μην κλαίει η επαρχία δημιουργήθηκε και ένα πρόγραμμα για την αναβάθμιση των αθλητικών χώρων που δεν βρίσκονταν στην Αθήνα αλλά στα μικρά και μεγάλα χωριά της χώρας. Με δανεικά βέβαια θα γινόντουσαν τα έργα, με τι άλλο και γιατί όχι άλλωστε; Αφού τους ψηφίζαμε.....
Τότε λοιπόν που κυβερνούσε η δημοτική παράταξη, που και σήμερα κυβερνά και που κάποιοι εκπλήσσονται, όταν οι πολίτες τα βάζουν μαζί τους, αντί να δει τις πραγματικές ανάγκες του Αθλητικού Κέντρου και να οργανώσει ένα πρόγραμμα και αναβάθμισής του και εκσυχρονισμού του με δράσεις που θα μείωναν τις σπατάλες, έκανε τα εύκολα. Δεν αποφάσισαν τότε να βάλουν κουβέρτα στο κολυμβητήριο,για να πετύχουμε εξοικονόμηση ενέργειας για πάντα. Δεν προσπάθησαν να κάνουν τις αναγκαίες αλλαγές στον ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό, που είχε παλιώσει. Δεν επισκεύασαν τους ηλιακούς θερμοσίφωνες. Τι έκαναν; Έβαψαν όλο το Κολυμβητήριο για να έχει όμορφη όψη και άλλαξαν και τα σώματα καλοριφέρ, με άλλα, τα οποία μετά από λίγο αλλάχθηκαν και αυτά και ουδείς μίλησε ('η μάλλον φώναζαν τότε οι περίεργοι). Και δεν έμειναν εκεί, αυτοί που μας διοικούσαν τότε, που μας διοικούν και σήμερα (δεν είναι άλλη παράταξη, η ίδια είναι).Προμηθεύθηκαν και τέλεια όργανα φυσιοθεραπείας, τα οποία όμως ουσιαστικά ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν και δεν θα μπορούσαν και να αξιοποιηθούν, λόγω έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού  και μετά από κάποιο καιρό δωρήθηκαν στο ΚΑΠΗ (κανείς πλέον δεν θυμάται ότι όρος της δωρεάς είναι να έχουν πρόσβαση σε αυτά οι αθλητές). Αλλά με όλα αυτά τα ωραία βαψίματα και τα όργανα φυσιοθεραπείας, κατάφεραν και έφεραν στο Ναύπλιο για καμιά βδομάδα την ομάδα υδατοσφαίρισης των ΗΠΑ για προετοιμασία. Και έκλειναν κάθε μέρα οι δρόμοι  της πόλης για την ασφάλεια των αθλητών, για να μεταβούν στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο του Ναυπλίου για τις 70 τόσες διανυκτερεύσεις, όλες μαζί. Σούπερ επιτυχία!!!!!
Το Κολυμβητήριο όμως έμενε στα χάλια του. Ο ηλεκτρομηχανολογικός εξοπλισμός πάλιωνε και άλλο και ο υπεύθυνος συντηρητής, τους προειδοποίησε ότι πλέον δεν θα μπορεί να βάλει την υπογραφή του.
Έφθασαν όμως οι νέες μέρες δόξας για την Ελλάδα, με τα προγράμματα ΕΣΠΑ. Και αφού φώναξε ο Μπαμπης για την αδράνεια του Δήμου,  κατέφθασε το πρόγραμμα αυτό που αφορά εξοικονόμηση ενέργειας σε δημόσια και δημοτικά κτήρια για συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο, όταν και εγώ και ο Μπάμπης είμασταν δημοτικοί Σύμβουλοι. Δηλαδή το πάλαι ποτέ. Και τότε θυμήθηκαν και το Κολυμβητήριο. Και έβαλαν και τις διάφορες δράσεις για εξοικονόμηση ενέργειας. Έτσι στον αέρα, χωρίς μελέτες. Μάταια φώναζαν κάποιοι στο Δ.Σ. του Δημοτικού Αθλητικού Κέντρου, να γίνουν οι αναγκαίες μελέτες. Αδρανούσαν τότε. Ποιοι; Αυτοί που σήμερα ακόμα μας κυβερνούν και που "εκπλήσσονται", που κάποιοι διαμαρτύρονται. Και ενώ άλλες δράσεις άλλων δήμων και φορέων του Δημοσίου εντάχθηκαν στο πρόγραμμα και κάνουν πρωτοποριακά πράγματα (ας πούμε Νοσοκομείο Καλαμάτας) για να μην καίμε τόσο πετρέλαιο, το πρόγραμμα του Δήμου πήγε υπέρ πίστεως. Και εκπλήσσονται σήμερα κάποιοι, που το Δ.Σ. του ΝΟΝ συνεχίζει να διαμαρτύρεται.
Και έχουν και έτοιμη την θριαμβευτική τους απάντηση!!!! Τώρα θα κάνουμε τις αναγκαίες ενέργειες. Θα βάλουμε κουβέρτα και θα ζεστάνουμε το νερό με γεωθερμία.
Κάντε το ρε άνθρωποι, αλλά ταπεινά. Μην βγαίνετε να μας μαλώνετε και από πάνω. Αν το κάνετε, θα πάρετε τότε τα όποια μπράβο, αλλά πρέπει να πείτε στον κόσμο που έχει πληρώσει τόσα χρήματα για το πετρέλαιο και που το Κολυμβητήριο κάθε χρόνο κλείνει, ότι εάν εντάξετε τις δράσεις που θέλετε στο ΕΣΠΑ (εκεί υπάρχουν τα κονδύλια, πουθενά αλλού), θα είναι στο ΕΣΠΑ της περιόδου 2007-2013!!!! Ναι σε αυτό θέλετε να τα εντάξετε τα γεωθερμικά σας, σε αυτό το πρόγραμμα που τελειώνει αύριο!!!!! Εξού και πρέπει να τα ακούσετε τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς. Τελειώνει αύριο το Πρόγραμμα αυτό και εσείς δεν κάνατε τίποτα έξη χρόνια και θέλετε να τα κάνετε μεθαύριο!!!! Τώρα προσπαθείτε να πάρετε χρήματα από τα υποδέλοιπα και τα μεινεμένα από τις αδράνειες του Κράτους και των Δήμων!!!! Και απορείτε από πάνω που ο κόσμος της πισίνας φωνάζει.
Θα έγραφα και άλλα για τα υπόλοιπα του Δημοτικού Αθλητικού Κέντρου, αλλά αποφάσισα να μην τα πω τα Κάλαντα όλα μέχρι τέλους.
Χρόνια πολλά με υγεία και ευτυχία και με κουβέρτες και γεωθερμίες για να ζεστάνουμε τα ύδατα........

Υστερόγραφο: Ξέχασα να πατήσω το κουμπί "Δημοσίευση" για να βγει στο διαδίκτυο η παραπάνω ανάρτησή μου και τώρα που δεν έχω να κάνω κάτι, αποφάσισα να σας τα πω τα Κάλαντα μέχρι τέλους. Και να και  τα υπόλοιπα του Σταδίου, όπως τα θυμάμαι εγώ και ο κολλητός, που μου τάλεγε προχθές στην βόλτα στο Φάρο.
Στο πρόγραμμα είχαν να ηλεκτροφωτίσουν το γήπεδο ποδοσφαίρου. Βέβαια το έργο δεν έγινε. Όμως το ενδιαφέρον εδώ είναι άλλο. Κάποια στιγμή διαπίστωσαν ότι η μία μεγάλη κολόνα για τους προβολείς δεν χωρούσε μέσα στο Στάδιο, οπότε ωραία και εύκολα την είχαν τοποθετήσει έξω από αυτό!!!! Όμως ο χώρος αυτός έξω από το γήπεδο ήταν ιδιωτικός, οπότε ....... Γενική κόμπλα....  Αποφάσισαν λοιπόν και έδωσαν στον ιδιώτη ένα ωραιότατο οικόπεδο του Δήμου σε ανταλλαγή του συγκεκριμένου που μάλλον δεν ήταν εύκολα αξιοποιήσιμο (μάλλον αδύνατον να αξιοποιηθεί). Έως εδώ, ας πούμε ότι υπήρχε μια λογική. Για να μπει η κολόνα του ηλεκτροφωτισμού του Σταδίου που ποτέ δεν ηλεκτροφωτίστηκε και που δεν το βλέπω και σύντομα να γίνεται με τα κεσάτια που έχουμε, αποκτήσαμε το οικόπεδο αυτό, που βρίσκεται στη νοτιοανατολική γωνία του Σταδίου. Ξεχάσαμε όμως να το περιλάβουμε στο Στάδιο. Αμελήσαμε να το περιμαντρώσουμε και να το περιφράξουμε. Και έτσι παραμένει αναξιοποίητο. Και όταν εμείς που τα θυμόμαστε κάποτε εκλείψουμε ή πάθουμε κανα Αλτσχάιμερ , τότε που κανείς δεν θα θυμάται.... Εεεε δεν αποκλείεται και αυτό. Το σκεφτήκατε και εσείς;
Δεν τελείωσα. Η δαπάνη για τα κιγκλιδώματα γύρω από το γήπεδο ποδοσφαίρου, για να μην μπουκάρουν οι χουλιγκάνοι, ήταν κάτι το απίστευτο. Δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα νούμερα που πληρώσαμε τω καιρώ εκείνω. Δυστυχώς δεν κρατούσα σημειώσεις.  Γνωρίζω όμως το εξής. Ότι κάγκελα τοποθετήθηκαν ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν θεατές και που δεν μπορούν να βρεθούν θεατές.  Ξέρω ότι έγινε κατασπατάληση διότι στο Στάδιο Ναυπλίου δεν υπάρχουν θεατές και χουλιγκάνοι σε όλο τον κύκλο. Τα πληρώσαμε, τα πληρώσατε τα κιγκλιδώματα και Ολυμπιακούς κάναμε. Αλλά τα αναγκαία για το Αθλητικό Κέντρο δεν έγιναν.
Λέγαμε να φτιάξουμε ένα μικρό βοηθητικό γήπεδο πίσω από τις χαμηλές κερκίδες. Όσο το είδατε.....
Λέγαμε να νομιμοποιήσουμε το κτήριο στο νταμάρι, να του δώσουμε νόμιμο ρεύμα (κάτι ταρζανιές έχουν γίνει για να δοθεί ηλεκτρικό) και να  μπει συνθετικός ή φυσικός χλοοτάπητας. Ένα γήπεδο που θα εξυπηρετούσε όλα τα ερασιτεχνικά σωματεία. Κάθε χρόνο προγραμματιζόταν. Θυμάμαι τον νυν δήμαρχο να το υπόσχεται.  Όσο το είδατε....
Του θυμίσαμε κάποτε τη μελέτη Αλεξανδρόπουλου για την ανατολική παραλία. Η μελέτη που είχε χωροθετήσει γήπεδα αντισφαίρισης. Αμφιβάλλω αν κάποιος από τους αιρετούς μας τη γνωρίζει. Τέλος πάντων. Αν τότε είχαν γίνει εκεί τα γήπεδα τένις και τουρνουά θα μπορούσαμε να είχαμε διοργανώσει (με τα δύο γήπεδα αγώνες δεν γίνονται) και ο χώρος που είναι σήμερα τα γήπεδα τένις θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιηθεί για γήπεδα πετοσφαίρισης και καλαθοσφαίρισης.
Να θυμηθώ και τα τραγελαφικά;  Τις αποφάσεις που καλούσαν τα σωματεία της πισίνας να πληρώνουν ένα σωρό χρήματα στο Στάδιο, ενώ την ίδια στιγμή έβγαζαν λάδι και στο απυρόβλητο το ποδόσφαιρο, το στίβο και το τένις; Την απόφαση που υποχρέωνε τα Αργειακά σωματεία να πληρώνουν παραπάνω από τα Αναπλιώτικα, απόφαση που ήταν σαφώς μη νόμιμη; Του λογαριασμούς τηλεφώνου που εμφανίσθηκαν στον οικονομικό  απολογισμό του 2006, που τον κατάπιαμε αμάσητο; Το ότι είχαμε επέμβαση της Αστυνομίας με κλήση του Προέδρου του ΔΑΚΝ, διότι ένας Πρόεδρος Αθλητικού Σωματείο, βρέθηκε στο κεφαλόσκαλο της πισίνας; Να σας υπενθυμίσω ότι σήμερα τα "μαγαζάκια" μέσα στο Αθλητικό Κέντρο αλωνίζουν; Δεν με πιστεύετε; Μα υπάρχουν άνθρωποι μεγάλης ηλικίας που παίζουν τένις, ψάχνουν να πληρώσουν και διαδικασία δεν υπάρχει. Φαντασθείτε όλους αυτούς με τα ιδιαίτερα.
Μην μου πούνε ότι άλλος κυβερνούσε το Στάδιο τότε. Μην μου το πούνε διότι η ίδια παράταξη είχε και το μαχαίρι και το πεπόνι τότε. Η ίδια και σήμερα.
Άντε και πάλι. Χρόνια πολλά. Ευτυχισμένο το 2014 (δέκα έτη μετά το θαύμα των Ολυμπιακών).....
Ομως αθλητισμός και καλό ποδόσφαιορ υπήρχε και τότε. Και ήταν πιο ρομαντικές οι εποχές.

Καλές γιορτές και επί του πρακτέου παιδιά. Όχι τσιτάτα

Φίλοι μου δεν αρκεί να βάζουμε την ταμπέλα του αριστερού, του προοδευτικού, του υπερασπιστή των φτωχών και αδυνάμων.
Χρειάζονται και συγκεκριμένες προτάσεις.
Ομιλώ για την κοινωνική πολιτική της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Σήμερα Παραμονή Χριστουγέννων, σε μια εποχή κοινωνικής κρίσης, με τα θέματα της φτώχειας να είναι έντονα, θεωρώ ανάγκη και υποχρέωσή μου να μιλήσω για την κοινωνική πολιτική της Τοπικής Αυτοδιοίκησης
Αθόρυβα και χωρίς τυμπανοκρουσίες ο Δήμαρχος Καμίνης μαζί με την αξιόλογη ομάδα που έχει, κάνει πράγματα, αναπτύσσει δράσεις και βοηθάει κόσμο και κοσμάκη.
Εάν βάλουμε κάτω το ποιος έχει προτείνει και κάνει πράγματα στο Δήμο Ναυπλιέων, στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής και ποιος έχει σιωπήσει, τότε νικητής αναμφίβολα θα είναι ο Δήμαρχος Κωστούρος, με τα λιγοστά που έχει πραγματοποιήσει. Λυπάμαι που το λέω, αλλά η αντιπολίτευση, στο σύνολό της έχει κρατήσει αμήχανη στάση. Στον τομέα που θα μπορούσε να υπερέχει και να δώσει μια ελπίδα σε όλους αυτούς που υποφέρουν σήμερα αδρανεί.
Οι ταμπέλες του αντιμνημονιακού εμένα δεν μου λένε τίποτα. Εδώ, στην πράξη δοκιμάζεται ο καθείς. Εδώ σας θέλω μάγκες μου. Πως με τα λιγοστά χρήματα θα μπορέσουμε να  οργανώσουμε δράσεις υπέρ των πληττομένων πολιτών. Μην ακούω τρίχες κατσαρές για αλλαγή πολιτικών που θα γεννήσουν χρήματα. Και αηδιάζω με ρήσεις του τύπου "μόνον εμείς νοιαζόμαστε και οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν και θέλουν να σκοτώνουν κόσμο". Είναι φρικαλέο να υπάρχει μονοπώληση της ευαισθησίας. Να αναμετρηθούμε στον καθημερινό αγώνα, όχι στα εντυπωσιακά λόγια και τα τσιτάτα. Επί του πρακτέου. Τι θα πει ο καθείς, τι θα προτείνει και πώς ακριβώς θα το κάνει.
Κάποτε, κάποιοι που ονομάζονται σήμερα συντηρητικοί  και συμβιβασμένοι είχαν καταθέσει συγκεκριμένο σχέδιο. Ίσως να το ξέχασαν κάποιοι. Ίσως και να μην το γνωρίζουν.
Σήμερα κάποιοι άλλοι που υβρίστηκαν χυδαία έχουν καταθέσει συγκεκριμένα πράγματα, πάνω στα θέματα κοινωνικής πολιτικής για τον τόπο μας. Μην με προκαλέσετε και σας τα θυμίσω.
Αλλά δυστυχώς στην κοινωνία, προοδευτικός και αριστερός είναι αυτός που έχει την ταμπέλα, το trade name, που ουρλιάζει, που τα βρίσκει όλα λάθος, που υπόσχεται την επιστροφή στους συντεχνιασμούς των Τσουκαλάδων, με τα παχουλά μπόνους και τα εφάπαξ και τα μισθολογικά ρετιρέ των insiders του συστήματος.

Και αρχίζω να ομιλώ επί του συγκεκριμένου:
Δυστυχώς  η φτώχεια έχει αρχίσει και χτυπάει και τα μικρομεσαία στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας. Άνθρωποι που ζούσαν αξιοπρεπέστατα, σήμερα δεν έχουν τα απαραίτητα προς το ζην. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν στις ουρές των συσσιτίων. Θα πρέπει λοιπόν η Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφού επιτέλους οργανώσει και αυτή συσσίτια για τους έχοντες ανάγκη και αφού συντονίσει προσπάθειες της εκκλησίας και σωματείων, να κινηθεί αντίστροφα.  Να βρει ο Δήμος μας τους ανθρώπους που έχουν άμεση ανάγκη και να τους χορηγήσει με κάποιο αξιοπρεπή τρόπο τα προς το ζην. Μια ιδέα είναι η συνεργασία με τα ταχυφαγεία, ώστε τα παπάκια που διανέμουν φαγητό (ντελιβεράδες) να μπουν στο σχέδιο, ώστε το συσσίτιο να πηγαίνει στο σπίτι αντί να στήνεται ο έχων ανάγκη στις ουρές. Άλλη ιδέα είναι να υπάρξουν δωροεπιταγές για συγκεκριμένα είδη από καταστήματα πώλησης τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, ώστε και πιο οικονομικά να γίνεται όλο το σχέδιο βοήθειας και με πιο μεγάλη αξιοπρέπεια για τους έχοντες ανάγκη.
Η λέξη αυτή (αξοπρέπεια) είναι η πλέον βασική, κατά τη γνώμη μου, στην προσπάθεια ενίσχυσης των αδυνάμων. Να τους βοηθήσουμε με τρόπο που να  κρατήσουν την αξιοπρέπειά τους.
Και η αξιοπρέπεια θα είναι πολύ μεγαλύτερη αν τους δώσουμε τη δυνατότητα να προσφέρουν και αυτοί για τη βοήθεια που δέχονται.
Προτείνω να οργανώσουμε καλύτερα το θεσμό των δημοτικών λαχανόκηπων. Να δημιουργήσουμε μια τράπεζα γης, από  αγρούς που θα παραχωρηθούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με ένα χαμηλό μίσθωμα, κυρίως αγρούς ακαλλιέργητους, που δεν αποφέρουν εισόδημα (αντίθετα επιβαρύνουν με τα χαράτσια που έρχονται) στους ιδιοκτήτες και αυτοί οι αγροί να παραχωρηθούν σε άτομα που θέλουν να εργασθούν, άνεργους ή χαμηλόμισθους για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους. Βεβαίως ο Δήμος με τη βοήθεια γεωπόνων και πρωτοπόρων αγροτών (που ευτυχώς υπάρχουν) θα προσφέρουν τεχνογνωσία, γεωργικά εργαλεία και μηχανήματα και τα πρώτα έξοδα για την καλλιέργεια (φυτά, λάστιχα, λιπάσματα). Όλη αυτή η προσπάθεια θα μπορούσε να οργανωθεί με το σύστημα της οργανικής γεωργίας, με την ταυτόχρονη θεσμοθέτηση βιολογικών λαϊκών αγορών, μια φορά τη βδομάδα, έτσι ώστε οι καταναλωτές να γνωρίζουν ότι προμηθεύονται υγιεινά και καλά προϊόντα, σε καλές τιμές και ταυτόχρονα βοηθούν την καταπολέμηση της φτώχειας.
Η κοινωνική πολιτική της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σύμφωνα με την ταπεινή αιρετική μου γνώμη, ακουμπάει και πολλούς άλλους τομείς της ασκούμενης πολιτικής.
Να ενισχύσουμε την τοπική παραγωγή, ώστε μικροεπιχειρηματίες, μικροβιοτέχνες και εργαζόμενοι να ανασάνουν οικονομικά.
Να δώσουμε ζωή στα κέντρα των πόλεων, ώστε η διασκέδαση να είναι ακόμα και μία βόλτα ή και το άραγμα  στο παγκάκι.
Να δώσουμε κίνητρα σε καταστήματα που πουλάνε φτηνά ντόπια προϊόντα. Θα μπορούσαμε να δούμε μειώσεις δημοτικών τελών και τελών χρήσεως πεζοδρόμων σε τέτοιες περιπτώσεις.
Να  οργανώσουμε επιτέλους το όλο σύστημα διανομής πόσιμου νερού, ώστε να ξέρουν όλοι ότι με ασφάλεια θα πιουν και θα χρησιμοποιήσουν και για άλλες χρήσεις το νερό της βρύσης.
Να οργανώσουμε την  πολιτιστική παραγωγή του τόπου, ώστε να δώσουμε πολιτισμό σε όλους, χωρίς πανάκριβες προσκλήσεις των αστέρων, που κοστίζουν. Χωρίς 20ευρα για το εισιτήριο.
Θα σας πω και άλλα:

1. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΙΔΡΥΣΗΣ ΜΙΚΡΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ Θα πρέπει να εξετασθούν  τρόποι ενθάρρυνσης μικρών επιχειρήσεων κοινωνικής οικονομίας που γνωρίζουν μεγάλη διάδοση στις χώρες της Ευρώπης με διαφόρους τρόπους όπως χορήγηση στέγης, μειωμένα δημοτικά τέλη κλπ. Τέτοιες επιχειρήσεις μπορεί να είναι ενδεικτικά  Συνεταιρισμοί τεχνιτών που επισκευάζουν διάφορα αγαθά ώστε να μην ενθαρρύνεται η κατανάλωση νέων  Συνεταιρισμοί παραγωγών βιολογικών Επιχείρηση κατασκευής  κοινόχρηστων ποδηλάτων και λειτουργίας δανειστικού ποδήλατου, ανακύκλωσης υλικών, λειτουργίας τουριστικών ιστοσελίδων και τουριστικής διαφήμισης του νομού κλπ

2. ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ, ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ Σκοπός του προγράμματος των κοινωνικών παντοπωλείων είναι η κάλυψη πρωτογενών αναγκών απόρων οικογενειών. Ο θεσμός του "Κοινωνικού Παντοπωλείου" που επεκτείνεται διαρκώς μπορεί να  παρέχει δωρεάν είδη παντοπωλείου, απορρυπαντικά, κατεψυγμένα προϊόντα, ρούχα, είδη οικιακού εξοπλισμού, παιχνίδια κ.λπ. σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Σκοπός του προγράμματος των κοινωνικών φαρμακείων είναι η κάλυψη πρωτογενών αναγκών σε φάρμακα απόρων ασθενών Σκοπός του προγράμματος των φροντιστηρίων αλληλεγγύης είναι να προσφερθεί η απαιτουμένη φροντιστηριακή στήριξη σε μαθητές που δεν έχουν οικονομική δυνατότητα. Τα μαθήματα μπορούν να περιλαμβάνουν τόσο μαθήματα στήριξης για τις πανελλαδικές εξετάσεις όσο και μαθήματα ξένων γλωσσών. 

3. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΗΡΙΟΥ ΕΙΔΩΝ  και ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΝΤΑΛΛΑΓΩΝ Σκοπός του προγράμματος είναι η λειτουργία καταστημάτων και ηλεκτρονικής σελίδας μέσω της οποίας οι ενδιαφερόμενοι Δημότες θα προσχωρούν στην αμοιβαία προσφορά και ανταλλαγή κάθε είδους προϊόντων και υπηρεσιών μεταξύ τους χωρίς χρήματα μέσω προσωπικών συνεννοήσεων, ώστε να προωθηθεί η φιλοσοφία του «Μην πετάξεις τίποτα... αντάλλαξέ το». Όσα προϊόντα δεν ανταλλάσσονται δίνονται σε ιδρύματα και υπηρεσίες.

4. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ και ΕΥΠΑΘΩΝ ΟΜΑΔΩΝ Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την καταγραφή δομών, Νομικών Προσώπων των ΟΤΑ και λοιπών Υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας εθελοντικών ενώσεων και μεμονωμένων πρόσωπων που επιθυμούν να παρέχουν βοήθεια σε ιδρύματα και κοινωνικές ομάδες δημοτών πχ. άτομα με αναπηρίες, ηλικιωμένοι κ.λπ. Μέσα από ιστοσελίδα θα δημοσιοποιούνται οι συγκεκριμένες ανάγκες, αιτήματα, δράσεις που προγραμματίζονται. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποκατασταθεί η οργανωμένη παρέμβαση μέσα από το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» αλλά να αντιμετωπιστούν οι πρόσθετες ανάγκες που δεν μπορούν να καλυφτούν μέσα από αυτό με την βοήθεια εθελοντικών προσπαθειών, συλλογικών και ατομικών.

Και θα πρότεινα για όλα αυτά τα εξής σε σχέση με την χρηματοδότηση των προγραμμάτων.

Μια ευρεία μείωση των πανάκριβων ενοικίων που πληρώνει τζάμπα και βερεσέ ο Δήμος και η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση και ας  δώσουν για τα προγράμματα αυτά δυό τρεις μισθούς όλοι οι αιρετοί και οι σύμβουλοι Δημάρχων και Περιφερειαρχών.

Καλές γιορτές.

Και επί του πρακτέου παιδιά...... Όχι τσιτάτα

Σε ποια περιοχή του Ναυπλίου κατοικείς;

Η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη σε όλα τα μέλη της κατά γενική ομολογία πολύ επιτυχημένης ομάδας "παλαιές φωτογραφίες του Ναυπλίου" που δημιούργησα στο facebook και που ήδη έχουν φτάσει τη στιγμή αυτή τους 2.075 μέσα σε έναν μόνο μήνα!!!
Έχω ρωτήσει αρκετούς να μου απαντήσουν στην ερώτηση που έχω βάλει στον τίτλο της ανάρτησής μου αυτής.
Εάν ένας Αναπλιώτης ρωτούσε έναν άλλον για το που ακριβώς μένει στο Ναύπλιο, ποια θα ήταν η απάντηση που θα λάμβανε;
Ρε μούρλια που με πιάνει ώρες - ώρες και ψάχνω τέτοια θέματα......
Λοιπόν  σας απαριθμώ ονομασίες από γειτονιές της πόλης, όπως τις γνώριζαν οι παλαιότεροι και όπως κάποιες από τις ονομασίες αυτές έφθασαν μέχρι τις μέρες μας. Κάποιος μελετητής μπορεί να βρει την όρεξη να τις βάλει πάνω σε έναν χάρτη του Ναυπλίου. Εγώ προς το παρόν θα παραθέσω μόνον ονομασίες. Πολλές από αυτές επικαλύπτονται ως προς την χωρική κατανομή τους, όμως οι ονομασίες αυτές αποτελούν τις διάφορες απαντήσεις στο ερώτημα "σε ποια περιοχή του Ναυπλίου κατοικείς;"
Μένω στο(ν)/στη(ν)/στο/στα:
Ψαρομαχαλά
Βραχατέικα
Χασάπικα
Αγια Σοφιά
Φραγκόκλησσα
Χουρμαδιά
Πέντε Αδέλφια
Ακροναυπλία (κάποτε έμενε κόσμος εκεί)
Παραλία
Συνοικία του Γιαλού (οι πολύ παλαιότεροι)
Αγιο Σπυρίδωνα
Πλατεία
Παναγία
Άγιο Νικόλαο
Άγιο Γεώργιο
Πάρκο
Σιδηροδρομικό Σταθμό
Δεσποτικό
Ενδεκάτη
Βάλτο
Κιουλ-Τεπέ
Θανάσαινα
Κούρτη
Γλυκειά
Προφήτη Ηλία
Πολύγωνο
Κουμπουρέικα
Αγία Κυριακή
Συνοικισμό
Αγιο Κωνσταντίνο
Κύκνο
Ροδίου
Καύσιμα
Ζυμβρακάκη
Κουτσούρια
Νεκροταφείο
Άγιοι Πάντες
Ρώσικα
Λιοντάρι των Βαβαρών
Ρέμα
Ευαγγελίστρα
Κρητικά
Πετροκοπιό
Μαρμαρένια Βρύση
Αγία Τριάδα
Γουβέικα
Καρύδη
Μύλο
Ταμπάκικα

Το ζήτημα της στέγης και των πλειστηριασμών

Το έχω ξαναπεί.
Τι αιρετικός θα ήμουν εάν δεν είχα άποψη διαφορετική από τους περισσότερους, απ΄όλους σχεδόν.
Λοιπόν. Με επισκέφθηκαν στο γραφείο μου δύο νεαρά αδέλφια. Πριν από δύο μήνες  είχαν χάσει τον πατέρα τους. Το νομικό θέμα που είχαν, ήταν ότι ο πατέρας τους είχε ως περιουσία ένα ωραίο διαμέρισμα σε καλή περιοχή του Ναυπλίου, με θέα το Παλαμήδι, και το χωράφι στο χωριό με πορτοκαλιές, αλλά και τετρακόσια χιλιάρικα χρέη προς τις Τράπεζες, από στεγαστικό, καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Οχυρωμένος πίσω από τις διατάξεις για την αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, ο πεθαμένος πατέρας δεν είχε πληρώσει τις υποχρεώσεις του. Και τώρα το βάρος έπεσε στα παιδιά που κατοικούν στο τεσσάρι. Θα αποδεχθούν την κληρονομιά και θα γίνουν κύριοι του πατρικού διαμερίσματος, μαζί με τα χρέη που δεν μπορούν να πληρώσουν, ή θα αποποιηθούν την κληρονομιά, θα χάσουν το σπίτι και θα κάνουν ένα νέο ξεκίνημα; Και εάν την αποποιηθούν, θα πρέπει να ειδοποιήσουν θείους και ξαδέλφια που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε όλη τη γη, προκειμένου να μην χρεωθούν αυτοί το βάρος. Δεν είναι λοιπόν τόσο εύκολα τα πράγματα.  Η ώρα της κρίσης για το τί θα γίνει με τα δάνεια που δεν καταφέραμε (ή δεν θέλαμε) να πληρώσουμε,  μετακυλίεται αναγκαστικά στα παιδιά μας. Και εκεί δημιουργείται πλήρες και ολοκληρωτικό αδιέξοδο
Αγαπητοί μου. Το θέμα που αντιμετωπίζει η κοινωνία είναι  στέγης και κατοικίας και προστασίας της περιουσίας που είναι ανγκαία για την επιβίωση, όχι αποκλειστικά θέμα απαγόρευσης πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Ίδιο και μεγαλύτερο πρόβλημα έχουν, όσοι δεν χρωστάνε στις τράπεζες, αλλά δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος. Ίδιο και μεγαλύτερο πρόβλημα έχουν όσοι δεν χρωστάνε στις τράπεζες, αλλά χρωστάνε στην Εφορία, που τους παίρνει το σπίτι, τους βάζει και μέσα στην μπουρού. Ίδιο και μεγαλύτερο πρόβλημα έχουν όσοι δεν έχουν πάρει στεγαστικό στους καλούς καιρούς, αλλά βρίσκονται ακόμα στο νοίκι και κινδυνεύουν με έξωση.  Ίδιο και μεγαλύτερο πρόβλημα έχουν και αυτοί που χάνουν τα χωράφια τους ή την επαγγελματική τους στέγη. Και βέβαια το πολύ μεγάλο πρόβλημα το έχουν αυτοί που είναι άστεγοι, αφού  αυτοί δεν είχαν πάρει στεγαστικό δάνειο για να αποκτήσουν σπίτι και τώρα είναι στους δρόμους.
Εάν λοιπόν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και όχι  ψιλιοϋποκριτές, δεν είναι δυνατόν παρά να αντιμετωπίσουμε συνολικά το πρόβλημα της στέγης και να δώσουμε λύσεις. Και το πολιτικό προσωπικό στο σύνολό του έχει σταθεί μόνον σ΄αυτά που είναι περισσότερο πιασάρικα και έχει αδιαφορήσει για λοιπά προβλήματα

Ας δούμε λοιπόν κάποιες χαρακτηριστικά παραδείγματα για τα περίεργα και τα διέξοδα που δημιουργούνται:
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΡΩΤΗ
Ο φίλος βρίσκεται σε πλήρη απόγνωση. Πήρε πριν από μερικά χρόνια ένα δάνειο για να το χρησιμοποιήσει για λόγους υγείας στενού συγγενικού του προσώπου. Δεν έχει ιδιόκτητη κατοικία και μένει με την οικογένειά του στην πατρική οικία. Το δάνειο δεν μπόρεσε να τα ξεπληρώσει, αυτό γιγαντώθηκε με τους τόκους και τα κάθε λογής έξοδα, που ουδείς πολίτης δύναται να ελέγξει και τώρα η Τράπεζα βγάζει σε πλειστηριασμό το κτήμα του, το οποίο και καλλιεργεί και το οποίο του αποφέρει το μοναδικό του εισόδημα. Του είναι πραγματικά αδιανόητο ότι οι πολιτικοί παλαιάς κοπής διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για να μην ανασταλούν οι πλειστηριασμοί κατοικιών  και την ίδια στιγμή ουδείς να ασχολείται με την επερχόμενη εξόντωση ενός απλού μικροαγρότη.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
Ήταν και είναι ένα μεγαλολαμόγιο. Εκμεταλλεύθηκε το κόμμα και πήρε κάτι περίεργες δουλειές από το κράτος από τις οποίες κέρδισε ένα σκασμό χρήματα. Έκοψε τιμολόγιο για να εισπράξει από το Κράτος τις παχυλές αυτές αμοιβές και ευχαρίστως πλήρωσε και τους αναλογούντες φόρους. Στην Ανώνυμη Εταιρία του μεγαλολαμόγιου ανήκει το τεράστιο κτήριο στη Γλυφάδα, στο οποίο υπάρχουν τα γραφεία στο ισόγειο και η πολυτελέστατη κατοικία στον πρώτο και δεύτερο όροφο. Το μεγαλολαμόγιο νοίκιαζε και ένα ωραίο διαμέρισμα στο Ψυχικό, ρετιρεδάκι 60 τετραγωνικών μέτρων, που χρησιμοποιούσε για τις συχνές-πυκνές συνευρέσεις του με τη μοντέλα με τα μακρυά πόδια και το πλούσιο μπούστο. Ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος κάπου εκεί το 2011 βρέθηκε σε οικονομική δυσπραγία και ζήτησε από το λαμόγιο να του αγοράσει το διαμέρισμα. Ο λογιστής  του το ψιθύρισε στο αυτί και ο "εραστής" αγόρασε το διαμέρισμα με τραπεζικό δάνειο.  Ηλίθιος ήταν να αρχίσει να το ξεπληρώνει; Τα εισοδήματα που εμφανίζει στην Ελλάδα είναι πλέον μηδενικά. Τι θα του κάνει η Τράπεζα, αφού δεν μπορεί να προχωρήσει σε πλειστηριασμό; Θα το χρησιμοποιεί έτσι καμιά δεκαετία, μέχρι η μοντέλα να πατσουρέψει ή μέχρι να μην μπορεί πλέον με τίποτα να κάνει την πράξη και μετά στη χειρότερη θα στο πάρει πίσω η Τράπεζα. Στην καλύτερη θα γίνει ένα γενναίο κούρεμα του δανείου και θα το αποπληρώσει σε κλάσμα του ποσού που χρωστά ή θα πάμε στη δραχμή, οπότε θα το ξεπληρώσει με το ένα χιλιοστό των χρημάτων που έχει κατατεθειμένα στα νησιά Κουκ.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΡΙΤΗ
Μετά από σαράντα χρόνια σκληρής δουλειάς, στα 65 του, ο κύριος...... πήρε σύνταξη. Το αποφάσισε. Θα αφήσει το κέντρο της Αθήνας στο οποίο έζησε, όλα αυτά τα χρόνια και θα ξαναγυρίσει στο χωριό του. Θα μείνει στην πατρική οικία την οποία συντηρούσε όλα τα χρόνια και η οποία βρίσκεται σε καλή κατάσταση, θα ξαναζωντανέψει το οικογενειακό κτήμα, θα μαζεύει τις ελιές του, θα βγάζει το δικό του κρασί. Ελπίζει να ζήσει στο χωριό τα καλύτερα και πιο ανέμελά του χρόνια. Ο βραχνάς του; Ένα καταναλωτικό που απερίσκεπτα πήρε, τότε που του τηλεφωνούσαν οι τράπεζες ότι εγκρίθηκε το δάνειο, χωρίς να έχει κάνει αίτηση, κάποια μικροχρέη στην Εφορία και στο ασφαλιστικό του ταμείο και να έχει κάτι στην πάντα για να νοιώθει ασφάλεια. Έτσι αποφάσισε να πουλήσει το διαμέρισμά του στα Πατήσια που είχε κτιστεί τη δεκαετία του 70. Έχει βρει και αγοραστή. που έχει διαθέσιμα τριάντα χιλιάρικα και θέλει να πάρει δάνειο άλλα σαράντα από την τράπεζα για να ολοκληρωθεί η μεταβίβαση. Νέος είναι ο αγοραστής, τα έχει υπολογίσει καλά. Σαράντα χιλιάρικα για 20 χρόνια ή για 240 μήνες, θα πρέπει να ξεπληρώνει 166 ευρώ συν τους τόκους. Λιγότερα απ΄όσα πληρώνει τώρα για νοίκι. Ο νέος είναι βέβαιος ότι θα τα καταφέρει. Όμως η τράπεζα είναι ανένδοτη. Αρνείται να χορηγήσει το δάνειο. Και αν δώσει το δάνειο και μετά ο νέος ταμπουρωθεί πίσω από την απαγόρευση των πλειστηριασμών; Έτσι δυσκολεύει η πραγμάτωση του ονείρου του συνταξιούχου, αλλά και του νέου να φύγει από το νοίκι και να πληρώνει και λιγότερα. Ας καθήσει λοιπόν ο συνταξιούχος στα αυγά του, στην Αθήνα, χρεωμένος και κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να χάσει και το σπίτι στο χωριό.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Δεν δέχθηκε να πάρει δάνεια τις καλές εποχές. Δεν ήθελε να βάλει ντορβά στο κεφάλι του. Έτσι είχε μάθει από τον πατέρα του. Μετρημένα πράγματα. Παρέμεινε στο νοίκι. Σήμερα είναι άνεργος. Η αγωγή έξωσης έχει συζητηθεί και περιμένει την απόφαση. Στη ΔΕΗ έχει κάνει διακανονισμό για να μην του κόψουν το ρεύμα, αλλά και αυτές τις δόσεις δεν έχει να τις πληρώσει. Σε λίγο αυτός και η οικογένειά του θα είναι άστεγοι. Ακούει τις φωνές αντίστασης των πολιτικών κατά των πλειστηριασμών και εξοργίζεται, που ουδείς ενδιαφέρεται για τα προβλήματα στέγης που έχουν όσοι δεν πήραν τότε τα δάνεια.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΕΜΠΤΗ
Ελαβε από την Τράπεζα ένα μεγάλο στεγαστικό δάνειο και αγόρασε μια ωραιότατη κατοικία. Πλήρωσε τρεις δόσεις και μετά σταμάτησε. Κρύβεται πίσω από την απαγόρευση πλειστηριασμών και περιμένει πότε θα του πάρουν το σπίτι.  Μέχρι τότε θα μένει εκεί όσο μπορεί, χωρίς να πληρώνει τίποτα. Κοροϊδεύει κανονικά το σύστημα, που εξομοιώνει τη δικιά του περίπτωση με την περίπτωση του άλλου, που πλήρωνε κανονικά το δάνειό του για 15 χρόνια, έχει δώσει πίσω όλο το ποσό που τους είχαν δανείσει και μέρος των τόκων και τώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να πληρώνει διότι έχουν μειωθεί ή μηδενισθεί τα εισοδήματά του. Ο ένας γελάει που μένει σε ξένο σπίτι τζάμπα και ο άλλος παλεύει να μην χάσει το σπίτι του, που το έχει ήδη ξεπληρώσει, τουλάχιστον ως προς το κεφάλαιο.

Θα μπορούσα να συνεχίσω με τραγελαφικές διαφορετικές περιπτώσεις.

Κάποιες αιρετικές προτάσεις μου.

Πρέπει άμεσα στην Ελλάδα να  υπάρξει ο θεσμός του leasehold, όπως σε χώρες σαν την Αγγλία, που θα  λύσει προβλήματα και θα δώσει λύσεις ώστε να μην μεταφερθούν τα τεράστια προβλήματα και χρέη στις επόμενες γενιές. Με τον τρόπο αυτό θα είναι δυνατόν η κυριότητα των διαμερισμάτων να επιστρέψει στην πιστώτρια τράπεζα και οι κατοικίες να παραχωρηθούν στους δανειολήπτες για 99 χρόνια (ή και λιγότερα, εφ΄ όσον έχει αποπληρωθεί μεγάλο μέρος του δανείου). Έτσι οι δανειολήπτες θα έχουν τη χρήση του διαμερίσματος για όσο ζουν και θα μπορούν να μεταβιβάσουν τη χρήση αυτή στα παιδιά τους και τα εγγόνια τους ή να την πουλήσουν σε τρίτους. Οι δόσεις που θα αρχίσουν να πληρώνουν θα είναι ελάχιστες έως μηδαμινές (περίπου 90 ευρώ ανά εκατό χιλιάρικα δανείου), ενώ ταυτόχρονα τα λογιστικά στοιχεία των τραπεζών θα εξυγιανθούν, ώστε να είναι δυνατή η εκ νέου χορήγηση δανείων είτε για αγορές freehold είτε για αγορές leasehold, με πολύ χαμηλότερες δόσεις.

Πρέπει να αλλάξει άμεσα η ηλιθιότητα που γίνεται με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες το Κράτος πρέπει άμεσα να πάψει να ζητάει φόρους υπέρ ΕΡΤ, υπέρ Δήμων, υπέρ ρύπων κλπ., αντί να ρίχνει το μπαλάκι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Εκκλησία, τη ΔΕΗ. Η χρέωση πλέον που θα γίνεται θα είναι μόνον για την κατανάλωση του ηλεκτρικού ρεύματος με κοινωνικό τιμολόγιο, οι χρεώσεις θα είναι πολύ μικρές και τότε θα είναι πολύ εύκολο να πληρωθούν οι λογαριασμοί είτε από τους χρήστες, είτε από το δίχτυ κοινωνικής προστασίας που πρέπει να δημιουργηθεί για τις εξαιρετικά ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, ώστε όλοι να έχουμε ρεύμα και νερό.

Πρέπει άμεσα να δούμε το θέμα του πλειστηριασμού των αγρών των πραγματικών αγροτών. Το θέμα αυτό είναι εξίσου σπουδαίο και ίσως ακόμα περισσότερο, από την εκπλειστηρίαση της πρώτης κατοικίας.

Άμεσα πρέπει να ξεκινήσουν έρευνες για τους μπαταχτσήδες, που δεν πληρώνουν και κρύβονται πίσω από τις προστατευτικές διατάξεις. Αυτό που λένε κάποιοι, ότι οι Τράπεζες γνωρίζουν τους μπαταχτσήδες είναι μπούρδα. Δεν γνωρίζουν ποιος έχει βγάλει χρήματα στο εξωτερικό, εφ΄ όσον το έμβασμα δεν έχει γίνει από τη συγκεκριμένη τράπεζα. Δεν γνωρίζουν ποιοι έχουν off shore εταιρίες. Δεν γνωρίζουν ποιοι είναι μέτοχοι ανωνύμων εταιριών, που μπορεί να έχουν στην κυριότητά τους δεκάδες άλλα σπίτια. Δεν γνωρίζουν την πλήρη περιουσιακή κατάσταση εκάστου δανειολήπτη.

Ρε με τι κάθησα σήμερα και ασχολήθηκα για να πω μια άποψη που ουδείς άλλος τη λέει. Όλοι για να απαγορευτούν οι πλειστηριασμοί και μόνον, για να είμαστε αρεστοί.
Με τους φτωχούς ενοικιαστές ρε θα ασχοληθεί κανείς; Με τους αγρότες που χάνουν τα χωράφια τους; Τα λαμόγια ρε με τις μοντέλες θα τα κυνηγήσετε ή θα τα αφήσετε στην ασφάλεια του προστατευτικού πλαισίου;

"Η αριστερά έχει την ικανότητα να χάνει τη μία ευκαιρία που της παρουσιάζεται μετά την άλλη"

Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει πραγματικά και βρίσκομαι πάντοτε  με τις μειοψηφίες.
Ρε να μην έχω ψηφίσει ποτέ με την πλευρά του νικητή...... Ακόμα και στα εσωκομματικά συνέδρια....
Κάποια στιγμή μέσα στο συνέδριο συναντήθηκα με το Σπύρο. "Ήταν ευκαιρία ρε Σπύρο" του λέω. "Μην σκάζεις", μου απαντά πιάνοντάς με ψηλά στο μπράτσο, "Θα σου πω τι έλεγε ο Λεωνίδας. Η αριστερά έχει την  ικανότητα να χάνει τη μία ευκαιρία που της παρουσιάζεται μετά την άλλη".
Πως να το κάνουμε. Ο Σπύρος είναι πλέον η ψυχή και η φωνή της ανανεωτικής αριστεράς. Ανοιχτός σε όλους. Χωρίς εμπάθειες και προσωπικούς υπολογισμούς. Χωρίς στόμφο στην εκφορά του λόγου του. Με έναν καλό και παρηγορητικό λόγο και γι΄αυτούς ακόμα που του έκαναν προσωπική επίθεση."Καλή καρδιά συντρόφισσα" τον έπιασα να λέει, αγκαλιάζοντας μια κυρία με στριγγή φωνή. Και είναι αυτός που θα εγγυηθεί την ενότητα του κόμματος, παραμένοντας πιστός στις μειοψηφικές του απόψεις.
Μαζί του κι εγώ.
Ο διάλογος στο συνέδριο παρέμεινε σε πολύ υψηλό επίπεδο. Πολλά μέλη του κόμματος,είτε ήσαν με την προεδρική πλειοψηφία, είτε με την μειοψηφία παρέα με τον απελθόντα Γραμματέα, μίλησαν εξαιρετικά.
Όμως εγώ δεν θα μπορούσα να πάω κόντρα στις πολύ βαθιές  αρχές που με προσδιορίζουν σαν άτομο.
Άνθρωποι που εκτιμώ απεριόριστα μας καλούν σε διάλογο. Δεν μπορώ να είμαι μαζί με την πλειοψηφία που λέει όχι στην πρόσκληση αυτή. Πως να το κάνω; Δεν μου πάει.
Ποιος είμαι εγώ που θα πω όχι στην πρόσκληση διαλόγου από ανθρώπους που σέβομαι απεριόριστα, όπως το Σωτήρη Γκορίτσα, το Γιώργο Γραμματικάκη, τον Αρίστο Δοξιάδη, το Σταύρο Λιβαδά, το Γιάννη Μπέζο, την Ελίζα Παπαδάκη, τον Αλέξη Πολίτη, τον Τέλη Σιαμαντά, τον Κίμωνα Χατζημπίρο, τον Νίκο Πορτοκάλογλου, το Μάνο Ματσαγγάνη, το Θανάση Χειμωνά και άλλους, αλλά πάνω από όλους το Γιάννη Βούλγαρη. Μα αυτοί δεν είναι οι δικοί μας άνθρωποι; Δεν θα μιλάμε με αυτούς, αλλά θα συζητάμε με τον  Αηδόνη; Και όταν αυτοί που πρέπει να στηρίξουμε και πάνω στους οποίους πρέπει να στηριχθούμε, όπως ο Καμίνης, βλέπει θετικά την κίνηση των 58, εμείς τι θα κάνουμε; Θα σταθούμε απέναντι; Και είναι δυνατόν στους δικούς μας ανθρώπους να λέμε ότι δεν θέλουμε να συζητήσουμε;  Και τελικά εδώ στην Αργολίδα με ποιους θα συζητήσουμε; Με το ουσιαστικό (όχι το εναπομείναν κατ΄όνομα ΠΑΣΟΚ) λαϊκίστικο ΠΑΣΟΚ που είναι στην αξιωματική αντιπολίτευση ή με τους δύο μόνον που έχω μάθει ότι εκπροσωπούν το Λοβέρδο στην Αργολίδα: Δηλαδή μου λένε ότι δεν θα πρέπει να συζητήσω με τους ενεργούς πολίτες της Αργολίδας, των οποίων τους αγώνες σέβομαι και δεν έχω να τους προσάψω κάτι, αλλά θα πρέπει να μείνουμε προσκολλημένοι στο καβούκι μας, για να μην μολυνθούμε  από τα πλήρως εξασθενημένα βενιζελικά μικρόβια; Βρε εγώ μικροβιοφοβία δεν είχα ποτέ μου.   Πως να το κάνουμε; Εγώ επιθυμώ να συζητήσουμε με πολίτες που εκτιμώ και να τους πούμε τις απόψεις μας σε σχέση με το πολιτικό περιεχόμενο του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού και εάν δεν συμφωνήσουμε να χωρίσουμε σαν φίλοι. Μια a priori  άρνηση διαλόγου de profundis με προσβάλει.
Κάποιοι είπαν ότι δεν πρέπει να συζητήσουμε για να μην δώσουμε φιλί ζωής στο ΠΑΣΟΚ. Κι εγώ λέω ακριβώς το ίδιο. Μα γι αυτό ακριβώς πρέπει να συνεννοηθούμε. Για να αντισταθούμε στο ουσιαστικό ΠΑΣΟΚ (εγώ ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν ήμουν και δεν θα γίνω στα ξεβλάσταρα) που ακόμα είναι δυνατό και κυρίαρχο και ταυτόχρονα να ολοκληρώσουμε με έναν τρόπο που δεν θα θίγει σεβαστές προσωπικότητες το τέλος του τυπικού ΠΑΣΟΚ, μέσα από τη διάχυση και την ανάδειξη πιο άφθαρτων προσώπων, προσθέτοντας και εμείς το ηθικό  ειδικό βάρος μας, που είναι αδιαμφισβήτητο σε κάθε καλόπιστο πολίτη.
Ακούω και το άλλο. Ότι οι 58 είναι άνθρωποι του σωλήνα και δεν έχουν βγει ποτέ από τα γραφεία τους να επικοινωνήσουν με τους απλούς ανθρώπους στα καφενεία, στα χωράφια, στους χώρους δουλειάς. Ίσως και να είναι έτσι. Όμως εγώ χθες συζήτησα μετά το συνέδριο με δύο ανθρώπους, που δυστυχώς εκφράζουν τις κυρίαρχες λογικές που ακούγονται στα καφενεία της χώρας. Ο ένας μου εξέφρασε ό,τι ακριβώς αντιπαθώ. Τις συνωμοσιολογικές λογικές και την άποψη ότι οι πολύ κακοί ξένοι δεν αφήνουν, εμάς, τους πολύ καλούς Ελληνες, να ορθοποδήσουμε. Ο άλλος σε μία ταβέρνα του χωριού ήθελε να σκοτώσει δέκα πολιτικούς για παραδειγματισμό και ζητούσε να του πω, όταν έμαθε τι επαγγέλλομαι, πόσα χρόνια θα κάνει φυλακή ως άλλος σωτήρας και τυραννοκτόνος. Και τελικά, όταν έφθασα στο Ναύπλιο, είδα ότι ο Σιώρρας είχε γεμίσει όλο το κλειστό γήπεδο Ναυπλίου από συμπατριώτες μου.
Ε..... δεν θα πάρω. Προτιμώ να συζητήσω με τους 58, τους 108, τη Δυναμική Ελλάδα του Μόσιαλου, με τον Καμίνη και τους 5 προοδευτικούς μεταρρυθμιστές δημάρχους, με τους δεκάδες χιλιάδες γνήσιους αγωνιστές, που δεν έχουν παρασυρθεί,  από τις σειρήνες  του αριστερού πελατειακού λαϊκισμού, έστω και αν αυτοί, υποτίθεται, ότι δεν έχουν επαφή με την παραμιλούσα κοινωνία.
Πιστεύω ότι σήμερα, παρά ποτέ, είναι ανάγκη κάτι να κάνουμε ώστε να μην επικρατήσει ο δικομματισμός μεταξύ του δεξιού άκρατου συντηρητισμού και του νέου λαϊκίστικου ΠΑΣΟΚ με την ταυτόχρονη ύπαρξη ως τρίτου κόμματος της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης.
Θεωρώ ότι χάθηκε και αυτή η ευκαιρία, όμως μόνον για τώρα. Πιστεύω  ότι η άποψη που μειοψήφησε στη ΔΗΜΑΡ, θα γίνει κυρίαρχη μετά τις ευρωεκλογές. Και το τυπικό ΠΑΣΟΚ θα ηττηθεί και αυτό. Εκ των πραγμάτων. Ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός, αλλά δεν είναι ποτέ αργά. Γι΄αυτό παραμένω κι εγώ μαζί με το Σπύρο ενεργός στο κόμμα μου. Αδημονώ.
Ένοιωσα την ανάγκη να σας εκφράσω τις θέσεις μου, αφού πριν από ενάμιση χρόνο ζήτησα (υποτίθεται ότι ζήτησα, αφού ποτέ δεν το έκανα σε προσωπικό επίπεδο) την ψήφο σας.
Τη θέση μου αυτή την εκφράζω μετά το συνέδριο και όχι πριν από αυτό. Έτσι θεώρησα ότι είναι σωστό.

Το 2ο Συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς

Είναι:
Ο τρόπος εκφοράς του πολιτικού λόγου.
Το μέτωπο κατά της μισαλλοδοξίας
Η με ευγένεια απάντηση σε κάθε αισχρή προσωπική, λόγω ή έργω, ύβρη
Η άρνηση της εύκολης ρίψης λίθων από τα κεραμίδια
Η αντίθεση στον πελατειακό λαϊκισμό
Η αποδοχή της ανάληψης της ευθύνης στην κρίσιμη για τη χώρα στιγμή, ήγουν το να είσαι έτοιμος να δεχτείς τις πέτρες που άλλοι ρίχνουν από τις στέγες των σπιτιών
Η έστω και εν μέρει προώθηση των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τόπος.
Το γεγονός ότι τα πόδια μας, όσο αυτό είναι δυνατόν, βρίσκονται στη γη και την ίδια στιγμή οι ιδέες, η φαντασία, τα συναισθήματα στον ουρανό.

Κάποιοι πρέπει να είναι σ΄αυτό τον τόπο  οι συνεχιστές της παράδοσης του Ηλιού, του Κύρκου, του Παπαγιαννάκη.

Το 2ο Συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς την ώρα αυτή είναι σε εξέλιξη. Διεξάγεται σε έναν πολύ όμορφο Αθηναϊκό κινηματογράφο που κάποτε ανήκε σε Αναπλιώτη. Σε έναν κινηματογράφο, που την ίδια στιγμή που εκφέρεται ο πολιτικός λόγος και συγκρούονται οι απόψεις, ταυτόχρονα το μυαλό και η σκέψη είναι στις ταινίες του σινεμά που προβλήθηκαν εκεί και παίζονται έστω και σε άλλο χώρο. Ίσως αυτό να σας φαίνεται λίγο ελιτίστικο, αλλά δεν έχουμε ανάγκη σε αυτή τη χώρα από γιαούρτια και αισχρές εκφράσεις. Ούτε διχαστικές λογικές. Η   φαντασία, η ευγένεια, η ανάγνωση βιβλίων, το σινεμά, ένα φτηνό στις τιμές, αλλά εξαιρετικό στην ποιότητα ταβερνάκι,  ένα πάρτι σε ένα μπαρ μας λείπουν.


Γνωρίζω ότι οι περισσότεροι που με διαβάζετε διαφωνείτε με τις θέσεις και την πρακτική της ΔΗΜΑΡ. Σέβομαι απόλυτα τις απόψεις σας. Εσάς όμως που υβρίζετε απλά  σας περιφρονώ.

Όμως το ιστολόγιο αυτό είναι κύρια για τα τοπικά.

Θα σας πω λοιπόν λίγα πραγματάκια για την τοπική ΔΗΜΑΡ.

Είναι πολύ αδύναμη σαν οργάνωση Έχει όμως εκφράσει απόψεις και θέσεις για τα τοπικά ζητήματα. Έχει μια συνεκτική πολιτική για το τι πρέπει να γίνει στην Αργολίδα. Παρακαλώ ερευνήστε και συγκρίνετε τις απόψεις των άλλων κομμάτων για τα τοπικά ζητήματα. Δεν θα μπορέσετε να κάνετε κάποια σύγκριση, διότι δεν θα βρείτε αλλού εκφρασμένες θέσεις.

Παρ΄ότι το κόμμα παρέμεινε στην εξουσία για ένα χρόνο περίπου δεν θα βρείτε (διότι δεν έγινε), ούτε ένα ρουσφέτι στην Αργολίδα (ούτε και σε όλη τη χώρα). Παρακαλώ αναρωτηθείτε αν υπάρχει προηγούμενο στην πολιτική μας ζωή διαχρονικά. Από την άλλη για πρώτη φορά στην ιστορία ένα κυβερνητικό κόμμα, τοποθέτησε σε πολιτικές θέσεις, προκειμένου να κυβερνηθεί η χώρα, όχι μόνον μέλη της, αλλά και άξιους και ικανούς, αλλά και στελέχη άλλων κομμάτων. Αν θέλετε παραδείγματα μπορώ να σας δώσω.

Η κομματική οργάνωση Αργολίδας της ΔΗΜΑΡ, δεν πήρε την παραμικρή επιχορήγηση και δεν βάρυνε ούτε με ένα ευρώ τον φορολογούμενο πολίτη. Οι εκδηλώσεις μας, οι μετακινήσεις των στελεχών μας, τα έξοδα φιλοξενίας στην Αργολίδα  κεντρικών στελεχών του κόμματος έγιναν αποκλειστικά με εισφορές των μελών μας. Δεν υπάρχει μέλος ή στέλεχος της ΔΗΜΑΡ Αργολίδας που να αμείβεται από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή να πληρώνεται από τους φορολογούμενους. Παρακαλώ κοιτάξτε γύρω σας τα κόμματα της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης και θα διαπιστώσετε τη διαφορά. Ανοίξτε τα μάτια σας και θα δείτε τη μεγάλη διαφορά, ακόμα και με αυτούς που βρίσκονται στις στέγες και ρίχνουν φλεγόμενες πέτρες και καυτά έλαια πελατειακού λαϊκισμού.

Ψευδοονομασία

Πρότεινα στην προηγούμενη ανάρτησή μου (εδώ) ο Μαραθώνιος του Ναυπλίου να έχει εκκίνηση τις Μυκήνες και να ακολουθήσει το "Δρόμο Ενοποίησης των Αρχαιολογικών Χώρων".
Απορία: Εσείς δεν έχετε αναρωτηθεί το γιατί έχει ονομασθεί έτσι αυτός ο δρόμος;  Ποιους αρχαιολογικούς χώρους έχει ενοποιήσει ο δρόμος αυτός που κατασκευάσθηκε τελευταία; Περνάει από κάποιον αρχαιολογικό χώρο και μου διαφεύγει;
Αυτό που ουσιαστικά έγινε είναι η διάνοιξη ενός δρόμου που περνάει κατά μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο κοντά από τις Μυκήνες, το Ηραίο, τα Δενδρά, τη Μηδέα σε σχέση με τον παλαιό δρόμο που οδηγούσε στο Αργος.
Τώρα είναι να μην αναρωτιέσαι, ότι τον βάφτισαν έτσι το δρόμο αυτό για να συγκινήσουν "τους κουτόφραγκους" και να τύχει το έργο χρηματοδότησης; Μπορεί και να μην είναι έτσι και οι υποψίες μου να βγαίνουν από το κακό μυαλό μου.
Όπως και μπορεί να είναι ψέμα η πληροφορία που έχω ακούσει, ότι κάποιος πολιτικός, όταν σχεδιαζόταν το έργο (όχι όταν κατασκευαζόταν) είχε ένα χάρτη της Αργολίδας σε μία σύσκεψη  και με το δάχτυλό του έδειξε που ακριβώς ήθελε να περάσει ο δρόμος.
Όπως και μπορεί να είναι εσφαλμένη η θεωρία, ότι ο δρόμος αυτός χαράχθηκε στο σημείο αυτό, διότι έτσι εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των εξαγωγέων και των εταιριών συσκευασίας αγροτικών προϊόντων.

Μπορεί αυτά όλα να είναι ψέμματα, θεωρίες και όχι πραγματικότητες, όμως αυτά που είναι αλήθεια είναι τα εξής:
Ο δρόμος αυτός στις προδιαγραφές του είναι μία επαρχιακή οδός, όπου δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν τα οχήματα με μεγάλη ταχύτητα, λόγω των συχνών διασταυρώσεων. Όμως η όλη λογική της κατασκευής του, όπως το πλάτος του οδοστρώματος, οι μεγάλες ευθείες προδιαθέτουν τους οδηγούς να αναπτύσσουν ταχύτητες, έτσι ώστε ο δρόμος να γίνεται επικίνδυνος.
Ουδείς προέβλεψε τη δημιουργία παράπλευρων και παράλληλων δρόμων, έτσι ώστε να μην έχουμε διασταύρωση κάθε λίγα χιλιόμετρα.  Χαρακτηριστικό είναι ότι υπάρχουν τρεις (!!!!) διασταυρώσεις που οδηγούν στο Ανυφί, ωσάν ο δρόμος να είναι μια μεγάλη Εθνική οδός που περνάει έξω από το Μόναχο ή την Φραγκφούρτη, όπου εκεί έχουμε τις εξόδους προς (Munich Nord, Munich Centrum, Munich Sud)  Το απίστευτο είναι ότι ο δρόμος αυτός όπου αναπτύσσονται πολύ μεγάλες ταχύτητες έχει διασταυρώσεις με αγροτικούς δρόμους που οδηγούν σε χωράφια.
Ο δρόμος αυτός χώρισε τον Αργολικό Κάμπο στα δύο. Από τη μία τα χωριά, από την άλλη τα κτήματα των αγροτών. Έτσι συχνά βλέπεις τρακτέρ και αγροτικά μηχανήματα να θέλουν να διασχίσουν ένα δρόμο που τα Καγιέν των πλουσιόπαιδων των Βορείων Προαστίων πηγαίνουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες για να προλάβουν την πράξη που επιθυμούν οι νεαροί να κάνουν στο δωμάτιο που έχουν νοικιάσει στην Παλαιά Πόλη του Ναυπλίου.
Τραγικό αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι βεβαίως τα δυστυχήματα στο δρόμο αυτό με τους νεκρούς και τους σοβαρά τραυματισμένους, που όλοι γνωρίζουμε.

Για να σκεφτούμε επομένως  λίγο διαφορετικά το δρόμο αυτό. Η χάραξή του να γινόταν λίγο ανατολικότερα, έτσι ώστε να μην χώριζε την πεδιάδα στα δύο.... Και θα περνούσε ο δρόμος πολύ πιο κοντά στους αρχαιολογικούς χώρους του Ηραίου, των Δενδρών, της Ακρόπολης της Μηδέας. Ίσως οι επισκέπτες του Ναυπλίου να χρειαζόντουσαν κανα πεντάλεπτο ή δεκάλεπτο παραπάνω μέχρι να ξαπλώσουν στα στρώματα κόκοματ ή να πιουν τον καφέ τους στην παραλία. Αλλά θα έφταναν με μεγαλύτερη ασφάλεια. Και τότε θα ήταν δυνατόν  και με μία πιο έξυπνη πολιτική, να προβληθούν οι σπουδαίοι αρχαιολογικοί χώροι.Και ο δρόμος δεν θα ήταν ψευδεπίγραφος.
Τώρα θα μου πείτε: "Τι μας λες ρε φίλε κατόπιν εορτής".
Έχετε δίκιο. 'Ο γέγονε γέγονε.
Θα είναι ευκαιρία όμως με τον μαραθώνιο του Ναυπλίου, αν έχουμε την εξυπνάδα να περάσει από τον δρόμο αυτό της καρμανιόλας (ο Πρεφαδόρος μου σχολίασε ότι η απόσταση Μυκηνών Ναυπλίου είναι 21 χιλιόμετρα, και επομένως η απόσταση αυτή ιδανική για τον Ημιμαραθώνιο) να προβάλουμε τον τόπο μας με τον καλύτερο τρόπο και, τέλος πάντων, η ψευδοονομασία να αποκτήσει και κάποιο νόημα.
Κατά τα άλλα θα πρέπει άμεσα να κλείσουν οι πολλές-πολλές διασταυρώσεις, όπου γίνεται και όπου κάποια χωριά έχουν σύνδεση μεταξύ τους (ας κλείσουμε έστω  τις τρεις εξόδους προς Ανυφί), όλες τις εξόδους προς αγροτικούς δρόμους για να τον κάνουμε το δρόμο, έστω και λίγο πιο ασφαλή.

Αποκλειστική είδηση: Ο Κώστας συνάντησε τον Μπάμπη

Διάβασα τι μεσημέρι σε  τοπικό μπλογκ μία εξαιρετικά σημαντική είδηση, που έλεγε τα εξής: "Ο Αναπληρωτής Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του "1ου Μαραθώνιου Ναυπλίου" κ. Γιάννης Μπόλας κατ' εξουσιοδότηση της Ο.Ε., την Πέμπτη 5/12/13 συνοδευόμενος από τον Τεχνικό Δ/ντη της διοργάνωσης, συναντήθηκε με τον Υφυπουργό Αθλητισμού κ. Ιωάννη Ανδριανό, με θέμα την ενημέρωση του Υπουργείου Αθλητισμού για τις αθλητικές εκδηλώσεις που προγραμματίζονται να διεξαχθούν στην Ιστορική Πόλη του Ναυπλίου. Η ενημέρωση έγινε παρουσία των Υπηρεσιακών παραγόντων της Δ/νσης Αγωνιστικού Αθλητισμού και Δημοσίων και Δ/νων σχέσεων της Γ.Γ. Αθλητισμού."

 (Δημοσιεύω την φωτογραφία του διότι o άνωθεν ήταν ο Υπουργός Πολιτισμού πριν μερικούς μήνες) 

Ζήλεψε λοιπόν ο αιρετικός και ανακάλυψε μία άλλη εξαιρετικά σημαντική είδηση την οποία σας μεταφέρει κατά παγκόσμια αποκλειστικότητα: "Σήμερα το βράδυ ο Κώστας συνάντησε τον Μπάμπη, που συνοδευόταν από έναν άλλον Κώστα. Συζήτησαν μεταξύ των άλλων και για την εκτός έδρα νίκη του Πανναυπλιακού. Η συζήτηση έγινε παρουσία του καταστηματάρχου στο οποίο κάθησαν διότι έκανε κρύο έξω, του πατρός του καταστηματάρχου και της νεαρής γκαρσόνας."

              

Τι να πω; Πόσο ακόμα η χώρα μας θα παίζει το πολιτικό  παιχνίδι των παραγόντων, ακόμα και για μια αθλητική εκδήλωση;
Πότε θα αφήσουν την κοινωνία ήσυχη να αναπνεύσει;
Ακόμα και αυτό; Ακόμα και τη διοργάνωση ενός ωραίου αθλητικού γεγονότος πρέπει να το εκμεταλλευθούν πολιτικά; Ποια είδηση έχει περισσότερο ενδιαφέρον; Ότι ο ένας πολιτικός παράγοντας συνάντησε έναν Υπουργό για να συζητήσουν για τον Μαραθώνιο του Ναυπλίου και να κερδίσουν τις εντυπώσεις ή ότι ο Κώστας συνάντησε τον Μπάμπη;

Έγραφα στις 29 Ιουλίου 2013 μεταξύ των άλλων και τα εξής:
" Η Αργολίδα είναι κατάλληλη περιοχή για περιπατητικό και  ποδηλατικό τουρισμό και για αγώνες τρεξίματος για όλους. Οργάνωση απαιτείται και μόνον, χωρίς περαιτέρω μεγάλα έξοδα. Οι αρχαιότητες της Αργολίδας είναι μεγάλο πλεονέκτημα για διοργάνωση τέτοιων αγώνων μαζικού αθλητισμού."

Θυμίζω ακόμα μία ανάρτησή μου στις 21 Οκτωβρίου 2013, με τίτλο η κοινωνία των πολιτών.
Θα  παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα από τα παραδείγματα της κοινωνίας των πολιτών που μας κάνουν περήφανους.

".........Τους μαραθωνοδρόμους θα τους δεις να τρέχουν στο Στάδιο, στην Παραλιακή Ναυπλίου-Νέας Κίου, στο παραλιακό πεζόδρομο από την Αρβανιτιά στην Καραθώνα. Ετοιμάζουν τον πρώτο μαραθώνιο Ναυπλίου. Μια πολύ ωραία προσπάθεια. Αρκεί να μην γίνει και αυτή πεδίο πολιτικής εκμετάλλευσης. Ας μην το επιτρέψουν. Θεωρώ του μαραθωνοδρόμους ότι είναι σήμερα στο Ναύπλιο οι καλύτεροι εκπρόσωποι του ερασιτεχνικού μαζικού αθλητισμού. Αντιπροσωπεύουν όλα τα άτομα που περπατάνε, τους ποδηλάτες, τους χειμερινούς κολυμβητές, τους αναρριχητές στην Καραθώνα, όλα αυτά τα κάθε ηλικία άτομα που παίζουν τένις, μπάσκετ, βόλεϋ, ποδόσφαιρο."


Όχι δεν ήμουν μάντης όταν έλεγα ότι η προσπάθεια της κοινωνίας των πολιτών δεν πρέπει να γίνει βορά σε πολιτικές εκμεταλλεύσεις. Τόβλεπα να έρχεται
Κάποιοι λοιπόν ασχολούνται  ερασιτεχνικά με τον αθλητισμό, κάποιοι άλλοι θα τρέξουν 42 και κάτι χιλιόμετρα και οι ειδήσεις που βγαίνουν είναι ότι ο τάδε σύμβουλος συνάντησε τον δείνα Υπουργό. Μωρέ τι μας λέτε..... Και από κοντά ήσαν, λέει, παρόντες και οι "υπηρεσιακοί παράγοντες". Παρακολουθούσαν και αυτοί οι σύμβουλοι και παρατρεχάμενοι των Υπουργών, που τους πληρώνει...... Ποιος;
Και ο ιστότοπος του Μαραθωνίου του Ναυπλίου, παρ΄ότι είναι υπό κατασκευή, φάτσα μπάτσα, όταν τον ανοίγεις, έχει τον χαιρετισμό του Δημάρχου Ναυπλιέων.  Να πάρουμε και εμείς μέρος της δόξας. Σιγά μην αφήσουμε τους αθλητές να είναι οι πρωταγωνιστές. Έβγαζε ο Δήμος μας ένα λογοτεχνικό περιοδικό, πρώτη μούρη ο τότε Δήμαρχος με χαιρετισμό. Έβγαζε ο Δήμος μας ένα ημερολόγιο με παλαιές φωτογραφίες, νάσου πρώτη μούρη ο Δήμαρχος να χαιρετίζει. Πήγαιναν οι φίλοι της κλασσικής μουσικής να ακούσουν Μπαχ, έπρεπε να υποστούν και την ομιλία του Δήμαρχου και όλους τους άλλους που μπήκαν με τις προσκλησούλες τους, που τους έδωσε το σύστημα των πολιτικών (κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια)

Αφήνω κατά μέρος το γεγονός ότι ο Μαραθώνιος του Ναυπλίου θα γίνει την πιο ακατάλληλη μέρα, μέσα στο τριήμερο της 25ης Μαρτίου, αφού ίσως να μην υπήρχε άλλη διαθέσιμη ημερομηνία. Οι πάντες λένε να μην επαναληφθεί κάτι τέτοιο και του χρόνου.
Όμως αυτό, το να θέλουμε οι Αναπλιώτες και κάποιος σύμβουλος να έχουμε και την αφετηρία και τον τερματισμό του Μαραθωνίου στην πόλη μας, μου φαίνεται απίστευτο. Εάν έχουμε την φιλοδοξία, να καταστήσουμε τα επόμενα χρόνια τον Μαραθώνιο του Ναυπλίου ένα γεγονός παγκόσμιας εμβέλειας, ώστε να καταφθάνουν δεκάδες χιλιάδες εύποροι Γιαπωνέζοι, Κινέζουι Γάλοι, Πορτογάλοι, Αμερικάνοι και λοιποί, που είναι " ωραίοι τρελοί" με το τρέξιμο και να προωθήσουμε τον αθλητικό τουρισμό πρέπει υποχρεωτικά να τους δώσουμε κάτι που να τους συγκινεί. Το κάτι το ξεχωριστό, που θα δώσει έναυσμα στους ερασιτέχνες αθλητές να μας προτιμήσουν. Και αυτό δεν είναι η ομορφιά του Ναυπλίου. Όλος ο κόσμος της υφηλίου τρέχει σε πανέμορφες πόλεις. Γιατί να προτιμήσει το Ναύπλιο εάν δεν του δώσουμε κάτι που δεν το έχουν οι άλλες πόλεις όπου διεξάγονται Μαραθώνιοι δρόμοι. Και αυτό το εξαιρετικό το έχει η περιοχή μας, αφού είναι το κέντρο του εκπληκτικού και γνωστού σε όλες τις ηπείρους Μυκηναϊκού πολιτισμού. Θεωρώ αδιανόητο ο μαραθώνιος του Ναυπλίου να μην έχει εκκίνηση τις Μυκήνες και την Πύλη των Λεόντων και αφού περάσει κοντά από το Ηραίο, τα Δενδρά, τη Μηδέα και δίπλα στα Κυκλώπεια τείχη της Τίρυνθας να έχει τερματισμό το Ναύπλιο. Μάλιστα η διαδρομή αυτή θα έχει τις μικρότερες δυσκολίες για την κυκλοφορία οχημάτων, διότι υπάρχει η εναλλακτική διαδρομή που χρόνια ακολουθούσαμε για την σύνδεση Αθήνας με Ναύπλιο και Αργος.
Αγαπητοί μου Αναπλιώτες τι να κάνουμε; Μπορεί να πλεονεκτούμε σε κάποια σε σχέση με το Δήμο Αργους-Μυκηνών, όμως οι Μυκήνες είναι γνωστές σε όλο τον κόσμο.
Ιδού λοιπόν η πρόκληση. Να φέρουμε χιλιάδες δρομείς τα επόμενα χρόνια που θα ήθελαν να τρέξουν στα χνάρια των Μυκηναίων και των Αρχαίων Ελλήνων. Και έτσι να προβάλουμε και το συγκριτικό μας πλεονέκτημα, που είναι, το έχω πει δεκάδες φορές, ότι είμαστε η μόνη περιοχή στον κόσμο, που διαθέτει τρία μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς αναγνωρισμένα από την Ουνέσκο
Κατά τα άλλα ο Μπόλας συνάντησε τον Ανδριανό και ο Κώστας τον Μπάμπη. Φοβερές ειδήσεις.....

Φρεντοτσίνο (έτσι το λένε;) στο Μπούρτζι

Τα μάθατε τα νέα; Τη διαβάσατε την είδηση για την Αργολίδα;
Από αύριο ο Δήμος Αργους-Μυκηνών θα διαχειρίζεται τον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών. Οι αρχαιολόγοι του Υπουργείου Πολιτισμού που εργάζονται σήμερα εκεί τίθενται σε διαθεσιμότητα. Αργείοι απόφοιτοι εξαταξίου θα κάνουν τις ξεναγήσεις στο χώρο. Παραπλεύρως της εισόδου του Θησαυρού του Ατρέα θα λειτουργήσει πολυτελής καφετέρια και χαμπουργκεράδικο με  σύμβαση franchise.
Αντιλαμβάνεσθε ότι η είδηση αυτή είναι κατασκευασμένη μέσα από το κεφάλι μου. Αλλά δεν την έγραψα έτσι στον αέρα για να πω κάποια εξυπνάδα.
Ελάχιστοι ευαισθητοποιήθηκαν που ένα σπουδαίο αρχαιολογικό μνημείο όπως είναι το Μπούρτζι δεν θα είναι πλέον κάτω από τη διαχείριση του Υπουργείου Πολιτισμού, που διαθέτει το κατάλληλο εξειδικευμένο προσωπικό, όπως αρχαιολόγους, συντηρητές, τεχνικούς, αλλά στη διαχείριση της περιφέρειας Πελοποννήσου, που δεν διαθέτει τις δομές εκείνες για να προστατευθεί το μνημείο.
Και έρχεται ο Τατούλης να θριαμβολογήσει για την πρωτοπόρα απόφαση να παραχωρηθεί το Μπούρτζι στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, ωσάν να έχει κάποια ιδέα τι να το κάνει και πως να το αξιοποιήσει. Και οι περισσότεροι ακούνε τον Περιφερειάρχη μας με ανοιχτό το στόμα.
Φαντασθείτε λοιπόν με την ίδια λογική να παραχωρηθεί αύριο η Ακρόπολη στη διαχείριση της Περιφέρειας Αττικής. Και να πρέπει να αποφασίσει το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής για την τύχη του μνημείου της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Ποιοι θα πάρουν τις αποφάσεις; Αυτοί που μέσα στη συνεδρίαση παίζουν το παίγνιον της κλωτσοπατινάδας;
Είναι σοβαρό. Πολύ σοβαρό το θέμα για να το κρύβυμε κάτω από το χαλί. Πού είναι οι ευαίσθητες δημοτικές κινήσεις της πόλης για να τοποθετηθούν; Μα να σιωπούν ακόμα και γι΄αυτό;
Και τα πράγματα καθίστανται ακόμα πιο σοβαρά, διότι οι άνθρωποι είναι παντελώς άχρηστοι να σχεδιάσουν, να ονειρευτούν και να προτείνουν το οτιδήποτε για τη χρήση του μνημείου. Το μόνο που λένε είναι ότι το Μπούρτζι θα γίνει ακόμα μια καφετέρια. Μα είναι δυνατόν; Τόσο στεγνοί από ιδέες; Το κτήριο του Τελωνείου μία ακόμα καφετέρια. Το Μπούρτζι μία ακόμα καφετέρια. Δεν έχουμε ακόμα αντιληφθεί ότι το σύνδρομο καφετέριας ευθύνεται τα μέγιστα για τη σημερινή κατάσταση της χώρας;
Και διάβασα χθες ανακοίνωση του Γραμματικόπουλου, που είναι έξυπνος άνθρωπος, που λέει ότι το μνημείο πρέπει μεν να είναι στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Πολιτισμού , αλλά.......... προκειμένου να κάνουμε αντιπολίτευση στον Κωστούρο, του την λέμε ότι το Μπούρτζι δόθηκε στην Τρίπολη και χάθηκε από το Ναύπλιο.
Μα εδώ και τόσο καιρό είχε ανακοινωθεί η παραχώρηση της καστρονησίδας στο Δήμο Ναυπλίου και δεν προχώρησε ο Δήμος μας στην υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης. Και δεκαετίες τώρα δεν υπάρχει επίσημη απόφαση από τα αρμόδια όργανα του Δήμου σχετικά με τη χρήση του μνημείου. Κανείς Δήμαρχος δεν έχει ψελλίσει καν κάποια συγκεκριμένη και συγκροτημένη πρόταση για το τι θέλουμε το μνημείο-σύμβολο του Ναυπλίου. Και όταν σιωπούν οι έχοντες το μαχαίρι-έχοντες και το πεπόνι. Η εύκολη λύση γι αυτούς είναι μία ακόμα Καφετέρια.  Αλήθεια αγαπητέ Χρήστο, που ψέγεις τον Κωστούρο. Με τι προσόντα θα πάρει τη διαχείριση του μνημείου ο Δήμος μας; Με ποιο εξειδικευμένο προσωπικό; Και τι θα το κάνει το μνημείο; Και εσύ τι προτείνεις; Με ποια κότσια κατεβαίνετε και εσύ και ο Δήμαρχος στις εκλογές; Με ποιες ιδέες Ποιο πρόγραμμα; Με καφετέριες για να σώσουμε την πόλη;
Ναι να υπάρχει και ένα καφέ στο Μπούρτζι, όπως και σε άλλους χώρους μνημεία-μουσεία. Αλλά ως συμπληρωματική λειτουργία.
Κάποτε η "Πρωτοβουλία Δημοτών Ναυπλίου" είχε κάνει συγκεκριμένη εκδήλωση-μάζωξη για να ακουσθούν ιδέες για τη χρήση της καστρονησίδας. Και εκεί ακούσθηκαν πολύ ωραίες ιδέες. Αλλά τι σας λέω τώρα; Αυτοί ήσαν οι περιθωριακοί.
Κάποτε η "άλλη πρόταση" έστειλε έγγραφο στην Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων με όλα τα στοιχεία για το αίσχος της κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει το μνημείο. Και τότε μόνον οι υπηρεσίες ευαισθητοποιήθηκαν.
Ο Μπάμπης Αντωνιάδης και ο Κώστας Καράπαυλος έχουν δημόσια εκφράσει την άποψή τους για τη χρήση του μνημείου ως εγκληματολογικό μουσείο.Φαντασθείτε λοιπόν το Μπούρτζι ως ένα τέτοιο μουσείο, που θα προσέλκυε επισκέπτες από την Ελλάδα και τον κόσμο ολάκερο. Που θα μπορούσε να  φιλοξενήσει και περιοδικές εκθέσεις. Και να έχει και ένα ωραιότατο καφέ, ως συμπληρωματική λειτουργία για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών.
Δεν πειράζει. Τι να κάνουμε; Ψηφίστε Τατούλη. Ψηφίστε Κωστούρο ή Γραμματικόπουλο. Όλοι οι ψήφοι σε καφετέρια τελικά οδηγούν.  Τώρα αν τους καφέδες θα τους σερβίρει ο Τατούλης, ο Δημήτρης ή ο Χρήστος, ποσώς με ενδιαφέρει. Εγώ άλλη λογική επιθυμώ.

(Σε κάστρο του εξωτερικού, όργανα της εποχής του Μεσαίωνα που προσελκύουν χιλιάδες επισκέπτες-εδώ καφετέριες)