Αν έχετε υπομονή διαβάστε το. Οι παθογένειες στους Δήμους

Ο ένας επιχειρηματίας του τουριστικού τομέα στο Ναύπλιο, είναι απόλυτα εντάξει με τις υποχρεώσεις του για την κατάληψη δημοσίου χώρου και καταβάλλει κανονικότατα τα τέλη χρήσης πεζοδρομίου. Ο πάρα δίπλα, που βρίσκεται και σε πιο πλεονεκτική θέση, έχει καταλάβει διπλάσιο χώρο ή και τριπλάσιο χώρο, απ΄ ότι δικαιούται, δεν καταβάλλει κανονικά τα τέλη που του αναλογούν, έχει αναπτύξει δεκαπλάσιο αριθμό τραπεζοκαθισμάτων απ΄ότι αναφέρει η άδεια λειτουργίας του καταστήματός του και με αυτό τον τρόπο πραγματοποιεί εισπράξεις σε βάρος του νόμιμου επιχειρηματία. Η δημοτική αστυνομία δεν κάνει το παραμικρό. Μην μου πείτε ότι αυτό δεν συμβαίνει κατά κόρον στην πόλη του Ναυπλίου.
Ο ένας επιχειρηματίας του τουριστικού τομέα στο Ναύπλιο, είναι απόλυτα εντάξει με την άδεια μουσικής που του έχει χορηγηθεί και παίζει στην ένταση που προβλέπεται, χωρίς τους εξωτερικούς ενισχυτές και με κλειστές τις πόρτες και τα παράθυρα. Ο άλλος παραδίπλα κάνει το  ακριβώς αντίθετο, με αποτέλεσμα αυτός να γεμίζει και ο νόμιμος να υποφέρει. Η δημοτική αστυνομία δεν κάνει απολύτως τίποτα για να διορθώσει την κατάσταση και να τηρηθεί η νομιμότητα. Μην μου πείτε ότι αυτό δεν συμβαίνει κατά κόρον στην πόλη του Ναυπλίου, ιδίως ως προς το ξεχείλωμα του ωραρίου που αναφέρεται στην άδεια μουσικής.
Επιχειρηματίες του τουριστικού τομέα επένδυσαν σεβαστά ποσά στο Ναύπλιο για να φτιάξουν  ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια υψηλών προδιαγραφών. Η πλήρης ασυδοσία που επικρατεί στην παλιά πόλη του Ναυπλίου, δημιουργεί σοβαρότατα προβλήματα και απομακρύνει πελάτες των ξενοδοχείων. Ουδείς σοβαρός πελάτης-επισκέπτης της πόλης του Ναυπλίου, που θέλει να επισκεφθεί την ωραία μας πόλη και τους αρχαιολογικούς τόπους της Αργολίδας και που δεν επιθυμεί να ρουφήξει καμιά δεκαριά ποτά μετά τα μεσάνυχτα, δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με το ότι δεν κοιμάται μέχρι τις πέντε ή και τις έξη το πρωί από την ηχορύπανση. Και έτσι όλοι τελικά (πλην ελαχίστων) χάνουμε. Μην μου πείτε ότι αυτό δεν συμβαίνει κατά κόρον στην πόλη του Ναυπλίου, ως προς την απώλεια επισκεπτών.
Υπήρξε στο παρελθόν πάγιο αίτημα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης η μεταφορά αρμοδιοτήτων σ΄αυτήν από την κεντρική διοίκηση, με το σκεπτικό ότι η τοπική εξουσία βρίσκεται πιο κοντά στον πολίτη και οι υπηρεσίες που θα προσφέρει θα είναι πολύ καλύτερες. Πραγματικά η μεταφορά αρμοδιοτήτων συνέβη σε μεγάλο βαθμό και μάλιστα συνδυάστηκε τα προηγούμενα χρόνια με μεγάλη αύξηση των πόρων και των κονδυλίων που δόθηκαν στους Δήμους.
Σήμερα  η πορεία γίνεται αντίστροφα. Δομές και υπηρεσίες που δόθηκαν σε Δήμους καταργούνται, υπάλληλοι θα μεταταγούν και θα απολυθούν. Οι ζωές ανθρώπων καταστρέφονται και δικαίως σήμερα αγωνίζονται. Όμως οι δήμαρχοι που κρατούν κλειστούς τους Δήμους για τρίτη μέρα σήμερα, έχουν δικαίωμα να κλαίνε και να διαμαρτύρονται;
Η απάντηση του αιρετικού είναι ότι τέτοιο δικαίωμα έχουν ελάχιστοι Δήμαρχοι που πράγματι προσπάθησαν να βάλουν τάξη  στους Δήμους στους οποίους προΐστανται και να αξιοποιήσουν τις δομές και τις υπηρεσίες που βρίσκονται στην αρμοδιότητά τους.
Δημιουργήθηκε λοιπόν Δημοτική Αστυνομία στο Ναύπλιο. Την ίδια στιγμή άλλοι Δήμοι της Αργολίδας δεν διαθέτουν δημοτική αστυνομία. Δικαιούται λοιπόν  ο Δήμαρχος Ναυπλίου, ως σημερινός δήμαρχος και ως μέλος της πλειοψηφίας που κυβερνάει επί χρόνια το Δήμο να χύνει δάκρυα και να κλείνει το Δημαρχείο;
Κλειστοί λέει οι Δήμοι επί τριήμερον. Και μαζί ο Δήμος Ναυπλιέων με απόφαση του δημάρχου και μόνον(;). Ουσιαστικά η λογική της αντιδραστικής λαϊκοδεξιάς που υποστηρίζει ότι τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει, καμία μεταρρύθμιση να μην προχωρήσει και στην οποία δεξιά αυτή πολιτική πρωτοπόρο είναι το κατ΄εξοχήν λαϊκοδεξιό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, επικρατεί και στο Ναύπλιο. Διαμαρτυρόμαστε λοιπόν για το απότομο κλείσιμο δύο δημοτικών δομών. Της Δημοτικής Αστυνομίας και του Σχολικών Φυλάκων. Κατά τη γνώμη του αιρετικού ελάχιστοι δήμαρχοι, όπως είναι ο Καμίνης και ο Μπουτάρης, έχουν δικαίωμα να διαμαρτύρονται και να φωνάζουν για το γεγονός, διότι αυτοί από μόνοι τους προσπάθησαν να αναδιαρθρώσουν του Δήμους τους, να κλείσουν διευθύνσεις και Γραμματείες, να κάνουν εξοικονομήσεις, να οργανώσουν τις υπηρεσίες και τις δομές και τη δημοτική αστυνομία για να γίνουν ωφέλιμες στον τόπο.
Μην μου πείτε ότι η δημοτική αστυνομία στο Ναύπλιο έπαιξε σημαντικό ρόλο για να διορθώσει καταστάσεις στους τομείς αρμοδιότητές της. Κάποιες κλήσεις σε παράνομη στάθμευση (πολλές από τις οποίες έσβηναν), ελάχιστη συμμετοχή στο κτύπημα του παρεμπορίου. Ένας σημαντικός τομέας στον οποίο έχει αρμοδιότητα, που είναι η προστασία των ελεύθερων χώρων και ο έλεγχος των παρανομιών των καταστημάτων, αφέθηκε κυριολεκτικά ανεξέλεγκτος. Ας αφήσουν λοιπόν οι δημοτικοί άρχοντες τις μεγαλοστομίες και τα κροκοδείλια δάκρυα.

Θα σας πω λοιπόν και μια άλλη ιστορία, πιο παλιά, τότε που άλλη μια δημοτική δομή καταργήθηκε, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, αφού όλοι οι παράγοντες (δημοτικοί άρχοντες, εργαζόμενοι, ιδιωτικά συμφέροντα) έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι και οι μόνοι χαμένοι είναι οι φορολογούμενοι δημότες και κάτοικοι.
Πριν μερικά χρόνια εάν κάποιος δημοτικός σύμβουλος τολμούσε να ξεστομίσει το ο,τιδήποτε για τη σπατάλη χρημάτων, που γινόταν προς τα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ευθύς και παραχρήμα περιέπιπτε στην πλήρη αφάνεια, ειδικά στην τοπική τηλεόραση.
Κάποιοι, κάποτε, κάπου φώναξαν που το Δημοτικό Συμβούλιο υπερψήφιζε την καταβολή χιλιάδων ευρώ σε τοπικά τηλεοπτικά κανάλια για να τα στείλουμε, με χρήματα των δημοτών στη συμπρωτεύουσα για να καλύψουν τηλεοπτικά την έκθεση "Φιλοξένια", ήγουν να  δείξει στους ενταύθα ιθαγενείς τις χαιρετούρες των τοπικών "τουριστικών" παραγόντων  και τα ωραίας αφίσας των κάστρων του Μπουρτζίου και του Παλαμηδίου, ωσάν οι ενθάδε κατοικούντες να  αγνοούν τα μνημεία ταύτα.
Μήπως γιγνώσκετε τους κανόνας του ομαδικού αθλήματος της υδατοσφαιρίσεως; Εκεί το σκληρό φάουλ δεν συνεπάγεται την επίδειξη στον σκληροτράχηλο παίκτη της κίτρινης ή της κόκκινης κάρτας, αλλά την αποβολήν του για  χρονικόν τι διάστημα. Τοιουτοτρόπως ενεργούσι και τινες των κατεχόντων τα τοπικά ΜΜΕ. Αποβολή του παίκτου για ένα χρονικό διάστημα. Εν ολόκληρον έτος σιγής, ήτο η ποινή για την "άλλη πρόταση", διότι  καταψήφισε με συγκεκριμένη λογική την εκταμίευση ενός σεβαστού χρηματικού ποσού προς τα τοπικά κανάλια.
Την ιδία ποινή θα υποστώ και εγώ που ξαναθυμίζω το γεγονός. Σιγά τα ωά θα σας πω.... Όπως έχετε αντιληφθεί η μεν άλλη πρόταση, όπως προέβλεψα, δεν υφίσταται κατ΄ουσίαν, η δε ΔΗΜΑΡ που αποτελεί την νέα ερωμένη μου δεν έχει σοβαρές ελπίδες να αποσπάσει κάποιο σημαντικό εκλογικό ποσοστό και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει με την  εμφάνισή μου  εις τα τοπικά κανάλια.
Κάπου πελαγοδρόμησα. Όμως όλα αυτά τα περί έμμεσης χρηματοδότησης των τοπικών μέσων μαζικής ενημέρωσης από το Δήμο Ναυπλιέων και ειδικότερα της τοπικής τηλεόρασης, τα θυμήθηκα, διότι θέλω να σας πως για το πάλαι ποτέ υφιστάμενο "δημοτικό ραδιόφωνο Ναυπλίου".
Έκανα λοιπόν ένα ή δύο φεγγάρια μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δημοτικού Ραδιοφώνου.
Μια μέρα λοιπόν, σε μία συνεδρίαση, μας είπαν ότι η κονσόλα ήχου που είναι απαραίτητη για να λειτουργήσει ένας σταθμός εκπομπής χάλασε και λόγω του εκτάκτου της περίστασης, ώστε να μην σιγήσει το δημοτικό ραδιόφωνο (τώρα εκ των υστέρων γελάμε σ΄ αυτό), έγινε έκτακτη προμήθεια νέας κονσόλας με απευθείας ανάθεση, και δώσαμε και μερικές χιλιάδες ευρώ για να προμηθευθούμε τη νέα. Βέβαια διαφώνησα, αλλά αυτό που είχε ενδιαφέρον είναι ότι από κάποιους καλούς φίλους πήρα την πληροφορία, ότι ήταν πολύ πιθανόν η "χαλασμένη" κονσόλα, που είχε κάποια αξία, να επισκευάζεται πολύ εύκολα (αλλαγή κάποιου ποτενσιόμετρου μου είπαν, αν θυμάμαι καλά). Στην επόμενη λοιπόν συνεδρίαση του Δ.Σ. μπαίνοντας μέσα στην αίθουσα των συνεδριάσεων, πήρα το πολύ σοβαρό μου και ρωτάω τους πιο υπεύθυνους. "Η παλιά χαλασμένη κονσόλα πού βρίσκεται;" Παγωμάρα στην αίθουσα συνεδριάσεων, κάποιοι άρχισαν να ψάχνουν και τελικά την ανακάλυψαν σε ένα κουτί κάτω από τη σκάλα που οδηγούσε στον πρώτο όροφο που ήταν και το στούντιο. Με ένα πλατύ χαμόγελο ο τότε Πρόεδρος του ΔΣ προέταξε το δεξί του χέρι και μου έδειξε την "χαλασμένη" κονσόλα. "Ιδού", μου λέει. Εγώ, ηττημένος, γύρισα στην αίθουσα συνεδριάσεων και υπερψήφισα εκείνη την ημέρα όλα τα τυπικά θέματα της ημερήσιας διάταξης. Στην επόμενη ακριβώς συνεδρίαση του ΔΣ, με το μπήκα στο κτήριο, ο Πρόεδρος με οδήγησε εκ νέου στον χώρο αποθήκευσης της κονσόλας για να μου αποδείξει ότι αυτή δεν έχει παραχωρηθεί στα μουλωχτά. Αυτό λοιπόν συνέβαινε πάνω από ένα χρόνο σε κάθε συνεδρίαση του Συμβουλίου, όσο ήμουν μέλος του.
Και ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και η δημοτική αρχή αποφάσισε τη σιωπή στο δημοτικό ραδιόφωνο, παρά τις προτάσεις της άλλης πρότασης για έναν διαφορετικό τρόπο λειτουργίας του. Κανείς δεν πολυστεναχωρήθηκε για την απόφαση της σιωπής, αφού το προσωπικό μετατάχθηκε στο Δήμο. Τότε όλα ήταν εύκολα και απλά. Η εξοικονόμηση που έγινε από το κλείσιμο του ραδιοφώνου ήταν ελάχιστη αφού αυξήθηκαν τα έξοδα μισθοδοσίας του Δήμου. Όλα καλά και όλα ωραία; Αυτό που τελικά μου έμεινε απορία είναι που βρίσκεται σήμερα η "χαλασμένη" κονσόλα. Βέβαια παράλληλα θάθελα και να μάθω τι έγινε και η καινούργια, αλλά και οι χιλιάδες δίσκοι βινυλίου, συλλεκτικής πλέον αξίας, που είχε μαζέψει τότε ο Τάσος Κάλτσας, και που όσοι θυμούνται το Δημοτικό Ραδιόφωνο στην Παραλία, εκεί που σήμερα είναι το Χάρβαρντ, κάλυπταν έναν ολόκληρο τοίχο. Με τι ασχολούμαι τώρα, ε; Τελικά στο Δήμο εργάζονται σήμερα και οι τεχνικοί του δημοτικού ραδιοφώνου που ήξεραν να λειτουργούν τις κονσόλες. Βέβαια τώρα, όταν κάποιος φορέας πάρει το Βουλευτικό για μια εκδήλωση, πρέπει να συνεννοηθεί με ιδιωτική εταιρία για τον ήχο και την εικόνα που χρειάζονται για την εκδήλωση. Έσοδα που θα μπορούσε να είχε ο Δήμος, από μία δομή που καταργήθηκε ή που θα μπορούσε να έχει και σήμερα με την καταργημένη δομή, αφού έχει απορροφήσει το προσωπικό του ραδιοφώνου.....Με τι ασχολούμαι τώρα, ε;
Θάλεγα να σταματήσω εδώ, αλλά με έπιασε οίστρος.
Έχω και άλλη ιστορία του παρελθόντος και του παρόντος.
Για μία δομή στο Δήμο Ναυπλιέων, που δεν καταργήθηκε, ενώ καταργήθηκα πολλές άλλες, που συγχωνεύθηκαν στον υπεροοργανισμό που ονομάζεται ΔΟΠΠΑΤ.
Καταργήθηκε λοιπόν το Δημοτικό Θέατρο, το Δημοτικό Ωδείο, η Δημοτική Χορωδία, το Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο, η Δημοτική Φιλαρμονική (ξέχασα κανένα;), όμως τσουπ, υπάρχει ακόμα σε "λειτουργία" ένα περίφημο Ίδρυμα.
Είναι μια παλαιά ιστορία που έχει το ενδιαφέρον της, σήμερα με τις ραγδαίες εξελίξεις και το κλείσιμο υπηρεσιών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ήταν η εποχή των δανεικών, των εύκολων και πολλών χρημάτων, τότε που ο Δήμος Ναυπλίου εισέπραττε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, διότι κάποιος, κάποτε είχε υποσχεθεί σε κάποιον ότι εάν δώριζε τις μετοχές του .... (αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία....)
Τότε λοιπόν εμφανίσθηκε στ΄ Ανάπλι μια καθηγήτρια, συνταξιούχος πρέπει νάταν από τότε, που ήθελε να κάνει το κομμάτι της, να έχει και μια χρηματοδότηση για τα έξοδα των ερευνών της (των δικών της ερευνών), να μπορεί και να έχει τον πρώτο λόγο σε κάποιες συναθροίσεις (συνέδρια τα έλεγαν), μεταξύ των "ομοτίμων" Πήγε στον τότε Δήμαρχό μας και ιδρύθηκε ένα ακόμα Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, που ονομάστηκε "Ίδρυμα Καποδίστριας".
Έγιναν δυο τρία συνέδρια για τον Καποδίστρια, που κάλλιστα θα μπορούσε να τα είχε διοργανώσει ο Δήμος, χωρίς να απαιτείται ξέχωρο νομικό πρόσωπο με πρόεδρο και μέλη διοικητικού συμβουλίου, καταβλήθηκαν από το Ίδρυμα, που είχε λάβει επιχορήγηση από το Δήμο, αρκετά χρήματα για να βγάλει φωτοτυπίες η καθηγήτρια, αργότερα το Ίδρυμα βρήκε στέγη στη Βίλλα Ζυμβρακάκη, καταβλήθηκαν αρκετά χρήματα για εργασίες και τοποθέτηση συστημάτων συναγερμού για να μην κλαπούν τα ανύπαρκτα περιουσιακά στοιχεία του Ιδρύματος και συστήματα πυρασφάλειας και πυρανίχνευσης. Έβγαιναν και σε κάθε επέτειο της δολοφονίας του Καποδίστρια και δεκάρικοι λόγοι (ωσάν να απαιτείται η ύπαρξη Ιδρύματος για να εκφωνηθούν) και αυταααααά. Τότε λοιπόν κάποιοι πρότειναν να διευρυνθούν οι σκοποί του Ιδρύματος, ώστε να μην προσδιορίζονται μόνον στο έργο του Καποδίστρια, αλλά να περιλαμβάνεται η μελέτη όλης της Ιστορίας της πόλης του Ναυπλίου και η συλλογή αρχειακού και ιστορικού υλικού, με τελικό σκοπό την ίδρυση και λειτουργία Μουσείου της Ιστορίας της Πόλης του Ναυπλίου. Το δέχτηκαν, έγιναν όλες οι προπαρασκευαστικές ενέργειες αλλά...... Τι να σας λέω τώρα...... Το Ίδρυμα συνεχίζει να υπάρχει και να βλέπει  περιπεκτικά την σημερινή κατάσταση με την κατάργηση άλλων δημοτικών δομών. Τελείωσα με τα του Ιδρύματος Καποδίστρια; Όχι. Έχω και άλλο. Τότε λοιπόν, όταν ήμουν και εκεί μέλος του ΔΣ, συνέβη στη χώρα μας η κυριολεκτική ξεφτίλα του πελατειακού Κράτους με τα περίφημα stage. Λίστες είχαν δημιουργηθεί από τους γαλάζιους βουλευτές  για προσλήψεις στους Δήμους όλης της χώρας νέων που ήσαν άνεργοι. Και μια ημέρα των ημερών εμφανίσθηκαν δεκάδες και στο Δήμο Ναυπλιέων για να πιάσουν δουλειά, υποτίθεται για να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία. Κυριολεκτικά δεν ήξεραν τι να τους κάνουν. Άρχιζαν να τους μοιράζουν από εδώ και από εκεί. Έτσι, είτε θέλετε να το πιστέψετε είτε όχι, ένας από τους stagiers, παραχωρήθηκε στο "Ίδρυμα Καποδίστριας". Ήταν ένα εξαιρετικό παιδί, ευγενέστατο, πανέξυπνο, με σπουδές και με τεράστια όρεξη για δουλειά και προσφορά. Ήθελε να προσφέρει για αυτά τα λίγα χρήματα που έπαιρνε. Μα τι στο διάολο όμως  να έκανε σε ένα αδρανές Ίδρυμα, από το να κάθεται; Τότε λοιπόν, απεβίωσε η ομότιμη καθηγήτρια και στη διαθήκη της ανέφερε ότι κληροδοτούσε κάποια βιβλία για τον Καποδίστρια στο "Ιδρυμα Καποδίστριας".  Ο εργαζόμενος ευτυχώς ανέλαβε κάτι να κάνει. Να καταγράψει τα βιβλία αυτά. Μέσα σε δύο περίπου χρόνια που εργάσθηκε έκανε αυτό τον κατάλογο κάποιων εκατοντάδων βιβλίων, εργασία κάποιων ημερών. Τουλάχιστον ένοιωσε κάπου λίγο, ελάχιστα χρήσιμος. Και μετά ανέβηκε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ και, δικαίως, έδωσε ένα τέλος στην ξεφτίλα αυτή των stage. Ο άνθρωπος αυτός που ήθελε να εργασθεί, αλλά τον έκαναν αργόμισθο, απομακρύνθηκε. Είναι μία ψυχή, ένας άνθρωπος, ένας νέος που έχει ανάγκη τα χρήματα, όμως ήταν δυνατόν να συνεχίσει να εργάζεται με αυτό τον τρόπο; Και τι έλεγε τότε και τι υποσχόταν η λαϊκοδεξιά της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ; Να συνεχιστεί το καθεστώς αυτό; Τρομερά πράγματα. Πήγαν και οι εργαζόμενοι με τα stage στο Δήμαρχο Αναγνωσταρά, για να τους δώσει χαρτί ότι καλύπτουν "πάγιες και διαρκείς ανάγκες", για να το χρησιμοποιήσουν στα Δικαστήρια για να πετύχουν τη μονιμοποίησή τους.  Προς τιμήν του ο Τάκης τους το αρνήθηκε.
Αλήθεια με αυτά τα βιβλία τι γίνεται; Γιατί δεν τα παραχωρούμε με χρησιδάνειο στη Δημόσια Βιβλιοθήκη, μπας και πιάσουν τόπο;