Μητσο....Τακικοί. Με αυτούς θα πορευθείτε αγαπητοί μου έμποροι και ξενοδόχοι;

Η σημερινή μου ανάρτηση διαρθρώνεται ως εξής:
Εισαγωγή στην εισαγωγή
Κυρίως εισαγωγή
Κυρίως θέμα
Ένα συμπέρασμα για εμπόρους τινες και ξενοδόχους τινες του Ναυπλίου

Εισαγωγή στην εισαγωγή
Ξεκίνησαν τα όργανα στα τοπικά πράγματα του Ναυπλίου. Τρώγονται άγρια μεταξύ τους οι πρώην συναγωνιστές. Ψεύτικα προφίλ δημιουργήθηκαν στο facebook. Οποία κατάντια για την τοπική κοινωνία που εν πολλοίς τα ανέχεται όλα αυτά. Και φαίνεται θα είναι πολύ σκληρή η μάχη για την εξουσία. Χτυπήματα κάτω από την μέση εκεί όπου πονάει περισσότερο  και εκεί που απαγορεύεται σε έναν τίμιο αγώνα πυγμαχίας. Όμως, φίλοι μου, μπορεί κάποιος να μου πει σε τι διαφωνούν οι Μητσικοί με τους Τακικούς  που μέχρι πριν λίγα έτη ήσαν όλοι μαζί στην ενιαία παράταξη των Μητσο...τακικών, αφού  κυβερνούσαν σε αγαστή σύμπνοια; Ποιος προτείνει κάτι ριζικά διαφορετικό; Ποιος ονειρεύεται κάτι άλλο  για το Ναύπλιο; Τα ίδια λένε (ή μάλλον δεν λένε). Τα ίδια έκαναν. Μαζί πορευόντουσαν. Το ζητούμενο λοιπόν  για τους Μητσο-τακικούς προφανώς είναι οι θώκοι και μόνον.

Κυρίως εισαγωγή

Και όταν βρίσκεται κάποιος που λέει, φαντάζεται, ονειρεύεται, προτείνει κάτι διαφορετικό, τον αντιμετωπίζουν ως ανάποδο και νεφεληγερέτη. "Τι μας λες βρε αιρετικέ τώρα; Γίνονται αυτά που προτείνεις;" Και έτσι σχεδόν άπαντες προσχωρούν στους Αναπλιώτες Μητσικούς και Τακικούς που είναι ίδιοι μεταξύ τους ως Μητσο-τακικοί, χωρίς να ενδιαφέρονται να ακούσουν έστω οποιονδήποτε άλλον έχει κάτι διαφορετικό να πει.
Ας είναι όμως. Εγώ μπορεί  και να τυγχάνω νεφεληγερέτης και τα μυαλά μου να είναι εκεί ψηλά στα αστέρια τα βορεινά και αμυδρά, οπότε και  δεν είναι ανάγκη να δώσετε αγαπητοί μου Αναπλιώτες έμποροι και ξενοδόχοι σημασία στα γραφόμενά μου.  Αφήνω λοιπόν τελείως στην άκρη όλα αυτά που εγώ σας προτείνω, τα οποία κατά τη γνώμη μου θα απογειώσουν τ΄Ανάπλι και κατά τη γνώμη των Μητσο-Τακικών είναι ανάξια συζήτησης. Αλλά βρε άνθρωποι (σε εσάς τους εμπόρους και τους ξενοδόχους της πόλης απευθύνομαι) γιατί πυροβολάτε την πάρτη σας με το να υποστηρίζετε την Μητσο-Τακική ενιαία κατ΄ουσίαν παράταξη και δεν δίδεται σημασία σε ιδέες, σκέψεις, προτάσεις που πηγάζουν από άλλα αντιμητσοτακικά μυαλά;
Εντάξει. Εγώ είπα όσα είχα να πω για τον μαραθώνιο. Εσείς ελάχιστη δίδεται σημασία. Όμως για σκεφτείτε το ολιγουλάκι. Εκατό και πλέον χιλιάρικα δαπανώνται ετησίως για τον Μαραθώνιό μας. Και ήδη έχουμε  τέσσερις μαραθωνίους στην πλάτη μας και έπονται και επόμενοι, αφού τα μικροπαραταξιακά κέρδη για τους διοργανωτές είναι δεδομένα. Και ενώ υπήρχε και υπάρχει και θα συνεχίσει, απ΄ότι φαίνεται, να υπάρχει αυτή η σέσουλα με τα χρήματα, όλα γίνονται με έναν απίστευτο επαρχιωτισμό. Ήταν, είναι και θα είναι η ευκαιρία να γίνει  γνωστό το Ναύπλιο σε όλον τον κόσμο, εάν υπήρχε μια άλλη λογική στον όλο θεσμό. Εμείς όμως ομφαλοσκοπούμε και δεν θέλουμε να κοιτάξουμε πέρα από την τύφλα μας, απλά και μόνον για να προσελκύσουμε μερικούς εκατοντάδες δρομείς για μερικές ώρες ή έστω για ένα μερόνυχτο στην πόλη μας.  Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ήδη δαπανήθηκαν και ο ιστότοπος του Μαραθωνίου, το έχω ξαναπεί διότι είναι απίστευτο, παραμένει μόνον στα Ελληνικά. Και θεωρούμε ότι στις άλλες χώρες γνωρίζουν το Ναύπλιο. Σκατά γνωρίζουν. Ούτε ακουστά δεν το έχει η μεγάλη πλειοψηφία των επισκεπτών

Αλλά αφήστε εμένα τον περίεργο και τον ανάποδο. Μην μου δίδεται καμία σημασία, διότι μπορεί και να πιστεύετε ότι λέω αδιανόητες και μη ευκόλως υλοποιήσιμες ιδέες.
Στην άκρη εγώ. Θα σας πω όμως ιδέες που πηγάζουν όχι από εμένα. Για να δείτε ότι οι Μητσο-Τακικοί ούτε θέλουν ουδέ και μπορούν.
Περνάμε λοιπόν σε ιδέες άλλων που εγώ απλώς σας τις κάνω γνωστές. Για να αντιληφθείτε εσείς οι έμποροι και εσείς οι ξενοδόχοι, ότι είστε απίστευτοι που αρκείστε στας Μητσο-Τακικάς λύσεις.

ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ

Η μία από τις πολλές  ευκαιρίες που την αφήνουν να περνά και να πάει χαμένη
Όλο τo Ναύπλιο ένα ανοιχτό μουσείο
Ας λησμονήσετε λοιπόν τις προτάσεις μου για το πως το εκατομμύριο που θα δαπανηθεί στους μαραθωνίους θα διαφημίσει το Ναύπλιο στα πέρατα της οικουμένης και πάμε στις προτάσεις άλλων επιφανών, που έχουν αγνοηθεί και έμειναν στα τρίσβαθα των αραχνιασμένων φοριαμών.

Πριν δυο χρόνια το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ιδρυμα εώρτασε τα σαράντα έτη λειτουργίας και προσφοράς του. Και έγινε τότε μια εκδήλωση για να παρουσιάσουν τις δράσεις που σκεπτόντουσαν για το επετειακό εκείνο έτος. Μεταξύ των άλλων σπουδαίων που μας είπε η κυρία Πρόεδρος ήταν και μια σκέψη που θα απογείωνε την πόλη μας στα ουράνια. Έτσι θεωρώ και πείτε μου και εσείς την άποψή σας όταν θα σας πω την πρόταση αυτή του Λαογραφικού. Σκέφτηκαν λοιπόν οι άνθρωποι να τοποθετήσουν ένα - δύο -τρία μουσειακά αντικείμενα σε κάθε κατάστημα της πόλης μας, εφ΄όσον το επιθυμούσαν. Σε ένα κατάστημα που πουλάει ρούχα θα μπορούσαν να τοποθετήσουν φορέματα και ρούχα άλλων εποχών. Σε κατάστημα υποδημάτων παλαιά παπούτσια μουσειακού ενδιαφέροντος. Το ίδιο σε παιχνιδάδικα, σε βιβλιοπωλεία, ακόμα και σε καταστήματα υψηλής και τελευταίας τεχνολογίας.  Μέχρι και σε ταβέρνες, αλλά και σε καταστήματα τροφίμων θα μπορούσαν να τοποθετηθούν  παλαιά είδη συλλεκτικής αξίας. Έτσι ξαφνικά όλη η πόλη μας θα μπορούσε να γίνει αυτομάτως ένα τεράστιο ανοιχτό μουσείο, που όλοι θα περιδιάβαιναν τα σοκάκια και τις πλατείες, θα έμπαιναν στα καταστήματα, θα σταματούσαν στις βιτρίνες, θα καθόντουσαν στα καφέ και τα εστιατόρια της πόλης, αντί να τους πηγαίνουν αγεληδόν. Φαντασθείτε το. Αυτό που επιζητούν οι καταστηματάρχες είναι να καταφέρουν τον κόσμο να μπει στα μαγαζιά τους. Έτσι δεν είναι; Και απο εκεί και πέρα είναι δικιά τους η ευθύνη να παρουσιάσουν το εμπόρευμά τους για να αυξήσουν τον τζίρο τους. Αλλά ο κόσμος πρέπει να εισέλθει μέσα. Και ας μην μου μιλήσει κάποιος για οικονομική κρίση και ότι δεν κυκλοφορεί χρήμα, διότι ένα τέτοιο σχέδιο θα απευθυνόταν κύρια στους τουρίστες. Αντί οι άνθρωποι που ξεβράζουν τα κρουαζιερόπλοια να  μεταφέρονται αγεληδόν στα μεγάλα καταστήματα με την κατευθυνόμενη για συγκεκριμένους λόγους υπόδειξη των οδηγών λεωφορείων και των ξεναγών θα είχαν κάθε κίνητρο να περιπλανηθούν στο μεγάλο ανοιχτό μουσείο της πόλης μας. Να μπουν στα καταστήματα, να δουν τα εκθέματα και πολλοί από αυτούς να παρακινηθούν για να αγοράσουν. Οι τζίροι  στα καταστήματα θα αυξάνονταν, η απασχόληση θα ενισχυόταν, οι υποχρεώσεις που έχουν οι καταστηματάρχες για μισθώματα, φόρους, εισφορές θα πληρωνόντουσαν, χρήματα θα έμεναν για να κινηθεί το χρήμα και να κάνει κύκλο στα τοπικά μικρομάγαζα. Ακόμα και τα καφενεία και οι ταβέρνες θα είχαν περισσότερη δουλειά, αφού θα υπήρχε το κίνητρο στους τουρίστες να περπατήσουν όλη την πόλη απ΄ακρου σε άκρο.
Όμως η δημοτική αρχή  αδιαφόρησε και ο εμπορικός σύλλογος ουδέν έπραξε, αντί να πετάξουν τις σκούφιες τους και να είναι πρωτοπόροι για να υλοποιηθεί το σχέδιο.
Παραλογισμός; Δεν μπορώ να καταλάβω. Η λογική των ανθρώπων είναι να τα έχουν καλά με την τοπική εξουσία και..... βλέποντας και κάνοντας.
Έτσι όμως δεν πάμε μπροστά και απλώς οι γκρίνιες θα συνεχίζονται.

Η άλλη ευκαιρία που αφήνουν να περνά και να πηγαίνει χαμένη.
Εκπαιδευτικός αρχαιολογικός τουρισμός
Ας ξεχάσουμε λοιπόν αυτά που προτείνω εγώ  για την προβολή του Ναυπλίου μέσω των αθλητικών διοργανώσεων για τις οποίες δαπανήθηκαν τα τελευταία χρόνια μισό εκατομμύριο ευρώ πάνω-κάτω.
Ας ξεχάσουμε και όσα προτείνει το Λαογραφικό για ένα μεγάλο ανοιχτό μουσείο στο Ναύπλιο, που μπορεί και να σας φαίνεται ελιτίστικο σχέδιο, παρότι είναι βέβαιο ότι θα αυξήσει την οικονομική δραστηριότητα στα μικρομάγαζα της πόλης.
Ας πάμε λοιπόν σε αυτά που ο ίδιος ο ΔΟΠΠΑΤ είχε σκεφτεί, σχεδιάσει και ξεκινήσει να υλοποιεί τον προηγούμενο καιρό, κάτω από μια άλλη ηγεσία. Εδώ πλέον δεν μπορούν να μου πουν το ο,τιδήποτε. Ο ΔΟΠΠΑΤ, μέσω της τότε διοίκησής του τα σκέφτηκε και μάλιστα δεν έμειναν τότε μόνον στις σκέψεις αλλά άρχισαν και  να υλοποιούν τους σχεδιασμούς. Να κάνουν επαφές. Να λαμβάνουν συναινέσεις. Υπάρχουν, μαθαίνω, και έγγραφα.
Να σχεδιάσουμε λοιπόν, σκέφτηκαν οι άνθρωποι του ΔΟΠΠΑΤ (το σκέφτηκαν αυτοί και όχι εγώ ο ανάποδος, ο αιρετικός, ο νεφεληγερέτης και αιθεροβάμων) μία οργανωμένη κατάσταση για προσέλκυση φοιτητών αρχαιολογικών σχολών Πανεπιστημίων  από όλο τον κόσμο που θα έρχονται στην περιοχή μας για ένα μήνα ή και περισσότερο για πρακτική επί τόπου εξάσκηση. Τα πανεπιστήμια που είχαν προσεγγισθεί είχαν βρει την ιδέα εξαιρετική. Είχαν δώσει πράσινο φως,
Φαντασθείτε τώρα όλους τους νεκρούς μήνες Νοέμβριο και Φεβρουάριο κάθε έτους να υπάρχουν εδώ μερικές εκατοντάδες φοιτητές που θα έμεναν σε πανσιόν της πόλης, θα έτρωγαν, θα διασκέδαζαν. Θα ψώνιζαν. Δεν απαιτείται νομίζω να σας αναλύσω τα οφέλη της πόλης. Ένα θα πω. Αρκετοί ξενοδοχοϋπάλληλοι που βγαίνουν αυτούς τους μήνες στην ανεργία θα συνέχιζαν να εργάζονται. Αντί για επιδόματα ανεργίας που δίδει το Κράτος στους ανέργους, θα εισέπραττε ασφαλιστικές εισφορές. Έτσι μόνον βγαίνουμε από την κρίση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος και μαγκιές.
Τι έγινε λοιπόν αυτό το πολύ ωραίο σχέδιο του ιδίου του ΔΟΠΠΑΤ;
Τι έγινε; Εγώ θα σας πω; Αυτοί ας πουν.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΓΙΑ ΞΕΝΟΔΟΧΟΥΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΤΙΝΕΣ
Αυτοκτονείτε υποστηρίζοντας σχεδόν ομαδόν τους Μητσο......τακικούς.
Εγώ σας το λέω. Η αυτοκτονία βάσει των ιδικών μου ηθικών προσταγμάτων δεν απαγορεύεται. Ας το κάνετε λοιπόν το απονενοημένο βήμα για ακόμα μια φορά
Αλλά δεν μπορώ να μην σας τα πω.

Ερωτήματα τινα προς ξενοδόχους τινες του Ναυπλίου. Μαραθώνιος γαρ

Φωτίσθηκε ο σκοτεινός ουρανός πάνω από την καστρονησίδα της πόλης μας. Μαγευτικό το θέαμα με τα πυροτεχνήματα. Ο λαός που είχε συρρεύσει κατά χιλιάδες έμεινε με το στόμα διάπλατα ανοιχτό και μια κραυγή παρατεταμένων και συνεχών ηχηρών άλφα ηκούσθη πανταχόθεν.

Θρίαμβος για τους διοργανωτές του "ιβέντ". Και απόλυτα ικανοποιημένοι εμφανίσθηκαν την ημέρα εκείνη οι ξενοδόχοι, οι εστιάτορες και οι μπαροϊδιοκτήτες από την μεγάλη αύξηση της πελατείας και την μικρότερη αλλά λίαν ικανοποιητική αύξηση του τζίρου τους. Κατάφεραν και έκλεισαν κάποιες από τις μεγάλες οπές που είχαν δημιουργηθεί όλο το προηγούμενο άνυδρο καιρό στα οικονομικά των επιχειρήσεών τους. Τοιουτοτρόπως και κατά συνέπειαν εκφράσθηκαν από τους ευνοηθέντας ουκ ολίγα επαινετικά για τη δημοτική αρχή του τόπου σχόλια, λόγω της συρροής του λαού και της δημιουργηθείσης εορταστικής ατμόφαιρας. Και βεβαίως ελησμονήθη και άπας ο προηγηθείς κουρνιαχτός για το κόστος των πυροτεχνημάτων και για την αδιαφάνεια των δαπανών ώστε να γίνει εφικτό το φαντασμαγορικό θέαμα. Και οι οπαδοί των διοργανωτών της πολύ όμορφης βραδιάς των πυροτεχνημάτων άρχισαν να φωνασκούν και να κατηγορούν με ανοίκειες εκφράσεις όλους αυτούς που ζήτησαν διαφάνεια στα οικονομικά χωρίς όμως βεβαίως να πουν όχι στην εκδήλωση. Αντιθέτως την επικρότησαν.

Και, βεβαίως, την επόμενη ημέρα, βγήκε από μία γωνία εκείνο το μαυράκι του ανεκδότου και ανήγγειλε το "μέσα τα κεφάλια".

Ειλικρινά δεν μπορώ να αντιληφθώ το πως σκέπτονται οι ξενοδόχοι και οι άλλοι επιχειρηματίες της πόλης μας που ξιφουλκούν κατά αυτών που δεν αρκούνται στα όμορφα τριήμερα και στο κλείσιμο οπών και μόνον, αλλά ονειρεύονται ένα άλλο Ανάπλι ισχυρό και δυνατό  όλο το χρόνο.

Είναι δυνατόν ξενοδόχός τις να νιώθει ευγνώμων προς τους διοργανωτές της νυκτός με τα πυροτεχνήματα ή της άλλης νυκτός με τους μεταμφιεσμένους που έδωσαν ζωή στην πόλη δύο-τρία τριήμερα; Είναι βέβαιο ότι η καθημερινότης τους εξουθενώνει οικονομικά και ότι οι σύντομες ανάσες δεν αρκούν.

Έκανα μία διαδικτυακή έρευνα για τις τιμές στις οποίες οι τοπικοί ξενοδόχοι προσφέρουν εξαιρετικά δωμάτια με όλα τα καλούδια στην πόλη του Ναυπλίου. Πολλά, μα πάρα πολλά δωμάτια, προσφέρονται στην τιμή των σαράντα μόνον ευρώ. Ξενοδοχεία πολυτελείας έχουν βάλει τιμές 70 και 80 ευρώ τη βραδιά με παμπλούσια πρωινά, 24ωρη reception, έξοδα για πισίνα, κήπους και τα λοιπά. 
Ας πάρουμε λοιπόν το παράδειγμα αυτού του ξενοδόχου, που έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά στο ξενοδοχείο του, προσφέρει δωμάτια διακοσμημένα με εκλεπτυσμένο γούστο, έχει επενδύσει ουχί ευκαταφρόνητα ποσά και προχθές πανηγύριζε για το τριήμερο. Πως αυτός θα βγει στον αφρό με την πολύ σκληρή καθημερινότητα όταν μπαίνουν μέσα τα κεφάλια την επομένη των εορταστικών εκδηλώσεων; Σαράντα ευρώ το δωμάτιο πουλάει. Αφαιρέστε τμήμα του ΦΠΑ 24% που αποτελεί την προστιθέμενη αξία. Αφαιρέστε το ποσοστό 20% της εταιρείας μπούκινγκ που είναι ένας σκληρός επιβήτορας των επιχειρηματιών και η οποία χρεώνει την προμήθειά της όχι μόνον στο ποσό που εισπράττει ο ξενοδόχος αλλά και πάνω στον φουπουά (αναγκάζεται ο ξενοδόχος να πληρώνει προμήθεια στον φόρο. Παράλογο αλλά πραγματικό). Και αφού αφαιρεθούν φόροι και προμήθεια, από το υπόλοιπο που απομένει θα πρέπει να πληρωθεί ο μισθός και το ΕΦΚΑ της εργαζόμενης (45% επί του μισθού!!), τα έξοδα για το πλύσιμο σεντονιών και πετσετών, αγορές σαπώνων κλπ, πληρωμές ηλεκτρικού ρεύματος και κατανάλωσης ύδατος, πετρέλαια, τηλεφωνίες, ιντερνέτια, αγορά υλικών για πρωϊνά, αποκατάσταση βλαβών και ζημιών και από αυτό που θα απομείνει, αν μείνει κάτι, θα πρέπει να πληρωθεί φόρος εισοδήματος από το πρώτο ευρώ και ασφαλιστικές εισφορές του επιχειρηματία 27%. Και αρκετοί από τους ξενοδόχους πρέπει να αποπληρώσουν δάνεια σε τράπεζες ή άλλοι πληρώνουν μισθώματα. Πείτε μου τώρα αν όλα αυτά είναι εφικτά, χωρίς τη διακίνηση μαύρου χρήματος.

Ας μην πανηγυρίζουμε λοιπόν για ένα ή δύο τριήμερα, διότι η καθημερινή πραγματικότητα είναι ιδιαιτέρως σκληρή. Και ναι μεν τα πυροτεχνήματα καλά είναι, εφόσον υπάρχει διαφάνεια στις δαπάνες της εκδήλωσης, όμως θα πρέπει και η δημοτική αρχή να δει την ευρύτερη εικόνα. Και η ευρύτερη εικόνα μας λέει ότι αποτελεί ντροπή για την πανέμορφη πόλη μας, που βρίσκεται δίπλα στους πιο σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους της υφηλίου να πουλάει εξαιρετικά δωμάτια σε ξενοδοχεία σε τιμές που δεν τις απαντάς σε οποιοδήποτε και οπουδήποτε κείμενο υποβαθμισμένο χωριό ακόμα και μη τουριστικής περιοχής της Ευρώπης. Κάντε μια σύγκριση και θα δείτε ότι οι τιμές που έχουν διαμορφωθεί στο σπουδαίο Ναύπλιο είναι ξεφτιλισμένες σε σχέση με αυτές που ισχύουν ακόμα και σε φτωχές γειτονικές χώρες.

Κάτι πρέπει να γίνει με όλο αυτό το χάλι. Και πρωτεργάτες στην αλλαγή πορείας πρέπει να είναι οι οργανωτές της βραδιάς των πυροτεχνημάτων. Δεν φτάνουν τα δυο-τρία τριήμερα για να αλλάξει ο ρους. Δεν μπορεί τα πυροτεχνήματα να τα ρίχνουμε μόνον στ΄Ανάπλι. Θa πρέπει να εκμεταλλευθούμε το τεράστιο πλεονέκτημα που έχουμε, ότι είμαστε ο μόνος τόπος παγκοσμίως που διαθέτουμε τρεις αρχαιολογικούς χώρους ενταγμένους στα μνημεία της Unesco. Φαντασθείτε έναν Μαραθώνιο που να έχει σημείο εκκίνησης το αρχαίο θέατρο και το αρχαίο στάδιο της Επιδαύρου ή την Πύλη των Λεόντων στις Μυκήνες, που να τερματίζει στην πρώτη πρωτεύουσα του Νεοελληνικού Κράτους, αφού θα περάσει από την αρχαία πόλη του Αργους και την Τίρυνθα. Φαντασθείτε έναν υπερμαραθώνιο της Αργολίδας που να περνάει από όλους αυτούς τους σπουδαίους τόπους. Αιώνιο το χειροκρότημα, όχι στιγμιαίο.  Θα μπορούσαμε με τα χρήματα που δαπανούμε κατ΄ετος να προσελκύουμε ξένους αθλητές και από τις πέντε ηπείρους της υφηλίου και να διαφημίζουμε το εξαιρετικό που έχουμε που μας κάνει ξεχωριστούς. Ουδείς από τους ξένους συγκινείται μόνον με το Ναύπλιο. Τέτοιες πόλεις με ωραία ιστορικά κέντρα υπάρχουν εκατοντάδες στην Ιταλία, την Γαλλία, τη Γερμανία και τις άλλες χώρες. Ουδείς όμως μπορεί να τρέξει στους δρόμους του πιο σπουδαίου πολιτισμού της αρχαιότητας και δίπλα στα παγκόσμια μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Δεν το αντιλαμβάνονται οι αρμόδιοι. Εσείς που με διαβάζετε δεν το καταλαβαίνετε; Αλλά δεν θέλουν να εντάξουν τις Μυκήνες και την Επίδαυρο στη διαδρομή. Θέλουν να καρπωθούν όλη την δόξα για τους στενούς προσωπικούς τους λόγους. Και αυτοί οι ξένοι δρομείς θα έμεναν τρεις-πέντε- δέκα ημέρες στην περιοχή μας. Όχι μόνον στα πεταχτά για έναν καφέ και ένα γεύμα το πολύ. Αλλά είμαστε μίζεροι και χωρίς φαντασία. Ακόμα και τον ιστότοπο του μαραθωνίου μόνον στα Ελληνικά τον έχουμε. 
Και αν επιζητούσαν τόσο πολύ την προσωπική δόξα, ας διοργάνωναν και έναν αγώνα δρόμου πόλης για τα παιδιά, τους μαθητές, τους έξαλλους μεσόκοπους  εν όψει των επόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών. Στην τελική ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Μόνον για τα αξιώματα ενδιαφέρονται. Έχετε δει κάποιον που να μην είναι χαλίφης ή Ιζνογκούντ να ενδιαφέρεται, να εκφράζει γνώμη, να λέει την άποψή του και να είναι ενεργός στα τοπικά ζητήματα; Μόνον αυτοί οι γραφικοί έχουν απομείνει που αποτελούν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Μην το παλεύετε πολύ φίλοι μου υπέρ του ενός και κατά του άλλου. Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα.

Τα τελευταία έτη αρκετές πόλεις της Ελλάδας έχουν αρχίσει και διοργανώνουν δρόμους πόλης και μαραθωνίους με αρκετή επιτυχία.

Εμείς αν είμαστε μάγκες πρέπει να βάλουμε την φαντασία μας να δουλέψει για να μπορέσουμε εν τέλει να δώσουμε πραγματικές ανάσες διαρκείας στους απασχολούμενους με τον τουρισμό, επιχειρηματίες και εργαζόμενους εκμεταλλευόμενοι και τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.

Και επειδή ήμουν ο πρώτος που πρόβαλα το αίτημα για την διεξαγωγή μαραθωνίου, πολύ πριν η δημοτική αρχή κοκορευθεί (αν θέλετε μπορώ και να σας θυμίσω την αρθρογραφία μου), θα σας πω τώρα και μιαν άλλη ιδέα για να κάνουμε κάτι το εξαιρετικό που δεν το έχει σκεφτεί μέχρι σήμερα καμία άλλη πόλη της Ελλάδας.

Ας διοργανώσουμε για το καλοκαίρι ή τον Σεπτέμβρη ένα night street event. Εναν νυχτερινό αγώνα δρόμου μέσα στην πόλη του Ναυπλίου με φόντο τα φωτισμένα κάστρα. Και ας τον συνδυάσουμε με μουσικές σε διάφορες γωνιές και με ένα φεστιβάλ φωτισμών. Φωτισμούς σε διάφορα σημαντικά κτήρια. Θα έλθει πολύς κόσμος να συμμετάσχει σε έναν τέτοιο αγώνα δρόμου και να διασκεδάσει. Και μπορεί να τον διαφημίσουμε και στο εξωτερικό. Και όλοι αυτοί που θα συμμετάσχουν, δεν θα είναι λόγω ώρας διεξαγωγής, περαστικοί για μια πορτοκαλάδα. Θα μείνουν στο Ναύπλιο, το Τολό.

Ακούστε. Αυτά που προτείνω δεν τα βγάζω μέσα από την κοιλιά μου. Γίνονται σε άλλες χώρες. Αρκεί εμείς εδώ να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας και τα ώτα μας σε όλα αυτά. Πράγμα που δεν κάνουμε και κατηγορούμε και από πάνω όσους το πράττουν.

Αλλά κάποιοι λίγοι από εσάς, δηλαδή τα ουκ ολίγα, εσχάτως εμφανισθέντα και σε τοπικό επίπεδο trolls του διαδικτύου και οι μίζεροι ξενοδόχοι θα αρκεσθείτε στα μικρά και ασήμαντα τριήμερα που σας προσφέρουν και τα ξενοδοχεία σας θα συνεχίσουν να πουλάνε δωμάτια στην τιμή των  τριάντα και σαράντα ευρώ τη βραδιά και το μόνο που θα πράττετε απλά για να επιβιώσετε  θα είναι να φοροδιαφεύγετε όσο μπορείτε και να αφήνετε πίσω κάποιες πληρωμές.

Δεν σωζόμαστε φίλοι μου για όλους τους άλλους λόγους, αλλά και διότι αρκούμαστε στη μιζέρια που μας προσφέρουν.
Υπάρχουν και άλλες ιδέες. Κάποιες από αυτές δεν είναι είναι δικές. Είναι άλλων. Ιδέες που θα απογείωναν το Ναύπλιο. Και είχαν προχωρήσει.
Αλλά.....
Προσεχώς αυτά

Ενας άλλος Μαραθώνιος είναι εφικτός

Ακούσαμε απίστευτη δήλωση πριν λίγες μέρες.

Για ταξικά δυστυχήματα πάνω στην άσφαλτο 

Παλαιότερα βέβαια είχαμε ακούσει και τη Ρένα, που τώρα έγινε Περιφερειάρχης Αττικής, να ισχυρίζεται ότι αλλιώς μαζεύουν τα σκουπίδια μας οι αντιμνημονιακοί δήμαρχοι (να χέσω την αντιμνημονιακότητα της Ρένας) και διαφορετικά οι μνημονιακοί!!!

Θα αντεπιτεθώ ως γνήσιος αιρετικός και ανάποδος με δικιά μου απίστευτη δήλωση.

Θα σας πω λοιπόν σήμερα ότι οι Μαραθώνιοι που διεξάγονται στις μητροπόλεις της υφηλίου, αλλά και σε μικρότερες πόλεις και σε ορισμένα χωριά, όπως  είναι σύμφωνα με τα παγκόσμια μεγέθη το Αναπλάκι μας, αποτελούν τις μεγάλες και πιο φανταχτερές εκδηλώσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού. Το τερμάτισα κι εγώ, αν και ουδόλως θεωρώ ότι το να γίνονται εορτές του καπιταλισμού είναι κατ΄ανάγκην και κακό.

Θα θριαμβεύσει και πάλι η δημοτική αρχή με τον Μαραθώνιο που θα διεξαχθεί μεθαύριο στην πόλη μας. Εκείνη την ημέρα θα λησμονηθούν όλα τα αλατοπίπερα, που σχετίζονται με τα οικονομικά του Μαραθωνίου που παραμένουν εν πολλοίς στα βαθιά σκοτάδια, παρότι πληροφορηθήκαμε πλέον, ότι γύρω από την εκδήλωση αυτή διακινούνται υπερβολικά, για τις δύσκολες εποχές που βιώνουμε, χρήματα.

Δεν θα σας επαναλάβω όλα αυτά που έχουν γραφεί, ούτε θα σχολιάσω τις υποτιθέμενες απαντήσεις, που αντί να διαφωτίζουν, συσκοτίζουν έτι περαιτέρω. Άλλωστε και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο το έθεσαν το θέμα και ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και αυτός της ελάσσονος μειοψηφίας. Τον επικεφαλής της τρίτης δημοτικής παράταξης επιδεικτικώς τον αγνοώ ως παντελώς ανύπαρκτο στα δημοτικά. Δεν θα υπεισέλθω σε νούμερα, ποσά και κονδύλια, αφού σε αυτά, όποιος θέλει, μπορεί να εντρυφήσει εις το πρεφαδορικόν ιστολόγιον, που έχει αναλύσει το όλο θέμα κτυπώντας τους και παραγουλιάζοντάς τους ως αλιευθέντας οκτάποδας. Ένα μόνον θα προσθέσω όσον αφορά το θέμα των οικονομικών για την πληρέστερη οικονομική αποτύπωση της όλης κριτικής. Μέσα από μία σύντομη διαδικτυακή έρευνα ανακάλυψα ότι τα τσιπάκια που βάζουν στους δρομείς για να τους χρονομετρούν στους μεγάλους Μαραθώνιους και στους δρόμους πόλης χρεώνονται στας Πολιτείας τα Ηνωμένας της Αμερικής έως δύο δολάρια το ένα (δολάρια όχι ευρώ). Υπολογίστε....

Και βέβαια ας τονίσω και αυτό το όλως  τραγικό που απάντησε ο κ. Δήμαρχος στον κ. Αντωνιάδη, ο οποίος ζήτησε να ενημερωθεί το δημοτικό συμβούλιο και μέσω αυτού ο φορολογούμενος κάτοικος αυτής της πόλης. Του είπε λοιπόν ο κ. Δήμαρχος απ΄ότι είδα στο σχετικό βιντεάκι στο γιουτιούμπι, ότι είναι άκαιρο να συζητηθούν τα οικονομικά του Μαραθωνίου λίγες ημέρες πριν τη διεξαγωγή του και ότι, εάν επιθυμούν οι δημοτικοί σύμβουλοι, έχουν την δυνατότητα να ενημερωθούν πίσω από κλειστές θύρες. Εξαιρετικά!!! Αν δεν είναι τώρα η ώρα για ενημέρωση για όλα τα οικονομικά δεδομένα άραγε πότε είναι; Και τι έχουν να κρύψουν ώστε να μην τα πουν όλα σε δημόσια συνεδρίαση για να πληροφορηθούμε τα καθέκαστα και ημείς οι μαυρισθέντες από τον λαό, αλλά και άπαντες οι μαυρίσαντές μας. 

Όμως την ανάρτηση αυτή για τον Μαραθώνιο την αποφάσισα για να σας γράψω άλλα όμορφα πραγματάκια που συμβαίνουν όχι σε αυτό το χωριό, αλλά στις μητροπόλεις του κόσμου όπου διεξάγονται Μαραθώνιοι και αποτελούν, όπως είπαμε μεγάλες καπιταλιστικές εορτές.
Σαράντα χιλιάδες άτομα έτρεξαν στον μαραθώνιο του Λονδίνου το 2016. Οι περισσότεροι άνθρωποι εκεί, γυναίκες και άνδρες δεν τρέχουν μόνον για την πάρτη τους. Βάζουν ένα στοίχημα με τον εαυτό τους ότι θα τερματίσουν τον Μαραθώνιο ή τον Ημιμαραθώνιο, όχι μόνον για να νοιώσουν μαγκίτες και σπουδαίοι, όχι μόνον για να φωτογραφηθούν στον τερματισμό και να πάρουν το σχετικό αναμνηστικό της συμμετοχής και του τερματισμού τους, αλλά και για να προσφέρουν στους έχοντες ανάγκη.  Θα σας πω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Πεντακόσιοι από τους σαράντα χιλιάδες δρομείς έτρεξαν ως μία ομάδα. Ο μαραθώνιος του Λονδίνου είχε χορηγό της φανέλας με την οποία έτρεχαν, μία μικρή  Βρετανική τράπεζα που έχει αγοράσει την Northern Rock, μία μικρή τράπεζα με έδρα του Νιουκαστλ, που κατέρρεσυε κατά τη μεγάλη  παγκόσμια Τραπεζική κρίση. Ετσι όλη η ομάδα των πεντακοσίων είχε έναν χορηγό που έβαλε ένα σημαντικό ποσό για να προσφέρει και να διαφημισθεί συνάμα (για καπιταλισμό μιλήσαμε).  Αλλά και ο καθένας από τους δρομείς είχε τους δικούς του χορηγούς, τους οποίους έπρεπε να βρει μεταξύ φίλων, συγγενών, γειτόνων, συναδέλφων στη δουλειά. Όλοι αυτοί οι χορηγοί του καθενός δρομέα θα κατέβαλαν το συμφωνηθέν ποσό της χορηγίας μόνον εφόσον ο δρομέας κατάφερνε να τερματίσει. Έτσι ο αγώνας, η προσπάθεια και ο τερματισμός αποκτούσε ένα νόημα πέραν από την προσωπική δικαίωση και την φωτογραφία στον τερματισμό από την γκόμενα ή από την μαμά. Λοιπόν. Η ομάδα αυτή των πεντακοσίων ατόμων κατάφερε μέσω της βασικής χορηγίας της τράπεζας Virgin Money, των χορηγιών του κάθε δρομέα και του παραβόλου συμμετοχής να συγκεντρώσει δύο εκατομμύρια λίρες, τις οποίες προσέφεραν σε οργάνωση που ασχολείται  και προστατεύει  ανήλικα παιδιά που έχουν πέσει θύματα  βίας.
Αυτή είναι μια μεγάλη εορτή του αθλητισμού και της προσφοράς και όχι μιζέριας και αδιαφάνειας.
Και βεβαίως ουδείς διανοείται να αποκρύψει τα οικονομικά στοιχεία της όλης προσπάθειας της ομάδας.
Και υπάρχουν δεκάδες τέτοιες ομάδες δρομέων που συμμετέχουν σε αυτούς τους μεγάλους Μαραθώνιους με σκοπό να μαζέψουν τα δικά τους ποσά για να τα προσφέρουν για άλλους σκοπούς.
Οποία διαφορά με την δικιά μας μιζέρια στο χωριό μας.
Και να σας πω και ένα τελευταίο.
Όταν κάποιος με οκτώ δεκαετίες στην πλάτη της ζωής του παίρνει μέρος σε έναν Μαραθώνιο και καταφέρνει και τερματίζει, θα πρέπει όλοι να ντρεπόμαστε  όταν περνάει απαρατήρητη η προσπάθεια αυτή, αφού ο άνθρωπος είχε την ατυχία να τερματίσει μαζί με τους κανακάρηδες που έτρεχαν τα δύο χιλιόμετρα και έπρεπε σε αυτά να δοθεί η προτεραιότητα, αφού θα έπρεπε να μείνουν χαρούμενοι οι μπαμπάδες και οι μαμάδες, που καμάρωναν τα βλαστάρια τους και τυχαίνει και να ψηφίζουν.
Αυτό ήταν το τελευταίο αν και θα μπορούσα να σας πω και άλλα.
Α ναι, ένα άλλο τελευταίο. Στην Αθήνα κάποια υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στον εκεί Μαραθώνιο, όπως οι ισοθερμικές φόρμες για αυτούς που τερμάτισαν, μαζεύτηκαν και δόθηκαν στους πρόσφυγες.
Αυτό ήταν το τελευταίο.
Α ναι, ένα άλλο τελευταίο. Ο σύλλογος των τοπικών μαραθωνοδρόμων που μέσω δικού τους τραπεζικού λογαριασμού έγινε η διακίνηση των χρημάτων την προηγούμενη χρονιά, μάλλον την πάτησαν, διότι ευρέθησαν εν τω μέσω του σκότους.
Α ναι, ένα άλλο τελευταίο. Τόσα χρήματα εδόθησαν. Μια μετάφραση βρε παιδί μου στα Αγγλικά του ιστοτόπου του Μαραθωνίου Ναυπλίου δεν το σκέφτηκαν ή δεν θέλησαν να δαπανήσουν αυτό το ποσό;
Εντάξει αυτό ήταν το τελευταίο.