Η κυρά Καλλιόπη και ο τουριστικός αστυνόμος

Ήταν τότε στα μέσα της δεκαετίας του 80, όταν ήμουν εξόριστος από την παλιά πόλη του Ναυπλίου και ζούσα στην οδό Αιγίου.
Κάθε απόγευμα έξω από το τότε σπίτι μου περνούσε το κοπάδι με τα πρόβατα ενός βοσκού με το παρατσούκλι "Ελαμψες!!!". Ενθουσιασμός τα μωρά με τη θέαση των πολλών ζώων.......
Δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστο τότε το θέαμα με  τα ζώα μέσα στην πόλη και η βόσκηση των προβάτων στα χορτάρια  δίπλα στις σιδηροδρομικές γραμμές.
Μια μέρα λοιπόν βλέπω έκπληκτος την αδελφή μου να φωτογραφίζει το κοπάδι.
"Τι κάνεις εκεί; Γιατί το φωτογραφίζεις;" τη ρωτάω.
"Σε μερικά χρόνια"μου λέει  "όταν τα παιδιά θα έχουν μεγαλώσει, θα λένε ότι, όταν ήταν μικρά, τα κοπάδια περνούσαν μέσα στην πόλη και κανείς δεν θα τους πιστεύει"
Εμένα τότε μου φάνηκε χαζή η λήψη της φωτογραφίας, αφού θεωρούσα πολύ φυσιολογικό το γεγονός ότι συνυπήρχαν άνθρωποι, αυτοκίνητα, μηχανάκια, ζώα και πολυκατοικίες. (Ναι, να μην ξεχάσω να ρωτήσω την αδελφή μου εάν έχει ακόμα αυτή τη φωτογραφία για να σας την αναρτήσω)

Και όμως οι πρώτες προσπάθειες για την απομάκρυνση των κοπαδιών από την πόλη του Ναυπλίου είχαν γίνει πολύ παλαιότερα.
Ο δικτάτορας Μεταξάς, απ΄ότι πληροφορήθηκα, αποφάσισε να εξολοθρεύσει τις κατσίκες με το σκεπτικό ότι έκαναν μεγάλη ζημιά σε καλλιέργειες και το κρέας τους και το γάλα τους τότε ήταν σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με το προβατίσιο.
"Εξολοθρεύσατε τας αίγας" ήτο η διαταγή του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου.
Εκείνη την εποχή λοιπόν, τέλη της δεκαετίας του 30, ως δασάρχης στην Αργολίδα υπηρετούσε ο περιβόητος Καλοβυρνάς. Υπάλληλος με συναίσθηση του καθήκοντος και απόλυτα πειθήνιος εις τας διαταγάς άνωθεν. Όταν λοιπόν κατέφθασε στο Δασαρχείο η εγκύκλιος για την εξολόθρευση των αιγών ο δασάρχης πήρε το κυνηγετικό του όπλο για να εκτελέσει τα γίδια της κυρα-Καλλιόπης. Μπαμ!!! Ο πρώτος πυροβολισμός και νάσου καταγής ο τράγος. Πέφτουν πάνω στο Δασάρχη οι Προνοιώτες και βρίσκει την ευκαιρία η κυρα-Καλλιόπη και σώζει το κοπάδι της, πλην του κερατά του τράγου, που μας άφησε χρόνους υπέρ πατρίδος (δικτάτορος)
Η κυρα-Καλλιόπη λοιπόν, υπήρξε μια πολύ ωραία φιγούρα στο Ναύπλιο. Τη θυμούνται καλά οι παλαιότεροι μεταξύ των οποίων και εγώ, ο γέρων πεντηκοντούτης και βάλε.
Μια εποχή είχε το μαντρί της στην Κατακεκρυμμένη στην Καραθώνα. Οι περισσότεροι βέβαια την έβλεπαν, εκεί, στο Αη Γιάννη, στη Λεωφόρο 25ης Μαρτίου. Η κυρα-Καλλιόπη με τα γίδια της, ήταν το σήμα κατατεθέν της περιοχής μεταξύ Ναυπλίου και Πρόνοιας.
Κάποια εποχή όμως τα γίδια της βρήκαν νέο καταφύγιο κάτω από το Λιοντάρι των Βαυαρών. Όταν λοιπόν πήγαιναν οι οικογένειες πεζή για να πάνε στο Νεκροταφείο στους τάφους των δικών τους και τους έβλεπε η κυρά-Καλλιόπη, που ομιλούσε και την άπταιστη καθαρεύουσα, τους υποδεχόταν με χαμόγελα και καλοσύνες. "Καλώς τα βασιλόπουλα και τις βασιλοπούλες, καλώς τα αρχοντόπουλα και τις αρχοντοπούλες" Δεν διέκρινε κοινωνικές τάξεις. Όλοι ήσαν άρχοντες και βασιλιάδες στα μάτια της.
Μόνον έναν μόλις τον αντίκριζε έβγαζε αφρούς και τον έβριζε. "Φύγε από εδώ κιτρινιάρη. Μακρυά μου χλεμπονιάρη".
Τον μόνο άνθρωπο που αντιπαθούσε η κυρά-Καλλιόπη (μήπως ξέρει κανείς το επίθετό της να μας το πει;) ήταν ο Κώστας Κομιανός. Κερκυραίος την καταγωγή, υπήρξε ο πρώτος τουριστικός αστυνόμος της πόλης. Και ο πρώτος που φρόντισε την καθαριότητα και την ευπρέπεια του Ναυπλίου για να δεχθεί τους πρώτους επισκέπτες, τις πρώτες ξένες χελιδονίτσες.
Ακούραστος και με όρεξη για δουλειά, όργωνε καθημερινά την πόλη. Έδιωξε τις παράγκες. Φρόντισε τα σκουπίδια να μπαίνουν σε κάδους για να μην τα ξεσκίζουν οι γάτες. Έβαλε ποδιές και στολές στα γκαρσόνια. Άλλαξε την όψη της πόλης. Ευγενέστατος με όλους τους πολίτες υπήρξε τελικά ο συμπαθής αστυνομικός, παρά την αυστηρότητά του σε θέματα υγιεινής και εμφάνισης της πόλης και των καταστημάτων.

Μεταξύ των πολλών που έκανε υπέρ της τουριστικής ανάπτυξης ο Κώστας ο Κομιανός, ήταν να επιχειρήσει, κάποιες δεκαετίες μετά τον Καλλυβαρνά, να διώξει και αυτός τα γίδια της κυρα-Καλλιόπης από τον πολεοδομικό ιστό, διότι δεν ήσαν τα ζώα συμβατά με τις νέες τουριστικές δραστηριότητες της πόλης.  Ρε με το καλό, δε με το κακό, ρε με το εσείς, ρε με το ρε, ρε  με τη φοβέρα, τίποτα η κυρά-Καλλιόπη που είχε σώσει το κοπάδι της από τα γαμψά νύχια του δικτάτορα Μεταξά. Ήταν ανένδοτη. Τα γίδια θα μείνουν στ΄Ανάπλι, ό,τι και αν ήθελε ο κυρ τουριστικός αστυνόμος.
Όμως με τον κύριο Κώστα, που είχε βαλθεί να έχει η πόλη μας μία άψογη εμφάνιση δεν τα έβαζες εύκολα καλά. Πηγαίνει λοιπόν μια μέρα ο αστυνόμος, αγόραζε νέφτι και πασαλείβει τα οπίσθια των κατσικιών. Μπουχός το κοπάδι. Τρέξιμο και όπου φύγει-φύγει. Και από πίσω η κυρά Καλλιόπη, που προσπαθούσε να το ξαναμαζέψει. Και τα κατάφερε. Άλλωστε όλες οι κατσίκες της ήσαν επώνυμες. Σε όλες είχε ονόματα. Η γκριζούλα, η ασπρούλα, η Βασίλισσα Φρειδερίκη. Όμως αυτό που της έκανε ο Κώστας Κομιανός ποτέ δεν του το συγχώρεσε η συμπαθής κυρία-γιδοβοσκός. Για την κυρά Καλλιόπη όλο τ΄Ανάπλι, παλαιοναυπλιώτες, βραχατεϊκίτες, προνοιώτες και συνοικισμιώτες ήσαν αρχοντόπουλα και βασιλοπούλες εκτός από τον τουριστικό αστυνόμο, που ήταν ο "χλεμπονιάρης"

Δεν τελείωσα εδώ την ιστορία μου. Σήμερα σας έχω και ένα πολύ ωραίο παλαιό βιντεάκι για το Ναύπλιο, όταν άρχιζε η πόλη να δέχεται τους πρώτους επισκέπτες και ο τουρισμός να αποτελεί ένα τμήμα της οικονομικής δραστηριότητας της πόλης. Θα δείτε στο βίντεο αυτό τις εξαιρετικές τουριστικές υπηρεσίες που προσέφερε τότε η τουριστική αστυνομία
Μπορείτε να το ανοίξετε και να το απολαύσετε στον παρακάτω σύνδεσμο.
http://mam.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=2270&thid=18293

Μανωλάδα (φράουλες)- Αργολίδα (πορτοκάλια)

Επειδή φαινόμενα εκμετάλλευσης εργατών γης υπάρχουν σε όλες τις αγροτικές περιοχές της χώρας.
Επειδή κάποιοι έδειξαν τις ευαισθησίες τους σε πιο ανύποπτο χρόνο.
Επειδή μιλήσαμε και διαμαρτυρηθήκαμε σε προηγούμενο χρόνο  και όχι μόνον όταν υπήρξε ακραίο γεγονός, όπως αυτό στην Μανωλάδα.
Δεν μπορώ λοιπόν  παρά να θυμίσω την ερώτηση της βουλευτίνας της Δημοκρατικής Αριστεράς Μαρίας Γιαννακάκη για τα "κυκλώματα δουλεμπορίας στην περιοχή Αργολίδας"
Ρώτησε τα εξής η βουλευτίνα σε προηγούμενο χρόνο δηλαδή στις 26 Νοεμβρίου 2012:

" ΕΡΩΤΗΣΗ Προς τους κκ υπουργούς Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Πρόνοιας, Υγείας Και Οικονομικών

Θέμα: «Σχετικά με κυκλώματα δουλεμπορίου στην περιοχή Αργολίδας»

Πριν από λίγες μέρες δημοσιεύθηκε στον Τύπο η εξής είδηση: «Καταναγκαστική εργασία σε κτήματα της Αργολίδας αποκάλυψε η αστυνομία μετά την εξάρθρωση διεθνούς κυκλώματος δουλεμπορίας που έφερνε στην χώρα μας αλλοδαπούς εργάτες που απέδιδαν τα μεροκάματά τους στους δουλεμπόρους και διέμεναν σε στάβλους. 

Οργανωμένο κύκλωμα εμπορίας ανθρώπων, τους οποίους χρησιμοποιούσε ως πραγματικούς δούλους για εργασιακή εκμετάλλευση, εξαρθρώθηκε μετά από έρευνες, από το Τμήμα Καταπολέμησης Εμπορίας Ανθρώπων της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος της Ασφάλειας Αττικής, σε συνεργασία με  τα τμήματα ασφαλείας Ναυπλίου και Άργους. Το δουλεμπορικό κύκλωμα τους ανάγκαζε να εργάζονται επί 12ωρο καθημερινά στη συγκομιδή πορτοκαλιών, χωρίς να τους αποδίδει τη χρηματική αμοιβή που εισέπρατταν τα μέλη του από τους εργοδότες τους. Επιπλέον τους υποχρέωνε να εφοδιάζονται από τους ίδιους τρόφιμα χρεώνοντας τους με μεγάλα ποσά, ενώ δεν τους επέτρεπε να απομακρυνθούν από τον χώρο του στάβλου, για τον οποίο τους χρέωνε με ενοίκιο 50 ευρώ το μήνα κατ’άτομο» 

Επειδή είναι γνωστή η εκμετάλλευση εποχιακών εργατών γης κατά την περίοδο συγκομιδής εσπεριδοειδών, με ημερομίσθια πείνας και κατώτερα της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, με στέγασή τους σε άθλιες συνθήκες, εκμετάλλευση που καρπώνονται, σε βάρος μάλιστα των αγροτών, μερικά κυκλώματα διακίνησης εργατών και ολίγοι παραλήπτες και μεσάζοντες στην αποκομιδή και αγορά των εσπεριδοειδών  

Ερωτώνται οι κκ Υπουργοί:

1.Εάν έχουν ξεκινήσει από το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας έλεγχοι στα συνεργεία συγκομιδής εσπεριδοειδών και εάν οι έλεγχοι αυτοί έχουν φέρει αποτελέσματα στην πάταξη των κυκλωμάτων εκμετάλλευσης εποχιακών εργατών γης.

2.Εάν υπάρχει πρόθεση εκ μέρους του Υπουργείου να εντατικοποιηθούν οι έλεγχοι κατά την κρίσιμη περίοδο της συγκομιδής

3.Εάν οι Επιθεωρήσεις Εργασίας στους νομούς Αργολίδας, Λακωνίας και στους άλλους πορτοκαλοπαραγωγούς νομούς της χώρας είναι στελεχωμένες με επαρκές και εξειδικευμένο προσωπικό για να πραγματοποιούνται οι αναγκαίοι έλεγχοι.

4.Εάν οι κατά τόπους Υπηρεσίες Υγιεινής έχουν δραστηριοποιηθεί για να ελέγξουν τις απαράδεκτες σε πολλές περιπτώσεις συνθήκες διαβίωσης των εποχιακών εργατών γης μέσα σε αποθήκες και παλαιά εγκαταλελειμμένα εργοστάσια. 

5.Εάν έχουν γίνει οι αναγκαίοι φορολογικοί έλεγχοι στους  μεσάζοντες που απασχολούν εποχιακούς εργάτες γης για τη συγκομιδή εσπεριδοειδών και εάν υπάρχει πρόθεση από το Υπουργείο Οικονομικών να εντατικοποιηθούν οι έλεγχοι αυτοί."

 Δεν μπορώ παρά να επισημάνω το γεγονός ότι έγκαιρα η Δημοκρατική Αριστερά είχε ασχοληθεί με το θέμα. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι το κόμμα αυτό στηρίζει την Κυβερνητική πλειοψηφία και επομένως η ερώτηση της βουλευτίνας και η κριτική της έχει τη δική της εξαιρετική σημασία.

Όμως ο αιρετικός δεν μασάει τα λόγια του. Και νομίζω ότι το έχω αποδείξει.

Ευθαρσώς λοιπόν θα πω ότι ήσαν τουλάχιστον απαράδεκτες οι απαντήσεις που έλαβε η βουλευτίνα από τους αρμόδιους Υπουργούς και δυστυχώς το θέμα έμεινε εκεί. 

Ακούστε λοιπόν τις απαντήσεις στην ερώτηση που έθιγε το σοβαρό θέμα της ανυπαρξίας κρατικών ελέγχων σε ένα παγκοίνως στις αγροτικές τουλάχιστον κοινωνίες γνωστό θέμα:

Ο Υπουργός Εργασίας Βρούτσης απάντησε ότι δεν βρέθηκε στους ελέγχους που πραγματοποιήθηκαν στην Αργολίδα ούτε ένας αλλοδαπός χωρίς νόμιμα δικαιολογητικά!!!! Ενώ η βουλευτίνα ρώτησε εάν έχουν γίνει έλεγχοι στα συνεργεία συγκομιδής εσπεριδοειδών, ο Υπουργός απάντησε για τους ελέγχους που έγιναν μόνον στα συσκευαστήρια το μήνα Νοέμβριο. Προφανώς δεν είχε γίνει κανένας απολύτως έλεγχος στα χωράφια κατά τη στιγμή της συγκομιδής (εκεί που τα πράγματα είναι άγρια) και ο Υπουργός δεν ίδρωσε για το γεγονός αυτό. Ενώ την απάντηση την έδωσε ο Υπουργός στις αρχές Ιανουαρίου 2013, μίλησε μόνον για δέκα ελέγχους στα συσκευαστήρια της Αργολίδας τον μήνα Νοέμβριο και δεν είπε τίποτα για το μήνα Δεκέμβριο, όταν και το πρόβλημα εκμετάλλευσης εργατών γης στις περιοχές εσπεριδοειδοκαλλιέργειας είναι στο αποκορύφωμά του. Πραγματικά οι γνωρίζοντες δεν μπορεί παρά να γελούν με την τελείως τυπική απάντηση του Υπουργού. Ο άνθρωπος δεν απάντησε, έστω και για  να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου, ότι θα δώσει εντολές για  πύκνωση των ελέγχων. Έστω και σήμερα η Δημοκρατική Αριστερά που στηρίζει την κυβέρνηση πρέπει να θέσει το θέμα με πιο έντονο και αυστηρό τρόπο. Δεν είναι δυνατόν να ανεχόμαστε φαινόμενα σύγχρονου δουλεμπορίου, μαύρης εργασίας, κατατρομοκράτησης ξένων εργατών, σκηνές  από φυτείες στην Αφρική άλλων εποχών. Το θέμα είναι τόσο σοβαρό που η ΔΗΜΑΡ θα έπρεπε...... (δεν συνεχίζω)

Απάντηση έδωσε και η Υφυπουργός Υγείας Σκοπούλη. Εδώ το θέμα είναι ακόμα πιο σοβαρό, αφού η Υφυπουργός έχει προταθεί και στηρίζεται από τη ΔΗΜΑΡ. Η Υφυπουργός απάντησε στη Βουλευτίνα σε σχέση με το σημείο της ερώτησης που αφορά τις συνθήκες διαβίωσης των ξένων εποχιακών εργατών γης, ότι η αρμόδια Διεύθυνση του Υπουργείου στην Αργολίδα δεν έχει δεχθεί κάποια καταγγελία επί του θέματος!!! Θα έπρεπε να ήταν πιο προσεκτική η Υφυπουργίνα στην απάντησή της. Και να είχε μεγαλύτερη ευαισθησία στο θέμα. Αρκέσθηκε στο γεγονός ότι δεν έχει γίνει κάποια καταγγελία στην αρμόδια Υπηρεσία; Και οι ντόπιοι άνθρωποι που προφανώς είχαν πληροφορήσει την βουλευτίνα για να κάνει την ερώτησή της; Και το κοινό τοις πάσι μυστικό για τις απάνθρωπες, σε κάποιες λίγες περιπτώσεις, συνθήκες διαμονής των μεταναστών; Είναι δυνατόν να μένουμε σε  μία ξερή και τυπική απάντηση; Τουλάχιστον δεν θάπρεπε να δώσει εντολή για κάποιους ελέγχους, χωρίς να περιμένουμε καταγγελίες; Άλλωστε με αυτό τον τρόπο και με μεγαλύτερη ευαισθησία απάντησε ο Υφυπουργός Οικονομικών Μαυραγάνης για το κομμάτι της ερώτησης που τον αφορούσε σε σχέση με την πιθανή φοροδιαφυγή των μεσαζόντων. Είπε (δεν ξέρω αν το έκανε), ότι θα δώσει εντολή για φορολογικούς ελέγχους.

Είναι  απολύτως απαραίτητο η ΔΗΜΑΡ να φωνάξει πάνω στο θέμα αυτό. Δεν ομιλούμε για αριστερή κατεύθυνση, αλλά για στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Και κάτι τελευταίο.
Είναι μεγάλο σφάλμα να γενικεύουμε τα απαράδεκτα φαινόμενα της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των φαινομένων ρατσιστικής βίας.
Είναι απαράδεκτο να μιλάμε για μποϋκοτάζ προϊόντων μιας ολόκληρης περιοχής, στην οποία υπάρχουν τίμιοι καλλιεργητές γης και εργάτες γης που δουλεύουν σκληρά, αλλά απολαμβάνουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Δεν είναι όλοι ίδιοι και η εξομοίωση των πάντων προς τα κάτω θα κάνει κακό και στους ίδιους τους μετανάστες.

Φοβάμαι (μία μακροσκελής ανάρτησή μου)

Τότε, το έτος 1948, ο Χρήστος Τσαγανέας, που ερμήνευσε με εκπληκτικό τρόπο τον τρόφιμο τρελοκομείου σε εκείνη την αλησμόνητη ταινία, φώναξε την μάλλον πιο γνωστή φράση του Ελληνικού κινηματογράφου: "Άνθρωποι άνθρωποι..... Που είναι οι άνθρωποι; Θέλω να απευθυνθώ στους ανθρώπους.....προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός, προς τι η αλληλοεξόντωσις;".

Σήμερα 65 χρόνια μετά, τα πάθη, τα μίση, ή βία είναι και πάλι εδώ δίπλα μας και δυστυχώς γίνεται αποδεκτή από μεγάλη μερίδα της κοινωνίας μας.
Αντιγράφω από το τελευταίο βιβλίο του Πέτρου Παπασαραντόπουλου  ένα απάνθισμα της φραστικής βίας που έχουν υποστεί διαδικτυακά οι άνθρωποι της Δημοκρατικής Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη.
Διαβάστε λέξεις μίσους και επιχείρησης αλληλοσπαραγμού, προερχόμενης στην πλειοψηφία των περιπτώσεων από δήθεν προοδευτικούς:
" Κουφάλες, προδότες, δοσίλογοι, της χώρας ξεφτίλες, γερμανορουφιάνοι, παλιοκάφροι, αφιλότιμοι, ο νέος εφιάλτης της Ελλάδας, αριστερός Καρατζαφέρης, ανέντιμοι, ανθέλληνας, δολοφόνος των Ελλήνων, φασίστας, μυρμήγκι με φτερά, χρυσαυγίτες με κουστούμια, ηλίθιοι, καθίκια, βόδια, πόσα και τι ναρκωτικά πήρατε;, νέος προδότης, τι του τάκανε;,μαλάκας, ντροπή ρε κότες, θα τους κάψω όπου τους βρω,  Κουβέλαινα, Φώταινα, κωλοτούμπας, ανίκανοι, πουλημένοι, σκουλήκι, αχ κουβελάκι κουβελάκι ξύλο που θα τους φας (με φωτογραφία ενός κουνελιού με το πρόσωπο του Φώτη Κουβέλη), γερμανοτσολιάς, μαϊντανός (με φωτογραφία που λέει ο Φώτης πάει με όλα), σκατόφατσες, θα φύγετε με ελικόπτερα, λούγκρες, πουστράκια, ξεπουλημένοι, να βγούμε στους δρόμους και εκεί να μετρηθούμε, όλοι έξω από τα γραφεία της ΔΗΜΑΡ αυθόρμητα όπως στις παρελάσεις, που πήγε η αποστασία;, κλέφτες, λαμόγια, ασελγείτε πάνω στο λαό, βρομερή κουφάλα..."
Τι μίσος μπορεί να υπάρχει τελικά σ΄αυτόν τον τόπο, όταν ένας γνωστός ιστολόγος, εικόνισμα για τους "αριστερούς" της χώρας μπορεί σήμερα να αναρτά σχόλιο που λέει  ότι "ο μαραθώνιος είναι ένα επικίνδυνο αγώνισμα"!!
Πολλοί από τους  δράστες της φραστικής αυτής βίας είναι "αριστεροί", που σε πολλές περιπτώσεις αυτοαποκαλούνται και "ανανεωτικοί". Ξέρω πολύ καλά ότι πολλοί που θα διαβάσουν την ανάρτησή μου αυτή θα συμφωνήσουν και θα χαρούν ιδιαίτερα με όλα τα παραπάνω κοσμητικά. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνω, ότι η όλη φρασεολογία των οπαδών και φίλων του ΚΚΕ είναι άψογη. Εκφράζουν τις τελείως διαφορετικές του απόψεις με την ευπρέπεια που απαιτείται.
Αρκετοί είναι οι γνωστοί μου, που δυστυχώς έχουν ακολουθήσει τους "αγανακτισμένους" στον κατήφορο αυτό. Προσωπικά με τη δεύτερη βρισιά που βλέπω αναρτημένη στο διαδίκτυο, ο "βιαστής" διαγράφεται από φίλος μου. Είναι μια στοιχειώδης για εμένα πράξη αντίδρασης.
Κάποιος φίλος μου σε επίσημη ανάρτησή του στο τοπικό ιστολόγιο του ΣΥΡΙΖΑ αμφισβήτησε και τη δική μου δημοκρατική ευαισθησία και παράλληλα μου έκανε και προσωπική δια ζώσης παρατήρηση το γιατί δεν έχω εξηγήσει στους συριζέους ότι δεν γουστάρω πλέον να είμαι στην ίδια δημοτική παράταξη με αυτούς. Σκέτος παραλογισμός... Δεν νομίζετε;

Χθες το πρωί στον τοίχο μου στο facebook  ανέβασα ένα ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη, γραμμένο το 83 δημοσιευμένο σε μία εφημερίδα που την έλεγαν  "Αυγή" και που πλέον δεν κυκλοφορεί.
Το ποίημα αυτό με τίτλο "Φοβάμαι" έχει ως εξής:
"Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο."

Προχθές έγινε κάτι αδιανόητο στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Υποβιβάσθηκε η μεγάλη ομάδα της ΑΕΚ. Αντίθετα, πριν από δυο βδομάδες η μικρή ομάδα του Πανναυπλιακού κατάφερε την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή να ανέβει στην Γ Εθνική. Δυο ιστορικές ομάδες, η μία πανελλαδικής και πανευρωπαϊκής εμβέλειας και η άλλη τοπικού βεληνεκούς είναι δυνατόν να βρεθούν να παίζουν του χρόνου αντίπαλες στην ίδια κατηγορία. Το κοινό τους στοιχείο τα τελευταία χρόνια (παρά την τεράστια απόσταση που τις χωρίζει σε ακτινοβολία) ήταν ότι το όλο μοντέλο λειτουργίας τους είχε πλήρως καταρρεύσει.
Στην μεν περίπτωση της ΑΕΚ, άλλαξαν σε μία αγωνιστική χρονιά τρεις προπονητές, ο κόσμος γκρίνιαζε κατά των πολύ νεαρών ποδοσφαιριστών, κάποιοι πίστευαν ότι υπάρχουν οι ποδοσφαιριστές-σωτήρες που είχαν αδικηθεί (βλέπετε περίπτωση Ανάκογλου), άλλοι έλεγαν ότι η ΑΕΚ θα τα κατάφερνε μόνο με τον τσαμπουκά της λόγω ονόματος, κάποιοι άλλοι αγανακτισμένοι-λυσσασμένοι εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο και έδωσαν τη χαριστική βολή στην ομάδα. Ελάχιστοι συνειδητοποίησαν την πραγματική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η ομάδα λόγω σφαλμάτων χρόνων και τρόπου οργάνωσης.  Ότι δηλαδή αυτό  που είχε δημιουργηθεί είχε πλήρως καταρρεύσει και ότι αντί να βρίζουμε, να κατηγορούμε, να πιστεύουμε σε σωτήρες θα έπρεπε να στηριχθούν από την αρχή ο προπονητής Βλάχος και οι νεαροί ποδοσφαιριστής και όπου πήγαινε το πράγμα (και πολύ πιθανόν τελικά όλα να είχαν αίσιο τέλος)
Στην περίπτωση του Πανναυπλιακού, της μικρής αυτής τοπικής ομάδας της Αργολίδας με τη δικιά της ιστορία, όλα έγιναν διαφορετικά. Ναι μεν τα οικονομικά ήσαν σχεδόν ανύπαρκτα, οι φίλαθλοι που παρακολουθούσαν τους αγώνες μερικές δεκάδες όλοι και όλοι, οι ποδοσφαιριστές ντόπια μικρά παιδιά, όμως οι δυο-τρεις παράγοντες και οι ελάχιστοι συμπαραστάτες τους στήριξαν τους νέους ποδοσφαιριστές και τον αξιολογότατο προπονητή της ομάδας, παρά τα πολλά δυσμενή αποτελέσματα και τη βαθμολογική θέση στην οποίαβρέθηκε η ομάδα.  Και τελικά ο στόχος επιτεύχθηκε. Το θέμα δεν ήταν να βρίσουμε τον προπονητή, να τον αλλάξουμε, να περιμένουμε τον από μηχανής θεό, αλλά να δούμε τις πραγματικές δυνατότητες και ποιες ήσαν στην τελική οι εναλλακτικές λύσεις της ομάδας. Θα ήταν πανεύκολο να βρίζουμε θεούς και δαίμονες και να πιστεύουμε τα φούμαρα και ανύπαρκτες υποσχέσεις για Άραβες σωτήρες και για Ρώσους ολιγάρχες.

Κάπως έτσι είναι και τα πράγματα στη χώρα μας.
Το μεταπολιτευτικό μοντέλο της χώρας κατέρρευσε και ήταν επόμενο ότι η προηγούμενη κατάσταση της ευμάρειας θα έπαιρνε τέλος.
Όλα όσα πιστεύαμε ότι μπορούμε να κάνουμε σαν εναλλακτικές λύσεις ήσαν τελικά μπαρούφες που μία μία καταρρέει. Κινέζοι, Πρώσοι και Βουσμάνοι δεν πρόκειται να μας βοηθήσουν. Οι "υδατάνθρακες" δεν θα μας δώσουν σύντομα καμία λύση. Η λογική που έλεγε ότι δεν προβλέπεται τρόπος να μας διώξουν από το ευρώ, ήταν μια βλακεία, διότι η παύση της παροχής ρευστότητας μας οδηγεί στην αναγκαστική έξοδο από την Ευρωζώνη.  Η απειλή ότι διαθέτουμε το "πυρηνικό όπλο" της διάλυσης του ευρώ και επομένως μας φοβούνται, αποδεικνύεται από την περίπτωση της Κύπρου μια χαζομάρα. Η λογική του "δεν χρωστάμε δεν πληρώνουμε" οδήγησε σε άλλες παρενέργειες, όπως στην κατάρρευση των τραπεζών και την αναγκαστική ανακεφαλαιοποίησή τους και στο ρούφηγμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων, των πανεπιστημίων. Τίποτα δεν είναι τόσο απλό και εύκολο, όταν ένα ολόκληρο οικοδόμημα καταρρέει.
Ουσιαστικά οι εναλλακτικές που έχουμε είναι δύο.
Είτε προσπαθούμε τον πολύ δύσκολο δρόμο να αλλάξουμε το μοντέλο της χώρας. Να κάνουμε δηλαδή τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και να αλλάξουμε μαζί και εμείς ως κοινωνία Και εκεί μπορεί να διαφωνήσουμε στο ποιες θα είναι οι μεταρρυθμίσεις αυτές και τί πρόσημα πρέπει να έχουν. Εκεί θα διαπιστώσουμε  τις προοδευτικές και συντηρητικές λογικές.
Είτε, αλλιώς βρίσκουμε την εύκολη λύση να βρίζουμε και να κατηγορούμε, να αγανακτούμε και να λυσσάμε και να πιστεύουμε ότι, με το να τα βάζουμε με  αυτούς που ανέλαβαν τα δύσκολα με επώδυνες αποφάσεις και με τους προπονητές  των ομάδων που παίζουν με τα τσικό λόγω των ανύπαρκτων οικονομικών πόρων, δίνουμε κάποια λύση.
Πριν κάποιες μέρες μία διαδικτυακή φίλη έγραψε στον τοίχο της το εξής:"Αυτο που εχω καταλαβει απο το σχεδιο του Συριζα,το οποιο ακουω με μεγαλη προσοχη ,ειναι οτι παιζουμε με τον νομο των πιθανοτητων και οτι μας κατσει."
Από κάτω ξεκίνησε μια συζήτηση μεταξύ της φίλης, του γραμματέα ΔΗΜΑΡ Αργολίδας και του αξιόλογου προπονητή της ομάδας του Πανναυπλιακού, που παρέμεινε στην ομάδα παρότι δεν πήγαινε καλά. Ο άνθρωπος αυτός, με τον οποίο ανταλάσσουμε μόνο ένα "γεια" στο δρόμο και που μου φαίνεται ευγενέστατος και αγωνιστής στη ζωή και στους γηπεδικούς χώρους, υπήρξε ένας από αυτούς που διέγραψα από τους φίλους μου, διότι σε κάποιες περιπτώσεις ακολούθησε το ρεύμα και απηύθυνε ύβρεις κατά πολιτικών και κομμάτων που κυβερνούν. Στη συζήτηση που σας λέω, αυτό που ισχυρίσθηκε ο καλός προπονητής ήταν ότι δεν ενδιαφέρουν οι εναλλακτικές του Συριζα και των αντιπολιτευομένων κομμάτων, αλλά οι πολύ κακές πολιτικές των κυβερνώντων. Σχολίασε συγκεκριμένα μεταξύ των άλλων και  τα εξής: "ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ "ΚΑΝΟΥΝ"..ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ "ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ.."" και  "ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΕ ΟΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ.... ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΤΟΣ ΑΛΛΟΥΣ.ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ..."
Πραγματικά περίμενα από έναν προπονητή που στηρίχθηκε όλη τη χρονιά και που το έργο του κρίθηκε βάσει του υλικού της ομάδας και όχι βάσει της επιθυμίας κάποιων να γίνει ο Πανναυπλιακός  Μπαρτσελόνα, ότι θα εκτιμούσε την πραγματική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, θα εξέταζε τις εναλλακτικές,προτού κάνει τις παρατηρήσεις του. Δυστυχώς αυτό που κάνει είναι ακριβώς το αντίθετο. Να κατηγορήσειαυτούς που έχουν τα ηνία της ομάδας, έστω και αν ο οργανισμός κατέρρευσε. Όπως αυτός κρίθηκε, και ορθώς, με βάση τον τρόπο διαχείρισης του υλικού της ομάδας έτσι και θάπρεπε να σκεφτεί  και το ποιες είναι οι εναλλακτικές στην διακυβέρνηση της χώρας. Όμωςπράττει ακριβώς το αντίθετο, όπως κάνουν και οι "αγανακτισμένοι" υβριστές. Δεν θέλει να δει κατάφατσα την πραγματικότητα και αρκείται στην εύκολη κριτική της κατηγόριας.
Δεν έχει ανάγκες βρισιών, κατηγοριών από λυσσασμένους η ΑΕΚ σήμερα. Τρόπος για να σταθεί στα πόδια της την επόμενη μέρα, μετά την κατάρρευση, πρέπει να βρεθεί. Και ακόμα και αν αποφασισθεί να παίξει του χρόνου στην Γάμα Εθνική, δεν θα είναι κακοί και επικίνδυνοι αυτοί που θα το αποφασίσουν, αρκεί να σταθεί η ομάδα σε σωστές βάσεις και να στηριχθεί στις μεγάλες δυνάμεις που έχει, που είναι ο κόσμος της, η ομογένεια, οι Κωνσταντινουπολίτες και η προσφυγιά, η ωραία τρέλα των οπαδών της, το γήπεδο που έχει και μπορεί να αξιοποιηθεί. Η ΑΕΚ του χρόνου στο πρωτάθλημα της Τρίτης Εθνικής θα κόψει 200.000 εισιτήρια και ο Πανναυπλιακός το πολύ 5.000. Να η διαφορά των μεγεθών.
Μην πετροβολάτε λοιπόν. Λύσεις προτείνετε
Μπορείτε να έχετε διαφορετικές απόψεις, έχετε δικαίωμα να τις εκφράζετε, αλλά δεν είστε οι πατριώτες και κάποιοι άλλοι, που εκτιμούν διαφορετικά την κατάσταση, οι προδότες και οι δοσίλογοι.
Τους παλιούς φανατικούς Νουδίτες, Πασόκους και Πολιτικοανοιξίτες, που σήμερα είναι φανατικοί Συριζέοι και Καμμενίτες τους φοβάμαι.
Φοβάμαι.
Για την Ελλάδα

Ασχολήθηκε ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική φαρμάκου

Μου είπαν ότι οι Βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς Ψαριανός, Γιαννακάκη και Τσούκαλης, δεν ανακάλυψαν την Αμερική και ότι η ερώτησή τους αφορούσε ένα κοινό μυστικό.
Ακούστε λοιπόν το μυστικό, που όλοι ξέρουμε, πολλούς βολεύει, αρκετοί μιλάνε γι΄αυτό και πολλοί το καταδικάζουν σε ιδιωτικές μόνον συζητήσεις: "Στην έρευνα του 2012 του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας στα μαιευτήρια της χώρας, όπου αναγνωρίστηκε ότι η κατάσταση αναφορικά με τις καισαρικές τομές επιδεινώνεται διαρκώς με τα ποσοστά να κυμαίνονται μεταξύ 40 και 56 % σε δημόσια και ιδιωτικά μαιευτήρια αντίστοιχα, έρχεται να προστεθεί η πρόσφατη έκθεση της Επιτροπής CEDAW του ΟΗΕ. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, τα ελληνικά ποσοστά καισαρικών τομών χωρίς ιατρική αιτιολόγηση είναι τα υψηλότερα στον κόσμο, πολύ πιο πάνω από το ποσοστό 15% που θεωρείται από την Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ότι καλύπτει ιατρικές ανάγκες, καθώς στα ιδιωτικά μαιευτήρια αγγίζουν το 65%." 

Έχω ένα βίτσιο. Κάθε πρωί στις επτά που σηκώνομαι και πίνω τον καφέ μου, βλέπω BBC. Έτσι ξεφεύγω από την καθημερινότητα της μιζέριας του περιούσιου λαού, που οι πάντες τον επιβουλεύονται και αποφεύγω ψεκασμένες αναλύσεις, ατόμων που θεωρούν ότι η παγκόσμια επανάσταση είναι δυνατόν να ξεκινήσει από τη στάση που κρατάει η Ζωή στην επιτροπή.

Άκουσα λοιπόν μία πολύ σημαντική είδηση που πολύ λίγοι Ελληνες την πληροφορήθηκαν. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας απέρριψε προσφυγή του φαρμακευτικού κολοσσού NOVARTIS και έτσι η Ινδική φαρμακευτική βιομηχανία μπορεί να συνεχίσει να παράγει ένα φάρμακο σε χαμηλή τιμή που μπορεί να δώσει ζωή σε χιλιάδες φτωχούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Είναι το λεγόμενο γενόσημο φάρμακο που οι αντιδραστικοί στη χώρα μας το θεώρησαν κατάρα και δεν ψήφισαν την προώθησή του. Το φάρμακο αυτό που θα παράγεται από Ινδική φαρμακοβιομηχανία θα έχει πλέον κόστος 2,500 δολάρια ετησίως ενώ το ίδιο φάρμακο που παράγει η NOVARTIS έχει κόστος μέχρι και 70.000 δολάρια το χρόνο. Μπορείτε να διαβάσετε τη σχετική είδηση εδώ.

Η Ελλάδα είχε ένα πολύ μα πολύ θλιβερό φαινόμενο. Η δημόσια φαρμακευτική της δαπάνη το έτος 2010 ήταν η μεγαλύτερη και με διαφορά σε όλη την Ευρώπη. Άλλο ένα θλιβερό πρωτείο για την χώρα του Ανδρέα και του Κώστα του Σιωπηλού.

Σας παρουσιάζω μερικά στοιχεία. Η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη σε σχέση με το ΑΕΠ της Ελλάδας το 2010 ήταν 1,8 ενώ ο μέσος όρος της Ευρώπης ήταν 1,1 και πολλές χώρες πολύ χαμηλότερα. Η μαγγιόρα Ελλάς υπερσυνταγογραφούσε, όλων των ειδών τα φάρμακα. Αντιβιοτικά, αγχολυτικά, ηρεμιστικά, γαστροπροστασίας, ορμόνες, βιάγκρα.

Εδώ επικρατούσε σε ύψιστο βαθμό (και σε μεγάλο μέρος  ακόμα υπάρχει) το αισχρό εμπόριο της ελπίδας, η εκμετάλλευση της επιθυμίας του ατόμου να παραμείνει με τεχνητό τρόπο νέος, να κάνει σεξ ακόμα και στα βαθιά γεράματα με αιθέριες υπάρξεις από τα σεξουαλικά σκλαβοπάζαρα, να μην ταλαιπωρηθεί καθόλου, να μην ζήσει καμία απολύτως στεναχώρια, να έχει μια ζωή ανέφελη, επίπεδη και άχρηστη. Να μην κουραστούμε, να μην πονέσουμε, να μην αγχωθούμε, να μην γεννήσουμε φυσιολογικά.

Αυτό τον άκρατο ατομικισμό, που επικράτησε μετά την πρώτη Πασοκική διακυβέρνηση, εκμεταλλεύθηκαν όλοι αυτοί που κερδοσκοπούν από την υπερσυνταγογράφηση των φαρμάκων.

Πρώτα και κύρια οι φαρμακευτικοί κολοσσοί και μετά όλο το κύκλωμα (εισαγωγικές εταιρίες, μικρές φαρμακοβιομηχανίες, φαρμακαποθήκες, κλινικάρχες, μεγαλογιατροί και μικρογιατροί, πλασιέδες και "προωθητές", μεγάλα και μικρά φαρμακεία). Και να και τα δωράκια. Τα ιατρικά συνέδρια σε εξωτικούς προορισμούς. Τα μπόνους των στελεχών και των ιατρικών αντιπροσώπων. Να και οι αμοιβές στους βράνκοβιτς και στους ντομινίκ ουίλλιαμς

Και πλήρωνε το Κράτος με δανεικά όλο αυτό το κύκλωμα. Και εισέπρατταν οι κολοσσοί και έδιναν και ψίχουλα στο υπόλοιπο κύκλωμα. Και τελικά ο λογαριασμός ήλθε όχι μόνον στο φουσκωτό που έπαιρνε τις αυξητικές ορμόνες και στον ερεθισμένο γέροντα, αλλά και σε κάθε πολίτη που κατάπιε ελάχιστα φάρμακα στη ζωή του.

Κάποια στιγμή όλο αυτό το αίσχος έπρεπε να πάρει τέλος. Και τελικά δεν γινόταν κι αλλιώς, διότι τα δανεικά τελείωσαν.

Κάποια στιγμή έπρεπε να τελειώσει το πάρτι με τα φάρμακα ευζωίας και τις γαστροπροστασίες που τα έδιναν σε άτομα λιοντάρια, χωρίς κανένα πρόβλημα στο στομάχι τους.

Και έγιναν αρκετά θετικά βήματα.

Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση.

Η προώθηση των γενοσήμων.

Ο έλεγχος των γιατρών που συνταγογραφούσαν.

Ο έλεγχος των παράνομων εξαγωγών φαρμάκων.

Η απαγόρευση συνταγογράφησης φαρμάκων ευζωίας

Μέτρα περιορισμού υπερσυνταγογράφησης.

Η ασφαλιστική τιμή του φαρμάκου, με την οποία μειώνεται η συμμετοχή του ασφαλισμένου σε φάρμακα μεγάλης σημασίας και αυξάνεται εκεί που τα πράγματα είναι ολίγον τι γκρίζα ως προς την αποτελεσματικότητα.

Έχουν πράγματι γίνει λάθη σε αυτή τη διαδικασία μείωσης της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης.  Η οικονομική κατάρρευση της χώρας δημιούργησε την ανάγκη, όλα να γίνουν πολύ βιαστικά και γι΄αυτό και πρόχειρα σε πολλές περιπτώσεις Και η κριτική και οι αντιπολιτευτικές φωνές μπορεί να είναι χρήσιμες για να περιορισθούν τα σφάλματα.

Όμως πραγματικά δεν αντιλαμβάνομαι τις ακραία αντιδραστικές φωνές που θέλουν να παραμείνουμε στο προηγούμενο αισχρό καθεστώς. Που αρνούνται την προώθηση των γενοσήμων και ουσιαστικά επιδιώκουν να ξαναγυρίσουμε στα υπερκέρδη των φαρμακευτικών κολοσσών. Που ζητούν να συνεχισθεί το πάρτι με τα πανάκριβα φάρμακα γαστροπροστασίας που δινόντουσαν σε άτομα χωρίς το παραμικρό πρόβλημα.

Ε λοιπόν πιστεύω ότι αυτοί, που αρνούνται τη μεταρρύθμιση και επιθυμούν τη συνέχιση της προηγούμενης κατάστασης, δεν είναι προοδευτικοί και αριστεροί.

Τεράστια εντύπωση μου έκανε ειδική ανακοίνωση στο θέμα αυτό που εξέδωσε ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ.

Απαράδεκτο κείμενο με το οποίο επιχειρείται η προστασία των μεγαλο..... και μικροσυμφερόντων του φαρμακευτικού κυκλώματος χρησιμοποιώντας ως  όχημα τον πόνο του ασθενούς.

Και δεν έχουν καταλάβει ακόμα που βρισκόμαστε; Διεκδικούν περισσότερα χρήματα από τον Κρατικό προϋπολογισμό, αντί να ζητάνε περαιτέρω περιορισμό της φαρμακευτικής δαπάνης και την ενίσχυση πολιτικών προληπτικής ιατρικής και δράσεων ενίσχυσης του πραγματικού ιατρικού έργου για τους ουσιαστικά πάσχοντες;

Για το λιμάνι μας ακόμα μια φορά

Διαβάστε μια είδηση που θα μπορούσε να μας αφορά σαν Ναύπλιο και σαν Αργολίδα:
"Αύξηση της τάξεως του 5% κατέγραψε η επιβατική κίνηση στα λιμάνια της χώρας που υποδέχθηκαν κρουαζιερόπλοια κατά το 2012, σύμφωνα με τα στοιχεία που επεξεργάστηκε η Τεχνική Επιτροπή Κρουαζιέρας της Ενωσης Λιμένων Ελλάδος (ΕΛΙΜΕ). Συνολικά διακινήθηκαν 5.454.076 επιβάτες, στο σύνολο των λιμανιών της χώρας, έναντι 5.197.694 το 2010, με τον Πειραιά να υποδέχεται 2.066.925, τη Σαντορίνη 838.875, το Κατάκολο (Ηλεία) 749.892, τη Μύκονο 657.511 επιβάτες και την Κέρκυρα 624.179."
Τί έχετε να πείτε γι αυτό;
750.000 επισκέπτες παρά 108,  βρέθηκαν το 2012 στο πριν από μερικά χρόνια άγνωστο για τον τουριστικό χάρτη Κατάκολο της Ηλείας, που κατέλαβε την τρίτη θέση προσέλκυσης επισκεπτών κρουαζιέρας!!
Το 2013 αναμένεται για τον τομέα της κρουαζιέρας ακόμα καλύτερο από το 2012 και το 2014 καλύτερο από το 2013.
Φαντασθείτε λοιπόν στην πόλη του Ναυπλίου και σε όλη την Αργολίδα να συρρέουν κάθε χρόνο ένα εκατομμύριο επισκέπτες με κρουαζιερόπλοια.
Ονειρευθείτε να γίνει το Ναύπλιο το λιμάνι πρώτης επιβίβασης, όπου οι επισκέπτες πριν επιβιβασθούν θα μένουν στην περιοχή δυό τρείς ή και περισσότερες μέρες.
Και δυστυχώς εμείς επί χρόνια ζούσαμε κυριολεκτικά στον μικρόκοσμό μας. Με τη σκέψη της δήθεν μοναδικότητας της ομορφιάς της πόλης (για τη διατήρηση της οποίας κάποιοι αγωνιζόντουσαν και κάποιοι άλλοι, την ίδια στιγμή, την εκμεταλλευόντουσαν με αδηφάγο τρόπο) και της ψευδαίσθησης της αενάως αύξησης συρροής των μεσόκοπων επισκεπτών συνοδευομένων από καλλίγραμμες εξωτικές νεαρές υπάρξεις και νεαρόσκοσμου για να απολαύσουν στα γιακουζικά δωμάτιά μας τις πρώτες σεξουαλικές τους εμπειρίες.
Και σήμερα;
Σήμερα γκρινιάζουμε, τρώμε τα ρούχα μας και τις σάρκες μας, αγανακτούμε. Ελάχιστοι από τους κυβερνώντες σχεδιάζουν και ακόμα πιο ολίγοι από την αντιπολίτευση σκέπτονται και προτείνουν ένα εναλλακτικό σχέδιο για τον τόπο.
Επανειλημμένα έχω αναφέρει ότι πρέπει να δούμε τη λειτουργία του λιμανιού μας.
Ότι η κοινωνία μας πρέπει να πάρει τις αποφάσεις της.
Ότι είναι αδιέξοδο  το μοντέλο του Ναυπλίου έτσι όπως το φτιάξαμε με τις καταλήψεις των δημοσίων και ελεύθερων χώρων.
Ότι δεν μπορεί να υποτασσόμαστε στα πολύ στενά οικονομικά συμφέροντα τριών τεσσάρων επιχειρήσεων.
Πριν από κάποια λίγα χρόνια η δημοτική αρχή, που και σήμερα κυβερνά, ήθελε να δώσει όλο το χώρο του λιμανιού σε ιδιωτική εταιρία για χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων και μάλιστα με διαδικασίες τελείως αδιαφανείς.
Και το σχέδιό της αυτό θα είχε ίσως γίνει πράξη εάν κάποιοι δεν αντιδρούσαν και δεν κατήγγειλαν το διαγωνισμό του Μεγάλου Σαββάτου (κυριολεκτικά ομιλώ)
Σήμερα πρέπει επιτέλους να πάρουμε σαν κοινωνία μία απόφαση.
Το λιμάνι μας κυρίαρχα πρέπει να λειτουργήσει σαν λιμάνι και δευτερευόντως να εξυπηρετεί τις ανάγκες των οδηγών να θέλουν να σταθμεύουν δέκα μέτρα μακρυά  από τις καφετέριες.
Πρέπει να ξεχάσουμε τα έργα πολυτελείας στο νομό μας, όπως τις αφαλατώσεις, τους δρόμους ελάχιστων χιλιομέτρων που θα κοστίσουν δεκάδες εκατομμύρια, τις Τζέσσικες, τη μαρίνα με κτήρια χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων και να δώσουμε την  προτεραιότητα μεταξύ των άλλων και στο λιμάνι του Ναυπλίου, ώστε να γίνουν τα έργα για την ασφάλειά του, την εκβάθυνση της εισόδου του και την κατασκευή ενός αγκυροβολίου τουριστικών σκαφών, δίπλα στην πόλη και όχι μακρυά από αυτήν.
Οι εταιρίες κρουαζιέρας αυτό που απαιτούν είναι οργάνωση, ασφάλεια, παροχή πληροφόρησης, όχι δωράκια από ιθαγενείς.
Πρέπει λοιπόν να κάνουμε τα έργα, να οργανωθούμε, να συμμετάσχουμε στα συνέδρια κρουαζιέρας, να οργανώσουμε τον τρόπο διαφήμισης, να παράσχουμε σοβαρό πληροφοριακό υλικό.
Προτείνω και αυτό ακόμα. Επειδή στο κτήριο του Τελωνείου, δεν πρόκειται τα επόμενα χρόνια να γίνει μουσείο ή εκθεσιακός χώρος, αφού ουδείς ενδιαφέρεται και ουδείς προετοιμάζει κάτι γι΄αυτό (ένα μουσείο δεν στήνεται με μια διοικητική απόφαση) και επειδή είναι γελοίο να θέλουμε να λειτουργήσει ο χώρος σαν καφετέρια, λέω να λειτουργήσει τα επόμενα χρόνια το Τελωνείο ως χώρος υποδοχής των  επισκεπτών του Δήμου μας. Γενναίες αποφάσεις χρειάζονται και πολιτική βούληση. Τίποτα παραπάνω.
Πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω γιατί σιωπούν οι λεγόμενοι αριστεροί, πάνω σε όλα αυτά.
Θεωρούν ότι έχει σπουδαίο μέλλον η καφεδούπολη  σε μια εποχή τεράστιας και πολυεπίπεδης κρίσης;

Στέγαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ναυπλίου

Η νεοσουρεαλιστική Ελλάς καλά κρατεί, παρά τα θετικά που γίνονται και είναι ορατά σε κάθε καλόπιστο μη ψεκασμένο.
Ομως η δύναμη της αδράνειας δεν ξεπερνιέται εύκολα.
Τα τέλη υπέρ αυτού του Ταμείου, που ονομάζεται "Ταμείο Χρηματοδότησης Δικαστικών Κτιρίων-ΤΑΧΔΙΚ),  τριπλασιάσθηκαν και πενταπλασιάσθηκαν.
Το Δημόσιο συνεχίζει να πληρώνει υπέρογκα ποσά για ενοίκια για τη στέγαση υπηρεσιών του.
Ταυτόχρονα δημόσια κτήρια παραμένουν αναξιοποίητα και ρημάζουν.
Ουδείς μέχρι σήμερα έχει σχεδιάσει ένα πρόγραμμα μείωσης των δαπανών για μισθώματα.
Το ΙΚΑ στο Ναύπλιο πληρώνει υπέρογκα ποσά.
Οι ιδιοκτήτες των κτηρίων που τα είχαν εκμισθώσει στο δημόσιο, ήσαν οι εξαιρετικοί μάγκες που δεν πλήρωναν ΕΕΤΗΔΕ.
Κάποτε  η άλλη πρόταση φώναζε (σήμερα μάλλον δεν λέει πολλά) για τα υπερβολικά μισθώματα που πληρώνει το Δημόσιο και είχε και συγκεκριμένη πρόταση για το πως τα πράγματα θα βελτιωνόντουσαν. Βέβαια, τότε ήταν η περίοδος των παχιών αγελάδων και ουδείς ασχολείτο με σχέδια εξοικονόμησης. Σήμερα οι ψεκασμένοι το μόνο που ζητάνε είναι η επιστροφή στους χρόνους αυτούς των δανεικών, ως δια μαγείας.
Πιο παλιά, στο απώτερο παρελθόν, το αίτημα του προοδευτικού κόσμου του Ναυπλίου ήταν να επανέλθουν κάποιες δημόσιες υπηρεσίες στην παλιά πόλη. Σήμερα το αίτημα αυτό έχει παντελώς ξεχασθεί και μόνον ο αιρετικός το επαναφέρει.
Με τον Καλλικράτη κάποιες δημόσιες υπηρεσίες πέρασαν στον Δήμο και μαζί οι υποχρεώσεις καταβολής μισθωμάτων.
Ποτέ δεν υπήρξε ένας συγκεκριμένος σχεδιασμός για την αξιοποίηση δημοτικών κτηρίων για μείωση των σχετικών δαπανών, παρά τις επισημάνσεις του αιρετικού και τον σχολιασμό του Δημάρχου κάτω από τη σχετική ανάρτηση που μπορείτε να τα δείτε εδώ
Ένας μεγάλος αριθμός δημοτικών κτηρίων έχει παραχωρηθεί στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και στο Χάρβαρντ και πολύ ορθά. Το κακό είναι ότι ουδείς από τη δημοτική αρχή έχει διανοηθεί να ζητήσει από τα Πανεπιστήμια συγκεκριμένα πράγματα για να ωφεληθεί η πόλη.
Και σήμερα έρχεται η Πρόεδρος του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ναυπλίου να ζητήσει από το Δήμο Ναυπλιέων το εξωφρενικό. Να βρει ο Δήμος κτήριο για τη στέγαση των γραφείων (αίθουσες για τις συνεδριάσεις υπάρχουν στα Δικαστήρια) του Δικαστηρίου αυτού.
Και αμέσως εμφανίζεται ο επίδοξος νέος Δήμαρχος της πόλης και ζητάει έκτακτη σύγκληση του Δημοτικού Συμβουλίου, βασικά για να εκμεταλλευθεί πολιτικά την κατάσταση. Και μην μου πείτε ότι δεν είναι έτσι, διότι ποτέ δεν μπήκε με οργανωμένο τρόπο στο παρελθόν στο Δημοτικό Συμβούλιο το θέμα των δημόσιων και δημοτικών κτηρίων, όπως επεσήμανε και η άλλη πρόταση στο παρελθόν και όπως τόνιζε ο αιρετικός.

Σήμερα........
Σήμερα........
Σήμερα........
Εντάξει να τα βάλουμε με την εξωφρενική επιστολή της Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου να της βρει ο Δήμος Ναυπλιέων κτήριο.
Όμως σήμερα.......
Έχει καμία πρόταση η δημοτική αρχή και η αντιπολίτευση για την αξιοποίηση δημόσιων και δημοτικών κτηρίων; Προτείνουν κάποιο σχέδιο; Θα παραμείνουμε σε αυτή την κατάσταση; Περιμένουν τον Ρουπακιώτη να επιλύσει τα θέματα αυτά;

Θα μου πείτε: Και εσύ αιρετικέ έχεις να πεις κάτι για τη στέγαση των γραφείων του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ναυπλίου;
Ε λοιπόν κάτι έχω να πω.
Στην παλιά πόλη του Ναυπλίου, για να θυμηθούμε και το παλιό και ξεχασμένο αίτημα της επιστροφής υπηρεσιών στην παλιά πόλη, υπάρχει διατηρητέο  κτήριο σε καλή σχετικά κατάσταση, που ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο, από σχολάζουσα κληρονομιά.

Και κάτι τελευταίο. Θα το βάλω αυτό το τελευταίο και με μεγάλα γράμματα και σε έντονη γραφή. Τη θυμάστε την παλιά Νομαρχία στην οδό Μπουμπουλίνας; Πόσοι υπάλληλοι πλέον βρίσκονται εκεί; Και τι ενοίκιο καταβάλλει το Ελληνικό Δημόσιο; Και σε ποιόν ανήκει το κτήριο; Και μήπως και εκεί τελικά υπάρχει χώρος στέγασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου; 

Αραχναίο (υποθέτω σταυροί μηδέν)

Αντέγραψα στην τελευταία ανάρτησή μου το προεκλογικό πρόγραμμα της "άλλης πρότασης" που αφορούσε την πρωτογενή παραγωγή.
Μεταξύ των άλλων είχαμε τότε (προεκλογικά) επισημάνει το φωτεινό παράδειγμα του χωριού Ανάβρα του Νομού Μαγνησίας, για το πως εκεί οι άνθρωποι εκμεταλλεύθηκαν τα έσοδα από το αιολικό πάρκο και για υποδομές, αλλά και για να αναπτύξουν την κτηνοτροφία τους.
Θυμίζω και πάλι το σχετικό απόσπασμα από το προεκλογικό μας πρόγραμμα
"Τουλάχιστον για το Αραχναίο τα χρήματα από την εισφορά του αιολικού πάρκου θα αξιοποιηθούν και επενδυθούν για την ανάπτυξη της περιοχής. Αυτό μπορεί να γίνει με σχέδιο και στόχους.  Ας δούμε το παράδειγμα του χωριού Ανάβρα του νομού  Μαγνησίας για μην νομίσει κανένας ότι θεωρητικολογούμε. Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητ. Κατασκεύασαν τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, πρότυπο σφαγείο και φυσικά  περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων. Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Η πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου με ταυτόχρονη λειτουργία  πιστοποιημένης βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα. Έτσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές. Ο επόμενος στόχος ήταν τηλεθέρμαση Ένας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό. Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά)."

Κάτω από την ανάρτησή μου αυτή υπάρχουν τώρα δύο σχόλια.
Το ένα το έκανε ανώνυμος και λέει τα εξής:
"Μιας και αναφέρεστε στα έσοδα από τις ανεμογεννήτριες του Αραχναίου. Μήπως ξέρετε σε τι επενδύθηκαν αυτά τα χρήματα? Δυστυχώς σε μικροεργάκια, ρουσφετάκια, ψηφαλάκια..."

Το  άλλο το έκανε ένας Χελιώτης με το όνομα Κώστας Μάρκου (νομίζω δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο προσωπικά) που μας ενημέρωσε ότι για το Αραχναίο υπάρχει ένα εξαιρετικό ιστολόγιο. Το σχόλιο αυτό έχει ως εξής: 
"ΓΙΝΕΤΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ BLOG arachnaio.blogspot.gr KAI ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΟ ΓΡΑΦΙΚΟ ΟΡΕΙΝΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ! ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΑΣ"

Καπάκι ο επικεφαλής της άλλης πρότασης Γιάννης Γκιόλας με ανακοίνωσή του επανέλαβε τις θέσεις που επί χρόνια εκφράζει η άλλη πρόταση για συμμετοχικό προϋπολογισμό και για διαδικασίες που θα δίνουν λόγο στους πολίτες για τις δράσεις που πρέπει να γίνουν στο τόπο τους.

Φαίνεται λοιπόν ότι και στο Αραχναίο υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την πρόοδο του χωριού.

Από την άλλη πραγματικά δεν ξέρω πόσα χρήματα εισπράχθηκαν από τα τέλη που καταβάλλει η εταιρεία που εκμεταλλεύεται το αιολικό πάρκο στο Αραχναίο και δεν ξέρω αν πράγματι τα χρήματα αυτά "επενδύθηκαν" σε "μικροεργάκια, ρουσφετάκια, ψηφαλάκια" , όπως αναφέρει ο ανώνυμος σχολιαστής .

 Αυτό που ξέρω καλά είναι ότι ποτέ δεν προχώρησε μια διαδικασία για να γίνει πράξη ο συμμετοχικός προϋπολογισμός και να εκφράσει ο κόσμος την άποψή του, έστω και σε ένα χωριό, όπου υπάρχουν δεσμευμένα χρήματα, που κανονικά δεν μπορούν να πάνε σε δράσεις έξω από το Αραχναίο.
Ξέρω ότι η "άλλη πρόταση", που ήταν η μόνη που είχε πρόταση για το Αραχναίο, πήρε επτά μόνο ψήφους στις εκλογές και έλαβε το πιο χαμηλό ποσοστό της σε όλο το Δήμο. Προσωπικά δεν κάθησα να δωτα αναλυτικά αποτελέσματα στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, αλλά το βλέπω εξαιρετικά χλωμό να έλαβα έστω και έναν σταυρό στο Αραχναίο.
Παρ΄όλα αυτά επιμένω να  έχω θέσεις και να λέω ότι είναι δυνατόν το χωριό αυτό με τα έσοδα από το αιολικό πάρκο να ακολουθήσει το παράδειγμα  της Ανάβρας, προσαρμοσμένο στα τοπικά δεδομένα.
Πρέπει λοιπόν να μάθουμε πόσα ακριβώς ήταν τα έσοδα που εισέπραξε ο Δήμος μας από το αιολικό πάρκο.  Και εδώ πρέπει να παίξει το ρόλο της και  η "άλλη πρόταση", αφού η δημοτική αρχή παρά τις πρώτες ενθαρρυντικές ενδείξεις υπό το νέο Δήμαρχο για περισσότερη διαφάνεια, μας έχει ξαναγυρίσει πίσω στα ειωθότα των σιωπών.
Από εκεί και πέρα και αφού πληροφορηθούμε πάνω-κάτω τα έσοδα που θα έχει το χωριό την επόμενη δεκαετία, θα πρέπει να καταρτισθεί ένα συνεκτικό σχέδιο για δράσεις με μακρόχρονο ορίζοντα. Και για να καταρτισθεί θα πρέπει οι δημοτικές παρατάξεις να εκφράσουν άποψη και οι πολίτες στο χωριό συμμετοχικά να αποφασίσουν.

Έχω την αίσθηση ότι η πρώτη χρονιά πράγματι απολέσθηκε σε μικροεργάκια και σε μικροπαραταξιακά συμφέροντα. 

Δεν πρέπει να χαθεί όμως και άλλος χρόνος.
Πολύ θάθελα να δω ένα χωριό που βγήκε λαβωμένο από τον εμφύλιο, με τεράστια πάθη και μίση σήμερα να γίνεται το πρότυπο μοντέλο για όλο το Δήμο.
Πολύ θάθελα οι κάτοικοι του ορεινού χωριού να θερμαίνονται σχεδόν δωρεάν, εκεί που όλη η Ελλάς παγώνει.
Πολύ θάθελα να δω τα μνημεία της να αναδεικνύονται.
Πολύ θάθελα να δω παραδοσιακά πέτρινα σπίτια να ανακαινίζονται.
Πολύ θάθελα να δω να γιγαντώνεται η τοπική παραγωγή με ποιοτικά Χελιώτικα προϊόντα
Πολύ θάθελα να δω σύγχρονες κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις
Πολύ θάθελα να δω να μετατρέπεται όλη η κτηματική περιφέρεια Αραχναίου σε ζώνη βιολογικής κτηνοτροφίας τα Χελιώτικα προϊόντα να αρχίσουν να πουλιούνται και στο εξωτερικό σε εξαιρετικές τιμές.
Πολύ θάθελα να δω να δω στο χωριό τα πρώτα σημάδια εναλλακτικού τουρισμού και τις ταβέρνες γεμάτες από επισκέπτες έτοιμους να γευθούν την κουζίνα τους από τοπικά προϊόντα.
Μπορούν να γίνουν αυτά.
Και αν πράγματι γίνουν  και αν ξανασυμμετείχα ως υποψήφιος σε εκλογές (που δεν πρόκειται να το πράξω) και πάλι δεν θα ξανακοίταζα τα αποτελέσματα της σταυροδοσίας για να διαπιστώσω ότι τις επιτυχίες θα της είχαν καρπωθεί οι "σπουδαίοι", και βροντεροί στις μπούρδες, αλλά σιωπηλοί στα τοπικά ζητήματα, παράγοντες.

Ένα υστερόγραφο τελείως άσχετο με την παρούσα ανάρτηση. Διαβάσατε άραγε το άρθρο του στους πάντες άγνωστου παρ΄ολίγον βουλευτή Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ, που απ΄ότι έμαθα πήρε και  κάμποσους σταυρούς στο Χέλι για  τα γεωπολιτικά παιχνίδια της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο; Τί να πω και τι να ξεστομίσω; Τον ψήφισαν και αγαπητοί μου φίλοι.  Έχουμε ξεφύγει τελείως. Για το Αραχναίο έχει να πει τίποτα ο άνθρωπος, αντί να παριστάνει τον στρατηγικό αναλυτή;