Εεεε ...... δεν αντέχω...... "αθλητικός τουρισμός"

Έχετε την εντύπωση ότι ο Αργολικός κάμπος είναι φυτεμένος με εσπεριδοειδή;
Κάνετε λάθος.
Χρηματόδενδρα έχουν φυτέψει οι πολιτικοί των δύο τέως μεγάλων κομμάτων (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και η σοδειά δεν είναι πορτοκάλια μέρλιν, νιου-χώλ, ναβαλίνες, βαλέντσια, σαλουστιάνες και σανγκουίνια, αλλά money trees με καρπούς δολάρια, ευρώ, ρούβλια, κορώνες και στερλίνες.
Τόσο καιρό αυτό πίστευαν οι πολιτικοί μας με το εύκολο δανεικό χρήμα που το μοίραζαν από εδώ και από εκεί μεγαλεπήβολες υποσχέσεις και σχέδια φαραωνικών έργων.

Θα έλεγε κάποιος ότι το νερό του Αναβάλου στέρεψε και τα χρηματόδενδρα ξεράθηκαν και ότι οι πολιτικοί μας προσγειώθηκαν στην πραγματικότητα και κάλεσαν τον κόσμο να φυτέψει μανταρινιές για να παράξει όχι χαρτονομίσματα αλλά μανταρίνια κοινά, τσατσούμες, κλημεντίνες και νόβα

Λάθος έκανα. Λίγα τελικώς  πράγματα άλλαξαν στα μυαλά των πολιτευτών. 
Δεν είναι μόνον αυτοί που αντιπολιτεύονται και πιστεύουν ότι έχουμε σαν Ελληνες τη δυνατότητα να ποτίσουμε τα χρηματόδενδρα και αυτά να συνεχίσουν να παράγουν χρήματα. Είναι και οι άλλοι του λεγόμενου mainstream

Διαβάζω σημερινό άρθρο πρώτου επιλαχόντος βουλευτή Αργολίδας μεγάλου κόμματος, τον οποίο άνθρωπο προσωπικά δεν γνωρίζω, και κάτω από τίτλο που αφορά τον Αθλητικό Τουρισμό στην Αργολίδα προτείνει εκπληκτικά πράγματα, τα οποία προφανώς ο σημερινός Υφυπουργός Αθλητισμού και Βουλευτής Αργολίδας και πολιτικός του αντίπαλος για μια θέση στο Κοινοβούλιο δεν μπορεί να υλοποιήσει.
Ακούστε λοιπόν τι προτείνει ο πολιτευτής να γίνουν σε σχέση με αθλητικά έργα στην Αργολίδα και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα:

1. "Εγκατάσταση επαρκούς ηλεκτροφωτισμού στο γήπεδο του Άργους" 
2. "Βελτίωση των δημοσιογραφικών θέσεων και των σκεπαστών εξέδρων (sic) στο γήπεδο του Άργους"
3. "Εγκατάσταση επαρκούς ηλεκτροφωτισμού στο γήπεδο του Ναυπλίου"
4. "Βελτίωση των δημοσιογραφικών θέσεων και των ανύπαρκτων σκεπαστών εξέδρων (sic) στο γήπεδο του
Ναυπλίου"
5. "Κατασκευή ενός κλειστού γηπέδου με διεθνή πρότυπα"
6. "Κατασκευή ενός κλειστού κολυμβητηρίου στην περιοχή του Άργους. Η κατασκευή του οφείλει να πραγματοποιηθεί, με προσεκτική λειτουργική μηχανολογική και οικονομική μελέτη έτσι ώστε η λειτουργία του να ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις πανελλήνιων αγώνων."
7.  "Δημιουργία (sic) σταδίου πολλαπλών χρήσεων υψηλών προδιαγραφών στην Ερμιονίδα ( για διοργανώσεις ποδοσφαίρου, καλαθοσφαίρισης, στίβου κτλ)" 
8.  Βελτίωση των υπολοίπων σταδίων στην Ερμιονίδα
9.  "Δημιουργία (sic) σταδίου πολλαπλών χρήσεων υψηλών προδιαγραφών στην Επίδαυρο (για διοργανώσεις ποδοσφαίρου, καλαθοσφαίρισης, στίβου κτλ)" 
10.  Βελτίωση των υπολοίπων σταδίων στην Επίδαυρο
11.  "Κατασκευή δύο γηπέδων κατάλληλων για beach volley"
12.  "Κατασκευή δύο γηπέδων κατάλληλων για beach soccer"
13.  "Κατασκευή του Ενωσιακού ποδοσφαιρικού γηπέδου"
14.  "Κατασκευή γηπέδων γκόλφ"

Και μετά ξυπνήσαμε.
Μα θα κατασκευάσει το πτωχευμένο κράτος μας στην Αργολίδα γήπεδα γκολφ; Και στάδια, και νέο γήπεδο ειδικά για τις Ενωσιακές ομάδες και Κολυμβητήριο προδιαγραφών πανελληνίων αγώνων; Και θα βελτιώσουμε και τα υπόλοιπα; Και θα βελτιώσουμε τις ανύπαρκτες σκεπαστές εξέδρες (η εξέδρα, των εξεδρών) στο γήπεδο Ναυπλίου;

Και εντάξει με όλα αυτά.  Μπορεί ο πολιτευτής να είναι πολύ μπροστά από εμένα και να ονειρεύεται ένα πρόγραμμα κατασκευής αθλητικών έργων με ορίζοντα 50ετίας ή και αιώνος.

Όμως το σοβαρό θέμα είναι ότι δεν έχουμε καν αντιληφθεί τις δυνατότητες που μπορεί να δώσει στην Αργολίδα ο αθλητικός τουρισμός.
Η κυρίαρχη λογική θέλει τον αθλητικό τουρισμό συνδεδεμένο με μεγάλα αθλητικά γεγονότα, δηλαδή με την κατασκευή μεγάλων και πανάκριβων αθλητικών εγκαταστάσεων και την οργάνωση πολυδάπανων αθλητικών οργανώσεων, για την έλευση κάποιων ατόμων για τα τριήμερα των αθλητικών εκδηλώσεων.
Το λέει αυτό σχεδόν ανοιχτά ο πολιτευτής.
".....τα γήπεδα θα είναι ικανά να φιλοξενούν και μεγάλους βραδινούς αγώνες είτε ποδοσφαίρου είτε στίβου, με θετική συνέπεια την αύξηση της επισκεψιμότητας στην περιοχή μας και την ανάπτυξη του τουρισμού....Η Αργολίδα μπορεί να επωφεληθεί από την κατασκευή ενός νέου, σύγχρονου γηπέδου και να διοργανώνει αθλητικές δραστηριότητες εθνικού και ευρωπαϊκού επιπέδου.....Η κατασκευή του (κολυμβητηρίου) οφείλει να πραγματοποιηθεί, με προσεκτική λειτουργική μηχανολογική και οικονομική μελέτη έτσι ώστε η λειτουργία του να ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις πανελλήνιων αγώνων....φιλοξενώντας αθλητικά γεγονότα εθνικού επιπέδου".

Αγώνες, αγώνες, αγώνες. Πανελλήνιοι αγώνες, Βαλκανικοί αγώνες, Μεσογειακοί αγώνες, Πανευρωπαϊκοί αγώνες, Παγκόσμιοι αγώνες, Ολυμπιακοί αγώνες. Αυτή είναι η κυρίαρχη ιδέα για το τι σημαίνει αθλητικός τουρισμός. Να πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης για να γίνονται αγώνες και να απονέμονται τα μετάλλια και τα κύπελλα από τους επισήμους, που θα κάνουν το κομμάτι τους.
Καμία απολύτως σκέψη για την προσέλκυση δεκάδων χιλιάδων τουριστών κάθε χρόνο που ενδιαφέρονται να αθληθούν, με ελάχιστο κόστος.
Αυτό που απαιτείται τη σημερινή δύσκολη εποχή δεν είναι περισσότερα και μεγαλύτερα στάδια, είναι έργα και δράσεις στοχευμένες μικρού κόστους, με  φρέσκιες ιδέες και φαντασία. Και πάνω από όλα γνώσεις για το τι ακριβώς επιζητεί η διεθνής τουριστική αγορά.
Εκθέτω ελάχιστες απλές σκέψεις.
1.  Τουρισμός θαλασσίου σκι στην περιοχή Πορτοχελίου και Ερμιονίδας, με αναβάθμιση εγκαταστάσεων, ορισμό θαλασσίων ζωνών, οργάνωση αγώνων για όλες τις ηλικίες, σχολές εκμάθησης κλπ.
2.  Ολοκλήρωση των αθλητικών έργων στην Καραθώνα (γήπεδα τένις και αθλοπαιδιών), απλά γήπεδα beach volley, surfing κλπ για όλους.
3.   Προώθηση του αναρριχητικού τουρισμού στην Αρβανιτιά
4.   Οργάνωση καταδυτικού τουρισμού με σχολές και ορισμό κατάλληλων σημείων για καταδύσεις αρχαρίων και έμπειρων καταδυτών.
5.   Συνδυασμός ιατρικού τουρισμού με αθλητικές δραστηριότητες ειδικά για ανθρώπους ηλικιωμένους και για αποκατάσταση σοβαρών τραυματισμών και χρονίων παθήσεων.
6.    Η Αργολίδα είναι κατάλληλη περιοχή για περιπατητικό και  ποδηλατικό τουρισμό και για αγώνες τρεξίματος για όλους. Οργάνωση απαιτείται και μόνον, χωρίς περαιτέρω μεγάλα έξοδα. Οι αρχαιότητες της Αργολίδας είναι μεγάλο πλεονέκτημα για διοργάνωση τέτοιων αγώνων μαζικού αθλητισμού.
7.   Συνδυασμός διάφορων αθλητικών δραστηριοτήτων (κολύμβηση, στίβος, αθλοπαιδιές κλπ) και με πολιτιστικές εκδηλώσεις για τουρισμό όλο το χρόνο και προσέλκυση ομάδων για χειμερινή προετοιμασία.

Έχω και άλλα να σας προτείνω, αλλά λέω να μην συνεχίσω. Έτσι κι αλλιώς ο πολιτευτής με τα μεγαλεπήβολα σχέδια θα ψηφισθεί και πάλι από χιλιάδες Αργολιδείς.

Μια ιστορία θα σας πω που δεν την ξέρετε παιδιά.... και εσείς μαντέψτε

Ξεκαθαρίζω:
Δεν πιστεύω ότι ο Κωστούρος, ο Τατούλης, ο Μανιάτης, ο Ανδριανός, ο Κοδέλας, ο Χειβιδόπουλος, ο Γραμματικόπουλος, ο Αναγνωσταράς γουστάρουν να υπάρχει μία χωματερή στην Καραθώνα.
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει έστω και ένας Αναπλιώτης ή επισκέπτης της Αργολίδας που να μην επιθυμεί να μπει ΤΩΡΑ ένα τέλος στο ΑΙΣΧΟΣ.
Δεν πιστεύω ότι εγώ είμαι πιο ευαίσθητος στο θέμα αυτό από τον Κωστούρο.
 Η σημερινή όμως κατάληξη των πραγμάτων με τις επαναλαμβανόμενες πυρκαγιές και τους καπνούς πάνω από την παραλία μας με τη γαλάζια σημαία (τρομαρούλα μας!!) ήταν προδιαγεγραμμένη
Είναι καιρός σήμερα να δούμε τις τερατώδεις πολιτικές ευθύνες, τις αβελτηρίες, τη συνεχιζόμενη αδράνεια και το ποιος είχε και έχει λύσεις για το θέμα.
Ας πάψουν κάποιοι να λένε "και εσείς τι ακριβώς προτείνετε"
Έχω βαρεθεί να γράφω για τα σκουπίδια.
Ποιος πρώτος στην Αργολίδα μίλησε για ανακύκλωση απορριμμάτων;
Ποιοι έχουν καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις;
Ποιοι ούρλιαζαν τόσο καιρό να μπουν τα πράγματα σε μία ρότα;
Ποιοι από την πρώτη στιγμή αντέδρασαν στο μεγάλο και γελοίο φαγοπότι να αγορασθούν μηχανές για να κάνουν τα σκουπίδια μας δέματα και να τα αποθηκεύουμε σε ντάνες, σχέδιο που αποδείχθηκε χαζό στην υπόθεση Διδύμων.

Δεν θα σας ξαναπώ τις προτάσεις που έχουν διατυπωθεί.
Ψάξτε βρείτε τις. Είναι ενδιαφέρον όμως  αυτό που θα σας πω για να σας διευκολύνω στην έρευνά σας. Ο ιστότοπος της άλλης πρότασης που λειτουργούσε, μέχρι που τον ανέλαβαν οι Συριζέοι (γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;), έχει μια ωραία δυνατότητα στη δεξιά στήλη. Μπορείς να επιλέξεις κατηγορία στην αναζήτηση κάποιας ανάρτησης. Μπορείτε λοιπόν να επιλέξετε από τις διάφορες κατηγορίες θεμάτων το "διαχείριση απορριμμάτων" και θα σας βγάλει ούτε λίγο ούτε πολύ 46 διαφορετικά άρθρα. Για να μην πάω πιο μακρυά σε αυτά που έγραφαν κάποιοι στην εφημερίδα "απόπειρα", πριν πολλά χρόνια τότε που αντιμετωπίζονταν τουλάχιστον ως γραφικοί.

Δεν θα σας θυμίσω λοιπόν τι έλεγαν κάποιοι κάποτε.
Θα μπορούσα  όμως να σας διηγηθώ δύο ωραίες ιστορίες του πρόσφατου σχετικά παρελθόντος, για να διαπιστώσετε το χάλι μας. Οι ιστορίες αυτές, παρότι έγιναν δημοσία, δεν είναι γνωστές στους πολίτες.
Σήμερα θα σας πω την πρώτη. Εάν με παρακινήσετε αρκετά, ίσως και να βρω την όρεξη να σας γράψω και τη δεύτερη ιστορία που αφορά τα σκουπίδια της Αργολίδας.

Πριν κάποιο καιρόν λοιπόν, ανέβηκα, όπως πράττω συχνά, στον πρώτο όροφο ενός μεγάλου κτηρίου στο Ναύπλιο που βρίσκεται απέναντι από τα ΚΤΕΛ. Εισήλθα σε μία μεγάλη αίθουσα σχετικά άδεια από κόσμο, αλλά εκεί, βλέπω, πέντε - έξη γνωστά πρόσωπα να κάθονται  δίπλα-δίπλα με σταυρωμένα χέρια σε ένα μεγάλο ξύλινο πάγκο. "΄Ωπα", σκέφτηκα μέσα μου, "να τα πουλααάκια μου. Για ποιο λόγο να τους έχουν εδώ;". Στρογγυλοκάθησα που λέτε και εγώ, άλλωστε δεν απαγορεύεται στον οποιονδήποτε να καθήσει σε αυτή την αίθουσα και να παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα.  Ναι ορθά μαντεύετε. Το θέμα  ήταν η Καραθώνα και ο σκουπιδότοπός της. Ακούγεται το όνομα κάποιου άλλου, που δεν καθόταν στον πάγκο μαζί με τους υπόλοιπους. Ναι πάλι ορθά μαντεύετε. "Ηταν", λέει αυτός που ήλθε από πίσω, "θέμα εκτάκτου ανάγκης. Δεν μπορούσαν τα σκουπίδια να μείνουν στους δρόμους. Υπήρχε κίνδυνος, λέει, για τη δημόσια υγεία, αλλά τώρα πλέον όλα είναι εντάξει δεν τα πηγαίνουν πλέον τα σκουπίδια εκεί".  Και από την δερμάτινη τσάντα ενός ατόμου όρθιου, δίπλα σ΄αυτούς που ήταν στον πάγκο και που ήξερε τα κατατόπια, τις διαδικασίες και που μιλούσς πολύ ωραία για λογαριασμό τους, βγήκαν και κάτι φωτογραφίες.  Όλος ο χώρος του σκουπιδότοπου ήταν στην εντέλεια. Το παραμικρό σκουπιδάκι. Ισοπεδωμένος από μπουλντόζα και έτσι φαινόταν ένα γήπεδο πεντακάθαρο, στο οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να μπει γρασίδι για να παίζουν μπάλα τα πιτσιρίκια. Κάποια στιγμή η ματιά μου διασταυρώθηκε με έναν από αυτούς καθόντουσαν στον πάγκο. Πιστεύω, μπορεί και να κάνω και λάθος, ότι περίμενε την έκρηξή μου, να αρχίσω να φωνάζω και να διαμαρτύρομαι για τις ψεμματούκλες που ακουγόντουσαν. Δεν είπα τίποτα. Αλλά και αυτός που καθόταν απέναντι από αυτούς στον πάγκο σε πιο ψηλό επίπεδο δεν ρώτησε κάποια πράγματα για να διαπιστώσει την αλήθεια των λεγομένων και των φωτογραφιών. Δεν ρώτησε που πήγαν τα σκουπίδια την ημέρα εκείνη και τις προηγούμενες. Δεν ρώτησε αν υπάρχει άλλος εγκεκριμένος χώρος Ταφής απορριμμάτων. Δεν σκέφτηκε να τους ρωτήσει εάν θα διαπίστωναν την ίδια κατάσταση με τη φωτογραφία, εφόσον όλοι μαζί πήγαιναν εκείνη τη στιγμή στον σκουπιδότοπο.
Ναι σωστά μαντέψατε.
Όλοι αυτοί που καθόντουσαν σε αυτόν τον ξύλινο πάγκο χαμογελαστοί, σε ελάχιστη ώρα, πήγαν για ουζάκια (υποθέτω  για ουζάκια, άντε για πορτοκαλάδα) με το που τελείωσε η διαδικασία.
Όλα σωστά τα μαντέψατε.
Αυτό που δεν μπορείτε τώρα να μαντέψετε είναι το πότε θα "ξεφυτρώσει" μια καινούργια πυρκαγιά στην Καραθώνα. (Η τραγική λέξη "ξεφύτρωσε", δεν είναι του αιρετικού).
Και κάτι ακόμα δεν μπορείτε να μαντέψετε. Πότε θα γραφτεί το 47ο άρθρο στο site της άλλης πρότασης για "τη διαχείριση απορριμμάτων". ΄Η μήπως μπορείτε και αυτό να το μαντέψετε;

Με το ΠΑΣΟΚ, την ΕΣΠΕ, το ΚΚΕ, τον Συνασπισμό,την Πολιτική Άνοιξη, το ΔΗΚΚΙ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα έχουμε ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΧΟΥΝΤΑ

Το 1977 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ στην Β’ Αθήνας (39.351 σταυροί προτίμησης) και επανεξελέγη το 1981 (47.500 σταυροί). Μετείχε στην πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981 ως Υφυπουργός Εσωτερικών, θέση που κράτησε ως τις 31 Αυγούστου 1982, ενώ στις 8 Σεπτεμβρίου 1982 διαγράφηκε από το κόμμα και παρέμεινε ανεξάρτητος βουλευτής. Στις 14 Μαρτίου 1984 ίδρυσε δικό του κόμμα, την ΕΣΠΕ (Ενιαία Σοσιαλιστική Παράταξη Ελλάδας) με την οποία έλαβε μέρος στις Ευρωεκλογές του 1984 ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου. Το κόμμα έλαβε μόλις 8.282 ψήφους (0,14%). Την επόμενη χρονιά να συνεργάστηκε με το ΚΚΕ κι έτσι στις εκλογές του 1985 εξελέγη βουλευτής του, έχοντας τοποθετηθεί στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου του κόμματος (οι εκλογές εκείνες είχαν διεξαχθεί με την διαδικασία της λίστας). Το 1989 κατέβηκε στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις  στην Β’ Αθήνας, με το Συνασπισμό απέτυχε όμως να εκλεγεί  κατατασσόμενος και τις δύο φορές στην 7η θέση του ψηφοδελτίου. Δεν κατέβηκε στις εκλογές του 1990. Το 1993,  μετά  τη δημιουργία της Πολιτικής Άνοιξης από τον Αντώνη Σαμαρά, υπήρξε υποψήφιος βουλευτής της στις εκλογές του 1993. Απέτυχε και πάλι να εκλεγεί, λαμβάνοντας 10.073 σταυρούς προτίμησης, κατατασσόμενος στην 4η θέση του ψηφοδελτίου. Τα επόμενα χρόνια ο Στάθης Παναγούλης συνεργάστηκε με το ΔΗΚΚΙ του Δημήτρη Τσοβόλα μη έχοντας και πάλι παρουσία στο Κοινοβούλιο. Στις εκλογές του Μαΐου 2012 ήταν υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Β’ Αθήνας οπότε και απέτυχε και πάλι να εκλεγεί (14.467 σταυροί προτίμησης κατατασσόμενος στην 10η θέση και πρώτος επιλαχών), ενώ στις εκλογές του Ιουνίου που ακολούθησαν με την διαδικασία της λίστας, τοποθετημένος και πάλι στην 10η θέση του ψηφοδελτίου του κόμματος στην Β’ Αθήνας, κατάφερε να εκλεγεί καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε 13 έδρες στην συγκεκριμένη περιφέρεια αντί των 9 της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης.
Ο άνθρωπος αυτός, μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και αμειβόμενος με χρήματα του φορολογούμενου πολίτη έκανε την εξής δήλωση: «Οι αγώνες και οι θυσίες του Λαού μας κατά την περίοδο 1967-1974, προδόθηκαν από υποτελείς πολιτικούς, οι οποίοι υπηρετούν ξένα συμφέροντα και έχουν μετατρέψει την χώρα σε ένα απέραντο ΠΤΩΧΟΚΟΜΕΙΟ, έχοντας οδηγήσει τον Ελληνικό Λαό στην εξαθλίωση και την απόγνωση. Αυτή την στιγμή στην χώρα έχουμε ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΧΟΥΝΤΑ. Απ΄εδώ και πέρα το Λόγο έχει ο Λαός».

Για τις ιχθυοκαλλιέργειες, το νέο μεγάλο εχθρό του τόπου.

Διαμαρτυρήθηκαν πολίτες κυρίως από την περιοχή του τέως Δήμου Ασίνης για την έγκριση νέας μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας στην  νήσο Πλατιά του Αργολικού κόλπου. Ο βασικός ισχυρισμός τους είναι ότι "υπάρχει πλήρης κορεσμός και  τουρισμός με ιχθυοτροφεία δεν πάνε μαζί." Και καλούν του αρμόδιους να επιλέξουν. Ταυτόχρονα διαμαρτύρονται, και δικαίως,  διότι παλαιότερες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν έχουν γίνει σεβαστές.
Οι επιχειρηματίες του τουρισμού και οι απασχολούμενοι στο τομέα αυτό στην Αργολίδα και στο Δήμο Ναυπλιέων ειδικότερα είναι μπόλικοι. Έτσι βρήκε την ευκαιρία ο επίδοξος νέος Δήμαρχος να προβάλλει το θέμα για να φανεί αρεστός. "Δεν είναι δυνατόν", μας λέει ευθυγραμμιζόμενος με τις απόψεις των δημοτών, "από τη μία να αγωνιζόμαστε για την τουριστική ανάπτυξη και από την άλλη απέναντι από τις παραλίες μας να ξεφυτρώνουν ανεξέλεγκτα το ένα ιχθυοτροφείο μετά το άλλο".
Ο νυν Δήμαρχος έπρεπε να απαντήσει στην πρόκληση. Αφού μας είπε ότι "και πιο πριν ως πολίτης παρακολουθούσε με αγωνία την άναρχη ανάπτυξη ακόμα και σε αυτόν τον τομέα της περιοχής μας", πράγμα το οποίο εγώ, ο δύσπιστος, δεν πιστεύω με τίποτα (δεν ξέρω εάν εσείς τα πιστεύετε αυτά), έκανε τελικά μια πολύ πιο ισορροπημένη και σωστή δήλωση ότι: "Απ την μια μεριά οι ιχθυοκαλλιέργειες  αποτελούν δυναμικά αναπτυσσόμενες εξαγωγικές εταιρίες και απ την άλλη ο τουρισμός  συνεχίζει μαζί με την αγροτική παραγωγή να παράγει πλούτο στην περιοχή. Η μονομερής στήριξη θέτει σε κίνδυνο την παραγωγικότητα της περιοχής στερώντας της θέσεις εργασίας και αναπτυξιακά κεφάλαια τα οποία χρειάζεται περισσότερο απ ότι ποτέ το τόπος."
Άπαντες οι υπόλοιποι έχουν, τουλάχιστον δημοσίως, σιωπήσει επί του θέματος.
Θα σας πει λοιπόν την άποψή του επί του εν λόγω θέματος ο αιρετικός.
Πρώτον: Δεν υπάρχει κάτι πιο καταστρεπτικό για την κοινωνία, την οικονομία, τον πολιτισμό μας και το περιβάλλον από την στροφή της χώρας ή ενός γεωγραφικού διαμερίσματος σε έναν μόνον τομέα της οικονομίας. Απολύτως αναγκαία (όχι ικανή) προϋπόθεση για να εξέλθουμε από την γενικευμένη κοινωνική, πολιτιστική (πρώτιστα), οικονομική και περιβαλλοντική κρίση είναι η πολύπλευρη ανάπτυξη σε διαφορετικούς τομείς. Η μονομέρεια με μαθηματική ακρίβεια θα σκοτώσει κάθε προσπάθεια, όσο σωστή και αν είναι κατά τα άλλα.
Δεύτερον: Ουδείς έχει ηθικό δικαίωμα να ομιλεί για άναρχη ανάπτυξη σε κάποιον τομέα της οικονομίας, χωρίς να  συνυπολογίζει την εντελώς άναρχη ανάπτυξη και του δικού του τομέα (στη προκείμενη περίπτωση του τουριστικού).
Τρίτον: Είναι πλέον κοινή επιστημονική παραδοχή ότι ο μαζικός τουρισμός, ιδίως όπως έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας, αποτελεί μια δραστηριότητα ιδιαίτερα καταστρεπτική για το περιβάλλον, αλλά και για την  αποδιάρθρωση του κοινωνικού ιστού.
Τέταρτον: Η Ελλάδα έχει μια τεράστια σε μήκος ακτογραμμή (τη δεύτερη σε όλη την Ευρώπη μετά αυτής της Νορβηγίας) συνολικού μήκους 16.300 χιλιομέτρων  περίπου, τη στιγμή που η Ιταλία που είναι υπερδιπλάσια σε έκταση έχει λιγότερη από τη μισή  (7.600 χιλιόμετρα). Αυτό σε συνδυασμό με το κλειστούς όρμους, τα ζεστά νερά, καθιστά τη χώρα μας ιδανικό τόπο για την ανάπτυξη της ιχθυοκαλλιέργειας και της οστρακοκαλλιέργειας, χωρίς να είναι ανάγκη να θίγονται άλλες παράλληλες οικονομικές δραστηριότητες (εκτατικής θαλάσσιας καλλιέργειας, δημιουργίας αλιευτικών καταφυγίων, τουριστικών δραστηριοτήτων, σημείων καταδυτικού τουρισμού κλπ). Ουδείς μπορεί να με πείσει ότι η ιχθυοκαλλιέργεια στη χώρα δεν είναι δυνατόν να πολλαπλασιασθεί, χωρίς να θίγονται άλλες δραστηριότητες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει η πολιτεία να δει με έναν ολοκληρωμένο τρόπο, σε ποια σημεία υπάρχει υπερκορεσμός ιχθυοκαλλιέργειας και που είναι δυνατή η δημιουργία νέων μονάδων. 
Πέμπτον: Ο τομέας της ιχθυοκαλλιέργειας συνεισφέρει στην αύξηση της απασχόλησης, στην απολύτως αναγκαία για την επιβίωση της χώρας μείωση του εμπορικού ελλείμματός μας, στην αύξηση των φορολογικών εσόδων, στην προσφορά ψαριών σε λογικές τιμές για τη λαϊκή οικογένεια. Η λογική δεν μπορεί να μας οδηγήσει στο κτύπημα ενός τομέα της οικονομίας, που συνεισφέρει, υπέρ ενός άλλου που επίσης συνεισφέρει, αλλά στην ισόρροπη ανάπτυξη και των δύο τομέων.
Έκτον: Ο τομέας της ιχθυοκαλλιέργειας, εκ της φύσεώς του και λόγω  του ότι οι μονάδες είναι δύσκολα προσβάσιμες, έχει κατηγορηθεί και πιθανόν δικαίως, για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, παράβαση των όρων λειτουργίας. Απαιτούνται επομένως πιο εντατικοί και συχνοί έλεγχοι σε όλες τις μονάδες και σε αυτές της Αργολίδας. Όμως το γεγονός αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε την τεράστια φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή, μαύρη εργασία, που όλα τείνουν σε αθέμιτο ανταγωνισμό και στον τομέα του τουρισμού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ για την Αργολίδα. Είναι απαράδεκτο να βάζουμε σε αντιπαράθεση δύο υγιείς τομείς της οικονομίας. Είναι τεράστιο σφάλμα να μιλάμε για ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των ιχθυοκαλλιεργειών χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία, ενώ την ίδια στιγμή σιωπούμε για την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη του τουριστικού τομέα, με προφανείς παρανομίες. Όλα όσα εγώ ακούω περί καταστροφής του τουρισμού από τη λειτουργία των ιχθυοκαλλιεργειών είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Η κρίση του τουριστικού τομέα στην Αργολίδα και ειδικά σε κάποιες περιοχές δεν έχει ως αιτία τη λειτουργία κάποιων μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας στα νησάκια του Αργολικού και στον κόλπο της  Βουρλιάς, αλλά για τα προβλήματα ευθύνονται άλλοι και άλλα πράγματα. Σήμερα, παρά ποτέ, είναι ανάγκη να γίνει μια επιστημονική μελέτη που να αφορά τον Αργολικό Κόλπο, που αφού λάβει υπόψη της τις δραστηριότητες της περιοχής (βιομηχανία και βιοτεχνίες, τουρισμό, αγροτικές καλλιέργειες και χρήση φυτοφαρμάκων, αλιευτική δραστηριότητα, ιχθυοκαλλιέργειες, λειτουργία βιολογικών καθαρισμών κλπ) και αφού μελετήσει και τα ρεύματα μέσα στον κόλπο, θα μας δώσει συγκεκριμένα αποτελέσματα για το εάν ο Αργολικός κόλπος είναι κορεσμένος ή όχι, ποιες οικονομικές δραστηριότητες μπορούν να γίνουν επιπλέον των υφισταμένων και θα μας δώσει και κάποιες λύσεις για τη βελτίωση της κατάστασης. 
Μέχρι τότε το να λένε οι παράγοντες ότι οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι καταστρεπτικές και μόνον ο τουρισμός είναι ωφέλιμος, είναι λόγια του αέρα με τα οποία ο αιρετικός διαφωνεί κάθετα. Και αφού με παρρησία λέω την άποψή μου.... εμπρός.....  αναμένω να ακούσω τα Γαλλικά μου.
Και θυμίζω επιπλέον το εξής, έτσι για την ιστορία: Την ανάθεση και σύνταξη επιστημονικής μελέτης για το πόσους ρύπους μπορεί να δεχθεί ο Αργολικός Κόλπος, ώστε να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε και αγωνιζόμαστε, την έχουν προτείνει στο παρελθόν  μόνον η "άλλη πρόταση" και η Δημοκρατική Αριστερά Αργολίδας. Τι να κάνουμε....; Οι υπόλοιποι που σήμερα φωνασκούν με λόγια του αέρα, μου θυμίζουν ένα ψάρι που απαντάται στον Αργολικό Κόλπο και ονομάζεται "κοκοβιός"

ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΡΑ!

"Tην ώρα που τα προβλήματα της καθημερινής λειτουργίας των πόλεων πολλαπλασιάζονται και γίνονται πιο σύνθετα, ο σύγχρονος διεθνής τρόπος διακυβέρνησης και πολιτικής αντιπροσώπευσης υποδεικνύει την ενδυνάμωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Με περισσότερες αρμοδιότητες, πόρους και μεγαλύτερη αυτονομία. Κυρίως, γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ο εγγύτερος, ο πιο προσβάσιμος και ο αποτελεσματικότερος θεσμός για τον πολίτη και τα προβλήματά του.

Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει στη χώρα μας, με τελευταίο παράδειγμα την απόφαση για την κατάργηση υπηρεσιών και την απόλυση εργαζομένων (δημοτική αστυνομία, σχολικοί φύλακες), που θίγει τον σκληρό πυρήνα των αποκλειστικών αρμοδιοτήτων των Δήμων και προσδίδει νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά στην επίθεση που δέχεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση από την κυβέρνηση. Ο τρόπος αντιμετώπισης των Δήμων και των Δημάρχων από την κεντρική εκτελεστική εξουσία αποτελεί συντηρητική αναδίπλωση και γεννά έντονες ανησυχίες για τις επιδιώξεις και τους στόχους της.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση αντιμετωπίζεται σαν επαίτης, σαν φτωχός συγγενής του Κεντρικού Κράτους, το οποίο αυθαίρετα και αιφνιδιαστικά, χωρίς κανένα σχέδιο, υφαρπάζει αρμοδιότητες, αφαιρεί πόρους, απολύει εργαζόμενους. Το Κράτος αμφισβητεί απροκάλυπτα την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως θεσμό δημόσιας τοπικής εξουσίας. Από την άλλη πλευρά, ανθεί ο λαϊκισμός και η αντιμεταρρυθμιστική στάση πολιτικών δυνάμεων που χαϊδεύουν αυτιά και ενώ κόπτονται υπέρ των μεταρρυθμίσεων, στην πραγματικότητα δεν τις θέλουν και βάζουν φραγμούς σε οποιαδήποτε αλλαγή. Είναι οι κήρυκες της στασιμότητας.

Όμως, και η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι εκπρόσωποί της δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Συχνά οι ΟΤΑ ενεπλάκησαν σε σχέσεις πολιτικής πατρωνείας, πελατειασμού και κομματικής ιδιοτέλειας.

Απότοκο αυτών των σχέσεων είναι και μια ακραία εκδοχή συνδικαλισμού, που μετέρχεται τη βία και τον τσαμπουκά και ενθαρρύνεται από ένα τμήμα της ηγεσίας του, που επιχειρεί και αυτή να διαιωνίσει την ακινησία προκειμένου να διατηρήσει τα μικροσυμφέροντα μιας μικρής μερίδας σε βάρος των πολλών εργαζομένων και του κοινωνικού συνόλου γενικότερα.

Τώρα και όχι αργότερα, σήμερα και όχι αύριο, πρέπει με σύνεση, υπευθυνότητα, σχεδιασμό και αγωνιστικότητα να αντιμετωπίσουμε την εχθρική και απαξιωτική στάση της κυβέρνησης, αλλά και τη λαϊκιστική, αντι-μεταρρυθμιστική ακινησία στον οικείο για μας χώρο της αυτοδιοίκησης.

Τώρα είναι η ώρα, για τη δημιουργία ενός τολμηρού μεταρρυθμιστικού σχεδίου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση προς όφελος των πολιτών, των εργαζομένων, της ίδιας της λειτουργίας των πόλεων και της χώρας μας. Ένα τέτοιο σχέδιο, που θα αποκαθιστά θεσμικά την αξιοπρέπεια και την αυτοτέλεια της Αυτοδιοίκησης, αποτελεί προϋπόθεση για την επανεκκίνηση της οικονομίας σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών.

Προς αυτή την κατεύθυνση πυκνώνουμε τις επαφές και τις επεξεργασίες μας, αναλαμβάνουμε αμέσως πρωτοβουλίες ώστε να συμβάλουμε με ολοκληρωμένες προτάσεις στην αντιμετώπιση κρίσιμων προβλημάτων των πόλεών μας, με προτεραιότητα αυτά της κοινωνικής πολιτικής, της βελτίωσης της παροχής υπηρεσιών προς τον πολίτη και των νέων εναλλακτικών μορφών χρηματοδότησης των δήμων».

Γιώργος Καμίνης, δήμαρχος Αθηναίων, 

Γιάννης Μπουτάρης, δήμαρχος Θεσσαλονίκης,

 Γιάννης Δημαράς, δήμαρχος Πατρέων, 

Πάνος Σκοτινιώτης, δήμαρχος Βόλου, 

Φίλιππος Φίλιος, δήμαρχος Ιωαννιτών

"το χαμόγελο σου, μόνη αμοιβή μου"

Τουρισμός δεν είναι μόνον χρήματα, δολάρια, 17 εκατομμύρια επισκέπτες, κρουαζιερόπλοια, all inclusive, promotions και διαφημιστικές εταιρίες, όμορφη Ολγα και πανέμορφη Άντζελα, τουριστικές εκθέσεις φαγοποτίων και μόνον, αρπαχτές, σαλάτες ξου, ΦΠΑ 13%, γαλάζια σημαία στην Καραθώνα παρέα με σκουπιδότοπο.

Ο τουρισμός αποτελεί πρωταρχικά  μία ανάγκη του ανθρώπου να γνωρίσει τον κόσμο πέραν των στενών δικών του ορίων.  Είναι κατά τη δική μου άποψη το μέγιστο των πολιτιστικών αγαθών.

Και για να το πω διαφορετικά  και για τα όντα-καταναλωτές. Αν δεν προτάξουμε την πολιτιστική σημασία του τουρισμού για το Ναύπλιο και την Αργολίδα, όσες άλλες προσπάθειες και αν κάνουμε το αποτέλεσμα θα είναι μίζερο. Θα συνεχίσουμε να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.

Και αν σκεφτείτε ότι ο προηγούμενος Πρόεδρος του ΔΟΠΠΑΤ, είναι σήμερα ειδικός σύμβουλος......

Να λοιπόν η άλλη άποψη του τι σημαίνει τουρισμός σε μία φωτογραφία. Μια όμορφη  Γουατεμαλεζούλα όπως την συνέλαβε ο φακός στην πρώτη συνάντησή της με έναν τουρίστα. Σας ικετεύω..... Επικεντρώστε στα χαμόγελα των ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

"Όλο τον κόσμο πύκνωσε σε μια σταλαγματιά"

Αν έχετε υπομονή διαβάστε το. Οι παθογένειες στους Δήμους

Ο ένας επιχειρηματίας του τουριστικού τομέα στο Ναύπλιο, είναι απόλυτα εντάξει με τις υποχρεώσεις του για την κατάληψη δημοσίου χώρου και καταβάλλει κανονικότατα τα τέλη χρήσης πεζοδρομίου. Ο πάρα δίπλα, που βρίσκεται και σε πιο πλεονεκτική θέση, έχει καταλάβει διπλάσιο χώρο ή και τριπλάσιο χώρο, απ΄ ότι δικαιούται, δεν καταβάλλει κανονικά τα τέλη που του αναλογούν, έχει αναπτύξει δεκαπλάσιο αριθμό τραπεζοκαθισμάτων απ΄ότι αναφέρει η άδεια λειτουργίας του καταστήματός του και με αυτό τον τρόπο πραγματοποιεί εισπράξεις σε βάρος του νόμιμου επιχειρηματία. Η δημοτική αστυνομία δεν κάνει το παραμικρό. Μην μου πείτε ότι αυτό δεν συμβαίνει κατά κόρον στην πόλη του Ναυπλίου.
Ο ένας επιχειρηματίας του τουριστικού τομέα στο Ναύπλιο, είναι απόλυτα εντάξει με την άδεια μουσικής που του έχει χορηγηθεί και παίζει στην ένταση που προβλέπεται, χωρίς τους εξωτερικούς ενισχυτές και με κλειστές τις πόρτες και τα παράθυρα. Ο άλλος παραδίπλα κάνει το  ακριβώς αντίθετο, με αποτέλεσμα αυτός να γεμίζει και ο νόμιμος να υποφέρει. Η δημοτική αστυνομία δεν κάνει απολύτως τίποτα για να διορθώσει την κατάσταση και να τηρηθεί η νομιμότητα. Μην μου πείτε ότι αυτό δεν συμβαίνει κατά κόρον στην πόλη του Ναυπλίου, ιδίως ως προς το ξεχείλωμα του ωραρίου που αναφέρεται στην άδεια μουσικής.
Επιχειρηματίες του τουριστικού τομέα επένδυσαν σεβαστά ποσά στο Ναύπλιο για να φτιάξουν  ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια υψηλών προδιαγραφών. Η πλήρης ασυδοσία που επικρατεί στην παλιά πόλη του Ναυπλίου, δημιουργεί σοβαρότατα προβλήματα και απομακρύνει πελάτες των ξενοδοχείων. Ουδείς σοβαρός πελάτης-επισκέπτης της πόλης του Ναυπλίου, που θέλει να επισκεφθεί την ωραία μας πόλη και τους αρχαιολογικούς τόπους της Αργολίδας και που δεν επιθυμεί να ρουφήξει καμιά δεκαριά ποτά μετά τα μεσάνυχτα, δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με το ότι δεν κοιμάται μέχρι τις πέντε ή και τις έξη το πρωί από την ηχορύπανση. Και έτσι όλοι τελικά (πλην ελαχίστων) χάνουμε. Μην μου πείτε ότι αυτό δεν συμβαίνει κατά κόρον στην πόλη του Ναυπλίου, ως προς την απώλεια επισκεπτών.
Υπήρξε στο παρελθόν πάγιο αίτημα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης η μεταφορά αρμοδιοτήτων σ΄αυτήν από την κεντρική διοίκηση, με το σκεπτικό ότι η τοπική εξουσία βρίσκεται πιο κοντά στον πολίτη και οι υπηρεσίες που θα προσφέρει θα είναι πολύ καλύτερες. Πραγματικά η μεταφορά αρμοδιοτήτων συνέβη σε μεγάλο βαθμό και μάλιστα συνδυάστηκε τα προηγούμενα χρόνια με μεγάλη αύξηση των πόρων και των κονδυλίων που δόθηκαν στους Δήμους.
Σήμερα  η πορεία γίνεται αντίστροφα. Δομές και υπηρεσίες που δόθηκαν σε Δήμους καταργούνται, υπάλληλοι θα μεταταγούν και θα απολυθούν. Οι ζωές ανθρώπων καταστρέφονται και δικαίως σήμερα αγωνίζονται. Όμως οι δήμαρχοι που κρατούν κλειστούς τους Δήμους για τρίτη μέρα σήμερα, έχουν δικαίωμα να κλαίνε και να διαμαρτύρονται;
Η απάντηση του αιρετικού είναι ότι τέτοιο δικαίωμα έχουν ελάχιστοι Δήμαρχοι που πράγματι προσπάθησαν να βάλουν τάξη  στους Δήμους στους οποίους προΐστανται και να αξιοποιήσουν τις δομές και τις υπηρεσίες που βρίσκονται στην αρμοδιότητά τους.
Δημιουργήθηκε λοιπόν Δημοτική Αστυνομία στο Ναύπλιο. Την ίδια στιγμή άλλοι Δήμοι της Αργολίδας δεν διαθέτουν δημοτική αστυνομία. Δικαιούται λοιπόν  ο Δήμαρχος Ναυπλίου, ως σημερινός δήμαρχος και ως μέλος της πλειοψηφίας που κυβερνάει επί χρόνια το Δήμο να χύνει δάκρυα και να κλείνει το Δημαρχείο;
Κλειστοί λέει οι Δήμοι επί τριήμερον. Και μαζί ο Δήμος Ναυπλιέων με απόφαση του δημάρχου και μόνον(;). Ουσιαστικά η λογική της αντιδραστικής λαϊκοδεξιάς που υποστηρίζει ότι τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει, καμία μεταρρύθμιση να μην προχωρήσει και στην οποία δεξιά αυτή πολιτική πρωτοπόρο είναι το κατ΄εξοχήν λαϊκοδεξιό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, επικρατεί και στο Ναύπλιο. Διαμαρτυρόμαστε λοιπόν για το απότομο κλείσιμο δύο δημοτικών δομών. Της Δημοτικής Αστυνομίας και του Σχολικών Φυλάκων. Κατά τη γνώμη του αιρετικού ελάχιστοι δήμαρχοι, όπως είναι ο Καμίνης και ο Μπουτάρης, έχουν δικαίωμα να διαμαρτύρονται και να φωνάζουν για το γεγονός, διότι αυτοί από μόνοι τους προσπάθησαν να αναδιαρθρώσουν του Δήμους τους, να κλείσουν διευθύνσεις και Γραμματείες, να κάνουν εξοικονομήσεις, να οργανώσουν τις υπηρεσίες και τις δομές και τη δημοτική αστυνομία για να γίνουν ωφέλιμες στον τόπο.
Μην μου πείτε ότι η δημοτική αστυνομία στο Ναύπλιο έπαιξε σημαντικό ρόλο για να διορθώσει καταστάσεις στους τομείς αρμοδιότητές της. Κάποιες κλήσεις σε παράνομη στάθμευση (πολλές από τις οποίες έσβηναν), ελάχιστη συμμετοχή στο κτύπημα του παρεμπορίου. Ένας σημαντικός τομέας στον οποίο έχει αρμοδιότητα, που είναι η προστασία των ελεύθερων χώρων και ο έλεγχος των παρανομιών των καταστημάτων, αφέθηκε κυριολεκτικά ανεξέλεγκτος. Ας αφήσουν λοιπόν οι δημοτικοί άρχοντες τις μεγαλοστομίες και τα κροκοδείλια δάκρυα.

Θα σας πω λοιπόν και μια άλλη ιστορία, πιο παλιά, τότε που άλλη μια δημοτική δομή καταργήθηκε, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, αφού όλοι οι παράγοντες (δημοτικοί άρχοντες, εργαζόμενοι, ιδιωτικά συμφέροντα) έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι και οι μόνοι χαμένοι είναι οι φορολογούμενοι δημότες και κάτοικοι.
Πριν μερικά χρόνια εάν κάποιος δημοτικός σύμβουλος τολμούσε να ξεστομίσει το ο,τιδήποτε για τη σπατάλη χρημάτων, που γινόταν προς τα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ευθύς και παραχρήμα περιέπιπτε στην πλήρη αφάνεια, ειδικά στην τοπική τηλεόραση.
Κάποιοι, κάποτε, κάπου φώναξαν που το Δημοτικό Συμβούλιο υπερψήφιζε την καταβολή χιλιάδων ευρώ σε τοπικά τηλεοπτικά κανάλια για να τα στείλουμε, με χρήματα των δημοτών στη συμπρωτεύουσα για να καλύψουν τηλεοπτικά την έκθεση "Φιλοξένια", ήγουν να  δείξει στους ενταύθα ιθαγενείς τις χαιρετούρες των τοπικών "τουριστικών" παραγόντων  και τα ωραίας αφίσας των κάστρων του Μπουρτζίου και του Παλαμηδίου, ωσάν οι ενθάδε κατοικούντες να  αγνοούν τα μνημεία ταύτα.
Μήπως γιγνώσκετε τους κανόνας του ομαδικού αθλήματος της υδατοσφαιρίσεως; Εκεί το σκληρό φάουλ δεν συνεπάγεται την επίδειξη στον σκληροτράχηλο παίκτη της κίτρινης ή της κόκκινης κάρτας, αλλά την αποβολήν του για  χρονικόν τι διάστημα. Τοιουτοτρόπως ενεργούσι και τινες των κατεχόντων τα τοπικά ΜΜΕ. Αποβολή του παίκτου για ένα χρονικό διάστημα. Εν ολόκληρον έτος σιγής, ήτο η ποινή για την "άλλη πρόταση", διότι  καταψήφισε με συγκεκριμένη λογική την εκταμίευση ενός σεβαστού χρηματικού ποσού προς τα τοπικά κανάλια.
Την ιδία ποινή θα υποστώ και εγώ που ξαναθυμίζω το γεγονός. Σιγά τα ωά θα σας πω.... Όπως έχετε αντιληφθεί η μεν άλλη πρόταση, όπως προέβλεψα, δεν υφίσταται κατ΄ουσίαν, η δε ΔΗΜΑΡ που αποτελεί την νέα ερωμένη μου δεν έχει σοβαρές ελπίδες να αποσπάσει κάποιο σημαντικό εκλογικό ποσοστό και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει με την  εμφάνισή μου  εις τα τοπικά κανάλια.
Κάπου πελαγοδρόμησα. Όμως όλα αυτά τα περί έμμεσης χρηματοδότησης των τοπικών μέσων μαζικής ενημέρωσης από το Δήμο Ναυπλιέων και ειδικότερα της τοπικής τηλεόρασης, τα θυμήθηκα, διότι θέλω να σας πως για το πάλαι ποτέ υφιστάμενο "δημοτικό ραδιόφωνο Ναυπλίου".
Έκανα λοιπόν ένα ή δύο φεγγάρια μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δημοτικού Ραδιοφώνου.
Μια μέρα λοιπόν, σε μία συνεδρίαση, μας είπαν ότι η κονσόλα ήχου που είναι απαραίτητη για να λειτουργήσει ένας σταθμός εκπομπής χάλασε και λόγω του εκτάκτου της περίστασης, ώστε να μην σιγήσει το δημοτικό ραδιόφωνο (τώρα εκ των υστέρων γελάμε σ΄ αυτό), έγινε έκτακτη προμήθεια νέας κονσόλας με απευθείας ανάθεση, και δώσαμε και μερικές χιλιάδες ευρώ για να προμηθευθούμε τη νέα. Βέβαια διαφώνησα, αλλά αυτό που είχε ενδιαφέρον είναι ότι από κάποιους καλούς φίλους πήρα την πληροφορία, ότι ήταν πολύ πιθανόν η "χαλασμένη" κονσόλα, που είχε κάποια αξία, να επισκευάζεται πολύ εύκολα (αλλαγή κάποιου ποτενσιόμετρου μου είπαν, αν θυμάμαι καλά). Στην επόμενη λοιπόν συνεδρίαση του Δ.Σ. μπαίνοντας μέσα στην αίθουσα των συνεδριάσεων, πήρα το πολύ σοβαρό μου και ρωτάω τους πιο υπεύθυνους. "Η παλιά χαλασμένη κονσόλα πού βρίσκεται;" Παγωμάρα στην αίθουσα συνεδριάσεων, κάποιοι άρχισαν να ψάχνουν και τελικά την ανακάλυψαν σε ένα κουτί κάτω από τη σκάλα που οδηγούσε στον πρώτο όροφο που ήταν και το στούντιο. Με ένα πλατύ χαμόγελο ο τότε Πρόεδρος του ΔΣ προέταξε το δεξί του χέρι και μου έδειξε την "χαλασμένη" κονσόλα. "Ιδού", μου λέει. Εγώ, ηττημένος, γύρισα στην αίθουσα συνεδριάσεων και υπερψήφισα εκείνη την ημέρα όλα τα τυπικά θέματα της ημερήσιας διάταξης. Στην επόμενη ακριβώς συνεδρίαση του ΔΣ, με το μπήκα στο κτήριο, ο Πρόεδρος με οδήγησε εκ νέου στον χώρο αποθήκευσης της κονσόλας για να μου αποδείξει ότι αυτή δεν έχει παραχωρηθεί στα μουλωχτά. Αυτό λοιπόν συνέβαινε πάνω από ένα χρόνο σε κάθε συνεδρίαση του Συμβουλίου, όσο ήμουν μέλος του.
Και ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και η δημοτική αρχή αποφάσισε τη σιωπή στο δημοτικό ραδιόφωνο, παρά τις προτάσεις της άλλης πρότασης για έναν διαφορετικό τρόπο λειτουργίας του. Κανείς δεν πολυστεναχωρήθηκε για την απόφαση της σιωπής, αφού το προσωπικό μετατάχθηκε στο Δήμο. Τότε όλα ήταν εύκολα και απλά. Η εξοικονόμηση που έγινε από το κλείσιμο του ραδιοφώνου ήταν ελάχιστη αφού αυξήθηκαν τα έξοδα μισθοδοσίας του Δήμου. Όλα καλά και όλα ωραία; Αυτό που τελικά μου έμεινε απορία είναι που βρίσκεται σήμερα η "χαλασμένη" κονσόλα. Βέβαια παράλληλα θάθελα και να μάθω τι έγινε και η καινούργια, αλλά και οι χιλιάδες δίσκοι βινυλίου, συλλεκτικής πλέον αξίας, που είχε μαζέψει τότε ο Τάσος Κάλτσας, και που όσοι θυμούνται το Δημοτικό Ραδιόφωνο στην Παραλία, εκεί που σήμερα είναι το Χάρβαρντ, κάλυπταν έναν ολόκληρο τοίχο. Με τι ασχολούμαι τώρα, ε; Τελικά στο Δήμο εργάζονται σήμερα και οι τεχνικοί του δημοτικού ραδιοφώνου που ήξεραν να λειτουργούν τις κονσόλες. Βέβαια τώρα, όταν κάποιος φορέας πάρει το Βουλευτικό για μια εκδήλωση, πρέπει να συνεννοηθεί με ιδιωτική εταιρία για τον ήχο και την εικόνα που χρειάζονται για την εκδήλωση. Έσοδα που θα μπορούσε να είχε ο Δήμος, από μία δομή που καταργήθηκε ή που θα μπορούσε να έχει και σήμερα με την καταργημένη δομή, αφού έχει απορροφήσει το προσωπικό του ραδιοφώνου.....Με τι ασχολούμαι τώρα, ε;
Θάλεγα να σταματήσω εδώ, αλλά με έπιασε οίστρος.
Έχω και άλλη ιστορία του παρελθόντος και του παρόντος.
Για μία δομή στο Δήμο Ναυπλιέων, που δεν καταργήθηκε, ενώ καταργήθηκα πολλές άλλες, που συγχωνεύθηκαν στον υπεροοργανισμό που ονομάζεται ΔΟΠΠΑΤ.
Καταργήθηκε λοιπόν το Δημοτικό Θέατρο, το Δημοτικό Ωδείο, η Δημοτική Χορωδία, το Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο, η Δημοτική Φιλαρμονική (ξέχασα κανένα;), όμως τσουπ, υπάρχει ακόμα σε "λειτουργία" ένα περίφημο Ίδρυμα.
Είναι μια παλαιά ιστορία που έχει το ενδιαφέρον της, σήμερα με τις ραγδαίες εξελίξεις και το κλείσιμο υπηρεσιών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ήταν η εποχή των δανεικών, των εύκολων και πολλών χρημάτων, τότε που ο Δήμος Ναυπλίου εισέπραττε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, διότι κάποιος, κάποτε είχε υποσχεθεί σε κάποιον ότι εάν δώριζε τις μετοχές του .... (αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία....)
Τότε λοιπόν εμφανίσθηκε στ΄ Ανάπλι μια καθηγήτρια, συνταξιούχος πρέπει νάταν από τότε, που ήθελε να κάνει το κομμάτι της, να έχει και μια χρηματοδότηση για τα έξοδα των ερευνών της (των δικών της ερευνών), να μπορεί και να έχει τον πρώτο λόγο σε κάποιες συναθροίσεις (συνέδρια τα έλεγαν), μεταξύ των "ομοτίμων" Πήγε στον τότε Δήμαρχό μας και ιδρύθηκε ένα ακόμα Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, που ονομάστηκε "Ίδρυμα Καποδίστριας".
Έγιναν δυο τρία συνέδρια για τον Καποδίστρια, που κάλλιστα θα μπορούσε να τα είχε διοργανώσει ο Δήμος, χωρίς να απαιτείται ξέχωρο νομικό πρόσωπο με πρόεδρο και μέλη διοικητικού συμβουλίου, καταβλήθηκαν από το Ίδρυμα, που είχε λάβει επιχορήγηση από το Δήμο, αρκετά χρήματα για να βγάλει φωτοτυπίες η καθηγήτρια, αργότερα το Ίδρυμα βρήκε στέγη στη Βίλλα Ζυμβρακάκη, καταβλήθηκαν αρκετά χρήματα για εργασίες και τοποθέτηση συστημάτων συναγερμού για να μην κλαπούν τα ανύπαρκτα περιουσιακά στοιχεία του Ιδρύματος και συστήματα πυρασφάλειας και πυρανίχνευσης. Έβγαιναν και σε κάθε επέτειο της δολοφονίας του Καποδίστρια και δεκάρικοι λόγοι (ωσάν να απαιτείται η ύπαρξη Ιδρύματος για να εκφωνηθούν) και αυταααααά. Τότε λοιπόν κάποιοι πρότειναν να διευρυνθούν οι σκοποί του Ιδρύματος, ώστε να μην προσδιορίζονται μόνον στο έργο του Καποδίστρια, αλλά να περιλαμβάνεται η μελέτη όλης της Ιστορίας της πόλης του Ναυπλίου και η συλλογή αρχειακού και ιστορικού υλικού, με τελικό σκοπό την ίδρυση και λειτουργία Μουσείου της Ιστορίας της Πόλης του Ναυπλίου. Το δέχτηκαν, έγιναν όλες οι προπαρασκευαστικές ενέργειες αλλά...... Τι να σας λέω τώρα...... Το Ίδρυμα συνεχίζει να υπάρχει και να βλέπει  περιπεκτικά την σημερινή κατάσταση με την κατάργηση άλλων δημοτικών δομών. Τελείωσα με τα του Ιδρύματος Καποδίστρια; Όχι. Έχω και άλλο. Τότε λοιπόν, όταν ήμουν και εκεί μέλος του ΔΣ, συνέβη στη χώρα μας η κυριολεκτική ξεφτίλα του πελατειακού Κράτους με τα περίφημα stage. Λίστες είχαν δημιουργηθεί από τους γαλάζιους βουλευτές  για προσλήψεις στους Δήμους όλης της χώρας νέων που ήσαν άνεργοι. Και μια ημέρα των ημερών εμφανίσθηκαν δεκάδες και στο Δήμο Ναυπλιέων για να πιάσουν δουλειά, υποτίθεται για να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία. Κυριολεκτικά δεν ήξεραν τι να τους κάνουν. Άρχιζαν να τους μοιράζουν από εδώ και από εκεί. Έτσι, είτε θέλετε να το πιστέψετε είτε όχι, ένας από τους stagiers, παραχωρήθηκε στο "Ίδρυμα Καποδίστριας". Ήταν ένα εξαιρετικό παιδί, ευγενέστατο, πανέξυπνο, με σπουδές και με τεράστια όρεξη για δουλειά και προσφορά. Ήθελε να προσφέρει για αυτά τα λίγα χρήματα που έπαιρνε. Μα τι στο διάολο όμως  να έκανε σε ένα αδρανές Ίδρυμα, από το να κάθεται; Τότε λοιπόν, απεβίωσε η ομότιμη καθηγήτρια και στη διαθήκη της ανέφερε ότι κληροδοτούσε κάποια βιβλία για τον Καποδίστρια στο "Ιδρυμα Καποδίστριας".  Ο εργαζόμενος ευτυχώς ανέλαβε κάτι να κάνει. Να καταγράψει τα βιβλία αυτά. Μέσα σε δύο περίπου χρόνια που εργάσθηκε έκανε αυτό τον κατάλογο κάποιων εκατοντάδων βιβλίων, εργασία κάποιων ημερών. Τουλάχιστον ένοιωσε κάπου λίγο, ελάχιστα χρήσιμος. Και μετά ανέβηκε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ και, δικαίως, έδωσε ένα τέλος στην ξεφτίλα αυτή των stage. Ο άνθρωπος αυτός που ήθελε να εργασθεί, αλλά τον έκαναν αργόμισθο, απομακρύνθηκε. Είναι μία ψυχή, ένας άνθρωπος, ένας νέος που έχει ανάγκη τα χρήματα, όμως ήταν δυνατόν να συνεχίσει να εργάζεται με αυτό τον τρόπο; Και τι έλεγε τότε και τι υποσχόταν η λαϊκοδεξιά της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ; Να συνεχιστεί το καθεστώς αυτό; Τρομερά πράγματα. Πήγαν και οι εργαζόμενοι με τα stage στο Δήμαρχο Αναγνωσταρά, για να τους δώσει χαρτί ότι καλύπτουν "πάγιες και διαρκείς ανάγκες", για να το χρησιμοποιήσουν στα Δικαστήρια για να πετύχουν τη μονιμοποίησή τους.  Προς τιμήν του ο Τάκης τους το αρνήθηκε.
Αλήθεια με αυτά τα βιβλία τι γίνεται; Γιατί δεν τα παραχωρούμε με χρησιδάνειο στη Δημόσια Βιβλιοθήκη, μπας και πιάσουν τόπο;

http://enamavroprovato.blogspot.gr/2013/07/blog-post.html

http://enamavroprovato.blogspot.gr/2013/07/blog-post.html

Γιώργο Ταραβίρα πολλά πολλά συγχαρητήρια

Απίστευτο
Τρέμω ολόκληρος.
Δάκρυσα
Γιώργο Ταραβίρα  πολλά πολλά συγχαρητήρια

Σόλο πορεία

 "......Ο πτέραρχος είχε πει ότι ήταν ένας διάδρομος προσγείωσης. Στην πραγματικότητα ήταν η πιο στενή, ανώμαλη και μικρή λωρίδα γης στην οποία μας είχε ζητηθεί να προσγειώσουμε αεροπλάνο. Ωστόσο έπρεπε να κατέβουμε, οπότε κατεβήκαμε.
    Ήταν τώρα κοντά μεσημέρι. Ο διάδρομος προσγείωσης του Αργους ήταν περιτρυγιρισμένος από αυτές τις πανταχού παρούσες ελιές και ανάμεσα στα δέντρα είδαμε πως είχαν στηθεί ένα σωρό σκηνές. Τίποτα δεν ξεχωρίζει από ψηλά περισσότερο από ένα μάτσο σκηνές, ακόμα και αν είναι μισοκρυμμένες ανάμεσα σε ελιές. "Ωχ Θεούλη μου", σκέφτηκα. Πόσο θα τους πάρει για να μας βρουν εδώ πέρα;....... Ο μοίραρχός μας  είχε τη δική του σκηνή και τον βρήκαμε να κάθεται εκεί μέσα, πίσω από ένα τραπέζι φτιαγμένο από σανίδες. "Να΄ μαστε", είπαμε.
   "Ωραία", είπε εκείνος. "Θα κάνετε περιπολία πάνω από το στόλο σήμερα το βράδυ".
   Μείναμε να κοιτάμε τον μοίραρχο έτσι όπως ήταν καθισμένος πίσω από το σανιδένιο τραπέζι του που ήταν άδειο από χαρτιά.
   Κάτι δεν πάει καλά μ΄αυτήν την ιστορία, μονολόγησα.  Οι Γερμανοί δε θα μας αφήσουν με κανέναν  απολύτως τρόπο να χρησιμοποιήσουμε  τα επτά αεροσκάφη μας από εδώ που βρισκόμαστε. Οι ανώτεροί μας προφανώς περίμεναν το χειρότερο γιατί ανάμεσα στις ελιές είχαν σκαφτεί βαθιά χαντάκια. Αεροπλάνα, όμως, δεν μπορείς να κρύψεις στα χαντάκια, όπως δεν μπορείς να κρύψεις πουθενά και σκηνές, ειδικά σκηνές που είναι αστραφτερά λευκές.
    "Πόσο θα τους πάρει να μας βρουν εδώ πέρα, κύριε;" θυμάμαι πως ρώτησα.
    Ο μοίραρχος πέρασε το χέρι του μπροστά από τα μάτια του κι άρχισε να τρίβει τις κόγχες με τις άκρες των δακτύλων του. "Ποιος ξέρει", είπε.
    "Θα μας έχουν καθαρίσει μέχρι αύριο", είπα με μεγάλη τόλμη.
    "Δεν μπορούμε να το σκάσουμε και να αφήσουμε το στρατό χωρίς κάλυψη από αέρος", είπε ο μοίραρχος. "Πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε".....
.... Στη βιασύνη μας να εγκαταλείψουμε την Ελευσίνα μέσα στη νύχτα, φαίνεται ότι κάποιος είχε ξεχάσει να φέρει μαζί τρόφιμα. Οι ντόπιοι Ελληνες πολύ σύντομα πληροφορήθηκαν την κατάστασή μας και τώρα είχαν συρρεύσει στο στρατόπεδο, κουβαλώντας τεράστιες ποσότητες από μαύρες ελιές και μπουκάλια με ρετσίνα. Ο Ντέηβιντ κι εγώ αγοράσαμε έναν κουβά ελιές και δύο μπουκάλια κρασί και βρήκαμε ένα σκιερό χορταριασμένο κομμάτι γης κάτω από ένα  δέντρο όπου μπορούσαμε να καθίσουμε για το φαγοπότι μας. Είχαμε διαλέξει ένα μέρος ακριβώς ανάμεσα στα δύο Hurricane μας, για να μπορούμε να τα προσέχουμε όλη την ώρα. Ο αριθμός των Ελλήνων χωρικών που τριγυρνούσαν εκεί πέρα ήταν εκπληκτικός. Πρέπει να ήμασταν το πρώτο επιχειρησιακό στρατιωτικό αεροδρόμιο στην ιστορία που ήταν ανοιχτό στο κοινό..... Από εκεί που καθόμασταν, βλέπαμε όλο τον αργολικό κόλπο, όμως δεν υπήρχε ίχνος στόλου εκκένωσης ή του βασιλικού Ναυτικού. Υπήρχε μόνο ένα μεγαλούτσικο φορτηγό πλοίο που κειτόταν στον κόλπο, καθώς και ένας θύσανο από γκρίζο καπνό που υψωνόταν από το μπροστινό του αμπάρι. Μας είπαν πως ήταν κι αυτό γεμάτο πυρομαχικά και ότι είχαν έρθει οι Γερμανοί και το βομβάρδισαν το ίδιο πρωί. Τώρα έκαιγε μια φωτιά κάτω από τα καταστρώματα και όλοι περίμεναν την τεράστια έκρηξη.
    " Να΄ μαστε λοιπόν", είπε ο Ντέιβιντ. "Καθόμαστε στον ήλιο και πίνουμε χυμό πεύκου ενώ γύρω μας γίνεται χαμός".
    Εγώ είπα: "Οι Γερμανοί ξέρουν πολύ καλά ότι έχουν μείνει επτά Hurricane στην Ελλάδα. Σκοπός τους είναι να μας βρουν και να μας καθαρίσουν. Ύστερα ο ουρανός θα είναι όλος δικός τους".......
......Καθόμαστε ακόμα στο ίδιο μέρος στις τέσσερις και τριάντα μετά μεσημβρίας όταν ακούστηκε ένας ξαφνικός βρυχηθμός από πάνω μας τη στιγμή που πέταγε χαμηλά επάνω από το στρατόπεδο ένα και μοναδικό Messerschmitt 110. Το Ουάν-Ουάν- Οοου όπως το λέγαμε, ήταν ένα γρήγορο δικινητήριο καταδιωκτικό με πλήρωμα δύο ατόμων και μεγαλύτερο βεληνεκές από το μονοκινητήριο 109. Σηκωθήκαμε για να το δούμε καλύτερα καθώς έκανε γύρους επάνω από τον κόλπο κι ύστερα γύρισε πίσω κατευθείαν προς το μέρος μας, εξακολουθώντας να πετάει χαμηλά. Ο πιλότος έδειξε απόλυτη περιφρόνηση για την άμυνά μας, ξέροντας ότι δεν είχαμε καμία και καθώς πέρασε αστραπιαία για δεύτερη φορά, είδαμε τόσο τον πιλότο όσο και τον πίσω πυροβολητή να μας περιεργάζονται  με τις οροφές του πιλοτηρίου ορθάνοιχτες. Ένας πιλότος καταδιωκτικού ποτέ δεν περιμένει να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με έναν εχθρό-αεροπόρο. Για εκείνον εχθρός είναι το μηχάνημα. Τώρα όμως το μόνο που έβλεπα ήταν οι άνθρωποι. Εντελώς ξαφνικά αυτοί οι δύο Γερμανοί ήταν τόσο κοντά μου που μου σηκώθηκε η τρίχα.....
....."Τώρα μάλιστα!" είπε ο Ντέηβιντ Κουκ. "Αυτό ήταν το τέλος μας!".
  Άντρες στέκονταν όρθιοι σ' όλο το στρατόπεδο. Συζητούσαν τις συνέπειες της επίσκεψης του 110. Οι Γερμανοί δεν είχαν χρειαστεί πολύ χρόνο να μας βρουν.
  Ο Ντέιβιντ κι εγώ ξέραμε ακριβώς ποια θα ήταν η σειρά των γεγονότων από εδώ και πέρα. "Μπορούμε να το υπολογίσουμε ", είπα εγώ..... Μπορούμε να περιμένουμε μια επιδρομή από 110 σε μιάμιση ώρα, δηλαδή στις εξι το απόγευμα..
   "θα μπορούσαμε να τους αιφνιδιάσουμε", είπε ο Ντέηβιντ  "Αν είμαστε και οι επτά στον αέρα και τους περιμένουμε από πάνω, μπορούμε να τους αιφνιδιάσουμε ωραιότατα".
    Ο υπασπιστής ήρθε κοντά μας. "Εντολές του διοικητή", είπε. "Και οι επτά σας θα κάνετε περιπολία πάνω από τον στόλο όση ώρα μπορείτε το απόγευμα. Απογείωση στις έξη ακριβώς".
    "Στις έξι", αναφώνησε ο Ντέηβιντ. "Μα αυτήν την ώρα ακριβώς θα καταφθάσουν".
   "Ποιος θα καταφθάσει" ρώτησε ο υπασπιστής.
   "Μια μοίρα από 110", είπε ο Ντέηβιντ. "Το υπολογίσαμε. Θα κάνουν επιδρομή στις έξι".
   "Φαίνεται πως έχετε καλύτερες πληροφορίες από τον διοικητή", είπε ο υπασπιστής...... 
.......  Στις έξι το απόγευμα, ο αξιωματικός επιχειρήσεων σήκωσε το χέρι του και εγώ άνοιξα το γκάζι. Σε δέκα δευτερόλεπτα ήμουν στον αέρα και κατευθυνόμουν προς την θάλασσα. Κοίταξα γύρω μου και είδα τον Ντέιβιντ όχι πολύ μακριά, πίσω μου. Με πλησίασε και εγκαταστάθηκε πίσω από το δεξί φτερό μου. Μετά από ένα λεπτό περίπου, κοίταξα πάλι γύρω, περιμένοντας να δω και τα άλλα πέντε Hurricane να έρχονται προς τα μας. Δεν ήταν εκεί......Κάναμε έναν κύκλο μεγάλης διαμέτρου επάνω από το πλοίο με τα πυρομαχικά που έβγαζε ακόμα καπνούς......Μείναμε εκεί ψηλά πάνω από μία ώρα, όμως όλο αυτό το διάστημα δεν είδαμε ούτε ένα πλοίο ..... κατευθυνθήκαμε προς το διάδρομο προσγείωσής μας.   Ήμαστε ακόμα κάμποσα μίλια μακριά όταν είδαμε τον καπνό. Ήταν γκριζόμαυρος και κειτόταν σαν χοντρό σκέπασμα πάνω από τον διάδρομο και τον ελαιώνα. Έτρεμα στη σκέψη  του τι θα αντικρίζαμε εκεί κάτω όταν θα προσγειωνόμασταν, αν βέβαια ήταν δυνατόν να προσγειωθείς μέσα σε όλον αυτό τον καπνό.....
    Δεν είναι αστείο να προσπαθείς να προσγειώσεις ένα Hurricane σ΄ έναν μικρό και στενό διάδρομο γεμάτο χορτάρια μέσα σε πυκνό καπνό, όμως έχοντας το μεγάλο βράχο να με καθοδηγεί, κατάφερα να κατέβω μέσες άκρες στο σωστό μέρος. Μετά, καθώς το αεροπλάνο έτρεχε στο έδαφος με ογδόντα μίλια την ώρα, ύστερα εβδομήντα κι ύστερα εξήντα, έκλεισα τα μάτια μου και προσευχόμουν να μη συγκρουστώ με τον Ντέηβιντ ή τίποτε άλλο μπροστά μου.
    Δε συγκρούστηκα. Σταμάτησα τελείως και κατέβηκα από το αεροπλάνο αμέσως. "Ντέηβιντ!" φώναξα. "Είσαι καλά;"Δεν έβλεπα τη μύτη μου.
   "Εδώ είμαι!" μου απάντησε. "Τώρα βγαίνω!"
     Μαζί φτάσαμε ψηλαφιστά στο στρατόπεδο. Επικρατούσε κάποιο χάος σ΄όλο το μέρος, όμως προς μεγάλη έκπληξη η γη δεν ήταν γεμάτη σκόρπια πτώματα. Μάλιστα οι απώλειες ήταν εξαιρετικά λιγοστές λιγοστές. Αυτό που συνέβη ήταν το εξής: Είχα απογειωθεί στις έξι ακριβώς. Ο Ντέηβιντ με είχε ακολουθήσει στις έξι και ένα λεπτό. Ύστερα κατάφεραν να φύγουν άλλοι τρεις, έτσι συνολικά ήμαστε πέντε στον αέρα, Τη στιγμή όμως που επιτάχυνε το έκτο Hurricane για να απογειωθεί, ήρθε ένα σμήνος Messerschmitt πετώντας τόσο χαμηλά που σχεδόν ακουμπούσε τις ελιές. Ο πιλότος που απογειωνόταν δέχτηκε τα εχθρικά πυρά και σκοτώθηκε. Ο έβδομος πιλότος πήδηξε από το αεροπλάνο του κι έκανε βουτιά μέσα στο χαντάκι. Το ίδιο έκαναν κι όλοι οι άλλοι στο στρατόπεδο. Κι έμειναν κουλουριασμένοι εκεί μέσα όση ώρα πηγαινοέρχονταν τα Messerschmitt σφυροκοπώντας μεθοδικά ό,τι έβλεπαν -τα αεροπλάνα, τις σκηνές, τις δεξαμενές ανεφοδιασμού, την αποθήκη με τα πυρομαχικά, τους κουβάδες με τις ελιές και τα μπουκάλια με τη ρετσίνα.....
.... Κάποιος, νομίζω, ο υπασπιστής, φώναζε: "Όλοι οι πιλότοι από δω! Γρήγορα! Γρήγορα!.....
    "Εσείς οι πέντε", είπε ο υπασπιστής "θα οδηγήσετε αμέσως τα πέντε εναπομείναντα Hurricane  μέχρι την Κρήτη"..........."

    Αποσπάσματα από το βιβλίο "Σόλο Πορεία" του Roald Dahl, σε μετάφραση Όλγας Λαζοπούλου (εκδόσεις "ποταμός")  
    Είναι οι αναμνήσεις ενός πιλότου της RAF που πολέμησε και στην Ελλάδα.
    Είναι η μάχη του Αργους, του Ναυπλίου και του Τολού.
    Η επιχείρηση DEMON για την εκκένωση από την ηπειρωτική Ελλάδα του συμμαχικού στρατού.
    Μια στρατιωτική επιχείρηση που κόστισε τη ζωή χιλιάδων νέων ανθρώπων στον Αργολικό κόλπο.
    Ο Γιώργος Ταραβίρας, ο Δημήτρης Τσίγκας, ο Μπάμπης Αντωνιάδης, ο συνταξιούχος δάσκαλος Κοτίτσας από το Τολό, ο Κηθ Στέρτζες, που ζει στο Ναύπλιο, είναι μια χούφτα άνθρωποι που έχουν ερευνήσει το γεγονός.
    Οι Αργολιδείς τότε βοήθησαν με όλες τους τις δυνάμεις τους συμμάχους.
    Οι σημερινές αρχές έχουν ξεχάσει το γεγονός.
    Ένα μόνο θα σας πω.
    Πριν από λίγα χρόνια κάποιοι εργάτες του Δήμου άδειαζαν μια αποθήκη με "άχρηστα" αντικείμενα.
    Ως περίεργος, έβαλα το κεφαλάκι μου μέσα. Ξαφνικά βγήκε από την αποθήκη ένας υπάλληλος κρατώντας έναν ζωγραφικό πίνακα. Δεν ξέρω πως μου την κάρφωσε, τι διαίσθηση είχα και του ζήτησα να τον δω και από πίσω. Και τι λέτε υπήρχε γραμμένο. Αφιέρωση του Πρωθυπουργού της Νέας Ζηλανδίας κατά τη δεκαετία του 50 προς το λαό του Ναυπλίου για τη βοήθεια που δώσαμε τότε  στα  20χρονα Νεοζηλανδάκια.
 Που κείται σήμερα ο πίναξ;
 Γιγνώσκει τις τι, ώστε να μας πληροφορήσει;

Δημοτική αστυνομία σε καθεστώς κινητικότητας; Ποια δημοτική αστυνομία θέλουμε;

Στην ημερήσια διάταξη είναι η Δημοτική Αστυνομία με τους τέσσερες χιλιάδες υπαλλήλους πανελλαδικά, ως δεξαμενή για να ενταχθούν στο σύστημα κινητικότητας προκειμένου να καλυφθούν οι απαιτήσεις του υπογραφέντος μνημονίου.

Είναι ολοφάνερη η αδυναμία της Κυβέρνησης στο σύνολό της να σχεδιάσει το ο,τιδήποτε. Φαντάζομαι ότι με γοργούς ρυθμούς θα εγκαταλειφθεί το ολοκληρωμένο σχέδιο Μανιτάκη για την αναδιοργάνωση του Δημοσίου με αξιολογήσεις, οργανογράμματα, περιγράμματα θέσεων, ώστε να γνωρίζουμε που περισσεύουν θέσεις, που υπάρχουν ανάγκες και ποιοί υπάλληλοι είναι ικανοί και ποιοί άχρηστοι.

Και ναι μεν είναι γελοίο να θεωρούμε ότι με το να μετακινήσουμε 4.000 δημοτικούς αστυνόμους στην κρατική Αστυνομία καλύψαμε τους στόχους και κάτι κάναμε, όμως από την άλλη δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με εξαίρεση κάποιους μεγάλους Δήμους στους οποίους προΐστανται εξαιρετικοί Δήμαρχοι (Καμίνης, Μπουτάρης, Φίλιος, Δημαράς, Σκοτεινιώτης), στους υπόλοιπους Δήμους, η Δημοτική Αστυνομία, με ευθύνη κυρίως των πολιτικών προϊσταμένων τους, δεν έχουν παίξει το ρόλο που θα έπρεπε.
Αντιθέτως θα έλεγα ότι κάποιοι δημοτικοί άρχοντες είναι ευτυχείς μόνον από το γεγονός ότι μέσω της δημοτικής αστυνομίας απέκτησαν επί πλέον πολιτική δύναμη για να κάνουν τα ρουσφετάκια τους και τις εξυπηρετήσεις τους. Ιδίως που η Δημοτική Αστυνομία έχει λόγο στις παραβάσεις που γίνονται από καταστήματα. Φαντασθείτε λοιπόν σε μία τουριστική πόλη, τα συμφέροντα που διακυβεύονται.

Κάποιοι "αφελείς" είχαν τότε ενεργοποιηθεί.
Ιδού μία παλαιά από το Φλεβάρη του 2009 αίτηση δημοτικών συμβούλων:

"Πολύ συζήτηση γίνεται τον τελευταίο καιρό στην πόλη για το θέμα των κλήσεων από τη δημοτική αστυνομία. Ποιος μπορεί να σβήσει μια κλήση; Ο Δήμαρχος και μόνο;

Πόσες κλήσεις έχουν πέσει και πόσες έχουν σβηστεί;

Ο συνδυασμός Ναύπλιο η άλλη πρόταση με τους δημοτικούς συμβούλους κατέθεσε αίτηση στο Δήμο στις 17/2/09 με τα ακόλουθα ερωτήματα.

Προς το Δήμο Ναυπλιέων

Αίτηση

Παρακαλούμε να μας γνωρίσετε τα παρακάτω στοιχεία:

Α) Το συνολικό αριθμό των παραβάσεων που έχει εκδώσει μέχρι σήμερα η Δημοτική Αστυνομία Ναυπλίου

Β)   Το συνολικό ύψος των προστίμων που έχει επιβάλει μέχρι σήμερα η Δημοτική Αστυνομία Ναυπλίου.

Γ)     Το συνολικό αριθμό των ενστάσεων που έχουν υποβληθεί κατά των πράξεων της Δημοτικής Αστυνομίας Ναυπλίου.

Δ)   Το συνολικό αριθμό των αποφάσεων με τις οποίες έγιναν δεκτές οι ενστάσεις κατά των πράξεων της Δημοτικής Αστυνομίας Ναυπλίου και το συνολικό αριθμό των αποφάσεων που απέρριψαν τις ενστάσεις.

    Επίσης θέλουμε να μας γνωρίσετε ποίο το όργανο που εκδικάζει τις ενστάσεις των πολιτών κατά των πράξεων της Δημοτικής Αστυνομίας Ναυπλίου που επιβάλουν πρόστιμα και βάσει ποίας νομοθεσίας έχει ανατεθεί η συγκεκριμένη αρμοδιότητα για την εκδίκαση των ενστάσεων.

Ναύπλιο 17-2-2009

Οι Αιτούντες

1.      Χαράλαμπου Αντωνιάδη

2.      Ιωάννη Γκιόλα

3.      Κωνσταντίνου Καράπαυλου, κατοίκων Ναυπλίου, δημοτικών συμβούλων της παράταξης «Ναύπλιο η άλλη πρόταση»"

Και νάτη και η απάντηση, για την οποία οι πολίτες δεν πολυέσκασαν, αφού ξαναέδωσαν πλειοψηφία στο τότε Δήμαρχο, μετά από ένα χρόνο. Κανείς δεν "αγανάκτησε" τότε, που η πλειοψηφία των ενστάσεων κατά των κλήσεων της Δημοτικής Αστυνομίας Ναυπλίου γινόταν δεκτή και συνάμα και ευχάριστος ο Δήμαρχος στους "πελάτες του", που υπέβαλαν τις ενστάσεις τους

"Η απάντηση της Δημοτικής αστυνομίας στην αίτηση του συνδυασμού Ναύπλιο η άλλη πρόταση σε σχέση με τις παραβάσεις και για το ποιος έχει το δικαίωμα να τις σβήνει.

 Ύστερα από γνωστοποίηση από το Δήμο Ναυπλιέων της ανωτέρω αίτησης σας θα θέλαμε να σας πληροφορήσουμε ότι έως σήμερα :

Α η δημοτική Αστυνομία Ναυπλίου έχει βεβαιώσει 767 παραβάσεις που αφορούν είτε τον Κ.Ο.Κ. είτε τον κανονισμό Καθαριότητας είτε την κατάληψη κοινόχρηστου χώρου από καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος.

Β. το συνολικό ύψος των προστίμων που αντιστοιχούν στις παραπάνω εκθέσεις παραβάσεων δεν μπορεί να υπολογισθεί, δεδομένου ότι πολλά από αυτά ενδεχομένως να πληρωθούν κατά το ήμισυ ( όπως προβλέπει ο Νόμος εφόσον δεν παρέλθει το δεκαήμερο) ή να μην έχουν καταβληθεί ακόμα ή καθόλου και να πρέπει να αναζητηθούν οι οφειλέτες από το Δήμο Ναυπλίου.

Γ. για τις παραβάσεις αυτές έχουν υποβληθεί 138 αντιρρήσεις

Δ. 88 από αυτές έχουν γίνει δεκτές και 48 έχουν απορριφθεί.

Τέλος το αρμόδιο όργανο που εκδικάζει τις ενστάσεις των πολιτών είναι ο προϊστάμενος της Δημοτικής Αστυνομίας και στην περίπτωση μας είναι ο κ. Δήμαρχος αφού, σύμφωνα με το νόμο 3463/2006 άρθρο 86 ορίζεται ότι ο δήμαρχος είναι προϊστάμενος των υπηρεσιών του δήμου και τις Διευθύνει.

Η υπεύθυνη Τμήματος Δημοτικής αστυνομίας Ναυπλίου.

14-Μαρτίου 2009"

Όμως το μεγάλο θέμα της Δημοτικής Αστυνομίας είναι να βάλει κάποια τάξη στην πλήρη αναρχία που επικρατεί σε σχέση με τη λειτουργία των καταστημάτων στο τουριστικό κομμάτι του Ναυπλίου. Και στον τομέα αυτό απέτυχε πλήρως με βασική ευθύνη των δημοτικών αρχόντων. Δυστυχώς αντί να αφεθεί η Δημοτική Αστυνομία να εκτελέσει τα καθήκοντά της, με την αποκλειστική πολιτική κάλυψη της δημοτικής αρχής, αδρανεί πλήρως.

Έτσι η κατάσταση καθημερινά χειροτερεύει.

Προχθές ιδιοκτήτες καταστήματος τα έβαλαν με οδηγό ασθενοφόρου, διότι το όχημα εκτάκτου ανάγκης μπήκε σε πεζόδρομο για να παραλάβει ασθενή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σε μία κατάσταση πλήρους ανομίας και αναρχίας, ο καθείς πιστεύει ότι είναι ο κυρίαρχος του χώρου γύρω του γράφοντας στα παπάρια του (το λέω έτσι διότι πρέπει να είμαι σκληρός) τους συμπολίτες του, ακόμα και αυτούς που έχουν ανάγκη. Προέχει το κέρδος του σε σχέση με τη ζωή του συνανθρώπου του.

Και σε αυτά έχει κύρια ευθύνη η Δημοτική Αρχή που έχει αφήσει μια δημοτική αστυνομία να αδιαφορεί.

Και όμως τον Οκτώβρη του 2012 είχε γίνει μια πρώτη προσπάθεια να μπει τάξη.

Αλλά εγκαταλείφθηκε.

Προφανώς για να είμαστε αρεστοί στα συμφέροντα.

Θυμίζω λοιπόν την ανάρτησή μου τότε, σε σχέση με την πρώτη προσπάθεια.

"Παρασκευή, 5 Οκτωβρίου 2012

Δήμαρχος Ναυπλιέων και δημόσιος χώρος

Δήλωση του Δημάρχου  Δημήτρη Κωστούρου

«Υποστηρίζουμε κάθε επιχείρηση ήπιας χρήσης, η οποία συνάδει με τον χαρακτήρα της παλιάς πόλης, παράγει πολιτισμό και προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, αλλά εναντιωνόμαστε σε κάθε είδους κατάστημα ή επιχείρηση, η οποία έχει επιθετική συμπεριφορά, διαταράσσει την κοινή ησυχία, καταστρατηγεί την ποιότητα ζωής μας και λειτουργεί κατά παράβαση των νόμων και των διατάξεων. Δυστυχώς ο δήμος μας βρίσκεται πολλές φορές στην δυσάρεστη θέση όχι απλά να επιβάλει πρόστιμα στα καταστήματα που δεν έχουν άδεια τραπεζοκαθισμάτων και υπερβαίνουν σε κάλυψη τα νόμιμα τετραγωνικά, αλλά και να απομακρύνει τραπεζοκαθίσματα και κατασκευές εφόσον δεν τηρούνται τα νόμιμα».

Τη δήλωση αυτή την προσυπογράφω

Κάποτε πρέπει να μπει  μία τάξη στο χάος στην παλιά πόλη.

Όμως η κατάσταση αυτή δημιουργήθηκε από πολιτικές ανοχής (που έδιναν ψηφαλάκια) χρόνια τώρα και συμμέτοχος στην ευθύνη του χάους είναι και ο σημερινός δήμαρχος, ως μέλος της παράταξης, που αν δεν υπέθαλψε την ανομία, τουλάχιστον την ανέχθηκε και δεν την πολέμησε.

Σήμερα είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπει μία τάξη στα πράγματα με δίκαιο τρόπο.

Εντάξει το να απομακρύνουμε μερικά τραπεζοκαθίσματα από κάποιους δημόσιους χώρους, που έχουν καταληφθεί παράνομα, όμως με ποιο τρόπο θα δώσουμε στην πόλη το αίσθημα της ευνομίας και της δικαιοσύνης, όταν.....

Ένα μεγάλο μέρος των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος έχουν άλλη χρήση από αυτήν για την οποία αδειοδοτήθηκαν. Τι θα κάνουμε με τα καταστήματα αυτά; Δεν πιστεύω ότι μπορεί κάποιος να υποστηρίξει σήμερα, ότι πρέπει να κλείσουν. Τι θα κάνουμε όμως πλέον με κάθε καινούργια αίτηση για να χορηγήσουμε άδεια, όταν άριστα  γνωρίζουμε, ότι οι όροι της άδειας θα παραβιασθούν; Πώς θα ξεχωρίσουμε τις καταστάσεις;

Πολλά καταστήματα δεν έχουν κανένα  δικαίωμα να αναπτύξουν τραπεζοκαθίσματα (ούτε καν στον εσωτερικό τους χώρο) και παρ΄όλα αυτά χρόνια τώρα καταλαμβάνουν δημόσιο χώρο. Πώς θα αντιμετωπισθούν αυτές οι επιχειρήσεις; Θα τις κλείσουμε σε εποχή οικονομικής κρίσης με όλες τις δυσάρεστες οικονομικές συνέπειες; Θα τις αφήσουμε να λειτουργούν και να καταλαμβάνουν δημόσιο χώρο χωρίς να δικαιούνται; Και αν τις αφήσουμε να λειτουργούν με ποιο δικαίωμα θα δώσουμε ένα τέλος στην αυθαίρετη κατάληψη δημόσιου χώρου που κάνουν επιχειρήσεις που λειτουργούν νόμιμα και κάνουν υπέρβαση χρήσης ως προς τα τετραγωνικά;

Σχεδόν το σύνολο των επιχειρήσεων που αναπτύσσουν τραπεζοκαθίσματα, διαθέτουν περισσότερα απ΄όσα λέει η άδειά τους. Τι θα κάνουμε στην περίπτωση αυτή;

Το ένα κατάστημα είναι νόμιμο ως προς τα τετραγωνικά που έχει καταλάβει και το άλλο τελείως παράνομο, αφού δεν έχει πληρώσει ούτε για ένα τετραγωνικό. Ένα τρίτο έχει κάνει υπέρβαση 10 τ.μ. και ένα τέταρτο μπορεί να έχει κάνει υπέρβαση 100 και πλέον τετραγωνικών μέτρων. Με ποιο τρόπο θα ενεργήσουμε για να μην αδικήσουμε κανέναν;

Το ένα μπαρ κλείνει τα πορτοπαράθυρα και έχει λάβει μέτρα ηχομόνωσης και το άλλο το ξεσκίζει, δημιουργώντας αφόρητες συνθήκες για τους ενοίκους κατοικιών και πανσιόν. Όμως και τα δύο κατά πάσαν πιθανότητα υπερβαίνουν τους όρους αδείας μουσικής, αφού δεν επιτρέπονται ενισχυτές και το ύψος της έντασης στο οποίο δικαιούνται να παίζουν είναι πολύ χαμηλό. Άλλα καταστήματα δεν έχουν καθόλου άδεια μουσικής. Σε ποιες περιπτώσεις επεμβαίνουμε και σε ποιες όχι; Θα εφαρμόσουμε αυστηρά τον νόμο με αποτέλεσμα η πόλη να γίνει νεκροταφείο;

Το ένα εμπορικό κατάστημα δεν έχει καθόλου εμπόρευμα στο εσωτερικό του και το εκθέτει όλο έξω στο δημόσιο χώρο και το ακριβώς απέναντι δεν έχει χώρο να βγάλει ούτε ένα σταντ. Θα πάρουμε μέτρα κατά των καταστημάτων που έχουν καταντήσει την παλιά πόλη ένα  γιουσουρούμ; 

Κάποια περίπτερα, έχουν κάνει το δημόσιο χώρο σκέτο πανηγυροκατάστημα. Θα δώσουμε ένα οριστικό τέλος στο φαινόμενο;

Τι θέλω να πω με όλα τα παραπάνω.

Οι δημοτικές παρατάξεις πρέπει να λάβουν θέση.

Λόγω της ανοχής  όλα τα προηγούμενα χρόνια είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.

Ο Δήμαρχος από μόνος του δεν θα μπορέσει να κάνει απολύτως τίποτα. Θα τον φάνε λάχανο. Τα οικονομικά συμφέροντα, οι αντιπαλότητες, οι διασυνδέσεις είναι πολύ ισχυρές

Χρειάζεται μετά από συγκεκριμένη διαδικασία να αποφασισθεί από πολύ περισσότερους το τέρμα της ανοχής και η λήψη συγκεκριμένων μέτρων, κατά το δυνατόν δίκαιων.

Αλλιώς ο δήμαρχος θα μείνει στις προθέσεις και στα λόγια. Επικοινωνιακά, μπορεί να θεωρεί, ότι όλα αυτά είναι καλά γι΄αυτόν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό και γι΄αυτόν και για την πόλη, εξ αιτίας της πλήρους επικράτησης των συμφερόντων απέναντι σε όσους υπερασπίζονται το δημόσιο χώρο."