Ενας άλλος Μαραθώνιος είναι εφικτός

Ακούσαμε απίστευτη δήλωση πριν λίγες μέρες.

Για ταξικά δυστυχήματα πάνω στην άσφαλτο 

Παλαιότερα βέβαια είχαμε ακούσει και τη Ρένα, που τώρα έγινε Περιφερειάρχης Αττικής, να ισχυρίζεται ότι αλλιώς μαζεύουν τα σκουπίδια μας οι αντιμνημονιακοί δήμαρχοι (να χέσω την αντιμνημονιακότητα της Ρένας) και διαφορετικά οι μνημονιακοί!!!

Θα αντεπιτεθώ ως γνήσιος αιρετικός και ανάποδος με δικιά μου απίστευτη δήλωση.

Θα σας πω λοιπόν σήμερα ότι οι Μαραθώνιοι που διεξάγονται στις μητροπόλεις της υφηλίου, αλλά και σε μικρότερες πόλεις και σε ορισμένα χωριά, όπως  είναι σύμφωνα με τα παγκόσμια μεγέθη το Αναπλάκι μας, αποτελούν τις μεγάλες και πιο φανταχτερές εκδηλώσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού. Το τερμάτισα κι εγώ, αν και ουδόλως θεωρώ ότι το να γίνονται εορτές του καπιταλισμού είναι κατ΄ανάγκην και κακό.

Θα θριαμβεύσει και πάλι η δημοτική αρχή με τον Μαραθώνιο που θα διεξαχθεί μεθαύριο στην πόλη μας. Εκείνη την ημέρα θα λησμονηθούν όλα τα αλατοπίπερα, που σχετίζονται με τα οικονομικά του Μαραθωνίου που παραμένουν εν πολλοίς στα βαθιά σκοτάδια, παρότι πληροφορηθήκαμε πλέον, ότι γύρω από την εκδήλωση αυτή διακινούνται υπερβολικά, για τις δύσκολες εποχές που βιώνουμε, χρήματα.

Δεν θα σας επαναλάβω όλα αυτά που έχουν γραφεί, ούτε θα σχολιάσω τις υποτιθέμενες απαντήσεις, που αντί να διαφωτίζουν, συσκοτίζουν έτι περαιτέρω. Άλλωστε και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο το έθεσαν το θέμα και ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και αυτός της ελάσσονος μειοψηφίας. Τον επικεφαλής της τρίτης δημοτικής παράταξης επιδεικτικώς τον αγνοώ ως παντελώς ανύπαρκτο στα δημοτικά. Δεν θα υπεισέλθω σε νούμερα, ποσά και κονδύλια, αφού σε αυτά, όποιος θέλει, μπορεί να εντρυφήσει εις το πρεφαδορικόν ιστολόγιον, που έχει αναλύσει το όλο θέμα κτυπώντας τους και παραγουλιάζοντάς τους ως αλιευθέντας οκτάποδας. Ένα μόνον θα προσθέσω όσον αφορά το θέμα των οικονομικών για την πληρέστερη οικονομική αποτύπωση της όλης κριτικής. Μέσα από μία σύντομη διαδικτυακή έρευνα ανακάλυψα ότι τα τσιπάκια που βάζουν στους δρομείς για να τους χρονομετρούν στους μεγάλους Μαραθώνιους και στους δρόμους πόλης χρεώνονται στας Πολιτείας τα Ηνωμένας της Αμερικής έως δύο δολάρια το ένα (δολάρια όχι ευρώ). Υπολογίστε....

Και βέβαια ας τονίσω και αυτό το όλως  τραγικό που απάντησε ο κ. Δήμαρχος στον κ. Αντωνιάδη, ο οποίος ζήτησε να ενημερωθεί το δημοτικό συμβούλιο και μέσω αυτού ο φορολογούμενος κάτοικος αυτής της πόλης. Του είπε λοιπόν ο κ. Δήμαρχος απ΄ότι είδα στο σχετικό βιντεάκι στο γιουτιούμπι, ότι είναι άκαιρο να συζητηθούν τα οικονομικά του Μαραθωνίου λίγες ημέρες πριν τη διεξαγωγή του και ότι, εάν επιθυμούν οι δημοτικοί σύμβουλοι, έχουν την δυνατότητα να ενημερωθούν πίσω από κλειστές θύρες. Εξαιρετικά!!! Αν δεν είναι τώρα η ώρα για ενημέρωση για όλα τα οικονομικά δεδομένα άραγε πότε είναι; Και τι έχουν να κρύψουν ώστε να μην τα πουν όλα σε δημόσια συνεδρίαση για να πληροφορηθούμε τα καθέκαστα και ημείς οι μαυρισθέντες από τον λαό, αλλά και άπαντες οι μαυρίσαντές μας. 

Όμως την ανάρτηση αυτή για τον Μαραθώνιο την αποφάσισα για να σας γράψω άλλα όμορφα πραγματάκια που συμβαίνουν όχι σε αυτό το χωριό, αλλά στις μητροπόλεις του κόσμου όπου διεξάγονται Μαραθώνιοι και αποτελούν, όπως είπαμε μεγάλες καπιταλιστικές εορτές.
Σαράντα χιλιάδες άτομα έτρεξαν στον μαραθώνιο του Λονδίνου το 2016. Οι περισσότεροι άνθρωποι εκεί, γυναίκες και άνδρες δεν τρέχουν μόνον για την πάρτη τους. Βάζουν ένα στοίχημα με τον εαυτό τους ότι θα τερματίσουν τον Μαραθώνιο ή τον Ημιμαραθώνιο, όχι μόνον για να νοιώσουν μαγκίτες και σπουδαίοι, όχι μόνον για να φωτογραφηθούν στον τερματισμό και να πάρουν το σχετικό αναμνηστικό της συμμετοχής και του τερματισμού τους, αλλά και για να προσφέρουν στους έχοντες ανάγκη.  Θα σας πω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Πεντακόσιοι από τους σαράντα χιλιάδες δρομείς έτρεξαν ως μία ομάδα. Ο μαραθώνιος του Λονδίνου είχε χορηγό της φανέλας με την οποία έτρεχαν, μία μικρή  Βρετανική τράπεζα που έχει αγοράσει την Northern Rock, μία μικρή τράπεζα με έδρα του Νιουκαστλ, που κατέρρεσυε κατά τη μεγάλη  παγκόσμια Τραπεζική κρίση. Ετσι όλη η ομάδα των πεντακοσίων είχε έναν χορηγό που έβαλε ένα σημαντικό ποσό για να προσφέρει και να διαφημισθεί συνάμα (για καπιταλισμό μιλήσαμε).  Αλλά και ο καθένας από τους δρομείς είχε τους δικούς του χορηγούς, τους οποίους έπρεπε να βρει μεταξύ φίλων, συγγενών, γειτόνων, συναδέλφων στη δουλειά. Όλοι αυτοί οι χορηγοί του καθενός δρομέα θα κατέβαλαν το συμφωνηθέν ποσό της χορηγίας μόνον εφόσον ο δρομέας κατάφερνε να τερματίσει. Έτσι ο αγώνας, η προσπάθεια και ο τερματισμός αποκτούσε ένα νόημα πέραν από την προσωπική δικαίωση και την φωτογραφία στον τερματισμό από την γκόμενα ή από την μαμά. Λοιπόν. Η ομάδα αυτή των πεντακοσίων ατόμων κατάφερε μέσω της βασικής χορηγίας της τράπεζας Virgin Money, των χορηγιών του κάθε δρομέα και του παραβόλου συμμετοχής να συγκεντρώσει δύο εκατομμύρια λίρες, τις οποίες προσέφεραν σε οργάνωση που ασχολείται  και προστατεύει  ανήλικα παιδιά που έχουν πέσει θύματα  βίας.
Αυτή είναι μια μεγάλη εορτή του αθλητισμού και της προσφοράς και όχι μιζέριας και αδιαφάνειας.
Και βεβαίως ουδείς διανοείται να αποκρύψει τα οικονομικά στοιχεία της όλης προσπάθειας της ομάδας.
Και υπάρχουν δεκάδες τέτοιες ομάδες δρομέων που συμμετέχουν σε αυτούς τους μεγάλους Μαραθώνιους με σκοπό να μαζέψουν τα δικά τους ποσά για να τα προσφέρουν για άλλους σκοπούς.
Οποία διαφορά με την δικιά μας μιζέρια στο χωριό μας.
Και να σας πω και ένα τελευταίο.
Όταν κάποιος με οκτώ δεκαετίες στην πλάτη της ζωής του παίρνει μέρος σε έναν Μαραθώνιο και καταφέρνει και τερματίζει, θα πρέπει όλοι να ντρεπόμαστε  όταν περνάει απαρατήρητη η προσπάθεια αυτή, αφού ο άνθρωπος είχε την ατυχία να τερματίσει μαζί με τους κανακάρηδες που έτρεχαν τα δύο χιλιόμετρα και έπρεπε σε αυτά να δοθεί η προτεραιότητα, αφού θα έπρεπε να μείνουν χαρούμενοι οι μπαμπάδες και οι μαμάδες, που καμάρωναν τα βλαστάρια τους και τυχαίνει και να ψηφίζουν.
Αυτό ήταν το τελευταίο αν και θα μπορούσα να σας πω και άλλα.
Α ναι, ένα άλλο τελευταίο. Στην Αθήνα κάποια υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στον εκεί Μαραθώνιο, όπως οι ισοθερμικές φόρμες για αυτούς που τερμάτισαν, μαζεύτηκαν και δόθηκαν στους πρόσφυγες.
Αυτό ήταν το τελευταίο.
Α ναι, ένα άλλο τελευταίο. Ο σύλλογος των τοπικών μαραθωνοδρόμων που μέσω δικού τους τραπεζικού λογαριασμού έγινε η διακίνηση των χρημάτων την προηγούμενη χρονιά, μάλλον την πάτησαν, διότι ευρέθησαν εν τω μέσω του σκότους.
Α ναι, ένα άλλο τελευταίο. Τόσα χρήματα εδόθησαν. Μια μετάφραση βρε παιδί μου στα Αγγλικά του ιστοτόπου του Μαραθωνίου Ναυπλίου δεν το σκέφτηκαν ή δεν θέλησαν να δαπανήσουν αυτό το ποσό;
Εντάξει αυτό ήταν το τελευταίο.