Αργολίδα. Ναύπλιο. Όλοι ίδιοι είναι;

Αγαπητοί μου συνναυπλιείς και αγαπητοί μου συναργολιδείς.

Γνωρίζω πως όλοι σας ανεξαιρέτως εξοργιστήκατε  όταν (σημειώνω ότι ο σύνδεσμος "όταν" είναι χρονικοϋποθετικός αφού συμπεριέχει και το υποθετικό "αν") ακούσατε ότι 150 πρώην βουλευτές έχουν ζητήσει αναδρομικά και ότι θα λάβουν περίπου 50 εκατομμύρια ευρώ όλοι μαζί (κάντε τη διαιρεσούλα να δείτε πόσα θα πάρει κατά μέσον όρο έκαστος).

Άπαντες γίνατε έξω φρενών με την είδηση αυτή. Κονφορμίστες και αντικονφορμίστες, αντιμνημονιακοί και οι ελάχιστοι εξ υμών μνημονιακοί, δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί, επαναστάτες και συμβιβασμένοι, νοικοκυραίοι και εξωκαρδιαγλεντζέδες, φασίστες και δημοκράτες, καλλίφωνοι και παράφωνοι, γάβροι και βάζελοι, Πανναυπλιακάκηδες και Ναυπλιοδυοχιλάδεσδεκαεφτάκηδες, όλοι σας Τούρκοι γίνατε με την είδηση που ακούσατε.

Να ζείτε με μνημόνια, λιτότητα, περικοπές, νοσοκομεία σε αποσύνθεση, κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, ανεργία, ξενιτιά, μισθούς των τριακοσίων ευρώ, αραχνιάζοντα δημόσια κτήρια, εργοστάσια φαντάσματα  και ταυτόχρονα να διαβάζετε ότι οι συνταξιούχοι εθνοπατέρες "δικαιούνται" κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ έκαστος!!! 

Δεν σας κακοκαρδίζω λοιπόν που νευριάσατε με τους βουλευτάδες μας.

Περιμένω όμως από κάποιον από εσάς να ομολογήσει ότι το φταίξιμο είναι και δικό του και όχι μόνον του βουλεφτή.

Σκέφτηκε κάποιος από τους νευριάσαντες ότι είναι πολύ πιθανόν μέσα στους 150 πρώην που διεκδικούν τα χιλιάδες μπικικίνια να είναι και κάποιος ντόπιος;  Κοιτάχτηκε κάποιος σας στον καθρέφτη για να διαπιστώσει τις δικές του ευθύνες; Δεν ψηφίσατε πολλοί από εσάς όλους αυτούς, διότι προσδοκούσατε ρουσφετάκια ή και ρουσφετάρες; Μην μου πείτε ότι όλα αυτά δεν συνέβαιναν. Ότι δεν ψηφίζατε και δεν σταυρώνατε με αυτή τη λογική. Πολλοί από εσάς αυτό πράττατε. Ίσως όχι όλοι. Δεν σας βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι. Και μην μου πείτε ότι δεν θεωρείτε απολύτως λογικό ότι αυτός που έκανε τις μικρές χάρες και τις μεγάλες εξυπηρετήσεις για τον σταυρουλάκο δεν θα επιδίωκε και το έξτρα του για την πάρτη του. Δεν ομιλώ για όλους  όσους εξελέγησαν, αλλά για αρκετούς από αυτούς.  Και ας μην κατηγορούν οι "αδιάφθοροι" φασίστες και οι αριστεροί συριζαίοι τους παλιούς διότι ουδείς από αυτούς τους "νέους" ομιλεί για τα σημερινά προνόμια του πολιτικού συστήματος. Ουδείς τα έχει απαρνηθεί

Και μην μου πείτε ότι άλλαξε πλέον μετά τα μνημόνια η λογική με την οποία ψηφίζετε σε τοπικές και γενικές εκλογές. Όχι όλοι σας. Δεν σας κατηγορώ όλους. Αλλααααα..... Πολλοί από εσάς....... Τι να πω παραπάνω; Ποια είναι τελικά η καθημερινή σας πολιτική πραχτική;

Δεν ξέρω ποιοι είναι οι 150 από τους συνταξιούχους βουλευτές που ζητούν τις δεκάδες χιλιάδες ευρώ  έκαστος ως αναδρομικά. Ή μήπως...: ΄Η ίσως και να ξέρω, αλλά δεν σας λέω. Το δικό μου θέμα δεν είναι να ονοματίσω τους 150 και εάν κάποιοι από αυτούς εκλεγόντουσαν στην Αργολίδα.

Το θέμα μου που έχω είναι βασικά με εσάς.

Με το ότι ψηφίζατε και συνεχίζετε να ψηφίζετε με την λογική του ρουσφετιού. Και μετά οργίζεστε με τους άλλους, αντί να εξοργισθείτε με τον εαυτό σας και να αλλάξετε εσείς κάποια στιγμή πολιτική συμπεριφορά.
Τώρα θα μου πείτε τα εξής:
Όλοι κυνηγούσαν το σταυρό υποσχόμενοι.
Όλοι έλεγαν γλυκά λόγια.
Όλοι το έπαιζαν με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης με μη διαφανείς, σε κάποιες περιπτώσεις, σχέσεις.
Όλοι μοίραζαν φακελάκια με σταυρωμένα ψηφοδέλτια. Όλοι περισσότερο έτρεχαν για τον δικό τους σταυρό παρά για το κόμμα και τις ιδέες τους.
Όλοι οργάνωναν τα προεκλογικά τους για την πάρτη τους πολύ πριν από την προεκλογική περίοδο.
Ουδείς μιλούσε με πικρά λόγια και με αλήθειες για να μην δυσαρεστήσει.
Θα μου πείτε λοιπόν ότι, αφού αυτά έπρατταν όλοι, δεν είχατε και δεν έχετε δυνατότητα αντίδρασης.
Για αυτό και σταυρώνετε, θα μου πείτε, αυτούς που σταυρώνετε με χιλιάδες σταυρούς στις τοπικές εκλογές. Για αυτό και εκλέξατε αυτούς που τώρα σε περίοδο οικονομικής κρίσης διεκδικούν από τα χρήματα που πληρώνει ο υπερφορολογούμενος πολίτης αναδρομικά.

Ομως........ Ομως........ Ομως.......
Μήπως και δεν ήταν τελικά όλοι ίδιοι;
Μήπως κάποιοι δεν είχαν εισέλθει στο τρυπάκι να παίζουν αυτά τα παιχνιδάκια για την πάρτη τους;
Μήπως υπήρχαν κάποιοι υποψήφιοι που δεν έδωσαν ούτε ένα σταυρωμένο ψηφοδέλτιο;
Που δεν ζήτησαν ούτε έναν σταυρό για το πρόσωπό τους;
Που δεν δαπάνησαν  ούτε ένα ευρώ  για προσωπική προβολή;
Που δεν πήραν ούτε ένα ευρώ προεκλογική ενίσχυση για το πρόσωπό τους;
Που μιλούσαν για ιδέες και προγράμματα;
Που δεν υποσχέθηκαν τίποτα σε προσωπικό επίπεδο εξυπηρέτησης;
Που είπαν και αλήθειες και πικρά λόγια, διότι αυτά πίστευαν;
Που θα αρνούντο τα υπερπρονόμια και τις υπεραμοιβές εάν εκλεγόντουσαν;

Μπααα. Μπαααα. Μπαααα.
Μάλλον βλακείες λες βρε αιρετικέ.
Ποτέ δεν υπήρχαν τέτοιοι υποψήφιοι.
Τι μας λες τώρα; Ότι υπήρχαν υποψήφιοι που αγωνίσθηκαν για ιδέες και δεν μοίρασαν σταυρωμένα ψηφοδέλτια;

Για να το λέτε εσείς μάλλον δεν θα υπήρχαν τέτοιοι υποψήφιοι
Τώρα βέβαια ίσως και  να μην  θέλετε να βλέπετε κάτι πέραν από τον εαυτό σας; Βλέπετε μόνον την μύτη σας όσο και αν πρέπει να αλληθωρίσετε πολύ για να την δείτε

Ερωτήματα είναι αυτά που σας θέτω.
Υπήρχαν και οι άλλοι υποψήφιοι που τους αγνοήσατε ή όχι;
Δεν μπορώ εγώ να σας απαντήσω εάν εσείς δεν θέλετε από μόνοι σας να το ψάξετε.
Μόνον εσείς μπορείτε να δώστε απάντηση σε αυτά.
Εγώ ίσως και να μην γνωρίζω.
Μπορεί όμως και να γνωρίζω, αλλά δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία η γνώση μου εάν εσείς συνεχίζετε να ζείτε στον μικρόκοσμό σας.
Και τελικά δεν θα το ψάξετε αγαπητοί μου συνναυπλιείς και αγαπητοί μου συναργολιδείς.
Ξαναγυρνώ λοιπόν στην σιωπή μου και παύω να σας τα θέτω αυτά έστω και ως ερωτήματα

Είδα ένα όνειρο. Έγινε επανάσταση στ΄ Ανάπλι

Κατοίκηση στην παλαιά πόλη. Πολύ επώδυνη υπόθεση για πλείστους όσους λόγους και αιτίες.
Ανακαινίσεις διατηρητέων κτηρίων. Οι εργασίες ανακαίνισης διατηρητέων στο ιστορικό κέντρο του Ναυπλίου έχουν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους ως σκοπό τη λειτουργία πανσιόν.
Αυθαιρεσίες στα διατηρητέα του Ναυπλίου. Οι μεγάλες αλλοιώσεις και οι ηχηρές σιωπές των αρμοδίων, συμβαίνουν κατά κύριο λόγο σε διατηρητέα  κτήρια με σκοπό να λειτουργήσουν αυτά ως ενοικιαζόμενα δωμάτια ή ως καταστήματα. Ολόκληρες κτηριακές προσθήκες συμβαίνουσι εν μία μόνον νυχτί, όμως όλα βαίνουν ομαλώς για τους αρμοδίους, που απλώς φωνασκούν σιωπώντας.
Οι αυθαιρεσίες σε διατηρητέα κτήρια με χρήση κατοικίας είναι λίγες και συνήθως επουσιώδεις. Και για τις αυθαιρεσίες αυτές δεν ακούονται εις τον Ναυπλιακό αέρα οι βροντώδεις σιωπές των αρμοδίων, αλλά αντιθέτως ψιθυρίζονται οι σιωπηλές μείζονες διοικητικές παρεμβάσεις, που όμως βγάζουν το έλαιον των ιδιοκτητών (ίσως πρέπει να την ξαναδιαβάσετε την τελευταία παράγραφο για να αντιληφθείτε τι εννοώ).
Πλείστοι όσοι κάτοικοι της πόλης μας και σχεδόν η παμψηφία των επισκεπτών υποκλίνονται στην ομορφιά του Ναυπλίου.
Όμως μία ακμάζουσα κοινωνία δεν μπορεί να ερείδεται μόνον στην οικονομική άνθηση με τα φραπόγαλα του Σαββατοκύριακου και στις ομορφιές στα στενοσόκακκα και στο εκπληκτικό ιστορικό κέντρο για την διατήρηση όμως του οποίου κάποιοι παλαιότερα και ελάχιστοι σημερινοί έχουν αγωνισθεί. Οι πλείστοι επιβήτορες επιθυμούν σήμερα  την πλήρη απελευθέρωση των χρήσεων και την εφήμερη κονόμα.
Όμως  μια κοινωνία που είναι στην ακμή της παράγει πρωτογενή πολιτισμό. Αλλιώς ομιλούμε για ένα Λας Βέγκας ή μία Ντίσνεϊλαντ χωρίς κοινωνικό υπόβαθρο.
Για να ισχυρισθεί κάποιος ότι το Ναύπλιο θριαμβεύει θα έπρεπε εδώ να ζουν και να παράγουν μουσικοί, πεζογράφοι και ποιητές, εικαστικοί καλλιτέχνες, κινηματογραφιστές και θεατράνθρωποι πανελλαδικής και γιατί όχι και παγκόσμιας εμβέλειας. 
Και θα έπρεπε τ΄ Ανάπλι να είναι το κέντρο της πολιτιστικής παραγωγής που θα προσείλκυε και καλλιτέχνες απ΄όλο τον κόσμο για να παρουσιάσουν εδώ την δουλειά τους.
Θα ήθελα να δω μουσικές στο δρόμο και στις πλατείες και υπαίθριες εκθέσεις τέχνης από σπουδαίους ντόπιους και ξένους καλλιτέχνες, όχι διότι ο Δήμος μας, δηλαδή εμείς οι δημότες, τα ακουμπάμε για την Κυριακή του φραπόγαλου, αλλά διότι θα ήταν μέγιστη τιμή κάποιου να παρουσιάσει εδώ, στην ακμάζουσα πόλη μας, τα έργα του.
Δεν γνωρίζω εάν κάποιοι συμπολίτες μου και τοπικοί εξουσιαστές έχουν παρόμοιες  με εμένα σκέψεις στον εγκέφαλό τους, στον νωτιαίο μυελό τους και στις αραχνοειδείς λάχνες τους ή είναι απόλυτα προσκολλημένοι στα φράγκα που πίπτουν κάποια σουκού στην πόλη, λόγω  εκδηλώσεων τινων που τις χρυσοπληρώνουν οι πτωχοί φορολογούμενοι για να ωφεληθούν οι ολίγοι μεγαλοκαφετζήδες.
Δεν ηξεύρω πως θα είναι δυνατόν να προκληθεί μία πολύ δυνατή έκρηξη, εξ αιτίας της οποίας θα εκκινούσε μία πολιτιστική επανάσταση στην κοινωνία ως αντίδραση στο μικρό και εφήμερο έτσι ώστε να οδηγηθεί τ΄Ανάπλι σε μια νέα πνευματική ανάταση.
Πιστεύω ακράδαντα ότι είναι απαράδεκτο να απομακρυνθεί από την πλατεία του η προτομή του ενός από τους δύο τιτανοτεράστιους λογοτέχνες της πόλης για να οδηγηθεί στον κήπο των επαρχιωτών. Η προτομή του Αγγελου Τερζάκη πρέπει να παραμείνει εκεί που είναι και να απομακρυνθούν τα αυτοκίνητα που την περιτριγυρίζουν.
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι μία τέτοια επανάσταση πολιτισμού έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την κατοίκηση της παλαιάς πόλης. Μια πόλη τουριστικό σκηνικό, ένα διασκεδαστήριο του σαββατοκύριακου οδηγεί τα πράγματα αναγκαστικά στο μαρασμό και στο βάθος του ορίζοντα και στην οικονομική κρίση για τους πολλούς.
Πολλοί παλαιοί κάτοικοι έχουν πλέον οριστικά απομακρυνθεί και αποκοπεί από το ιστορικό κέντρο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής των  ολίγων εναπομεινάντων και εναπομεινασών στο ιστορικό κέντρο. Και βεβαίως πρέπει να προσελκύσουμε νέα δυναμικά στρώματα εραστών του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού για να έλθουν να κατοικήσουν εδώ στην γειτονιά που θα μπορούσε, κάτω από προϋποθέσεις, να είναι το ιδανικό μέρος για να ζήσει και να δημιουργήσει κάποιος.
Απόλυτα συνυφασμένη με την  προσπάθεια ζωντανέματος της καθημερινής ζωής στην πόλη είναι η ανακαίνιση των παλαιών κατοικιών. Και σε κάποιες περιπτώσεις μπορούμε να δημιουργήσουμε κατοικίες αδάμαντες και μπριγιάντια πολλών καρατίων.
Και έχουμε ντόπιους αρχιτέκτονες, αλλά και ειδικευμένα συνεργεία που μπορούν να απογειώσουν τις συνθήκες κατοίκησης στην παλαιά πόλη και να αναδείξουν τα κτήρια. Όχι τόσο με εντυπωσιασμούς, με φανταχτερά σχέδια και με φιοριτούρες, αλλά με έργα που θα αναδείξουν τους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς που συνυπάρχουν στην πόλη με προεξάρχοντα, αλλά όχι μόνον, τον νεοκλασικισμό, αλλά ταυτόχρονα θα δημιουργήσουν εσωτερικούς χώρους και συνθήκες εξαιρετικής και άνετης κατοίκησης.
Έτσι θα προσελκύσουμε καλλιτέχνες, επιστήμονες, εντεπρενέρς και απλούς εραστές στην πόλη μας για μια μίξη με τους τελευταίους Μοϊκανούς που έρχονται στο σήμερα από πολύ παλαιά. Διότι η κατοίκηση στο ιστορικό κέντρο έστω και για δέκα χρόνια αποτελεί μια μακραίωνη προσωπική ιστορία. Εδώ ο χρόνος παραμένει αναλλοίωτος. Μπορεί ένα δευτερόλεπτο να ισούται χρονικά με έναν αιώνα. Διότι στο ιστορικό κέντρο κάθε ένα κηδειόσημο έχει την δική του σημασία.
Διαθέτουμε λοιπόν τους αρχιτέκτονες, τους μηχανικούς, τους ειδικούς στη διακόσμηση, τους τεχνίτες. Μπορούμε να προσελκύσουμε και άλλους πολλούς απ΄όλο τον κόσμο.
Και....... Και το θετικό που είδα και διάβασα μέσα σε μία μόνον ημέρα είναι δύο δημοσιεύματα για δύο εξαιρετικές ανακαινίσεις διατηρητέων  κτηρίων στην παλαιά πόλη.
Είναι, θεωρώ, υποχρέωση των αρμοδίων να προβάλουν Πανελλήνια τις αρχιτεκτονικές δημιουργίες στην πόλη μας. Κάτι τέτοιο θα δώσει ώθηση στην πόλη, πολύ μεγαλύτερη από μια βραδιά με τον Μαζωνάκη
Ίσως, δεν ξέρω, οι θαυμάσιες αυτές ανακαινίσεις διατηρητέων κτηρίων να είναι το φιτίλι για την έκρηξη.
Για την έκρηξη που θα προκαλέσει την πολιτιστική επανάσταση.
Και μετά ξύπνησα.
Αλλά με χαρά είδα ότι τα δύο αυτά κτήρια πράγματι είχαν ανακαινισθεί με περίτεχνο τρόπο.
Ναι ίσως αυτό να είναι το φιτίλι. Έστω και αν η σπίθα για να ανάψει το φιτίλι δεν υπάρχει.

(Τα δύο κτήρια που ανακαινίσθηκαν είναι το κτήριο Δουβίκα στην οδό Αγγέλου Τερζάκη από τον αρχιτέκτονα Γιάννη Αντωνόπουλο και το κτήριο Ελληνοελβετού ιατρού στην οδό Σταϊκοπούλου)

Αυτή ήταν η θεία μου Ευδοκία Καραπαύλου

Ήταν ακόμα νύχτα. Δεν είχε ξημερώσει η 28η Οκτωβρίου.

Τα παιδιά δεν είχαν ξυπνήσει να πάνε σχολείο για το καθημερινό τους μάθημα.

Βλέπετε, τις δύσκολες εκείνες μέρες, ουδείς τολμούσε να αναφέρει καν την ημέρα της έναρξης του νικηφόρου αγώνα κατά των Ιταλών.

Και εκείνο το πρωινό, θόρυβοι δυνατοί ακούστηκαν στο νεοκλασικό αρχοντικό στην παλαιά πόλη του Ναυπλίου.

Κάποιοι κτυπούσαν δυνατά και με μανία την εξώπορτα και άγριες φωνές  στα Γερμανικά συνόδευαν τις βροντές.

Η Γκεστάπο εισέβαλε στην οικία.

Την ίδια ακριβώς ώρα το ίδιο ακριβώς συνέβαινε σε τουλάχιστον άλλα τριάντα σπίτια αστών της πόλης μας.

Συνέλαβαν τον πατέρα μου, δικηγόρο τότε, και άλλους τριάντα περίπου από τον ανθό της Αναπλιώτικης αστικής κοινωνίας.

Έπρεπε να τρομοκρατήσουν και τους πολίτες που ζούσαν στις μικρές πόλεις. Φαίνεται ότι είχαν αρχίσει να φοβούνται πολύ οι Ναζήδες.

Τους έπιασαν ως ομήρους.

Οι καλοθελητές της πόλης είχαν δώσει τον κατάλογο με τα ονόματα.

Οδηγήθηκαν για μερικές ώρες στο Βενετσιάνικο κτήριο δίπλα στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, που τότε λειτουργούσε και ως φυλακές των ναζί.

Το ίδιο  βράδυ με καμιόνια τους οδήγησαν στην Τρίπολη, εκεί που τώρα είναι το στρατόπεδο.

Η μάνα του πατέρα μου τυφλή. Ο πατέρας του πεθαμένος από καιρό. Ο αδελφός του στην παρανομία (αν νομιμότης ήταν το Γερμανικό status)

Η μικρή του αδελφή μόλις είκοσι και κάτι ανέλαβε δράση.

Την επόμενη με χίλιους κόπους κατάφερε να ακολουθήσει στην Τρίπολη.

Κάθε μεσημέρι στην είσοδο του στρατοπέδου με το φαγητό ανά χείρας για τον αδελφό της. Μαζί της και εκατοντάδες άλλες μανάδες, γυναίκες, αρραβωνιαστικές και αδελφές των ομήρων.

Και όλοι περίμεναν τον φρουρό να διαβάσει τα ονόματα.

Από ένα χαρτί ανήγγειλε τα ονόματα των κρατουμένων που δεν χρειαζόντουσαν φαγητό αφού βρισκόντουσαν πλέον στην χορεία των ηρώων εκεί ψηλά.

Οι στιγμές τραγικές. Τώρα σκέφτομαι αν ήταν καλύτερα να είσαι έγκλειστος μαζί με όλους τους άλλους φιλοπάτριδες νέους ή απέξω να περιμένεις την ανάγνωση της τραγικής λίστας.

Κάθε μέρα αυτό.

Και δεν θα ήταν δυνατόν να το αντέξει  εάν οι Αναπλιώτες που ζούσαν στην Τρίπολη δεν στεκόντουσαν ηθικά και όχι μόνον πλάι της. Όλοι άνοιξαν τα σπίτια τους και τις καρδιές τους για τους συμπατριώτες τους που βρέθηκαν στην γειτονική μας πόλη κάτω από αυτές τις περιστάσεις.

Προσπάθησαν να βοηθήσουν με τις όποιες γνωριμίες τους. Φιλοξένησαν στα σπίτια τους τους συγγενείς των ομήρων. Στερήθηκαν το δικό τους φαγητό για να πάει το καλύτερο δυνατόν γεύμα στους αδελφούς Αναπλιώτες στο κρατητήριο. Και έφτανε το φαγητό στους νέους Ναυπλιείς εφ΄όσον δεν είχε ακούστεί το όνομα του που ακολουθείτο από την στριγγιά εντολή: "ράους"

Ο πατέρας μου σώθηκε. Για να σας γράφω σήμερα είναι μάλλον  περιττό να σας πω ότι δεν εκτελέσθηκε, όπως πολλοί άλλοι από τον ίδιο τον θάλαμό του.

Όμως τα τραύματα στην ψυχή της αδελφής του έμειναν ανεξίτηλα μέχρι σήμερα που πέταξε για να τον συναντήσει. Πριν από μία βδομάδα μου τα ιστορούσε για μία ακόμα φορά όλα αυτά.

Όμως πάντοτε πρόσθετε ότι και η άλλη πλευρά υπέφερε από τις υπερβολές και τις βιαιότητες. Και πάντοτε με συμβούλευε να μην φανατίζομαι.

Παρότι  μετά τα φριχτά αυτά στην Τρίπολη, έζησε και την αγωνία στα Δικαστήρια των Αθηνών ότι ο άλλος της αδελφός θα καταδικαζόταν σε θάνατο και θα εκτελείτο.

Και θα καταδικαζόταν και θα εκτελείτο από Ελληνες ως προδότης, παρότι ήταν στην πρώτη γραμμή του πολέμου του σαράντα.

Ποιος; Ο γόνος μια αστικής οικογένειας, που, ίσως, θα μπορούσε να λουφάρει.

Όπως πολλοί άλλοι απέφυγαν την στράτευση ή έμειναν στα μετόπισθεν και που μετά παρίσταναν τους  εθνικώς φρονούντες.

Αυτή ήταν η θεία μου, Ευδοκία Καραπαύλου. 

Αρχόντισσα του Ναυπλίου μέχρι το τέλος της ζωής της στα 98 της χρόνια. Αρχόντισσα με την ουσιαστική έννοια του όρου, όπως η μάνα της και οι γιαγιάδες της

Θα μπορούσα και άλλα πολλά να διηγηθώ για την καθημερινότητά της.

Την αποχαιρετώ.

Δυστυχώς σπανίζουν πλέον τέτοια άτομα.

Πολυεπίπεδη παρακμή

(άντρακλας)

Είχε την υπομονή ένας συμπολίτης μας (Μάνος Περράκης) και έκανε την πρόσθεση όλων των απ΄ευθείας αναθέσεων του Δήμου Ναυπλιέων  για τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 2017. Εξήντα απ΄ευθείας αναθέσεις και η  λυπητερή για τον μικρό μας Δήμο (για εμάς δηλαδή τους δημότας),αντιστοιχούσε ούτε λίγο ούτε πολύ για τους δύο αυτούς και μόνον μήνες  στο ποσό των 249.717 ευρω. Χώρια ο ΔΟΠΠΑΤ και ο ΔΟΚΟΙΠΑΝ, η ΔΕΥΑΝ, το ΛΙΜΕΝΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ, το ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ.  Μέσα σε ένα δίμηνο, αγαπητοί μου αναγνώστες, ένα τέταρτο του εκατομμυρίου δόθηκε από τα χρήματά σας με απ΄ευθείας αναθέσεις. Το ζήτημά μου εδώ δεν είναι οι δημοτικοί μας άρχοντες, που τα πράττουν αυτά, όπως άλλωστε έπρατταν, ίσως όχι σε τέτοιο βαθμό, και οι προηγούμενοι, αλλά η απάθεια με την οποία πλέον η κοινωνία τα ακούει αυτά και δεν αντιδρά ούτε στο ελάχιστο. Καμία απάντηση από κάποιον υπεύθυνο και οι πολίτες σφυρίζουν αδιάφορα. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δεν ομιλούν διότι και αυτά εισπράττουν από τις απ΄ευθείας αναθέσεις. Και βέβαια όλοι τα βάζουν ή με τους ξένους ανάπηρους ή και μη ανάπηρους αλλά και με τους ανάλγητους πολιτικούς. Ουδείς κοιτάει τις ευθύνες των πολιτών που τους ψηφίζουν ή που αδρανούν, όταν όλα αυτά συμβαίνουν  Παρακμή, τέλμα, κρίση θεσμών και αξιών. Μη συμμετοχή των πολιτών στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Και πιστεύει κάποιος ότι θα διορθωθεί η οικονομική κατάσταση στην  κοινωνία και στα νοικοκυριά, όταν αυτά συνεχίζονται; Και βεβαίως η Κυβέρνηση επιχειρεί κινήσεις αντιπερισπασμού με διάφορες εξεταστικές που δεν οδηγούν απολύτως πουθενά, αντί να  βάλει ένα τέρμα στο καθεστώς που αφορά τους περισσότερους Δήμους και τις Περιφέρειες της χώρας. Πλήρης παρακμή επαναλαμβάνω.

Τους έπιασαν με τη γίδα στην πλάτη. Όλοι αυτοί οι συλληφθέντες φοιτητές, δεξιούληδες της ΔΑΠ οι περισσότεροι, όπως ακούω, παρέδωσαν την ίδια εργασία την οποία είχαν αγοράσει από κάποιον επιδέξιο. Αυριανοί επιστήμονες σου λέει μετά. Τους έδωσαν μία ωραία θωπεία στα πισινά ως τιμωρία. Και η κοινωνία στην λογική του σταρχιδισμού. Παρακμή. Τι να λέμε όμως τώρα; Μέσα σε ένα χρόνο διδάκτωρ σύζυγος τέως πρωθυπουργού. Και είχα και τον μαζοχισμό και κάθησα και διάβασα και το διδακτορικό ενός άλλου πολιτικού για ένα πολύ εξειδικευμένο θέμα. Εξαιρετικό ήταν. Τώρα, να μου τρυπήσετε εμένα την μύτη εάν το έχει γράψει ο ίδιος. Θα μου κάνει μήνυση για αυτό που λέω; Δεν νομίζω. Τόσοι έχουν κάνει διδακτορικά. Ποιος θα τσιμπήσει;

Έχετε ακούσει για το μαϊμού πρωτάθλημα χόκεϊ επί χόρτου; Αποκαλύφθηκε  στην Αργολίδα πριν από κάποια χρόνια.  Δεν μαϊμούδισαν τα παιδιά με το χόκεϊ επί χόρτου έτσι από μόνα τους. Κάποιοι παράγοντες και ωφελούμενοι το είχαν οργανώσει για να γίνουν  όλοι οι κανακάρηδες, πρωταθλητές Ελλάδας και έτσι να πάρουν το μπόνους εισαγωγής στα Πανεπιστήμια. Ποιος θα μου κάνει μήνυση; Ποιος θα παραδεχθεί ότι αυτός οργάνωσε την μαϊμουδιά; Και σήμερα κάποιοι από τα παιδιά αυτά, που μπήκαν με απάτη στα Πανεπιστήμια, είναι επιστήμονες. Ουδείς έλαβε την απόφαση να τους σουτάρει εκτός Πανεπιστημίων. Μπορεί να είναι ιατροί στους οποίους εναποθέτεις τα προβλήματα ασθενειών που μπορεί να έχεις αγαπητέ μου αναγνώστα. Άλλοι μπορεί να είναι μηχανικοί ή δικαιόροι. Ανατριχιαστικά πράγματα. Παρακμή της κοινωνίας που δεν αντέδρασε και τους ανέχεται εισέτι. 

Δεν πληρώνουν, λέει, τους εκδότες των Πανεπιστημιακών συγγραμμάτων και αυτοί αποφάσισαν να σταματήσουν να δίδουν στο κράτος τα βιβλία που πρέπει να τα πάρουν οι χαϊδεμένοι φοιτητές μας. Κακό και άσχημο που αφήνουν επιχειρήσεις, που  απασχολούν κόσμο, απλήρωτες, όμως το πιο τραγικό είναι ότι είμαστε η μόνη μάλλον χώρα που ακόμα χορηγεί δωρεάν το πολύ σπουδαίο και πολύ σημαντικό ένα και μοναδικό σύγγραμμα του παντογνώστη καθηγητή. Επιστήμονες λέει θα βγουν μετά. Το πετάνε στην άκρη το σύγγραμμα και διαβάζουν από σημειώσεις. Και μεταξύ μας τώρα. Σκονάκια πολλά στα Πανεπιστήμια από τους αυριανούς επιστήμονες.  Στην παρακμή η εκπαίδευση, η πολιτική, η κοινωνία, η οικονομία μας που δημιουργεί τέτοιες καταστάσεις.

Και όλοι τρέχουν για ιδιαίτερα για να μπουν τα παιδιά στα Πανεπιστήμια που βγάζουν ανέργους. Και πληρώνουμε για την παραπαιδεία. Και για να κάνουν αθλητισμό τα παιδιά μας πληρώνουμε. Και για να μαθαίνουν μουσική.  Και για τις ξένες γλώσσες. Και τα ξεσκίζουν τα παιδιά από το πρωί μέχρι το βράδυ.  Κοινωνικό κράτος σου λένε. Κοροϊδία σκέτη.  Και απαθείς οι Ελληνες στην παρακμιακή αυτή κοινωνία μας .

Τον στοχοποίησαν ως φασίστα τον καθηγητή Πανεπιστημίου. Και κόλλησαν την φάτσα του στους δρόμους. Και αυτοί που το έκαναν είναι οι επαναστάτες, που λένε ότι είναι αριστεροί. Έχουμε αλλάξει τις έννοιες των πραγμάτων.  Σκέτοι φασίστες είναι να στοχοποιούν έναν άνθρωπο κατ΄αυτό τον τρόπο. Ο φασισμός  είναι παρών παντού στην κοινωνία. Και γιγαντώνεται λόγω της παρακμιακής κατάστασης.

Έτος 2017. Ακόμα τσακωνόμαστε για το ηλεκτρονικό εισιτήριο στα Μέσα μαζικής Μεταφοράς. Και ακόμα δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε κάτι που συμβαίνει χρόνια σε άλλες χώρες. Δεν πταίει για αυτά η οικονομική κρίση και τα μνημόνια. Παρακμάζει η χώρα.

Δεν επιτρέπεται στην Ελλάδα η ιστορική έρευνα και ο διάλογος, εάν δεν καταλήγει στα παραδεκτά των Ελληνικών μυθοπλασιών ή εναντιώνεται στην κυρίαρχη ιστορική άποψη. Δεν επιτρέπεται η αντίθετη άποψη, που  ομιλεί και για τα δικά μας λάθη. Ελάχιστοι αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάδα ήταν μεγάλη και σπουδαία, διότι παραδεχόταν τα λάθη της. Ο Ελληνικός πολιτισμός ήταν ο πιο σπουδαίος πολιτισμός διότι στις αρχαίες τραγωδίες εξυμνούσαμε τους εχθρούς και αντιλαμβανόμασταν και τα δικά τους δίκια και στεναχωριόμασταν για τα δικά τους βάσανα και δάκρυα (Πέρσες-Τρωάδες). Αυτά ήταν το παρελθόν μας. Οι νεοέλληνες ζούμε στην παρακμή

Ο μεγάλος Παναθηναϊκός καταρρέει.  Έφεραν λεγεωνάριους αντί να παίξουν οι καλύτερες ελπίδες από Ελληνόπουλα και ό,τι βγει. Και τώρα δεν έχουν να τους πληρώσουν. Ο μεγάλος σύλλογος της χώρας κόπτει τρεις με τέσσερις χιλιάδες εισιτήρια κατά μέσον όρο. Και πλέον ένα σωρό αγώνες όλων των μεγάλων ομάδων γίνονται κεκλεισμένων των κερκίδων λόγω προτέρων επεισοδίων βίας στα γήπεδα.  Και στον μικρό μας τόπο δημιουργήθηκαν δύο ομάδες για να παίξουν στο βήτα τοπικό!!! Και ουδείς θέλησε να κινητοποιήσει τους φιλάθλους για να γραφτούν ως μέλη των συλλόγων. Και για να έχουν το πάνω χέρι, όταν φάνε τα μουστάκια τους μεταξύ τους, αγόρασαν και σαρανταπεντάρηδες παίκτες, αντί να  μαζέψουν τα ταλεντάκια και να δημιουργήσουν υποδομές. Και όταν ξεκινάνε τις ακαδημίες με ιδιωτικά πέντε επί πέντε συνεργάζονται. Παρακμή και στον αθλητισμό. Και τα έβαλαν και οι φασίστες και ρατσιστές στην ψυχή  με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Παρακμή στον αθλητισμό εις τον κύβο.

Δεκαετίες προσπαθούμε να ανοίξουμε ένα Μουσείο  Μοντέρνων Τεχνών στο παλαιό εργοστάσιο του Φιξ και όλα καρκινοβατούν. Μετά από τόσα χρόνια δεν έχει λειτουργήσει πλήρως το νέο αυτό μουσείο. Η αριστεία είναι μία ρετσινιά στην χώρα μας. Όχι διότι έτσι δήλωσε ένας υπουργός, αλλά διότι όλοι επιζητούν τα εύκολα. Ελάχιστοι είναι οι συμπατριώτες μου που έχουν επισκεφθεί το Παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης στο Ναύπλιο. Και το κεντρικό Κτήριο της Πινακοθήκης στην Αθήνα ανασκευάζεται επί χρόνια. Κόκαλα έβγαλε; Και στο σινεμά μας εδώ στην μικρή μας πόλη δεν παίζεται Ευρωπαϊκός κινηματογράφος. Ούτε Ασιατικός ή Αφρικάνικος ή Νοτιοαμερικάνικος. Μόνον Χόλιγουντ. Αλλά και το Μπούρτζι δεν έχουμε αποφασίσει τι θα το κάνουμε. Και εκείνο το κτήριο στην Πλατεία Συντάγματος που ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού παραμένει με ικριώματα χρόνια τώρα.  Πλήρης παρακμή και στον πολιτισμό.

Οι ιστορικές εκκλησίες στο Ναύπλιο κυριολεκτικά καταρρέουν. Οι πιστοί, πολλοί από τους οποίους τα έχουν παντελονιάσει τα προηγούμενα χρόνια, αδιαφορούν.  Πλησιάζεις τις εκκλησίες κάτι Κυριακές ή Σαββατόβραδα και σου έρχεται η μπόχα των αρωμάτων πριν ακόμα στρίψεις στην γωνία. Είναι οι γάμοι και τα βαφτίσια. Ευκαιρία να παρφουμαριστούμε, να φορέσουμε τις τουαλέτες και να επιδειχθούμε. Όμως ουδείς από αυτούς βάζει το χεράκι του στην τσέπη του για τις εκκλησιές. Και πολύ μαύρο χρήμα διακινείται. Παρακμή και στα της θρησκείας.

Οι νέοι μας και οι νέες μας, όπως ακούω  πλέον δεν........ Με τα κινητά ασχολούνται και το φλερτ ελάχιστο. Ο ρομαντισμός σπάνιο είδος.  Οι οικογένειες αρχίζουν να δημιουργούνται πολύ μετά τα....άντα. Και τότε ξεκινάνε οι εξωσωματικές και οι ακουμπηχτερές για να κάνουμε μωράκια. Παρακμή και στο σεξουαλικό. Έτσι νομίζω. Πιθανόν να κάνω λάθος και οι νέοι και οι νέες να είναι ενεργητικοί. Και ενεργητικά παθητικοί. Δεν το διακρίνω

Πήγα σε μία συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την μόλυνση του Σαρωνικού Κόλπου. Εννέα άτομα ήμασταν. Και πέντε μουσικοί. Τοοόσο καλά. Δεν έχω δει μεγαλύτερη γελοιότητα από τους δεξιούς που νοιάστηκαν για τις θάλασσες, μόνο και μόνο για να τα βάλουν με την Κυβέρνηση που τα έκανε και αυτή σαλάτα. Και τώρα ξεχάσθηκε το θέμα. Και τα λαθρεμπορικά του πετρελαίου συνεχίζουν να αλωνίζουν. Και βέβαια αγκαλιά όλοι οι δεξιοί, μαζί με τους δεξιούς "αμόλυντους" Κουρουμπλήδες χορεύουν στις εορτές των εφοπλιστών του κόλου (λέγετέ μας λαθρέμπορους) Και το κρουαζιερόπλοιο  που βυθίσθηκε πριν από κάποια χρόνια στη Σαντορίνη έχει ακόμα μέσα στα αμπάρια του όλο το πετρέλαιο. Αλλά κανείς δεν νοιάζεται. Θα φωνάξουν και πάλι οι δεξιοί κατά της "αριστερής" κυβέρνησης εάν γίνει τώρα το κακό ή θα ουρλιάζουν οι "αριστεροί" κατά της δεξιάς κυβέρνησης εάν το κακό συμβεί αύριο. Αδιαφορία. Παρακμή.

Ουδείς στην πόλη μου χολοσκάει για τους Μοϊκανούς κατοίκους της παλιάς πόλης. Να καταλάβουν το δημόσιο χώρο η έννοιά τους. Να κάνουμε στους κατοίκους δύσκολη τη ζωή. Μας δυσκολεύουν στην κονόμα. Ουδείς από τους φωνασκούντες και χαχανίζοντες μέχρι τα ξημερώματα τους σκέπτεται. Τα μηχανάκια στριγγλίζουν μέχρι το πρωί στους δήθεν πεζοδρόμους αλλά ουσία τραπεζοδρόμους. Και τρέχαμε οι μαλάκες να συγκεντρώσουμε δικαιολογητικά για να μας δοθούν θέσεις στάθμευσης. Το διασκεδαστήριο της περιοχής να είναι ανθηρό. Οι άνθρωποι στα παπάρια τους. Παρακμή.

Παρακμάζει η Ελλάδα του σήμερα σε όλους τους τομείς.
Κοινωνική παρακμή. Πολιτιστική. Αθλητική. Θρησκευτική. Το περιβάλλον υποβαθμίζεται. Οι άνθρωποι πιόνια.
Η οικονομική κρίση είναι απότοκη όλων αυτών.
Αυτά έπρεπε να είχε θίξει η αριστερά.
Όχι να θεωρεί ότι τα μνημόνια ήσαν το πρόβλημα. Τα μνημόνια ήσαν απότοκα όλων αυτών. Και εάν δεν είχαμε τα επίσημα μνημόνια θα είχαμε τα ανεπίσημα. Τα εν τοις πράγμασι μνημόνια. Θα αντιμετωπίζαμε τη δυστυχία της παντελούς έλλειψης κονδυλίων με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Τα έθιξαν όλα αυτά κάποιοι. Άνθρωποι σαν τον Διαμαντούρο και τον Ματσαγγάνη προσπάθησαν να μπουν μπροστά.
Όμως όποιος τα έθιγε ελοιδωρείτο από τους "προοδευτικούς", με τα χειρότερα λόγια.
Και με απογοήτευσε ο Καμίνης που ήλθε και έριξε όλα τα βάρη στον Κώστα Καραμανλή.
Η περίοδος αυτή ήταν η κορυφή του παγόβονου. Ο όγκος του πάγου είναι υποθαλάσσιος.
Αναμένω κάποιον να τα πει ευθαρσώς και θα τον υποστηρίξω. Γνωρίζοντας ότι η φωνή αυτή θα είναι μειοψηφική στην δυσκίνητη παρακμιακή Ελληνική κοινωνία.
Μάλλον με τους εννέα του Χρυσόγελου θα είμαι και ας μην συμφωνώ σε διάφορα επιμέρους.

ΚΑΣ, αεροδρόμιο, Τριανόν, Νίκος Φίλης

Δεν μπορώ να αδιαφορήσω. Κάτι με τρώει μέσα μου να γράψω για το θέμα των ημερών.
Πρέπει να μιλήσω για τις ανά την χώρα αρχαιολογικές υπηρεσίες, για το ΚΑΣ, για το εάν εμείς οι σημερινοί νεοέλληνες, που ζούμε σε μία χώρα γεμάτη αρχαία, θεωρούμε ή όχι ως πρώτιστο καθήκον μας να τα προστατεύουμε.

Θα σας πω τη γνώμη μου  και την λέω ευθαρσώς.
Σε ένα μνημείο θα πρέπει τον πρώτο λόγο να έχει το Υπουργείο Πολιτισμού και η αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία.
Δεν μπορεί  να αποφασίζει από μόνος του ο κάθε μορφωμένος ή αμόρφωτος Πρωθυπουργός, ο κάθε ευαίσθητος ή αναίσθητος δήμαρχος.
Μπορεί το Υπουργείο Πολιτισμού και η αρμόδια υπηρεσία του να έχουν κάνει λάθη και σίγουρα έχουν κάνει σφάλματα, όμως δεν είναι δυνατόν τη διαχείριση επί των μνημείων να την έχει άλλος. Γνώμη μου  αυτή και την λέω ευθαρσώς.

Το Τριανόν στο Ναύπλιο κτίσθηκε ως τζαμί και είναι μάλλον το μοναδικό σωζόμενο κτίσμα της πρώτης Οθωμανικής περιόδου. Αργότερα στην δεύτερη Βενετοκρατία το κτήριο προορίστηκε για την λατρεία των Καθολικών, ως Άγιος Αντώνιος, από τον εκπληκτικό ναό της Πάδοβας. Και μετά ανέλαβαν οι παντελώς ασεβείς νεοέλληνες και μετέτρεψαν το ιερό αυτό χώρο των μουσουλμάνων και των χριστιανών σε τσοντάδικο κινηματογράφο!!!!!
εεε όχι......

Δεν μπορεί να αποφασίζουν κυριαρχικά για την τύχη και την χρήση του θρησκευτικού αυτού μνημείου ο Κωστούρος, ο Αναγνωσταράς, ο Γραμματικόπουλος, ο Αντωνιάδης, ο Κοκκινόπουλος, ο Πινάτσης, χωρίς τη γνώμη των αρχαιολόγων που είναι αρμόδιοι για την Βυζαντινή, την Οθωμανική, την Βενετσιάνικη  και την νεώτερη περίοδο της ιστορίας μας.
Ήταν πολιτικά απαράδεκτό που θέλησαν να προχωρήσουν σε έργα στο μνημείο, χωρίς προηγουμένως να έχουν λάβει την απόφαση των ειδικών. Και το θέμα πρέπει να αποφασισθεί όχι εδώ τοπικά, αλλά από το ΚΑΣ, αφού αφορά και πολύ ευαίσθητα, λόγω της θρησκευτικότητας  του χώρου, θέματα. Γνώμη μου  αυτή και την λέω ευθαρσώς.
Πέραν όμως από το δέον γενέσθαι, εάν θέλουμε να θεωρούμεθα θεματοφύλακες και προσωρινοί σε αυτόν τον τόπο και όχι μόνιμα αφεντικά και βιαστές της ιστορικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς, πέρα από αυτό είναι και θέμα πρακτικό το ότι κάποιοι θέλησαν να προχωρήσουν χωρίς τις αναγκαίες εγκρίσεις. Η βία (με την έννοια της βιασύνης), ο ετσιθελισμός και η ξερολίαση συνεπάγονται σίγουρες καθυστερήσεις αφού ο φάκελλος δεν είναι πλήρης. Και ήδη αργούμε απ΄ότι βλέπω. Δεν ξέρουν, αλλά και δεν ακούν αυτούς που τους τα επισημαίνουν.
Όμως, εάν επιζητούμε να προστατεύουμε τα νεοκλασικά της πόλης και τα μνημεία της, πρέπει οι υπηρεσίες να γίνουν  και πιο δραστήριες και πιο αποτελεσματικές και η γραφειοκρατία να μειωθεί και η απάντηση στα αιτήματα να είναι άμεση.
Είναι βέβαιο ότι, εάν καθυστερούμε μία έγκριση για ένα απλό βάψιμο ή εάν βάζουμε  χίλιους δυο όρους στην άδεια που θα χορηγήσουμε για μια μικροεπισκευή, τότε οι πολίτες θα παρακάμπτουν  την διαδικασία με καταστροφικά σε κάποιες περίπτωση αποτελέσματα.
Σε μία μέρα να δίδονται οι άδειες για ένα βαψιματάκι ή μια αλλαγή καζανακίου και τοποθέτηση σίτας για να μη μπαίνουν κώνωπες στα διατηρητέα.
Σε μία βδομάδα και πολύ λέω η άδεια για κάτι πιο σύνθετο.
Και οι αιτήσεις να μπορούν να υποβάλλονται ηλεκτρονικά μαζί με τα σχέδια και τις φωτογραφίες.
Και δεν μπορούμε να ξεσκίζουμε τον πολίτη που θέλει να είναι νόμιμος και να σφυρίζουμε αδιάφορα για επεμβάσεις που έχουν αλλοιώσει πλήρως τα διατηρητέα. Και να μην ομιλούμε για παρεμβάσεις και στον δημόσιο χώρο.

Και όταν πρέπει να γίνει μία ανασκαφή για να προχωρήσει μία οικοδομή, είτε σπίτι είναι αυτή, είτε επαγγελματικός χώρος, είτε ξενοδοχείο, τότε πρέπει να σκίζεται η αρχαιολογική υπηρεσία για να γίνεται όσο το δυνατόν πιο καλά η δουλειά, αλλά και πιο γρήγορα. Όχι μόνον διότι μία τέτοια ανασκαφή χρηματοδοτείται από τον ιδιώτη, αλλά και διότι οι καθυστερήσεις στις ανασκαφές και η, εκ των καθυστερήσεων αυτών εκτόξευση του κόστους, μετά βεβαιότητας οδηγεί στις ενέργειες μπαζωμάτων και καταστροφών για να μην μπλέξει ο άλλος με μια δυσκίνητη υπηρεσία. Και είναι δυστυχώς δυσκίνητοι οι άνθρωποι, χωρίς κάποιος από τους εξουσιαστές μας να χολοσκάει για την δυσκινησία. Κάποια στιγμή θα πρέπει κάποιος ανεξάρτητος να ελέγχει τις ιδιωτικές ανασκαφές. Αυτές δεν μπορούν να λειτουργούν με τους όρους του κρατικού σταρχιδισμού. Να είναι υπόλογοι στο τι έκαναν και μέσα σε ποιο χρονικό διάστημα έκαναν αυτά που έκαναν.

Και πάμε στο ΚΑΣ για το αεροδρόμιο να σας πω και εκεί τη γνώμη μου  που θα την πω και πάλι ευθαρσώς..
Είμαι με τον φίλο μου τον Νίκο Φίλη στο θέμα αυτό.
Αν πρέπει να κηρυχθεί ο χώρος αρχαιολογικός, ουδείς δικαιούται ηθικά να εμποδίσει την κήρυξη αυτή με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Και είναι επικίνδυνοι οι ατραποί στους οποίους οδηγούνται οι αντιπολιτευτικές στην κυβέρνηση φωνές.
Οι αρχαιολόγοι και το ΚΑΣ πρέπει να αποφασίσουν. Όχι ο Παύλος Τσίμας, ο Παύλος Πολλάκης. ο Παύλος Γλυξμπουργκ και ο Παύλος Παυλίδης  
Όλα αυτά που υπονοούνται για γνωμοδοτικές αποφάσεις του ΚΑΣ που μπορούν να ανατραπούν με ανατριχιάζουν.
Και βλέπω και κάτι λιγούρια εθνίκια και πατριωτάκια, που κατά τα άλλα ουρλιάζουν για εθνικές μειοδοσίες, να τα υπονοούν όλα αυτά. 
Αλλά και οι αρχαιολόγοι έχουν μια τεράστια ευθύνη.
Δεν είναι δυνατόν τώρα να ξύπνησαν και πριν να κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου.
Τώρα πρέπει να ξεκινήσει σε όλη την χώρα η χωροθέτηση των αρχαιολογικών χώρων. Για να ξέρουμε. Να μπορούμε να είμαστε έτοιμοι. Όχι στην τούρλα του Σαββάτου.
Και μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις όταν υπάρχει μια σπουδαία επιπλέον αρχαιολογική ανακάλυψη να είναι δυνατή η χωροθέτηση νέου αρχαιολογικού χώρου ή η διεύρυνση των ορίων άλλων χωροθετημένων περιοχών.
Αυτή είναι η γνώμη μου και την λέω ευθαρσώς.
Και ξέρω ότι η γνώμη μου δεν είναι δημοφιλής.
Όμως θεωρώ ότι αγαπώ την πατρίδα και την ιστορία της περισσότερο από τους ουρλιάζοντες κατά του Φίλη για εθνικές μειοδοσίες και προδοσίες. Έτσι θεωρώ. Δικαίωμά μου να θεωρώ έτσι.